.Τα νεόπτωχα στρώματα

Η απώλεια της εξουσίας είναι τόσο επώδυνη που προκαλεί κατάθλιψη. Σαν τον θάνατο αγαπημένου προσώπου, τον χωρισμό ή τη μετακόμιση όταν έχεις πολλά βιβλία και πρέπει να τα πακετάρεις σε κούτες. Θυμάστε πέρυσι τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δεν έστερξε να υποδεχθεί τον διάδοχό του στο Μαξίμου; Πάντως θυμάμαι ακόμη το σκάνδαλο με την άδεια προεδρική καρέκλα στη γαλλική τηλεόραση όταν έχασε από τον Μιτεράν ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Η εξουσία, όπως και η φύση, δεν ανέχεται το κενό. 

Οταν μέχρι πριν από πέντε χρόνια δεν σου περνούσε απ’ το μυαλό ότι θα μπορούσες να κατακτήσεις την εξουσία, αν τη χάσεις, μπορεί να σου σαλέψει. Ειδικά αν κατάφερες να σου δοθεί χωρίς να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις να κάνεις μαζί της. Είναι η περίπτωση της Αριστεράς. Οι δύο περυσινές εκλογικές αναμετρήσεις, μαζί με το δημοψήφισμα, δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας δεν πίστευε ούτε ο ίδιος ότι κέρδισε τις πρώτες εκλογές και ήθελε να βεβαιωθεί επαναλαμβάνοντας το αποτέλεσμα.

Απ’ αυτήν την άποψη η συμπαγής πλειοψηφία προχθές στη Βουλή είναι ευεξήγητη. Κανείς τους δεν ήθελε να χάσει τη θέση του, είτε τη βουλευτική είτε την υπουργική. Είτε έχουν περιουσία, όπως ο κ. Σταθάκης, είτε ποτέ στη ζωή τους δεν τους είχε περάσει απ’ τον νου τέτοιο μηνιαίο εισόδημα. Εξάλλου, στην πλατεία Συντάγματος ήταν δέκα νοματαίοι κι η αγανάκτηση είχε πνιγεί μες στην αφρικανική σκόνη. Η νοσταλγία της κρεμάλας εξανεμίσθηκε προ πολλού και κανείς δεν σκέφτεται πλέον να κάψει τον «οίκο ανοχής» της δημοκρατίας. 

Αν και όσοι το λένε αυτό πρέπει να σκεφτούν πως ο «οίκος ανοχής» είναι μια πολύ οργανωμένη επιχείρηση από την οποία ο πελάτης πρέπει να φεύγει πάντα ευχαριστημένος. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι για πρώτη φορά μνημόνιο ψηφίστηκε χωρίς απώλειες από την πλειοψηφία. Πλην της μισής, της κυρίας Κατριβάνου. Οι άνθρωποι ψήφισαν για τα συμφέροντα του κλάδου τους.

Οσοι δε διακρίνουν κάποιον βιασμό της αριστερής τους συνείδησης, ας το σκεφτούν μια δεύτερη φορά. Τα μέτρα λεηλατούν ό,τι έχει απομείνει από τις τάξεις των νεοπτώχων, τις κάποτε μεσαίες. Αυτές που στον φαντασιακό κόσμο της ελληνικής Αριστεράς συνθέτουν την αστική τάξη. Είναι τυχαίο ότι κύριο θύμα των φασιστικών ταγμάτων κρούσεων της Αριστεράς είναι οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες του κέντρου της Αθήνας; 

Απ’ αυτούς είχε ζητήσει η κυρία Χριστοδουλοπούλου να μη διαμαρτύρονται διότι οι πρόσφυγες λιάζονται. Σ’ αυτούς απευθυνόταν ο Μάρδας όταν είπε ότι ο έλεγχος των κεφαλαίων δεν αφορά κανέναν. Τους κατηγορούν για ρατσισμό, για συντηρητισμό. Οι νεόπτωχοι, τα πρώην μεσαία στρώματα, ευθύνονται κατά την Αριστερά για την κρίση, οπότε ό,τι κι αν πληρώσουν δεν είναι αρκετό.

Ενοχοποιημένα, περιθωριοποιημένα, τα νεόπτωχα στρώματα, με όσα αντανακλαστικά τους έχουν απομείνει, το μόνο που περιμένουν είναι κάποια πολιτική εκπροσώπηση. Ας ευχηθούμε, για τη σωτηρία της δημοκρατίας, να μην τους εκπροσωπήσει κάποιος που θα εκφράσει την απελπισία τους και την οργή τους, αλλά τη διάθεσή τους για ανάκαμψη.

 Χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε πως πολλοί απ’ αυτούς μοιράστηκαν τις αυταπάτες τους με τον κ. Τσίπρα.

