.Γιατί δεν θα άρουν ποτέ εντελώς τα capital controls…

Σε λίγες μέρες, στις 29 του μήνα, θα συμπληρωθεί ένας χρόνος από τότε που μπήκαν στη ζωή μας τα capital controls. Και από τότε δεν λένε να φύγουν... Με τεράστιες συνέπειες για την οικονομία, τις εισαγωγές, την κατανάλωση. Πότε θα αρθούν; Τελείως, ίσως και ποτέ... Η πορεία των καταθέσεων είναι ενδεικτική...

 Βεβαίως, τόσο ο κ. Σταθάκης, όσο και ο κ. Τσακαλώτος, ως αρμόδιοι υπουργοί εμφανίζονται αισιόδοξοι ότι η κατάσταση σύντομα -το αργότερο έως το φθινόπωρο- θα αρχίσει να ομαλοποιείται. Και ο διοικητής της ΤτΕ, ο κ. Στουρνάρας από την πλευρά του έχει συνδέσει την συμφωνία για τη δόση στο Eurogroup και την επαναφορά του waiver με την χαλάρωση των περιορισμών. Οπότε μπορεί πράγματι να έχουμε εξελίξεις συντομότερα. Σε ποιο βαθμό όμως;

 Το πιθανότερο σενάριο είναι να γίνει επιτέλους ο διαχωρισμός "παλιού" και "νέου" χρήματος. Ο οποίος εντελώς απαράδεκτα και αρκετά περίεργα είχε παραμείνει στο συρτάρι, τη στιγμή μάλιστα που υπήρχε και προηγούμενο επιτυχούς λειτουργίας του split αυτού, στην Κύπρο. Όμως στην Ελλάδα παρέμεινε "ταμπού". 

Ίσως λοιπόν μετά από ένα χρόνο να φτάνει η ώρα για κάτι το εντελώς αυτονόητο που η καθυστέρησή του δεν μπορεί να εξηγηθεί. Δόλος; Ιδεοληψία; Ανικανότητα; Ίσως λίγο από όλα...

Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι τα capital controls δεν κατάφεραν να ανατρέψουν την κατάσταση στον τραπεζικό τομέα. Δεν έφεραν αύξηση των καταθέσεων. Περιόρισαν βέβαια τις εκροές αλλά δεν τις σταμάτησαν. 

Πώς να το κάνουμε, για να μην φύγουν, ή για να επιστρέψουν οι καταθέσεις, χρειάζεται πάνω από όλα εμπιστοσύνη. Γι αυτό και δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να αυξηθούν. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη με φορομπηχτική πολιτική, με διωγμό της αστικής τάξης, με δαιμονοποίηση της παραγωγής πλούτου, με αιφνιδιασμό  μέσω αναδρομικών χαρατσιών, με αντιεπενδυτική στρατηγική, με πολιτική εθνικού διχασμού.  Η Ελλάδα δυστυχώς δεν θα καταφέρει επί ΣΥΡΙΖΑ να γίνει Κύπρος...

Άλλωστε, τα capital controls έστω και πιο χαλαρά αποτέλεσαν και αποτελούν ένα σημαντικό "όπλο" για αυτή την κυβέρνηση. Αφενός ελέγχουν πλήρως τη ροή κεφαλαίων επιβάλλοντας περιβάλλον αυστηρής επιτήρησης στην οικονομία -μέσω και των ηλεκτρονικών συναλλαγών που λειτουργούν και ως "κερκόπορτα" για υπερφορολόγηση- και αφετέρου απέτρεψαν την πτώση της κυβέρνησης από ένα τραπεζικό κραχ το οποίο δεν θα απέφευγαν αν ζητούσε ο κόσμος να σηκώσει τα λεφτά του. Δεν θα επιβίωναν πολιτικά από τα κύματα οργής στα τραπεζικά γκισέ... 

Γι αυτό και υιοθέτησαν τους περιορισμούς τόσο εύκολα μετακυλύοντας δήθεν την ευθύνη στους δανειστές. Τρίχες... Αν ήταν απόλυτα στο χέρι τους θα επέβαλλαν ακόμα πιο σκληρούς περιορισμούς. Δεν θέλουν να άρουν, τουλάχιστον εντελώς, τα capital controls. Δεν τους βολεύει.

