.Δημόσιο: Ανατροπές στους μισθούς - Το σχέδιο για τα ειδικά μισθολόγια: Μείωση των επιδομάτων

Μείωση του αριθμού των ειδικών μισθολογίων σχεδόν στο μισό και αλλαγές στη δομή τους μέσω του εξορθολογισμού των επιδομάτων είναι οι βασικοί άξονες των αλλαγών για όσους αμείβονται με ειδικό καθεστώς στο Δημόσιο.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, ο στόχος είναι η εξίσωση των αποδοχών για όσους έχουν τα ίδια εργασιακά χαρακτηριστικά, αλλά όπου οι συνθήκες εργασίας το στοιχειοθετούν (ειδικά καθήκοντα, κίνδυνος κ.λπ.) θα παραμείνουν κάποια επιδόματα, ενώ τα περισσότερα θα ενσωματωθούν στον βασικό μισθό.
«Οδηγός» για τις αλλαγές θα αποτελέσει το νέο ενιαίο μισθολόγιο που υιοθετήθηκε πέρυσι, δηλαδή, ακόμα κι αν προκύψουν μειώσεις στις αποδοχές των υπαλλήλων που αμείβονται με ειδικό μισθολόγιο, θα καλυφθούν από την προσωπική διαφορά. Και αυτή θα αντισταθμίζεται από τις μελλοντικές αυξήσεις που θα λάβουν εξαιτίας της μισθολογικής ωρίμανσης ή των προαγωγών, αναφέρει η εφημερίδα.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να δοθούν κάποιες λελογισμένες αυξήσεις σε γιατρούς και πανεπιστημιακούς, μέσα από τις αλλαγές στα ειδικά τους μισθολόγια, για να σταλεί το μήνυμα στήριξης σε κλάδους στους οποίους παρατηρείται φυγή προς το εξωτερικό.
Συνολικά, οι αλλαγές στα ειδικά μισθολόγια θα αφορούν 188.000 εργαζομένους από το σύνολο των 658.000 δημοσίων υπαλλήλων (το 28,5%).
Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες πάντα της "Καθημερινής", οι αλλαγές που προωθούνται είναι οι εξής:
1. Μείωση του αριθμού των ειδικών μισθολογίων από περίπου 20 που είναι σήμερα σε 8-9. Η μείωση θα προέλθει από τη συγχώνευση μισθολογίων που έχουν όμοιο αντικείμενο απασχόλησης (για παράδειγμα θα δημιουργηθεί ένα ειδικό μισθολόγιο για όλα τα μέλη ΔΕΠ ΑΕΙ, ΕΠ ΤΕΙ, ΕΕΔΙΠ, ΕΔΙΠ, εκπαιδευτικό προσωπικό ΑΕΝ, Ανώτατων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών).
 Η συνένωση των ομοειδών ειδικών μισθολογίων θα γίνει με τη σύνδεση των αποδοχών κάθε μισθολογίου με ένα συγκεκριμένο σημείο αναφοράς. Στο παράδειγμα των πανεπιστημιακών θα μπορούσε ως σημείο αναφοράς να οριστούν οι αποδοχές του καθηγητή πανεπιστημίου, ενώ οι αποδοχές των άλλων βαθμών θα διαμορφώνονται ως ποσοστό επί των αποδοχών του σημείου αναφοράς.
2. Για τον υπολογισμό των νέων αποδοχών του υπαλλήλου που θα αποτελεί το σημείο αναφοράς, θα υπολογίζονται οι σημερινές του αποδοχές, όπως αυτές προκύπτουν από τον συμψηφισμό του βασικού μισθού, του χρονοεπιδόματος, καθώς και των επιδομάτων που λαμβάνονται υπόψη στον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών. Ετσι, για τους πανεπιστημιακούς, θα είναι ο βασικός μισθός συν το επίδομα διδακτικής προετοιμασίας και εξωδιδακτικής πανεπιστημιακής απασχόλησης, καθώς και η πάγια αποζημίωση για τη δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης και για συμμετοχή σε συνέδρια.

3. Εκτός από τα παραπάνω επιδόματα, προβλέπεται και η διατήρηση ενός επιδόματος που θα αφορά τα ειδικά καθήκοντα κάθε κατηγορίας. Το επίδομα αυτό, όμως, θα καταβάλλεται μετά την αξιολόγηση του υπαλλήλου και θα συνδέεται με την ενεργό άσκηση των προβλεπόμενων καθηκόντων του. Αυτό σημαίνει ότι για να καταβληθεί για παράδειγμα το ερευνητικό επίδομα στους πανεπιστημιακούς, θα πρέπει να έχει προηγηθεί αξιολόγησή τους. Για άλλες κατηγορίες θα προβλέπεται ως κίνητρο απόδοσης ή ειδικών καθηκόντων κ.ο.κ.

.Άνθρωποι και ρόλοι

Η Είδηση είναι αλήθεια πως έπαιξε. Κι ας ήταν τόσο μεγάλα και συγκλονιστικά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Τρομοκρατία, βία, πραξικοπήματα. Η Πορτογαλία ωστόσο τα κατάφερε. Για την ακρίβεια ανέτρεψε μια κατάσταση. Καμιά επιβολή προστίμων. Κι ας μη βγαίνανε οι δείκτες και τα νούμερα.
Επιτυχία μεγάλη. Σίγουρα βοηθούν οι συγκυρίες. Αλλά και αυτές για να αξιοποιηθούν χρειάζονται τα κατάλληλα πρόσωπα. Με ικανότητες, ευφυΐα και πραγματισμό. Ούτε ψοφοδεή ανθρωπάκια, ούτε κουτοπόνηρους μαϊντανούς.
Κατ’ αρχήν μια ικανή πολιτική ηγεσία. Γιατί η επιτυχία στη δική της διαπραγματευτική ικανότητα, εξ ορισμού πιστώνεται. Για να μην ξεχνιόμαστε και στην περίπτωση της Ελλάδας κάποιοι πριν από χρόνια μιλούσαν για πιστόλια στο τραπέζι και κάποιοι άλλοι ξεκίνησαν και καλά φουριόζοι για ‘διαπραγμάτευση’. Από ότι φάνηκε μεταξύ τους τα λέγανε. Και ο μόνος κρότος που ακούστηκε δεν ήταν από πυροβολισμό αλλά από τη βουτιά στον λάκκο της ύφεσης και των μνημονίων και τους διαδοχικούς πάτους, που από τότε έχουμε πιάσει.
Σημαντική όμως στην επιτυχία των Πορτογάλων ακούγεται ότι είναι η συμβολή του πορτογάλου Επιτρόπου, Μοέδας. Το λένε τα μέσα ενημέρωσης στη χώρα του, το σιγοψιθυρίζουν στα πηγαδάκια εξουσίας. Χωρίς εξαγγελίες από τον ίδιο, χωρίς δηλώσεις μετά από την επιτυχία. Σεμνά και ουσιαστικά. Με αίσθημα καθήκοντος στην πατρίδα του και τους θεσμούς για τους οποίους δουλεύει. Τιμά τη χώρα του, δίνει νόημα στη θέση του. Χωρίς σκοπιμότητες , φρου φρου, αρώματα και υστερόβουλους υπολογισμούς.

Κάθε αναλογία και σύγκριση με πρόσωπα που αφορούν τη χώρα μας, μόνο θλίψη και μελαγχολία μπορεί να φέρει. Είπαμε άνθρωποι και ρόλοι. Άνθρωποι και ανθρωπάκια.

.Παράνομες αριστερές αρχές…

Ωστε έτσι, λοιπόν. Είναι μείζον θέμα αρχής για την Αριστερά να μην επιχειρεί η αστυνομία εναντίον όσων καταλαμβάνουν παρανόμως ιδιωτικά η δημόσια κτίρια! Είναι τόσο σοβαρό, που αναγκάζει το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπολιτευθεί την κυβέρνησή του με μια ανακοίνωση λυρικής σφοδρότητας: «Η αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη μάς βρίσκει αντίθετους. Η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης συνιστά πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς»

Τα εν λόγω «εγχειρήματα» τα πραγματοποίησε η ομάδα διεθνών ακτιβιστών «No Border», η οποία, αφού βανδάλισε και ψιλοέσπασε το Αριστοτέλειο, όπου είχε κατασκηνώσει με την ανοχή όλων, ξεχύθηκε στην πόλη για περαιτέρω εφαρμογή αριστερών αρχών και αξιών. 

