.Απ’ τον Κεμάλ στον Ερντογάν

Εχω γράψει ξανά στο παρελθόν, σε αυτήν ακριβώς τη σελίδα και θέση, για την τυχαία συνάντηση με έναν ευγενέστατο, κατά τα άλλα, Τούρκο στη μικρή πόλη Σύλλη, η οποία έως το 1923 αποτελείτο κατά 90% από Ελληνες κατοίκους. Η Σύλλη βρίσκεται περίπου είκοσι λεπτά απόσταση με το λεωφορείο από το Ικόνιο και βρέθηκα εκεί τον Ιούλιο του 2012.

Τότε ακόμα η Τουρκία του Ερντογάν ζούσε το θαύμα της χωρίς πολλά παρατράγουδα – τουλάχιστον, στο εσωτερικό της. Η Συρία δεν είχε ακόμα ματώσει, το Κουρδικό φυσικά κρατούσε αμείωτο, ωστόσο, όλα έδειχναν να είναι εντάξει. Στα σοκάκια της Σύλλης, λοιπόν, έπεσα πάνω στον Χαμπίμπ, ο οποίος αναπαλαίωνε μια παραδοσιακή οικία, ακολουθώντας τα πρότυπα της εποχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

 Πιάσαμε την κουβέντα και, θυμάμαι, ο Χαμπίμπ με ξάφνιασε όταν ακούστηκε απρόσμενα απαξιωτικός προς τον Κεμάλ. «Τι έκανε ο Ατατούρκ για την Τουρκία;», μου είπε. «Δεν λέω, συνέβαλε τα μέγιστα στην αναγέννηση της χώρας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε τελική ανάλυση, όμως, πήρε μια μεγάλη χώρα, μιαν αυτοκρατορία, και την παρέδωσε μικρή», συνέχισε.

Η νοσταλγία για το οθωμανικό αυτοκρατορικό παρελθόν συνεχίστηκε: «Κοιτάξτε τι προβλήματα έχετε τώρα με την Ευρωπαϊκή Ενωση, και εμάς όμως δεν μας θέλουν. Τον καιρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όμως επικρατούσε ειρήνη και τάξη στα Βαλκάνια. Ολοι ήσαν ευχαριστημένοι».

Ηταν, φυσικά, η «ειρήνη και η τάξη» που επέβαλε ο οθωμανός κατακτητής, λεπτομέρεια στην οποία ο συμπαθής Χαμπίμπ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Ο οποίος Χαμπίμπ ήταν φανατικός ψηφοφόρος και οπαδός του Ερντογάν. Το στόμα του έσταζε μέλι για τον Τούρκο ηγέτη. Οπως και για τον Νταβούτογλου και τη νοσταλγία του τελευταίου για τους σουλτάνους.

Τέσσερα χρόνια μετά, πολλά άλλαξαν. Ο Νταβούτογλου έγινε «μαύρο πρόβατο» για τον Ερντογάν, η Κωνσταντινούπολη στιγματίστηκε από αιματηρές ταραχές, η Συρία κακοφόρμισε, το Αιγαίο γέμισε (πνιγμένους) πρόσφυγες και, βέβαια, συνέβη το πραξικόπημα.

Δεν ξέρω τι κάνει και πού βρίσκεται ο Χαμπίμπ σήμερα. Πιθανολογώ όμως πως δεν έχει μετατοπιστεί. Και, όπως το κατάλαβα τότε, μα ειδικά σήμερα, ο απλός, έως και απλοϊκός Χαμπίμπ (ένας μάλλον εύπορος Τούρκος που εργαζόταν στην αυτοκινητοβιομηχανία, γνώριζε καλά αγγλικά και γερμανικά - είχε ζήσει και εργαστεί χρόνια στη Γερμανία, εννοείται), ως μέσος ψηφοφόρος του Ερντογάν, εκφράζει αυτή την αναβίωση για το οθωμανικό παρελθόν.

Ο,τι δηλαδή εκφράζει, όλο και πιο έντονα, ο ίδιος ο Ερντογάν. «Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία» δήλωσε προχθές ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος, με αφορμή την υπόθεση της Μοσούλης, υποστήριξε πως η Τουρκία «εκτός από τα 79 εκατομμύρια των πολιτών της, φέρει ευθύνη και απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια μας στη γεωγραφική περιοχή με την οποία μας συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί».