Υπάρχουν και οι άνεργοι, θα πείτε. Εχετε ακούσει τίποτε τον τελευταίο χρόνο γι’ αυτούς; Εγώ όχι, και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για την ύπαρξή τους

. ΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Οι ψήφοι των απατεώνων δεν μυρίζουν

Μπράβο Ρούλα! Ο πρώην υπουργός Π. Λαφαζάνης επιδοκιμάζει κάποιους απεργούς που διαμαρτύρονται για την ιδιωτικοποίηση των λιμένων. Ως ενέργεια είναι τόσο εκτός τόπου και χρόνου, τόσο πασέ και μπανάλ, τόσο θλιβερή, ώστε η φωτογραφία με κάνει να σκέπτομαι τη Ρούλα Κορομηλά…

Ετσι ήταν πάντα. Δείτε, λ.χ., τι έγραφε ο Ροΐδης: «Ερίζωσε εις το πνεύμα παντός Ελληνος η ιδέα ότι διά της κατοχής πτυχίου πάντα τα στάδια είναι εις αυτόν όχι μόνον προσιτά, αλλά και ικανώς ασφαλέστερα παρά εις πάσαν άλλην χώραν, αφού ο αποτυχών ως ιατρός έχει την ελπίδα να γίνει αστυΐατρος, ο στερούμενος πελατείας δικηγόρος ν’ αναδειχθή δικαστής και ο μη κατορθώσας να μάθη γράμματα να διαπρέψη παραπλεύρως πλείστων άλλων ως καθηγητής». 

Από τις πρώτες δεκαετίες του σύγχρονου ελληνικού κράτους, λοιπόν, το πτυχίο ήταν μέσον για την επίτευξη ενός σκοπού και όχι σκοπός το ίδιο, για τη χαρά της μόρφωσης. Ο δε σκοπός αυτός ήταν το βόλεμα στο Δημόσιο, τον παράδεισο όσων δεν έχουν πρόβλημα να ζουν εις βάρος των άλλων.

Αυτό που άλλαξε εντυπωσιακά από την εποχή του Ροΐδη μέχρι σήμερα, στην εποχή του Φίλη, είναι τα μεγέθη. Η δημοκρατία διευρύνθηκε μέχρι που ξεχείλωσε. Μαζί της και τα αποδεικτικά της πανεπιστημιακής παιδείας, η αξία των οποίων μειώθηκε από τον πληθωρισμό και την πτώση της ποιότητας των υπηρεσιών στα πανεπιστήμια, που εξισώθηκαν συλλήβδην σε «ΑΕΙ». Γιγαντώθηκε, επίσης, το εξαρχής μεγάλο ελληνικό κράτος (εξαρχής μεγάλο, λόγω Μεγάλης Ιδέας), σε σημείο ώστε κάποια στιγμή να πνίξει ό,τι άλλο υπήρχε – διότι αυτό ακριβώς ήταν η χρεoκοπία του 2010: Tο κράτος μάς πήρε μαζί του στον βυθό.

Επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ, το Δημόσιο προστατεύεται πλέον επισήμως (και με καθεστώς «Natura») ως παράδεισος των τεμπέληδων. Η δε προστασία αυτή επεκτείνεται και στους απατεώνες: Εκείνους που αγόρασαν πλαστά πτυχία για να διοριστούν και να τους πληρώνουμε εσείς και εγώ τις συντάξεις τους. Οι δικαιολογίες του υπουργού Παιδείας, για τις εξετάσεις-πλυντήριο των απατεώνων, είναι αβάσιμες.

 Δεν έχει σημασία πόσο ευθύνεται η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ για το συγκεκριμένο αίσχος – ούτως ή άλλως ευθύνονται για τα πάντα. Σημασία έχει ότι η Ν.Δ. πρωτίστως (με το ΠΑΣΟΚ να γκρινιάζει, αλλά να μην εμποδίζει) αποκατέστησε την τάξη των πραγμάτων: Οι πλαστογράφοι απολύθηκαν επί κυβερνήσεως Σαμαρά - Βενιζέλου, και μάλιστα από τον σημερινό αρχηγό της αντιπολίτευσης ως αρμόδιο υπουργό τότε.

Τώρα ο Ν. Φίλης προσφέρει στους απατεώνες την ευκαιρία να «τακτοποιηθούν» ξανά και, υποθέτω, περιμένει την ευγνωμοσύνη τους να εκφρασθεί όχι προς τον ίδιον απαραιτήτως, αλλά οπωσδήποτε προς το κόμμα, με τον τρόπο που ξέρουν: διά της ψήφου. Στην πραγματικότητα, ο Ν. Φίλης προσβάλλει βαθύτατα όλους τους άλλους δημοσίους υπαλλήλους, εκείνους που δεν τόλμησαν ή δεν διανοήθηκαν καν να αγοράσουν πτυχίο για να αποκτήσουν έτσι ένα εργασιακό πλεονέκτημα εις βάρος των άλλων. 

Προφανώς, όμως, αυτό τους αφήνει αδιάφορους στην κυβέρνηση, διότι έχουν καταφέρει να περιχαρακώσουν τη δημοσιοϋπαλληλία κατά τρόπον ώστε να γίνει η εκλογική πελατεία τους. Θυμάστε πώς κάποτε οι δεξιοί δεν ντρέπονταν για τις ψήφους των ακροδεξιών, που έπαιρναν ελλείψει βιώσιμων ακροδεξιών κομμάτων; Ετσι και οι Συριζαίοι δεν ντρέπονται αν προσθέσουν και 2.500 απατεώνες στο τσουβάλι με τους ψηφοφόρους. Ο,τι ισχύει για τα έσοδα των δημοσίων ουρητηρίων (κατά τον Βεσπασιανό πάντα) ισχύει και για τις ψήφους: δεν μυρίζουν …

