.Η αριστερή "φούσκα" έτοιμη να σκάσει…

Η κυβέρνηση Τσίπρα, η πλέον αντιμνημονιακή και ριζοσπαστική των τελευταίων ετών αποδεικνύεται μια "φούσκα". Έχει εφαρμόσει το πιο σκληρό μνημόνιο αλλά έχει υπογράψει και δεσμευτικές συμφωνίες όπως τα 99 χρόνια της συνδιοίκησης της δημόσιας περιουσίας με τους δανειστές στο πλαίσιο του Υπερταμείου που δύσκολα θα υπέγραφε οποιοσδήποτε εχέφρων μνημονιακός "μενουμευρωπαίος".

 Η έλλειψη της ιστορικής επίγνωσης σε συνδυασμό με την άγνοια κινδύνου οδήγησε την κυβέρνηση στη μεγαλύτερη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους...

 Δεν συζητάμε το θέμα αν η δημόσια περιουσία μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα προς όφελος του συνόλου του ελληνικού λαού υπό την επιστασία των δανειστών και εταίρων παρά τον ασφυκτικό έλεγχο της εγχώριας κομματικοκρατούμενης κλεπτοκρατίας, αλλά υπό το πρίσμα της εκχώρησης κυριαρχίας, με μια δομή που θυμίζει αποικιοκρατία.

Αρκετοί στην κυβέρνηση και εκτός αυτής πιστεύουν πως αφού το πολυνομοσχέδιο της πρώτης αξιολόγησης πέρασε από τη Βουλή, η κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει κανένα εμπόδιο για να εξαντλήσει  την τετραετία.

Αυτό θα ήταν απολύτως φυσιολογικό σε μια κατάσταση ομαλής συντήρησης της οικονομικής δραστηριότητας. Ελάχιστες ενδείξεις όμως υποστηρίζουν πως τους επόμενους μήνες η οικονομία θα κινηθεί καλύτερα από το πρώτο τρίμηνο που αποδείχτηκε από τα χειρότερα των τελευταίων ετών.

Αν στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονταν την κατάσταση στην οποία η παρουσία τους έχει οδηγήσει την οικονομία και τις αντιδράσεις που θα προκαλέσουν από το Φθινόπωρο το αργότερο οι συνέπειες, θα ήταν πιο προσεκτικοί και το πιθανότερο είναι να επέλεγαν την ηρωική έξοδο με πρόωρες εκλογές την περίοδο που διανύουμε.

Η κυβέρνηση της αριστεράς όμως φαίνεται πως έχει με την οικονομία τόσο καλή σχέση όση οι γορίλες με το μπαλέτο.  

Τα στοιχεία του πρώτου τετραμήνου  του 2016 δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πού βρισκόμαστε και πού πάμε:

Οι τριμηνιαίες μεταβολές με βάση εποχικά διορθωμένα στοιχεία σε όρους όγκου έχουν ως εξής:

* Η συνολική τελική καταναλωτική δαπάνη μειώθηκε κατά 0,5% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015.

* Οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 6,8% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015.

* Μείωση κατά 3,3% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015 παρουσίασαν οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών. Οι εξαγωγές αγαθών αυξήθηκαν κατά 0,1% ενώ οι εξαγωγές υπηρεσιών μειώθηκαν κατά 5,2%.

* Μείωση κατά 0,3% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015 παρουσίασαν οι εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών. Οι εισαγωγές αγαθών μειώθηκαν κατά 1,1% και οι εισαγωγές υπηρεσιών αυξήθηκαν κατά 0,3%.

Η στήλη είναι τους τελευταίους μήνες αλλά και από πέρυσι από τις πλέον απαισιόδοξες φωνές σε σχέση με την πορεία της οικονομίας, της κυβέρνησης και της χώρας. Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν αυτές τις ανησυχίες.  Τις δυσοίωνες αυτές εκτιμήσεις επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν χθες για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Παγκόσμιας Επετηρίδας Ανταγωνιστικότητας 2016 (προκύπτουν βάσει των επιδόσεων της προηγούμενης χρονιάς, εν προκειμένω του 2015) την οποία καταρτίζει το IMD, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 56η θέση, από την 50ή στην έκθεση του 2015, μεταξύ 61 χωρών.  Κάτω από την Ελλάδα απομένουν χώρες όπως η Μογγολία, η Ουκρανία που σπαράσσεται από εμφύλιο, ενώ τελευταία είναι η Βενεζουέλα.

Στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αδιαφορούν για τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν κατάρρευση της αποδοχής της κυβέρνησης και του ιδίου. Σωστά κατά μια έννοια θεωρούν πως οι δημοσκοπήσεις δεν είναι εκλογές και στο βαθμό που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 153 είναι συμπαγής τίποτα δεν μπορεί να διαταράξει τη νομή των προνομίων της εξουσίας.

Τα στοιχεία από την πορεία της οικονομίας στους πρώτους μήνες του 2016 δείχνουν μη αναστρέψιμη πορεία προς την κατάρρευση. Οι δημοσκοπήσεις επίσης δείχνουν συσσώρευση οργής από την εξαπάτηση της κοινωνίας, την κακή (ερασιτεχνική) διαχείριση, την κομματοκρατία, τους συμβιβασμούς με την ολιγαρχία κλπ. 

