.Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΣτΕ

Πάμε λίγο πίσω, στο 2000. Την 1η Απριλίου, η εφημερίδα «Αυγή» δημοσίευσε ένα προεκλογικό κείμενο, που το τιτλοφορούσε «180 διανοούμενοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες... κείμενο στήριξης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ». Αυτό το κείμενο διατηρεί όλο το βάρος του και σήμερα, διότι το υπογράφει η αφρόκρεμα του ΣΥΝ. Δύο μάλιστα από τους 180 υπογράφοντες είναι μέλη της σημερινής κυβέρνησης.

Για να υποστηρίξουν λοιπόν το κόμμα τους, οι 180 γράφουν ανάμεσα σε άλλα: «Για την επίλυση των διαφορών που υπάρχουν ανάμεσα σε θρησκευτικές ή εθνοπολιτισμικές ομάδες, που σήμερα ζουν και εργάζονται στον τόπο μας, θεωρούμε ότι κύρια ευθύνη έχει ο ελληνικός λαός, η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού ετούτου του τόπου που είμαστε οι Ελληνες και το ελληνικό κράτος».

Η παράγραφος αυτή αποδεικνύει την πλήρη άγνοια της έννοιας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Αριστερά. Διότι οι «διαφορές» που αναφέρουν δεν αφορούν διαφορές ισότιμων ομάδων. Αφορούν τις θρησκευτικές ή εθνοπολιτισμικές μειονότητες και μειοψηφίες που τα δικαιώματά τους χρειάζονται προστασία. Προστασία από ποιον; Μα, από τη «συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού». Φανταστήκατε, π.χ., τη μειονότητα της Θράκης απροστάτευτη στα νύχια της πλειονότητας;

Με άλλα λόγια, οι αριστεροί διανοούμενοι, που δηλώνουν και ευρωπαϊστές, ζητούν να προστατεύσουν τις μειοψηφίες εκείνοι ακριβώς από τους οποίους οι μειοψηφίες έχουν ανάγκη να προστατευτούν.

Και αγνοούν τους θεσμοθετημένους προστάτες: το Σύνταγμα, τη Δικαιοσύνη, αλλά και τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς – ΟΗΕ, Ε.Ε., Συμβούλιο της Ευρώπης, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ΟΑΣΕ, κ.λπ. Οι εθνικοί και διεθνείς αυτοί οργανισμοί –και όχι ο «λαός»– έχουν την ευθύνη της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απέναντι σε κάθε κράτος και σε κάθε πλειονότητα που τα παραβιάζει.

Είναι τόσο δύσκολο για διανοούμενους να κατανοήσουν αυτά τα απλά; Ναι, αν είναι αριστεροί. Διότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ατομικά και κάθε τι το ατομικό ξενίζει την Αριστερά. Ατομική αξιοπρέπεια, ατομική πρωτοβουλία, ατομική επιχείρηση, ατομική προσπάθεια, όλα αυτά κάμπτονται μπροστά στα αντίστοιχα συλλογικά. Το άτομο και το συμφέρον του δεν έχει καμιά σημασία μπροστά στο σύνολο. Με αυτή τη λογική, άλλωστε, πείστηκαν οι αριστεροί κατηγορούμενοι στις δίκες της Μόσχας του 1937 να ομολογήσουν εγκλήματα που δεν έκαναν. Υπέκυψαν στο «συλλογικό συμφέρον».

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Στην επιλογή του κ. Νίκου Σακελλαρίου για πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας από την κυβέρνηση. Η επιλογή υπήρξε επιτυχής για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Σακελλαρίου ακολούθησε πιστά τον δρόμο που χάραξαν οι 180. Δήλωσε ότι «το καθήκον μας ως δικαστών είναι να πιάσουμε τον σφυγμό της ελληνικής κοινωνίας». 