 Ο κ. Ερντογάν δεν μίλησε για δημοψήφισμα στη Θράκη, όπως εσφαλμένα διαδόθηκε στη χώρα μας, είπε όμως άλλα, πολλά και ενδιαφέροντα: «Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του εθνικού συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μοσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμι, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου».

Θα μπορούσε κάποιος να πει: ο Κεμάλ ήταν πατριώτης, ο Ερντογάν εθνικιστής. Η διαφορά υποτίθεται ότι είναι μεγάλη. Ο πατριώτης μπορεί να διαθέτει ρεαλισμό· ο εθνικιστής άγεται και φέρεται από τις φαντασιώσεις του, ειδικά όταν αισθάνεται απειλή.Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω· ο Κεμάλ το ήξερε καλά αυτό.

 ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ

.Το σπίτι του απόμαχου Πασοκτζή

Ο κ. Μουζέλης τουλάχιστον θα έπρεπε να το ξέρει. Την Κασσάνδρα την είχε καταραστεί ο Απόλλων να προφητεύει την αλήθεια αλλά να μην την πιστεύει κανείς. Για την ακρίβεια, κατά τον μύθο, ο θεός είχε φτύσει στο στόμα την κόρη του Πριάμου όταν εκείνη δεν ανταποκρίθηκε στις ερωτικές του διαθέσεις. Οι πρόγονοί μας ήξεραν να σαρκάζουν ακόμη και τους θεούς τους. Παριστάνουν τον ωραιότερο από τους θεούς πάντα άτυχο με τις γυναίκες.

 Και για την άλωση της Τροίας είχε προειδοποιήσει η Κασσάνδρα, και τον Αγαμέμνονα προσπάθησε να προειδοποιήσει για την επικείμενη δολοφονία του. Ας επιστρέψουμε τώρα από τον Απόλλωνα στον θνητό κ. Μουζέλη. Οταν, λοιπόν, γράφει πως η ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να δημιουργήσει ένα αυταρχικό καθεστώς τύπου Ερντογάν ή Πούτιν είναι μια «κασσανδρική φαντασίωση», στην πραγματικότητα λέει πως όσοι το υποστηρίζουν αυτό υποστηρίζουν την αλήθεια, απλώς δεν τους πιστεύει κανείς. Βασικά δεν τους πιστεύει ο κ. Μουζέλης.

Ο κ. Μουζέλης το έγραψε αυτό σε ανοιχτή επιστολή, με την οποία προσπαθεί να δικαιολογηθεί στους «58» επειδή δέχθηκε να συμμετάσχει στην επιτροπή αναθεώρησης του Συντάγματος παρά τω κυρίω Κιμούλη, τον σεμνό υπηρέτη του σανιδίου. Επειδή, δε, υποθέτω ότι αυτός ο αριθμός «58» δεν σας λέει και πολλά, σας υπενθυμίζω πως επρόκειτο για κίνηση πανεπιστημιακών, νυν και πρώην, οι οποίοι επεχείρησαν να ανασυστήσουν την περίφημη «Κεντροαριστερά». Φαίνεται όμως ότι η «Κεντροαριστερά» δεν επιθυμεί την ανασύστασή της, ως εκ τούτου, οι 58 αντί να γίνουν 59 έγιναν 56 και κατόπιν επέστρεψαν οίκαδε αφήνοντας μια γλυκιά ανάμνηση κεντροαριστερής ασυνεννοησίας στην ατμόσφαιρα του δημοσίου βίου.

