.ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

Ολοι σχεδόν οι εκλογικοί νόμοι που έχουν ισχύσει στην Ελλάδα ήταν καλπονοθευτικοί. Διακρίνονται από την ιδιότητά τους να μετατρέπουν τη μειοψηφία σε πλειοψηφία αλλά και το αντίστροφο. Χαρακτηριστικό όσο και εντυπωσιακό παράδειγμα ο νόμος που ίσχυσε στις εκλογές του 1956. Η ΕΡΕ, με λιγότερες ψήφους, κατάφερε, εφαρμόζοντας ένα σύστημα που έμεινε στην Ιστορία ως «τριφασικό», να κυβερνήσει έχοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία. 

Το τριφασικό σύστημα, που κανένα κόμμα δεν τόλμησε να χρησιμοποιήσει έκτοτε, ήταν το αβγό του Κολόμβου. «Κατά σύμπτωσιν» η ΕΡΕ, κυρίαρχη του παιχνιδιού, σε όποιον νομό πλειοψηφούσε έπαιρνε όλες τις έδρες, αποκλείοντας τους αντιπάλους της. Στις εκλογικές περιοχές όπου μειοψηφούσε μοιράζονταν οι έδρες στα κόμματα με ένα σύστημα αναλογικό.

Το τριφασικό σύστημα μοιάζει να ξύπνησε τότε τον λαό και δεν εφαρμόστηκε ποτέ πλέον. Το διαδέχθηκαν εκλογικά συστήματα που στηρίχθηκαν λίγο-πολύ σε μια άτυπη συναίνεση των μεγαλυτέρων κυρίως κομμάτων, υιοθετώντας τη γραμμή «όποιος έχει το μαχαίρι, κόβει και το πεπόνι». Στο πρόσφατο παρελθόν, η Βουλή ψήφισε εκλογικά συστήματα φανερής σκοπιμότητας. Θύμα της ευφυΐας των μυστικών συμβούλων των κομμάτων για τα εκλογικά έπεσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. 

Εν όψει των εκλογών του 1989, οι επιτελείς του ΠαΣοΚ, με επικεφαλής τον Ακη Τσοχατζόπουλο, κατασκεύασαν έναν εκλογικό νόμο που εμπόδισε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός. Χρειάστηκε να λάβει το 47% των ψήφων για να κερδίσει 150 βουλευτές! Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της μεθόδευσης αρκεί να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβέρνηση έχοντας ψηφισθεί από το 36% του εκλογικού σώματος.

Στην παρούσα φάση της πολιτικής ιστορίας μας, όσο περισσότερο οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν να αλλάζουν και να μεταφέρουν την εξουσία στην «επάρατο Δεξιά», τόσο θα πληθαίνουν οι προσπάθειες των ενδιαφερομένων το εκλογικό σύστημα να αλλάξει «για το καλό της Ελλάδας».

Στις μέρες μας εξάλλου, το εκλογικό σύστημα τείνει να μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο όχι μόνο για αξιοποίηση στις κάλπες, αλλά και για αξιοποίηση στην καθημερινή πολιτική ζωή. Κουβέντα να γίνεται.

Αλλά το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Απαξ και αρχίζει η πολυλογία περί εκλογών και δη του εκλογικού συστήματος, οι εκλογές έρχονται. Το φως στο βάθος του τούνελ είναι από τους προβολείς του τρένου που καταφθάνει.   

Ψυχάρης Σταύρος Π.  

.Ο πραγματικός πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει εγκαταστήσει μόνο τη χώρα στο αδιέξοδο, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του. Το πρώτο είναι μέγιστης και ζωτικής σημασίας, το δεύτερο είναι απολύτως αδιάφορο για την ιστορία, όπως θα έλεγαν και οι πέριξ αυτού «διανοητές».

Επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι η διακυβέρνηση με την ευθύνη διαχείρισης που τη συνοδεύει και το αποτέλεσμα που οφείλει να παράγει δεν είναι στις πρώτες επιλογές της ομάδας εξουσίας. Γι' αυτό και μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, καταφεύγει διαρκώς στον πολιτικό ακτιβισμό και τα επαναλαμβανόμενα στρατηγήματα. 