Από πότε, όμως, η ανομία, η παράνομη δραστηριότητα καθαγιάζεται από κάποιον υψηλό σκοπό; Και πώς, άραγε, επιτυγχάνει ένας επαναστατημένος νέος από τη Γουινέα να λύσει το πρόβλημα των δύστυχων προσφύγων βάφοντας ένα πανεπιστήμιο μιας άλλης χώρας που τον φιλοξενεί ή σπάζοντας πόρτες και παράθυρα του ίδιου ιδρύματος; Ζημιές που θα πληρώσουν και οι φτωχοί πολίτες...

 Σε ποια κατάστιχα πολιτικής θεωρίας είναι γραμμένο ότι σε όποιον παρανομεί για καλό σκοπό, καταλαμβάνει ας πούμε ξένη περιουσία για να εγκατασταθούν πρόσφυγες, του οφείλεται αυτοδικαίως ασυλία; Και καλά ο «αλληλέγγυος» από τη Νέα Ζηλανδία ή τα Εξάρχεια, ο ερωτευμένος με τη βία και την καταστροφή, που κάνει πρόβες καταχρηστικής εξουσίας και απαιτεί ατιμωρησία, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ;

 Ενα κόμμα κυβερνητικό, τα στελέχη του οποίου ορκίστηκαν να εφαρμόζουν το Σύνταγμα και τους νόμους; Λέει πουθενά το Σύνταγμα ότι, εάν πρόκειται να υπερασπιστείς αδικημένους, μπορείς ατιμωρητί να αλωνίζεις ασύδοτος; Σε ποιο άρθρο ακριβώς;

Τόσο με την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη χθεσινή παρέμβαση της περιβόητης κίνησης των «53+», οι οποίοι ζητούν να σταματήσουν οι... διώξεις «αλληλέγγυων», μπορεί στην ουσία να επιδιώκουν να μπουκώσουν με αρλούμπες το πεινασμένο αριστερό τους ακροατήριο, είναι όμως ενέργειες βαθιά αντιδημοκρατικές. Παροτρύνουν δικαστές και αστυνομία σε περιφρόνηση νόμων και Συντάγματος.

Σωκράτης Τσιχλιάς

.Η Πάρος του Τσίπρα…

Είχαν μαζευτεί περί τα 300 άτομα στον διάδρομο απογείωσης - προσγείωσης στην Πάρο και περίμεναν τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που ήρθε με ειδική χορηγούμενη πτήση της Aegean να εγκαινιάσει τον διάδρομο και όχι το νέο αεροδρόμιο, όπως επί ημέρες βομβάρδισαν τα ΜΜΕ τα non papers του Μαξίμου και του κ. Σπίρτζη.

 Είχαν προετοιμάσει καλά την εκδήλωση - ως και παιδάκια με παραδοσιακές στολές από χορευτικούς συλλόγους στη Νάουσα έφεραν (για ντεκόρ). Ακόμη και μια μίνι δεξίωση διοργάνωσαν στο άψε-σβήσε με καναπεδάκια (ξέρετε, αυτά με τη σφολιάτα και με την κρέμα - σαν οδοντόπαστα - με πάστα ελιάς και τόνο). Η δεξίωση μάλλον έγινε ειδικά για τη λεγόμενη «αδιαίρετη τριάδα» της κυβέρνησης (Τσίπρας, Παππάς και Σπίρτζης) αφού οι τρεις τους είχαν απομονωθεί σε μια γωνιά…

 Ο κόσμος δεν πλησίασε τους επισήμους, δεν υπήρξε αυτό που λέμε λαϊκή υποδοχή, παρά το γεγονός ότι η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας φρόντισε κατά την προσγείωση του αεροσκάφους να σχηματίσει μια υδάτινη αψίδα από δύο πυροσβεστικά οχήματα, σαν τις εικόνες που βλέπαμε π.Μ. (προ Μνημονίου) στην υποδοχή των ολυμπιονικών.

 Και ήταν βεβαίως και ο Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος που κάπως τους χάλασε την ωραία ατμόσφαιρα λέγοντας στον Πρωθυπουργό ότι η Νάξος υποφέρει από έλλειψη νοσοκομείου. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν έβγαλε «κιχ», έκανε πως δεν άκουσε κι ας είχε εγκαινιάσει πριν από λίγες ημέρες ένα άδειο νοσοκομείο στη Σαντορίνη, το οποίο τώρα στελεχώνει παίρνοντας προσωπικό από το Αττικό...

Μάλωσαν και για την πατρότητα του έργου
Η κυβέρνηση επέλεξε σημαδιακή ημέρα να κάνει τη φιέστα στην Πάρο, την ημέρα δηλαδή που οι φορολογούμενοι συνέρρεαν στα γκισέ των τραπεζών για να πληρώσουν ό,τι μπορούν από την πρώτη δόση των φορολογικών οφειλών τους. Αλλά ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες;

Τα εγκαίνια έχουν εισέλθει πια για τα καλά στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης προσφέροντας θέαμα - και ας εγκαινιάζουν έργα άλλων, χωρίς μάλιστα να τους προσκαλούν σ' αυτά. Οπως συνέβη με τον Γιάννη Ραγκούσηπου δεν παρέστη παρότι σχεδίαζαν να του απονείμουν και αναμνηστική πλακέτα για τη συνεισφορά του. Η κυβέρνηση, βλέπετε, διεκδικούσε ως την τελευταία στιγμή την πατρότητα του έργου, ενώ η ΝΔ υποστηρίζει ότι δικό της είναι το έργο.

Για την ιστορία, απλώς σημειώνω ότι ο πρώτος που δεσμεύτηκε για αεροδρόμιο ήταν ο Κ. Σημίτης παρουσία του κ. Ραγκούση. Στην ουσία το έργο τίθεται σε τροχιά το 2006 επί δημαρχίας Ραγκούση. Και αν στο έργο δεν συνέβαλλε και η Aegean για την κατασκευή των χώρων υποδοχής του αεροδρομίου, μάλλον ο κ. Σπίρτζης θα πήγαινε στις 29 Ιουλίου, αντί στην Πάρο, στα Τρίκαλα για να εγκαινιάσει μια σήραγγα. Εστειλε όμως την υφυπουργό του Μαρίνα Χρυσοβελώνη (των ΑΝΕΛ), η οποία καμάρωνε επειδή πρώτη φορά έκοβε... κορδέλα.

Προληπτική σύλληψη λόγω... Κένεντι
Ηταν όνειρο ζωής για τους κατοίκους της Πάρου το αεροδρόμιο αυτό. Σπουδαίο γεγονός με την παρουσία του Πρωθυπουργού στο νησί τους, αλλά φαίνεται πως γύρισε στη φιέστα την πλάτη. Αυτή τη στιγμή, μου λένε, στην Πάρο βρίσκονται περισσότεροι από 30.000 έλληνες παραθεριστές και στο αεροδρόμιο ήταν μερικές εκατοντάδες άτομα. Υπήρξε όμως και μια... προληπτική σύλληψη. 

Σύλληψη λόγω βλακείας καλύτερα. Ενας υπάλληλος του δήμου (ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ) πόσταρε στο FB του: «Ολοι στο αεροδρόμιο της Πάρου να υποδεχθούμε τον πρωθυπουργό μας Αλέξη Τσίπρα, όπως ακριβώς υποδέχθηκαν στο Ντάλας του Τέξας τον Κένεντι». Η αστυνομία τον συνέλαβε αμέσως. Τον κράτησε επί δύο ώρες ανακρίνοντάς τον, αφού είναι γνωστό τι έπαθε στο Ντάλας ο Κένεντι.

