.Στην κόψη του ξυραφιού

O πρωθυπουργός θα πρέπει να ήταν σε ιδιαίτερα αισιόδοξη διάθεση στο Νταβός. Πώς να εξηγηθεί διαφορετικά η διαβεβαίωσή του ότι η ελληνική οικονομία θα καταπλήξει τις διεθνείς αγορές το 2016; Μία πρόβλεψη που προκάλεσε ειρωνικά σχόλια στο εξωτερικό κι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κλίμα ανησυχίας και αβεβαιότητας που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας.

Προφανώς θα ήταν επηρεασμέ­νος και από το περιβάλλον. Στο πολυτελές και χιονισμένο Νταβός, η συναναστροφή με τους ισχυρούς του κόσμου και οι συζητήσεις για τα μεγάλα προβλήματα του πλανήτη, |μακριά από το αγριεμένο πλήθος, επηρεάζουν καθοριστικά την ψυχολογική κατάσταση των συμμετεχόντων. 

Οχι πάντα για καλό τους. Τείνουν να ζουν σε μια ιδεατή πραγματικότητα ξεχνώντας ότι η τύχη τους κρίνεται από τα μικρά και ταπεινά, τα μπλόκα των αγροτών, τις πορείες των συνταξιούχων ή τους προπηλακισμούς βουλευτών που πρέπει να σηκώσουν το βάρος της ψήφισης των μέτρων. Αυτό κινδυνεύει να πάθει ο κ. Τσίπρας.

Τα σύννεφα που μαζεύονται στο εσωτερικό αποτελούν ενδεχομένως το προμήνυμα της τέλειας καταιγίδας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με σοβαρές κοινωνικές αντιδράσεις. Οι αγρότες απειλούν να αποκλεί­σουν τη χώρα. Θα στείλει τα ΜΑΤ να τους διώξουν; Θα αφήσει τα τρακτέρ να βάλουν σε ομηρεία την οικονομία; Και πώς θα προχωρήσουν οι διαπραγμα­τεύσεις με την τρόικα; 

Το ΔΝΤ επιμένει σε πρόσθετα μέτρα, καθώς βλέπει δημοσιονομικό κενό 8 δισ. στην τριετία. Ο κ. Τσακαλώτος προειδοποίησε ότι αν δεν έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση σε τρεις μήνες, τότε θα υπάρξει εκτροχιασμός και οι στόχοι του προγράμματος δεν θα είναι επιτεύξιμοι. Μετά τι; Επαναδια­πραγμά­τευση; Το αντέχει η κυβέρνηση; Το αντέχει η Ευρώπη; Ο κ. Σόιμπλε καλοβλέπει μια νέα συζήτηση για Grexit. Οσο για το αίτημα αποχώρησης του ΔΝΤ, εξήγησε πως αν το θέσει στη γερμανική Βουλή, θα ήταν σαν να μπαίνει με ένα κερί αναμμένο σε μια πυριτιδαποθήκη. Τόσο απλά.

Κι όλα αυτά χωρίς να λογαριάζουμε το πολιτικό κλίμα. Οι δημοσκοπήσεις, μετά την εκλογή του κ. Μητσοτάκη, δίνουν σαφές προβάδισμα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αν παγιωθεί αυτή η αντίληψη στην κοινωνία, η διακυβέρνηση θα γίνει εξαιρετικά δύσκολη. Η μόνη λύση για να αποφύγουμε το αδιέξοδο θα είναι να προχω­ρήσει η κυβέρνηση με αποφα­σιστι­κότητα για να ολοκληρώσει την αξιολόγηση. Το αντέχει; Και θα έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία; 

Οι βουλευτές του το επόμενο διάστημα θα υποστούν τις οργανωμένες πιέσεις ψηφοφό­ρων τους. Θα αντέξουν; Κινούμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Εκτός και αν ο κ. Τσίπρας έχει σκοπό να επαναλάβει το θρίλερ του καλοκαιριού. Γιατί κι αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί: πολλοί αναρωτιούνται πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση αν αισθανθεί ότι στριμώχνεται πέρα από τα όρια αντοχής της. Ισως μάλιστα να μην είναι άσχετες οι πληροφορίες που έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο για το ενδεχόμενο νέου δημοψηφίσματος ή ακόμα και εκλογών.