Η απάντηση

Το χθεσινό ερώτημα της στήλης τελικά απαντήθηκε από τα γεγονότα. Ο βουλευτής Δωδεκανήσου του ΣΥΡΙΖΑ Ηλίας Καματερός (στέλεχος του ΚΚΕ μέχρι το 1989) δήλωσε ότι ταυτίζεται (sic) με τη δήλωση του Π. Καμμένου ότι η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είναι εγκληματική πράξη. Αν ήταν μόνον αυτός, δεν θα το συζητούσαμε τώρα· προσετέθη όμως και αυτός ο πρόεδρος της Βουλής. Ο Ν. Βούτσης συμφώνησε ότι η επίμαχη ρύθμιση ήταν στα όρια της αντισυνταγματικότητας. Αμφότεροι, πάντως, φρόντισαν να τονίσουν ότι δεν συμμερίζονται τον τρόπο με τον οποίον το είπε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας: 

Δεν αποδέχονται, δηλαδή, την ευθύτητά του, το θέλουν να λέγεται πλαγίως. Επομένως, ο σκοπός του Καμμένου με τη συγκεκριμένη δήλωση ήταν εκπαιδευτικός. Ηθελε να δείξει στους συντρόφους του (διότι όλοι ΠΑΣΟΚ είναι...) πώς πρέπει να χειρίζονται την ανακολουθία λόγων και πράξεων. Κάποιοι το εκτίμησαν και γι’ αυτό ακολουθούν το παράδειγμά του. Δεν ξέρω αν στο Μαξίμου διαθέτουν την πολυτέλεια να εξοργίζονται με τον κυβερνητικό εταίρο τους· θα έπρεπε όμως...

Ειρωνεία

Είναι τόσο εμφανής η ειρωνεία, ώστε δεν χρειάζεται εξήγηση. Εμείς πηγαίναμε για τον Μεγαλέξαντρο (αυτή είναι η σωστή γραφή του ονόματος: με φωνητική ορθογραφία) και στον Αριστοτέλη καταλήξαμε. Τι να τον κάνουμε τον τάφο του Αριστοτέλη; Διευκρινίζω εξαρχής ότι δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να μειώσω την έρευνα των άξιων αρχαιολόγων – κάθε άλλο. Απλώς επιχειρώ να διερμηνεύσω το λαϊκό αίσθημα στο σύμπαν του Υπαρκτού Ελληνισμού, όταν ρωτώ τι να τον κάνουμε τον Αριστοτέλη.

 Εμείς τον Μεγαλέξαντρο θέλαμε, γιατί το όνομα είναι συνυφασμένο με τη θέληση για κατάκτηση, για δόξα και απόλυτη εξουσία. Ο Αριστοτέλης τι έχει να μας δώσει από αυτά; Ασε δε το άλλο! Χρειάζεται διάβασμα για να καταλάβεις τον Αριστοτέλη, ενώ με τον Αλέξανδρο είναι απλό: Bλέπεις λίγο Ψωμιάδη στο YouTube και κατάλαβες...

Αυτοδιαχείριση

Στο Κώστα το Σκανδαλίδη (απαραιτήτως χωρίς ευφωνικό νι, διότι μπήκαμε στον κόσμο της Πασοκάρας) δεν αρέσει το υπερταμείο, επειδή στερεί από τη χώρα το «δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού». Επειδή αυτό ειπώθηκε στα πασοκικά και μάλλον δεν θα το καταλαβαίνετε, να σας το μεταφράσω. Εννοεί ότι η χώρα θα χάσει το δικαίωμα στην αυτοδιαχείριση, όπως είναι ο πολιτικώς ορθός τρόπος για να αναφερόμαστε στη δραστηριότητα που παλαιότερα λεγόταν «αυτοϊκανοποίηση»…

.Κεραμίδα από τον ΕΝΦΙΑ σε 485.000 ιδιοκτήτες ακινήτων

Το φετινό ραβασάκι του ΕΝΦΙΑ μετά τις αλλαγές στον συμπληρωματικό φόρο θα είναι εφιαλτικό για εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων, μετά την αύξηση των συντελεστών και την καθήλωση του αφορολογήτου στα 200.000 ευρώ.

Οι υπολογισμοί του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών αποκαλύπτουν ότι 485.505 ιδιοκτήτες ακινήτων με περιουσία άνω των 200.000 ευρώ θα μοιραστούν έναν έξτρα λογαριασμό 566 εκατ. ευρώ πέραν του ΕΝΦΙΑ, ενώ για χιλιάδες επιχειρήσεις η αύξηση του συμπληρωματικού φόρου κρίνεται ικανή να οδηγήσει στην οικονομική εξόντωσή τους.

Σύμφωνα με Τα Νέα, η ανάλυση του ΣΕΒ αναδεικνύει μία από τις πτυχές της υπερφορολόγησης στον κλάδο των ακινήτων, καθώς σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Συνδέσμου με τα φετινά εκκαθαριστικά:

·        485.505 ιδιοκτήτες ακινήτων θα κληθούν να καταβάλουν συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ. Ο συνολικός συμπληρωματικός φόρος που αναμένεται να βεβαιωθεί θα φτάσει τα 566 εκατ. ευρώ.