Βηματοδότης

.No Border Στη Μαλακία Που Σας Δέρνει Camp…

Η πανέμορφη χώρα μας είναι ένας από τους πιο διάσημους τουριστικούς προορισμούς του κόσμου. Δεν είναι μόνο τα πανέμορφα rooms to let της κυρα-Ρίτσας των Κυκλάδων με την υπέροχη διακόσμηση από σουηδικό ξύλο. Δεν είναι μόνο οι μαγευτικές παραλίες με τις αμέτρητες γόπες τσιγάρων, παγκόσμιο φαινόμενο πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν είναι μόνο η περιβόητη χωριάτικη σαλάτα και το τζατζίκι που μοιράζονται 6 Γερμανοί ως κύριο πιάτο.

 Πρόσφατα προστέθηκε στην ατέλειωτη γκάμα των τουριστικών δυνατοτήτων μας και ένα νέο είδος τουρισμού: ο Μπαχαλοτουρισμός. Νοιώθεις καταπιεσμένος στη χώρα σου και θες κάπου να τα σπάσεις για να ξεσκάσεις; Έχεις βαρεθεί το νόμο και την τάξη και θες ένα θεματικό πάρκο όπου θα κυριαρχεί το χάος και η αναρχία; Σε πιέζει η μαμά σου να φας μπριάμ και θες να νοιώσεις ανεξάρτητος και επαναστατημένος; Κανένα πρόβλημα, έλα στη χώρα του Πλάτωνα και Μάρκου Λεζέ και κάνε ό,τι σου γουστάρει…

Δεν έχεις λεφτά για ξενοδοχείο, ούτε καν για camping; Κανένα πρόβλημα, θα κατασκηνώσεις στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης δωρεάν. Ναι, αλλά θες και ένα πολιτικό πλαίσιο για να είναι πιο αληθοφανής η περιπέτεια. Έ γι' αυτό σκας; Θα πούμε ότι συμπαραστέκεσαι στους πρόσφυγες, αντιτίθεσαι στην παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, στην κακούργα την κοινωνία βρε αδερφέ. 

Τώρα πώς βοηθάς το προσφυγικό βανδαλίζοντας το Πανεπιστήμιο και το Δημαρχείο (!) και στρέφοντας την υπόλοιπη κοινωνία εναντίον σου και εμμέσως δυσφημώντας τον αγώνα και το δράμα τους κανείς δεν ξέρει, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες μπροστά στο ατέλειωτο φαν που θα σου προσφέρει η εμπειρία.

Τι κάνει η κυβέρνηση για όλα αυτά; Μα φυσικά σιωπηρά και υπογείως στηρίζει προσβλέποντας στην ψήφο και την συμπάθεια των πιτσιρικάδων και αδιαφορώντας για την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας που έτσι κι αλλιώς άλλοι θα πληρώσουν με τους φόρους τους.

Φαντάζομαι σε κάνα χρόνο θα ζητήσει συγγνώμη όπως ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας.

.Η ψήφος του «νόχι»

Ας προσπαθήσουμε να το δούμε θετικά: Το «παρών/παρούσα» στις ψηφοφορίες στης Βουλής (με το «παρούσα» πάντως στανικά αφομοιωμένο από το κυρίαρχο και γραμματικά αρσενικό γένος) δεν είναι μια ψήφος-μη ψήφος, ένα τέχνασμα υπεκφυγής και διαφυγής από την ευθύνη του καθαρού ναι ή του ακράδαντου όχι. 

Δεν είναι ένα παράδοξο «είμαι μέσα μένοντας έξω», ένα «συμφωνώ αρνούμενος» ή «αρνούμαι συμφωνώντας», που δεν το προβλέπει η ζωή, η οποία σπάνια επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες αμέτοχης συμμετοχής, απαιτώντας σε ακέραιο στην αντίθεση ή στη συμφωνία σου. 

Ας πούμε, λοιπόν, ότι η επιλογή «παρών/παρούσα» απορρέει από τη σκέψη του νομοθέτη ότι πρέπει να καλύπτεται και η εύλογη σε αρκετές περιπτώσεις αμφιταλάντευση κάποιων βουλευτών ή ενός κόμματος, ο δισταγμός τους, όταν δεν συμφωνούν ενθουσιωδώς με μια πρόταση, αλλά και πάλι δεν αισθάνονται έτοιμοι να την απορρίψουν δίχως ενοχή. 

Θα μπορούσαμε να το δεχτούμε, αν η κοινοβουλευτική εμπειρία δεν έδειχνε ότι αυτό το ιδιότροπο «νόχι», ημιάθροισμα του «ναι» και του «όχι», λειτουργεί σαν δήλωση αποποίησης ευθυνών, μερικής έστω. Το πράγμα γίνεται πολύ περισσότερο απογοητευτικό σε ψηφοφορίες σχεδίων νόμου με κάμποσα άρθρα. 

Προχθές το βράδυ, με την ψηφοφορία για τον εκλογικό νόμο, πολλοί απ’ όσους παρακολουθούσαν από το κανάλι της Βουλής ή τον υπολογιστή τους τη μεταμεσονύκτια διαδικασία θα μελαγχόλησαν ακούγοντας τα διάφορα «ναι στα 1, 2, 5, όχι στο 3, παρών στο 4», «παρών στο 2, όχι στα υπόλοιπα», «ναι στο 3, παρών στο 2, όχι στα άλλα». 

Θα μελαγχόλησαν παρατηρώντας ότι χρειάστηκε ένα πεντάλεπτο για να διευκρινιστεί τι ακριβώς ήθελε να ψηφίσει κάποιος εκ των ανεξαρτήτων, ο κ. Στάθης Παναγούλης συγκεκριμένα, ένας επιπλέον εκ των ανεξαρτητοποιούμενων βουλευτών που θεωρούν προσωπική την έδρα τους και όχι πρωτίστως (ή, έστω, εν μέρει) του κόμματος με το οποίο πολιτεύτηκαν. 

Θα μελαγχόλησαν με την όλη σύγχυση, συσκοτιστική για τον βαθιά πολιτικό χαρακτήρα της ψηφοφορίας. Θα σκέφτονταν τα χρόνια που βρίσκονταν στα φοιτητικά θρανία, όταν πρωτοεισήχθη η μορφή εξετάσεων με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής. Αρκούσε ένας διαβασμένος για να περάσουν δέκα, που άκουγαν και κατέγραφαν τον ψίθυρό του ή τσάκωναν το σκονάκι του: «1Α, 2Γ, 4Ε...» Αλλά σκονάκι και Βουλή δεν πάει. 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.Ξεπούλημα της Ελλάδας και εργασιακός μεσαίωνας τα νέα εγκλήματα της κυβέρνησης

Η παράδοση των ελληνικών τραπεζών και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στα χέρια ξένων, δεν είναι το μοναδικό έγκλημα που κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Έρχονται κι άλλα τους επόμενους μήνες με πρώτο την παράδοση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών στα χέρια των τεχνοκρατών των Βρυξελλών. Οι οποίοι έχοντας συμμάχους τους εγχώριους κουκουλοφόρους ετοιμάζονται για την τελική άλωση στους χώρους εργασίας.

 Δε μιλάμε για την κατάργηση των προνομίων των συνδικαλιστοπατέρων που παίζουν παιχνίδια στις πλάτες του ελληνικού λαού. Αυτοί μας είναι αδιάφοροι.
Μιλάμε για κατακτήσεις όπως το θεσμοθετημένο ωράριο, μια αξιοπρεπής αμοιβή που θα πληρώνεται στην ώρα της, ένα ελάχιστο δίχτυ προστασίας από τους εργοδότες. Τους ξένους κατά κύριο λόγο που θα έρθουν να «επενδύσουν» και ζητούν μισθούς πείνας και εργαζόμενους – υπόδουλους.
Η ομάδα Τσίπρα – Καμμένου έρχεται να δώσει νέο αίμα, παραδίδοντας τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα και ανοίγοντας θέμα ομαδικών απολύσεων σε μια χώρα με 25% ανεργία. Και το έγκλημα θα ολοκληρωθεί με τη μείωση των αποζημιώσεων. Απόλυση δηλαδή όποτε γουστάρει ο εργοδότης και φθηνή αποζημίωση για ανθρώπους που θα έχουν φτύσει αίμα και που θα βγουν στην ανεργία ή στη σύνταξη των 400 ευρώ.
Η παράδοση των εργασιακών στους δανειστές είναι το δεύτερο τμήμα του σχεδίου αφελληνισμού της οικονομίας. Αυτό που συμφώνησε το άθλιο δίδυμο μόνο και μόνο για να κρατήσει τη θέση του.
Η τρίτη πράξη του δράματος ονομάζεται Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Αυτό το νέο υπερ-ταμείο που θα πάρει την περιουσία του ελληνικού λαού για να την πουλήσει μπιρ παρά, κι όχι για να την αξιοποιήσει προς όφελος του δημοσίου.
Και το τέταρτο μέρος του ελληνικού δράματος θα ολοκληρωθεί με τον έλεγχο χιλιάδων μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων από ξένους.
Πρόκειται για μια τραγωδία για την οποία ευθύνονται βεβαίως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις από τη Μεταπολίτευση και μετά, αλλά κυρίως η καταστροφική πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με ψεκασμένους. Πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για δεκαετίες το έγκλημα του Βαρουφάκη αλλά κανείς δεν τιμωρείται.