Την ίδια στιγμή ο κ. Μητσοτάκης υπόσχεται σκληρή αντιπολίτευση. Συναίνεση «αλά καρτ» δεν πρόκειται να δώσει. Σίγουρα θα εύχεται να περάσει τα μέτρα ο κ. Τσίπρας. Να το ευχόμαστε όλοι. Γιατί αν δεν τα καταφέρει, τότε η Νέα Δημοκρατία και τα υπόλοιπα «φιλοευρωπαϊκά» κόμματα θα κληθούν να συνδιαχειριστούν τις ίδιες ή πιθανότατα χειρότερες περικοπές. 

Μπορούν ή θα πάμε σε ακυβερνησία; Στο Νταβός ο κ. Σόιμπλε αμφισβήτησε την ικανότητα των Ελλήνων πολιτικών να κρατήσουν τη χώρα στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Εξι χρόνια διαγκωνιζόμαστε για να αποδείξουμε ότι έχει δίκιο. Συνεχίζουμε και σήμερα, καθώς αδυνατούμε να πετύχουμε ένα ελάχιστο πλαίσιο συναίνεσης.

Και για την αντιπολίτευση πάντως το επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο. Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να δώσει το νέο δείγμα γραφής που έχει υποσχεθεί. Διαχώρισε τη θέση του από το κλείσιμο των δρόμων και υποσχέθηκε ότι στη συζήτηση στη Βουλή θα προσέλθει με συγκεκριμένες προτάσεις. Θα είναι πραγματικές ή θα αποτελούν ασκήσεις υπεκφυγής όπως έχουμε συνηθίσει στο παρελθόν; 

Στην πρώτη περίπτωση θα ρισκάρει να δυσαρεστήσει όσους σήμερα έχουν ξεσηκωθεί κατά της κυβέρνησης αλλά και να δημιουργήσει έναν πόλο αμφισβήτησης μέσα στο κόμμα. Στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να αποξενώσει έναν κόσμο που τον στήριξε επειδή πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις, κυρίως όμως θα φανεί ανακόλουθος αν χρειαστεί μια ευρύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να περάσουν τα μέτρα που απαιτούν οι εταίροι.

Οσο για τα κόμματα του Κέντρου, είναι φανερό ότι πιέστηκαν από την εκλογή Μητσοτάκη. Η κ. Γεννηματά ανακοίνωσε εσπευσμένα μια ακόμα προσπάθεια συσπείρωσης του χώρου. Μένει να φανεί αν θα έχει ανταπόκριση. Αν υπάρχουν τα πρόσωπα και οι ιδέες για την πολυπόθητη ανανέωση ή αν χάθηκε η ευκαιρία το 2014 μαζί με το ναυάγιο της κίνησης των «58».

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΨΗΣ

.Ξεπερασμένες συνταγές

Κι εγώ το θέλω, όλοι το θέλουμε υποθέτω, ν’ αλλάξει κάποια μέρα η Ευρώπη και να σκύψει με περισσότερο ενδιαφέρον πάνω στην καθημερινότητα των πολιτών της, αλλά μέχρι να γίνει αυτό, καλό και χρήσιμο είναι να ξέρουμε πού πατάμε, τι πρέπει να κάνουμε και μέχρι πού μας παίρνει να το ρίχνουμε στα ζοριλίκια και να επανεξαγγέλλουμε ακόμη και επαναστάσεις παγκοσμίου βεληνεκούς. Ούτε η εσωτερική αναταραχή καταλαγιάζει με αστείες τελικά μεγαλοστομίες, ούτε η διεθνής μας σχέση βελτιώνεται με ανεδαφικές απειλές που μόνο θυμηδία προκαλούν στους εταίρους μας.