Δεν είναι δηλαδή να εφαρμόσουν το Σύνταγμα και τους νόμους; Δεν είναι να προστατεύσουν τους κατατρεγμένους από την «ελληνική κοινωνία», με την οποία ενίοτε εννοούμε τον όχλο; Μήπως αντί για την παραίτηση των δύο αντιπροέδρων του ΣτΕ θα ήταν προτιμότερη η παραίτηση του προέδρου;

  ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΟΥΣΕΤΗΣ

.Δικαίωμά τους το χρέος μας

Οσοι συνεχίζουν να θυμούνται ότι το ποίημα του Διονύσιου Σολωμού τιτλοφορείται «Υμνος εις την Ελευθερίαν» και θυμούνται επιπλέον πως η Ελληνική Επανάσταση που προκάλεσε τη σύνθεσή του υπήρξε γεγονός διεθνούς σημασίας, επειδή μέσα από τον εθνικό στόχο υπηρετούσε τα πανανθρώπινα ιδανικά, δεν μπορεί παρά να θλίβονται όποτε ο εθνικός ύμνος γίνεται όπλο κατά αδυνάτων στα χείλη μισαλλόδοξων.

 Να θλίβονται και να νιώθουν ντροπιασμένοι, που οι ιερές λέξεις χρησιμοποιούνται σαν προκάλυμμα σε ανίερες πράξεις. Οπως όταν τις τραγουδούν θρασίμια με το ένα χέρι ναζιστικά υψωμένο και το άλλο να μαγαρίζει τη σημαία.

Θλίψη και ντροπή νιώθει κανείς κι όταν ο σολωμικός ύμνος χρησιμοποιείται σαν ηχητικό εφέ όταν μπαίνει λουκέτο σε πόρτα σχολείου, για να αποκλειστούν τα προσφυγόπουλα από κάτι που το δικαιούνται. Κάτι που θα τους δώσει ένα ψίχουλο χαράς: ένα θρανίο, ένα βιβλίο, ένα τετράδιο. Το ταξίδι της γνώσης. Και λίγες ώρες μακριά από την κατάθλιψη του χώρου διαμονής τους. Δεν ήταν πολλά τα λουκέτα.

 Αλλά, όταν έχεις να κάνεις με ξεριζωμένα παιδιά που για να γλιτώσουν τον πόλεμο κινδύνεψαν σε βουνά και θάλασσες, και τα ελάχιστα περιστατικά ξενοφοβίας είναι πάμπολλα. Σε μια χώρα μάλιστα όπου, εκτός του ότι κάποιοι ηγέτες της δημαγωγούν κολακεύοντας τα αντιρατσιστικά γονίδια απαξαπάντων των κατοίκων της, το Νομπέλ Ειρήνης εθεωρείτο σίγουρο μέχρι και λίγο πριν απονεμηθεί.

Δεν είναι ρατσιστές όλοι όσοι διαμαρτύρονται. Σε πολλές περιπτώσεις, πάντως, σαν «χορηγοί» συνθημάτων και μισαλλοδοξίας εμφανίζονται πατενταρισμένοι ακροδεξιοί, που έχουν υπέρ τους, σαν «πνευματικούς», όσους ακραίους ιεράρχες είναι πεπεισμένοι, εν έτει 2016, πως η Ελλάδα έχει ανάγκη μια σταυροφορία εκχριστιανισμού της. Από κοντά και στελέχη του συντηρητικού χώρου (και δήμαρχοι ανάμεσά τους), που αδιαφορούν για τη γραμμή της ηγεσίας· μια γραμμή άλλωστε που δίνεται τόσο άτονα και προσχηματικά, ώστε δικαιούται όποιος θέλει να πει ότι δεν την άκουσε καν.

Η αυτοαπαλλακτική επωδός όσων αντιδρούν στην παρουσία προσφυγόπουλων στα σχολεία είναι η άγνοια: Δεν ξέρουν ποιες ώρες θα πηγαίνουν, δεν ξέρουν αν έχουν κάνει όλα τα εμβόλια, δεν ξέρουν... Τόσος θόρυβος επί εβδομάδες, τόσες επίσημες απαντήσεις, αυτοί όμως επιμένουν ότι δεν ξέρουν. Ορισμένοι ίσως ονομάζουν άγνοια την καχυποψία και την προκατάληψή τους.

