.Ανοιχτή επιστολή προς Τσίπρα…

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε, 

Όπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει διαβάζοντας την πρώτη κιόλας λέξη της επιστολής μου, σημειώνεται μια θεαματική μεταστροφή των προς το πρόσωπό σας αισθημάτων μου.
 Στην τελευταία επιστολή μου η προσφώνηση ήταν απλώς «Κύριε Πρόεδρε». Προσθέτω τώρα και τη βαρυσήμαντη λέξη «Αγαπητέ».

Πού οφείλεται αυτή η απρόσμενη μεταστροφή; Αλλάξατε εσείς πολιτική ή άλλαξα εγώ αντιλήψεις; Δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλώς διεπίστωσα ότι είμαστε ομοιοπαθείς και, όπως γνωρίζετε, τυχόν προϋπάρχουσες διαφορές μεταξύ ομοιοπαθών παραμερίζονται και αυτομάτως διαμορφώνονται φιλικές σχέσεις, σχέσεις αμοιβαίας κατανόησης, συναντίληψης και αλληλεγγύης…


Δεν υπήρξατε μόνο εσείς θύμα αυταπατών. Πολλές και επικίνδυνες αυταπάτες σημάδεψαν και τη δική μου πορεία. Τις πλήρωσα ακριβά, όπως τις πλήρωσαν ακριβά και όλοι οι παλιοί σύντροφοί μου. Το δυστύχημα όμως είναι ότι τις πλήρωσε ακριβά και η χώρα. 

Ισχύει δηλαδή στην περίπτωσή μας το παράδοξο να μην πληρώνουν για τις αυταπάτες μόνο αυτοί που τις έχουν αλλά και αυτοί που δεν τις έχουν! 


Στη δημόσια παραδοχή σας για τις αυταπάτες δεν διευκρινίζετε ωστόσο ποιες ακριβώς ήταν αυτές, αν πληρώσατε γι’ αυτές ή ο λογαριασμός πήγε μόνο στους πολίτες που δεν φταίνε βέβαια σε τίποτα για τις δικές σας αυταπάτες… 

Με λίγη όμως προσπάθεια και ακολουθώντας το νήμα των όσων ακολούθησαν, κατάλαβαν οι πολίτες ότι απαλλαγήκατε όντως από μερικές πολύ επικίνδυνες αυταπάτες. Ότι μπορούσατε λ.χ. να σκίσετε τα μνημόνια, να διώξετε την τρόικα, να καταργήσετε τον ΕΝΦΙΑ, να χορέψετε την Ευρώπη στο ταψί, να καθορίσετε το ύψος μισθών και συντάξεων κατά το δοκούν κλπ.


Αλλά ενώ είναι πλέον γνωστό από ποιες αυταπάτες απαλλαγήκατε, άγνωστο παραμένει πόσες και ποιες ακριβώς αυταπάτες συνεχίζουν να σας ταλαιπωρούν. Συνεκτιμώντας διάφορες δηλώσεις και πράξεις σας συμπεραίνω ότι, μεταξύ πιθανώς και άλλων, σας κατατρύχουν τρεις εξαιρετικά επικίνδυνες αυταπάτες.

α) Η αυταπάτη ότι μπορείτε να πραγματοποιήσετε τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μιας υπανάπτυκτης και καθυστερημένης χώρας όπως η δική μας.
Πρόκειται για μια διαχρονική αυταπάτη που οδήγησε όχι μόνο την ελληνική αλλά και την παγκόσμια αριστερά σε άνισες μάχες με προσωρινές νίκες αλλά ταπεινωτικές, τελικά, ήττες με βαρύτατο υλικό και ανθρώπινο κόστος. 

Πρόκειται για την αυταπάτη ότι «ήγγικεν» η μεγάλη ώρα, ότι ο καπιταλισμός πεθαίνει και το μόνο που απομένει είναι να πάρουμε τα φτυάρια και να τον θάψουμε…
Οι παραμορφωτικοί φακοί που φοράτε δεν σας επιτρέπουν να δείτε ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά τώρα μόλις κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στη γη. 

Στην θανάσιμη σύγκρουσή του με τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» που κράτησε ολόκληρο σχεδόν τον εικοστό αιώνα βγήκε νικητής και πλέον χωρίς αντίπαλο δέος, συνεχίζει ακάθεκτος την επέλαση για παγκόσμια κυριαρχία.
Είναι γνωστές οι πληγές του καπιταλισμού όμως εσείς μένετε μόνο σ’ αυτές. Αν ρίξετε μια ματιά στον παγκόσμιο χάρτη θα διαπιστώσετε ότι όπου αναπτυγμένος καπιταλισμός εκεί και περισσότερη ελευθερία και ευημερία για τους εργαζόμενους.