Ο συνδυασμός της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης με την απογοήτευση από την πολιτική και ηθική χρεοκοπία της κυβέρνησης δημιουργεί ένα ιδιαίτερα εύφλεκτο υλικό.

Όταν το εύφλεκτο υλικό είναι παντού ένα σπίρτο αρκεί...  Η κυβέρνηση μοιάζει με "φούσκα" μεθανίου εν μέσω αναμμένων κεριών και σπινθήρων.

Το χειρότερο όλων είναι πως ακόμη δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται πού ακριβώς βρίσκονται.

Κώστας Στούπας

Capital.gr

.Τα τρία βασικά στηρίγματα του Τσίπρα…

Δε τους προλαβαίνει κανείς τους συριζαίους. Ψηφίζουν σαν μπλοκ το σκληρότερο Μνημόνιο, ένα νομοθέτημα 7.500 σελίδων, το οποίο φυσικά κανείς δεν προλαβαίνει να διαβάσει και κανείς δεν γνωρίζει πότε πρόλαβε να συνταχθεί. Μέσα χώνουν και απαλλακτικές διατάξεις για off shore, κι όταν τους τσακώνουν κάνουν νέα πατάτα, απαγορεύοντας κάθε εύλογη τοποθέτηση πολιτικών προσώπων σε τίτλους εξωτερικού (λες κι υπάρχει εξωτερικό στην παγκόσμια οικονομία).

 Αποδεικνύεται στη συνέχει πως και τα μέτρα που ψήφισαν δεν ικανοποιούν τους εταίρους, οι οποίοι τους ζητούν πρόσθετα, ώστε να καλυφθεί μια τρύπα 80 εκατομμυρίων… μόνο! Ο Κυρίτσης δηλώνει ευθαρσώς πως είναι αποκλειστικά υπόλογοι στους κρατικοδίαιτους των ψηφοφόρων τους, στον δήθεν «Λαό», και πως για να τους στηρίξουν, ξετινάζουν τους λοιπούς, τους υποτελείς «Μενουμευρώπη». Μας θυμίζει έτσι πως στην Ελλάδα η μισή μεσαία τάξη υφίσταται χάρη στη διαρκή φορολογική αφαίμαξη της άλλης μισής...

 Ο Αντώνης Λιάκος υποβάλλει στον Φίλη το πόρισμα της επιτροπής για την αναμόρφωση της παιδείας. Πολύ… δημοκρατική επιμόρφωση παιδιών και γονέων, περαιτέρω μείωση των εβδομαδιαίων ωρών, κατοχύρωση της διενεργείας συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια του ωραρίου, καμία αναφορά για επιμήκυνση του έτους, καμία προστασία των σχολειών από καταλήψεις, καμία παραγωγική αλλαγή στα ΑΕΙ.

Ο θεριακλής Πολάκης επιδεικνύει έμπρακτα την περιφρόνηση του για τους νόμους του κράτους. Ο Καμμένος τάζει παραγωγή απαρχαιωμένων ρωσικών τυφεκίων στην Πάτρα, ώστε να προσληφθούν χιλιάδες χρυσοπληρωμένοι αργόσχολοι στην ΕΒΟ, ενώ στερεί από τις ΕΔ πυρομαχικά, ανταλλακτικά και καύσιμα ώστε να μην περικοπούν οι μισθοί των-πρακτικά-άοπλων στρατιωτικών μας. 

Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο εκλεκτός του Μαξίμου, ο Πάκης, μαλώνει με τους Αγιορείτες μοναχούς για το ποιος θα πρέπει να υποδεχθεί τον Πούτιν, λες κι ο Μόσχοβος πήγε εκεί για να δει αυτόν κι όχι τα χιλιόχρονα μοναστήρια.

Η αγορά είναι διασωληνωμένη, με κάθε κλάδο να εκδηλώνει πλέον πανικό, των εξαγωγέων συμπεριλαμβανομένων. Κανόνια σκάνε συνέχεια, μικρά και μεγάλα, η ανεργία ανεβαίνει. Ακόμη κι οι ξενοδόχοι κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα.

Οι δικηγόροι αράζουν εδώ και έξι μήνες, κανείς δε ξέρει πόσο καιρό τώρα απεργούν οι εξεταστές των νέων οδηγών, ενώ το δημόσιο χάνει αμέτρητα έσοδα. Η διαφαινόμενη μεγέθυνση της παραοικονομίας δε θα μειώσει απλώς τις ταμειακές εισροές μα και το ΑΕΠ, καθιστώντας τη χρήση του «κόφτη» αναπόφευκτη, ίσως μάλιστα λίαν συντόμως.

 Για την δε εγκληματικότητα και το προσφυγικό μη τα ξαναλέμε, το άβατο στο κέντρο των Αθηνών διευρύνεται συνεχώς.

Γκάλοπ έρχονται στη δημοσιότητα, με τη ΝΔ σταθερά μπροστά και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη επιλεγόμενο ως πολύ καλύτερο πρωθυπουργό, γκάλοπ τα οποία εν μέρει επιβεβαιώνει και η ίδια η Αυγή.