Κι όλα αυτά για να μείνουν στην εξουσία. Όλα αυτά για να είναι ο ένας στο Μαξίμου κι ο άλλος να το παίζει ακομβίωτος στρατάρχης. Κάποτε οι ίδιοι κατηγορούσαν τους αντιπάλους τους και τους χαρακτήριζαν «γερμανοτσολιάδες». Η δική τους προδοσία πώς λέγεται; Η δική τους εγκληματική πράξη έχει στο βάθος... Γουδή ή για ακόμη μια φορά θα μείνει ατιμώρητο ένα πολιτικό σύστημα που καταστρέφει τη χώρα;

.Λαϊκισμός και… Πόκεμον!

Οι εκλογές *δεν*γίνονται για να «συμμετέχει» ο λαός στη διακυβέρνηση. Αλλά για να λογοδοτούν αυτοί που ασκούν τη διακυβέρνηση στο λαό. Που τους εκλέγει για να κυβερνούν εκείνοι και να λογοδοτούν στη συνέχεια σε αυτούς που τους ανέδειξαν… Όχι για να διαχέουν τις δικές τους ευθύνες στο λαό… 

Όλα αυτά περί… «συμμετοχικής δημοκρατίας» είναι περισσότερο *διάχυση της ευθύνης*και *αποφυγή λογοδοσίας*… Δεν είναι ούτε «συμμετοχικά», ούτε – κυρίως – «δημοκρατικά». Έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία γι’ αυτό ακριβώς: Γιατί ο λαός δεν μπορεί να συμμετέχει άμεσα στη διακυβέρνηση… Μπορεί όμως, να ζητάε... περισσότερα »

.Όπισθεν Ολοταχώς!

- Ο Μητσοτάκης δεν θα γίνει ποτέ Πρωθυπουργός! Ποιος το είπε αυτό; Όχι ένας και δύο. Το έλεγαν πολλά κυβερνητικά στελέχη από τον περασμένο Ιανουάριο. Κι εννοούσαν, ασφαλώς, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μέχρι χθες το έλεγαν, βέβαια. Τώρα πια δεν το πολύ-λένε…

 Όμως την ίδια ακριβώς «βαρύγδουπη φράση», την είχε εκστομίσει και κάποιος άλλος, εδώ και 31 χρόνια! Ο Ανδρέας Παπανδρέου! Το 1985! Και εννοούσε τον πατέρα του Κυριάκου, τον Κώστα Μητσοτάκη. Ο Ανδρέας έπεσε τότε τραγικά έξω. Το ίδιο έξω θα πέσουν, όπως φαίνεται, κι όσοι επαναλαμβάνουν την κουβέντα αυτή σήμερα. Κι αυτό το ομολόγησε, εμμέσως... περισσότερα »

.Τα ΜΜΕ ανήκουν στον ελληνικό λαό

Τελικά, αποκρυσταλλώθηκε και ξεκαθαρίστηκε η εκλεκτική συγγένεια του κοινοβουλευτικού δικτάτορα της γείτονος Τουρκίας, με τον defacto αυτόκλητο καναλάρχη της δημόσιας και ιδιωτικής TV και καταλύτη του συνταγματικώς υπεύθυνου, για τη Ραδιοτηλεόραση ΕΣΡ, Νίκο Παππά.
Και από τις δυο ακτές του Αιγαίου το μήνυμα είναι σαφές: Μέχρις εσχάτων απηνής διωγμός ΜΜΕ και δημοσιογράφων. Και για τα … μαύρα μάτια, ταχυδακτυλουργικές και αλχημιστικές διαδικασίες για έγκριση καναλιών που ήδη λειτουργούν νομίμως από το 1993.
Στο μεταξύ, στρώσιμο του δαπέδου του σφετεριστή των αρμοδιοτήτων του ΕΣΡ με… πεπονόφλουδες, για τα κανάλια που θεωρούνται εξ αρχής μη … ημέτερα (πχ MEGA), διότι ασκούν το επιβεβλημένο δικαίωμα της Πληροφόρησης, της Κριτικής αλλά και της Προστασίας του ελληνικού λαού από τις… νεοκομμουνιστικές μεθόδους φίμωσης του δικαιώματος έκφρασης, αλλά και αξιοπρεπούς διαβίωσης των Ελλήνων.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας ενώπιον του οποίου εκκρεμούν προσφυγές κατά του σφετερισμού των αρμοδιοτήτων του ΕΣΡ από τον Ν. Παππά θα όφειλε ήδη να έχει εκδώσει την απόφαση ακύρωσης όλων των διαδικασιών κατάργησης των συνταγματικών εγγυήσεων, υπέρ της κρατικής και ιδιωτικής Ραδιοτηλεόρασης, από τον υπ’ αριθ. 1 υπερυπουργό της αλαζονείας.
Αλλά και οι… προσκληθέντες ως υποψήφιοι για απόκτηση νέων καναλιών θα έπρεπε να αρνηθούν την υποταγή τους σε υπουργούς με εξωθεσμικές, αντιδημοκρατικές αυθαιρεσίες. Και να τους συστήσουν να… κάτσουν στα αβγά τους! Όμως με την ευπείθειά τους αυτή, όχι μόνο νομιμοποιούν παρανόμως δρώντα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά και οσονούπω θα γευτούν τα επίχειρα των βεβιασμένων επιλογών τους.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο το απευχόμαστε διότι θα έχουν κεκτημένα έστω και αναρμοδίως δικαιώματα, αλλά είναι βέβαιο ότι θα περάσουν κρίσεις ταχυπαλμίας…
Κοντός ψαλμός αλληλούια. Οι δημοσκοπικές κατρακύλες του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε συνδυασμό με τις αμέτρητες λαϊκές αποδοκιμασίες, η καλπάζουσα ανεργία, τα αμέτρητα λουκέτα επιχειρήσεων, η κατάρρευση του συστήματος Υγείας και Παιδείας, η μετατροπή του άβατου των Εξαρχείων σε φιλοκυβερνητικό modusvivendi, η μετατροπή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου σε χώρο υποδοχής νεοχίππιδων και ων ουκ έστι αριθμός τυχοδιωκτικών ασχημιών, όλος αυτός ο ορυμαγδός των κρουσμάτων κατάλυσης του κράτους δεν δίνει περιθώρια άλλης ανοχής.

Το μόνο… ευχάριστο ενθύμιο της «αριστερής παρένθεσης» είναι ο αμύθητου κόστους (με χρήματα του ελληνικού λαού και των πιστωτών) καταγέλαστος κυβερνητικός τουρισμός, με τα ελάχιστα έως μηδενικά «κατορθώματά» του, αλλά και τις αθεράπευτες επαρχιώτικες γκάφες και αδεξιότητες, ενώπιον εθιμοτυπικώς υποδειγματικών φιλοξενούντων.

Ας το πάρουν λοιπόν απόφαση: Τα ΜΜΕ ανήκουν εξ’ αδιαιρέτου στον ελληνικό λαό. Και σύντομα θα λογοδοτήσουν για τα Ερντογανικά τους καμώματα!

