.Ψυχραιμία… αυτοί θα φοβούνται!

Απέναντι στα ψεύδη και στο φτηνό λαϊκισμό της κυβερνητικής εκπροσώπου, κ. Γεροβασίλη τα μόνα όπλα που η λογική μπορεί να αντιτάξει, σε αυτό το κρίσιμο σημείο καμπής για την εθνοσωτήριο, είναι η λογική, η αυτοσυγκράτηση, η εγρήγορση και η αμείλικτη στάση κάθε ανθρώπου που θεωρεί ότι διαθέτει υγιή δημοκρατικά αντανακλαστικά.

Δυσκολεύομαι να ανασύρω, είτε από τη μνήμη μου, είτε (πολύ περισσότερο) από τα βιβλία μου, δηλώσεις κυβερνητικού εκπροσώπου τόσο θεσμικά έκτροπες απέναντι στην ίδια τη λειτουργία της δικαιοσύνης…

 Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δείχνει την αδιαφορία της για τους θεσμούς του αστικού κράτους και τη διάκριση των εξουσιών του. Είναι όμως η πρώτη φορά που εκπρόσωπος της κυβέρνησης απαξιώνει επίσημα και ανοιχτά, επικαλούμενος το θυμικό του ακροατηρίου του με ψεύδη, την ετυμηγορία του Συμβουλίου της Επικρατείας το οποίο, μεταξύ άλλων, επιτελεί το ρόλο του ανώτατου συνταγματικού δικαστηρίου της χώρας. Για το PSI και το σβήσιμο εκατομμυρίων ευρώ από το χάρτη του χρέους δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Το ομολόγησε εμμέσως άλλωστε και ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος. Για τις μειώσεις των συντάξεων, αλήθεια, η εθνοσωτήριος τι θα μπορούσε να κάνει αν ήταν τότε κυβέρνηση; Γενναία διαπραγμάτευση 17 ωρών μετά από έξι μήνες χείριστης διαχείρισης και υπογραφή ενός ακόμη μνημονίου, όπως άλλωστε ήδη έχει κάνει;

Για να πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα και με το όνομά τους, χωρίς αστερίσκους: η βεβαιότητα του πρωθυπουργού, του μεγάλου αρχιτέκτονα του παραλόγου σύμπαντος και του μοναδικού υπευθύνου πίσω από το δυστοπικό τοπίο που καταπλακώνει τη χώρα τους τελευταίους 22 μήνες, στις δηλώσεις της ΔΕΘ για την τότε επικείμενη απόφαση του ΣτΕ, η άνευ προηγουμένου προσωπική επίθεση και εκβιασμός δικαστικού προσωπικού με σκάνδαλο εκ του μη όντος που ανακινήθηκε από γνωστό δημοσιογράφο, οι δηλώσεις περί δικαστικού πραξικοπήματος του αναπληρωτή υπουργού υγείας κ. Πολάκη και η σφοδρή επίθεση κυβερνητικών στελεχών και τύπου του καθεστώτος στους δικαστές και την κρίση τους δείχνουν, χωρίς αστερίσκους, χωρίς επεξηγήσεις, αλλά ξεκάθαρα και με τον πλέον ευθύ τρόπο ένα πράγμα: τον ολοκληρωτισμό που χαρακτηρίζει τη νοοτροπία αυτής της κυβέρνησης. Την πλήρη αδιαφορία της για τους θεσμούς και το Σύνταγμα. Τις ξεκάθαρες προθέσεις πολιτικής (και όχι μόνο, φοβούμαι) εξολόθρευσης όσων διαφωνούν μαζί της.

Η παράλληλη πραγματικότητα στην οποία διαβιούν όλα τα στελέχη της εθνοσωτηρίου, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με τον πραγματικό κόσμο. Το χαστούκι που δέχτηκαν χτες, ωστόσο, ήταν ηχηρό. Και φάνηκε ξεκάθαρα, τόσο στα τρεμάμενα λόγια της κυβερνητικής εκπροσώπου, όσο και στις δηλώσεις του υπουργού επικρατείας και του αναπληρωτή υπουργού υγείας.

Ο πραγματικός κόσμος είναι αυτός που τους αποκαθηλώνει σταδιακά, αλλά σταθερά, από τις ιδεοληπτικές τους ψευδαισθήσεις. Μην σας τρομάζουν οι δηλώσεις τους, δηλώσεις κομισσαρίων που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και καθεστώτα. Η κατάσταση για αυτούς είναι μη αναστρέψιμη. Η πραγματικότητα, και όσα ψήγματα λογικής απομένουν, φτάνουν και περισσεύουν για την πλήρη πολιτική τους αποκαθήλωση. Το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι.