·        Τρεις στους τέσσερις υπόχρεους σε συμπληρωματικό φόρο (ή 363.456 στο σύνολο των 485.505 φυσικών προσώπων) θα έχουν πρόσθετη επιβάρυνση της τάξεως των 40 ευρώ, καπέλο στον ΕΝΦΙΑ.

·        Για 122.049 φορολογουμένους ο συμπληρωματικός φόρος φτάνει σε μέσα επίπεδα τα 4.514 ευρώ και συνολικά θα μοιραστούν έναν λογαριασμό 551 εκατ. ευρώ.

Βαρύ είναι το φορτίο και για τις επιχειρήσεις καθώς 45.084 νομικά πρόσωπα επωμίζονται συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ συνολικού ύψους 242 εκατ. ευρώ.

.Τι έρχεται να κάνει ο Πούτιν στην Ελλάδα, και τι ο νέος αμερικανός πρέσβης

Σχεδόν δυο εβδομάδες αφότου -παρουσία Αλέξη Τσίπρα- εγκαινιάστηκε το αμερικανικής έμπνευσης σχέδιο του αγωγού, ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline), στην Ελλάδα φτάνει στις 27 Μαΐου 2016, ο Βλαντιμήρ Πούτιν. Την επομένη, 28 Μαΐου, ο πρόεδρος της Ρωσίας θα επισκεφθεί το Άγιον Όρος, με αφορμή τη συμπλήρωση 1000 ετών ρωσικής μοναστικής παρουσίας στον Άθω.

Είχαμε γράψει ότι δεν θα έλθει ο Λαβρόφ μαζί με τον Πούτιν στην Ελλάδα. Τώρα, κυβερνητικές πηγές διευκρινίζουν ότι την τελευταία στιγμή ανακοινώθηκε στην ελληνική πλευρά ότι θα έλθει ο Λαβρόφ. Επίσης, θα έλθει πλειάδα άλλων υπουργών της Ρωσίας, καθώς και οικονομικοί και επιχειρηματικοί παράγοντες της χώρας.

Στο πρόγραμμα της επίσκεψης, περιλαμβάνεται, όπως ήταν αναμενόμενο, συνάντηση Πούτιν με τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η τελευταία φορά που ο Αλέξης Τσίπρας είχε συναντηθεί με τον Ρώσο πρόεδρο, ήταν πέρυσι τον Ιούνιο, στην Αγία Πετρούπολη, οπότε ο Έλληνας πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είχε πει, ενώπιον του Πούτιν, γεμάτος αυτοπεποίθηση: “Βρισκόμαστε στη μέση μιας μεγάλης φουρτούνας. Αλλά είμαστε λαός της θάλασσας που ξέρει να βγαίνει από φουρτούνες και δεν φοβάται να ανοιχθεί σε καινούριες θάλασσες για να φθάσει σε νέα ασφαλή λιμάνια”.

Οι φράσεις αυτές έκαναν πολλούς να πιστέψουν ότι ο Τσίπρας είναι αποφασισμένος να τραβήξει το σκοινί της “διαπραγμάτευσης” μέχρι τα άκρα, ενώ δεν έλειψαν και εκείνοι που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα της Ρωσίας. Μάταια διαψεύσθηκαν άπαντες.

 Έκτοτε, ως γνωστόν, μεσολάβησαν το δημοψήφισμα, οι απίστευτες κυβιστήσεις της ”πρώτης φοράς, Αριστερά”, η ντροπιαστική συμφωνία της κυβέρνησης με τους “θεσμούς”, τα νέα μνημόνια, οι εκλογές του Σεπτεμβρίου, και η βροχή των καινούργιων, ακόμη πιο δυσβάστακτων αντιλαϊκών μέτρων, που ψηφίζονται έως τώρα. Και, άλλων που θα προωθηθούν σύντομα.

Διαψεύσθηκαν και οι ανησυχίες όσων φοβήθηκαν ότι η Ελλάδα θα αλλάξει στρατόπεδο, και θα περάσει στη Ρωσία. Κάτι που ούτε η Ρωσία το ήθελε, ούτε και ο Τσίπρας. Ο τελευταίος και το επιτελείο του, στην πραγματικότητα, ουδέποτε επένδυσαν στη Ρωσία. Ούτε, εξάλλου, τους είχε περάσει από τον νου να αλλάξουν τη “συμφωνία της χαρτοπετσέτας” Στάλιν – Τσώρτσιλ, για το μοίρασμα της Ελλάδας. Και εκείνοι που είχαν τέτοιες ψευδαισθήσεις, έφυγαν (ή διώχτηκαν) από τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Οι “διαρροές” ότι η Ρωσία θα δώσει δισεκατομμύρια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον αποδείχτηκαν κακόγουστο αστείο, αλλά αντίθετα, είναι πλέον βέβαιον, ότι η Μόσχα εκμεταλλεύτηκε τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, και την ίδια την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, για να προωθήσει ακόμα περισσότερο τα ενεργειακά σχέδιά της με τη Γερμανία (δεύτερος υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου στη Βαλτική, North Stream 2).

Μετά από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική που είχαν χαράξει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Μάλιστα, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η πρόσδεση στον αμερικανικό παράγοντα, θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη, ελπίζοντας ότι έτσι θα αντισταθμιστεί η ισοπεδωτική, νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα. 