 Κι όμως τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης δεν έχουν εξαφανιστεί δημοσκοπικά, λαμβάνοντας ακόμη υπερβολικά ευνοϊκά ποσοστά για την πιο ανίκανη και πιο ψεύτρα κυβέρνηση της πρόσφατης ιστορίας. Που οφείλεται αυτό;

Στο μυαλό έρχονται τρία κύρια σωσίβια των κυβερνώντων. Πρώτο είναι η συνεχιζόμενη αδιαφορία όσων επαγγελματιών δέχτηκαν συντριπτικά πλήγματα από τις τελευταίες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, των δυνάμεων που παραδοσιακά τους εξέφραζαν. Οι πολίτες αυτοί παραμένουν χολωμένοι και επιμένουν να απέχουν, κόβοντας πόντους από τα δυο «παλαιά» κόμματα.

Δεύτερο είναι η υποστήριξη μεγάλου ποσοστού των ΔΥ, όπως και των εργαζομένων και συνταξιούχων των ΔΕΚΟ. Παρά τις μειώσεις τους, είναι πεπεισμένοι πως τυχόν κυβέρνηση των ευρωπαϊστών δε θα τους χαριστεί, συνεπώς γι αυτούς ο Τσίπρας αποτελεί το μη χείρον βέλτιστον. 

Και τρίτο είναι η εύνοια της ανενημέρωτης απολιτίκ νεολαίας. Τα παιδιά βλέπουν στον πρωθυπουργό κάποιον σαν αυτά, κάποιον τολμηρό που έσφαλε καλοπροαίρετα, κι όχι έναν αδίστακτο ψεύτη ή έναν επιπόλαιο λαϊκιστή. Τον αντιμετωπίζουν όπως θα ήθελαν να αντιμετωπίζονται τα ίδια, με επιείκεια, και επιθυμούν να του δώσουν κι άλλες ευκαιρίες καθώς έχουν διδαχθεί πως οι «άλλοι» φταίνε για τα χάλια της χώρας, κι όχι ο Αλέξης με τον έρπη.

Γνώμη μου είναι πως, όσο κι αν ίσως φαίνεται παράδοξο, η δεύτερη ομάδα ψηφοφόρων είναι αυτή που θα την πρωτοκοπανήσει από την αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ. Η στήριξη τους είναι καθαρά πελατειακή, κι όταν βεβαιωθούν πως η ΠΦΑ δε θα έχει νέα κυβερνητική προοπτική, θα στραφούν είτε προς τους Ζωή/ΛΑΕ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή-ακόμη κυνικότερα-προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, πίσω στα παλιά λημέρια. Οι άλλες δυο ομάδες όμως επιβάλλουν στην αντιπολίτευση, και ειδικά στη ΝΔ, να σηκώσει τα μανίκια. 

Οι αυτοαπασχολούμενοι δε θα μεταπειστούν αν δε δουν κάποια θετική προοπτική, σκοπεύουν να δώσουν μόνο θετική ψήφο σε όποιον τους δείξει έναν υλοποιήσιμο τρόπο επιστροφής σε αναπτυξιακούς ρυθμούς. Έχουν χάσει σχεδόν τα πάντα, και δεν έχουν λόγους να στηρίξουν μια κεντροδεξιά που θα εξακολουθήσει τις γνωστές αδιέξοδες φορομπηχτικές πολιτικές.

Οι νέοι ίσως αποτελούν ακόμη πιο δύσκολη περίπτωση, καθώς λειτουργούν περισσότερο συναισθηματικά παρά λογικά, θύματα της κακής παιδείας μας, ειδικά μετά τις μαζικές καταλήψεις του ’90. Εδώ θα πρέπει να επιστρατευτεί στοχευμένη ενημέρωση, η οποία θα τους διαφωτίζει για τις καλύτερες προοπτικές που θα έχουν σε ένα περιβάλλον ελεύθερης οικονομίας και πολλών ξένων και τοπικών επενδυτών. 

Ευκταίο είναι και να αντιληφθούν πως ο Τσίπρας δεν είναι ένα καλό παιδί, μα πως είναι ένας στυγνός καρεκλοκένταυρος, ο οποίος δε διστάζει να κάνει οτιδήποτε για να κρατά μια θέση που αντικειμενικά δεν του αξίζει.

Οι επόμενοι μήνες επιφυλάσσουν πιθανώς εκπλήξεις, καθώς τα κρατικά και τραπεζικά ταμεία θα αδειάζουν, ακόμη κι αν εκταμιευθεί η δόση. Η λήξη της εκκρεμότητας του Brexit θα φέρει πρόσθετα ζόρια. 

Ένας συνδυασμός επιχειρηματικής απραγίας μαζί με νέα σκληρά νομοθετήματα καθιστούν κάθε πρόβλεψη για το φθινόπωρο ιδιαίτερα δύσκολη.

Η αντιπολίτευση δεν επιτρέπεται να επαναπαυθεί με την προσμονή της πτώσης του ώριμου φρούτου, μα αντίθετα επιβάλλεται να δώσει άμεσα αγώνα στο πεδίο και των ιδεών και του προγράμματος, ώστε να απολέσουν οι κυβερνώντες τα τελευταία τους ερείσματα. 

