.Πώς η ύφεση τρέφει το λαϊκισμό

Πιστεύεται πως η παγκόσμια οικονομία διέρχεται μία μακρόχρονη φάση bear με αρνητικά επιτόκια και αποπληθωρισμό. Ήδη από την κρίση του 2007-08 το βάρος της ενίσχυσης της ζήτησης έχει πέσει στις πλάτες των τραπεζιτών με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις προσπάθειες του Μάριο Ντράγκι το 2012 να διασώσει το ευρώ.

Παρά τις προσπάθειες, η ανάπλαση της παγκόσμιας οικονομίας είναι ακόμα ισχνή. Ο πληθωρισμός παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ενώ η νομισματική πολιτική είναι επιφυλακτική ή ακόμα και αντιφατική: όσο εμπνέει εμπιστοσύνη, άλλο τόσο προκαλεί φόβο, κάτι που αποτυπώνεται στη στροφή των πολιτών σε λαϊκιστές πολιτικούς.  

Τα αρνητικά επιτόκια στην Ευρώπη και την Ιαπωνία παρατείνουν την ανησυχία, την ίδια ώρα που το QE συντελεί σε χτίσιμο χρέους αναδυόμενων οικονομιών. Παρά το φθηνό χρήμα, η τραπεζική πίστη αμφισβητείται – κάτι που ισχύει και στην περίπτωση της Ελλάδας με όλα βέβαια, τα ιδιόμορφα χαρακτηριστικά της. Οι αρνητικές προσδοκίες για συνέχιση αυτών των φαινομένων προεξοφλούνται σε εμπορικές συμφωνίες που καταδεικνύουν την ενόχληση των επενδυτών για μια νέα ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας. Ταυτόχρονα, πολλοί κάνουν λόγο για έλλειψη εργαλείων καταπολέμησης μιας νέας ύφεσης.

Από τη θετική σκοπιά διαφαίνεται αυτή η ύπαρξη όπλων για την εκτόνωση της νάρκης του αποπληθωρισμού από τις αναδυόμενες οικονομίες με την παροχή των κατάλληλων εργαλείων στους  κεντρικούς τραπεζίτες από την κεντρική εξουσία, κάτι βέβαια που στη δική μας περίπτωση είναι ανεδαφικό. Αποδεικνύεται πως με την ως τώρα  εφεκτική  στάση πολλών κυβερνήσεων και την αποτυχία αναγνώρισης της ανάγκης ευθυγράμμισης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, καταβαραθρώθηκε κάθε ερέθισμα απεμπλοκής από τη λιτότητα.

Έχει έρθει λοιπόν η ώρα για τις κυβερνήσεις να γίνουν συμπολεμιστές των κεντρικών τραπεζιτών. Ίσως να χρειάζεται να εφαρμοστούν κάποιες τεχνικές που άλλοτε φάνταζαν ριζοσπαστικές, όπως η χρηματοδότηση της δημόσιας δαπάνης ή περικοπή φόρων  χωρίς τραπεζική ανάμιξη, με ταυτόχρονη αύξηση της χρηματικής ροής που θα οδηγήσει σε αύξηση της κατανάλωσης. Σε αυτό θα βοηθούσε οι κεντρικές τράπεζες να αλλάξουν τους στόχους του πληθωρισμού.  

Μία άλλη πρακτική επιδρά στο εισόδημα και τις τιμές με πολιτικές που έχουν ως στόχο μισθολογικές αυξήσεις ή κίνητρα φοροαπαλλαγών που θα γεννούσαν ένα σπιράλ με κατ’ επέκταση αλλαγή στους στόχους του πληθωρισμού και της κατανάλωσης.

Όλα τα παραπάνω εμπεριέχουν αναμφισβήτητα ρίσκα. Η ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική περιορίζεται αυστηρά από τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Όταν όμως οι αναπτυγμένες οικονομίες αγγίξουν τον πάτο του αποπληθωρισμού, αναπόδραστα θα χρειαστούν μέτρα ίσως ακόμα πιο ακραία. Το εργαλείο της δημοσιονομικής πολιτικής θα ήταν ίσως το χρησιμότερο στην παρούσα φάση. Υπάρχει πολύς χώρος δανεισμού, πολύ φθηνού μάλιστα, στη θέση της ισοπεδωτικής λιτότητας. Με υπολογισμούς για  πάνω από 7 τρις παγκοσμίως κρατικά ομόλογα με αρνητικές αποδόσεις ο κρατικός δανεισμός καθίσταται πολύ ελκυστικός, ιδιαίτερα αν συνοδεύεται από δυνατά στοιχεία ενεργητικού και σημαντικά έργα υποδομής. 