Εύχομαι να είναι υπερβολικά τα δημοσιεύματα για ενδεχόμενη διετή έξοδό μας από τη Σένγκεν. Οπως ελπίζω να είναι απειλές χωρίς περιεχόμενο τα όσα ανησυχητικά για την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης δηλώνουν οι διάφοροι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από την άλλη, όμως, δεν βλέπω τίποτα, μια κίνηση έστω, που να δείχνει ότι τα πράγματα έχουν μπει σε κάποιο δρόμο κι ότι επιτέλους ξέρουμε πού πάμε. ‘Η ότι η κυβέρνηση έχει κάποιο σχέδιο.

Πιστεύει ακόμη ότι η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Αλλά οι επιθέσεις εναντίον εσωτερικών και εξωτερικών κατεστημένων δεν πουλάνε πια. Η διαστρέβλωση στοιχείων και η δαιμονοποίηση των πολιτικών αντιπάλων είναι ξεπερασμένη συνταγή. Υστερα από έναν χρόνο στην εξουσία και τρεις εκλογικές νίκε

ς είναι αυτονόητη η προσδοκία του απλού πολίτη ν’ ακούσει με ποιον τρόπο διαχειρίστηκες και διαχειρίζεσαι την εξουσία που σου ανέθεσε και όχι αν ο Μητσοτάκης είναι κακός ή αν η Γεννηματά και ο Θεοδωράκης δεν αξιολογούν σωστά τις επιδόσεις σου και δεν υπερψηφίζουν μέτρα και αποφάσεις για τα οποία ποτέ δεν τους ρώτησες.

Προχθές ο Αλ. Τσίπρας όφειλε να κάνει απολογισμό της πρωθυπουργίας του. Και να δώσει και τις εξηγήσεις που χρωστάει για τα όσα τον κατηγορεί ο κολλητός του, ο Βαρουφάκης. Μαζί διέτρεξαν το περυσινό πεντάμηνο της διαπραγματευτικής γελοιότητας κι αυτά που διατείνεται για τους από κοινού με τον πρωθυπουργό σχεδιασμούς τους δεν ανήκουν σ’ εκείνα που ένας στοιχειωδώς εύθικτος πολιτικός τα αφήνει αναπάντητα. Το «ηθικό πλεονέκτημα» κατακτάται, δεν αυτοαπονέμεται.

bartzinopoulos@hotmail.com

.Τι ο λαός, τι μη λαός

«Ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο». «Ο λαός δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου». Αντιθέτως, η μνήμη του είναι «ζωντανή» και δη «νωπή». Ο λαός έχει και «τόλμη» και έχει και «καρδιές». Πρόλαβα να καταγράψω μερικά μόνον από τα σημεία που εμφανίσθηκε η λέξη «λαός» στην προχθεσινή ομιλία του κ. Τσίπρα. Είναι πολύ περισσότερα. Από τον λαό ξεκινούσαν όλα και στον λαό κατέληγαν όλα. Λογικό, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «με τον λαό». 

Κι αυτός έδωσε στον «ελληνικό λαό» τη δυνατότητα να απορρίψει το τελεσίγραφο των δανειστών στο δημοψήφισμα. Ενα τμήμα του «λαού» φοράει γραβάτα, κατά τον κ. Κατρούγκαλο. Είναι οι δικηγόροι με τα «μπλοκάκια» και οι γραβάτες τους είναι φτηνές, συνθετικές και με λαστιχάκι. Δεν πρέπει, επ’ ουδενί να συγχέονται με τους άλλους που φορούν Αρμάνι και δεν είναι λαός.

