.Όσο θα υπάρχουν άβατα, τόσο θα θρηνούμε θύματα

Ωραία λοιπόν. Συνελήφθη ένας 23χρονος Ρομά που έριχνε μπαλωθιές στο πανηγύρι της οικογένειάς του και μια σφαίρα σκότωσε τον 11χρόνο Μάριο. Συνελήφθησαν και ορισμένοι άλλοι, θα διαπιστωθεί τις επόμενες ημέρες τι ακριβώς έγινε κι ένα παιδάκι είναι στο τάφο. Ο κόσμος σε όλη την Ελλάδα συγκινημένος, οργή στην περιοχή, οι πολιτικοί κάνουν δηλώσεις αγανάκτησης, το Πανελλήνιο συγκλονισμένο από την τραγωδία.

Ένα σκηνικό τόσο γνώριμο που το έχουμε συνηθίσει. Μόλις πριν από μερικά χρόνια ένα παλικάρι είχε σκοτωθεί ενώ χόρευε γιατί κάποιος δίπλα του έριχνε μπαλωθιές. Αλλά και πριν μερικές εβδομάδες όλοι θυμόμαστε την τραγωδία με την Πόρσε στην Εθνική. Ποιος έφταιγε, ποιος ήταν αθώος, ποιος πλήρωσε γι’ αυτό που έγινε; Χύθηκαν τόνοι μελανιού και δακρύων και τότε και κάθε φορά που συμβαίνει μια τραγωδία. Κάθε φορά που σκοτώνονται αθώες ψυχές, κάθε φορά που η «κακιά η ώρα» κάνει το θαύμα της. Και μόλις περνούν μερικές ημέρες. Ζήσαν αυτοί καλά και άλλοι πέθαναν καλύτερα.

Στο Μενίδι όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Όλοι ξέρουν ότι είναι ένα ακόμη άβατο, όπως και στο Ζεφύρι, όπως και στα Ζωνιανά όπου θυμάστε τους πυροβολημένους και νεκρούς αστυνομικούς. Όλοι γνωρίζουν, όλοι έχουν κάποια εμπειρία, όλοι έχουν πει κάτι κι όλοι έπαψαν να μιλάνε γιατί απλά κανείς δεν τους ακούει. Αν πάει κάποιος στην αστυνομία και πει ότι στις Αχαρνές υπάρχει άβατο από τους Ρομά, αμέσως θα χαρακτηριστεί ρατσιστής. Ακόμη κι αν πεις «οι γύφτοι, οι τσιγγάνοι πυροβολούν, απειλούν, εκβιάζουν, σκοτώνουν» αμέσως η… πολιτική ορθότητα θα κόψει τις ενέργειες που κάνουν και θα σταματήσει μόνο στις λέξεις «γύφτοι ή τσιγγάνοι». 

Όποιος τολμά να μιλήσει για τα όσα συμβαίνουν στις περιοχές που ελέγχονται από τσιγγάνους αμέσως χαρακτηρίζεται ρατσιστής και όλα τελειώνουν εκεί. Γιατί, μήπως και στα Ζωνιανά το ίδιο δεν συμβαίνει; Μήπως κι εκεί δεν υπάρχουν υψηλά πρόσωπα που τους προστατεύουν και μόνο κάθε φορά που πέφτει νεκρός κάποιος αθώος θυμόμαστε ότι στην Κρήτη υπάρχουν χιλιάδες όπλα και χιλιάδες ψευτόμαγκες;

Έτσι και στο Μενίδι. Θα κλάψουμε μερικές ημέρες, θα ακούσουμε από τα επίσημη χείλη ότι «θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο», θα τιμωρηθεί κάποιος για λίγο (γιατί ένα ατύχημα ήταν μωρέ, δεν ήθελε να το σκοτώσει το παιδάκι) και θα ξαναπέσουμε στη νιρβάνα μας.

Τα άβατα στην Ελλάδα, πραγματικά ή όχι είναι πολλά. Μήπως δεν είναι άβατο και τα Εξάρχεια από τους μπαχαλάκηδες; Μήπως δεν είναι άβατο κάθε περιοχή όπου δεν τολμά να περάσει λεωφορείο ή τρόλεϊ γιατί κινδυνεύει να καείς ζωντανός ο οδηγός; Άβατο δεν είναι το βράδυ και το Πεδίον του Άρεως ή η πλατεία Κουμουνδούρου όπου ακόμη και μικρά παιδάκια πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης;

Άβατα δεν δημιουργήθηκαν και στα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών όπου η πορνεία πάει σύννεφο;

Ένα άβατο είναι όλη η Ελλάδα όμως όλοι μας θέλουμε να εθελοτυφλούμε, και κυρίως το κράτος.

Δεν είναι ρατσιστικό το ζήτημα. Δεν είναι ότι οι τσιγγάνοι γιορτάζουν και πυροβολούν στον αέρα. Το θέμα είναι αν υπάρχει νόμος και τάξη. Αν μπορεί να επιβληθεί ο νόμος, αν μπορεί να σταματήσει να είναι η Ελλάδα γεμάτη όπλα που ο καθένας τα παίρνει και κάνει ό,τι γουστάρει. Το θέμα είναι αν θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τραγωδίες, να κλαίμε για μία – δυο μέρες και στη συνέχεια να ξεχνάμε τα θύματα, τους πρωταγωνιστές και να γυρνάμε την πλάτη στην πραγματικότητα.

Αυτό είναι το θέμα, όμως, δεν έγινε και τίποτε. Από αύριο θα μιλάμε για το Gay Pride διότι είναι πιο σημαντικό από το να κάτσουμε να ασχοληθούμε γιατί τα παιδιά μας πεθαίνουν στους δρόμους ή στα άβατα.