Το επιχείρημά του είναι ατράνταχτο. Ο κ. Τσίπρας δεν θα εγκαταστήσει αυταρχικό καθεστώς, πρώτον, διότι δεν το θέλει ο ίδιος και, δεύτερον, διότι, ακόμη κι αν το ήθελε, δεν θα μπορούσε να μείνει στην Ευρωζώνη. Κι αν έφευγε από την Ευρωζώνη, αν δηλαδή ολοκλήρωνε το «παράλληλο πρόγραμμα» το οποίο συνεχίζει να εφαρμόζει με συνέπεια, τότε μήπως το αυταρχικό καθεστώς θα του ήταν απαραίτητο για να επιβιώσει πολιτικά;

 Ομως, πάντα κατά τον κ. Μουζέλη, ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί να μετατραπεί στον δεύτερο πόλο της δημοκρατίας, όπως παλιά ήταν το ΠΑΣΟΚ. Και όσοι δεν το πιστεύουν αυτό υποσκάπτουν το μεταπολιτευτικό δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας. Τι άλλο λέει ο κ. Μουζέλης από τους Κουρουμπλήδες, Σπίρτζηδες και τα λοιπά σαπιοκάραβα του ΠΑΣΟΚ που είδαν φως στον ΣΥΡΙΖΑ;

Το δημοκρατικό παραμύθι λέει πως τον ΣΥΡΙΖΑ τον τροφοδότησε το πασοκικό λούμπεν προλεταριάτο. Διάφοροι καιροσκόποι που εποφθαλμιούσαν υπουργεία και λοιπά γραφεία. Αγνοούμε όμως ότι το κυβερνητικό κόμμα το τροφοδότησαν και επίλεκτα μέλη της πασοκικής νομενκλατούρας, και δη της εκσυγχρονιστικής. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, πρώτος και καλύτερος, ο κ. Λιάκος και τώρα ο κ. Μουζέλης. Tόσα πρόσφεραν στον τόπο. Αξίζουν τη συμπάθειά μας.

Η Αννα Φόνσου έκανε το Σπίτι του Ηθοποιού για να περιθάλψει τους απόμαχους συναδέλφους της. Για τους απόμαχους της Κεντροαριστεράς ευτυχώς προνοεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι σαν το σπίτι του απόμαχου Πασοκτζή.  

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Συνέδριο με «φουσκωτούς»…

Πήγα κι εγώ στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για να δω από κοντά πρόσωπα και καταστάσεις, γιατί δεν εμπιστεύομαι τις προπαγανδιστικές περιγραφές ούτε των κρατικών καναλιών, αλλά ούτε των e-mail του Μεγάρου Μαξίμου.

 Και έχω να σας μεταφέρω ότι τούτο το Συνέδριο, το δεύτερο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε καμία σχέση με το πρώτο πριν από τρία χρόνια. Ούτε παλμό, ούτε ενθουσιασμό, ούτε καν συνθήματα...

 Και τα πρόσωπα ακόμα αλλαγμένα. Και τα ρούχα βεβαίως, για να μην αναφερθώ στη μεγάλη αλλαγή των κουστουμαρισμένων «φουσκωτών» που είχαν διασκορπιστεί σε όλη την αίθουσα, με τους περισσότερους δίπλα και πίσω από τον Αλ. Τσίπρα.

 Ακόμα και η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου έμοιαζε μανταμίτσα του Κολωνακίου. Κάθισε (φορώντας ένα τζιν και ένα πράσινο σακάκι) δίπλα στον περιφερειάρχη κ. Θ. Καρυπίδη και δεν σηκώθηκε από τη θέση της για να χαιρετήσει τους συνέδρους. Μόνο κάποια στιγμή έκανε ένα «άνοιγμα» προς τους ΑΝΕΛ, και συγκεκριμένα προς τον Τέρενς Κουίκ, αλλά όχι για πολιτικό θέμα. Απλώς τον πληροφόρησε ότι θα παραστεί στη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και τίποτε άλλο. 

Και συνέχισε να παραμένει «καρφωμένη» στην καρέκλα της κοιτάζοντας ποιος θα έρθει να τη χαιρετήσει.

Αλλά και ο αρχηγός ήταν απολογητικός, συνοφρυωμένος και απαιτητικός. Ηθελε τους υπουργούς σούζα και τα στελέχη δεμένα. Τους απείλησε με πειθαρχικά και διαγραφές και με άλλα τινά. Καμιά σχέση λοιπόν με το 1ο Συνέδριο.

