.Αρ. Μπαλτάς: Η Ελλάδα σώζει την τιμή του κόσμου στο προσφυγικό

Η Ελλάδα σηκώνει αυτή τη στιγμή το βάρος του κόσμου, σώζει την τιμή του κόσμου κρατώντας τις αρχές της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και πάνω απ' όλα της φιλοξενίας, τόνισε ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς σε δηλώσεις του, ανακοινώνοντας την εμπλοκή του υπουργείου στο προσφυγικό. 

«Δεν προσπαθούμε να τους εκδιώξουμε, δεν προσπαθούμε να τους μαντρώσουμε, προσπαθούμε να τους πείσουμε να πάνε στους καταυλισμούς που με πυρετώδεις ρυθμούς φτιάχνουμε παντού στη χώρα» σημείωσε ο κ. Μπαλτάς και ανέφερε πως το υπουργείο Πολιτισμού εμπλέκεται σε αυτή τη διαδικασία όχι μόν... περισσότερα »

.Υπουργοί και εισαγγελείς: η αλεπού και ο σκαντζόχοιρος

Αυτός ο στίχος του αρχαίου έλληνα λυρικού Αρχίλοχου απέκτησε στη σημερινή εποχή ξεχωριστή φήμη εξαιτίας του έργου του φιλοσόφου Isaiah Berlin, ενός σημαντικού διανοουμένου του 20ού αιώνα που αποφάσισε μέσα από το νόημα της αινιγματικής αυτής φράσης να στηρίξει μια πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα διάκριση των συγγραφέων, των στοχαστών αλλά και όλων γενικά των ανθρώπων σε δύο βασικές κοινωνικές ομάδες: στις αλεπούδες και στους σκαντζόχοιρους. 

Στους πρώτους συγκαταλέγονται όσοι διαθέτουν την ικανότητα να συλλαμβάνουν και να εκτελούν στρατηγικά σχέδια που περιλαμβάνουν διαφορετικούς στόχους ταυτόχρονα. Κινούνται σε πολλά επίπεδα, βλέπουν τον κόσμο πολύπλοκο (όπως είναι), δεν συγκεντρώνουν τις σκέψεις τους σε μια ολοκληρωμένη ιδέα ή όραμα.

Οι δεύτεροι είναι εκείνοι που έχουν μάθει να βλέπουν τη ζωή τους αλλά και τη σχέση τους με τον κόσμο μέσα από το πρίσμα μιας ολοκληρωμένης ιδέας. Προσπαθούν να απλοποιούν τα πράγματα και να μετατρέπουν τις προκλήσεις και τα διλήμματα της κοινωνικής ζωής σε μια απλή αρχή, σε μια βασική ιδέα που οργανώνει και καθοδηγεί τα πάντα προς ένα όραμα. 

«Οι αλεπούδες γνωρίζουν πολλά πράγματα, όμως ο σκαντζόχοιρος ένα αλλά σπουδαίο». Με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις «αλεπούδες» ανήκουν μεταξύ άλλων και οι πολιτικοί και στους «σκαντζόχοιρους» οι θεμιστοπόλοι, δηλαδή οι υπηρέτες της Δικαιοσύνης. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ο μεγάλος φιλόσοφος του Δικαίου Ronald Dworkin στο τελευταίο βιβλίο του έδωσε τον τίτλο «Δικαιοσύνη για σκαντζόχοιρους»(Justice for  hedgehogs).

Πράγματι η Δικαιοσύνη είναι μια σύνθετη ιδέα, συνισταμένη περισσότερων ιδεών (ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης, δημοκρατίας, αξιοπρέπειας) που προσφέρεται ως πρίσμα κοσμοθέασης. 

Από την άλλη πλευρά, η πολιτική προϋποθέτει γνώση πολλών και διαφορετικών πραγμάτων, στρατηγική σκέψη, αγώνα για την επικράτηση των πολιτικών επιδιώξεων και της αλλαγής του συσχετισμού της πολιτικής δύναμης μέσα στην κοινωνία. Ανάμεσα όμως σε αυτούς τους δύο μικρόκοσμους της Δικαιοσύνης και της πολιτικής οι αλεπούδες και οι σκαντζόχοιροι δεν έζησαν ποτέ αρμονικά στη χώρα μας. 

Οι αλεπούδες της πολιτικής εποφθαλμιούσαν τη φωλιά των σκαντζόχοιρων και οι τελευταίοι οχυρώνονταν κάτω από τα αγκάθια τους υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα να ρυθμίζουν τα του «οίκου» τους πέριξ του οποίου ενίοτε είχαν ορθώσει συρμάτινο φράχτη. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που εισαγγελείς στάθηκαν απειλητικά απέναντι στους υπουργούς, αλλά βέβαια περισσότερες είναι οι φορές που υπουργοί κατάφεραν να «τσαλακώσουν» τη σταδιοδρομία εισαγγελέων.

Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα με την κυβέρνηση της Αριστεράς δεν έχει προηγούμενο στις σχέσεις των δύο εξουσιών. Δικαστικοί λειτουργοί έχουν ξεπεράσει τα όρια του θεσμικού εαυτού τους, έχουν απαρνηθεί τις συνήθεις ιδιότητές τους, έχουν αλλοτριώσει τους θεσμικούς τους χαρακτήρες και εκδηλώνουν την επιθυμία να γίνουν αλεπούδες. 

Δηλαδή, συμπεριφέρονται με μεγαλύτερη πονηρία από όση επιτρέπει το κύρος του θεσμικού ρόλου τους. Αλλά και από την κοινωνική κατηγορία των πολιτικών-αλεπούδων πολλοί επιδίδονται σε ανάλογες υπερβολές και καταχρήσεις εις βάρος των σκαντζόχοιρων της Δικαιοσύνης καλλιεργώντας τη σύγχυση και την αβεβαιότητα στον δημόσιο βίο. Αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη μεθόριο της πολιτικής και της δικαστικής εξουσίας δημιουργούν προϋποθέσεις για μεγάλες και ανεπανόρθωτες εκτροπές στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. 

Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ζητηθεί από βουλευτές της πλειοψηφίας κατά την άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου στον υπουργό Δικαιοσύνης να ενημερωθούν και κατά συνέπεια να ελέγξουν την εξέλιξη δικαστικών υποθέσεων που εκκρεμούν ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων της χώρας στο στάδιο της προδικασίας, που κατά τους νόμους θεωρείται μυστική και απαραβίαστη. 

Σημειωτέον ότι αντικείμενο κοινοβουλευτικού ελέγχου είναι κατά το Σύνταγμα πράξεις ή παραλείψεις των μελών της κυβέρνησης και όχι της δικαστικής εξουσίας. Επιπλέον, ο επί της Δικαιοσύνης υπουργός δεν είναι ο πολιτικός προϊστάμενος των δικαστών και των εισαγγελέων (κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο υπό το κράτος της αρχής της διάκρισης των εξουσιών που υιοθετεί το Σύνταγμα) αλλά, κατά τη διάταξη του άρθρου 1 του οργανισμού του εν λόγω υπουργείου, η αποστολή του εξαντλείται στην εξασφάλιση μέσων και υποδομών για την έγκαιρη και αποτελεσματική απονομή της Δικαιοσύνης. 

Η εμφάνιση επομένως υπουργού Δικαιοσύνης να αποκαλύπτει υπηρεσιακούς χειρισμούς, αποφάσεις ή παραλείψεις δικαστών ή εισαγγελέων υπό το ισχύον συνταγματικό καθεστώς συνιστά ενέργεια αδιανόητη. Εξάλλου, ποτέ στο παρελθόν από μέρους βουλευτών δεν είχε επιδειχθεί τέτοια πονηρία κατά τη διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου ώστε να απογυμνωθεί η δικαστική λειτουργία του κράτους από τις συνταγματικές εγγυήσεις που διασφαλίζουν γι' αυτήν το ανεξάρτητο και το διακριτό της εξουσίας της.

Το χειρότερο όμως κρούσμα φενακισμού της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας υπήρξε η συμπεριφορά του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα που με το πρόσχημα της διαπλοκής μεθοδικά και αδίστακτα οικοδομεί ένα κομματικό κράτος όπου τα θέματα της Δικαιοσύνης δεν θα τίθενται πλέον με όρους ισότητας και αμεροληψίας απέναντι στους πολίτες αλλά με όρους αρέσκειας ή απαρέσκειας κατά την κρίση των κρατούντων.

 Πρόκειται ουσιαστικά για μια προσπάθεια κατεδάφισης του κράτους δικαίου, παραβίασης του Συντάγματος και νόθευσης του δημοκρατικού πολιτεύματος. Απέναντι σε τόσο σοβαρές καταστάσεις που ευτελίζουν το πολιτικό σύστημα και καταρρακώνουν τη Δημοκρατία έχουμε χρέος να αντιδράσουμε θεσμικά και κοινοβουλευτικά. 

Οταν μάλιστα η κυβέρνηση, κατά κοινή διαπίστωση, δεν έχει την πολιτική βούληση να εξαλείψει το φαινόμενο της διαπλοκής αλλά επιδιώκει με τις μεθοδεύσεις της την αντικατάσταση της υπάρχουσας από μια νέα που θα είναι ευνοϊκή για τα κομματικά της συμφέροντα και την πολιτική της επιβίωση, επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε την αξία που έχει να ζουν οι αλεπούδες με τις αλεπούδες και οι σκαντζόχοιροι με τους σκαντζόχοιρους.