.Από τον εκλογικό νόμο στο «πολιτικό χρήμα»

Ο νέος εκλογικός νόμος που ψηφίστηκε πριν λίγες ώρες, και πέρα από τις συζητήσεις και αναλύσεις για το ποιος κέρδισε ή ποιος ηττήθηκε, θα κριθεί στην πορεία και η ίδια η ζωή θα δώσει τις απαντήσεις της.
Στην Ελλάδα μας αρέσει να κάνουμε συζητήσεις πολλές φορές με «οδηγό» τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες στο συγκεκριμένο ζήτημα τι δείχνουν; Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε ποσοστό περίπου 70% στηρίζει την απλή αναλογική στη λογική της ισοτιμίας της ψήφου.
Είμαστε σε μια εποχή που τα μεγάλα ποσοστά, π.χ.του 40% ή του 45% δεν υπάρχουν και άρα οι πολίτες επιζητούν και απαιτούν και με την εκλογική τους συμπεριφορά τις πολιτικές συνεργασίες στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων.
Γιατί είναι κακό αυτό; Η νέα εποχή που άνοιξε με την κρίση, πολιτική, οικονομική και κοινωνική, μετά την έλευση του μνημονίου, πρέπει να επιφέρει και ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Ο αναλογικότερος νόμος που θα εξασφαλίζει την πιο αυθεντική και αναλογική εκπροσώπηση των κοινωνικών δυνάμεων αποτελεί βασική προϋπόθεση για να διαμορφωθεί ένα ανοιχτό μέτωπο για συνεργασίες και αναδιάταξη των δυνάμεων.
Πέρα όμως από τον εκλογικό νόμο και την αναλογικότητά του, υπάρχει το μεγάλο ζήτημα της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος σε συνδυασμό με τη θεσμική κατοχύρωση της διαφάνειας.
Μετά τον εκλογικό νόμο, ήρθε η ώρα να ανοίξει το κεφάλαιο «πολιτικό χρήμα».Να συζητήσουμε για το πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα σε συνδυασμό με την αγορά και την οικονομία και επιχειρηματικούς κύκλους και να προωθηθεί ένα σχέδιο που θα σταματάει την λεγόμενη «διαμεσολάβηση», ώστε να οδηγηθούμε στην χειραφέτηση της πολιτικής.
Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να ανοίξει άμεσα, την επομένη της ψήφισης του νέου, αναλογικότερου, εκλογικού νόμου, ώστε να προχωρήσει ο δημοκρατικός μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος.

Όλα όμως περνάνε μέσα από την αλλαγή του σημερινού καθεστώτος για το λεγόμενο «πολιτικό χρήμα». 

.Οι καλύτεροι... διαφημιστές της Χρυσής Αυγής

Σ' ένα πολιτικό ατόπημα κι ένα ιστορικό λάθος, προέβη χθες το σύνολο του πολιτικού συστήματος, όλα τα κόμματα της Βουλής. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το να συζητούν επί ώρες για τη Χρυσή Αυγή σε μια συνεδρίαση που υποτίθεται ότι αφορούσε μια τομή στη Δημοκρατία. 
Τεράστιο λάθος, απουσία μάλιστα των Χρυσαυγιτών, να είναι το κεντρικό θέμα μιας πολύωρης συνεδρίασης. Είμαστε σίγουροι ότι ο Μιχαλολιάκος και τα πρωτοπαλίκαρά του θα χαίρονταν βλέποντας στην τηλεόραση να τσακώνονται όλοι με όλους για τη Χρυσή Αυγή, δίνοντάς τους υπόσταση και πολιτικό βάρος που δεν τους αξίζει.
Τι πιστεύουν δηλαδή τα κόμματα ότι έγινε χθες; Ας δουν το βίντεο με τις κόντρες για να καταλάβουν σε ποιον έκαναν αβάντες, ποιοι κέρδισαν τις εντυπώσεις και μάλιστα χωρίς να βρίσκονται στην αίθουσα.
Εμφανίζονται οι Χρυσαυγίτες, οι οποίοι είναι υπόδικοι και η δίκη – παρωδία συνεχίζεται με το ζόρι, να είναι ρυθμιστές του δημοκρατικού πολιτεύματος και να τσακώνονται όλοι για τις ψήφους τους. Βεβαίως, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρόεδρος της Βουλής, ο Νίκος Βούτσης, ο οποίος έβαλε τους Χρυσαυγίτες στο πολιτικό παιχνίδι με τη δήλωσή του για τις ψήφους που έχουν το ίδιο βάρος. 
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση επεδίωκε εξαρχής τις ψήφους των Χρυσαυγιτών ώστε να συμπληρώσει τους «200». Κορυφαία στελέχη της ποτέ δεν απέκλεισαν τις ψήφους των ακροδεξιών, ποτέ δεν είπαν ότι δεν θα δεχθούν να προσμετρηθούν ώστε να περάσει άμεσα η απλή αναλογική. Μέχρι την τελευταία στιγμή μετρούσαν 197 και προσπαθούσαν να πείσουν άλλους τρεις να γίνουν... Τσιριμώκοι. 
Χθες όμως στη Βουλή προσπάθησαν να ξεχάσουν ότι «φλέρταραν» με τις ψήφους των Χρυσαυγιτών, είχαμε το σόου Βούτση με τους αγώνες της Αριστεράς και πράσινα άλογα, και ο Μιχαλολιάκος έκανε πάρτι σπίτι του με τα όσα άκουγε. Κι έτσι που πάει η κυβέρνηση θα τον καλέσει και στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών.

Όμως και τα υπόλοιπα κόμματα «τσίμπησαν». Και η ΝΔ που τις τελευταίες ώρες διέρρεε ότι θα καταργήσει το νόμο (αλλά απαιτούνται 200, επομένως και της Χρυσής Αυγής) και το ΠΑΣΟΚ πλακώθηκε με τον Καμμένο για το ποιος είναι πιο ακροδεξιός και όλοι μαζί ένα τουρλουμπούκι προκειμένου να αποδείξουν ο καθένας για την πάρτη του ότι δεν σχετίζεται με την ακροδεξιά κι ότι είναι πιο προοδευτικός από τον άλλον. 

Μια αστεία υπόθεση που δείχνει και τον πολιτικό αυτισμό των κομμάτων που δεν μπορούν ούτε μια σοβαρή συζήτηση να πραγματοποιήσουν και πέφτουν σε μεγάλα λάθη που τα πληρώνουν αργότερα όταν αντιλαμβάνονται ότι έχουν μετατραπεί στους καλύτερους διαφημιστές της ακροδεξιάς στην Ελλάδα.

.ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

Ολοι σχεδόν οι εκλογικοί νόμοι που έχουν ισχύσει στην Ελλάδα ήταν καλπονοθευτικοί. Διακρίνονται από την ιδιότητά τους να μετατρέπουν τη μειοψηφία σε πλειοψηφία αλλά και το αντίστροφο. Χαρακτηριστικό όσο και εντυπωσιακό παράδειγμα ο νόμος που ίσχυσε στις εκλογές του 1956. Η ΕΡΕ, με λιγότερες ψήφους, κατάφερε, εφαρμόζοντας ένα σύστημα που έμεινε στην Ιστορία ως «τριφασικό», να κυβερνήσει έχοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία. 

Το τριφασικό σύστημα, που κανένα κόμμα δεν τόλμησε να χρησιμοποιήσει έκτοτε, ήταν το αβγό του Κολόμβου. «Κατά σύμπτωσιν» η ΕΡΕ, κυρίαρχη του παιχνιδιού, σε όποιον νομό πλειοψηφούσε έπαιρνε όλες τις έδρες, αποκλείοντας τους αντιπάλους της. Στις εκλογικές περιοχές όπου μειοψηφούσε μοιράζονταν οι έδρες στα κόμματα με ένα σύστημα αναλογικό.

Το τριφασικό σύστημα μοιάζει να ξύπνησε τότε τον λαό και δεν εφαρμόστηκε ποτέ πλέον. Το διαδέχθηκαν εκλογικά συστήματα που στηρίχθηκαν λίγο-πολύ σε μια άτυπη συναίνεση των μεγαλυτέρων κυρίως κομμάτων, υιοθετώντας τη γραμμή «όποιος έχει το μαχαίρι, κόβει και το πεπόνι». Στο πρόσφατο παρελθόν, η Βουλή ψήφισε εκλογικά συστήματα φανερής σκοπιμότητας. Θύμα της ευφυΐας των μυστικών συμβούλων των κομμάτων για τα εκλογικά έπεσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. 