Με δεδομένες όμως τις πιέσεις από τους εταίρους, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν κάποια βήματα. Όσο όμως και να χαλαρώσουν τώρα τα capital controls, η παραμονή τους, έστω -επαναλαμβάνουμε- και πιο χαλαρά, δεν θα παύει να συνιστά μία μεγάλη ντροπή για τη χώρα, ένας κόλαφος για την "αριστερή" κυβέρνηση που έφτασε στο σημείο να κλείσει τις τράπεζες. Και μία ανοιχτή πληγή για την ελληνική οικονομία.

Ποιος αλήθεια θα αναλάβει την ευθύνη γα τα λουκέτα που έφερε στην αγορά ο περιορισμός στην κίνηση των κεφαλαίων;

Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

Capital.gr

.Η κυριαρχία των δρόμων…

«Η εξουσία ανήκει σε αυτόν που έχει τους δρόμους». Δεν το είπε ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν, αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ στις συγκρούσεις με τους κομμουνιστές τη δεκαετία του ’20 στους δρόμους του Μονάχου.

 Ο αστός θα κλειστεί σπίτι του και θα απομονωθεί. Σύντομα θα τον ακολουθήσουν οι ηγέτες του που θα φοβούνται να βγούνε στον δρόμο.

Η κυριαρχία στους δρόμους πρέπει να υπενθυμίζεται συνεχώς. Με διαδηλώσεις, με συνθήματα στους τοίχους, με ιστορίες για πολιτικούς που δεν τολμούν να βγουν έξω να φάνε επειδή τους φοβίζει η «λαϊκή οργή»... 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εξουσία μέσα από την κυριαρχία των δρόμων. Αν υπάρχει μια εξήγηση στη φράση του Νίκου Φίλη για το κίνημα «Παραιτηθείτε» («πρόκειται για ένα κίνημα στα όρια της συνταγματικής ανοχής») δεν χρειάζεται να αναζητηθεί στις συνταγματικές ευαισθησίες του υπουργού. Ας αναζητηθεί στην εμπειρία από το καλοκαίρι των Αγανακτισμένων, αφού αποδείχθηκε ότι σε μια Πολιτεία που βυθίζεται στην ανομία η κυριαρχία στους δρόμους οδηγεί στην εξουσία. 

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε συνταγματικές ανησυχίες όταν έβλεπε τους «εκπροσώπους» του «Ρουβίκωνα» να κάνουν ντου στη Βουλή.

Τον Απρίλιο του ’15 είχαν σηκώσει πανό στο περιστύλιο προσθέτοντας: «Την πόρτα της Βουλής την έκλεισαν μετά την άφιξή μας. Αν θέλαμε μπαίναμε, αλλά η απόφασή μας ήταν να μείνουμε με το πανό στο περιστύλιο». Εχει όμως ανησυχίες όταν βλέπει αστούς να θέλουν να διαδηλώσουν στο Σύνταγμα. Οι δρόμοι, οι πλατείες, ολόκληρη η Αθήνα για την κυβέρνηση ανήκουν στους έξαλλους.

Η πόλη υπάρχει για να γράφουν στους τοίχους της, να αποκεφαλίζουν τα αγάλματά της και να καταλαμβάνουν τα δημόσια κτίριά της. Αν τα «παιδιά» κάψουν μερικά τρόλεϊ, η λύση είναι να αλλάξει η γραμμή και να μην περνάει από το σημείο που τα καίνε. 

Το κάψιμο των τρόλεϊ δεν είναι αντισυνταγματικό. Αντισυνταγματικός είναι ο μέσος πολίτης που θέλει να διαδηλώνει αντί να δουλεύει για να πληρώσει φόρους. Για την κυβέρνηση το Σύνταγμα ανήκει στους κουκουλοφόρους που πετάνε μολότοφ και όχι σε κυρίους που κρατάνε ποτήρια με Aperol Spritz.

Το κόμμα που στη ΔΕΘ του 2013, πέντε μήνες μετά την εκλογή της κυβέρνησης Σαμαρά, διά στόματος Αλέξη Τσίπρα έλεγε ότι η κυβέρνηση θα πέσει από την αντίσταση και τη λαϊκή κινητοποίηση κηρύσσοντας τη μάχη του πεζοδρομίου, ανησυχεί για μια απλή συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Για τον Νίκο Φίλη το «Παραιτηθείτε» πότε γινόταν «ακροδεξιό κίνημα» και πότε «μια κίνηση χωρίς ονοματεπώνυμο». «Θα υπάρχει υπονόμευση με κινήματα κατσαρόλας», προειδοποίησε ο ίδιος, παραπέμποντας στις διαδηλώσεις του ’73 στη Χιλή πριν από την ανατροπή του Αλιέντε.

