Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να
αντικαταστήσει το ελληνικό κράτος σε ορισμένες βασικές του υποχρεώσεις. Η
προσφυγική/μεταναστευτική κρίση δεν έχει σε καμία περίπτωση τελειώσει. Πολλοί
πιστεύουν μάλιστα ότι η συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας κρέμεται από μια κλωστή και
πως ο πρόεδρος Ερντογάν θα χρησιμοποιήσει το άνοιγμα της «κάνουλας» ως μοχλό
πίεσης απέναντι σε μια εμφανώς αδύναμη Ευρώπη. Οι αρμόδιοι δεν θέλουν καν να
σκεφθούν τι θα συμβεί εάν το καταστροφικό αυτό σενάριο επαληθευθεί.
Και έτσι όπως είμαστε, όμως, η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Το ελληνικό Δημόσιο και η κυβέρνηση έχουν επιδείξει μεγάλη ανεπάρκεια. Κονδύλια υπάρχουν και μάλιστα πολλά. Είναι όμως αδύνατον έως τώρα να απορροφηθούν. Εξαιρετικά έμπειρες ευρωπαϊκές κυβερνητικές οργανώσεις δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μια ευρωπαϊκή χώρα παρουσιάζει τέτοια δυσλειτουργία. Ακόμη και η δημιουργία δομών φιλοξενίας σε σημεία που έχουν προεπιλεχθεί αποδεικνύεται σχεδόν αδύνατη λόγω γραφειοκρατίας και νομικών κωλυμάτων.
Η Ελλάδα όμως πρέπει να λάβει τα μέτρα της και στον τομέα της ασφάλειας. Ο κ. Μουζάλας προφανώς αυτό είχε στο μυαλό του όταν εκστόμισε το περίφημο mea culpa. Εχει έλθει η στιγμή να ξεπεράσει τις όποιες αναστολές της η κυβέρνηση, να δημιουργήσει κλειστά και φυλασσόμενα κέντρα για τους παράνομους μετανάστες. Η συνεχής ανάμειξή τους με τους πρόσφυγες δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις και το υπόστρωμα για τη ριζοσπαστικοποίηση πολλών εξ αυτών. Θα έλθει η στιγμή που θα έχουμε κάποιο επεισόδιο σαν και αυτά που συμβαίνουν πλέον κάθε τόσο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι μηχανισμοί ασφαλείας της χώρας είναι απελπιστικά πιεσμένοι και πιθανότατα ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν παρόμοια σενάρια. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι η χώρα μας έχει ασυλία έναντι της ισλαμικής τρομοκρατίας ή των παράφρονων μοναχικών λύκων. Η σημερινή κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με τη δεκαετία του ’80, όταν η Ελλάδα απολάμβανε μια ιδιότυπη προστασία.
Πρέπει να προλάβουμε εξελίξεις που θα έχουν μεγάλο οικονομικό κόστος και απρόβλεπτες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες.
Οσοι γνωρίζουν τα θέματα αυτά ανησυχούν βαθύτατα. Δεν πρόκειται για κινδυνολογία αλλά για λογική συνέπεια των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Βρισκόμαστε σε μικρή απόσταση από καυτές εστίες δράσης και κέντρα εφοδιασμού τζιχαντιστών. Το πέρασμα από τα σύνορα είναι πολύ εύκολο στην ευρύτερη «γειτονιά» μας και κανείς δεν ξέρει πόσοι και ποιοι τα έχουν διασχίσει τον τελευταίο χρόνο. Και επειδή στη χώρα μας λείπουν η κουλτούρα ασφάλειας, η μεθοδικότητα και ο σχεδιασμός, καλό θα είναι να ετοιμασθούμε για τα χειρότερα, μήπως και τα αποφύγουμε
Και έτσι όπως είμαστε, όμως, η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή. Το ελληνικό Δημόσιο και η κυβέρνηση έχουν επιδείξει μεγάλη ανεπάρκεια. Κονδύλια υπάρχουν και μάλιστα πολλά. Είναι όμως αδύνατον έως τώρα να απορροφηθούν. Εξαιρετικά έμπειρες ευρωπαϊκές κυβερνητικές οργανώσεις δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μια ευρωπαϊκή χώρα παρουσιάζει τέτοια δυσλειτουργία. Ακόμη και η δημιουργία δομών φιλοξενίας σε σημεία που έχουν προεπιλεχθεί αποδεικνύεται σχεδόν αδύνατη λόγω γραφειοκρατίας και νομικών κωλυμάτων.
Η Ελλάδα όμως πρέπει να λάβει τα μέτρα της και στον τομέα της ασφάλειας. Ο κ. Μουζάλας προφανώς αυτό είχε στο μυαλό του όταν εκστόμισε το περίφημο mea culpa. Εχει έλθει η στιγμή να ξεπεράσει τις όποιες αναστολές της η κυβέρνηση, να δημιουργήσει κλειστά και φυλασσόμενα κέντρα για τους παράνομους μετανάστες. Η συνεχής ανάμειξή τους με τους πρόσφυγες δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις και το υπόστρωμα για τη ριζοσπαστικοποίηση πολλών εξ αυτών. Θα έλθει η στιγμή που θα έχουμε κάποιο επεισόδιο σαν και αυτά που συμβαίνουν πλέον κάθε τόσο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι μηχανισμοί ασφαλείας της χώρας είναι απελπιστικά πιεσμένοι και πιθανότατα ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν παρόμοια σενάρια. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι η χώρα μας έχει ασυλία έναντι της ισλαμικής τρομοκρατίας ή των παράφρονων μοναχικών λύκων. Η σημερινή κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με τη δεκαετία του ’80, όταν η Ελλάδα απολάμβανε μια ιδιότυπη προστασία.
Πρέπει να προλάβουμε εξελίξεις που θα έχουν μεγάλο οικονομικό κόστος και απρόβλεπτες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες.
Οσοι γνωρίζουν τα θέματα αυτά ανησυχούν βαθύτατα. Δεν πρόκειται για κινδυνολογία αλλά για λογική συνέπεια των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Βρισκόμαστε σε μικρή απόσταση από καυτές εστίες δράσης και κέντρα εφοδιασμού τζιχαντιστών. Το πέρασμα από τα σύνορα είναι πολύ εύκολο στην ευρύτερη «γειτονιά» μας και κανείς δεν ξέρει πόσοι και ποιοι τα έχουν διασχίσει τον τελευταίο χρόνο. Και επειδή στη χώρα μας λείπουν η κουλτούρα ασφάλειας, η μεθοδικότητα και ο σχεδιασμός, καλό θα είναι να ετοιμασθούμε για τα χειρότερα, μήπως και τα αποφύγουμε