Ενα πράγμα, πάντως, μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιο πως έχει γίνει ελάχιστα κατανοητό: ότι η πρόσβαση των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση δεν εξαρτάται από την καλή καρδιά κανενός. Την επιβάλλουν το δεσμευτικό διεθνές, το Σύνταγμα και η εθνική μας νομοθεσία. Οπως θύμισε η Ενωση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Θεσσαλονίκης, το άρθρο 21 του νόμου 4521/2014 ορίζει ότι «ανήλικοι πολίτες τρίτων χωρών που διαμένουν στην ελληνική επικράτεια, υπάγονται στην υποχρεωτική σχολική φοίτηση, όπως και οι ημεδαποί». Τι σαφέστερο; 

 ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.Απόφαση με πολλά μηνύματα

Αλλα προσδοκούσε η κυβέρνηση και άλλα προέκυψαν από το προχθεσινό Eurogroup. Πρέπει να αισθάνεται ανήσυχη, εάν όντως εγκατέλειψε τις αυταπάτες, όπως διατείνεται ο Αλ. Τσίπρας. Αν δηλαδή αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει, πλέον, σωστά τα μηνύματα των Ευρωπαίων. Μηνύματα που το περιεχόμενό τους καθορίζεται από τις μεταξύ τους σχέσεις, τις σχέσεις με το ΔΝΤ, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στις χώρες τους, αλλά και την καχυποψία με την οποία βλέπουν την Αθήνα. Βεβαίως, το κλίμα που είχε δημιουργηθεί προϋπήρχε του Eurogroup και υπ’ αυτήν την έννοια, κακώς έτρεφαν ελπίδες για κάτι καλύτερο τόσο το υπουργείο Οικονομικών όσο και το Μέγαρο Μαξίμου.

Ηταν απολύτως γνωστό, και επιβεβαιώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον, ότι κάποιοι από τους Ευρωπαίους δανειστές και ιδιαιτέρως η Γερμανία βρίσκονται σε διαμάχη με το ΔΝΤ σχετικά με το ελληνικό χρέος. Το ΔΝΤ επιμένει ότι πρέπει να ρυθμιστεί άμεσα για να καταστεί βιώσιμο, προκειμένου να παρατείνει τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα·

 κατά τον Β. Σόιμπλε και άλλους, τα πράγματα δεν είναι ώριμα και υπάρχει χρόνος για τη διευθέτησή του. Βεβαίως, οι πάντες καταλαβαίνουν πια ότι η Γερμανία δεν έχει καμία διάθεση να προχωρήσει στη ρύθμιση πριν από τις εκλογές του 2017, όταν μάλιστα οι Χριστιανοδημοκράτες αισθάνονται τόσο έντονα την απειλή του λαϊκίστικου και ξενοφοβικού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία».

Για τον ίδιο λόγο, αλλά και διότι ο Β. Σόιμπλε και πιθανότατα μαζί του πλέον και η Αγκελα Μέρκελ ούτε συμμερίζονται συχνά τη θετική στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε διάφορα θέματα ούτε θέλουν να δώσουν μεγάλο «αέρα» στους Ζ.-Κ. Γιούνκερ και Πιερ Μοσκοβισί για να διατυπώνουν τις προτάσεις τους χωρίς συνεννόηση.

 Γι’ αυτό φροντίζουν να παίρνουν αποστάσεις ή και να τους διαψεύδουν, όπως έγινε αυτήν τη φορά, ενώ ο Γάλλος επίτροπος ήταν καθησυχαστικός για την απόφαση του Eurogroup. Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία γνωρίζει πολύ καλά ότι το πρόγραμμα δεν μπορεί να «σταθεί» δίχως το ΔΝΤ, αφού η Βουλή της μόνο με την προϋπόθεση της παρουσίας του Ταμείου δέχθηκε να εγκρίνει το τρίτο μνημόνιο για την Ελλάδα.

Ολα αυτά τα περίπλοκα ήταν και είναι πέρα από τις δυνατότητες άσκησης επιρροής από την ελληνική κυβέρνηση, που άλλωστε πότε γέρνει προς τους Ευρωπαίους και πότε προς το ΔΝΤ. Το μήνυμα, όμως, που εστάλη από το Eurogroup προς την ίδια οφείλει να το ερμηνεύσει σωστά. 