Θα μπορούσε κάποιος υποθέτω να κάνει μια ψυχαναλυτική ανάγνωση της συχνότητας με την οποία επαναλαμβανόταν η λέξη «λαός». Εμμονή; Διαρροή των υδραυλικών του ασυνείδητου; Ή μήπως «Λαός και Κολωνάκι», αναφορά του πρωθυπουργού στην κουλτούρα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου; 

Το είπε καθαρά: απέναντί του βρίσκονται οι μεγαλοφοροφυγάδες που κυκλοφορούν ελεύθερα στο Κολωνάκι. Εννοείται με πούρο, βελάδα, ημίψηλο, μεταξωτό γιλέκο, λουστρίνια, όπως εννοείται ότι μιλάνε τα γαλλικά «πγοφέγοντας» το –γο. Μόνον μία φορά αποπειράθηκε να προσδιορίσει τι εννοεί με τη λέξη. Οι λαϊκές δυνάμεις, είπε, είναι ο κόσμος της εργασίας. 

Αρκεί βέβαια να μην έχουν χάσει τη λαϊκή συνείδησή τους, όπως οι εργαζόμενοι στις Σκουριές. Θα έλεγα πως ο τρόπος με τον οποίον επικαλείται τον λαό ο κ. Τσίπρας είναι σύμπτωμα της ασθενικής και αναχρονιστικής του παιδείας. Κάπως αγνό και τίμιο, κάπως γραφικό και αμόλυντο, άρα τολμηρό, κάτι σαν τον ίδιο. Ενα πλάσμα με καρδιά που δεν ξεχνά. Η δεκαετία του ’80 στη μηχανή του χρόνου. 

Ο κόσμος αλλάζει, όμως ο λαός, τα πάθη του, και οι προστάτες του μένουν ίδιοι.Ο εθνικολαϊκισμός για να λειτουργήσει χρειάζεται να συντηρήσει τον λαό ως μια διάχυτη, σχεδόν μεταφυσική οντότητα η οποία δεν υπόκειται σε μεταμορφώσεις. Οπως ακριβώς αντιμετωπίζει το Εθνος ο εθνικισμός. Τα σχήματα και τα σύμβολα υπερισχύουν της πραγματικότητας, της γλώσσας, του τοπίου, της παιδικής ηλικίας και των προγόνων. Αυτά, πάντα απτά, δεν παράγουν εθνικισμό. Παράγουν πατριωτισμό.

Πώς ορίζεις τον λαό ως πραγματικότητα και όχι ως φαντασίωση της ρητορικής σου; Λαός είναι όσοι βλέπουν μεσημεριανάδικα, λαός όσοι κλείνουν με τρακτέρ τους δρόμους, λαός και όσοι υποφέρουν από το κλείσιμο των δρόμων, λαός όσοι εργάζονται στο Δημόσιο, λαός και όσοι υποφέρουν από όσους εργάζονται στο Δημόσιο, λαός ο ιερέας, λαός και ο ομοφυλόφιλος που θέλει να συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. Εδώ λαός, εκεί λαός, πού είναι ο λαός;

Η συνεχής επίκληση του λαού σε απαλλάσσει από την υποχρέωση να τον ορίσεις. Τον προϋποθέτεις για να στοιχειοθετήσεις τη διχαστική πολιτική σου. Τι ο λαός, τι μη λαός, και τι τ’ ανάμεσό τους; «Λαός» όσοι ψήφισαν «Οχι» στο δημοψήφισμα, «Μη Λαός» όσοι ψήφισαν «Ναι».

Κι ανάμεσά τους η φαντασίωση του διχασμού, ένα ακόμη απόκτημα στη συλλογή πολιτικών αναχρονισμών του κ.Τσίπρα. 

 ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.«Είναι και η πατρίδα ανόητε»

Η Ελλάδα βρίσκεται υπό σοβαρή εθνική απειλή. Δεν είναι το μνημόνιο, δεν είναι η τρόικα και η αξιολόγηση. Είναι το προσφυγικό και ο κίνδυνος να τεθεί η χώρα εκτός Σένγκεν. Όλα τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου αλλά και οι φήμες ότι αύριο στο Κολέγιο των Επιτρόπων η Ελλάδα θα είναι στο κεντρικό μενού, προκαλούν τρόμο.