Τα πράγματα, βεβαίως, είναι πολύ πιο σύνθετα, από τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή σε πλήρη αναταραχή (Μεταναστευτικό, Τουρκία, Μέση Ανατολή, Βόρειος Αφρική, Βαλκάνια σε αστάθεια) και η Ευρώπη δείχνει να βρίσκεται σε πλήρη ανικανότητα να χαράξει κοινές πολιτικές, περιοριζόμενη στις πολιτικές που ακολουθούν ξεχωριστά μεγάλες χώρες, όπως Γερμανία, Γαλλία, κ.ο.κ. Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση κλίνει σαφώς προς τον αμερικανικό και τον ισραηλινό παράγοντα, ως κύριο πυλώνα, με οποιαδήποτε άλλα ανοίγματα, βεβαίως, μπορεί να κάνει (π.χ. προς την Αίγυπτο, κ.λ.π.).

Διευκολύνσεις για το ρωσικό στόλο

Υπό αυτές τις συνθήκες, εύλογες είναι οι εκτιμήσεις ότι η επίσκεψη Πούτιν ουδέν θεαματικό κομίζει. Κι' αυτό, διότι αφενός μεν η Αθήνα δεν πρόκειται να πάρει καμιά πρωτοβουλία δίχως να ρωτήσει τον ξένο παράγοντα, αφετέρου η προσγειωμένη – ρεαλιστική ρωσική διπλωματία γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχει να προσδοκά κάτι το ιδιαίτερο.

Παρά ταύτα, όταν προ εβδομάδων έγινε γνωστή η επίσκεψη Πούτιν, η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα λέγεται ότι βρέθηκε σε μεγάλη αναταραχή, και ότι στελέχη της πήραν σβάρνα τα ελληνικά υπουργεία για να διαπιστώσουν εάν πρόκειται να κλειστούν συμφωνίες με τους Ρώσους. Ο λόγος ήταν σαφής. Δεν μπορεί να έρχεται ο Πούτιν μόνον για επικοινωνιακούς λόγους. Και, πράγματι, η αμερικανική διπλωματία έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, όταν βγαίνει ο Πούτιν έξω από τη Ρωσία.

Η Μόσχα, κατ' αρχήν, με την επίσκεψη Πούτιν στην Ελλάδα, επιδιώκει να κάνει ηχηρή επίδειξη της γεωπολιτικής παρουσίας της σε μια χώρα που θεωρείται “προκεχωρημένο φυλάκιο” απέναντι από την “καυτή ζώνη” Τουρκίας – Μέσης Ανατολής – Βόρειας Αφρικής. Με την Τουρκία, οι σχέσεις της Ρωσίας βρίσκονται στο ναδίρ, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους. Στη Συρία, το Κρεμλίνο στηρίζει με κάθε τρόπο, σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο τη Δαμασκό, ενώ ενδιαφέρεται άμεσα για την κατάσταση στην Αίγυπτο και τη Λιβύη.

Όσο μάλιστα θα συνεχίζεται η αντιπαράθεση Ρωσίας – Τουρκίας, τόσο θα επιχειρείται η σύσφιγξη των σχέσεων της Μόσχας με την Αθήνα, στη βάση του -από σοβιετικής εποχής ακόμα- δόγματος ότι “Ελλάδα και Τουρκία είναι το μαλακό υπογάστριο του ΝΑΤΟ”. Εκτός αυτού, για τη Μόσχα η προώθηση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς (Ουκρανία, κ.λ.π.), με τις αμερικανικές ευλογίες, αποτελεί μεγάλη απειλή. Και ίσως γι' αυτό το Κρεμλίνο δεν θα ήθελε να δει την Χίλαρι Κλίντον πρόεδρο των ΗΠΑ. Διότι, γνωρίζοντάς την καλά, φοβάται ότι θα πιέσει ακόμα περισσότερο τη Ρωσία.

 Μια τέτοια πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, πάντως, είναι σίγουρο ότι θα απομακρύνει τη Ρωσία ακόμα περισσότερο από την Ευρώπη, και θα την σπρώξει -αργά ή γρήγορα- να αποκαταστήσει τη σχέση της με τον Ερντογάν, αλλά και να συσφίξει ακόμα πιο πολύ τη σχέση της με την Κίνα. Προς το παρόν, ωστόσο, ειδικά στην περίπτωση της Συρίας και της Τουρκίας, μάλλον παρατηρείται μια ταύτιση της Μόσχας με την Ουάσιγκτον, στο βαθμό που η δεύτερη δεν δείχνει ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Ερντογάν, και στη Συρία στηρίζει τον κουρδικό παράγοντα. Κάτι που κάνει και η Μόσχα.

Ο Πούτιν, λοιπόν, σε πρακτικό επίπεδο, σύμφωνα με πληροφορίες, θα ζητήσει, όπως έκανε η Μόσχα από σοβιετικής εποχής, διευκολύνσεις για τα πολεμικά πλοία της, στη Σύρο. Το θέμα, βέβαια, λέγεται ότι έχει αποκλειστεί εξ' αρχής από την Αθήνα. Ο αμερικανικός παράγων είναι κατηγορηματικά αντίθετος σε κάτι τέτοιο. Δεν αποκλείονται, όμως, κάποιες “ήπιες” διευκολύνσεις.