Αντίθετα, σ’ όλες ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ (γράφω τη λέξη με κεφαλαία γιατί αξίζει νομίζω να σταθείτε σ’αυτήν με ιδιαίτερη περίσκεψη) τις χώρες που δοκίμασαν ή δοκιμάζουν τον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό», παντού οι εργαζόμενοι υπέστησαν ή υφίστανται αφόρητη καταπίεση, εξαθλίωση και ταπείνωση. Χτυπητό παράδειγμα η Βενεζουέλα την οποία μέχρι πρότινος προβάλλατε ως παράδειγμα προς μίμηση…

Συνεχίζετε να έχετε την αυταπάτη ότι αναπόφευκτα ο σοσιαλισμός θα διαδεχθεί τον καπιταλισμό. Ότι ο σοσιαλισμός είναι το «φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας». Και ούτε καν σαν φευγαλέα σκέψη περνάει απ’ το μυαλό σας η ιδέα ότι φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί κάλλιστα να είναι η ρομποτική κοινωνία, με τις πραγματικά συνταρακτικές, επαναστατικές ανατροπές που συνεπάγεται για την παγκόσμια οικονομία, για την παγκόσμια κοινότητα.


β) Η αυταπάτη ότι μπορείτε απλώς και μόνο πατώντας ένα κουμπί να απογειώσετε την οικονομία.
Με όλο τον σεβασμό στο αξίωμά σας, επιτρέψτε μου να σας πω χωρίς περιστροφές ότι δεν έχετε ιδέα για το πώς λειτουργεί και πώς αναπτύσσεται μια οικονομία στον σύγχρονο κόσμο.

Καλέστε το ταχύτερο δύο καλούς οικονομολόγους (τον κ. Βαρελά ή την κ. Ξαφά λ.χ.) να σας εξηγήσουν σχετικά. Κι αν δεν έχετε εμπιστοσύνη στους Έλληνες οικονομολόγους, καλέστε έναν Κινέζο ή έναν Ινδό να σας εξηγήσουν πώς δύο χώρες υπανάπτυκτες και απελπιστικά καθυστερημένες μέχρι πριν λίγα χρόνια ακόμα κατέστησαν ήδη ή τείνουν να καταστούν οικονομικές υπερδυνάμεις.

Η θεωρία σας για το «ελατήριο» δείχνει ότι έχετε πλήρη άγνοια για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας. Αγνοείτε ότι τα δύο «μεγάλα» κόμματα με τον υπερτροφικό κρατισμό κατάφεραν βαθιά μαχαιριά στην οικονομία και η πληγή θα χρειαστεί χρόνο πολύ και κόπο πολύ για να κλείσει. Αγνοείτε επίσης ή δεν θέλετε να παραδεχθείτε ότι με τη δική σας οικονομική πολιτική η οικονομία έχει επιπλέον υποστεί πολλαπλά κατάγματα με αποτέλεσμα να βρίσκεται τώρα σε απελπιστική κατάσταση.

Οφείλετε να αντιληφθείτε ότι αν δεν αλλάξετε οικονομική πολιτική η ανάπτυξη της οικονομίας θα παραμείνει όνειρο απατηλό, όσα ελατήρια και αν πατήσετε. Να αντιληφθείτε ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του να πετύχει, ότι η αποτυχία είναι αναπόφευκτη όσο προσπαθεί μόνο η μισή Ελλάδα με την άλλη μισή απέναντι. 

Απαιτείται πανεθνική, ομόθυμη, συντονισμένη προσπάθεια όλων των Ελλήνων.
Επιβάλλεται ως εκ τούτου να αποδεχθείτε την πρόταση του Προέδρου της Ένωσης κεντρώων, του κ. Λεβέντη, και να στηρίξετε με τα άλλα δημοκρατικά κόμματα οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», αποτελούμενη από ικανούς και έντιμους τεχνοκράτες.


Δώστε στην κυβέρνηση αυτή, που δεν θα υπολογίζει το περιβόητο «πολιτικό κόστος», περιθώριο ενός χρόνου προκειμένου να προχωρήσει ταχύτατα στις διαρθρωτικές αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για να σταματήσει ο κατήφορος και να ανοίξει ο δρόμος για τον ριζικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας. 