Απαραίτητοι βέβαια και δομικοί μετασχηματισμοί στη λειτουργία των φορέων της ανάπτυξης, τις τράπεζες. Με πολλούς προβληματικούς ισολογισμούς, η διαγραφή των κόκκινων στοιχείων είναι η μία όψη της της λύσης. Το ιδανικό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την επιμελή διόρθωση των κανόνων λειτουργίας και εποπτείας ώστε οι κυβερνήσεις να προωθούν είτε αυξήσεις κεφαλαίου είτε ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια.

Η απορρύθμιση είναι μία άλλη προτεραιότητα. Η απλοποίηση κανονισμών, ή του φορολογικού κώδικα σε πολλές χώρες για παράδειγμα,  θα συντελούσε τόσο στην κρατική ελάφρυνση όσο και στην κινητικότητα προς τα πάνω φτωχότερων στρωμάτων.

Ουσιαστικά όλα κατατείνουν πως το πρόβλημα δεν είναι η αποστέρηση της οικονομίας από εναλλακτικές πολιτικές. Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι εκείνοι είναι που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, αλλά συχνά αποδεικνύονται αδύναμοι. Η αμερικανική εσωτερική πολιτική είναι περισσότερο διασπασμένη από ποτέ, οι Ιάπωνες πολιτικοί φοβούνται να έρθουν σε ρήξη με τα λόμπι, και η ευρωζώνη δείχνει πολιτικά και θεσμικά ανίκανη να ενωθεί γύρω από νέες πολιτικές.

Αν οι πολιτικοί αποτύχουν να αναλάβουν την κατάλληλη  δράση όσο είναι καιρός, μία επερχόμενη δριμεία και εξαπλωμένη κρίση θα επιφέρει αντιδράσεις εναντίον τους. Ενδεικτικό και άκρως ανησυχητικό είναι ότι οι αγορές σε ύφεση και οι στάσιμες οικονομίες έχουν δώσει πολιτική εξουσία στους λαϊκιστές, οι οποίοι αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη δυναμική στους ώμους της κρίσης του 2007-08. Οι λαϊκιστές διαθέτουν τις δικές τους λύσεις στις οικονομικές δυσκολίες -  προστατευτικές ταρίφες, υπέρμετρους φόρους, εθνικισμό και μια σειρά από πολιτικές που παρά την καταστροφικότητά τους αποκτούν αποδοχή, κυρίως γιατί είναι οι μόνες προβαλλόμενες.

Αυτό δείχνει πως πίσω από την ανησυχία ότι οι κεντρικές τράπεζες δε μπορούν πλέον να παράξουν λύσεις, κρύβεται μία ακόμα μεγαλύτερη: αν οι φιλελεύθεροι και κεντρώοι πολιτικοί είναι κατάλληλοι για να αναλάβουν δράση κατά της ύφεσης και του λαϊκισμού που αυτή συμπαρασύρει.

* Ο κ. Γ. Κατοστάρης, ΜΒΑ, είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Νέων Επιχειρηματιών Ελλάδας, CEO της GK Venture Management 

.Κυβέρνηση επιβίωσης…

Ιδρυτικό συνέδριο 2013: «Είναι συναισθηματικά ασταθής και φέρεται σαν να παίρνει ψυχοφάρμακα», λέει σε κλειστή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ο Αλέκος Φλαμπουράρης αναφορικά με το πρώην πρωτοπαλίκαρο του τότε ισχυρού Γιάννη Μηλιού, που τώρα αναλαμβάνει και αξιωματικά τις ευθύνες του πρώτου wingman του πρωθυπουργού. Από τότε, βέβαια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Και όχι, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος δεν είναι «αντί-Παππάς», όπως ορισμένοι αντιλαμβάνονται, ή ευλεπιστούν. Είναι «συν-Παππάς», σε μια κυβέρνηση φενταγίν και απόλυτης υπακοής στην ηγεσία. 