Εν όψει των εκλογών του 1989, οι επιτελείς του ΠαΣοΚ, με επικεφαλής τον Ακη Τσοχατζόπουλο, κατασκεύασαν έναν εκλογικό νόμο που εμπόδισε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός. Χρειάστηκε να λάβει το 47% των ψήφων για να κερδίσει 150 βουλευτές! Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της μεθόδευσης αρκεί να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβέρνηση έχοντας ψηφισθεί από το 36% του εκλογικού σώματος.

Στην παρούσα φάση της πολιτικής ιστορίας μας, όσο περισσότερο οι μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν να αλλάζουν και να μεταφέρουν την εξουσία στην «επάρατο Δεξιά», τόσο θα πληθαίνουν οι προσπάθειες των ενδιαφερομένων το εκλογικό σύστημα να αλλάξει «για το καλό της Ελλάδας».

Στις μέρες μας εξάλλου, το εκλογικό σύστημα τείνει να μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο όχι μόνο για αξιοποίηση στις κάλπες, αλλά και για αξιοποίηση στην καθημερινή πολιτική ζωή. Κουβέντα να γίνεται.


Αλλά το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Απαξ και αρχίζει η πολυλογία περί εκλογών και δη του εκλογικού συστήματος, οι εκλογές έρχονται. Το φως στο βάθος του τούνελ είναι από τους προβολείς του τρένου που καταφθάνει.   

.Ο πραγματικός πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει εγκαταστήσει μόνο τη χώρα στο αδιέξοδο, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του. Το πρώτο είναι μέγιστης και ζωτικής σημασίας, το δεύτερο είναι απολύτως αδιάφορο για την ιστορία, όπως θα έλεγαν και οι πέριξ αυτού «διανοητές».
Επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι η διακυβέρνηση με την ευθύνη διαχείρισης που τη συνοδεύει και το αποτέλεσμα που οφείλει να παράγει δεν είναι στις πρώτες επιλογές της ομάδας εξουσίας. Γι' αυτό και μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, καταφεύγει διαρκώς στον πολιτικό ακτιβισμό και τα επαναλαμβανόμενα στρατηγήματα. 
Δεν γνωρίζω αν έχει μελετήσει τον Πολύαινο ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά αυτό που πλέον φαίνεται βέβαιο είναι ότι, αδυνατώντας να βγει από το αδιέξοδό του, επιχειρεί να το καταστήσει αδιέξοδο της ίδιας της χώρας. Ετσι, επιχειρείται ο εκλογικός νόμος να μετατραπεί (έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν) σε εργαλείο για την παρεμπόδιση της χώρας και τη μετατροπή του αδιεξόδου των σημερινών πρωταγωνιστών σε αδιέξοδό της.
Ο καιρός που έρχεται θα κριθεί από την προσπάθεια του κ. Τσίπρα να δώσει απάντηση στο εξής δίλημμα: Να παραμείνει στην εξουσία αν τα καταφέρει ως το 2019, με το υπερβολικό κόστος της διαχείρισης των συνεπειών της πολιτικής του επί των ώμων του ή να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, σε συνδυασμό με τον νέο εκλογικό νόμο που έτσι ή αλλιώς θα ψηφιστεί;
Ο εκλογικός νόμος είναι το κανονιστικό πλαίσιο που ρυθμίζει τη διαδικασία αντιπροσώπευσης και εμπεριέχει τη δυνατότητα ή την αδυναμία λειτουργικής και αποτελεσματικής δράσης αυτής της αντιπροσώπευσης. Αν οι κανόνες παρεμποδίζουν την αποτελεσματική εκπροσώπηση, τότε παρεμποδίζουν τη λειτουργία της χώρας.
Ποτέ ο κ. Τσίπρας δεν έβαλε αυτό που ονομάζουμε συλλογικό συμφέρον πάνω από το στενό πολιτικό του σχέδιο. Σήμερα, το στενό πολιτικό του σχέδιο τον εγκλωβίζει στην εξουσιαστική αποκλειστικά μικροδιαχείριση των προβλημάτων. Η συνολική κυβερνητική αυτή αντίληψη επιταχύνει τη βύθιση της χώρας και την εγκαθιστά σε μια κατάσταση οριστικής παρακμής.
Το παιχνίδι με τον εκλογικό νόμο, όχι μόνο δεν διευκολύνει την έξοδο της χώρας από αυτή την κατάσταση παρακμής, αλλά και εξωθεί τις συνέπειές της στα άκρα της. Με την πάροδο του χρόνου και το κύριο μέλημα της κυβέρνησης - μακράν και πέραν των αναγκών του λαού - να είναι ο έλεγχος της κοινής γνώμης, συνειδητοποιείται ότι η κυβέρνηση αυτή όχι μόνο δεν μπορεί αλλά και αδιαφορεί να φέρει λύσεις.
Καμιά ρητορική και κανένα στρατήγημα δεν μπορεί να διαγράψει την εμπειρία των ανθρώπων. Και από αυτή την εμπειρία και μόνο μπορεί να εκπηδήσει ο πραγματικός πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης.


Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.