Είναι εθνικά επιβεβλημένο να μην ηττηθούν οι ΣΕΡΙΖΑΝΕΛ, μα να συντριβούν, και μαζί τους να συντριβεί και κάθε αρνητικό στερεότυπο μας άφησε η Μεταπολίτευση. Κι αυτό δε μπορεί να συμβεί αν τα στελέχη των Ευρωπαϊστών, και ειδικά της ΝΔ, προτιμήσουν τα ανέμελα μπάνια τούτο το καλοκαίρι.

Φάνης Ουγγρίνης

Μεταρρύθμιση

.Η κηδεία…

Πολέμαρχοι, τύραννοι, ηγεμόνες μικρών βασιλείων, Κινέζοι αυτοκράτορες και κατσαπλιάδες κάθε λογής ήταν συνήθειο τα πολύ παλιά χρόνια να μην κηδεύονται μόνοι, όταν πήγαιναν να συνεχίσουν αλλού το θεάρεστο έργο τους, αλλά μαζί με τις συζύγους τους, τις παλλακίδες τους, τους υπηρέτες τους και τη φρουρά τους.

 Καθόλου καλό τέλος για τους πολύ κοντινούς τους ανθρώπους δηλαδή, που είτε στραγγαλίζονταν, είτε σφάζονταν, είτε απλώς θάβονταν ζωντανοί για να συντροφεύουν και να υπηρετούν τον κύριό τους και στην άλλη ζωή, παρέα με συνήθως πλούσια κτερίσματα, όπλα, κειμήλια, τελετουργικά μπιχλιμπίδια και σοφά ρητά ολόγυρα στους τοίχους του μεγάλου κιβουριού...

 Αυτό ακριβώς είναι το σχέδιο του εγχειρήματος που ανέλαβε στη δεύτερη φάση της διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη του δεν είναι ηλίθια (όχι όλα) και ήξεραν, ή έμαθαν στην πορεία, δύο πράγματα:

Πρώτον, πως τίποτε από όσα είχαν κατά νουν όσο ήταν στην αντιπολίτευση δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί χωρίς η χώρα να περιπέσει σε πόλεμο — η απόσχισή της από τη Δύση, η απομόνωσή της, δεν θα γινόταν όπως συνέβαινε μετά τον Πόλεμο, με χαρτάκια και χαρτοπετσέτες, και μια νέα Αλβανία δεν είναι εφικτή: θα τους έτρωγαν ζωντανούς οι πιο δικοί τους άνθρωποι.

Δεύτερον, δεν υπήρχε ποτέ, ούτε θα ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρξει, περίπτωσηαυτή η κυβέρνηση, με αυτή την πολιτική (ή, πιο σωστά: αυτή η κυβέρνηση μεοποιαδήποτε πολιτική) να κερδίσει ξανά εκλογές — αντιθέτως, η απίσχναση των ποσοστών της θα λάβει διαστάσεις αρνητικού θριάμβου και θα σπάσει διάφορα ρεκόρ: ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταρρεύσει εκλογικά,

 όποτε και αν γίνουν εκλογές, καθώς οι ευκαιριακοί ψηφοφόροι του είτε θα προτιμήσουν λογικά κόμματα, είτε θα συνεχίσουν λόγω αυτοκτονικού ιδεασμού να ψάχνουν τη δυστοπία τους ακολουθώντας την Κωνσταντοπούλου, τον Μιχαλολιάκο, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή τον Λαφαζάνη, είτε, πολύ απλά, θα κάτσουν σπίτι τους και θα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα από καθετί: να βλέπουν πρωινάδικα, ελαφρά ντυμένοι και χαϊδεύοντας το σώμα τους.

Γιατί οι ψηφοφόροι τού ΣΥΡΙΖΑ είτε δεν θα κερδίσουν αυτά που τους έταξε (κάθε άλλο: όλοι τους θα χάσουν, και θα χάσουν πολλά), είτε, οι «ιδεολόγοι», θα δουν το όραμά τους για έναν Αρμαγεδώνα, να σβήνει.

Οπότε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία ελπίδα μακροημέρευσης. Δεν είχε ποτέ, και όλοι το ξέραμε, αλλά τώρα επιτέλους το έμαθαν και τα μεγάλα κεφάλια του.

Τι τους απομένει;

Τους απομένει μόνο ένα πράγμα: να κηδευτούν μαζί με τις συζύγους τους, τις παλλακίδες τους, τους υπηρέτες τους και τη φρουρά τους. Και, επειδή σαν συζύγους, παλλακίδες, υπηρέτες και φρουρά βλέπουν το σύνολο της χώρας(όπως κάθε οραματιστής πολιτικός ή στρατιωτικός από αυτούς που βλέπουν οράματα, όπως κάθε Δελαπατρίδης ή χαν), τους απέμεινε μόνο τούτο: να γκρεμίσουν ό,τι υπάρχει για να γκρεμιστεί. (Ελάχιστα απέμειναν όρθια, ούτως ή άλλως: η Ελλάδα θα επιβιώσει και θα αναπτυχθεί ξανά όταν φύγουν, ναι, αλλά με τον δύσκολο τρόπο, και με πόνο).