Χωρίς να θέλω να χαλάσω τις επαναστατικές φαντασιώσεις του Φίλη ότι θα πέσει μαχόμενος για τη δημοκρατία όπως ο πρόεδρος της Χιλής, περισσότερο κινδυνεύει από το να τον πάρει ο ύπνος στη Βουλή παρά να πέσει νεκρός από τις σφαίρες των «Παραιτηθείτε».
Αλλοι γεννιούνται για να πέσουν στο πεδίο της τιμής σκεπασμένοι από φύλλα δάφνης και άλλοι για να πέσουν για ύπνο στα έδρανα της Βουλής σκεπασμένοι από φύλλα τυρόπιτας.

Αντώνης Πανούτσος

Πρώτο Θέμα

.Ο «στρατός των φτωχών» και το μίσος για τους ανθρώπους…

Όταν ο Γ. Κυρίτσης ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ καλούσε την ηγεσία του να συγκροτήσει τον στρατό των φτωχών, ήξερε πολύ καλά τι έγραφε. Και η συγκεκριμένη ορολογία που χρησιμοποιούσε δεν ήταν τυχαία. Ζητούσε την δημιουργία του συλλογικού υποκειμένου που θα πρωταγωνιστούσε στην ταξική σύγκρουση. Στον αγώνα των φτωχών κατά των πλουσίων, στο πνεύμα του «ή εμείς ή αυτοί», « θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν.»

 Όλα αυτά δεν θα ήταν παρά γραφικά και φαιδρά εν έτει 2016, αν στην εξουσία δεν βρισκόταν ένα αριστερό εθνολαϊκιστικό μόρφωμα που υπογείως και δολίως κινείται προς την κατεύθυνση που ζητεί ο Γ. Κυρίτσης.

Γιατί η κοινωνική δομή της Ελλάδος διαφέρει από την αντίστοιχη των χωρών της Λ. Αμερικής που επικαλείται το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς διαθέτει μιαν ισχυρή και πολυπληθή μεσαία τάξη με βαθύτατο το αίσθημα της ιδιοκτησίας και η οποία για δεκαετίες απορροφούσε τους κοινωνικούς κραδασμούς. Αποτελούσε δηλαδή το κοινωνικό αμορτισέρ, τον σταθεροποιητικό παράγοντα που απέτρεπε τις κοινωνικές εκρήξεις…

 Παρά τα πλήγματα που υπέστη η μεσαία τάξη από την εφαρμογή των δύο μνημονίων, επέζησε, αντιστάθηκε και προς το τέλος του 2014 φαινόταν πως σιγά-σιγά θα γιάτρευε τις πληγές της. Σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σταθερά μεθοδεύει την εξόντωση της μέσω της υπερφορολόγησης. 

Επιδιώκει την φτωχοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της, ώστε προστιθέμενο αυτό στους ήδη αναξιοπαθούντες, να συγκροτήσουν ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο κατά των υπολοίπων που άντεξαν και αντέχουν.

Την ιδεολογική και πολιτική καθοδήγηση αυτού του στρατού για να μπορέσει να αντεπεξέλθει νικηφόρα στον ταξικό πόλεμο, την έχουν αναλάβει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που κυνικά, ξεδιάντροπα, επιθετικά, τα θλιβερά αποτελέσματα των δικών τους επιλογών τα αποδίδουν σε αυτούς που θεωρούν ταξικούς τους αντιπάλους. 

Έτσι την χρεοκοπία ή την φυγή των επιχειρήσεων εξαιτίας των capital controls και της ασκούμενης αντιαναπτυξιακής πολιτικής την χρεώνουν στους, εκ της μαρξιστικής θεωρίας, ανάλγητους κεφαλαιοκράτες, ενώ για την υπερφορολόγηση, μέχρις εξοντώσεως, των μεσαίων στρωμάτων δείχνουν πονηρά τους δανειστές. Και αποσιωπούν βέβαια πως όλα αυτά έχουν την σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Λ. Αμερική και ειδικά στην Βενεζουέλα, που έχουν ώς πρότυπο κοινωνίας, υπήρχε μια παγιωμένη κοινωνική δομή με ασθενική μεσαία τάξη, με μία πολύ πλούσια ολιγαρχία και τους ιθαγενείς που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες και αποτέλεσαν τον στρατό του Τσαβισμού. Οι υμνητές του Τσάβες και του Μαδούρο με στοχευμένες κινήσεις από τα πάνω, επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια παρόμοια κοινωνική στρωμάτωση δια της συνειδητής εξαθλιώσεως της μεσαίας τάξης. Αυτό που το λέει ο Γ. Κυρίτσης κραυγαλέα, η ηγεσία του το πράττει υπογείως και δολίως.