Μην φοβάστε λοιπόν. Απαξιώστε ψύχραιμα (αλλά και με χιούμορ – τα ολοκληρωτικά καθεστώτα αποδομούνται αποτελεσματικά και με αυτό), με υπομονή και επιμονή κάθε ολοκληρωτική και εμφυλιοπολεμική ρητορική που ξεστομίζουν.

Μην ενδίδετε στη δική τους ερμηνεία και το δικό τους αφήγημα. Ζητούν να κυλιστείτε μαζί τους στις λάσπες, και τους ευχαριστεί η διαδικασία, ενώ παράλληλα απομακρύνουν την προσοχή του κόσμου από σημαντικότερα θέματα (μνημόνιο 3 έχουμε, για). 

Η μεγαλύτερη τιμωρία τους είναι να παραμείνουν στην κυβέρνηση. Στριμωγμένοι μεταξύ σφύρας και άκμωνος, ανήμποροι να υλοποιήσουν τα φαύλα τους όνειρα που ήδη μας έχουν κοστίσει πολλά, να φέρουν εις πέρας όσα έχουν υπογράψει, με μόνο σκοπό, όπως εν τέλει αποδεικνύεται, τη μερική παράταση της παραμονής τους στην εξουσία. Μέχρι την πλήρη και ολοκληρωτική πολιτική τους αποκαθήλωση.

Άλλωστε, υπάρχουν (ακόμα) και οι εκλογές, προς πλήρη απογοήτευση του «καλλιτεχνικού κόσμου» (βλ. Άντζυ Σαμίου). Μην φοβάστε. Γρηγορείτε. Και ψυχραιμία. Αυτοί θα φοβούνται.

Ο Παλαιοπασόκος

Το Παρατηρητήριο

.Αμετανόητοι ιδεοληπτικοί εναντίον της Δημοκρατίας…

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα τηλεοπτικά κανάλια απέδειξε τη χρησιμότητα των ανεξάρτητων εξουσιών και των ανεξάρτητων θεσμών για τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Η αντίδραση της κυβέρνησης στην απόφαση αυτή, απέδειξε την ανωριμότητα και τον αυταρχισμό της που κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται σε αριστερά δόγματα και ιδεοληψίες.

 Όσον αφορά στην απόφαση, αυτή ελήφθη παρά την ασφυκτική πίεση της κυβέρνησης για να αποφευχθεί. Το ΣτΕ απέδειξε οτι διαθέτει σθένος και κρίση και ότι μπορεί να αντισταθεί στις κυβερνητικές αυθαιρεσίες για να προστατεύσει τη Δημοκρατία. Το γεγονός οτι υπέδειξε ως αποκλειστική Αρχή για τα ραδιοτηλεοπτικά θέματα το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο το οποίο σήμερα δεν υπάρχει, είναι εκτός από τυπικώς ορθή απόφαση και ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση, τον πολιτικό κόσμο και τους πολίτες. Ότι οι ανεξάρτητοι θεσμοί όπως το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, εξασφαλίζουν την προστασία της Δημοκρατίας, πρέπει να υπάρχουν και πρέπει να είναι σεβαστοί...

Όσον αφορά στην αντίδραση της κυβέρνησης, τόσο οι ανακοινώσεις της Γεροβασίλη, όσο και οι ανακοινώσεις Παππά, ότι δηλαδή σεβόμαστε την απόφαση του ΣτΕ αλλά θα φέρουμε (εμείς ξανά και όχι το ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο) άλλο νόμο που θα ρυθμίζει το θέμα, οι δηλώσεις "δεν κάνω πίσω", αποδεικνύουν την απόλυτη έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς του κράτους, στις Ανεξάρτητες Αρχές, ακόμη και στη Δικαιοσύνη.

Πριν ακόμη διαβάσουν την τελική απόφαση η οποία λέει οτι το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και μόνο αποφασίζει για τα τηλεοπτικά ζητήματα, έσπευσαν να ανακοινώσουν ότι θα φέρουν άμεσα νέο νόμο που θα ρυθμίζει την κατάσταση, ότι θα επιβάλουν νέο τέλος αδείας ύψους 7 εκατομμυρίων κλπ. Παρά την απόφαση που λέει οτι δεν είναι αρμόδιοι, επιμένουν να αποφασίσουν οι ίδιοι.