Πρώτον, ότι ακόμη δεν πείθει πως τα κονδύλια που λαμβάνει από τους δανειστές για συγκεκριμένους σκοπούς τα χρησιμοποιεί ανάλογα (για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου π.χ.) κι εκείνοι απαιτούν αποδείξεις. Δεύτερον, ότι η στήριξή της δεν είναι εξασφαλισμένη με τη συμπεριφορά που επιδεικνύει σε πολλούς τομείς. Αρα, ας μη σπεύσει να θριαμβολογήσει ο πρωθυπουργός στο κομματικό συνέδριο... 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ

.«Έκοψαν» τον Καρανίκα από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ!

Οι οδυνηρές εκπλήξεις για την ηγεσία της κυβέρνησης από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του συνεδρίου του κόμματος συνεχίζονται. Όπως μεταδίδει το Πρώτο Θέμα, η κομματική οργάνωση του Παγκρατίου δεν εξέλεξε τον πρωθυπουργικό συνεργάτη Νίκο Καρανίκα, ο οποίος θεωρείται από τους πλέον έμπιστους του Αλέξη Τσίπρα και είναι υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασμού στο επιτελείο του!

 Ο αποκλεισμός Καρανίκα έρχεται να επιβεβαιώσει το κλίμα «ανθρωποφαγίας» που κυριαρχεί στις οργανώσεις: η εσωκομματική αντιπολίτευση «κόβει» κυβερνητικούς και βουλευτές, ενώ η σκληρή κυβερνητική συνιστώσα «Ενωτική Κίνηση», που εκφράζει την πιο φιλοτσιπρική τάση, έχει δώσει σήμα για να κοπούν τα στελέχη των «53+», που ετοιμάζονται να ασκήσουν αυστηρή κριτική για την κυβερνητική πολιτική στο συνέδριο...

 Επιπλέον διεξάγεται και ένας ανοιχτός πόλεμος μεταξύ κυβερνητικών και βουλευτών από τη μία και αμιγώς κομματικών στελεχών από την άλλη, αλλά και ένας ανταγωνισμός εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας και των κυβερνητικών στελεχών.

Αιτία είναι η ποσόστωση που έχει επιβληθεί για την εκλογή της Κεντρικής επιτροπής, σύμφωνα με την οποία μόνο το 25% των μελών της νέας ΚΕ μπορεί να είναι βουλευτές ή κυβερνητικά στελέχη, από υπουργοί έως επικεφαλής οργανισμών ή με οποιαδήποτε άλλη θέση στον κρατικό μηχανισμό.

Αυτό σημαίνει ότι από μία ΚΟ 144 βουλευτών και πολλαπλάσιων κυβερνητικών στελεχών, μόνο 37 μπορούν να εκλεγούν στην ΚΕ! Αυτό έχει ανοίξει την όρεξη ενός σκληρού κομματικού μηχανισμού που αρχίζει να κόβει όπου μπορεί βουλευτές για να εκλέξει στελέχη, που δραστηριοποιούνται μόνο στο κόμμα.

Ήδη υπάρχουν σκέψεις στην ηγεσία να εξαιρεθούν κάποιες ομάδες στελεχών, όπως οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων και επικεφαλής μεγάλων ΔΕΚΟ, από την ποσόστωση, προκειμένου να μην υπάρξει μεγάλη «σφαγή» έμπειρων και ικανών στελεχών.

.ΣΥΡΙΖΑ: Φόροι, αντεργατικά μέτρα και ξύλο…

Πρώτα «ψέκασαν» και ξυλοφόρτωσαν τους συνταξιούχους και μετά στενοχωρήθηκαν τόσο πολύ που μας ανακοίνωσαν ότι τα ΜΑΤ δε θα ξαναχρησιμοποιήσουν χημικά σε κινητοποιήσεις εργαζόμενων και συνταξιούχων.

 Δυο μέρες μετά αυτοδιαψεύστηκαν καθώς τα ΜΑΤ προσπάθησαν (ανεπιτυχώς τελικά) να φράξουν την είσοδο διαδηλωτών σε δικαστήριο της Θεσσαλονίκης στο οποίο θα γινόταν πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» φώναζαν οι διαδηλωτές, έχοντας απέναντί τους τα ΜΑΤ, σταλμένα από την κυβέρνηση ενός κόμματος που πολλοί απ' αυτούς είχαν εμπιστευθεί, καθώς μέχρι να σχηματίσει κυβέρνηση φώναζε τα ίδια συνθήματα…

 Τα έσοδα ξεπέρασαν το στόχο! Πανηγυρίζουν τα στελέχη της ίδιας κυβέρνησης, λες και ο λαός δεν ξέρει ότι τα έσοδα αυτά βγήκαν από το αίμα που του ρουφάνε με τους μηχανισμούς της φορομπηξίας.