Εξ ου και όλα τους τα σχέδια, οτιδήποτε φέρνουν προς δήθεν συζήτηση, φέρει επάνω του τη σφραγίδα της κατά ΣΥΡΙΖΑ αιωνιότητας, είτε αυτό αφορά το Υπερταμείο και τον ένα αιώνα διαχείρισης από αυτό του εθνικού πλούτου, είτε τα φαραωνικά σχέδια του Φίλη για την Εκπαίδευση, που στόχο έχουν την υγιεινή αποβλάκωση των νέων — ήτοι, του μέλλοντός μας. 

Για να μην αναφέρουμε την παντί τρόπω υπερπροσπάθεια που καταβάλλουν ώστε ποτέ να μην έρθει κανείς επιχειρηματίας για να επενδύσει στην Ελλάδα —για τους Έλληνες επιχειρηματίες φρόντισαν ήδη, εξ ου και η φυγή τους στις γειτονικές χώρες—, για να καταντήσει ο τόπος μια καμένη περιοχή, μία διακεκαυμένη ζώνη.

Το σχέδιο είναι έξυπνο. Σκληρό μεν, θανάσιμο ασφαλώς, αλλά έξυπνο: «Αφού δεν μπορούμε να άρχουμε εμείς, δεν θα μπορέσει κανείς, γιατί δεν θα υπάρχει τίποτε επί του οποίου να άρχει».

Η προοπτική μίας θαμμένης, μαζί τους, χώρας είναι το μόνο που τους κρατά ακόμη εν ζωή. 

Είναι το μόνο όνειρό τους που μπορεί να πραγματοποιηθεί: όχι άμεσο Grexit πλέον, που θα σήμαινε βία, ανατροπή του πολιτεύματος, θανάτους, πάνδημη φτώχεια, συγκρούσεις, αίμα και αφανισμός όλων των κοινωνικών δομών, αλλά κάτι πολύ πιο εύκολο να πραγματοποιηθεί — μία διπλή κηδεία, φυσικό επακόλουθο μίας μακράς αρρώστιας.

Ως εκ τούτου, τα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας της Τετάρτης είναι καλοδεχούμενα.

Πρέπει να ξέρουν ότι ξέρουμε.

Κυριάκος Αθανασιάδης

Amagi.gr

.Χάος...

Ποτέ στην ιστορία της χώρας δε συμβαίνουν ταυτόχρονα τόσο σημαντικά γεγονότα τα οποία, ωστόσο, είναι αρνητικά και δείχνουν το απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί. Ζούμε ιστορικές στιγμές και μια κατάσταση που ο Γκράμσι έχει αποκαλέσει «εποχή των τεράτων». Είναι το στάδιο εκείνο ανάμεσα στο θάνατο του παλαιού και τη γέννηση του καινούργιου όπου τα πάντα είναι θολά, όλα είναι ένας «χυλός» από τον οποίο κανείς δε βγάζει άκρη.

 Δεν ξέρουμε πράγματι τι είναι παλιό και τι καινούργιο, ούτε αν αυτό που θα γεννηθεί θα είναι και καλύτερο από αυτό που θα πεθάνει. Όμως, αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και μπορεί να υποθηκεύσει το μέλλον του… νέου που ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Τόσα πολλά γεγονότα μαζί δεν έχουμε ξαναδεί...

 Σε πολιτικό επίπεδο επικρατεί το χάος. Μια κυβέρνηση που έχει καταρρεύσει και μάλιστα μόλις 18 μήνες από την πρώτη της νίκη και οκτώ από τη δεύτερη. Είναι ίσως παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτατης απαξίωσης ενός κόμματος αυτό που ζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Όταν σχεδόν 9 στους 10 δεν εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό που μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο του έδωσε δεύτερη λευκή επιταγή, τότε αυτός θα πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει σιγά – σιγά να μας αδειάσει τη γωνιά.

Η δε αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να σαρώνει σπαράσσεται από έριδες και αποδεικνύει ότι η ΝΔ έχει προβλήματα από… κούνια. Για τα άλλα κόμματα τι να πούμε. Όταν Φώφη και Σταύρος συναντιούνται και αυτό το θεωρούν πρώτο βήμα για την Κεντροαριστερά καταλαβαίνει κανείς τι πρόβλημα έχουν.

Δυστυχώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα ακολουθεί αυτό άλλων χωρών. Το είχαμε πει κάποτε: Αν ο Τσίπρας αποτύγχανε και απογοήτευε τον κόσμο τότε θα επικρατούσαν τα άκρα. Τώρα αυτό που επικρατεί είναι η αντισυστημική ψήφος. Θα το δούμε σύντομα. 

Όπως στην Ιταλία ψηφίζουν Μπέμπε Γκρίλο, στην Ισπανία τον κοτσιδάκια των Podemos, στις ΗΠΑ τον Τραμπ και στη Γαλλία τη Λεπέν, έτσι και στην Ελλάδα θα δούμε κάτι απίθανους σαλτιμπάγκους που θα μπουν στη Βουλή. Ακόμη και ο… Καρανίκας αν βάλει υποψήφιος θα τον ψηφίσουν. Ίσως τα επόμενα χρόνια να είναι πολύ χειρότερα από αυτά που ζούμε τώρα. Με πολύμηνες ακυβερνησίες, με μια Βουλή πολύ χειρότερη από αυτήν όπου οι Χρυσαυγίτες βρίζουν ασύστολα, με κυβερνήσεις ανάγκης που θα καλούνται να διαχειριστούν μια κατεστραμμένη χώρα.