 Και μάλιστα ειρωνεύονται το ΣτΕ και εμμέσως το κατηγορούν ότι βγάζει παράξενες αποφάσεις και οτι εξυπηρετεί πολικές και άλλες σκοπιμότητες, λέγοντας οτι χρειάζονται τα λεφτά που είχαν πληρώσει οι νέοι καναλάρχες για να προσλάβουν νοσοκόμους και βρεφοκόμους, λες και οι σκοπιμότητες της κάθε κυβέρνησης είναι ανώτερες του Συντάγματος. Λένε επίσης οτι το ΣτΕ ενέκρινε ως συνταγματικά τα μνημόνια και το PSI (υπονοούν δηλαδή ότι κα

κώς το έκανε) και θεωρούν την απόφαση του για τις τηλεοπτικές άδειες λανθασμένη.

Από την αρχή της διακυβένρησης του, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εμφανίσει έντονα αυταρχικές τάσεις, ιδιαίτερα ορισμένα πρόσωπα τα οποία έχουν αποχωρήσει από το κόμμα, αλλά και άλλα που σήμερα συμμετέχουν στην κυβέρνηση σε καίρια πόστα. Οι τάσεις αυτές είναι πάρα πολύ εμφανείς στον επίσημο αλλά και στον ανεπίσημο λόγο των κυβερνώντων και δυστυχώς και στις αποφάσεις τους. Με το έτσι θέλω προσπαθούν να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα άλωσης του κράτους, δε διστάζουν να επιτίθενται φραστικά και νομικά σε όποιον αντιμιλά και κατηγορούν όσους διαφωνούν ως Γερμανοτσολιάδες, ως μέρος του παλιού "συστήματος διαπλοκής", ενοχοποιούν επαγγελματικούς  κλάδους και κατηγορίες πολιτών αλλά και συγκεκριμένα πρόσωπα και κινούνται με πρωτοφανή λύσσα εναντίον προσωπικοτήτων των μέσων ενημέρωσης και των επιχειρήσεων.

Είναι προφανές ότι οι ιδεοληψίες κάθε τύπου, οι θεωρίες συνωμοσιών του καφενείου, τα "οράματα" περί "Δρακογεννιάς", η αντιμετώπιση όλων των θεσμών και των λειτουργιών του κράτους ως "σύστημα", ο αριβισμός και η αυταρχικότητα είναι τόσο βαθειά ριζωμένα στα μυαλά τους, που είναι αδύνατον ακόμη και τώρα να αντιληφθούν ότι είναι κυβέρνηση, ότι πρέπει να διοικήσουν με στόχο το καλό της χώρας και ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, την εγχώρια και τη διεθνή και να εγκαταλείψουν την ψευδή κοσμοθεωρία που επί δεκαετίες έπλαθαν στο μυαλό τους.

Νοιώθουν σαν τον Τσε Γκεβάρα με τον Φιντέλ Κάστρο στην επανάσταση της Κούβας, μόνο που δεν είναι ούτε ο Φιντέλ ούτε ο Τσε, εδώ δεν είναι Κούβα και επανάσταση δεν έγινε. Εδώ είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία και οι ίδιοι είναι προσωρινοί (πιο προσωρινοί από όσο νομίζουν) και ελεγχόμενοι. Αυστηρά. Πιο αυστηρά από όσο νομίζουν.

Γρηγόρης Νικολόπουλος

Reporter.gr

.Σεξ, μπάλα και καράτε…

Αντισυνταγματικός, λοιπόν, ο νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας. Και τώρα, τι; Επιστροφή στο καθεστώς ανομίας που επικράτησε επί 27 χρόνια κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; «Όχι» απαντά η κυβέρνηση. Νέος διαγωνισμός, με βάση τις επιταγές του Συντάγματος και τις προβλέψεις του -υπό σύσταση, εφόσον υπάρξει διακομματική συναίνεση- ΕΣΡ για μόνιμη αδειοδότηση.

Μέχρι τότε, ωστόσο, νέος νόμος-«γέφυρα» για τη χορήση βεβαιώσεων λειτουργίας σε όποιον καναλάρχη -παλιό, νέο, ή... επίδοξο- έχει να δώσει επτά εκατ. ευρώ ετησίως και μπορεί να συντηρεί 400 άτομα προσωπικό. Από τις τέσσερις άδειες, δηλαδή, σε μια δυνητικά πλήρη ασυδοσία...