Οι νέες αφίξεις προετοιμάζονται καιρό σε δοκιμαστικούς σωλήνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η επωνυμία του δικηγορικού γραφείου των τριών συντρόφων ήταν «Καλογήρου-Βασιλειάδης-Τζανακόπουλος». Ο πρώτος έγινε Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, ο δεύτερος Υφυπουργός Αθλητισμού και ο τρίτος Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Ειδικά ο τελευταίος, από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και την ανάληψη της διεύθυνσης του πρωθυπουργικού γραφείου δεν έπαψε να αποδεικνύει τη χρησιμότητα και την ικανότητά του...

Η εκτόξευσή του Κυβερνητικού Εκπροσώπου στα σημερινά ύψη δεν ήταν αρχικά στο πρόγραμμα, καθώς εσωκομματικά δεν θεωρείτο από τους σκληρούς προεδρικούς. Όμως, προϊόντος του χρόνου, ο Δημήτρης «ξελάσπωσε» πολλάκις το Μαξίμου, όντας ενίοτε και από τους λίγους που αντιλαμβάνονταν τί συνέβαινε και τί υπογραφόταν – Πανεπιστήμιο του Λονδίνου γαρ. Έτσι, έφτασε στο σημείο να μεταβληθεί στον απόλυτο «Τσιπρικό», να επιβραβευθεί με υπουργοποίηση και να πάρει μπόνους τις καρέκλες των κομματικών-επαγγελματικών κολλητών του. 

Άπαντες, πλέον, πίνουν νερό στο όνομα του Αλέξη.
Όσοι έμειναν κι όσοι μπήκαν είναι απόλυτα δικοί του. Από τον Ξανθό και τον Βίτσα της ΔΕΞ-ΑΡΕΝ, μέχρι τον Υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ Δημήτρη Λιάκο, πρώην νεοδημοκράτη και ικανό τεχνοκράτη που εγγράφηκε εν μια νυκτί σε τοπική του Χαϊδαρίου έχοντας προσεγγίσει το περιβάλλον Δραγασάκη, από το οποίο μπήκε στον κύκλο Τσίπρα, με αποτέλεσμα από στέλεχος χρηματιστηριακής εταιρίας να βρεθεί προϊστάμενος του γραφείου Οικονομικής Πολιτικής του Πρωθυπουργού και να συντονίζει διαπραγμάτευση με την Κομισιόν και το ΔΝΤ. Με τον νέο Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης, Αλέξη Χαρίτση, επίσης τεχνοκρατικά δοκιμασμένο, η γνωριμία με τον πρωθυπουργό ανάγεται στα χρόνια του Πολυτεχνείου.

Παλιός συνομιλητής του Αλέξη, δια του μέντορα Δραγασάκη, και ο ίδιος ο νέος Υπουργός Οικονομίας. «Μινσκιανός» οικονομολόγος, όπως και η Ράνια Αντωνοπούλου, δεν βρέθηκε στο προσκήνιο από την αρχή διότι είχε διακηρύξει προς πάσα κατεύθυνση, πως δεν θα συμμετείχε σε κανένα σχήμα με τον «ασόβαρο» Βαρουφάκη – εξ ου και τον αδικεί η ταύτιση. Σε αντίθεση με τον Γιάνη, ο κος Παπαδημητρίου δεν είναι μποέμ πολιτικάντης και αντιλαμβάνεται τί θα πει γραμμή. Κάτι που, πλέον, αποτελεί πυρηνική κυβερνητική αξία. Κι ο εκλεκτός του συνεδρίου, Νίκος Φίλης, ακόμα, δεν αποβλήθηκε (αντί να μετακινηθεί) τόσο λόγω Ιερωνύμου, όσο ένεκα αυθάδειας.

Ο ανασχηματισμός αποσκόπησε επίσης στο να προστατεύσει δοκιμασμένους ημετέρους. Ο Πάνος Σκουρλέτης υποβαθμίστηκε δια της αναβάθμισης, όμως έτσι ενισχύεται στους 53 ως δήθεν αγωνιστής - η φράξια αυτή θα εξακολουθήσει να λειτουργεί σε υποτιθέμενη εσωτερική αντιπαλότητα υπό την ουσιαστική καθοδήγηση του σιωπηλού βουλευτή Χριστόφορου Παπαδόπουλου (και όχι του Ευκλείδη Τσακαλώτου), που την συνέλαβε μαζί με τον Φλαμπουράρη στην περίφημη αυλή της Αίγινας, όπου τα σπίτια τους είναι δίπλα. Ούτως ώστε να μη φθαρεί περαιτέρω, αποσύρθηκε επίσης ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ενώ η Όλγα Γεροβασίλη απομακρύνθηκε από την διακεκαυμένη ζώνη. Ο Νίκος Παππάς, πάλι, οχυρώθηκε στο εξειδικευμένο χαρτοφυλάκιό του.

