.Να μην πληρώσει η χώρα την αποτυχία του Τσίπρα

Μόλις στις 3 Μαρτίου γράφαμε στο Antinews για το Σύνδρομο του Σαμψών και την ελληνική κυβέρνηση. Αναφέραμε τότε:

«Υπάρχει το «Σύνδρομο του Σαμψών». Σύμφωνα με το μύθο, ο Σαμψών έχασε την υπερφυσική του δύναμη, όταν η Δαλιδά τον πρόδωσε κόβοντας την πλούσια κόμη του που ήταν η πηγή της δύναμης του. Οι Φιλισταίοι εχθροί του, αφού τον τύφλωσαν, τον αλυσόδεσαν στις κολώνες του ναού τους και τον περιγελούσαν. Με το πέρασμα του χρόνου ξαναμεγάλωσαν τα μαλλιά του, επανέκτησε τη δύναμή του και κατακρήμνισε το ναό σπρώχνοντας τις κολώνες, και λέγοντας «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Αυτό ακριβώς σκέφτεται ένας πρωθυπουργός σαν τον Τσίπρα που βλέπει να χάνει τη λαϊκή στήριξη η οποία τον έκανε από κόμμα του 3% κυβέρνηση. Οι Συριζαίοι δεν πρόκειται να παραδώσουν εύκολα τα όπλα. Αδιαφορώντας για τις ζημιές που προκαλούν στη χώρα, χωρίς να αισθάνονται καν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την καθυστέρηση που θα μας φέρει τέταρτο μνημόνιο, συνεχίζουν στη ρότα που έχουν χαράξει».

Τρεις μήνες μετά όλα δείχνουν ότι επιβεβαιωνόμαστε. Η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, απομονωμένη, χωρίς συμμάχους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, χωρίς στρατηγικό σχέδιο για τη χώρα και με πολλά από τα στελέχη της να μην ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται. Μετά τον κακό Σόιμπλε, το κακό ESM, την κακή Κομισιόν ήρθε και η Κρ. Λαγκάρντ, η μοναδική σύμμαχός μας για το χρέος και για μικρότερα πλεονάσματα, να μας πει ότι καλύτερα να ξεχάσουμε τη λύση, τουλάχιστον τώρα.

To ΔΝΤ τίθεται υπέρ της παράτασης της συζήτησης για το χρέος, παρ’ ότι η Αθήνα καίγεται για να παρουσιάσει ακόμη και μια ευνοϊκή δήλωση ως τεράστια επιτυχία. Όμως, όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα, απομονωμένη και χωρίς στηρίγματα θα συνεχίσει να πορεύεται στο δρόμο της στασιμομιζέριας. Με τους ξένους να έχουν «αδειάσει» τον Τσίπρα και να μην μπορούν πλέον να συνδιαλλαγούν μαζί του, είναι θέμα χρόνου να τον… τελειώσουν. Όμως, ο πρωθυπουργός με τον εξαφανισμένο Πάνο Καμμένο θα πουλήσουν πράγματι ακριβά το τομάρι τους. Δεν θα τα παρατήσουν έτσι εύκολα ή θα το κάνουν αφού εξασφαλίσουν πως ο Κυριάκος και η ΝΔ θα κληθούν να διαχειριστούν ένα ναρκοπέδιο. Και με απώτερο στόχο να γλιτώσουν αυτοί το ξύλο και να φορτωθεί η αντιπολίτευση τα δικά τους λάθη.

Υπάρχει, όμως, και το χειρότερο σενάριο. Αυτό που εισηγούνται κάποιοι για οριστική ρήξη μετά τη Σύνοδο Κορυφής. Γιατί να πάει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα οδηγήσει σε πανωλεθρία τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η ζημιά είτε έτσι είτε αλλιώς θα είναι τεράστια για τη χώρα, όμως, ο… Σαμψών… Τσίπρας δεν τα υπολογίζει αυτά τα… ποταπά προβλήματα. Δεν ήταν ποτέ πατριώτης, δεν θα γίνει τώρα που τελειώνει πολιτικά.