Εκσυγχρονισμό οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, διοικητικό, χωρίς τον οποίο δεν έχουμε καμιάν ελπίδα να επιβιώσουμε στον σύγχρονο κόσμο. Μόλις λήξει ο χρόνος αυτός, πάρτε πάλι στα χέρια σας την διακυβέρνηση της χώρας, εφαρμόστε ό,τι από το πρόγραμμά σας είναι εφαρμόσιμο και στο τέλος της τετραετίας ας κρίνει τους πάντες ο λαός. 
Πέραν όμως τούτων υπάρχει ένας ακόμα εξαιρετικά σοβαρός λόγος να αποδεχθείτε την πρόταση του κ. Λεβέντη.

Κατά τη γνώμη μου, και είθε να πέφτω έξω, αργά αλλά σταθερά, και στο βαθμό που θα διαψεύδονται οριστικά οι μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργήσατε στο λαό, η χώρα μας οδεύει προς το σημείο μηδέν. Και σημείο μηδέν σημαίνει κοινωνική έκρηξη, ακυβερνησία και χάος ή μια εθνική περιπέτεια.

Οι ευθύνες σας είναι ιστορικές, οφείλετε πάση θυσία να προλάβετε αυτή την εξέλιξη που σημαίνει εθνική καταστροφή. Για την οποία δεν θα πληρώσετε μόνο εσείς αλλά, δυστυχώς, ολόκληρη η χώρα.

γ) Τρίτη και ίσως η πιο επικίνδυνη αυταπάτη είναι να πιστεύετε ότι έχετε πλέον απαλλαγεί από τις αυταπάτες…
Προπατορικό αμάρτημα των εκάστοτε ηγετών της αριστεράς ήταν ακριβώς η ακλόνητη εμμονή σε αυταπάτες. Η ίδια ακλόνητη εμμονή χαρακτηρίζει σήμερα και εσάς, πράγμα που αποδεικνύει ότι η εμμονή σε αυταπάτες είναι κληρονομική αρρώστια της αριστεράς.

Οφείλω να ομολογήσω ότι αν και «παθός μαθός», δεν κατάφερα ακόμα να απαλλαγώ εντελώς από τις αυταπάτες. Απόδειξη ότι γράφω τις γραμμές αυτές κινούμενος από την αυταπάτη ότι μπορώ να σας βοηθήσω να απαλλαγείτε από τις αυταπάτες… Παρότι γνωρίζω ότι αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο, ούτε ένα στο εκατομμύριο που θα ’λεγε και ο κ. Φλαμπουράρης…

Πάρα ταύτα συνεχίζω γιατί θέλω να ελπίζω. Έστω απεγνωσμένα, έστω απελπισμένα, θέλω να ελπίζω. Θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα απαλλαγείτε από τις αυταπάτες σας, θα προσγειωθείτε έστω και ανώμαλα στη σύγχρονη ελληνική και διεθνή πραγματικότητα. 

Αν τα καταφέρετε σας περιμένει η εθνική αναγνώριση και ευγνωμοσύνη. Διαφορετικά η αποτυχία σας είναι προδιαγεγραμμένη. Σας περιμένει η ιστορική καταδίκη και καταφρόνηση. Και θα είναι κρίμα και για σας και για τη χώρα.

Ένας ομοιοπαθής, που όμως πλήρωσε για τις αυταπάτες του με 15 χρόνια φυλακή και άλλα τόσα παράνομος και καταζητούμενος…

Τάκης Λαζαρίδης

Athens Voice

.Ο λαός εν υπνώσει… και οι καρανίκες εν εγρηγόρσει!

Τα παλιά κακά χρόνια, επί σαμαροβενιζέλων, οι Έλληνες, που τα τελευταία χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας είχαν κιοτέψει, ξαναγίνανε ήρωες απόγονοι του Λεωνίδα,  που δεν επέτρεπαν μύγα στο σπαθί τους. Όλος ο λαός δηλαδή ήταν απίκο και στα κάγκελα. Δεν προλάβαινε να πει κάτι ο … Γιακουμάτος ή η Βούλτεψη, κι αμέσως να πύρινα άρθρα, να αφορισμοί, να καταγγελίες, να διαδηλώσεις στο Σύνταγμα. Μέχρι και ο τελευταίος αγράμματος ρακοσυλλέκτης είχε άποψη, και δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω. Ένας ολόκληρος λαός «αντιστασιακός»… ενάντια στους «κακοί ξένοι» και στα ντόπια τσιράκια τους.

