Εχω μια απορία: επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και σοβαροί
άνθρωποι που ξέρουν ότι με καουμποϊλίκια και μεγαλοστομίες δεν κυβερνώνται
χώρες και λαοί, έχουν αντιληφθεί άραγε όλοι αυτοί, όσοι κι αν είναι, ότι έτσι
που την πάνε τη δουλειά δεν χρειάζεται να τους υπονομεύσει κανένας, γιατί τα
καταφέρνουν μια χαρά μόνοι τους; Ή μήπως δεν τους λέει τίποτα το γεγονός ότι
ακόμη κι ο Καμμένος τούς γύρισε την πλάτη; Γιατί αυτό είναι το γεγονός της
ημέρας και όχι η νέα σαπουνόφουσκα του αρχηγού για την ημερομηνία διακοπής του
«ηλεκτρικού» στον Σαμαρά και στον Βενιζέλο.
Οι μεγαλοστομίες είναι εύκολες. Θυμάστε με τι άνεση τις ξεστόμιζε ο
Καρατζαφέρης. Αλλά η πολιτική δεν είναι μόνο κορώνες - και μάλιστα αμφίβολης
ποιότητας. Θέλει σοβαρότητα, σχέδιο, πρόγραμμα, ψύχραιμη εκτίμηση της πολιτικής
και οικονομικής πραγματικότητας.
Δεν είναι μαγκιά όπως νομίζει ο Τσίπρας ή
τυφλός φανατισμός όπως πιστεύουν οι αρθρογραφούντες στο κομματικό έντυπο, που
καπηλεύονται το παρελθόν του.
Ποια κυβερνητική προοπτική μπορεί να έχει ένα κόμμα που, αντί
να στήνει γέφυρες, γκρεμίζει και όσες δυνητικά θα μπορούσαν να υπάρξουν; Με
ποιον θα συγκυβερνήσει αν χρειαστεί; Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Γιατί τα άλλα περί
αυτοδυναμίας είναι το ίδιο γελοία όσο και ο βλακώδης ισχυρισμός ότι θα
καταργήσουν το μνημόνιο και θα κρατήσουν τη δανειακή σύμβαση.
'
Ή εκείνο το «εμείς δεν κυβερνήσαμε ποτέ» που όλο και συχνότερα
προβάλλουν. Ως τι, δεν έχω καταλάβει. Να υπονοούν ότι αφού δεν κυβέρνησαν ως
τώρα, θα πρέπει κάποτε να κυβερνήσουν, δεν το νομίζω. Μάλλον πως δεν έχουν
ευθύνη για όσα στραβά έχουν γίνει ή πως δεν έχουν εμπλοκή σε σκάνδαλα θέλουν να
υποστηρίξουν. Αλλά το επιχείρημα είναι άστοχο.
Οταν μια ζωή υποστηρίζεις το διογκωμένο Δημόσιο
και σπιτώνεις πολιτικά ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει ο συνδικαλισμός,
χρειάζεται υπερβολικό θράσος για να ισχυριστείς ότι είσαι ανεύθυνος για τη
σημερινή κατάντια.
Κι όσο για την εμπλοκή ή μη σε οικονομικά αλισβερίσια, από
πότε η κομπίνα και η απάτη ταυτίστηκαν με κυβερνητικά μόνο αξιώματα; Ή μήπως
δεν ξέρουν ότι ερωτήσεις και επερωτήσεις ή και τοποθετήσεις βουλευτών έχουν
αποδειχθεί διαχρονικά αποδοτικότατες για όσους τις «εμπορεύονται»;