Ηταν ένα Συνέδριο σαν τα τελευταία των πασόκων. Ούτε γούστο, ούτε χαρά, παρά μόνο ανταγωνισμοί των πολλών μικρών ομάδων και ψηφοθηρίας των πρωτοκλασάτων. Οταν μιλούσε ο αρχηγός, οι περισσότεροι είτε έπαιζαν με τα κινητά τους, είτε έβαζαν ένα είδος στοιχήματος ποιος θα βγει πρώτος σε σταυρούς.

 Η πλειοψηφία έδινε την πρωτιά στον Νίκο Βούτση. Ορισμένοι άλλοι έλεγαν ότι πρώτος θα εκλεγεί ο Ι. Δραγασάκης ή ο Ευ. Τσακαλώτος. Και ότι ο Νίκος Φίλης θα είναι μέσα στην πρώτη πεντάδα. Αλλά ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός, απ' ό,τι άκουσα εκεί μέσα, ήταν ανάμεσα στον Νίκο Παππά και στη Ρένα Δούρου. Αν δηλαδή ο υπουργός-καναλάρχης θα έρθει πιο πάνω από τη Ρένα και το αντίστροφο... 

Ο κ. Παππάς κάθισε στη δεύτερη σειρά, ακριβώς όμως πίσω από τη θέση που προοριζόταν για τον αρχηγό. Ούτε αυτός σηκώθηκε από τη θέση του, αλλά είδα ότι για τα ψηφαλάκια του άλλοι έκαναν αντ' αυτού τη δουλειά μέσα στο αχανές γήπεδο του τάε κβον ντο. Αλλωστε ο κ. Παππάς δεν έχει και τόσο μεγάλη επαφή με τον κομματικό μηχανισμό. Αντλούσε και αντλεί τη δύναμή του ως «άνθρωπος του Τσίπρα». Πέραν τούτου ουδέν. Ούτε όμως και η κυρία Δούρου έχει δύναμη στο κόμμα. Αλλά η περιφερειάρχης, όπως έλεγαν οι σύνεδροι, θα έχει τη στήριξη του ίδιου του προέδρου.

Οι σύνεδροι, τους περισσότερους από τους οποίους τους κουβάλησαν με πούλμαν, δεν γέμισαν την αίθουσα. Ακουσαν την ομιλία Τσίπρα και εξαφανίστηκαν. Αλλοι στο μπαρ για να φάνε μακαρονάδα, άλλοι έξω για να καπνίσουν ή να τσιμπήσουν κανένα «βρώμικο». Το ίδιο και πολλοί υπουργοί. 

Ακόμα και ο Ευ. Τσακαλώτος, έχοντας στον ώμο το γνωστό σακίδιο με το πιθηκάκι γυρνούσε έξω από την αίθουσα μιλώντας συνεχώς με το κινητό του (στα ελληνικά). Ενας της κλαδικής του ΣΥΡΙΖΑ της Αστυνομίας προσπαθούσε να πείσει σύντροφό του της ομάδας των «53» να πει κάτι για τα επιδόματα ενστόλων που κόπηκαν, ένας άλλος ήθελε να πάρει θέση το κόμμα για τους πλειστηριασμούς αλλά ουδείς τον άκουγε. Το θέμα ήταν τα ψηφαλάκια των πρωτοκλασάτων και οι παρατρεχάμενοι των στελεχών έτρεχαν για αυτά.

.Μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι η ΝΔ;

Μπορεί να λέει διάφορα τρελά ο μπάρμπα Βασίλης Λεβέντης, όμως, λέει και κάπου – κάπου και μερικές αλήθειες. Μια από αυτές είναι ότι ο Τσίπρας ετοιμάζει την απόδρασή του.

Όσο πλησιάζουμε στο τέλος της χρονιάς θα αυξάνονται οι πιθανότητες να πάμε σε εκλογές μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2017. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει υπό τις παρούσες συνθήκες, όσο κι αν θέλει να κρατηθεί στην εξουσία με νύχια και με δόντια. Αν η αξιολόγηση δεν κλείσει αναίμακτα κι αν δεν ανοίξει έστω μια μικρή συζήτηση για το χρέος τότε πολύ δύσκολα θα γλιτώσουμε τις κάλπες.