Δεν γνωρίζω αν έχει μελετήσει τον Πολύαινο ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά αυτό που πλέον φαίνεται βέβαιο είναι ότι, αδυνατώντας να βγει από το αδιέξοδό του, επιχειρεί να το καταστήσει αδιέξοδο της ίδιας της χώρας. Ετσι, επιχειρείται ο εκλογικός νόμος να μετατραπεί (έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν) σε εργαλείο για την παρεμπόδιση της χώρας και τη μετατροπή του αδιεξόδου των σημερινών πρωταγωνιστών σε αδιέξοδό της.

Ο καιρός που έρχεται θα κριθεί από την προσπάθεια του κ. Τσίπρα να δώσει απάντηση στο εξής δίλημμα: Να παραμείνει στην εξουσία αν τα καταφέρει ως το 2019, με το υπερβολικό κόστος της διαχείρισης των συνεπειών της πολιτικής του επί των ώμων του ή να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, σε συνδυασμό με τον νέο εκλογικό νόμο που έτσι ή αλλιώς θα ψηφιστεί;

Ο εκλογικός νόμος είναι το κανονιστικό πλαίσιο που ρυθμίζει τη διαδικασία αντιπροσώπευσης και εμπεριέχει τη δυνατότητα ή την αδυναμία λειτουργικής και αποτελεσματικής δράσης αυτής της αντιπροσώπευσης. Αν οι κανόνες παρεμποδίζουν την αποτελεσματική εκπροσώπηση, τότε παρεμποδίζουν τη λειτουργία της χώρας.

Ποτέ ο κ. Τσίπρας δεν έβαλε αυτό που ονομάζουμε συλλογικό συμφέρον πάνω από το στενό πολιτικό του σχέδιο. Σήμερα, το στενό πολιτικό του σχέδιο τον εγκλωβίζει στην εξουσιαστική αποκλειστικά μικροδιαχείριση των προβλημάτων. Η συνολική κυβερνητική αυτή αντίληψη επιταχύνει τη βύθιση της χώρας και την εγκαθιστά σε μια κατάσταση οριστικής παρακμής.

Το παιχνίδι με τον εκλογικό νόμο, όχι μόνο δεν διευκολύνει την έξοδο της χώρας από αυτή την κατάσταση παρακμής, αλλά και εξωθεί τις συνέπειές της στα άκρα της. Με την πάροδο του χρόνου και το κύριο μέλημα της κυβέρνησης - μακράν και πέραν των αναγκών του λαού - να είναι ο έλεγχος της κοινής γνώμης, συνειδητοποιείται ότι η κυβέρνηση αυτή όχι μόνο δεν μπορεί αλλά και αδιαφορεί να φέρει λύσεις.

Καμιά ρητορική και κανένα στρατήγημα δεν μπορεί να διαγράψει την εμπειρία των ανθρώπων. Και από αυτή την εμπειρία και μόνο μπορεί να εκπηδήσει ο πραγματικός πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης.

Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.

.Η ώρα της Ελλάδας

Πολλοί μπορεί να μην το θυμούνται πλέον σήμερα, όμως συνέβη: το πρώτο ταξίδι που έκανε πέραν του Ατλαντικού ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα όταν ανέλαβε για πρώτη φορά τα καθήκοντά του ήταν – προκαλώντας γενικευμένη έκπληξη- στην Τουρκία. Το γεγονός ήταν πρωτόγνωρο και ο νέος τότε πρόεδρος το συνέδεσε ευθέως με πολύ κολακευτικά για τον Ερντογάν σχόλια ως τον ηγέτη ο οποίος ανοίγει νέους δρόμους συνύπαρξης για το μέλλον μέσω του πολιτικού Ισλάμ.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι ΗΠΑ στήριξαν ουκ ολίγες φορές τον Τούρκο πρωθυπουργό και μετέπειτα πρόεδρο, με αποκορύφωμα την έντονη παρέμβασή τους προς το Ισραήλ για συμφιλίωση με την Αγκυρα μετά τα γεγονότα του Μαβί Μαρμαρά. Ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε προσωπικά την υπόθεση, κάτι που οδήγησε σε πρόσκαιρη – και επίσης πρωτοφανή – ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Τελικά, έπειτα από αρκετά χρόνια, μόλις προ λίγων εβδομάδων, οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν.