Αυτή η πολιτική πρακτική απορρέει από την αντίληψη του μαρξισμού πως τα ιστορικά υποκείμενα είναι οι τάξεις και όχι οι άνθρωποι  ως αυτάρκεις και αυτόνομες μονάδες. Η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων δια της εντάξεως  τους σε κοινωνικές τάξεις, που ο ιστορικός προορισμός τους είναι να συγκρουσθούν, έχει ως άμεση συνέπεια τον υποβιβασμό τους σε απλά παρακολουθήματα της Ιστορίας που γράφεται ερήμην τους. 

Γι΄αυτό και οι μαρξιστές σε τελική ανάλυση μισούν τον άνθρωπο, την πρόοδο του, την εξέλιξη του, καθώς έτσι δεν εγκλωβίζεται στον στρατό των φτωχών. Το σύνθημα « όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα», το εννοούν. Είναι η ιδεολογία τους. Ο «ανθρωπισμός» τους διαθέτει  μιαν απανθρωπιά. Το καλό είναι πως όλα αυτά δεν τα κρύβουν.

Το ζήτημα είναι, όλοι οι υπόλοιποι να το καταλάβουμε και να αντιδράσουμε.

Σάκης Μουμτζής

Liberal.gr

.ΣΥΡΙΖΑ: Η ιδεολογία του τραμπουκισμού!

Φαίνεται πως τα υψηλά ποσοστά παρουσίας στα ΜΜΕ εξαιτίας του ξεκατινιάσματος με στελέχη της κυβέρνησης, έχουν αναγάγει σε τρόπο πολιτικής συμπεριφοράς για τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, τους τραμπουκισμούς, τους προπηλακισμούς και τον ξυλοδαρμό όσων διαφωνούν μαζί τους.

Έχουν, οι άθλιοι τυχοδιώκτες, διαπιστώσει πως αυτός, ο εκτρέφων το αυγό του φιδιού, τρόπος πολιτικής συμπεριφοράς παίζει, και στον βωμό κάθε δημοσιότητας δεν διστάζουν να μας φέρουν στο νού ότι το χειρότερο από αυταρχικές, προβοκατόρικες, κρυπτοφασιστικές και ακραία συντηρητικές συμπεριφορές.

 Δηλαδή ποια η διαφορά αυτών των συμπεριφορών, στους Αγίους Αναργύρους σήμερα, στο Υπουργείο Οικονομίας χθές και ποιος ξέρει σε ποια άλλα σημεία από αύριο από την συμπεριφορά των χουλιγκανών που έκαψαν το θέατρο που δεν τους άρεσε, ή από τις συμπεριφορές των ακροδεξιών που έκαιγαν βιβλία στην Θεσσαλονίκη κλπ.

Δεν καταλαβαίνουν, οι άθλιοι τυχοδιώκτες, πως τα όρια της βίας από τον φασισμό και τον ολοκληρωτισμό είναι απολύτως δυσδιάκριτα;
Δεν καταλαβαίνουν, πως αυτές οι πράξεις τους εκτρέφουν τα πιο ακραία συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας;
Δεν καταλαβαίνουν πως δίνουν το απόλυτο άλλοθι αύριο σε κάθε χρυσαυγίτη να τραμπουκίζει σε βάρος των μεταναστών, επειδή, έτσι δεν του αρέσει το χρώμα του, η φάτσα του, ή στην περίπτωση των άθλιων τραμπούκων δεν αρέσουν οι απόψεις του;

Από πότε το διαφορετικό για το, υποκριτικά πλέον αναφερόμενο, κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς αποτελεί αιτία πολέμου και ξυλοδαρμών;
Φαντάζομαι πως είναι απολύτως καθαρό πλέον και για τους πιο δύσπιστους το γιατί όσοι από μας δεν αντέχαμε αυτές τις πολιτικές συμπεριφορές που τις είχαμε αντιληφθεί από το 2008 επιλέξαμε την αξιοπρέπεια και την αποχώρηση.
Όσοι παραμένουν ακόμα στον ΣΥΝ, δημοκράτες, ανανεωτές όπως λέν, τι έχουν να πούν για όλα αυτά; Θα ταυτίζονται για καιρό με όλες αυτές τις ολοκληρωτικές τραμπούκικες και ανήθικες συμπεριφορές;

Με αφορμή όμως και τα χθεσινά γεγονότα στο Υπουργείο Οικονομίας, μέσα από αναφορές και ρεπορτάζ στα ηλεκτρονικά μέσα, έρχομαι να αναρωτηθώ αν στο ιδεολογικό οπλοστάσιο των παχυλά αμοιβόμενων συνδικαλιστών του ΣΥΝ, περιέχονται χειρονομίες και εκφράσεις σεξουαλικού περιεχομένου. 