 Σήμερα, που έχουμε καθημερινό διαγωνισμό για το ποιος υπουργός θα περάσει το πιο αντιλαϊκό μέτρο, και το ποιος κυβερνών θα πει την μεγαλύτερη παπαριά, την μεγαλύτερη αρλούμπα, δεν κουνιέται φύλλο. Δεν ανοίγει μύτη. Σαν να πάθαμε ανοσία στην βλακεία… σαν να αποδεχτήκαμε το τέρας… Σαν να γίνανε απαξάπαντες γερμανοτσολιάδες, όπως έγινε ο Αλέξης, αλλά  και το παχύ συνεταιράκι του στη τρέλα… Όλοι μαζί στα τέσσερα… Μαξίμου και λαός ένα!

 Και εκτός από τον αγανακτισμένο κοΖμάκη, που εκείνα τα πέτρινα, πλην όμως ηρωικά, χρόνια ολημερίς ενημερώνονταν για τις εξελίξεις, και ήταν έτοιμος να μουντζώσει ή ακόμη και να δείρει οποιονδήποτε μνημονιακό έβλεπε μπροστά του, όπως και οι διάφοροι κήνσορες των ΜΜΕ (π.χ. Τράγκας, Καζάκης, Λαλάκης, κ.ά) που 24 ώρες το 24ωρο έβριζαν τον Σαμαρά και πριμοδοτούσαν το «γελαστό παιδί», το ίδιο έκαναν και τα διάφορα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, που η κρίση αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί τους, για να ξεφύγουν από την πολιτική ανυποληψία του 3%, ποσοστό γύρω από το οποίο βολόδερνε επί χρόνια ο Σύριζας (για παράδειγμα). Χώρια η Χρυσή Αυγή, που όταν το 2008 είχε επιτέλους πάρει κάποιες χιλιάδες ψήφους στις ευρωεκλογές, έγινε ο κακός χαμός. 

Η ανατροπή του αιώνα. Σήμερα είναι παγιωμένη ως τρίτο κόμμα, με πιθανότητες να περάσει δεύτερο, και δεν ασχολείται κανείς. Η κοινοβουλευτική της παρουσία θεωρείται πλέον φυσιολογική και δεδομένη. Μάλιστα την χαϊδεύει και ο Σύριζας αφού τον βολεύει σε πολλά επίπεδα. Άλλωστε να μη ξεχνάμε ότι ο φασίστας ο Σαμαράς την έκλεισε στη φυλακή, αλλά  ο δημοκράτης αριστερός Αλέξης την έβγαλε έξω…

Ενώ λοιπόν έχει περάσει ένα δεκαοκτάμηνο αυτοκαταστροφής, ίσως το χειρότερο από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, ενώ ο Αλέξης και το κόμμα του έχουν αποδειχτεί (πασιφανώς) το πιο γερμανοτσολιάδικο σχήμα έβερ, σε βαθμό που μπροστά τους μέχρι και ο Σόιμπλε μοιάζει αριστερός λικβινταριστής, έχοντας ξεπουλήσει τα πάντα όλα, και έχοντας καταδικάσει 2-3 γενιές μελλοντικών Ελλήνων στην φτώχεια… τι βλέπουμε; Άκρα του τάφου σιωπή!

Θα μου πείτε, τι είναι 99 χρόνια μπροστά στα 400 της τουρκικής σκλαβιάς, που λέει κι η Βαγενά,  ή μπροστά στην αιωνιότητα, που συμπληρώνω εγώ ο ποταπός;

Μπορεί λοιπόν κάποιοι να είναι μελανιασμένοι, αλλά δατς ολ. Μπορεί κάποιοι να έχουν γονατίσει από τα οικονομικά μέτρα, τα χαράτσια και τους φόρους, αλλά δεν βγάζουν κιχ… ίσως λόγω ενοχών, διότι αυτοί είναι που έφεραν το θηρίο στα πράγματα.

Αλλά και πάλι, συναναστρεφόμενος με τον κανονικό κόσμο εκεί έξω, στην καθημερινότητα, και όχι μόνο με ψηφοφόρους των τσιπροκαμένων, πέρα από μια βουβή σαστιμάρα δεν βλέπω τίποτα άλλο. Αντιθέτως, αυτό που βλέπω, ειδικά όταν τσιγκλίζω τους άπειρους ψηφοφόρους του Σύριζα (πρώην πασόκοι οι περισσότεροι), είναι μια συσπείρωση, και βέβαια την κλασική αντίδραση που έχει γίνει πια κλισέ: «Ο Αντωνάκης καλύτερος ήταν»; Ή το άλλο το φαιδρό: «Πες μας όμως και για τον Παπασταύρου»...

