Γράφει ο Ν Βράχος.
Τώρα, που η θαμπάδα του πρωτόγνωρου φόβο και της οργής πέρασε, τώρα που μπορούμε να πούμε ότι το μυαλό λειτουργεί και το ένστικτο παραμονεύει, ενώ η γνώση και η θύμηση έχουν στραμμένα τα κεφάλια τους στο γνώριμο παρελθόν, σήμερα νομίζω, μπορούμε να κοιτάξουμε τον καθρέφτη λοξά και να μονολογήσουμε, είτε κρυφά , είτε και μισο-φοβισμένα ακόμη:
{{Πόσο βιαστήκαμε να καταδικάσουμε, ανθρώπους και να απορρίψουμε πολιτικές ,
τις οποίες σχεδόν δεν είχαμε αντιληφθεί. Πόσο εύκολα αρπάξαμε το κοντάρι με τη
σημαία της ‘’αντιδραστικής ευκαιρίας’’ και βγήκαμε στους δρόμους φωνάζοντας : [[ Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η
βουλή]] !
Πόσο άγνωστα και τρομακτικά κενά του ‘’αύριο’’ συγκρούστηκαν με μανία
και αγριότητα με την παθογένεια του χθές και τα..φυστίκια Αιγίνης, της
καθημερινής μας ασχολίας και προβληματισμού;
Πόσο δύσκολο είναι πια σήμερα, να ξεχάσουμε τους εφιάλτες και τους υβριστές εκείνης της περιόδου, αυτούς που χωρίς δισταγμό σήκωσαν την σημαία του ‘’οργισμένου αγωνιστή της δωροληψίας’’;]]
[[Τι έκαναν όλοι αυτοί που ποδηγέτησαν ‘’το πλήθος’’ και μετρούσαν μόνο ..αυτοκτονίες και …εχθρούς, που ζητούσαν και έψαχναν για αιμοδότες οπαδούς της άρνησης και της ισοπέδωσης των ανεξόφλητων ακόμη περιουσιών μας;
Τι έκαναν και γιατί, όλοι αυτοί που οδήγησαν το λαό στην απόγνωση και την οικονομία στην αποτελμάτωση;
Πόσο δύσκολο είναι πια σήμερα, να ξεχάσουμε τους εφιάλτες και τους υβριστές εκείνης της περιόδου, αυτούς που χωρίς δισταγμό σήκωσαν την σημαία του ‘’οργισμένου αγωνιστή της δωροληψίας’’;]]
[[Τι έκαναν όλοι αυτοί που ποδηγέτησαν ‘’το πλήθος’’ και μετρούσαν μόνο ..αυτοκτονίες και …εχθρούς, που ζητούσαν και έψαχναν για αιμοδότες οπαδούς της άρνησης και της ισοπέδωσης των ανεξόφλητων ακόμη περιουσιών μας;
Τι έκαναν και γιατί, όλοι αυτοί που οδήγησαν το λαό στην απόγνωση και την οικονομία στην αποτελμάτωση;
* Τότε που η Ελλάδα αγωνιζόταν για την ύπαρξή της, την εθνική της αξιοπρέπεια,και έλεγε ένα δεύτερο ΟΧΙ στις γερμανογαλλικές απαιτήσεις και ευτελισμούς, ένα όχι για την κοινωνική απαλλοτρίωση και γενοκτονία του λαού μας.
*Τότε που ένας, ΜΟΝΟΣ του, μάχονταν μέσα κι έξω κι όλοι του τραβούσαν το..χαλί!
*Τότε που ζητούσαμε χρήματα για να μη πτωχεύσουμε, αφού μας έκρυψαν οι λιποτάκτες , άλλοι που έφυγαν και άλλοι που κυβερνούν σήμερα, την αλήθεια;
*Τότε που έπρεπε σε δύο μήνες να βρούμε 30 Δις Ευρώ και κανείς δεν μας έδινε.
*Τότε που οι βρικόλακες της Ευρώπης «έμπαιναν» στην Ελλάδα από τις κερκόπορτες των αθλίων, μα και αιώνιων εφιαλτών της πατρίδας μας.]]
Τώρα ξέρουμε όλοι την αλήθεια, ανεξάρτητα αν το αποδεχόμαστε δημόσια ή
κατ΄ιδίαν. Ξέρουμε ότι σήμερα υπάρχουμε σαν κράτος, υπάρχουν μισθοί συντάξεις
έξοδα γιατί την δύσκολη στιγμή βρέθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου να θυσιαστεί για
την Ελλάδα.
Άραγε, γιατί τόσο εύκολα συνεχίζουμε να πέφτουμε θύματα , μιας παρορμητικής άγνοιας, μιας εύκολης αντίδρασης, μιας μοναδικής σχεδόν μετεμφυλιακής αντεκδίκησης;
Ξέρουμε άραγε ποιοι είμαστε, τι είμαστε και τι ζητάμε; Ποιος θα μας απαντήσει , αν όχι η ιστορική μας διαδρομή; Κάνουμε λάθη, ή, πάντα κάνουν λάθη οι..άλλοι, κι εμείς τους τα ’’αναγνωρίζουμε’’… ανακουφισμένοι ;
Άραγε, γιατί τόσο εύκολα συνεχίζουμε να πέφτουμε θύματα , μιας παρορμητικής άγνοιας, μιας εύκολης αντίδρασης, μιας μοναδικής σχεδόν μετεμφυλιακής αντεκδίκησης;
Ξέρουμε άραγε ποιοι είμαστε, τι είμαστε και τι ζητάμε; Ποιος θα μας απαντήσει , αν όχι η ιστορική μας διαδρομή; Κάνουμε λάθη, ή, πάντα κάνουν λάθη οι..άλλοι, κι εμείς τους τα ’’αναγνωρίζουμε’’… ανακουφισμένοι ;