Κατόπιν όλων αυτών, η αμερικανική ηγεσία γίνεται έξαλλη – και δικαίως – όταν ακούει ισχυρισμούς ότι δήθεν οι ΗΠΑ έχουν σχέση με τα προχθεσινά γεγονότα. Και ο Ομπάμα που ξεκίνησε τη θητεία του εκθειάζοντας αυτό το πολιτικό «πείραμα», την ολοκληρώνει βλέποντας το πραγματικό του πρόσωπο, το οποίο αντιπροσωπεύει, σε όλα τα επίπεδα, το ακριβώς αντίθετο από ότι αποτελεί την ουσία αλλά και τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Ασφαλώς, η στρατηγική σημασία του του τουρκικού χώρου είναι τέτοια που έχει οδηγήσει πολλές φορές τις ΗΠΑ και τη Δύση συνολικά να κάνουν τα στραβά μάτια σε συμπεριφορές της Αγκυρας που καταφανώς υπογείως προκαλούσαν πολύ μεγάλο εκνευρισμό – κάτι τέτοιο συνέβη και με την υπόθεση της Τέταρτης Αμερικανικής Μεραρχίας, την οποία στην τουρκική Εθνοσυνέλευση απαγόρευσε να περάσει από το τουρκικό έδαφος την τελευταία στιγμή κι ενώ είχε ήδη ξεκινήσει ο πόλεμος στο Ιρακ, προκαλώντας πολύ σοβαρό πρόβλημα στους σχεδιασμούς του Πενταγώνου.

Όμως και αυτό, όπως και όλα τα άλλα που συνέβησαν, διορθώθηκαν ακριβώς λόγω της σημασίας αυτού του χώρου. Αυτά, μέχρι χθες. Γιατί από χθες, μία εντελώς άλλη πραγματικότητα διαμορφώνεται.

Οσο κι αν η αμερικανική πολιτική θέλησε να φέρει με τα νερά της την Τουρκία και να εξασφαλίσει μια καλή συνεργασία μαζί της και όσο κι αν η Ευρώπη, ιδίως το Βερολίνο, προσπάθησε να έχει τη συνεργασία της Αγκυρας στο μείζον προσφυγικό ζήτημα που έδειξε ικανό να κατεδαφίσει κυβερνήσεις στη Γηραιά Ηπειρο, όλα αυτά δεν μπορούν πια να σταθούν μπροστά στη νέα πραγματικότητα: ο Ερντογάν κατηγορεί ευθέως τις ΗΠΑ ότι δήθεν βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα, την ώρα που ο αυταρχισμός τον οποίο εγκαθιδρύει καθιστά ασύμβατη την Τουρκία με την Ευρωπαική Ενωση σε πλήθος επίπεδα.

Σε όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνά να προσθέσει κανείς τις σχέσεις της Αγκυρας με τη Μόσχα, οι οποίες το αμέσως προηγούμενο διάστημα, δοκιμάστηκαν όσο ποτέ από τα χρόνια του τελευταίου ρωσοτουρκικού πολέμου.

Οποια κι αν είναι λοιπόν από εδώ και στο εξής εξέλιξη του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία, ένα είναι βέβαιο: η χώρα αφενός εισέρχεται σε μακρά περίοδο έντασης και εσωτερικού διχασμού και, αφετέρου, οι σχέσεις της με τη Δύση – και όχι μόνον - επιδεινώνονται δραματικά: αυτή τη φορά, όχι θεατρικά, όπως άλλοτε έχει συμβεί, αλλά πολύ σοβαρά.

Τα παραπάνω καθιστούν μονόδρομο την ανάδειξη ενός πολύ σοβαρού στρατηγικού κενού σε μία πολύ ταραγμένη περιοχή του κόσμου, δίπλα ακριβώς και στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή.

Ο Ερντογάν επιστρέφει όχι πλέον ως πρόεδρος, αλλά ως πραγματικός Χαλίφης και μάλιστα με πολύ άγριες διαθέσεις έναντι πάντων.