Ήθελα επίσης να αναρωτηθώ, πόσο θράσος πρέπει κάποιος να έχει όταν έχοντας και το μαχαίρι και το πεπόνι, Γενικό Λογιστήριο γαρ, από τη μια να απολαμβάνει επιδομάτων και από την άλλη να εκβιάζει για την καταβολή των αμοιβών των δημοσιών που τους έχει περικοπεί ήδη μέρος του μισθού τους.

Και αυτοί λέγονται, γιατί έχουν και ονοματεπώνυμο (βλέπε ΙNTIMEDIA), αριστεροί, τρομάρα μας….
Να χαίρεστε λοιπόν τις πολιτικές σας και όσα στελέχη σας αντί για διάλογο χρησιμοποιούν ξυλοδαρμούς και σεξουαλικούς και άλλους βαρβαρισμούς, τζογάροντας υποκριτικά πάνω στον λαϊκό θυμό. Αιδώς αργείοι. 

Αντρέας Νεφελούδης (15.4.11)

Political Review

.Το νέο «νερό του Καματερού»

Όλοι θα θυμάστε το «νερό του Καματερού» που γιάτρευε τον καρκίνο και κόσμος έκανε ουρά γιατί είχε πιστέψει τους απατεώνες.

Από τότε πέρασαν πολλά τέτοια «νερά», πολλοί απατεώνες υποσχέθηκαν γιατρειές σε πραγματικές ή ψεύτικες αρρώστιες. Ειδικά στην πολιτική τέτοιοι πολιτικοί απατεώνες βρίθουν. Ο μεγαλύτερος και πρώτος διδάξας της Μεταπολίτευσης ήταν βεβαίως ο Ανδρέας Παπανδρέου που έγινε «ηγέτης» γιατί… έδιωχνε τις βάσεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ.

Το νέο «νερό του Καματερού» είναι πλέον δια χειρός Τσίπρα και λέγεται «Ελλάδα 2021». Καθόλου τυχαία δεν είναι η χρονολογία αφού συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και προφανώς κάποιος… Καρανίκας του είπε του πρωθυπουργού ότι «θα πουλήσει» καλύτερα ένα τέτοιο «όραμα».

 Δεν είναι και λίγο να λες στους πολίτες ότι το 2021, 200 χρόνια από την Επανάσταση των προγόνων μας, η Ελλάδα θα είναι διαφορετική. Ότι δεν θα έχει μνημόνια, θα έχει μεγάλη ανάπτυξη, δουλειές, λεφτά, σχολεία, υγεία. Γενικώς ότι θα είναι μια χώρα πλούσια η οποία όμως θα βασίζεται στο αριστερής εμπνεύσεως σύνθημα «κοινωνική οικονομία» ή «δίκαιη ανάπτυξη».

Έχει να περιμένει κάτι ο δυστυχής μισθωτός, συνταξιούχος, ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας. Μετά από 5 χρόνια θα μπορεί να ονειρευτεί τη νέα Ελλάδα που του σερβίρει ο Αλέξης σαν το «νερό του Καματερού». «Πιείτε το Έλληνες, και περιμένετε το 2021 να απολαύσετε όλα αυτά τα καλά που σας προσέφερε η αριστερή κυβέρνηση.

Το νέο όραμα του κ. Τσίπρα είναι τόσο ηλίθιο αλλά έχει και μια εξυπνάδα μέσα του. Αν σε λίγους μήνες ο Αλέξης και η παρέα του πέσουν κάτω από το βάρος των εγκλημάτων που έκαναν σε βάρος της πατρίδας θα μπορούν να επανέλθουν σε ένα – δύο χρόνια ξαναπουλώντας το «όραμα 2021». Έχουν πάρει άδεια… ευρεσιτεχνίας, είναι δικό τους απόκτημα και κανείς δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει.