Η συνηθισμένη, “τυπική ατζέντα”

Όπως λέγεται επίσης, η ρωσική πλευρά θα εκφράσει το ενδιαφέρον της για κομμάτι της ΔΕΗ, για τα υδροηλεκτρικά, για λιγνιτωρυχείο, για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για τον λιμένα της Θεσσαλονίκης (που δεν θα πάρει), κ.ο.κ.. Όπως, επίσης, είναι αναμενόμενο θα γίνει λόγος και για τα ενεργειακά.

 Με δεδομένο ότι έχουν παγώσει οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας, αυτή τη στιγμή έχει ναυαγήσει και το σχέδιο για αγωγό ρωσικού φυσικού αερίου προς Τουρκία, Ελλάδα, Βαλκάνια, Ευρώπη. Τώρα, αναθερμαίνεται το παλιό σενάριο του South Stream, από Ρωσία (Μαύρη Θάλασσα) προς Βουλγαρία – Ελλάδα, αλλά φαντάζει μάλλον εξωπραγματικό, δεδομένου ότι η σημερινή βουλγαρική κυβέρνηση βρίσκεται σε απόλυτη φάση εξάρτησης από τις αμερικανικές επιθυμίες.

Ο κ.Τσίπρας, από την πλευρά του, θα εκφράσει το σύνηθες ευχολόγιο ότι η Ελλάδα είναι πρόθυμη να συνεργαστεί στον ενεργειακό τομέα με τη Ρωσία, αλλά η εικόνα του πρόσφατα στα εγκαίνια του ΤΑΡ, πίσω από τον ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ για τα ενεργειακά, Αμος Χόχστέϊν, άλλα μαρτυρούσε. Να σημειωθεί ότι εδώ και ενάμιση χρόνο, είναι συνεχή τα πήγαινε-έλα του Α.Χόχστεϊν και της αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών, Βικτώρια Νούλαντ, στην Αθήνα, όπως επίσης οι συναντήσεις τους με τους “ανθρώπους” του Α.Τσίπρα στο μέγαρο Μαξίμου, καθώς και με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

Για προσκύνημα;

Στις 28 Μαΐου, ο Β.Πούτιν αναμένεται να επισκεφθεί τη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, στο Άγιον Όρος, σε μια εκδήλωση “καθαρά προσκυνηματικού χαρακτήρα”. Θα συνοδεύεται, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Πατριάρχη Ρωσίας, Κύριλλο. Όποιος, βέβαια, ξέρει τη δύναμη της ρωσικής Εκκλησίας, γνωρίζει πολύ καλά ότι Πούτιν και Κύριλλος μαζί, δεν πάνε απλά για προσκύνημα. Στόχος είναι να σταλεί ηχηρό μήνυμα ότι η Ρωσία, όχι μόνο είναι παρούσα σε αυτό τον “προμαχώνα της Ορθοδοξίας”, αλλά είναι η Νο1 δύναμη εκεί.

Οι αντιδράσεις, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, εκ μέρους του Αγίου Όρους, του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και της ίδιας της Αθήνας, λέγεται ότι ήταν πολύ έντονες και ότι ζητήθηκε από το Κρεμλίνο να τηρηθεί αυστηρά το “πρωτόκολλο”. Ως εκ τούτου, τώρα, σε κάθε “διαρροή”, γίνεται λόγος για “καθαρά προσκυνηματικού χαρακτήρα” επίσκεψη Πούτιν στο Άγιον Όρος. Ίδωμεν. Πάντως, ενόψει την επίσκεψης Πούτιν, η ρωσική Μονή ουσιαστικά είναι κλειστή, αφού έχει “καταληφθεί” από πλειάδα Ρώσων αξιωματικών, προκειμένου να οργανώσουν τα μέτρα ασφαλείας. Στο Άγιον Όρος, το πιθανότερο, θα συνοδεύσει τον κ.Πούτιν ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς.

Ο αρχαιολάτρης και ο ποδηλάτης

Ενώ, λοιπόν, το Κρεμλίνο “καταλαμβάνει” το Άγιον Όρος, ο νυν αμερικανός πρέσβης, Ντέϊβιντ Πίρς, καθ' όλα συμπαθής λάτρης των αρχαιοτήτων της χώρας μας, κάνει τουρισμό, και, όπως μας πληροφορεί από το Twitter του, πρόσφατα βρέθηκε στην Αμφίπολη (“Good night from #Greece. Yours truly dwarfed by the magnificent Lion of Amphipolis”, γράφει ο ίδιος). 'Η, παραθέτοντας φωτογραφία με την ταμπέλα της πόλης, Δράμα, γράφει και πάλι στον προσωπικό λογαριασμό του: “Good night from #Greece.

 Here's my favorite place name”. Δεν γνωρίζουμε εάν το “Δράμα” αφορά τη διπλωματική του καριέρα στην Ελλάδα, αλλά, σύμφωνα με καλά πληροφορημένους διπλωματικούς κύκλους, η Ουάσιγκτον λέγεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη από την θητεία του κ.Πίρς στην Αθήνα.