Η χώρα εκτός της Ζώνης Σένγκεν; Θα απομονωθεί με τέτοιο τρόπο η Ελλάδα;

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είχε καταστροφικές συνέπειες καθώς στην πράξη θα σήμαινε τον αποκλεισμό της χώρας μας από την ευρωπαϊκή ζώνη ελεύθερης κίνησης των πολιτών, ένα από τα σημαντικότερα κεκτημένα για τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Ουσιαστικά διώχνουν την Ελλάδα από τον βασικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αφήνουν μόνη της βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Σε συνδυασμό με την αποκάλυψη του Μουζάλα για κοινοτικό αίτημα να φτιάξει η Ελλάδα στρατόπεδο 300-400 χιλιάδων προσφύγων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα πράγματα είναι εξαιρετικά σοβαρά. Ότι δεν έκανε ο Σόιμπλε που ήθελε να μας βγάλει εκτός ευρώ, το κάνουν τώρα δια της πλαγίας με τους πρόσφυγες.

Η χώρα κινδυνεύει άμεσα να μετατραπεί σε αποθήκη χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών. Εκατοντάδες χιλιάδες θα εγκλωβιστούν στα ελληνικά σύνορα καθώς δεν θα μπορούν να περάσουν χωρίς ελέγχους. Και την ίδια στιγμή οι Έλληνες πολίτες, έπειτα από τόσα χρόνια ελεύθερης διακίνησης στις χώρες Σένγκεν θα αναγκάζονται να δέχονται ελέγχους, να χρησιμοποιούν διαβατήρια. Τέτοια ντροπή. Γίναμε Βουλγαρία και δεν το έχουμε καταλάβει. Είμαστε με το ένα πόδι εκτός του ευρώ και με το άλλο εκτός της Συνθήκης Σένγκεν.

Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη και εξευτελιστική εξέλιξη με την ευθύνη της κυβέρνησης του Τσίπρα. Η πολιτική που ακολούθησε στο Προσφυγικό ήταν και συνεχίζει να είναι καταστροφική. Και γίνεται ακόμη χειρότερη εξαιτίας της τακτικής της σύγκρουσης που επιλέγει με τους εταίρους. Αντί να χρησιμοποιήσει το χαρτί της πίεσης του προσφυγικού, το έχει μετατρέψει σε βαρίδι και σε μειονέκτημα για τη χώρα. Και φτάσαμε στο σημείο να λένε οι ξένοι «α τους κακόμοιρους τους Έλληνες. Δεν τους κουρεύουμε το χρέος να κρατήσουν τους πρόσφυγες;»

Είναι πράγματι ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί σοβαρά την κυβέρνηση. Τι βλέπετε να κάνει; Στέλνει τον κακόμοιρο τον Μουζάλα να βολοδέρνει στις Βρυξέλλες αντί να κινήσει ο ίδιος ο Τσίπρας γη και ουρανό να αποτρέψει το εφιαλτικό σενάριο.

Όμως, γιατί να το κάνει; Πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 δεν έλεγε «ας μας βγάλουν από τη Σένγκεν;» Ή μήπως να υιοθετήσουμε την άποψη ορισμένων που λένε «τι σκατά είναι αυτή η Σένγκεν; Έτσι κι αλλιώς δεν πάμε ταξίδια, ας μας αποβάλουν». Είναι η Συριζαίϊκη λογική της υποβάθμισης των πάντων. Η ισοπέδωση ότι δεν αρέσει στους ιδεοληπτικούς της ψευτοαριστεράς. Δυστυχώς για την Ελλάδα ο ηγέτης της, αυτός που σήμερα κυβερνά είναι ελάχιστος. Δεν μπορεί ούτε τα βασικά να διαχειριστεί, θα είναι ικανός να διαχειριστεί εθνικά θέματα;

Κάποιος επιτέλους πρέπει να του φωνάξει: «Είναι και η πατρίδα ανόητε».