Έτσι εξηγείται σε μεγάλο βαθμό η παγίωση του Σύριζα στο 17% των δημοσκοπήσεων, παρόλη την αποτυχία του, όπως εξηγείται και το ταβάνι της ΝΔ του Κυριάκου στο 25%, πάνω απ το οποίο δύσκολα θα περάσει. Ο μέσος βλάκας που ψήφισε Σύριζα αρνείται να δεχθεί το λάθος του. Αρνείται να παραδεχτεί ότι πιάστηκε Κώτσος. Βέβαια, αν θέλετε να καταλάβετε αν κάποιος ψήφισε Σύριζα, ρωτήστε τον πως βλέπει τα πράγματα. Αν σας απαντήσει πως «όλοι τα ίδια σκατά είναι», να είστε βέβαιοι ότι το κουκί του το έριξε στον σέξι Αλέξη τον μνημονιοφάγο, και μάλιστα δυο φορές!

Και όσο κουραστικός κι αν γίνομαι, θα επαναλάβω και πάλι ότι όσο η συντριπτική πλειοψηφία των Δ.Υ. συνεχίζει να προμοτάρει τον Σύριζα, που με την σειρά του χαϊδεύει το δημόσιο, αυτός όχι μόνο δεν πέφτει, όχι μόνο θα κερδίσει τυχόν αυριανές εκλογές, αλλά μέρα με την ημέρα στήνει ένα βαλκανικό τσαβικό καθεστώς, χάρη στο οποίο θα κυβερνά επί μια δεκαετία τουλάχιστον.Ήδη σήμερα η Γιδοβασίλη προανήγγειλε ότι «θα μπει τάξη στο διαδίκτυο»!!!! Τι εννοεί η ποιήτρια αν όχι φίμωση; Όπως π.χ. στη Ρωσία του Πούτιν, που κόσμος μπαίνει στη φυλακή για ένα λάικ…

Τον έχω ικανό για τα χειρότερα τον Αλέξη, όποια κι αν είναι αυτά. Και όποιος αμφιβάλλει, να θυμίσω ότι η κυβέρνηση κάνει ότι κάνει, καταστρέφει δηλαδή συστηματικά την χώρα και τον λαό της, με μια ισχνή πλειοψηφία 153 βουλευτών, οι τρεις εκ των οποίων είναι Μουσουλμάνοι της Δυτ. Θράκης if you know what I mean. Και επίσης να θυμίσω ότι στη Βενεζουέλα τρώνε γάτες και ποντίκια, αλλά ο Μαδούρο καλά κρατεί… λέτε να κλυδωνιστεί ο δικός μας ο ρημαδούρο για ένα ΦΠΑκι;

Έτσι έχει  η κατάσταση, και άντε και καταλαβαίνω τους πάμπολλους ημιμαθείς απολιτίκ καιροσκόπους, που ξαφνικά ανακάλυψαν την κρίση το 2011 και το 2012, τότε που χτύπησε την δική τους (προσωπική) πόρτα, και ξάφνου έγιναν κομΟνιστές! Όπως και τους διάφορους ιδεοληπτικούς, που ψήφισαν Αλέξη γιατί οι σαμαράδες ήταν όργανα του διεθνούς κεφαλαίου και μας ρουφούσαν το αίμα με μπουρί… εκείνους όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι οι αναμπάμ μπαμπαντάμ νεοδημοκράτες, που άλλοι έσπευσαν στον συγκαμένο επειδή είναι πατριώτης (χα χα χα) και άλλοι ψήφισαν Τσίπρα για να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ.

 Και αυτοί σήμερα είναι αμετανόητοι. Και μάλιστα είναι τόσο ζαγάρια, που άσχετα αν ο Σαμαράς έχει πλέον αναγνωριστεί από (νοήμονες) φίλους και εχθρούς του ως ο καλύτερος πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών, που πάλεψε με τα θηρία εντός και εκτός Ελλάδος,  οι ίδιοι συνεχίζουν να δηλώνουν «δικαιωμένοι» για τις επιλογές τους, και  που στη καλύτερη περίπτωση θα απέχουν από τις επόμενες εκλογές, αφού όπως οι «αριστεροί» δεν πάει το χέρι τους να ψηφίσουν Μητσοτάκη, έτσι κι αυτοί δεν μπορούν να παραδεχτούν τον κάλο που έχουν στον εγκέφαλο. Για να μην αναφερθώ στο μεγάλο όπλο όλων εκείνων που σιγοντάρουν τον Αλέξη, ότι δήθεν αν έρθει ο Κυριάκος στα πράγματα θα απολύσει τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους, σωστούς και μη (θα πρέπει να το κοιτάξει αυτό η ΝΔ).