Και σα να μην έφτανε το απόλυτο χάος, δεν υπάρχει και κάποια σταθερά για να πιαστεί από κάπου ο κόσμος. Στο χώρο της οικονομίας και των επιχειρήσεων επικρατεί ζούγκλα. Σκοτώνονται επιχειρηματίες για το ποιος θα… διαχειριστεί τη μιζέρια της χώρας. 

Δείτε μόνο όσα συμβαίνουν. Ο Σαββίδης πολεμά τον Μαρινάκη, ο Μαρινάκης τον Αλαφούζο, ο Βαρδινογιάννης τα έχει «σπάσει» με τον Μπόμπολα, ο Μπόμπολας περιμένει πότε θα καταρρεύσει ο Ψυχάρης για να του πάρει το μαγαζί. Ο Πρώτο… Θέμος "τα έχει βάλει με όλους" ενώ ο Χατζηνικολάου από ακραιφνής Συριζαίος, πολεμά στα μαρμαρένια αλώνια τον Τσίπρα. 

Παλιά και νέα τζάκια, με αιχμή τα μέσα ενημέρωσης έχουν αποδυθεί σε έναν απηνή διωγμό των αντιπάλων τους μέχρι τελικής πτώσεως. Η δημοσιοποίηση της συνομιλίας του επιχειρηματία Μαρινάκη με τον εκδότη Καραμήτσο εντάσσεται ακριβώς σε αυτόν τον πόλεμο όπου κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι οι εχθροί, ποιοι οι φίλοι και ποιοι οι υποστηρικτές.

Στην αγορά επικρατεί η απόλυτη μιζέρια, χωρίς φράγκα, με απλήρωτους χιλιάδες εργαζόμενους, με μισθούς πείνας, με εργασιακές σχέσεις λάστιχο και με πιέσεις για ακόμη περισσότερες «προσαρμογές» στα εργασιακά. Η χώρα μετατρέπεται σιγά – σιγά σε πεδίο μάχης όπου ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και δεν ασχολείται ουδόλως για τον διπλανό.

Είναι το απόλυτο μπάχαλο, κανείς δεν ξέρει που θα φτάσουμε και ποιος θα μείνει μετά τον «πυρηνικό πόλεμο» για να μας διηγηθεί όλη αυτή την ιστορία. Η εποχή των τεράτων είναι εδώ, τα τέρατα σφάζονται μεταξύ τους, τα βουβάλια παλεύουν και τα βατράχια την πληρώνουν.

Σίγουρα κάτι καινούργιο θα γεννηθεί, συνήθως γεννάται πάνω σε στάχτες. Ελπίζουμε να μη ζήσει η Ελλάδα στάχτες αλλά η μετάβαση στη νέα εποχή να είναι ομαλή. Για το καλό των επόμενων γενεών, για το καλό της πατρίδας.

Antinews

.Ο χοντρός κομΟνιστής…

Στα δυτικού τύπου πολυκομματικά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, στις φιλελεύθερες δηλαδή αστικές δημοκρατίες, επιτρέπονται η διαφωνία, η πολυφωνία, η ελευθεροτυπία, οι διαδηλώσεις, οι πορείες, οι απεργίες, και όλα εκείνα που εκφράζουν τα δικαιώματα, αλλά και την όποια τυχόν δυσαρέσκεια του λαού.

 Στα παραπάνω λοιπόν, είναι μάνες οι αριστεροί, οι οποίοι ζουν και αναπνέουν «διαμαρτυρία», καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα, οργανώνοντας συλλαλητήρια, πορείες, πολλές φορές ακόμη και με χρήση βίας, π.χ. μολότοφ.

«Φωνή λαού οργή Θεού» λένε κάποιοι εξ αυτών, και το εφαρμόζουν συστηματικά.

 Κάποιοι πάλι , θεωρητικοί της αριστεράς, έχουν πει ότι ο καπιταλισμός είναι ανήθικο σύστημα, οπότε σε «μια ανήθικη εποχή είναι ηθικό μας καθήκον η ανυπακοή και η διαμαρτυρία». Άλλοι, αυτόκλητοι σωτήρες, όπως ο Σάββας Ξηρός, που το πάνε ένα βήμα παραπέρα, έχουν πει το περίφημο «αν λειτουργούσαν οι θεσμοί, δεν θα χρειάζονταν η 17 Νοέμβρη»… κ.ο.κ.

 Εξάλλου, να  μη ξεχνάμε ότι αν είναι να επέλθει ο κομμουνισμός, αυτό θα γίνει μέσα από λαϊκή επανάσταση, σύμφωνα με τον ορθόδοξο μαρξισμό. Και πως θα γίνει επανάσταση αν δεν ξεσηκωθεί ο λαός και δεν βγει στους δρόμους;

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν, ευδοκίμησε και μεγαλούργησε και η δική μας μεταπολιτευτική αριστερά. Που στις περισσότερες φορές ήταν και είναι κινηματική αριστερά. Με τα διάφορα στελέχη της να κάνουν καριέρες διαμαρτυρόμενοι, σχεδόν πάντα οργισμένοι και ανικανοποίητοι από την πολιτική που εφαρμόζουν οι αστοί κυβερνώντες. 