Η δήθεν αριστερά που τόσα χρόνια πούλαγε προοδευτισμό και ανοικτά μυαλά τώρα έρχεται να «αρπάξει» το όραμα από όσους το πίστευαν. Οι άθεοι και ανιστόρητοι Συριζαίοι χρησιμοποιούν ένα ιστορικό γεγονός που αγγίζει το θυμικό του Έλληνα.

 Που τον κάνει να συγκινείται, να πάλλεται από πατριωτικό συναίσθημα. Και «αρπάζοντας» αυτό το συναίσθημα ο Τσίπρας το μετατρέπει σε πολιτικό και οικονομικό όραμα. Σιγά – σιγά αυτή η… Καρανίκεια θεώρηση των πραγμάτων θα ξεδιπλωθεί. Θα ακούσουμε συνθήματα για τη «νέα αναγέννηση της Ελλάδας», όπως πριν 200 χρόνια. 

Ή θα βγει κάποια στιγμή ο Τσίπρας και θα μιλήσει για τη νέα «εθνική παλιγγενεσία». Τσι όπως πάει μάλιστα δεν αποκλείεται να δούμε τον Αλέξη ντυμένο… Κολοκοτρώνη, τον Παππά να είναι ο Καραϊσκάκης και τον Δρίτσα να είναι ο νέος Κανάρης. Όσο για τον Φίλη, αυτός μάλλον με «Τούρκο» μοιάζει παρά με αγωνιστή της Επανάστασης.

Είναι αστεία όλα αυτά, όμως, είναι πολύ σοβαρή η προσέγγιση που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η νέα επιχείρηση εξαπάτησης η οποία επικοινωνιακά θα «παίξει» το επόμενο διάστημα. Άρτος γιοκ, θεάματα όμως θα έχουμε πολλά. Οι Συριζαίοι βουλευτές θα μιλάνε για το νέο όραμα και θα πάλλονται από ιερή συγκίνηση για το νέο δρόμο που ανοίγει η αριστερά στην Ελλάδα. Τώρα που πήραμε τη δόση άλλωστε γιατί να έχουμε άλλα προβλήματα. Όλα λύθηκαν δια μαγείας, όλα πλέον βαδίζουν στο δρόμο της νέας ελληνικής επανάστασης του 2021.

Πραγματικά δεν ξέρουμε τι είναι πιο εξοργιστικό. Ότι όλα αυτά τα πουλάνε μερικοί άθλιοι, μικρόνοες, αριβίστες και τυχάρπαστοι ή ότι πρόκειται για ξεκάθαρη παραχάραξη της ιστορίας; Ότι κάποια επικοινωνιακά ιερατεία έπεισαν τον Τσίπρα να ηγηθεί της νέας εποχής της Ελλάδας ή ότι υπάρχουν ακόμη Έλληνες που πιστεύουν αυτόν τον πολιτικό απατεώνα; 

Ότι το Μουσείο της Ακρόπολης άντεξε τη βλακεία και την αμορφωσιά, την έλλειψη γνώσης για το πώς λειτουργεί η οικονομία ή το γεγονός ότι επιχειρούν να κοροϊδέψουν τον κόσμο μπουρδουκλώνοντας θεωρίες περί ανάπτυξης μαζί με δικαιοσύνη, δημοκρατία και άλλα τέτοια που ουδέποτε πίστεψε;

Η ανάπτυξη, η οικονομία, οι επιχειρήσεις είναι ίδια εδώ και δεκαετίες. Κάποιος επενδύει με σκοπό το κέρδος κι αυτός ο κάποιος είναι ο ίδιος που ο Τσίπρας χαρακτηρίζει κεφάλαιο, νταβατζή, αστική τάξη κ.λπ. Δυστυχώς δεν εφευρέθηκε ακόμη ο λαχανόκηπος που βγάζει 500ευρα να πάμε να φτιάξουμε 5-6 στο Ελληνικό. Επομένως, το όραμα της δίκαιης ανάπτυξης είναι μια παπάτζα ενταγμένη στο ευρύτερο σχέδιο «Ελλάδα 2021».

Το ζήτημα είναι αν η χώρα μπορεί να πιάνεται κορόιδο ακόμη και τώρα. Αν έχει το χρόνο και το εθνικό κεφάλαιο να σπαταλήσει προκειμένου να ακούει όλες αυτές τις εκθέσεις ιδεών, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις περισπούδαστες αναλύσεις που δεν έχουν καμιά ουσία και σημασία.