Η Τουρκία δεν είναι πλέον αξιόπιστος εταίρος και συνομιλητής των δυτικών δυνάμεων. Αντίθετα, εμφανίζεται εχθρική και αναξιόπιστη, απρόβλεπτη και ασταθής – για πρώτη φορά συζητείται ακόμα και η θέση της στο ΝΑΤΟ.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι όλα αυτά αλλάζουν άρδην τα έως τώρα δεδομένα.

Στην ουσία, το νέο Ανατολικό Ζήτημα έχει ανοίξει από προχθές οριστικά και αμετάκλητα.

Ένα πολύ μεγάλο στρατηγικό κενό προκύπτει και η Δύση δεν θα κάνει πια ότι δεν το βλέπει, ούτε θα επιχειρήσει άλλο την ωραιοποίησή του. Δεν έχει πλέον αυτή την πολυτέλεια.

Είμαστε δηλαδή στο ίδιο ακριβώς σημείο πριν από την πτώση της Υψηλής Πύλης, όταν εξελίχθηκε η τελευταία ουσιαστικά φάση του Ανατολικού Ζητήματος.

Η ουσία της πορείας της Τουρκίας είναι πλέον περίπου προδιαγεγραμμένη: η σχέση της με τον δυτικό κόσμο έχει κλονιστεί περίπου ανεπανόρθωτα.

Τώρα, το ζήτημα είναι αν η Ελλάδα είναι σε θέση να καλύψει το κενό το οποίο εκ των πραγμάτων πρέπει να καλυφθεί. Και να πείσει, επιτέλους, τους εταίρους της σε Αμερική και Ευρώπη, για το ποια είναι τα πραγματικά σύνορα του δυτικού κόσμου και για το πόσο άμεσα τους αφορά αυτά τα σύνορα να ενισχυθούν κι αυτή η χώρα να καταστεί ισχυρή…

Από το 1910 μέχρι το 1912, ο Ελευθέριος Βενιζέλος αυτό ακριβώς είχε καταφέρει: να τους πείσει περί αυτού, σε μία τέτοια, αντίστοιχη στιγμή: η Δύση ήταν εκείνη που πήρε την Ελλάδα από την κατάσταση πτώχευσης του 1897 /98 και τη μετέτρεψε μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε μια ισχυρότατη περιφερειακή δύναμη.

 Υπήρχε όμως και η ηγεσία που μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα προς τα εκεί. Και σίγουρα η πτώχευση, όταν εγείρεται στρατηγικό ζήτημα τέτοιας σημασίας και διαμετρήματος, δεν είναι πρόβλημα. Δεν υπήρξε ούτε τότε, δεν είναι και τώρα, καθώς, αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο και σήμερα: να καλυφθεί σοβαρά και αξιόπιστα το κρίσιμο και επικίνδυνο κενό.

Αν όλα αυτά συνειδητοποιηθούν και η χώρα επαναπροσανατολιστεί συνολικά και αμέσως, αν πρυτανεύσουν εξωτερικά το εθνικό συμφέρον και εσωτερικά η απαραίτητη σύνθεση χωρίς περιττά και επιζήμια ψεύτικα δημαγωγικά μέτωπα, όλα τα άλλα μπορούν και πρέπει να ξεχαστούν.

Καθώς αυτή, είναι η ώρα της Ελλάδας

. Μαλούχος Γεώργιος Π.  

.Ποια η διαφορά του «κουμπάρου» Ταγίπ από τους εγκληματίες του ισλαμικού κράτους;

Όποιος είχε έστω και την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτό που κάνει σήμερα ο Ερντογάν στην Τουρκία δεν είναι πραξικόπημα, ας ρίξει μια ματιά στα όσα συμβαίνουν. Στα όσα ο Σουλτάνος και τα μεμέτια του κάνουν σε ανθρώπους που μέχρι πριν μερικές ημέρες ήταν αγκαλιά. Σε στρατηγούς, σε επίλεκτα στελέχη του Στρατού και της Αστυνομίας, σε δημοσίους υπαλλήλους και δικαστές. Η χώρα βρίσκεται κάτω από την δημοκρατική χούντα του Ερντογάν ο οποίος αποδεικνύει πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να μετατρέψει τη δύναμη του λαού σε μακρά χειρ ενός σκληρού, αδυσώπητου χουντικού κράτους.

