Έχουμε και λέμε: Σε ένα χρόνο έκλεισαν
οι τράπεζες. Επιβαρύνθηκε η οικονομία καμιά 40αριά δις ευρώ άμεσα αλλά πήρε
στην πλάτη της κι ένα δάνειο καμιά 80αριά δις που θα μπορούσε να έχει γλιτώσει.
Το Χρηματιστήριο έχει καταρρεύσει και μέσα σε δύο εβδομάδες
έχουν χαθεί πάνω από 100δις.
Οι πολίτες δεν
μπορούν να πάρουν πάνω από 420 ευρώ την εβδομάδα και η Ελλάδα είναι η μοναδική
χώρα στον κόσμο με capital controls.
Επίσης, τα
σύνορα της Ευρώπης μεταφέρονται στα Σκόπια και χιλιάδες μετανάστες «λιάζονται»
στην Ελλάδα.
Ακόμη, το ΝΑΤΟ
αναλαμβάνει δράση στο Αιγαίο, οι Τούρκοι εγείρουν θέματα γκρίζων ζωνών κι
ετοιμάζονται να μπουκάρουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Και το τελευταίο: Η
τρόικα ζητά νέα σκληρά μέτρα, η αξιολόγηση δεν προχωρά, η συζήτηση για το χρέος
δεν θα ανοίξει ούτε το καλοκαίρι.
Όλα αυτά είναι
έργο ΣΥΡΙΖΑ, μένει να δούμε την κατάληψη. Που θα πάει όλο αυτό, ποιος θα
πληρώσει για όλα αυτά. Θα μείνει η οργή του κόσμου στο «ουστ γαϊδούρια» που
λένε οι πολίτες στους βουλευτές;
Όμως, το
ελάχιστο είναι η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ, του Τσίπρα και της παρέας του. Το μείζον
ερώτημα είναι «που πάει αυτή η χώρα;» Όποιος δεν βλέπει τους κινδύνους να
έρχονται απλά δεν θέλει. Η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον μιας ανεπανόρθωτης
καταστροφής, οικονομικής και εθνικής. Και ταυτόχρονα μπροστά σε μια κοινωνική
ένταση που σίγουρα θα οδηγήσει σε πολύ χειρότερες καταστάσεις. Εδώ φτάσαμε να
συζητάμε αν θα υπάρξει ανάφλεξη στο Αιγαίο, αν θα πάρουμε πάλι τα όπλα για να
υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσια της πατρίδας. Τόσο δραματική είναι η
κατάσταση.
Κι όμως, το
πολιτικό σύστημα της χώρας δεν φαίνεται να μαθαίνει από τα λάθη του. Και μιλάμε
για όλα τα κόμματα. Αν, όμως, θεωρούσαμε ότι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τα κόμματα
εξουσίας που πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, τι έχουμε; Να πούμε
την αλήθεια;
Ένα μεγάλο
μέρος των κομμάτων αποτελείται από άσχετους, ερασιτέχνες, κατσαπλιάδες της
πολιτικής που σκέφτονται μόνο την πάρτη τους. Φιλοτομαριστές που τσακώνονται
στη Βουλή και τα τηλεπαράθυρα ενώ η πατρίδα έχει πάρει φωτιά. Παρτάκηδες,
βολεμένοι που το μόνο που θέλουν είναι να κρατήσουν τη μικρή αυτή εξουσία τους
σε μια χώρα που καταρρέει.
Ωραία, λοιπόν,
ας δούμε το μέλλον μετά τον ΣΥΡΙΖΑ. Πέφτει ο Αλέξης με πάταγο. Και μετά τι;
Είναι η ΝΔ έτοιμη να κυβερνήσει; Είναι ο Κυριάκος ικανός να βγάλει τη χώρα από
την καταστροφή; Υπάρχει ο ηγέτης που θα τολμήσει, θα κάνει ρήξεις, θα
διαπραγματευτεί με σθένος και πατριωτικό καθήκον; Αλλά το κυριότερο, υπάρχει το
πολιτικό προσωπικό που θα μπορέσει να στηρίξει μια εθνική προσπάθεια εξόδου από
το τέλμα;
Έστω κι ένας
πολίτης μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά και να πει με βεβαιότητα: «Ναι,
υπάρχουν και ηγέτες, υπάρχουν βουλευτές που έχουν κοχόνες να τα βάλουν με τα
θηρία και να αποτρέψουν την εθνική καταστροφή που έρχεται;» Πολύ φοβούμαστε ότι
δύσκολα θα υπάρξουν πολίτες με την πίστη για κάτι καλό. Δεν θέλουμε να είμαστε
απαισιόδοξοι, δεν μπορεί και στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ και σε άλλους πολιτικούς
χώρους υπάρχουν πατριώτες, έξυπνοι, μορφωμένοι που μπορούν να πάρουν την
κατάσταση στα χέρια τους.
Να μαζευτεί μια «Εθνική ομάδα πολιτικών», να
πολεμήσει καταρχάς τον λαϊκισμό, να μαζέψει τα προβλήματα και να βρει λύσεις.
Να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση άξιων και ικανών που θα καταφέρει να πείσει τον
κόσμο ότι μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή είναι η μόνη λύση. Να ζητήσει
στήριξη, για ένα, δύο, τρία χρόνια, όσο χρειαστεί για να αποφευχθεί ο κίνδυνος.
Κι αυτό το λέμε διότι ακόμη και σε εκλογές να πάμε πάλι μια από τα ίδια θα
ζήσουμε. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ μαζί με συμμάχους, εκβιασμοί, παιχνίδια κάτω από
το τραπέζι, βόλεμα κολλητών και κομματικών φίλων και η ίδια κατάσταση. Μια
κοινωνία και μια οικονομία να σέρνονται προς τον γκρεμό και τους ξένους να
γελάνε με τα χάλια μας.
Ε, δεν πάει
άλλο. Αυτή πρέπει να είναι η επανάσταση του αυτονόητου.
Προτού λοιπόν
οδηγηθούμε στην εθνική τραγωδία της χρεοκοπίας ή προτού χάσουμε μερικά νησιά
και τη Θράκη μας ή ακόμη προτού γεμίσει η Ελλάδα μουσουλμάνους απ’ όλα τα μέρη
της Ανατολίας, πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση. Αν έχει μείνει λίγη τσίπα
από τον Τσίπρα ή αν υπάρχει λίγο φιλότιμο στην Προεδρία πρέπει να αναλάβουν τις
πρωτοβουλίες για τη δημιουργία ενός ρεύματος εθνικής ανάτασης. Όσοι ικανοί από
τον ΣΥΡΙΖΑ ξεχωρίζουν από το ρεμπέτ ασκέρι που μας κυβερνά, μαζί με όσους από
τη ΝΔ δεν έχουν χάσει τη σοβαρότητά τους, ας αγωνιστούν από κοινού για την
πατρίδα. Και η ιστορία θα τους ευγνωμονεί και θα τους γράψει με χρυσά γράμματα.
Θα θυμίσουμε
μια ιστορική ατάκα του Άρη Βελουχιώτη: «Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί
καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη
χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Ας μην αφήσουμε λοιπόν την πατρίδα να χαθεί εμείς που είμαστε
εδώ και πολεμάμε κάθε μέρα.