Ο προϋπολογισμός του 2017 θα εκτελεστεί με την ίδια επιτυχία, δηλώνουν με αυταρέσκεια τα ίδια κυβερνητικά στελέχη, λες και ο λαός δεν ξέρει πως η επιτυχής εκτέλεση του προϋπολογισμού μπορεί να γίνει μόνο αν τους ρουφήξουν περισσότερο αίμα. Η λίστα των νέων έμμεσων φόρων, που προστίθενται στους παλιούς, από τους οποίους κανείς δεν καταργήθηκε, είναι εφιαλτική.

 Μόνο στον αέρα που αναπνέουμε δεν έβαλαν φόρο, αλλά δεν αποκλείεται σε κάποια επόμενη «αξιολόγηση» να το κάνουν κι αυτό, άμα «δε βγαίνουν τα νούμερα».
Καλλιεργούν και πάλι μια ψεύτικη αισιοδοξία ότι επίκειται (ή ότι, τέλος πάντων, το παλεύουν σκληρά να γίνει) νέα αναδιάρθρωση του χρέους (την οποία πρόστυχα ονομάζουν «απομείωση», ενώ έχουν υπογράψει ότι αποκλείεται οποιαδήποτε ονομαστική μείωση του χρέους). 

Στο τέλος θα υπάρξουν μόνο τα προγραμματισμένα βραχυπρόθεσμα μέτρα (που «δε θα είναι δωρεάν», όπως έχει δηλώσει ο Ρέγκλινγκ, ο γερμανός γκαουλάιτερ του ESM), ενώ τα μέτρα για τη ρύθμιση των δόσεων μετά το 2021 θα συζητηθούν το 2019, για ν' αποτελέσουν μοχλό επιβολής ενός τέταρτου Μνημόνιου.

Ομως, ακόμα κι αν ανακοινώνονταν τώρα τα μέτρα που θα ισχύσουν μετά το 2021 (ως αποτέλεσμα ενός παζαριού ανάμεσα στη Γερμανία και το ΔΝΤ και όχι επειδή δίνει κανείς σημασία στην ψοφοδεή συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων), αυτό δε θα άλλαζε την προγραμματισμένη λήψη νέων αντεργατικών μέτρων, που θα συζητηθούν στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης. Μάλιστα, όσο πιο σαφές γίνει το πλαίσιο ρύθμισης της αποπληρωμής του χρέους για την περίοδο μετά το 2021, τόσο πιο σκληρά θα είναι τα αντεργατικά μέτρα, γιατί θα έχουμε μια λύση-πακέτο έμπνευσης του ΔΝΤ.

Τα πράγματα είναι δρομολογημένα και δεν αλλάζουν. Πρώτο Μνημόνιο, δεύτερο, τρίτο, ένα αβάσταχτο φορτίο φορομπηξίας, μια εφιαλτική κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με προοπτική παραπέρα χειροτέρευσης. Περισσότεροι φόροι, νέα αντεργατικά μέτρα, καμιά επιστροφή σε όσα ίσχυαν προ κρίσης. Και η αστυνομική καταστολή με τα γκλομπ παρά πόδα, έτοιμη να χτυπήσει κάθε αντίσταση που θα ξεφύγει -έστω και λίγο- από τα όρια της ανώδυνης για το σύστημα διαμαρτυρίας.
Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει «από τα πάνω». Το παραμύθι τελείωσε. Οσοι το καταλάβαμε δεν έχουμε παρά ν' αρχίσουμε να ψάχνουμε τρόπους για ν' αντιδράσουμε μαχητικά. Στα δικά μας χέρια βρίσκεται το μέλλον μας.