Όμως, ακόμη κι αν υπάρξει μια δήλωση από τους δανειστές ότι θα βρεθεί λύση για το χρέος από το 2018 και μετά, πώς να πουλήσεις μια τέτοια «επιτυχία» στον Έλληνα που στενάζει; Τι να του πεις, ότι θα υπάρξει επιμήκυνση πληρωμής και μικρότερα επιτόκια κι αυτός θα πετάξει από τη χαρά του; Η καθημερινότητα είναι αυτή που κρίνει αν θα πάει μια κυβέρνηση σε εκλογές ή όχι. Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποφύγει την καθημερινότητα αυτή τον κυνηγάει. Οι συμβολαιογράφοι που κάνουν αποχή κάθε Τετάρτη γλιτώνουν την κυβέρνηση από το… ξύλο, όμως, μέχρι πότε; Και μέχρι πότε το ΣτΕ θα αρνείται να δικάσει μια υπόθεση που έπρεπε να έχει δικαστεί εδώ και μήνες;

Είναι γεγονός ότι έχουν ακόμη άκρες στην κυβέρνηση και καθυστερούν ορισμένες επώδυνες καταστάσεις. Όμως, δεν αρκούν για να αποσοβήσουν το μοιραίο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίες οι συνεχείς αναφορές του Τσίπρα και των υπουργών του για το τέλος της χρονιάς. Είναι το τελευταίο στάδιο πριν την παράδοση της εξουσίας. Με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό, όμως, δεν το ξέρουμε. Όπως έγραψε το Antinews, δεν αποκλείεται και το σενάριο της δεξιάς παρένθεσης με διπλές εκλογές και μετά συγκυβέρνηση. Άλλωστε, στις μεθεπόμενες εκλογές δεν υπάρχει μπόνους και θα δούνε πολλά τα μάτια μας. Ακόμη και τον Τσίπρα… αντιπρόεδρο του Κυριάκου.

Δεν αποκλείεται με τις… φουσκοθαλασσιές της άνοιξης, με τα πρώτα σκιρτήματα του… έρωτα να ξεκινήσει και το φλερτ ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ. Όμως, το σίγουρο είναι ότι οι εκλογές είναι προ των πυλών. Αναλυτές απ’ όλο τον κόσμο λένε ότι το καραβάνι της Αριστεράς έχει τελειώσει. Πιέζουν λοιπόν για συμφωνίες κάτω από το τραπέζι ώστε να καθίσουν από πάνω ο Κυριάκος με τον Αλέξη, ο Φίλης με τον Κουμουτσάκο και ο Μακάριος Λαζαρίδης με την Γεροβασίλη.

Αν η ΝΔ δεν δει τον κίνδυνο που έρχεται αυτή θα χάσει. Έχει μερικούς μήνες να καταφέρει να γυρίσει το παιχνίδι και να διαψεύσει τους έχοντες πονηρές ιδέες που θα διασώσουν την αριστερά και θα βάλουν ταφόπλακα στη δεξιά.

.«Γαϊδούρια και μοσχάρια»...

Όπως έχουμε επισημάνει ουκ ολίγες φορές, η υπόθεση Βαρουφάκη και το σχέδιο Β πρόκειται για το μεγαλύτερο πολιτικο-οικονομικό σκάνδαλο της ιστορίας. Και φέρει την υπογραφή του πρωθυπουργού και μιας ομάδας ατόμων, μεταξύ των οποίων και οι κ. Δραγασάκης, Τσακαλώτος, Παππάς που είχαν γνώση των όσων σχεδιάζονταν.

Επειδή πρόκειται για μια πολύ σοβαρή υπόθεση, από αυτές που σε άλλες εποχές έριχναν κυβερνήσεις (εδώ η ΝΔ έπεσε από την γκόμενα του Ζαχόπουλου και το Βατοπέδι) δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει έτσι.

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται μια προσπάθεια απαξίωσης, γελοιοποίησης του θέματος ενώ επιχειρείται μια μετάθεση ευθυνών στον Παναγιώτη Λαφαζάνη που είναι εκτός ΣΥΡΙΖΑ για να γλιτώσει ο Τσίπρας και η παρέα του.