Έτσι με αυτά και με αυτά, μπήκαμε και στο καλοκαίρι, με τα νοσοκομεία να υπολειτουργούν, τις τιμές και τους φόρους να είναι στα ύψη, τα λουκέτα να διαδέχονται το ένα το άλλο, την ανεργία να έχει παγιωθεί στο 40%, τα κάπιταλκοντρόλς να συνεχίζουν απτόητα, τα βόρεια σύνορά μας να είναι ντε φάκτοκλειστά, τους λαθρομετανάστες να έχουν πλέον εξαπλωθεί παντού και να κάνουν μέχρι και λεωφορειοπειρατείες, η περιουσία του δημοσίου να έχει ξεπουληθεί με «αριστερό πρόσημο», ο Τσαλακώτος να λέει τα δικά του, κλπ κλπ και ο κοΖμάκης να ασχολείται με τον Σάκη, το X Factor, και τα τρίποντα του Σπανούλη!

Με μόνη μικρή σπίθα αντίδρασης την συγκέντρωση που προγραμματίστηκε για τις 15 του μηνός, με κεντρικό σύνθημα ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ, και την οποία έχουν ήδη στοχοποιήσει όλα εκείνα τα παπαγαλάκια του Σύριζα (και του συγκαμένου), όλοι εκείνοι δηλαδή οι πρώην συνειδητοί μπαχαλάκηδες, που ξαφνικά γίνανε «οικογενειάρχες» και «νοικοκύρηδες», αγωνιώντας για τις επιπτώσεις που θα έχει η συγκέντρωση στην αγορά εκείνη την μέρα!!!!!! Ποιοι; Όλοι εκείνοι, που που τους έχανες που τους έβρισκες παλιότερα; Πάνω στα κάγκελα… αγκαλιά με την ζουρλή, την Ραχήλ, και τον Τσε Ντουντούκα, έτοιμους να κάψουν «το μπουρδέλο την βουλή»!

Και μπορεί η μόνη «εργασιακή» εμπειρία όλων αυτών να είναι στα κινήματα και στο πεζοδρόμιο, σήμερα όμως σκέφτονται «λογικά»… θέλουν τάξη και ασφάλεια… δεν θέλουν πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο, διότι … ενοχλούνται οι μαγαζάτορες και οι τουρίστες!

Οβιδιακή μεταμόρφωση ή κάτι άλλο;

 Θα μου πείτε εδώ μεταμορφώθηκε ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, εκείνο το γίδι απ το Γιδά, που μέχρι χθες δεν ήξερε να γράψει χωρίς λάθος το όνομά του και σήμερα αποδεικνύεται πανεπιστήμων… αρμόδιος επί παντός σύνθετου ζητήματος… και δεν θα αλλάξουν ρότα και μυαλάτα «διορισμένα» κομματόσκυλα; Τώρα που γλυκάθηκαν στη μάσα; Που έγιναν ένα με την καρέκλα; Που πληρώνονται και υπερωρίες;

Αυτά, και σ άλλα με υγεία….

.Συνταγματικές αρλούμπες

«O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου. 

Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου». Είν

.Ακούει ο δήμαρχος;

Εδώ και κάποιες δεκαετίες συμβαίνει ένα περίεργο πράγμα στην πολιτική σκηνή της χώρας, και πιο συγκεκριμένα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Εκεί όπου το αξίωμα του δημάρχου έχει καταντήσει ουσιαστικά συμβολικό, άκρως επικοινωνιακό, και κυρίως ένα εφαλτήριο για γενικότερη πολιτική καριέρα ή για κάλυψη προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών.

Γι αυτό και βλέπουμε διάφορες φίρμες, ακόμη και από τον καλλιτεχνικό χώρο, να κάνουν τα πάντα για να γίνουν δήμαρχοι. Βλέπουμε π.χ. φτασμένους υπουργούς ή ακόμη και φτασμένους ηθοποιούς (και διασκεδαστές) να αποφασίζουν ξαφνικά να γίνουν δήμαρχοι, αυτό που ο λαός λέει «από δήμαρχος κλητήρας». Και όχι τόσο για να προσφέρουν στις τοπικές τους κοινωνίες, αλλά για να αποκτήσουν φωνή δυσανάλογα μεγαλύτερη από τις όποιες αυτοδιοικητικές τους αρμοδιότητες...

 Σε κανονικές συνθήκες, οι αρμοδιότητες ενός δημάρχου είναι λίγες και απλές. Να μαζεύονται τα σκουπίδια, να καθαρίζονται οι δρόμοι, να συντηρούνται τα πάρκα, να ελέγχονται οι καταλήψεις πεζοδρόμων, οδοστρωμάτων, κλπ.