Πλέον, στην κυβερνητική φρουρά δεν χωρούν αμφισβητίες. Προσωπικοί σωματοφύλακες όλων των κλάσεων κλήθηκαν σε επιστράτευση, ούτως ώστε να φανεί κατά πόσο μια κυβέρνηση με κορμό τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι σε θέση να εφαρμόσει – και όχι μόνο να ψηφίζει σε δόσεις – το μνημόνιο που η ίδια επέφερε κι υπέγραψε. Σε σχέση με το κατά πόσο πρόκειται για σχήμα τετραετίας ή εκλογών, δε, το ίδιο το ερώτημα πάσχει. Πάγια τακτική του πρωθυπουργού αποτελεί το «βλέποντας και κάνοντας». Και με τη διεθνή δυναμική τόσο εξαιρετικά ρευστή, όλα εξετάζονται ως ενδεχόμενα.

Αμερικανικές εκλογές μεθαύριο, ιταλικό δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου, αναμονή απόφασης για Brexit, γαλλικές εκλογές το Μάιο αμέσως μετά την απόφαση Ντράγκι για την ποσοτική χαλάρωση και το φθινόπωρο γερμανικές εκλογές – ο κος Τσίπρας ενδεχομένως να ποντάρει τα ρέστα του στη δεύτερη αξιολόγηση διότι θέλει να μείνει μέσα στα πράγματα, ειδικά τώρα που το πεδίο ευνοεί τον τύπο του τυχοδιώκτη.

Κωνσταντίνος Μπογδάνος

Market News

.Εντονη ανησυχία στις αγορές από τη νίκη Τραμπ - Στροφή σε ασφαλή καταφύγια

Πτώση στις μετοχές, το πετρέλαιο, το μεξικανικό πέσο και το δολάριο, ράλι σε χρυσό και κρατικά ομόλογα, ήταν η άμεση αντίδραση των αγορών στην νίκη - έκπληξη του Ντόναλντ Τραμπ.

Οι διεθνείς επενδυτικές αγορές φοβούνται ότι η εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ θα προκαλέσει παγκόσμια οικονομική κι εμπορική αναταραχή, με άμεση συνέπεια την περαιτέρω καθυστέρηση από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ της αύξησης των αμερικανικών επιτοκίων, η οποία αναμένονταν να γίνει τον επόμενο μήνα.

Πιο ψύχραιμη είναι η αντίδραση του ελληνικού χρηματιστηρίου στον απόηχο της εκλογικής νίκης του Ντόναλντ Τραμπ. O Γενικός Δείκτης Τιμών στις 12:30 διαμορφώνεται στις 576,07 μονάδες σημειώνοντας πτώση 1,05%. Ενδοσυνεδριακά κατέγραψε χαμηλότερη τιμή στις 572,41 μονάδες (-1,68%).

Οι ευρωπαϊκές μετοχές σημειώνουν απώλειες μετά τη νίκη του Τραμπ, λόγω της αβεβαιότητας για τις πολτικές που θα ακολουθήσει, προκαλώντας νευρικότητα στους επενδυτές. Ωστόσο, η αγορά περιόρισε τις αρχικές ισχυρές της απώλειες με τους traders να σημειώνουν ότι η ομιλία Τραμπ ήταν ισορροπημένη, αυξάνοντας τις ελπίδες ότι μεγάλο μέρος της επιθετικής ρητορικής που χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας δεν θα υλοποιηθεί, καθησυχάζοντας έτσι την αγορά.

"Η αρχική αντίδραση των αγορών ήταν βίαιη, αλλά σταδιακά είδαμε ότι η risk-off στρατηγική υποχώρησε αρκετά σημαντικά", τονίζει ο Roger Douglas, διαχειριστής χαρτοφυλακίου στην Deutsche Asset Management. "Οι επενδυτές ψάχνουν για σημάδια αλλαγής στην πολιτική που είχε σηματοδοτήσει προεκλογικά ο Trump, ή αρχίζουν να αναρωτιούνται αν αυτή η αλλαγή έρθει στο εγγύς μέλλον."