Δεν μπορώ στο σημείο αυτό να μην αναρωτηθώ πόσα κανάλια χρειάζεται πραγματικά αυτός ο τόπος, πόσα κανάλια χρειάζεται ο Έλληνας τηλεθεατής. Έτι περαιτέρω, πώς τα φαντάζεται αυτά τα κανάλια, πώς θα ήθελε να λειτουργούν, ποιο θα προτιμούσε να είναι το περιεχόμενο και το πρόγραμμά τους, εάν του δινόταν η ευκαιρία να γίνει για μια μέρα... καναλάρχης. 

Και δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι, την ώρα που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «στήνεται» ένα... πάρτι υπέρ της απόφασης του ΣτΕ και κατά του απορριφθέντος νόμου Παππά, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα παράδοξο φαινόμενο. Οι Έλληνες πολίτες, οι τηλεθεατές που φέρονται να επιθυμούν την πολυφωνία -ή, απλά, θέλουν να έχουν τη δυνατότητα για περισσότερο... ζάπινγκ στις τηλεοπτικές τους οθόνες- «πριμοδοτούν» με υψηλά νούμερα τηλεθέασης ένα κανάλι, όπως το Mega.

Τι συμβαίνει, αλήθεια, με το άλλοτε κραταιό κανάλι της Μεσογείων; «Αθόρυβα», συνεχίζει να βρίσκεται στις οθόνες μας, ανατρέποντας τους κανόνες της τηλεοπτικής λογικής. Χωρίς, στην ουσία, πρόγραμμα, με «κονσέρβες», επαναλήψεις, ταινίες και ένα δελτίο καιρού κάθε απόγευμα, καταφέρνει να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις και πολλές φορές στην κορυφή της τηλεθέασης, την ώρα που τα αντίπαλα κανάλια έχουν επενδύσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε νέες εκπομπές και σειρές, αλλά και στον τομέα της ενημέρωσης.

Το... παράδοξο, ωστόσο, δεν περιορίζεται εκεί. Τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης μεταφράζονται σε μεγάλο μερίδιο και στη διαφημιστική «πίτα», ωστόσο, την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι για περισσότερους από έξι μήνες, καθώς οι λογαριασμοί του τηλεοπτικού σταθμού είναι δεσμευμένοι. Έτσι, το Mega δείχνει να έχει... μεγάλη τηλεοπτική αντοχή, αλλά το ζήτημα είναι πόση διαθέτουν πλέον οι εργαζόμενοι...

Στην ουσία, αυτό που συμβαίνει, λόγω των περιστάσεων, στο Mega, είναι ένα «πείραμα» για το μέλλον της τηλεόρασης. Χωρίς δημοσιογράφους, χωρίς ενημερωτικά δελτία, χωρίς ζωντανές εκπομπές, βγάζει 24ωρο πρόγραμμα και κάνει και νούμερα «τρελά» σε συγκεκριμένες ζώνες τηλεθέασης και συγκεκριμένα ηλικιακά κοινά. 

Και για όλα αυτά, αρκεί μονάχα ένας άνθρωπος, θα μπορούσαμε να πούμε, που να μην ξεχνάει να πατάει το «play»...
Εάν λοιπόν αυτό το «μοντέλο» λειτουργεί, τότε για ποια πολυφωνία στους τηλεοπτικούς σταθμούς μιλάμε; Κατά πόσον δικαιούμεθα να πανηγυρίζουμε για τις θέσεις εργασίας που διατηρούνται στους σταθμούς που θα παραμείνουν σε λειτουργία, όταν το τηλεοπτικό κοινό προκρίνει στην πράξη ένα «modus operandi», το οποίο δεν απαιτεί την παρουσία δημοσιογράφων, για να ευοδωθεί; 

 Και επανέρχομαι σε έναν προβληματισμό, τον οποίο έχω διατυπώσει και παλαιότερα: ποιος ο ρόλος ημών, των δημοσιογράφων, στο σύγχρονο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο; Πώς και πού τοποθετούμαστε σε αυτό;

 Και αν είμαστε τόσο «αναλώσιμοι», ώστε ο μεγαλύτερος, άλλοτε, τηλεοπτικός σταθμός της χώρας, να συνεχίζει να λειτουργεί, απλά και μόνο με το... πάτημα ενός κουμπιού, τότε... για ποιες θέσεις εργασίας χαιρόμαστε, πατέρα, και χαμογελάμε;
Μήπως, τελικά, το μόνο που ζητά ο Έλληνας τηλεθεατής από τα αγαπημένα του κανάλια, είναι λίγο-πολύ το... αλήστου μνήμης «σεξ, μπάλα και καράτε», το οποίο, επί δεκαετίες ολόκληρες, ήταν η συνταγή επιβίωσης των συνοικιακών σινεμά;