Εκτός βεβαίως κι αν ο τελικός στόχος είναι η κατάρρευση του ναού που θα παρασύρει τους πάντες. Και τον Αλέξη να φωνάζει «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Όταν το 2015, δύο φορές ο ελληνικός λαός έδινε στον ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της εξουσίας ίσως να μην μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος του λάθους. Τώρα, όμως, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ο Σαμψών είναι εδώ, είναι ένας από εμάς, είναι ο πρωθυπουργός μας και είναι «δολοφόνος» της πατρίδας μας. Δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε. Δεν φταίει η χώρα γιατί αυτοί είναι ανίκανοι και γιατί δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο.

.Άνθρωποι και ανθρωπάκια

Οι άνθρωποι, για όσα τους βρίσκουν, κοιτάζονται στον καθρέφτη. Τα ανθρωπάκια, για τα δεινά τους ψάχνουν πάντοτε ποιος, οποιοσδήποτε εκτός των ιδίων, τρίτος φταίει. Γιατί δεν μπορούν ποτέ να υπάρξουν αυτό που είπε ο Κυριάκος στον αποχαιρετισμό του "Όπως πάντα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι αφέντης της μοίρας του και καπετάνιος της ψυχής του".

Για τα ανθρωπάκια, η μοίρα τους είναι κακορίζικη, πάντοτε άδικη και τα βάσανά τους εσαεί οφείλονται αποκλειστικά σε αλλότριες επιβουλές. Ο καπιταλισμός, το κεφάλαιο, η εργοδοσία, οι τραπεζίτες, οι ξένοι, ο κακός Θεός, τα μνημόνια. Ορίστε η ποιητική εκδοχή της προσωπικής αναξιότητας από έναν κορυφαίο υμνωδό της κακομοιριάς και είδωλο για τ' ανθρωπάκια:

"- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!"

Ματαίως, αγωνιωδώς αναζητεί:

"Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα
δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα."

Πώς να πει βέβαια ότι ο υπαίτιος βρίσκεται στον καθρέφτη; Επακόλουθα καταλήγει:

"Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει, μας πατεί."
[Κώστας Βάρναλης "Οι μοιραίοι»]

Έχει επίγνωση του ότι οι άθλιοι ήρωες του είναι σκουλήκια. Και καταγράφει ότι αντί για την μαχητική βύθιση στην πραγματικότητα χάνονται σε τεχνητούς παραδείσους, η κομμουνιστική ουτοπία παράγει ψυχικά τα ίδια αποτελέσματα με το αλκοόλ. Αλλά οι μολυσματικές ιδέες των οποίων είναι φορέας δεν του επιτρέπουν να δει καθαρά ότι για να σε πατήσουν πρέπει να έχεις γίνει ο ίδιος χαλί.

Καλώς ήρθατε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, το παραπάνω ανοσιούργημα αντιλήψεων υπήρξε ένας από τους ύμνους της και μαζί με άλλα παρόμοια βοήθησε στο να σαπίσουν τα μυαλά όλων των γενεών έκτοτε. Και έτσι το 1981 τα σκουλήκια να γίνουν εξουσία και το 2015 η αφρόκρεμα τους κυβέρνηση.

Όχι ότι δεν υπάρχουν τρίτοι, επίβουλοι παράγοντες. Όχι ότι δεν υπάρχει ο παράγων "τύχη", αλλά αυτός αφορά μόνον εκείνους οι οποίοι, καπετάνιοι της ψυχής τους, πασχίζουν να διαφεντεύσουν τη μοίρα τους και όχι τους παραδομένους στην αδυναμία τους.

Στα ανθρωπάκια διόλου δεν περνά απ' το μυαλό ότι εκτός εάν κάποιος σε υποδουλώσει με τη βία είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος να κάνεις αυτή ή εκείνη τη δουλειά, να κατοικήσεις εδώ ή αλλού, να μεγαλουργήσεις, εάν έχεις τα φόντα, ή να μείνεις μετριότητα.

Γιατί οι μειονεκτικοί είναι ανίκανοι να χρησιμοποιήσουν την ελευθερία για πρόοδο. Και λυσσάνε να προσαρμοστεί ο κόσμος στην μειονεξία τους. Σας θυμίζει κάτι αυτό από τα κινήματα των "δικαιωμάτων"; Για τους ανθρώπους τα δικαιώματα αποκτούνται, για τα ανθρωπάκια κατακτούνται. Διαφορά μια πρόθεση μόνον, αχανής όμως όση και το Σύμπαν.