Έτσι από απώλειες άνω του 2% στον πανευρωπαϊκό δείκτη Stoxx Europe 600, μετά την ομιλία Τραμπ σημειώνεται οριακή πτώση κάτω του 0,5%, ωστόσο οι κλάδοι που θεωρούνται "ευαίσθητοι" στην ανάπτυξη, όπως οι τράπεζες, τα αυτοκίνητα και το πετρέλαιο συνεχίζουν να σημειώνουν ισχυρή πτώση, με τις ευρωπαϊκές τράπεζες να είναι οι "μαύροι πρωταγωνιστές", ειδικά ο οι ιταλικές και οι γερμανικές.

Από τους μεγαλύτερους χαμένους σήμερα στην Ευρώπη είναι η ισπανική τράπεζα BBVA, της οποίας η μετοχή υποχωρεί πανό από 7,6%, καθώς έχει την μεγαλύτερη έκθεση στο Μεξικό από όλες τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Το μεξικανικό πέσο υποχωρεί σήμερα κοντά στο 13%.

Οι ιταλικές μετοχές επίσης υποαποδίδουν, με τον δείκτη FTSE MIB να υποχωρεί 2,3%, καθώς πλεόν οι traders βλέπουν πως η νίκη-σοκ του Trump μετά το Brexit αυξάνει τον πανικό γύρω από το δημοψήφισμα της Ιταλίας στις 4 Δεκεμβρίου για την συνταγματική αναθεώρηση.

Τόκιο

Ο δείκτης Nikkei του Χρηματιστηρίου του Τόκιο σημείωσε πτώση 5,36% στο κλείσιμο της συνεδρίασης, καθώς η αγορά εκφράζει φόβους για την πιθανολογούμενη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές.

Ο δείκτης Nikkei έπεσε στις 16.251,54 μονάδες, καταγράφοντας πτώση κατά 919,84 μονάδες. τα futures του Dow Jones έφτασαν να κάνουν «βουτιά» έως και 800 μονάδων, ο Nikkei του Τόκιο έκλεισε με απώλειες που ξεπέρασαν το 5%.

Τις μετεκλογικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, παρακολουθούν άμεσα η Τράπεζα της Ιαπωνίας, αλλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ενώ η Κεντρική Τράπεζα της Νότιας Κορέας, παρενέβη για τη στήριξη του εθνικού νομίσματος της χώρας.

Στην αγορά εμπορευμάτων, το πετρέλαιο, τα βιομηχανικά μέταλλα και τα αγροτικά εμπορεύματα κάνουν «βουτιά», με τους traders να σπεύδουν να ρευστοποιήσουν τις θέσεις τους.

«Τα εμπορεύματα βρίσκονται σε απόλυτη αναταραχή αυτή τη στιγμή», δήλωσε νωρίτερα αναλυτής της Hyundai Futures Corp, καθώς αυξάνονταν οι ενδείξεις για νίκη του Τραμπ. «Αν νικήσει ο Τραμπ, θα έρθει μια περίοδος αβεβαιότητας καθώς θα υπάρξει αλλαγή παραδείγματος στις ΗΠΑ και όλα τα assets υψηλότερου κινδύνου, περιλαμβανομένων των εμπορευμάτων, θα κινηθούν πτωτικά μακροπρόθεσμα. Ο χρυσός, το ασήμι και η πλατίνα θα παίξουν τον ρόλο τους ως ασφαλή καταφύγια. Η επίπτωση θα είναι πολύ μεγαλύτερη και πιο μακροχρόνια από αυτήν του Brexit».

Τα futures του αμερικανικού αργού υποχωρούν κατά 1,25% στα 44,42 δολάρια το βαρέλι και του brent κατά 1,32% στα 45,43 δολάρια, ενώ την ίδια ώρα ο χρυσός ενισχύεται κατά 3,4% στα 1.317,9 δολάρια η ουγγιά.

Αναταράξεις και στην αγορά ομολόγων, με την απόδοση του 10ετούς γερμανικού bund να υποχωρεί στο χαμηλό δύο εβδομάδων του 0,12% και του αμερικανικού 10ετούς στο 1,82%.

