Εκτός από τους παπαγάλους της Αριστεράς
και κάτι ψεκασμένους ανυπόληπτους, όλοι γνωρίζουν ότι η ελληνική οικονομία
συνεχίζει να κινείται στην κόψη του ξυραφιού. Τα ψέματα της κυβέρνησης για
ανάπτυξη, έξοδο στις αγορές, πλεονάσματα και επιτυχίες που δεν έχουν
προηγούμενο είναι ο «σανός» που χρησιμοποιείται κάθε φορά που ο Τσίπρας και η
παρέα του αντιμετωπίζουν δυσκολίες και πρέπει να κάνουν επικοινωνιακή
διαχείριση.
Από εδώ και
πέρα η Ελλάδα μετρά τις πληγές της στον τουρισμό, τις εξαγωγές, τους
εργαζόμενους και τους φοιτητές στη Βρετανία και ό,τι άλλο συνδέεται με τη χώρα
αυτή και θα επηρεαστεί καίρια. Ενδεχομένως να είναι μικρές αυτές οι επιπτώσεις,
όμως, αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι νουνεχείς πολιτικοί και οικονομολόγοι στη
χώρα αυτή είναι να δουν τις μακροοικονομικές επιπτώσεις και κυρίως το πολιτικό
παζάρι που θα παιχτεί τα επόμενα χρόνια.
Η Ελλάδα μπορεί
να εκμεταλλευτεί από την πολιτική παραζάλη της Ευρώπης, αρκεί βεβαίως να έχει
και σοβαρούς ηγέτες που θα διαπραγματευτούν καλύτερες λύσεις για το πρόβλημα
του χρέους. Με τον Τσίπρα πολύ δύσκολα μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και
αποδεικνύεται πως σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που έρχονται η πατρίδα είχε
ανάγκη από στιβαρούς ηγέτες και από τεχνοκράτες που ξέρουν πώς λειτουργεί το
παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Με τον Αλέξη που δεν έχει ιδέα από οικονομικά,
τον Τσακαλώτο που είναι μεταξύ Κέινς και Μαρξ και τον Φίλη που δεν έχει ούτε
πτυχίο, που πάει η δύσμοιρη Ελλάδα; Εκτός κι αν γίνει πρωθυπουργός ο... Πάνος
Καμμένος προκειμένου να πάει στις Βρυξέλλες με παραλλαγή και να φοβηθούν οι
Ευρωπαίοι.
Το δράμα της
υπόθεσης είναι ότι αν είχαν αφήσει τον Σαμαρά να ολοκληρώσει τη δουλειά που
έκανε, τώρα η ελληνική οικονομία θα ήταν θωρακισμένη, εκτός μνημονίων και
κρίσης και δεν θα έτρεμε από τις αναταράξεις.
Επίσης, θα
πρέπει να τονιστεί ότι αν δεν είχε ληφθεί πέρυσι η απόφαση για τα capital
controls, μια απόφαση για την οποία χτυπήθηκε από την κυβέρνηση ο Γ.
Στουρνάρας, τώρα θα είχαν σχηματιστεί ουρές στις τράπεζες για να τραβηχτούν ότι
λεφτά έχουν απομείνει στους λογαριασμούς. Έτσι για να θυμόμαστε ποιοι και πώς
έσωσαν την Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια.
Στο δια ταύτα:
Από αύριο η κυβέρνηση πρέπει να μετρήσει καλά το πολιτικό κλίμα που
διαμορφώνεται στην Ευρώπη. Για κάποιους το Brexit μπορεί να σημάνει αλλαγή
πολιτικής προς το καλύτερο για την Ελλάδα, με μια πιο δίκαιη διευθέτηση του
ελληνικού χρέους.
Άλλοι όμως λένε
ότι αν η Ευρώπη άντεξε την βρετανική αποχώρηση τότε δεν θα έχει κανένα πρόβλημα
να διώξει την... ελληνική μπανανία που της ζητούν να διώξει μερικές χιλιάδες
ανεπάγγελτους δημοσίους υπαλλήλους κι αυτή βάζει φόρους που δεν θα εισπραχθούν
ποτέ. Δηλαδή, αν το πουλόβερ ξηλώνεται, γιατί να μας ξαναβάλουν πλάτη οι
δανειστές και να μη μας αφήσουν να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, με κούρεμα
καταθέσεων, με νέους φόρους, με μειώσεις μισθών και συντάξεων και με
φτωχοποίηση άνευ προηγουμένου;
Ας μη χαίρονται κάποιοι ότι το Brexit μπορεί να φέρει Grexit,
αλλά ας μην επαναπαύονται και οι περισσότεροι ότι δεν μπορεί να συμβεί και
αυτό. Κι όπως είπαμε, στους δύσκολους καιρούς χρειάζονται στιβαρές ηγεσίες.
Βλέπετε να έχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα τέτοιους αυτή τη στιγμή;