Πρόσφατα, ανακοινώθηκε ότι επόμενος πρέσβης στην Αθήνα, θα είναι ο Geoffrey Pyatt, έως τώρα πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Ένας φανατικός ... ποδηλάτης, άκρως δραστήριος, αλλά και πρωτοφανώς παρεμβατικός αμερικανός διπλωμάτης. Είναι εκείνος που, κατά τη διάρκεια των μεγάλων και αιματηρών διαδηλώσεων στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου, εμφανίστηκε, μαζί με την Βικτώρια Νούλαντ, να προσεγγίζουν τους διαδηλωτές, και να τους δίνουν ακόμα και φαγητό. Είναι αυτός που τα τελευταία δυο χρόνια, μετά την ανατροπή του πρώην προέδρου της Ουκρανίας, Γιανουκόβιτς, στήριξε ανοικτά τη στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία στην Ανατολική Ουκρανία.

 Ο ίδιος δεν έχανε την ευκαιρία να φωτογραφίζεται με τους Ουκρανούς στρατιωτικούς και με τους αμερικανούς “στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες” που εστάλησαν στην Ουκρανία να εκπαιδεύσουν τον στρατό. Έντονα επικριτικός απέναντι στη Ρωσία, συχνά – πυκνά εμφανιζόταν μαζί με τον πρόεδρο της χώρας, Ποροσένκο, τον παραιτηθέντα πρωθυπουργό, Γιατσενιούκ, αλλά και τον πρώην πρόεδρο της Γεωργίας, Σαακασβίλι (διώκεται στη χώρα του, αλλά είναι κυβερνήτης της πόλης Οδησσού της Ουκρανίας!), εγκωμιάζοντάς τους. Κοντολογίς, ο κ.Geoffrey Pyatt είναι ταυτισμένος με ένα πολιτικό μοντέλο που στήθηκε σε αυτή τη χώρα, το οποίο, πάντως, δεν φαίνεται να μακροημερεύει.

Η αποστολή ενός τέτοιου “παρεμβατικού στυλ” διπλωμάτη στην Ελλάδα, κρίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Πόσο μάλλον, αφού, από μια χώρα που θεωρείται “προκεχωρημένο φυλάκιο”, θα κληθεί να διαχειριστεί σοβαρά θέματα όπως η Τουρκία, η Μ.Ανατολή, το Μεταναστευτικό. Εκτός αυτού, στην Ελλάδα της επιδεινούμενης κρίσης, οι πολιτικές εξελίξεις δεν αποκλείεται να είναι ραγδαίες και καταλυτικές.

 Όσον αφορά, πάντως, τη μεγάλη εμπειρία του στις ρωσικές υποθέσεις, είναι πολύ πιθανόν ότι θα φροντίσει να τη χρησιμοποιήσει για τον περιορισμό της ιδιαίτερα θετικής εικόνας που έχει η Ρωσία στην ελληνική κοινή γνώμη. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν είναι και τόσο δύσκολο, αν ληφθεί υπόψιν η αλλοπρόσαλλη επικοινωνιακή τακτική της Ρωσίας στη χώρα μας.

 Ενδεικτικό, εξάλλου, είναι ότι, ενώ επί σειρά ετών η Μόσχα διατηρούσε έναν αρκετά δημοφιλή ιστότοπο στα ελληνικά, αίφνης, στην αρχή του 2016, του έβαλε λουκέτο, για να τον ξανανοίξει τώρα, σαφώς υποβαθμισμένο. Παρά ταύτα, δεν μπορούν να αγνοηθούν κινήσεις που γίνονται στο παρασκήνιο του τηλεοπτικού τοπίου από Έλληνες “επιχειρηματίες” με υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις στη χώρα μας, πίσω από τους οποίους βρίσκονται τουλάχιστον “περίεργοι” ρωσικοί “επιχειρηματικοί” κύκλοι.

.«Βγαίνουμε από τα μνημόνια και ο Τσίπρας είναι ο μεγάλος σωτήρας και αναμορφωτής της χώρας»

Οι παριστάμενοι στη συνέντευξη που έδωσαν οι Τσακαλώτος – Χουλιαράκης, με σιωπηρή «επίτροπο» την Όλγα Γεροβασίλη, έμειναν άφωνοι από την στοχευμένη επίθεση στους δημοσιογράφους. Ο εκνευρισμός ξεχείλιζε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης αλλά ήταν ακόμη μεγαλύτερος όταν έπεσαν τα φώτα.

Εκεί έγινε κυριολεκτικά χαμός με τους υπουργούς να κάνουν «νουθεσίες» στους εκπροσώπους των μέσων για το πώς πρέπει να γράφουν τις ειδήσεις. Και ο Τσακαλώτος και ο Χουλιαράκης που τρομάρα τους είναι τεχνοκράτες και σπουδαγμένοι στο εξωτερικό, ήταν φανερά ενοχλημένοι γιατί οι εφημερίδες και τα άλλα μέσα ενημέρωσης δεν έγραψαν για την… τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης στο Eurogroup. 

Συνεχείς επιθέσεις, αιχμές για τους τίτλους των ειδήσεων, σκόπιμη προσπάθεια να οδηγηθούν σώνει και καλά οι δημοσιογράφοι στο δρόμο που θέλει η κυβέρνηση.