.Η ώρα της Ελλάδας

Πολλοί μπορεί να μην το θυμούνται πλέον σήμερα, όμως συνέβη: το πρώτο ταξίδι που έκανε πέραν του Ατλαντικού ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα όταν ανέλαβε για πρώτη φορά τα καθήκοντά του ήταν – προκαλώντας γενικευμένη έκπληξη- στην Τουρκία. Το γεγονός ήταν πρωτόγνωρο και ο νέος τότε πρόεδρος το συνέδεσε ευθέως με πολύ κολακευτικά για τον Ερντογάν σχόλια ως τον ηγέτη ο οποίος ανοίγει νέους δρόμους συνύπαρξης για το μέλλον μέσω του πολιτικού Ισλάμ.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι ΗΠΑ στήριξαν ουκ ολίγες φορές τον Τούρκο πρωθυπουργό και μετέπειτα πρόεδρο, με αποκορύφωμα την έντονη παρέμβασή τους προς το Ισραήλ για συμφιλίωση με την Αγκυρα μετά τα γεγονότα του Μαβί Μαρμαρά. Ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε προσωπικά την υπόθεση, κάτι που οδήγησε σε πρόσκαιρη – και επίσης πρωτοφανή – ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Τελικά, έπειτα από αρκετά χρόνια, μόλις προ λίγων εβδομάδων, οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν.
Κατόπιν όλων αυτών, η αμερικανική ηγεσία γίνεται έξαλλη – και δικαίως – όταν ακούει ισχυρισμούς ότι δήθεν οι ΗΠΑ έχουν σχέση με τα προχθεσινά γεγονότα. Και ο Ομπάμα που ξεκίνησε τη θητεία του εκθειάζοντας αυτό το πολιτικό «πείραμα», την ολοκληρώνει βλέποντας το πραγματικό του πρόσωπο, το οποίο αντιπροσωπεύει, σε όλα τα επίπεδα, το ακριβώς αντίθετο από ότι αποτελεί την ουσία αλλά και τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ασφαλώς, η στρατηγική σημασία του του τουρκικού χώρου είναι τέτοια που έχει οδηγήσει πολλές φορές τις ΗΠΑ και τη Δύση συνολικά να κάνουν τα στραβά μάτια σε συμπεριφορές της Αγκυρας που καταφανώς υπογείως προκαλούσαν πολύ μεγάλο εκνευρισμό – κάτι τέτοιο συνέβη και με την υπόθεση της Τέταρτης Αμερικανικής Μεραρχίας, την οποία στην τουρκική Εθνοσυνέλευση απαγόρευσε να περάσει από το τουρκικό έδαφος την τελευταία στιγμή κι ενώ είχε ήδη ξεκινήσει ο πόλεμος στο Ιρακ, προκαλώντας πολύ σοβαρό πρόβλημα στους σχεδιασμούς του Πενταγώνου.
Όμως και αυτό, όπως και όλα τα άλλα που συνέβησαν, διορθώθηκαν ακριβώς λόγω της σημασίας αυτού του χώρου. Αυτά, μέχρι χθες. Γιατί από χθες, μία εντελώς άλλη πραγματικότητα διαμορφώνεται.
Οσο κι αν η αμερικανική πολιτική θέλησε να φέρει με τα νερά της την Τουρκία και να εξασφαλίσει μια καλή συνεργασία μαζί της και όσο κι αν η Ευρώπη, ιδίως το Βερολίνο, προσπάθησε να έχει τη συνεργασία της Αγκυρας στο μείζον προσφυγικό ζήτημα που έδειξε ικανό να κατεδαφίσει κυβερνήσεις στη Γηραιά Ηπειρο, όλα αυτά δεν μπορούν πια να σταθούν μπροστά στη νέα πραγματικότητα: ο Ερντογάν κατηγορεί ευθέως τις ΗΠΑ ότι δήθεν βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα, την ώρα που ο αυταρχισμός τον οποίο εγκαθιδρύει καθιστά ασύμβατη την Τουρκία με την Ευρωπαική Ενωση σε πλήθος επίπεδα.
Σε όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνά να προσθέσει κανείς τις σχέσεις της Αγκυρας με τη Μόσχα, οι οποίες το αμέσως προηγούμενο διάστημα, δοκιμάστηκαν όσο ποτέ από τα χρόνια του τελευταίου ρωσοτουρκικού πολέμου.
Οποια κι αν είναι λοιπόν από εδώ και στο εξής εξέλιξη του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία, ένα είναι βέβαιο: η χώρα αφενός εισέρχεται σε μακρά περίοδο έντασης και εσωτερικού διχασμού και, αφετέρου, οι σχέσεις της με τη Δύση – και όχι μόνον - επιδεινώνονται δραματικά: αυτή τη φορά, όχι θεατρικά, όπως άλλοτε έχει συμβεί, αλλά πολύ σοβαρά.
Τα παραπάνω καθιστούν μονόδρομο την ανάδειξη ενός πολύ σοβαρού στρατηγικού κενού σε μία πολύ ταραγμένη περιοχή του κόσμου, δίπλα ακριβώς και στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή.
Ο Ερντογάν επιστρέφει όχι πλέον ως πρόεδρος, αλλά ως πραγματικός Χαλίφης και μάλιστα με πολύ άγριες διαθέσεις έναντι πάντων.
Η Τουρκία δεν είναι πλέον αξιόπιστος εταίρος και συνομιλητής των δυτικών δυνάμεων. Αντίθετα, εμφανίζεται εχθρική και αναξιόπιστη, απρόβλεπτη και ασταθής – για πρώτη φορά συζητείται ακόμα και η θέση της στο ΝΑΤΟ.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι όλα αυτά αλλάζουν άρδην τα έως τώρα δεδομένα.
Στην ουσία, το νέο Ανατολικό Ζήτημα έχει ανοίξει από προχθές οριστικά και αμετάκλητα.
Ένα πολύ μεγάλο στρατηγικό κενό προκύπτει και η Δύση δεν θα κάνει πια ότι δεν το βλέπει, ούτε θα επιχειρήσει άλλο την ωραιοποίησή του. Δεν έχει πλέον αυτή την πολυτέλεια.
Είμαστε δηλαδή στο ίδιο ακριβώς σημείο πριν από την πτώση της Υψηλής Πύλης, όταν εξελίχθηκε η τελευταία ουσιαστικά φάση του Ανατολικού Ζητήματος.
Η ουσία της πορείας της Τουρκίας είναι πλέον περίπου προδιαγεγραμμένη: η σχέση της με τον δυτικό κόσμο έχει κλονιστεί περίπου ανεπανόρθωτα.
Τώρα, το ζήτημα είναι αν η Ελλάδα είναι σε θέση να καλύψει το κενό το οποίο εκ των πραγμάτων πρέπει να καλυφθεί. Και να πείσει, επιτέλους, τους εταίρους της σε Αμερική και Ευρώπη, για το ποια είναι τα πραγματικά σύνορα του δυτικού κόσμου και για το πόσο άμεσα τους αφορά αυτά τα σύνορα να ενισχυθούν κι αυτή η χώρα να καταστεί ισχυρή…
Από το 1910 μέχρι το 1912, ο Ελευθέριος Βενιζέλος αυτό ακριβώς είχε καταφέρει: να τους πείσει περί αυτού, σε μία τέτοια, αντίστοιχη στιγμή: η Δύση ήταν εκείνη που πήρε την Ελλάδα από την κατάσταση πτώχευσης του 1897 /98 και τη μετέτρεψε μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε μια ισχυρότατη περιφερειακή δύναμη.
 Υπήρχε όμως και η ηγεσία που μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα προς τα εκεί. Και σίγουρα η πτώχευση, όταν εγείρεται στρατηγικό ζήτημα τέτοιας σημασίας και διαμετρήματος, δεν είναι πρόβλημα. Δεν υπήρξε ούτε τότε, δεν είναι και τώρα, καθώς, αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο και σήμερα: να καλυφθεί σοβαρά και αξιόπιστα το κρίσιμο και επικίνδυνο κενό.
Αν όλα αυτά συνειδητοποιηθούν και η χώρα επαναπροσανατολιστεί συνολικά και αμέσως, αν πρυτανεύσουν εξωτερικά το εθνικό συμφέρον και εσωτερικά η απαραίτητη σύνθεση χωρίς περιττά και επιζήμια ψεύτικα δημαγωγικά μέτωπα, όλα τα άλλα μπορούν και πρέπει να ξεχαστούν.

Καθώς αυτή, είναι η ώρα της Ελλάδας

.Ποια η διαφορά του «κουμπάρου» Ταγίπ από τους εγκληματίες του ισλαμικού κράτους;

Όποιος είχε έστω και την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτό που κάνει σήμερα ο Ερντογάν στην Τουρκία δεν είναι πραξικόπημα, ας ρίξει μια ματιά στα όσα συμβαίνουν. Στα όσα ο Σουλτάνος και τα μεμέτια του κάνουν σε ανθρώπους που μέχρι πριν μερικές ημέρες ήταν αγκαλιά. Σε στρατηγούς, σε επίλεκτα στελέχη του Στρατού και της Αστυνομίας, σε δημοσίους υπαλλήλους και δικαστές. Η χώρα βρίσκεται κάτω από την δημοκρατική χούντα του Ερντογάν ο οποίος αποδεικνύει πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να μετατρέψει τη δύναμη του λαού σε μακρά χειρ ενός σκληρού, αδυσώπητου χουντικού κράτους.
Στην Ελλάδα όταν έπεσε η Χούντα, κανείς δεν τόλμησε να εξευτελίσει με τέτοιο τρόπο τους αξιωματικούς παρά τα εγκλήματα που είχαν κάνει επί μια επταετία. Κανείς δεν τόλμησε να ξεγυμνώσει ή να κόψει τα αυτιά των ανθρώπων αυτών που καταδυνάστευσαν τη χώρα.
 Μπήκαν στη φυλακή, είχαν μια δίκαιη δίκη, τιμωρήθηκαν με την εσχάτη των ποινών και σάπισαν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, στη φυλακή. Απόδειξη ότι στην Ελλάδα μπορεί να υπάρχουν ιδεολογικές αντιθέσεις. Μπορεί να περάσαμε εμφυλίους και διώξεις, εξορίες, χούντες και ό,τι άλλο μπορεί να διαιρέσει το λαό, όμως, ξεφτίλες όπως οι Τούρκοι δεν γίναμε.
Αυτό που υφίστανται οι... αντιφρονούντες στην Τουρκία είναι βγαλμένο από τα μαύρα κατάστιχα του ISIS. Ποια η διαφορά του «κουμπάρου» Ταγίπ από τους εγκληματίες του ισλαμικού κράτους; Όπως αποδείχθηκε το καθεστώς της Τουρκίας είχε έτοιμη λίστα προγραφών και αναζητούσε την ευκαιρία. 
Αυτή την ευκαιρία τους την έδωσε το πρόχειρα σχεδιασμένο πραξικόπημα το οποίο είχε μάθει προφανώς ο Ερντογάν και το άφησε αδιαφορώντας για τους νεκρούς. Όσο για τα σενάρια ότι ήθελαν να σκοτώσουν τον Σουλτάνο, που έγινε ήρωας, αυτά για τους... κουτότουρκους. Αν ήθελαν να καταρρίψουν τον αεροσκάφος του θα το έκαναν. 
Ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο το πραξικόπημα, πάτησε επί πτωμάτων και τώρα κάνει μαζικές εκκαθαρίσεις. Οι εικόνες που δείχνουν τους «αγανακτισμένους» Τούρκους δείχνει ποια είναι η σημερινή Τουρκία και πώς δεν ξεχνούν την πρωτόγονη συμπεριφορά τους. Δείχνει επίσης και πόσο επικίνδυνοι και για την Ελλάδα είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να σκοτώσουν ή να εξευτελίσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Όμως, η αλαζονεία είναι σίγουρο ότι θα τον φάει τον Σουλτάνο. Είτε οι Αμερικανοί, είτε από μέσα κάποια στιγμή θα τον «τελειώσουν».