Βασ. Αναστασόπουλος

Πρώτο Θέμα

.Ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν;

Μέσα στην ηλιθιότητα που τους χαρακτηρίζει,  αποδεικνύεται και η επικινδυνότητά τους, την οποία ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς είτε από βλακεία είτε από πανικό. Αναφέρομαι στην προσπάθεια του Νίκου Παππά να δικαιολογήσει την αποκάλυψη για την μυστική επίσκεψή του στη μακρινή Βενεζουέλα, παρέα με τον περίφημο Αρτεμίου. Μια επίσκεψη, που όπως λέει έγινε «για να εξεταστεί το ενδεχόμενο αγοράς προϊόντων από τα κρατικά σούπερ μάρκετ»! της χώρας φάρου του παγκόσμιου σοσιαλισμού (προσθέτω εγώ ο ποταπός)!

  

Και που έγκειται η επικινδυνότητα; Στο ότι το ταξίδι αυτό πραγματοποιήθηκε το 2013, 16 μήνες πριν ο Σύριζα αναλάβει την εξουσία! Επί κυβέρνησης Σαμαρά δηλαδή, τότε που δεν υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας για την επάρκεια τροφίμων και άλλων βασικών αναγκών στην Ελλάδα, αφού μάλιστα, εκτός των άλλων,  είχαμε προχωρήσει και σε πρωτογενές πλεόνασμα…

 Τότε τι δουλειά είχαν εκεί τα πρωτοπαλίκαρα του Σύριζα; Ποιος ο λόγος να «διερευνήσουν» το ενδεχόμενο αγοράς προϊόντων βασικής ανάγκης από την Βενεζουέλα; Μια χώρα δηλαδή, που στοιχειωδώς να ασχολείται κάποιος με τα διεθνή ζητήματα, θα γνώριζε ότι εκείνη την εποχή όχι μόνο ήταν άδεια τα ράφια των σούπερ μάρκετ της, αλλά το φιλολαϊκό τσαβικό καθεστώς είχε τοποθετήσει και ένοπλους φρουρούς σε αυτά, καθώς και ηλεκτρονικά σκάνερ δακτυλικών αποτυπωμάτων έτσι ώστε να μην μπορεί να αγοράσει κάποιος πάνω από μια σακούλα ζάχαρη ή ένα καρβέλι ψωμί τον μήνα! 

Τα δε προφυλακτικά είχαν φτάσει να πωλούνται $750 δολάρια το κουτάκι!

Εκεί πήγε λοιπόν ο Παππάς, ενάμιση χρόνο πριν μπει στο Μαξίμου το κόμμα του,  για να κλείσει συμφωνίες με τους Τσαβιστές, έτσι ώστε να μη μείνουμε από τρόφιμα όταν με το καλό κυβερνήσει η Ελπίδα. Στη χώρα όπου εκείνο το διάστημα οι περήφανοι κάτοικοί της τρώγανε σκυλοτροφές και μαχαιρώνονταν μεταξύ τους έξω από τα μπακάλικα… για ένα ρολό χαρτιού υγείας!

 Μάλιστα, λίγους μήνες μετά την εν λόγω επίσκεψη του Παππά, ο Μαδούρο προχώρησε και στην απαγόρευση των ουρών έξω από τα σούπερ μάρκετ! Ουρές, που όπως έλεγε, είναι στημένες από τους εχθρούς της χώρας για να συκοφαντήσουν την επανάσταση!!!!! Άριστοι δηλαδή γνώστες της διεθνούς κατάστασης οι μεγαλόσχημοι του Σύριζα… οικονομολόγοι διεθνούς βεληνεκούς!

Εκτός κι αν μας κοροϊδεύουν, όπως είναι και το πιο πιθανό. 