Στην Ελλάδα όταν έπεσε η Χούντα, κανείς δεν τόλμησε να εξευτελίσει με τέτοιο τρόπο τους αξιωματικούς παρά τα εγκλήματα που είχαν κάνει επί μια επταετία. Κανείς δεν τόλμησε να ξεγυμνώσει ή να κόψει τα αυτιά των ανθρώπων αυτών που καταδυνάστευσαν τη χώρα.

 Μπήκαν στη φυλακή, είχαν μια δίκαιη δίκη, τιμωρήθηκαν με την εσχάτη των ποινών και σάπισαν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, στη φυλακή. Απόδειξη ότι στην Ελλάδα μπορεί να υπάρχουν ιδεολογικές αντιθέσεις. Μπορεί να περάσαμε εμφυλίους και διώξεις, εξορίες, χούντες και ό,τι άλλο μπορεί να διαιρέσει το λαό, όμως, ξεφτίλες όπως οι Τούρκοι δεν γίναμε.

Αυτό που υφίστανται οι... αντιφρονούντες στην Τουρκία είναι βγαλμένο από τα μαύρα κατάστιχα του ISIS. Ποια η διαφορά του «κουμπάρου» Ταγίπ από τους εγκληματίες του ισλαμικού κράτους; Όπως αποδείχθηκε το καθεστώς της Τουρκίας είχε έτοιμη λίστα προγραφών και αναζητούσε την ευκαιρία. 

Αυτή την ευκαιρία τους την έδωσε το πρόχειρα σχεδιασμένο πραξικόπημα το οποίο είχε μάθει προφανώς ο Ερντογάν και το άφησε αδιαφορώντας για τους νεκρούς. Όσο για τα σενάρια ότι ήθελαν να σκοτώσουν τον Σουλτάνο, που έγινε ήρωας, αυτά για τους... κουτότουρκους. Αν ήθελαν να καταρρίψουν τον αεροσκάφος του θα το έκαναν. 

Ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο το πραξικόπημα, πάτησε επί πτωμάτων και τώρα κάνει μαζικές εκκαθαρίσεις. Οι εικόνες που δείχνουν τους «αγανακτισμένους» Τούρκους δείχνει ποια είναι η σημερινή Τουρκία και πώς δεν ξεχνούν την πρωτόγονη συμπεριφορά τους. Δείχνει επίσης και πόσο επικίνδυνοι και για την Ελλάδα είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να σκοτώσουν ή να εξευτελίσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Όμως, η αλαζονεία είναι σίγουρο ότι θα τον φάει τον Σουλτάνο. Είτε οι Αμερικανοί, είτε από μέσα κάποια στιγμή θα τον «τελειώσουν».

.Ο αόρατος άνθρωπος και τα... ασυνόδευτα ναρκωτικά

Κάποτε όταν είχαμε φύγει από το χωριό για την πόλη, η μάνα μας έστελνε το καλάθι με το ΚΤΕΛ ή με το Αγοραίο. Το κουτί έγραφε πάνω τη διεύθυνση και τη λέξη «ασυνόδευτο». Ειδικά με τα λεωφορεία τα ασυνόδευτα δέματα ήταν χιλιάδες, αλλά τουλάχιστον υπήρχε και ο αποστολέας και ο παραλήπτης. Κάποιος υπεύθυνος βρε αδερφέ γιατί δεν μπορεί να αναλάμβανε την ευθύνη για ό,τι συνέβαινε στο δέμα μόνο ο οδηγός και ο εισπράκτορας.

Τα τελευταία χρόνια με τα αεροπλάνα, αλλά και παλιότερα πάλι με τα ΚΤΕΛ, υπήρχαν πολλά ασυνόδευτα παιδιά που τα έστελναν οι γονείς στους παππούδες. Την ευθύνη την αναλάμβαναν στο αεροπλάνο ή στο λεωφορείο, όμως, υπήρχε πάντα όνομα και διεύθυνση δια παν ενδεχόμενο.