Τι βλέπουμε όμως να συμβαίνει στην πράξη; 

Βλέπουμε δημάρχους, όπως ο κ. Μπουτάρης, να ασχολούνται με ζητήματα επί παντός επιστητού, με την υψηλή διεθνή πολιτική, να εκφέρουν πολιτική άποψη για όλα τα τεκταινόμενα, να κάνουν δημόσιες σχέσεις, να οργανώνουν ανούσιες φιέστες για τριτεύοντα ζητήματα, να ασχολούνται με το… πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, με τους γάμους των ομοφυλόφιλων, με το κουρδικό, με το γκέι παρέιντ, με την Ryanair, κλπ κλπ.

Από ουσία όμως μηδέν. Πέρα από τα δημοτικά τέλη που πληρώνουμε θέλουμε δεν θέλουμε, οι δημοτικές υπηρεσίες που απολαμβάνουμε είναι για τα πανηγύρια… και εξηγούμαι: Εδώ και καιρό, από τότε που μας χτύπησε η κρίση, πολλοί είναι αυτοί που αποσύρουν τις πινακίδες από τα ΙΧ τους, διότι προφανώς δεν αντέχουν να τα συντηρούν. Το πώς βέβαια συντηρούσαν πολυτελή θηριώδη τζιπ και SUV τόσα χρόνια, είναι μια άλλη ιστορία.

 Αποσύρουν λοιπόν τις πινακίδες, και παρατάνε τα οχήματά τους όπου να’ναι, αν και ο νόμος είναι σαφής, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να υπάρχει εξασφαλισμένη (ιδιωτική) θέση πάρκιγκ (υπογράφουν νομίζω και υπεύθυνη δήλωση γι αυτό).

Το αποτέλεσμα είναι να γεμίζουν οι δρόμοι μας με εγκαταλειμμένα οχήματα, εστίες μόλυνσης, και να μην μπορούν οι υπόλοιποι οδηγοί να βρουν θέση να σταθμεύσουν το δικό τους αυτοκίνητο, για το οποίο πληρώνουν χρυσάφι σε τέλη κυκλοφορίας, φόρους, κλπ. 

Θα μου πείτε ότι γι αυτό το «ακανθώδες» ζήτημα, υπάρχει λύση. Είναι υπεύθυνος ο Δήμος. Κι εδώ είναι που γελάμε. Διότι από προσωπική εμπειρία, ο Δήμος και σε αυτό το ζήτημα είναι ανύπαρκτος. Άσχετα αν υπάρχουν διευθύνσεις και τμήματα (με μπόλικο προσωπικό) που έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα τα εγκαταλειμμένα οχήματα. Όσες φορές κι αν τους τηλεφωνήσεις, όσα φαξ και ι μέιλ κι αν τους στείλεις … πέρα βρέχει.

Συγκεκριμένα, εδώ και πολύ καιρό η οδός Ψελλού (κοντά στη Β. Όλγας), «φιλοξενεί» δεκάδες αυτοκίνητα παρατημένα και χωρίς πινακίδες, όπως και τα δυο τρία στενά, που την τέμνουν. Με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της περιοχής να μην μπορούν να παρκάρουν πουθενά (αν προσθέσουμε και τα έργα του μετρό στην περιοχή, καταλαβαίνει κανείς για τι χάος μιλάμε). 

Και όμως, παρά τις επανειλημμένες ενοχλήσεις, ο Δήμος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.Και δεν μιλάμε για έλλειψη προσωπικού, ή υποστελέχωση των υπηρεσιών του… μιλάμε για κανονική αδιαφορία. 

Διότι αν μπείτε στο επίσημο σάιτ του Δήμου Θεσσαλονίκης, αν καταφέρετε και βρείτε άκρη, θα βρείτε και ένα PDF με τίτλο «τηλεφωνικός κατάλογος υπηρεσιών του Δήμου», ή κάπως έτσι, και εκεί θα πάθετε πλάκα! Δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες, γραφεία και τμήματα, πλήρως στελεχωμένα με διευθυντάδες, με γραμματείς, με υπαλλήλους,  με με με για κάθε απίθανη αρμοδιότητα. Μιλάμε για μιλιούνια από «εργαζόμενους», μιλάμε για λεγεώνες…

Και όμως, ότι και να κάνεις, ΔΕΝ έρχονται στην περιοχή να βάλουν έστω εκείνο το αυτοκόλλητο που προειδοποιεί τους ιδιοκτήτες των εγκαταλειμμένων οχημάτων να μαζέψουν το σκουπίδι τους. Για την δε απομάκρυνση των παρατημένων οχημάτων  με γερανό, ούτε λόγος… όνειρο θερινής νυκτός για την μπανανία μας. Στα καθ ημάς, ο δήμαρχος ασχολείται με τα βροχοδάση της Ν. Αμερικής… δεν του μένει χρόνος για τα πεζά ζητήματα των δημοτών του…

.Το επίορκο σύστημα υγείας…

Γράφαμε και ξαναγράφαμε για τις πρωτοφανείς ελλείψεις υλικών στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά τα αυτιά των αρμοδίων δεν ίδρωναν.