  

Και ποιον κοροϊδεύουν άραγε οι συριζαίοι, εκτός από κάποιους αφισοκολλητές που τους έμειναν ακόμη πιστοί καθότι αδιόριστοι; Γιατί δεν παραδέχονται τίμια και αντρίκια ότι από τότε είχαν στον νου τους το να μας πάνε στην δραχμή, και ήθελαν να πάρουν τεχνογνωσία από τον σύντροφο Μαδούρο όσον αφορά στη διαχείριση της πείνας, της εξαθλίωσης και της δυστυχίας; 

Οι περισσότεροι άλλωστε πρωτοκλασάτοι του Σύριζα είναι «πιτσιρικάδες», και άρα δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τι εστί ουρά, τι εστί δελτίο τροφίμων, και τι εστί σοσιαλισμός αλά ΕΣΣΔ ή αλά Αλβανία. Δεν πρόλαβαν τις εποχές, που όπως έλεγε κι ο σύντροφος τους  Χάρι Κλιν, στην Βουλγαρία έβγαζες γκόμενα αν πήγαινες με μια ΚΟΛΥΝΟΣ…

Έτσι έχουν λοιπόν τα πράγματα. Και όλα τα άλλα είναι απλές μπαρουφιές… 

Από το 2013 ο Σύριζα είχε σχέδιο να μας πάει στην πείνα. Απλά δεν τους κάθισε, αφού μερικοί μόνο μήνες στην εξουσία τους έδωσαν να καταλάβουν τι εστί πραγματικότητα, ενώ από την άλλη πλευρά γλυκάθηκαν από τις καρέκλες και την μαρμίτα της εξουσίας, και έτσι (ευτυχώς) έκαναν την απαραίτητη κωλοτούμπα, αφήνοντας πίσω τους τα ιδεοληπτικά οράματα του μισάνθρωπου Λαπαβίτσα και των υπόλοιπων μισότρελων στυλ Μπαρουφάκη και ζουρλής… Οράματα όμως, που τότε ακόμη τους οδηγούσαν, και τους φώτιζαν το μονοπάτι της επανάστασης (το οποίο χορτάριασε κι αυτό) με σύντροφο μπροστάρη τον άλλον κομμουνισταρά, τον Πάνο τον συγκαμένο.

Strange Attractor

.Διαβατήριο από την Αριστερά…

Πρόεδρος της Βουλής για μια μέρα και υποψήφιος Πρόεδρος του ΕΣΡ για 48 ώρες. Η άνοδος και η πτώση του κ. Βύρωνα Πολύδωρα έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ πολιτικών μεταπτώσεων.

 Ο ίδιος πάντως πρόλαβε −κυρίως με τη συνέντευξή του στην ΕΡΤ− να ευχαριστήσει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό για την τιμή που του έκαναν και να εξαπολύσει μύδρους κατά της παράταξης την οποία επί δεκαετίες υπηρέτησε...

 Καθώς τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν για τον «στρατηγό άνεμο», μπήκαμε στον πειρασμό να ξεφυλλίσουμε ένα από τα τελευταία του βιβλία, που εκδόθηκε το 2008. Στο τριακοστό τρίτο βιβλίο του με τίτλο «Για μια νέα Ιδεολογία» ο κ. Πολύδωρας ξετυλίγει την σκέψη του για το ρόλο της Αριστεράς. 

Αντιγράφουμε: «Στην Ελλάδα επικρατεί μια ιδεολογική σύγχυση και ακινησία. Σαν να έχει σταματήσει το ρολόι του χρόνου. Σαν να μην έχει καταρρεύσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Σαν να μην έχει πέσει το "τείχος του αίσχους". Η πολιτική θεωρία και ρητορική κυριαρχείται αδιατάρακτα από την Αριστερά. 

Για να αναγνωριστεί κάποιος ως διανοούμενος της πολιτικής θεωρίας πρέπει να περάσει από τον έλεγχο διαβατηρίων της Αριστεράς».

Υπάρχει και άλλο ένα ενδιαφέρον σημείο στο βιβλίο του κ. Πολύδωρα: «Οι κυβερνώντες στην Ελλάδα και διεθνώς, κατά κανόνα συμπεριφέρονται ως λαθρεπιβάτες της εξουσίας γιατί έτσι υπαγορεύει η κυρίαρχη αριστερή ιδεολογία, γιατί έτσι είναι το politically correct. 

Προ παντός οι δεξιοί, οι οποίοι συμπεριφέρονται ως περίπου ανομιμοποίητοι "καταληψίες" της εξουσίας, περιφρονώντας έτσι την ηθική και την ιερότητα της εντολής που έτυχαν από τη λαϊκή εκλογή τους. Σε καθημερινή βάση εκζητούν τη νομιμοποίηση από την ποικιλόχρωμη Αριστερά».

Αυτά έλεγε ο κ. Πολύδωρας πριν εκζητήσει τη νομιμοποίηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς» για το βραχύβιο χρίσμα της υποψηφιότητάς του στο ΕΣΡ.

Ευτύχης Παλληκάρης

Athens Voice