Στο συγκεκριμένο μήκος κύματος κινήθηκαν και ορισμένα από τα δημοσιογραφικά «πιστόλια» της κυβέρνησης και συγκεκριμένα η «Εφημερίδα των Συντακτών».

Το πρωτοσέλιδο και το αποκαλυπτικό «αφήγημα» ήταν όλα τα λεφτά. Υποτίθεται ότι ο Λαφαζάνης σε ένα ταξίδι στη Ρωσία, και χωρίς να γνωρίζει η υπόλοιπη κυβέρνηση, βεβαίως - βεβαίως, τίποτε, ρώτησε έναν Ρώσο αξιωματούχο μεταξύ βότκας και χαβιαριού, αν μπορεί η Ρωσία να τυπώσει δραχμές. Κι αυτός ο Ρώσος, ξέροντας προφανώς ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη, είπε ότι «μπορεί να μεταφέρει τις δραχμές με… γαϊδούρια».

Η ευφάνταστη αυτή «αποκάλυψη» έγινε πρωτοσέλιδο με ένα γαϊδουράκι να κοσμεί την εφημερίδα και μια προφανή διάθεση να «απενοχοποιηθεί» όλη η υπόθεση. Να βγάλει δηλαδή από πάνω της την όλη σοβαρότητα που προσδίδει η εντολή του πρωθυπουργού για επιστροφή στη δραχμή και να αναχθεί στα όρια ενός αστείου από τον Λαφαζάνη και τον Ρώσο.

Βεβαίως ο Λαφαζάνης το διέψευσε, άλλωστε αυτός σχεδίαζε να πάει πρώτα Νομισματοκοπείο, όμως, αυτό που έμεινε είναι η προσπάθεια να βγει ο Τσίπρας και η κυβέρνηση από το κάδρο. Να μην «λεκιαστεί» ο πρωθυπουργός με το στίγμα της δραχμής και ό,τι μείνει να μείνει στα επίπεδα του Λαφαζάνη ή στη χειρότερη περίπτωση της… Ιφιγένειας, δηλαδή του Βαρουφάκη.

Βεβαίως, επειδή στην Ελλάδα είναι κάποιοι πολύ… μουλάρια και δεν ξεχνούν ότι ο ίδιος ο Τσίπρας είχε δώσει τις εντολές και τις πήρε πίσω όταν κατάλαβε το έγκλημα που πήγαινε να κάνει, θα του το θυμίζουμε εμείς μέχρι να πληρώσει κάποιος.

Αλλά υπάρχει κι άλλη πλευρά της επιχείρησης να την γλιτώσουν οι «δραχμολάγνοι» της κυβέρνησης. Π.χ. εφημερίδα της Κυριακής που γλύφει πατόκορφα τον Τσίπρα λέει ότι ο Βαρουφάκης έπαιζε το παιχνίδι του Σόιμπλε για έξοδο από το ευρώ κι ευτυχώς που βρέθηκε αυτό το καλό παιδί ο Αλέξης και μας έσωσε από την καταστροφή.

Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο, όμως, η αλήθεια είναι μία και αδιαμφισβήτητη, όσα… γαϊδούρια στα μέσα ενημέρωσης επιστρατεύσουν. Ότι από το 2014 σχεδιαζόταν ένα σχέδιο επιστροφής στη δραχμή και γι’ αυτό είχε φτιαχτεί η κλειστή ομάδα Βαρουφάκη που έδινε λογαριασμό μόνο στον Τσίπρα. Και μπορεί να μην ολοκληρώθηκε το σχέδιο, όμως, το έγκλημα παραμένει. Διότι το πεντάμηνο της αφασίας που νομίζαμε ότι φέρνοντας τη δραχμή θα σωθούμε, η Ελλάδα έχανε δισεκατομμύρια. Και τελικά οδηγηθήκαμε στο έγκλημα του δημοψηφίσματος και τελικά στο αχρείαστο μνημόνιο. Έτσι για να μην μας περνούν για χαζούς τα «ιερατεία» του ΣΥΡΙΖΑ που στήνουν τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ με τα γαϊδούρια και με τα μοσχάρια.