Όλα αυτά σε μια κανονική χώρα. Στην Ελλάδα ανακαλύψαμε και τα... ασυνόδευτα ναρκωτικά. Όχι ότι κι ότι αλλά πάνω από 2 τόνους ηρωίνης.

Κάποιο φάντασμα ή ο αόρατος άνθρωπος ναύλωσε το Noor One, κάποιοι φανταστικοί υπάλληλοι το φόρτωσαν με τα ναρκωτικά, ο καπετάνιος και το πλήρωμα δεν γνώριζαν τίποτε για το φάντασμα αυτό αλλά μόλις τους αποκαλύφθηκε ένα βράδυ τρόμαξαν τόσο πολύ που το' ριξαν στα βράχια το καράβι κι έπεσαν στα χέρια της αστυνομίας.

Και ω του θαύματος. Το φάντασμα έμεινε στα... αζήτητα, το φορτίο καταγράφηκε ως «ασυνόδευτο» και η ζωή συνεχίζεται. Μάλιστα ήταν τέτοια η χαρά του φαντάσματος γιατί έμεινε στο σκοτάδι που έκανε κι ένα γλέντι με φαγητά, χορούς, ζεμπεκιές, κρητικά τραγούδια και «άιντε στην υγεία των κορόιδων και των πρεζάκηδων που μπαίνουν φυλακή για 1 γραμμάριο».

Άλλωστε, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε και περισσότερα. Στην Ελλάδα που κάποιοι πιστεύουν στην πολιτική ορθότητα και θεωρούν τον Ερντογάν δημοκράτη και τον Τσίπρα αριστερό, γιατί κι ένα φορτίο με ηρωίνη να μην χαρακτηριστεί ασυνόδευτο;

Άλλωστε ξέρουμε από αυτά. Ασυνόδευτη είναι η δικαιοσύνη, ασυνόδευτη η κυβέρνηση, ασυνόδευτες και οι δυνατές «φιλίες» με επιχειρηματίες που διαθέτουν χοντρό πορτοφόλι.

Ομοίως, «ασυνόδευτες» θα είναι και οι τηλεοπτικές άδειες που θα δοθούν. Άλλωστε το είπε και ο αριστερός πρωθυπουργός, δεν περιμένει ευαγή ιδρύματα, όποιος δώσει τα πιο πολλά κερδίζει το λότο της τηλεόρασης. Αλλά μην περιμένετε στη νέα τηλεόραση να μάθετε για την τύχη του Noor One. Δεν θα σας την πουν ποτέ. Ούτε για άλλες βρόμικες δουλειές της νύχτας. Εκεί θα έχει μόνο θέαμα, μπάλα και παπατζηλίκι.

Καλώς ήρθατε στο νέο κόσμο, τον ψεκασμένο. Μήπως τους δυο τόνους ηρωίνης τους έκαψαν και μαστούρωσε όλη η Ελλάδα ώστε να ανέχεται αυτά που συμβαίνουν; Δεν εξηγείται αλλιώς.

.Η Τουρκία βγάζει τον νέο Κεμάλ Ατατούρκ; Η Ελλάδα θέλει τον νέο Βενιζέλο της

Αν γνωρίζεις τον εχθρό και γνωρίζεις και τον εαυτό σου, δεν έχεις λόγο να φοβάσαι για την έκβαση εκατό αναμετρήσεων. Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου, αλλά δεν γνωρίζεις τον εχθρό, για κάθε νίκη που κάνεις, θα υφίστασαι και μια ήττα.

 Αν δεν γνωρίζεις, ούτε τον εχθρό, ούτε και τον εαυτό σου, θα υποκύπτεις σε κάθε μάχη”.* *Σουν Τζου* Δεν ξέρουμε αν οι πραξικοπηματίες στρατιωτικοί -και οι πολιτικοί ταγοί τους- καθώς και ο Ερντογάν, έχουν διαβάσει τον σπουδαίο Κινέζο, εκ του αποτελέσματος όμως, μάλλον ο Τούρκος πρόεδρος ήξερε καλύτερα τον εαυτό του. Εκεί που φαίνεται ότι απέτυχαν οι πραξικο... περισσότερα »