 Τζαβάρας Κώστας 

.Κ. Σημίτης: Κίνδυνος τετελεσμένων σε βάρος της Ελλάδας

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης δήλωσε με αφορμή τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 17 Μαρτίου τα εξής:

«Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που αρχίζει την Πέμπτη, πρόκειται να αποφασιστεί η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Το Συμβούλιο Κορυφής στις 17/3/2016 είχε δηλώσει ότι επιθυμεί να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις αυτές «το ταχύτερο δυνατόν». Η Ελλάδα θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα μήπως με την εσπευσμένη αυτή έναρξη δημιουργηθούν τετελεσμένα σε βάρος της. 

Συγκεκριμένα: η Ένωση αποφάσισε το Δεκέμβριο του 1999 στο Ελσίνκι ότι κάθε υποψήφιο κράτος θα πρέπει να φέρνει ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου τις συνοριακές του διαφορές με ένα κράτος μέλος. Στην προκείμενη περίπτωση δηλαδή η Τουρκία τις διαφορές που ισχυρίζεται ότι έχει με την Ελλάδα. 

Εάν η κυβέρνηση δεν υπενθυμίσει την απόφαση αυτή και δεν υπάρξει σχετική δήλωση της Ένωσης ότι η απόφαση εξακολουθεί να ισχύει θα συμβεί το εξής: Η Τουρκία θα ισχυριστεί, οποτεδήποτε δημιουργήσει πρόβλημα με την Ελλάδα, ότι ο κανόνας που καθιερώθηκε στο Ελσίνκι έχει παύσει να ισχύει λόγω αχρησίας. Μπορεί κατόπιν τούτου να προβάλει οποιεσδήποτε απαιτήσεις έχει εις βάρος της Ελλάδας.

Αν θέλουμε ειρήνη, συνεργασία και διεθνή στήριξη πρέπει να επιμένουμε σε ρυθμίσεις που αποκλείουν μελλοντικές αντιπαραθέσεις. Αλλιώς θα είμαστε έρμαιοι προβλημάτων της κάθε στιγμής, όπως σήμερα του προσφυγικού».

.Oι κόκκινες γραμμές έχουν ήδη γίνει ροζ αλλά… ποιος νοιάζεται

To Προσφυγικό έχει καλύψει τα πάντα, ακόμη και τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Θα περάσει η κυβέρνηση μειώσεις στις συντάξεις και νέους φόρους κι όλοι θα ασχολούμαστε (δικαίως ή αδίκως) με τους πρόσφυγες και με τον κίνδυνο εθνικής τραγωδίας. Είναι κάτι που ασφαλώς βολεύει τον Τσίπρα αφού όλη η συζήτηση μετατίθεται από το θέμα της οικονομικής επιβίωσης των πολιτών σ’ αυτό της πραγματικής επιβίωσης.

Όλοι σκέφτονται πλέον πώς θα τα βγάλουν πέρα αν χρειαστεί η Ελλάδα να φιλοξενήσει για ένα, δύο ή περισσότερα χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Όλοι σκέφτονται πώς θα μπορέσουν όλοι μαζί να ζήσουν σε μια έτσι κι αλλιώς φτωχοποιημένη χώρα που δεν έχει δουλειές ούτε καν για τους ντόπιους πόσο μάλλον για τους ξένους.

Μακάρι να υπήρχαν λεφτά και δουλειές να μείνουν και οι πρόσφυγες και να περνάμε όλοι καλά σε μια… πολυπολιτισμική κοινωνία όπου χριστιανοί και μουσουλμάνοι αγαπημένοι θα πίνανε τα τσιπουράκια τους στα καφενεία. Κι αυτό που περιγράφουμε είναι το όραμα ορισμένων πραγματικά ηλιθίων που κινούνται στο χώρο της Αριστεράς. Κατά βάση τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας και της διαβίωσης… όπως λάχει. Δηλαδή δεν έχουν πρόβλημα να φοράνε το ίδιο σώβρακο για δύο μήνες αρκεί να μην τους πεις να δουλέψουν. Άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με την παραγωγή, την υπεραξία, την προκοπή κάνουν πολιτική στις πλάτες των υπολοίπων.

Έτσι λοιπόν οι ίδιοι είναι που μεταθέτουν τη συζήτηση για την οικονομική κατάσταση της χώρας στο Προσφυγικό γιατί έτσι τους βολεύει.