Οι άνθρωποι, πολιτικά γίνονται συντηρητικοί. Τα ανθρωπάκια, κομμουνιστές και πάσης φύσεως αριστεράντζες. Οι άνθρωποι αγωνίζονται εναντίον του εαυτού τους, κυρίως του κακού, για να τον βελτιώνουν διαρκώς. Τα ανθρωπάκια, αφήνοντας πάντα τον μίζερο εαυτό τους στο απυρόβλητο, εναντίον όσων κάποιοι επιτήδειοι τους πείθουν ότι ευθύνονται για το προσωπικό τους χάλι.

Για μια τραγουδιάρα η οποία όπως πάμπολλοι παρόμοιοι ευδοκίμησε στον κοινωνικοπολιτικό βάλτο της Μεταπολίτευσης για άπαντα τα σημερινά δεινά της Ελλάδας φταίει ο Σόιμπλε.

Τα ανθρωπάκια αντέχουν μόνο μανιχαϊστικές απεικονίσεις του κόσμου, οι σύνθετες πραγματικότητες προκαλούν έκρηξη στον εγκέφαλο τους. Μαύρο-άσπρο, γερμανοτσολιάς-αγωνιστής, μνημονιακός-αντιμνημονιακός. Αδύνατον να κατανοήσουν ότι οι Γερμανοί μπορεί ταυτόχρονα να είναι τόσο εταίροι (δανειστές τελευταίας καταφυγής) όσο και εχθροί (επίβουλοι του εφοπλισμού μας).

Καταρρακωμένοι ψυχισμοί, έρμαια του συναισθήματος, μπορούν μόνο να αγαπήσουν ή να μισήσουν. Η παλέτα της διαβάθμισης των ανθρωπίνων συναισθημάτων τους είναι άγνωστη. Και καθώς οι υπάνθρωποι καθοδηγούνται από τον φθόνο ο οποίος αξιωματικά γεννά μίσος, ψυχολογικά επιζητούν, σαν φάρμακο, κυρίως να μισήσουν. Τρέφει τη ύπαρξη τους - και διαλύει τις κοινωνίες.

Από τους ανθρώπους αλλοίμονο η ποιοτική παράμετρος αυτή παραβλέπεται και υποτιμούν πολιτικά τα ανθρωπάκια, λησμονούν ότι στην πολιτική πράξη το κακό είναι ισχυρότερο από το καλό, το μίσος πανίσχυρη κινητήρια πολιτική δύναμη. Είμαι βέβαιος, επειδή πολλοί μου λένε τα ίδια, ότι δυστυχώς η Αφροδίτη Μάνου εκπροσώπησε την πλειοψηφία των σημερινών Ελλήνων όταν ανάρτησε τον ψυχικό της εμετό στο fb :
"Ο Σοϊμπλε ΔΕΝ ΑΘΩΩΝΕΤΑΙ επειδή είναι παραπληγικός. Είναι ένας παράφρων, σαδιστής πολιτικός που έγινε παραπληγικός ακριβώς γι' ΑΥΤΕΣ του τις ιδιότητες από κάποιον που, θες να τον πεις τρομοκράτη, θες να τον πεις πράκτορα, θες να τον πεις ηλίθιο, θες να τον πεις ήρωα, ΠΟΛΙΤΙΚΑ κίνητρα είχε, έτσι θα μείνει στην Ιστορία. ο Αδόλφος Σοϊμπλε είναι ένας κατάπτυστος και λαομίσητος παραπληγικός και προσωπικά δεν τον κατατάσσω καν στους ανθρώπους. ... Ο Σοϊμπλε είναι ένας κομπλεξικός, άρρωστος, ακραίος και επικίνδυνος πολιτικός, (όπως ο Αδόλφος)." (ακριβής μεταφορά)

Σε έναν φυσιολογικό άνθρωπο η ανάρτηση προκαλεί ανατριχίλα όπως όταν αντικρύζεις κάποιον που έχει πέσει σε επιληπτική κρίση, όταν νοιώθεις ότι βρίσκεται σε έναν άλλο κόσμο, σε ένα χαώδες και ασύλληπτο στον μάρτυρα επέκεινα. Αυτή είναι η αυθόρμητη αποτίμηση για την Μάνου.

Σε όποιον όμως γνωρίζει το χολερικό μίσος που έσπειραν από την αρχή της παρουσίας τους οι κομμουνιστές στην Ελλάδα γίνονται κατανοητές οι αποτρόπαιες και καθόλου πολιτικές διατυπώσεις, παρά την υποτίθεται επιδίωξη πολιτικής κριτικής.

Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις με το παραλήρημα, το οποίο από μόνο του είναι αφορμή για συγγραφή πολιτικού δοκιμίου. Θα σταθώ σε δύο μόνο σημεία, αποκαλυπτικά και για τον χαρακτήρα της Αριστεράς.

Πρώτον, ένας που καταλογίζει υβριστικά σε κάποιον την κατάσταση της υγείας του, "είναι ένας λαομίσητος παραπληγικός", είναι υπάνθρωπος. Όπως ένας που βρίζει κάποιον τυφλό "στραβάδι" ή κάποιον κωφό "κουφάλογο". Αν ήταν βέβαια κάνας καθηλωμένος σε καροτσάκι, ανάπηρος του 1946-49, για τους αριστερούς που βρίζουν ανέξοδα και ποταπά έναν παραπληγικό, θα ήταν "ηρωικός αγωνιστής". Ο δε "λαομίσητος" είναι ένας "σκύλος" για τα συμφέροντα της πατρίδος του και γι' αυτό ο δημοφιλέστερος στους Γερμανούς πολιτικός, με αποδοχή σταθερά στο 80%, και γι' αυτούς εγγυητής προσωπικά του ευρώ. Είχαμε κι εμείς τέτοιους όμως εξέλιπαν μετά το 1974, όταν η αντεθνική πλέμπα κυρίεψε τα πάντα, με μουσική υπόκρουση τα άσματα της Μάνου και των συναφών.

Δεύτερον, τίς πταίει. Ο Σόιμπλε φταίει για το ότι το 1974 υπήρχαν στην Ελλάδα 1 εκατ. υπερήλικες συνταξιούχοι και 300 χιλ. δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ σήμερα είναι 2,8 εκατ. συνταξιούχοι, με το 25% εξ αυτών κάτω από 65 ετών, 315 χιλ. που έχουν υποβάλει και περιμένουν σύνταξη και εφάπαξ, και πάνω από 1 εκατ. υπάλληλοι στο στενό Δημόσιο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις ΔΕΚΟ και σε εκατοντάδες αχαρτογράφητους οργανισμούς του ευρύτερου Δημοσίου.

Ο Βόλφγκανγκ φταίει που ο Ανδρέας δανειζόταν σαν να μην υπάρχει αύριο από τις ιαπωνικές και λοιπές τράπεζες, ισχυριζόμενος ότι βρίσκει τα λεφτά από την φορολόγηση της πλουτοκρατίας, για να σιτίσει το κομματικό καθεστώς της πασοκοαριστεράς που εγκαθίδρυσε μετά το 1981 με εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις αργόμισθων ντενεκέδων.

Ο Σόιμπλε φταίει για το τεράστιο χρέος που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ και οι σοβιετικές πολιτικές γιγάντωσης του κράτους που εφάρμοσε υλοποιώντας τις ιδέες της Αριστεράς, καθώς μόνο σε τεράστιο κράτος θα μπορούσαν να γίνουν τεράστιες κομπίνες με τεράστιες μίζες. Συναντώντας βέβαια στο γήπεδο αυτό τον κρατισμό του μεταπολιτευτικού Καραμανλισμού - γι' αυτό μην απορείτε με την σημερινή ξεδιάντροπή πολιτική συμπόρευση Τσίπρα -Καραμανλή.

Ο Σόιμπλε φταίει που οι Έλληνες επί είκοσι και πάνω χρόνια μετά το 1974, αντί να δουλέψουν διπλά και με στόχους μετά τις δυο πετρελαϊκές κρίσεις, την ημέρα διαδήλωναν στους δρόμους και τη νύχτα "αυνανίζονταν επαναστατικά" σε συναυλίες με τις διάφορες Μάνου.