.Για το σκάνδαλο των σκανδάλων θα κάνει κάτι ο κύριος Μητσοτάκης;

Οι αποκαλύψεις χθες του Γιάννη Στουρνάρα για το ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην αναγκαστική επιβολή των capital controls και στην υπογραφή νέου μνημονίου ύψους 86 δισ. ευρώ ανοίγουν νέο κεφάλαιο στις σχέσεις του με το σύστημα Μαξίμου.

Τα όσα είπε για τον Γιάνη Βαρουφάκη ο οποίος πήγαινε κι έλεγε ότι είναι υπουργός μιας χρεοκοπημένης χώρας επιβεβαιώνουν το έγκλημα που συνετελέσθη το πρώτο εξάμηνο της διαπραγμάτευσης της κυβέρνηση της αριστεράς.

Όμως, γιατί φταίει μόνον ο Βαρουφάκης; Γιατί στο κάδρο δεν υπάρχει και ο Τσίπρας, ο Παππάς, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης ή ακόμη και ο Τσακαλώτος; Γιατί φταίνε λιγότερο όλοι όσοι συμμετείχαν στο υπουργικό συμβούλιο και κυρίως στην ομάδα που έκανε τις κρίσιμες συσκέψεις στο Μαξίμου μαζί με τον άσχετο περί τα οικονομικά και ανύπαρκτο υπουργό Φλαμπουράρη;

Ο διοικητής της ΤτΕ προσπάθησε να μην οξύνει τα πνεύματα και να μη διαταράξει περαιτέρω τις σχέσεις κυβέρνησης και κεντρικής τράπεζας. Όμως, τα γεγονότα είναι... ξεροκέφαλα και όσο και να θέλει να τα «εξευγενίσει» ο κ. Στουρνάρας αυτά δεν μπορούν παρά να είναι εδώ και να μας θυμίζουν τι έγινε πέρυσι.

Χθες, επίσης, ο κεντρικός τραπεζίτης απέφυγε να πει πόσο ζημιώθηκε η χώρα από εκείνα τα γεγονότα. Όλοι όμως, γνωρίζουμε ότι επιβαρύνθηκε με ένα αχρείαστο μνημόνιο 86 δισ. Πάνω από 40 δισ. ευρώ έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες, ενώ λόγω της τραπεζικής αναταραχής και του χρηματιστηρίου το κράτος έχασε πάνω από 30 δισ. ευρώ από τις μετοχές που είχε στις τέσσερις τράπεζες μέσω του ΤΧΣ.

Όλα αυτά συνιστούν τα μεγαλύτερο σε έκταση οικονομικό σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης. Πάμε λοιπόν να δούμε που βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία σ' αυτό. Ο κεντρικός τραπεζίτης λέει ότι το δημοψήφισμα και ο Βαρουφάκης (εμείς λέμε και ο Τσίπρας με την παρέα του) έφεραν τα capital controls και ζημίωσαν τη χώρα. Γιατί λοιπόν η ΝΔ δεν σηκώνει το θέμα; Γιατί δε ζητά εξεταστική επιτροπή; Γιατί δεν μαζεύει όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και να κάνει αναφορές στους εισαγγελείς; Γιατί δεν ζητούν την παραδειγματική τιμωρία όσων προκάλεσαν ανεπανόρθωτη καταστροφή στην πατρίδα;

Τι περιμένουν; Πότε ο Τσίπρας θα πάει σε εκλογές για να παραγραφούν όλα τα αδικήματα που σχετίζονται με το δημοψήφισμα και το τρίτο μνημόνιο; Αντί ο κ. Βορίδης να υπονοεί ότι θα στείλει στο εδώλιο τον Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, μήπως να ξεκινήσει πρώτα από το μείζον ζήτημα της οικονομικής ζημιάς στην Ελλάδα;

Ο Τσίπρας και η παρέα του δεν έχουν τα κότσια να πάνε μόνοι τους σε εξεταστική επιτροπή. Τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί τόσο νέοι να συναντήσουν τον Ακη στον Κορυδαλλό. Και η ΝΔ δεν μπορεί από μόνη της να κινήσει διαδικασίες εξεταστικής. Όμως, μήπως το σκάνδαλο των σκανδάλων πρέπει να ξαναβγεί τώρα στο προσκήνιο; Τώρα που ο Στουρνάρας τους πήρε και τους σήκωσε;