Ότι υπάρχουν κλινικές που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις τους προς τους ασθενείς -ακόμη και για χαρτί υγείας ή κλινοσκεπάσματα- και για προγραμματισμένα χειρουργεία που ακυρώνονται εξαιτίας ελλείψεων σε αναλώσιμα (γάζες, αντιδραστήρια αίματος) ή σε ιατρικά υλικά (βηματοδότες, στεντ κλπ.).

Γράφαμε και ξαναγράφαμε ότι κλινικές ολόκληρες υπολειτουργούν, ότι μονάδες εντατικής θεραπείας -για τις οποίες έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια για τον εξοπλισμό τους- μένουν κλειστές, εξαιτίας απουσίας νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, αλλά ποιος να ντραπεί;

Μήνες τώρα, οι άνθρωποι ασχολούνται με το πώς θα αλλάξουν τις διοικήσεις των νοσοκομείων -για να φύγουν των αλλονών και να μπουν οι δικοί τους- και διαφημίζουν το κόψιμο του πεντάευρου το οποίο υπήρχε ως... εισιτήριο ενός ασθενούς στο νοσοκομείο (το πεντάευρο αφενός απέτρεπε επισκέψεις για ασήμαντη αφορμή, ενώ προσέφερε κι έναν έξτρα πόρο για κάθε νοσοκομείο, ο οποίος χρησιμοποιούνταν για να καλύπτονται οι έκτακτες δαπάνες για αναλώσιμα, για συντηρήσεις κλπ.).

Μήνες τώρα μας πιπιλίζουν το μυαλό με τις... μεγάλες πολιτικές να προσφέρουν ελεύθερη πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία σε ανασφάλιστους, σε πρόσφυγες και μετανάστες, την ίδια ώρα που πεθαίνουν ασθενείς επειδή στερούνται βασικής νοσοκομειακής περίθαλψης, εξαιτίας ελλείψεων σε βασικά ιατρικά υλικά.

Είναι αυτό που αποκαλείται ισότητα στο κατώτατο δυνατό σημείο, δηλαδή ελεύθερη πρόσβαση όλων στο... κενό.
Η κατάντια της δημόσιας υγείας έφτασε στο έσχατο σημείο, όταν οι υπεύθυνοι πολλών χειρουργικών κλινικών σήκωσαν τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας σε συγγενείς ασθενών ότι δεν μπορούν να τους χειρουργήσουν, επειδή τους λείπουν υλικά αξίας 200, 300 ή και 1.000 ευρώ.

Τι να κάνουν οι συγγενείς, προσφέρθηκαν να καλύψουν οι ίδιοι τη δαπάνη για την προμήθεια των εν λόγω υλικών. Επειδή αυτό δεν μπορούσε να συμβεί με νόμιμο τρόπο, το έκαναν με μορφή δωρεάς για να αγοραστεί το τάδε ή το δείνα υλικό. Όπερ και εγένετο.

Οι ασθενείς δηλαδή καλούνταν από τα πράγματα να πληρώσουν φακελάκι, όχι σε κάποιον επίορκο γιατρό, αλλά σε ένα... επίορκο σύστημα δημόσιας υγείας, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του προς τους πολίτες.

Μετά την επέμβαση του εισαγγελέα και το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της “Μ”, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας επιχειρεί να στοχοποιήσει τις προηγούμενες διοικήσεις των νοσοκομείων, που δέχονταν τις δωρεές. 

Εννοείται πως το ίδιο θα έκαναν αν πέθαινε ένας ασθενής που δεν χειρουργούνταν επειδή δεν υπήρχε στο νοσοκομείο αναισθητικό...

Πάντα φταίνε οι μικροί και αναλώσιμοι. Οι λαοπρόβλητοι υπουργοί μπορούν να πίνουν τη σαμπάνια τους κάτω από το πορτρέτο του Βελουχιώτη και να βρίζουν το σύστημα...

Μιχάλης Αλεξανδρίδης