Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, με την ουσιαστική
ρευστότητα όλων των πολιτικών χώρων, έδωσε πίστωση χρόνου σε όλους. Στις
κυβερνητικές δυνάμεις, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που παρά τη σημαντική μείωση των ποσοστών
τους αθροιστικά διατηρούν την πλειοψηφία. Στον ΣΥΡΙΖΑ, που παρά τη σαφή πρωτιά
του στις ευρωεκλογές, περιορίστηκε στα ποσοστά των εκλογών του 2012.
Το αποτέλεσμα του πολιτικού «μπρα ντε φερ» θα εξαρτηθεί
από τις πολιτικές που θα ασκηθούν μέχρι την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας,
την αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους και την εν γένει στάση των ηγετών
της Ευρώπης έναντι του ελληνικού προβλήματος και των αντοχών της ελληνικής
κοινωνίας.
Αρα κάθε άλλο παρά ένας «ουδέτερος χρόνος» είναι. Ας ελπίσουμε ότι
τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα διευκολύνουν μια πιο «ευρύχωρη» αντιμετώπιση
της ελληνικής κρίσης από την τρόικα.
Σε αυτό το περιβάλλον ο κ. Σαμαράς, εκτός από έναν κυβερνητικό
ανασχηματισμό που να υπηρετεί τη νέα συγκυρία, είναι προφανές ότι είναι
υποχρεωμένος να προχωρήσει σε ευρεία (αμφίπλευρη) ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς,
της Δεξιάς και του ευρύτερου συντηρητικού χώρου που ιστορικά η ΝΔ εκπροσωπεί.
Οι δυσκολίες είναι προφανείς. Και το «μείγμα», σε συνδυασμό με τις
πολιτικές που θα εφαρμοστούν, θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Μεγαλύτερη
κινητικότητα έχει ο χώρος της Κεντροαριστεράς, ιδίως μετά τη μεγάλη ήττα της
ΔΗΜΑΡ, την εμφάνιση του Ποταμιού και την απώλεια του 35% της δύναμης του ΠΑΣΟΚ
από τις εκλογές του 2012.
Η ανάγκη διαλόγου και πολιτικής ανασύνθεσης σε νέες βάσεις
είναι αδήριτη. Οσο για τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετωπίζει δύο σοβαρά
προβλήματα: Το πρώτο αφορά την εμφάνιση συγκεκριμένου και πειστικού
κυβερνητικού προγράμματος χωρίς γενικότητες. Και το δεύτερο αφορά το ζήτημα των
συμμαχιών σε ένα πολιτικό σκηνικό που οι αυτοδυναμίες όλα δείχνουν ότι δεν
είναι εφικτές.
Αρα ο χρόνος μέχρι την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα
είναι καθοριστικός για πολιτικές και κομματικές ανασυνθέσεις, προκειμένου οι
πολιτικές δυνάμεις να λάβουν θέσεις στην αφετηρία των εθνικών εκλογών...