Προφανώς νομίζουν ότι βρίσκονται στη Βενεζουέλα ή καλύτερα στη Βόρεια Κορέα όπου τα μέσα ενημέρωσης «λιβανίζουν» από το πρωί ως το βράδυ το καθεστώς. Σκοτώνει ο Μαδούρο στο Καράκας; Δεν είναι φόνος είναι… αντίδραση στους αντεπαναστάτες; Τολμά να πει μια κουβέντα παραπάνω ο αντίπαλος του Κιμ; Του παίρνουν το κεφάλι και το παρουσιάζουν ως «ατύχημα».

Ακόμη και στη Ρωσία του Πούτιν που πατά το πόδι του σήμερα για να… σώσει την Ελλάδα του Τσίπρα, οι δημοσιογράφοι που τολμούν να γράψουν κάτι κακό για τον τσάρο απλά… φυτεύονται. Για να μην πούμε για την Τουρκία του Ερντογάν που έχει κάνει ειδική πτέρυγα φυλακών για τους αντιφρονούντες δημοσιογράφους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλούς για να πάρει το καλό παράδειγμα και η χθεσινή «ειρηνική προτροπή» να γράφουν για τις επιτυχίες της κυβέρνησης δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εντάσσεται στο σχέδιο στοχοποίησης των media από το Μέγαρο Μαξίμου ώστε να αποποιηθούν οι κυβερνώντες των ευθυνών τους.

Λες και ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τι γίνεται, περιμένει τα πρωτοσέλιδα για να το διαπιστώσει. Λες κι αν γράψουν όλοι οι δημοσιογράφοι πως όλα πάνε καλά στη χώρα και ο Τσίπρας κατατρόπωσε τους δανειστές, θα ξυπνήσουν μια μέρα οι πολίτες και θα προσκυνούν τον «Κιμ της Ελλάδας». 

Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ότι ο πρωθυπουργός τους έδωσε τα πάντα… στα τέσσερα για να πάρει ψίχουλα. Δεν αντιλαμβάνεται την αύξηση του ΦΠΑ, τη μείωση των συντάξεων, το υπερταμείο των 100 ετών ή το ξεπούλημα της περιουσίας κι όλα αυτά για μια τρύπα στο νερό.

 Για μια δόση που κανονικά έπρεπε να είναι πάνω από 15 δις και τελικά κατέληξε 10,3 δις αλλά κι αυτά με την ψήφιση «συμπληρωματικού μνημονίου». Τους φταίνε τα πρωτοσέλιδα που είναι ανίκανοι να μοιράσουν δύο γαϊδουριών άχυρα; Τους φταίνε οι δημοσιογράφοι για τον Κυρίτση, τη Βαγενά ή για τους διάφορους «κακόμοιρους» βουλευτές που ψηφίζουν στα τέσσερα αλλά κλαίνε και οδύρονται μετά για την αντισυνταγματικότητα των μέτρων;

Τους φταίνε τα Media που ακόμη και ο πρόεδρος της Βουλής εξευτελίζει το κοινοβούλιο και τον ίδιο του τον εαυτό με όσα λέει για τον ΦΠΑ στα νησιά; Ή μήπως ο Καμμένος, ο Βούτσης και τα άλλα παιδιά που κλαίνε για τους φόρους το κάνουν για να μπορέσουν να πάνε σε κανένα νησί να κάνουν μπάνιο το καλοκαίρι χωρίς να τους κράξουν;

Ασφαλώς και υπάρχουν θετικά στη συμφωνία. Ασφαλώς και στα μέσα ενημέρωσης υπάρχουν υπερβολές και κραυγές που εξυπηρετούν συμφέροντα. Αυτό γινόταν διαχρονικά κι όχι μόνο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά από την άλλη να προσπαθούν οι υπουργοί να νουθετήσουν τους δημοσιογράφους για το πώς αναλύουν τα δεδομένα, αυτό πάει πολύ.

Σιγά μη γίνουν όλοι σαν την «Αυγή», το «Έθνος», το «Κόκκινο» και την «Κόντρα» ή άλλους που λένε από το πρωί ως το βράδυ ότι έρχεται η ανάπτυξη, βγαίνουμε από τα μνημόνια και ο Τσίπρας είναι ο μεγάλος σωτήρας και αναμορφωτής της χώρας.

Ας σοβαρευτούν λοιπόν οι υπουργοί και οι παρατρεχάμενοί τους που δίνουν «συμβουλές» στα μέσα ενημέρωσης κι ας μάθουν να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα. Αν δεν μπορούν να διαπραγματευτούν να πάνε σπίτια τους. Εκτός κι αν το καθεστώς της ψευτοαριστεράς έχει θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο φίμωσης του τύπου. Γιατί υπάρχουν και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με… περγαμηνές στις Βρυξέλλες που δεν απαντούν σε συνεντεύξεις όταν οι ερωτήσεις είναι σκληρές. 

Θέλουν να στέλνουν και τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις οι ίδιοι χωρίς παρέμβαση. Ονόματα δε λέμε αλλά αν θυμήθηκαν το κομμουνιστικό τους παρελθόν να το κόψουν. Θα γράφουμε και θα αναλύουμε την πραγματική κατάσταση της χώρας κι όχι πώς τη βλέπουν τα παπαγαλάκια στο Μαξίμου και στη Γενική Γραμματεία Τύπου. Οι Γεωργαλάδες μας τέλειωσαν πριν από 40 χρόνια.