Ο Σόιμπλε φταίει που σχεδόν όλα τα κοινοτικά κονδύλια έγιναν μικροέργα με σκοπό μεγαλομίζες πάσης φύσεως παραγόντων. Πολύ πριν χρεοκοπήσει η Ελλάδα είχαν χρεοκοπήσει οι ελίτ της, είπε ακριβοδίκαια ο Σόιμπλε μόλις άρχισε η κρίση. Μόνο που έκανε ένα ποιοτικό λάθος, η Ελλάδα μετά το 1974 αλλά ιδίως μετά το 1981 δεν έχει ελίτ παρά κλεπτοκράτες, αναδειγμένους κυρίως από τον όχλο που ηττήθηκε με τα όπλα το 1946-49 και οι οποίοι ήθελαν μόνο να λεηλατήσουν το Ελληνικό Κράτος για προσωπικό όφελος, όχι να αναδειχθούν ώστε να λειτουργήσουν ως ταγοί του Έθνους, όπως εκείνος. Επιχειρηματίες που λήστεψαν τις ίδιες τους τις επιχειρήσεις και σήμερα μεγιστάνες οι ίδιοι φορτώνουν τα χρέη τους στον Έλληνα φορολογούμενο ο οποίος πληρώνει με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών τα δανεικά κι αγύριστα που πήραν, ενώ δεν αποκλείεται για τον ίδιο λόγο να χάσουν και οι λίγοι καταθέτες τις καταθέσεις τους.

Όμως η Μάνου και οι σαν αυτήν θα ήθελαν να συνεχίσει το 40ετές πάρτυ δανεισμού. Και η ντόλτσε βίτα που μιλιούνια ανεπρόκοπων είχαν γαζώσει με τα δανεικά. Και οι δανειστές να χαρίσουν τα δάνεια. Και όταν τα ανθρωπάκια αντιλαμβάνονται ότι το πάρτυ τελείωσε απλώς δείχνουν τη ποταπότητα τους βρίζοντας έναν ανάπηρο. Ο οποίος για ένα αναμφισβήτητα φταίει :

Ο Σοιμπλε φταίει που η Μάνου, όπως κι εσείς κι εγώ, δεν βρίσκεται σε μιαν ουρά χιλιομέτρων με ένα δισκάκι στο απλωμένο χέρι να περιμένει από τη διεθνή βοήθεια μια κουταλιά χυλού μήπως επιβιώσει. Όπως τα παιδάκια στην Ελλάδα του 1949-50 από την αμερικανική βοήθεια, με την κατάντια στην οποία την είχαν ρίξει οι κομμουνιστές. Ο Σοιμπλε φταίει που η Μάνου δεν είναι χάμω στο πεζοδρόμιο, δαρμένη και ξεμαλλιασμένη από κάποιον που της άρπαξε το τελευταίο χαρτί υγείας που είχε καταφέρει να βρει στο άδειο ράφι του σούπερ μάρκετ, όπως στη Βενεζουέλα.

Και όλα τα δάνεια να μας χαρίσουν και 500 δισεκ. επενδύσεις να έρθουν σωτηρία δεν υπάρχει. Παρά μόνον όταν συντριβεί το αξιακό υπόβαθρο της Μεταπολίτευσης, όταν οι κομμουνιστές οδηγηθούν εκεί που ανήκουν, στα ανήλιαγα υπόγεια του κοινωνικού και πολιτικού περιθωρίου, όταν, όπως σήμερα στο Ισραήλ, η λέξη "αριστερός" θα αποτελεί ύβρι. Η αστική αντιπολίτευση δεν έχει διαχειριστικά καθήκοντα όπως νοεί εαυτόν, έχει αποκλειστικά ιδεολογικοπολιτική αποστολή. Όσο οι Έλληνες σκέφτονται όπως η Μάνου η ανάταξη θα παραμένει στην ομίχλη.

.Mια χώρα που ζει από τύχη

Δεν ξέρουμε αν το έχει καταλάβει ο κόσμος αλλά η Βουλή καλείται να ψηφίσει ξανά, σε λιγότερο από ένα μήνα, νέα μέτρα. Καλείται να ψηφίσει τις «ουρές» του δεύτερου μνημονίου της Αριστεράς που περιλαμβάνουν επώδυνες αλλαγές στο φορολογικό, το ασφαλιστικό, το εργασιακό.

Το γεγονός και μόνο ότι οι βουλευτές της συμπολίτευσης καλούνται να ψηφίσουν το πάγωμα των συντάξεων αλλά και των συλλογικών συμβάσεων για περισσότερο χρόνο, κατ’ απαίτηση των δανειστών, δείχνει ότι τα μνημόνια δεν τελειώνουν ποτέ. Κι επίσης δείχνει για ακόμη μια φορά ότι δεν ζούμε σε σοβαρή χώρα, δεν είμαστε σοβαρός λαός. Σε ποιο άλλο κράτος θα κορόιδευαν τόσο απροκάλυπτα και δεν θα τους πλάκωνε στο ξύλο ο κόσμος; Εμείς εδώ… Survivor. Πόσα κιλά έχασε ο Μπο, πόσο μάγκας είναι ο Ντάνος, έχει στρατηγική η Βαλαβάνη και άλλες τέτοιες ανοησίες.