Προβάλλοντας σαν υπόδειγμα τον πολυπόθητο κομμουνισμό, που όπως έλεγε και ο Μαρξ έχει τον χρόνο με το μέρος του, και ότι και να γίνει στο τέλος θα κυριαρχήσει.

Βέβαια, καλό είναι να διαμαρτύρεσαι και να περνάς μια ολόκληρη ζωή στο πεζοδρόμιο, φωνάζοντας συνθήματα, κουβαλώντας πανό και ντουντούκες, καταγγέλλοντας τους κακούς καπιταλιστές, το κακό σύστημα, και που και που γράφοντας πύρινα άρθρα σε κομματικά αριστερά έντυπα, πλασάροντας τον εαυτό σου ως επαναστάτη, και ως εν δυνάμει σωτήρα, που αν τυχόν έρθεις ποτέ στα πράγματα θα σωθεί ο λαουτζίκος, και θα κυβερνάει η εργατιά, και όλοι θα είναι ευτυχισμένοι και θα χορεύουν στους αγρούς φορώντας στεφάνια από λουλούδια στα μαλλιά, και ακούγοντας αντάρτικα…

Και μάλιστα να το κάνεις αυτό σε συνθήκες οικονομικού φιλελευθερισμού, πολιτικού κοινοβουλευτισμού, και πλήρους ασυλίας για τις όποιες απόψεις σου, για να μην πω ατιμωρησίας για τις όποιες πράξεις σου. Χώρια που τα σούπερ μάρκετ είναι πλήρη, οι μερσεντές παντού, και τα σκυλάδικα ανοικτά καθ εκάστην, όπως ανοικτά είναι και τα σύνορα, για να πας μετά την πορεία και να ξεσκάσεις στο Μπαλί.

Τα αναφέρω αυτά διότι προσωπικά έχω κάθε σεβασμό για τους παλιούς κομμουνιστές που έπαιζαν το κεφάλι τους κορώνα γράμματα για τα (έστω λάθος) πιστεύω τους, αλλά θεωρώ αμοραλιστές απατεώνες καιροσκόπους όλους αυτούς που παριστάνουν τους αριστερούς στην μεταπολιτευτική μπανανία μας, πουλώντας ανέξοδη επανάσταση χωρίς κανένα ρίσκο, και μάλιστα αμειβόμενοι πλουσιοπάροχα γι αυτό, είτε ως βουλευτές, είτε ως κομματικοί υπάλληλοι (απαράτσικι).

Και γιατί είναι απατεώνες; Διότι όλοι  αυτοί βεβαίως, οι επαγγελματίες επαναστάτες, ξεχνούν τεχνηέντως να αναφέρουν  το γεγονός, ότι όπου και αν επικράτησε ο κομμουνισμός, από την πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ ως την μακρινή Βόρεια Κορέα, το πρώτο που απαγορεύτηκε ήταν η πολυφωνία, και το δεύτερο η ελευθερία. Κάθε είδους ελευθερία. Και όσο για τα κινήματα…

Ποιες πορείες, ποιες διαδηλώσεις, και ποια συλλαλητήρια; Λέτε να επιτρέπονταν αυτά στην Σοβιετική Ένωση, ή στην Κούβα; Θυμόσαστε την άνοιξη της Πράγας; Θυμόσαστε τι έγινε το 1956 στην Ουγγαρία; Το 1989 στο Πεκίνο;

Αυτά όλα ή τα ξεχνούν, ή τα παρακάμπτουν οι δικοί μας γιαλαντζί επαναστάτες, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, συνήθως μέσα από τα πάνελς των ιδιωτικών καναλιών (που απαγορεύονταν στα κομμουνιστικά καθεστώτα), ή μέσα από εφημερίδες και περιοδικά (που επίσης απαγορεύονταν στα κομμουνιστικά καθεστώτα). Ξεγελώντας έτσι τους χρήσιμους ηλίθιους ψηφοφόρους, που ακούγοντάς τους να υπόσχονται έναν επίγειο παράδεισο, αγνοώντας όμως την πραγματικότητα του υπαρκτού σοσιαλισμού, τους σιγοντάρουν, και τους ανακηρύττουν σε ήρωες, σκάβοντας έτσι με τα ίδια τους τα χέρια τον λάκκο τους.