Κυριαρχεί στην επικαιρότητα η κατάσταση στην Ειδομένη, η ανικανότητα της κυβέρνησης, η Σύνοδος Κορυφής που έρχεται, οι χιλιάδες πρόσφυγες που μπουκάρουν κάθε μέρα από την Τουρκία. Σιγά μην κάτσει να ασχοληθεί ο πολίτης με την καθημερινότητα όταν βλέπει το μέλλον του να γκρεμίζεται.

Και κάπως έτσι θα έρθει η ώρα της κρίσης στη Βουλή και η κυβερνητική πλειοψηφία θα καταπιεί αμάσητα τα νέα μέτρα που έρχονται. Στα τέσσερα θα πέσει ξανά ο Πανούλης, οι κόκκινες γραμμές έχουν ήδη γίνει ροζ αλλά… ποιος νοιάζεται, το Προσφυγικό να είναι καλά δια πάσαν νόσον...

Θα κληθούν οι επαναστάτες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι ψεκασμένοι των ΑΝΕΛ να ψηφίσουν μειώσεις στις συντάξεις – ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ- αλλά και τσεκούρι στις επικουρικές. Θα κληθούν να ψηφίσουν για τις ασφαλιστικές εισφορές που τσακίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Θα κληθούν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για νέους φόρους μέσω της μείωσης του αφορολόγητου ορίου ή ακόμη και για παρεμβάσεις που θα τσακίσουν τα μεσαία εισοδήματα και θα τα μετατρέψουν σε δούλους της εργασίας. Θα δουλεύουν δηλαδή σκληρά αλλά θα τους μένουν ελάχιστα αφού θα έχουν κάνει συνεταίρο στο σπίτι τους το κράτος.

Και μόλις οι βουλευτές κληθούν να ψηφίσουν τα μέτρα, Μεγάλη Εβδομάδα λένε ότι θα είναι αυτό το σημαντικό γεγονός, όλοι θα σηκώσουν τα χεράκια τους σαν καλά παιδάκια που κάνουν ότι τους λέει ο δάσκαλος Αλέξης. Μέχρι τότε θα έχει γεμίσει η Ελλάδα με πρόσφυγες, θα έχει συντελεστεί και επισήμως το Grexit στην εξωτερική πολιτική και διπλωματία, τα σύνορα θα έχουν κλείσει μια για πάντα και η Αθήνα θα βολευτεί με ψίχουλα που θα δώσουν οι Ευρωπαίοι. Επομένως. Με την εθνική τραγωδία ante portas σιγά μην ασχοληθεί ο επαναστάτης βουλευτής με την τρόικα. Θα τα ψηφίσει στα τέσσερα όλα τα μέτρα για το καλό της… πατρίδας. Θα βρουν εκεί ένα παραμυθάκι που θα λέει ότι έτσι ανοίγει η συζήτηση για το χρέος και ότι μπαίνουμε στην ανάπτυξη και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Οι Έλληνες θα δουν άμεσα τα εισοδήματά τους να μειώνονται ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να αποδεικνύουν τον ανθρωπισμό τους και την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες. Κάτι που η ανίκανη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορεί να κάνει. Η… σκόνη ύπνου των πολιτών μπροστά στη λαίλαπα που θα συμφωνήσει ο Τσίπρας με τους… κακούς τροικανούς και την Go back Merkel ονομάζεται «προσφυγικό». Είναι τόσο ανόητοι, αριβίστες και επικίνδυνοι που θα «θυσιάσουν» ένα μείζον εθνικό θέμα για να ξεχάσει ο κόσμος τα ψέματά τους. Είναι ικανοί να συντηρούν και να μην επιλύουν ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όπως οι χιλιάδες ξένοι που μπαίνουν στην Ελλάδα, ώστε να πετύχουν να περάσουν χωρίς πρόβλημα τα μέτρα, και από τη Βουλή και από την κοινωνία. Ο πολιτικός αριβισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Αλλά δεν αντιλαμβάνονται σε πόσο επικίνδυνους δρόμους οδηγούν τη χώρα. Δεν καταλαβαίνουν ότι δημιουργούν μια χώρα κατεστραμμένη που πρέπει να διαχειριστεί και τους πρόσφυγες. Γιατί να το καταλάβουν άλλωστε; Στην εξουσία θέλουν να παραμείνουν και κάνουν τα πάντα γι’ αυτό. Αλλά δεν ξέρουν και ιστορία. Δεν έχουν μάθει ότι αυτοί που διαλύουν χώρες και προκαλούν εθνικές καταστροφές στήνονται στον τοίχο ή φεύγουν με ελικόπτερα. Έρχεται η σειρά τους για να πληρώσουν...