Σε καμιά άλλη σοβαρή χώρα δεν θα είχανε τόσους πολιτικούς σαλτιμπάγκους μαζί και θα τους αφήνανε να μιλάνε, να έχουν άποψη, να δικαιολογούνται, να απαιτούν.

Στην Ελλάδα μαθαίνουμε ότι Τσακαλώτος και Αχτσιόγλου τα… άκουσαν από τους βουλευτές αλλά τελικά θα ψηφίσουν. Εδώ και μερικές ημέρες το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζεται είναι να συνηθίσει ο λαός στη… μη λύση για το χρέος ώστε ακόμη και η παραμικρή δήλωση που θα έχει θετικά στοιχεία να πλασαριστεί ως εθνική επιτυχία δια χειρός Τσίπρα. Ο ίδιος που ετοίμαζε τις γραβάτες τρώει τη μια φάπα μετά την άλλη, όμως, πρέπει με κάθε τρόπο ο κόσμος να παραμυθιαστεί. Και παράλληλα, ο λαός να συγκινηθεί που οι Συριζαίοι και οι ψεκασμένοι ψηφίζουν για το… καλό του τόπου.

Σε καμιά άλλη χώρα, μόνο στην ασόβαρη Ελλάδα συμβαίνουν όλα αυτά. Μοιραίοι κι άβουλοι παρακολουθούμε την καταστροφή και δεν τους σταματάμε. Σήμερα ψηφίζουν νέα μέτρα, έστω και συμπληρωματικά του μνημονίου αλλά δεν κουνιέται φύλλο. Ρίχνουν λίγο Γιάννο, λίγο Μαρτίνη που καταγγέλλει τους πάντες μπας και βγει από τη φυλακή, λίγο της διαπλοκής το σιδηρούν κιγκλίδωμα και τα μέτρα θα περάσουν μια χαρά. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα ξαμολυθούν στα μπαρ του Κολωνακίου να πνίξουν τον πόνο τους στο ουίσκι και ο κόσμος… Survivor. Έτσι μάθαμε, έτσι μας έμαθαν. Όμως δείχνουμε ότι είμαστε μια χώρα που ζει από τύχη, χύμα και χωρίς σταθερά. Αλλά και χωρίς κότσια να στείλει στο διάολο όλους αυτούς.

Ένας λαός που ακούει από τον Βίζερ ότι η συμφωνία έκλεισε και θα έχουμε μνημόνιο για άλλα 50 χρόνια και δεν αντιδρά, είναι άξιος της μοίρας του. Και δυστυχώς… μπράβο στους “προδότες” τους νέους που φεύγουν από την Ελλάδα γιατί δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Εδώ θα μείνουν οι Καζάκοι αυτού του τόπου που είναι και πολλοί.

.Το πρόβλημα της γκετοποίησης δεν λύνεται με τακτικές… Κου Κλουξ Κλαν

Υπέροχα. Για άλλη μια φορά η Ελλάδα βρήκε αφορμή προκειμένου να διχαστεί, να συγκρουστεί, να αναδείξει τον ρατσισμό που κρύβει κάτω από το χαλί.

Τα σοβαρά επεισόδια που έγιναν στο Μενίδι, και αρχικώς επιχειρήθηκε να αποκρυβούν από το κρατικό ΑΠΕ, δείχνουν για άλλη μια φορά ότι η χώρα αυτή είναι βαθιά διχασμένη, χωρισμένη σε πολλές ομάδες ανθρώπων με την κάθε μια να βάζει το συμφέρον της πάνω από την πατρίδα.

Αλλά και μια χώρα που εθελοτυφλεί για τα πραγματικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει. Και που ξυπνά έπειτα από κάποιο συγκλονιστικό γεγονός για λίγες ημέρες και στη συνέχεια ξαναπέφτει σε λήθαργο.