Ένα κλασικό παράδειγμα της εν λόγω συστηματικής εξαπάτησης του λαού από πλευράς κομμουνιστών είναι η στάση τους απέναντι στα κατά καιρούς αιτήματα των αγροτών, με διάφορους κομμουνιστές να τους στηρίζουν, να τους ωθούν σε κινητοποιήσεις, και να ανεβαίνουν επάνω στα τρακτέρ, δείχνοντας έτσι την αμέριστη συμπαράστασή τους, στο κοινωνικό εκείνο κομμάτι, στην τάξη εκείνη, που όμως οι … πούροι μαρξιστές θεωρούσαν την πιο οπισθοδρομική και αντιδραστική μερίδα του λαού, και την οποία με την πρώτη ευκαιρία (Λένιν, Στάλιν, κ.ά) ξεδόντιασαν κυριολεκτικά. Φαντάζομαι θα έχετε ακουστά για την βίαιη εκτόπιση των αγροτών, την βίαιη κολεκτιβοποίηση, ή ακόμη και τον σχεδιασμένο λιμό της Ουκρανίας, που άφησε πίσω του εκατομμύρια νεκρών αγροτών. Αυτά τα ξέρει πολύ καλά ο Κουτσούμπας, ο Μπογιόπουλος, μπορεί και ο Αλέξης (αν και γι αυτόν αμφιβάλλω ότι γνωρίζει ανάγνωση), αλλά δεν τα λένε πουθενά. 

Για να μην αναφερθώ  στην άποψη (παντελώς αρνητική) που είχε ο Μαρξ για τους δημοσίους υπαλλήλους, ή ακόμη και για τους «λαθρομετανάστες» της εποχής του. Τα γραπτά του είναι εκεί, διαθέσιμα. Όποιος θέλει ενημερώνεται. Κι ας έρθει μετά η Γιδοβασίλη να του πουλήσει επανάσταση.

Ένα κλασικό παράδειγμα της σχιζοφρένειας που κυριαρχεί, όπου οι επαγγελματίες αυτοί επαναστάτες κάνουν το μαύρο άσπρο, είναι και η χθεσινή τοποθέτηση του διανοούμενου υπουργού Παιδείας, αυτού που επί 40 χρόνια διαδήλωνε στα πεζοδρόμια, κλασικού εκπροσώπου της κινηματικής αριστεράς, ότι η προγραμματισμένη συγκέντρωση 

ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ, είναι στημένη, και κινείται στα όρια της συνταγματικής ανοχής!!!!!

Ποιος τα λέει αυτά; Αυτός που μαζί με τα συντρόφια του επί δεκαετίες οργάνωναν πορείες και συλλαλητήρια για ψύλλου πήδημα, υπερασπιζόμενοι ακόμη και το κάψιμο της Αθήνας από τους μπαχαλάκηδες, τους οποίους χαρακτήριζαν ως τον ανθό της νεολαίας!

Δεν θα πρέπει όμως να εκπλησσόμαστε με αυτήν την «παράλογη» στάση του Φίλη, που για τους γνώστες της κομμουνιστικής σκέψης και μεθοδολογίας δεν είναι και τόσο παράλογη. Απλά προς το παρόν, η δική του αριστερά, ο Σύριζας δηλαδή,  βρίσκεται ακόμη στα πρώιμα στάδια της εγκαθίδρυσης του αριστερού καθεστωτισμού που θέλει αυτός και οι κολλητοί του. Εξ ου και η «ήπια» αντίδρασή του σε όσους διαφωνούν με την κυβέρνηση έμπρακτα.

 Όταν με το καλό επικρατήσει για τα καλά ο τσιπρισμός, τότε θα απαγορευτούν και επίσημα οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, όπως έγινε παντού όπου επικράτησαν οι αριστεροί. Και όχι μόνο οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες, αλλά ακόμη και οι απεργίες… τι νομίζατε δηλαδή; Ότι μπορούσαν οι εργαζόμενοι της ΕΣΣΔ να απεργήσουν; Μπορούσαν να διαδηλώσουν; Μα εδώ δεν μπορούσαν να πάνε από την μια πόλη στην άλλη χωρίς ειδική άδεια από το κόμμα… Τι λέτε;

Αυτά λοιπόν, για να ξέρουμε από πού προέρχεται ο Φίλης, και γιατί πνέει μένεα κατά της συγκέντρωσης του 

ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ. Διότι του χαλάει την σούπα… τα μικρά οργανωμένα κουτάκια που έχει στο μυαλό του, μετά από 40 και βάλε χρόνια κομμουνιστικής ιδεοληψίας, σε συνθήκες όμως αχαλίνωτης ελευθερίας.

Όταν επικρατήσει το δικό του ιδανικό σύστημα, αυτό που μεθοδεύεται μέρα με την μέρα, δεν θα χρειάζεται να εκτίθεται ο ίδιος. Θα το κάνει γι αυτόν ο στρατός και η αστυνομία.

Κατά κει μας πάει ο χοντρός αυτός κΟμονιστής! Απλά μας το φέρνει λάου λάου…

Strange Attractor

ΥΓ- Σε ένα ιδανικό κομμουνιστικό καθεστώς, άνθρωποι με το πάχος του Φίλη θα εκτοπίζονταν, και θα έσκαβαν ολημερίς στα αλατορυχεία, μπας και χάσουν κανένα κιλό, καθότι θα θεωρούνταν αντιπαραγωγικοί, αφού θα κατανάλωναν τροφή που αντιστοιχεί σε τροφή για τρεις- τέσσερις προλετάριους.

Στυλάκι θα γίνονταν… Στη δε Βενεζουέλα, που τρώνε γάτες, θα τον έτρωγαν τον ίδιο τα συντρόφια του!