Πέσο

Το ενδεχόμενο της επικράτησης του Ντόναλντ Τραμπ ωθεί σε πτώση τις ασιατικές αγορές, την ώρα που η συναλλαγματική ισοτιμία του νομίσματος του Μεξικού, του πέσο, υποχωρούσε πριν από λίγο κατά 10% και πλέον.

Η συναλλαγματική ισοτιμία του πέσο Μεξικού έναντι του δολαρίου υποχώρησε σε νέο ιστορικό χαμηλό, δηλαδή σε ένα επίπεδο 1:20,3195 έναντι του αμερικανικού νομίσματος.

Οι αναλυτές τονίζουν ότι μια ξεκάθαρη αποτύπωση του φόβου, φάνηκε στη ραγδαία μείωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του μεξικανικού πέσο, το οποίο μειώθηκε σε ποσοστό μεγαλύτερο του12% έναντι του δολαρίου, στη μεγαλύτερη ημερήσια μείωση που κατέγραψε, μέσα σε δύο δεκαετίες.

Χρυσός

Ο χρυσός είναι από τους μεγαλύτερους νικητές της ημέρας, καθώς σημείωσε σήμερα την μεγαλύτερη άνοδο από την ημέρα του δημοψηφίσματος του Brexit, με εκτόξευση κατά 55 δολάρια στα 1.327 δολάρια η ουγκιά στο πρώτο άκουσμα της νίκης Τραμπ. Μετά και την σταθεροποίηση των αγορών την τελευταία ώρα, το πολύτιμο μέταλλο περιόρισε τα κέρδη του στα 1.300 δολάρια η ουγγιά, συνεχίζοντας ωστόσο να αποτελεί τον απόλυτο πρωταγωνιστή μαζί με τα κρατικά ομόλογα τα οποία θεωρούνται και αυτά ασφαλή επενδυτικά καταφύγια.

Πετρέλαιο

Πτωτικά κινούνται οι τιμές του πετρελαίου σήμερα το πρωί στις ασιατικές αγορές, με αφορμή τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ.

Έτσι, οι τιμές του πετρελαίου διεθνούς προέλευσης τύπου Brent μειώθηκαν σε ποσοστό 2,5%, με την τιμή του βαρελιού να καταγράφεται στα 44,87 δολάρια το βαρέλι.

Οι τιμές του αμερικανικού αργού πετρελαίου, μειώθηκαν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 4% στα 43,07 δολάρια το βαρέλι (τη χαμηλότερη τιμή τους, από τον Σεπτέμβριο) πριν επιστρέψουν στα 43,68 δολάρια το βαρέλι.

.Το φάντασμα του πατριωτισμού πλανάται πάνω από τη Νέα Δημοκρατία

Για ακόμη μια φορά το ελληνικό πολιτικό σύστημα εμφανίζεται ανίκανο να δει τα σημεία των καιρών και να προβλέψει τις διεθνείς εξελίξεις ώστε να έχει πλεονεκτήματα στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα.

Καλά, η ελληνική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικά είναι ανίκανος να κάνει προβλέψεις και να χαράξει στρατηγική για μικρότερα θέματα, όχι για τις εκλογές στις ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό της πλήρους αποτυχίας της ελληνικής διπλωματίας είναι το γεγονός ότι το Μαξίμου πόνταρε όλα του τα λεφτά στην επίσκεψη Ομπάμα πιστεύοντας ότι μόλις έρθει εδώ ο Αμερικανός πρόεδρος θα λυθούν ως δια μαγείας το θέμα του χρέους και το θέμα του προσφυγικού. Άσε δε που κάποιοι μόνο… Ομπαμάκη δεν τον βάπτισαν εκτιμώντας ότι είναι τόσο φιλέλληνας που θα λύσει και τα ελληνοτουρκικά.

Η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε από τη νίκη Τραμπ, είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν καν δίαυλοι επικοινωνίας της… αριστερής κυβέρνησης με ένα υπερσυντηριτικό αμερικανικό κόμμα και με έναν νέο πρόεδρο που πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί προοδευτικός.