Χθες κάηκαν σπίτια Ρομά, τσιγγάνων, γύφτων ή όπως αλλιώς θέλει να τους λέει κάποιος. Κάηκαν σπίτια Ελλήνων, εκτός κι αν κάποιοι δεν τους θεωρούν Έλληνες ή αν κάποιοι τους θυμούνται μόνο όταν ψηφίζουν. Τι άλλο θα συμβεί άραγε; Για εκδίκηση στον άδικο χαμό του 11χρονου Μάριου θα σκοτώσει κάποιος ένα παιδί τσιγγάνου; Θα πατσίσουμε αν πλακώσουμε στο ξύλο εμείς οι… μπαλαμοί τους γύφτους; Αν τους κάψουμε τα σπίτια, τους δείρουμε, τους διώξουμε;

Χθες και προχθές τα κανάλια και τα ραδιόφωνα έπαιρναν δηλώσεις από κατοίκους της περιοχής. Οργισμένοι, αγανακτισμένοι, συγκλονισμένοι από το περιστατικό στο σχολείο με το νεκρό παιδί, έλεγαν μεταξύ άλλων: «Θα πάρουμε το νόμο στα χέρια μας. Θα πάρουμε τα στειλιάρια και θα τους σπάσουμε τα κεφάλια. Θα πάρουμε τις καραμπίνες κι όποιον πάρει ο χάρος».

Υπερβολικές δηλώσεις που, όμως, δείχνουν ότι υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα στην περιοχή. Αλλά είναι ένα πρόβλημα που η επίσημη πολιτεία αλλά και οι δημοτικές αρχές δεν έχουν καταφέρει να λύσουν εδώ και 30 χρόνια. Άραγε δεν ήξερε κανείς ότι η περιοχή έχει μετατραπεί σε γκέτο; Ότι γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, ότι υπάρχει υψηλή πορνεία; Δεν ήξερε κανείς ότι οι τσιγγάνοι της περιοχής κάνουν γλέντια και βγάζουν τις καραμπίνες και πυροβολούν; Δεν γνώριζαν ότι επικρατεί κατάσταση τεράστιας ανασφάλειας και ο κόσμος δεν μπορεί να κυκλοφορήσει μόλις νυχτώνει;

Όλοι τα ήξεραν, και η επίσημη πολιτεία και ο δήμος. Αν δεν τα ήξεραν τότε είναι ανίκανοι, αν τα γνώριζαν κι έβαζαν τα προβλήματα κάτω από το χαλί είναι συνένοχοι στο έγκλημα.

Το πρόβλημα της γκετοποίησης ολόκληρων περιοχών δεν λύνεται με τακτικές… Κου Κλουξ Κλαν. Δεν θα σκοτώσουμε τα παιδιά των Ρομά για να πάρουμε εκδίκηση. Δεν θα κάψουμε τα σπίτια τους για να τους διώξουμε. Δεν θα γίνουμε Ναζί και θα τους βάλουμε αστέρια στο πέτο όπως τους Εβραίους.

Τέτοια προβλήματα λύνονται με αστυνόμευση, με παρεμβάσεις που θα καθαρίσουν την περιοχή από τους νόμιμους και τους παράνομους. Αν υπάρχουν 100 ή 1.000 εγκληματίες μεταξύ των Ρομά πρέπει να πάνε στη φυλακή για να γλιτώσουν οι υπόλοιποι.

Και πρέπει να υπάρξουν παρεμβάσεις καλύτερης ενσωμάτωσης στην κοινωνία. Με τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες που έχει η φυλή των τσιγγάνων, όμως, δεν υπάρχει άλλη λύση.

Ούτε βέβαια θα πέσουμε ξανά στη λούμπα της πολιτικής ορθότητας της αριστεράς που πάντα παραπέμπει τα προβλήματα στο μέλλον μη τυχόν και θιγεί η ψευτοευαισθησία της και ο ψευτοπροοδευτισμός της.

Χρειάζονται χειρουργικές παρεμβάσεις αν όχι για να λυθεί οριστικά το πρόβλημα, τουλάχιστον να αμβλυνθεί. Αν το αφήσουμε και πάλι κάτω από το χαλί είναι σίγουρο ότι μετά από καιρό θα κλαίμε ξανά πάνω από το πτώμα ενός παιδιού.

Εκτός κι αν η Ελλάδα είναι τόσο βαριά άρρωστη που δεν σώζεται με τίποτε.