Η ελληνική διπλωματία φάνηκε ξεκάθαρα να μην περίμενε ότι θα γίνει η έκπληξη πιστεύοντας, λανθασμένα όπως πάντα, ότι είναι αδύνατη η στροφή του κόσμου σε πιο… δεξιές, συντηρητικές κατευθύνσεις. Ούτε καν να αναλύσουν τα θέματα που έκαιγαν τους Αμερικανούς, όπως το προσφυγικό, η ασφάλεια, η ευημερία των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, και τα οποία τους έκαναν να ψηφίσουν αντισυστημικά, δεν μπόρεσε η Αθήνα.

Εδώ ασχολούμαστε με τον Μουζάλα και τον Κυρίτση μαζί με την κυρά Τασία για το πώς θα λιάζονται οι πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά ή πώς θα πλακώνονται με ντόπιους, όπως έγινε σήμερα το πρωί.

Επίσης, η αριστεροδεξιά κυβέρνηση θα ασχολείται με ανοησίες όπως οι άδειες του Παππά, κι όχι πώς θα φτιάξει μια ισχυρή οικονομία που θα αντέχει τις διεθνείς αναταράξεις και κυρίως θα εφαρμόζει κοινωνική πολιτική όταν αντέχουν τα ταμεία.

Στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλήφθηκαν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο ο κόσμος κάνει πιο συντηρητική στροφή γιατί τρέμει την παγκοσμιοποίηση όπως αυτή δομήθηκε πάνω από τα πτώματα των εθνικών χωρών ή πάνω στην ισοπέδωση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Σε άλλα κράτη οι πολίτες στρέφονται στην ασφάλεια, στην παράδοση, στην προστασία του λαού ενώ εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ κοιμάται με τα τσαρούχια και δίνει αγώνα για τη… διαπλοκή κι όχι για το πώς θα κάνει την Ελλάδα ισχυρότερη.

Μεγάλο είναι, όμως, το πρόβλημα και για τη Νέα Δημοκρατία. Ο Κυριάκος κινδυνεύει να εκλεγεί πρωθυπουργός με μια ατζέντα που κάποιοι την χαρακτηρίζουν πολύ… φιλελέ όταν άλλες είναι οι βουλές του πλανήτη. Όταν στη ΝΔ δεν τολμούν να μιλήσουν και να κάνουν ρήξεις για το προσφυγικό, όταν βγάζουν ανακοινώσεις φοβισμένες για μια σειρά από θέματα όπως η εκπαίδευση, η θρησκεία, οι σχέσεις των πολιτών με την ιστορία τους και με την πατρίδα τους, τι να περιμένει κανείς από μια νεοδημοκρατική διακυβέρνηση;

Όταν στη ΝΔ σκέφτονται μόνο πώς θα λειτουργήσουν σε ένα «πολιτικώς ορθόν» πλαίσιο όταν ο Τραμπ τους απέδειξε ότι οι πολίτες στον κόσμο δεν θέλουν τους συστημικούς, τις οικογένειες, τους διαπλεκόμενους, τους στημένους από το σύστημα πολιτικούς, τότε υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να λύσουν στην οδό Πειραιώς.

Εμείς τους τα λέγαμε. Η χαλαρή αντιπολίτευση δεν κάνει καλό, αντιθέτως στρέφει τον κόσμο σε πιο ακραίες καταστάσεις. Όσο για εκείνα τα πολιτικά νούμερα και στη δεξιά που ακόμη και σήμερα μιλάνε για «συμμαχίες» με την Αριστερά και για οικουμενικές κυβερνήσεις στο πλαίσιο μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα βασίζεται σε ψευτοπροοδευτικές και θολοκουλτουριάρικες απόψεις, τι να πούμε. Είναι τόσο αποτυχημένοι που καλύτερα να σιωπήσουν.

Το έχουμε γράψει και σε άλλο άρθρο. Η νίκη Τραμπ είναι πέρα και πάνω από το νέο ένοικο του Λευκού Οίκου. Είναι μια γενικότερη τοποθέτηση των λαών στα προβλήματά τους και στο πώς τα πολιτικά συστήματα μπορούν να τα λύσουν. Είναι ένα ηχηρό χτύπημα στους επαγγελματίες πολιτικούς, στους «διορισμένους» πρωθυπουργούς, στους πορφυρογέννητους όπως η Χίλαρι και σ’ εκείνους που μετρούν τα λόγια τους μη τυχόν και θίξουν την πολιτική ορθότητα κάποιων.