.Ο αόρατος άνθρωπος και τα... ασυνόδευτα ναρκωτικά

Κάποτε όταν είχαμε φύγει από το χωριό για την πόλη, η μάνα μας έστελνε το καλάθι με το ΚΤΕΛ ή με το Αγοραίο. Το κουτί έγραφε πάνω τη διεύθυνση και τη λέξη «ασυνόδευτο». Ειδικά με τα λεωφορεία τα ασυνόδευτα δέματα ήταν χιλιάδες, αλλά τουλάχιστον υπήρχε και ο αποστολέας και ο παραλήπτης. Κάποιος υπεύθυνος βρε αδερφέ γιατί δεν μπορεί να αναλάμβανε την ευθύνη για ό,τι συνέβαινε στο δέμα μόνο ο οδηγός και ο εισπράκτορας.
Τα τελευταία χρόνια με τα αεροπλάνα, αλλά και παλιότερα πάλι με τα ΚΤΕΛ, υπήρχαν πολλά ασυνόδευτα παιδιά που τα έστελναν οι γονείς στους παππούδες. Την ευθύνη την αναλάμβαναν στο αεροπλάνο ή στο λεωφορείο, όμως, υπήρχε πάντα όνομα και διεύθυνση δια παν ενδεχόμενο.
Όλα αυτά σε μια κανονική χώρα. Στην Ελλάδα ανακαλύψαμε και τα... ασυνόδευτα ναρκωτικά. Όχι ότι κι ότι αλλά πάνω από 2 τόνους ηρωίνης.
Κάποιο φάντασμα ή ο αόρατος άνθρωπος ναύλωσε το Noor One, κάποιοι φανταστικοί υπάλληλοι το φόρτωσαν με τα ναρκωτικά, ο καπετάνιος και το πλήρωμα δεν γνώριζαν τίποτε για το φάντασμα αυτό αλλά μόλις τους αποκαλύφθηκε ένα βράδυ τρόμαξαν τόσο πολύ που το' ριξαν στα βράχια το καράβι κι έπεσαν στα χέρια της αστυνομίας.
Και ω του θαύματος. Το φάντασμα έμεινε στα... αζήτητα, το φορτίο καταγράφηκε ως «ασυνόδευτο» και η ζωή συνεχίζεται. Μάλιστα ήταν τέτοια η χαρά του φαντάσματος γιατί έμεινε στο σκοτάδι που έκανε κι ένα γλέντι με φαγητά, χορούς, ζεμπεκιές, κρητικά τραγούδια και «άιντε στην υγεία των κορόιδων και των πρεζάκηδων που μπαίνουν φυλακή για 1 γραμμάριο».
Άλλωστε, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε και περισσότερα. Στην Ελλάδα που κάποιοι πιστεύουν στην πολιτική ορθότητα και θεωρούν τον Ερντογάν δημοκράτη και τον Τσίπρα αριστερό, γιατί κι ένα φορτίο με ηρωίνη να μην χαρακτηριστεί ασυνόδευτο;
Άλλωστε ξέρουμε από αυτά. Ασυνόδευτη είναι η δικαιοσύνη, ασυνόδευτη η κυβέρνηση, ασυνόδευτες και οι δυνατές «φιλίες» με επιχειρηματίες που διαθέτουν χοντρό πορτοφόλι.
Ομοίως, «ασυνόδευτες» θα είναι και οι τηλεοπτικές άδειες που θα δοθούν. Άλλωστε το είπε και ο αριστερός πρωθυπουργός, δεν περιμένει ευαγή ιδρύματα, όποιος δώσει τα πιο πολλά κερδίζει το λότο της τηλεόρασης. Αλλά μην περιμένετε στη νέα τηλεόραση να μάθετε για την τύχη του Noor One. Δεν θα σας την πουν ποτέ. Ούτε για άλλες βρόμικες δουλειές της νύχτας. Εκεί θα έχει μόνο θέαμα, μπάλα και παπατζηλίκι.

Καλώς ήρθατε στο νέο κόσμο, τον ψεκασμένο. Μήπως τους δυο τόνους ηρωίνης τους έκαψαν και μαστούρωσε όλη η Ελλάδα ώστε να ανέχεται αυτά που συμβαίνουν; Δεν εξηγείται αλλιώς.

.Η Τουρκία βγάζει τον νέο Κεμάλ Ατατούρκ; Η Ελλάδα θέλει τον νέο Βενιζέλο της

Αν γνωρίζεις τον εχθρό και γνωρίζεις και τον εαυτό σου, δεν έχεις λόγο να φοβάσαι για την έκβαση εκατό αναμετρήσεων. Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου, αλλά δεν γνωρίζεις τον εχθρό, για κάθε νίκη που κάνεις, θα υφίστασαι και μια ήττα.

 Αν δεν γνωρίζεις, ούτε τον εχθρό, ούτε και τον εαυτό σου, θα υποκύπτεις σε κάθε μάχη”.* *Σουν Τζου* Δεν ξέρουμε αν οι πραξικοπηματίες στρατιωτικοί -και οι πολιτικοί ταγοί τους- καθώς και ο Ερντογάν, έχουν διαβάσει τον σπουδαίο Κινέζο, εκ του αποτελέσματος όμως, μάλλον ο Τούρκος πρόεδρος ήξερε καλύτερα τον εαυτό του. Εκεί που φαίνεται ότι απέτυχαν οι πραξικο... περισσότερα »

.Ο Μάο και το… Πεκινουά!

Η Ισπανία και η Πορτογαλία πληρώνουν σήμερα τις συνέπειες της ακυβερνησίας τους, το τελευταίο εξάμηνο! Και στις δύο έγιναν εκλογές στα τέλη του περασμένου χρόνου. Και στις δύο πρώτα βγήκαν τα Κεντροδεξιά κόμματα. Και στις δύο ΔΕΝ μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, γιατί δεν υπάρχει εκεί το μπόνους στο πρώτο κόμμα.

 Το αποτέλεσμα είναι στην μεν Πορτογαλία να σχηματιστεί κυβέρνηση Αριστερών-Σοσιαλιστών που, μέσα σε λίγους μήνες, έχασε το έλεγχο πάνω στο έλλειμμα… Στη δε Ισπανία να ξαναγίνουν εκλογές, να ξαναβγεί πρώτο το κεντροδεξιό κόμμα, με αύξηση ψήφων και ποσοστών, (το Podemos έπεσε…... περισσότερα »

.«Κουλτούρα»… να φύγουμε!

Ακούμε εδώ και καιρό το εξής καταπληκτικό «επιχείρημα»: Να υπάρξουν, λέει «κουλτούρες κυβερνητικής συνεργασίας»… Άρα, να μη αποκλείουμε ούτε την «απλή και άδολη» αναλογική - που οδηγεί όμως, συνήθως σε ακυβερνησία - ούτε τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στο μέλλον…

 Γιατί, άραγε; Μα διότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι, λέει, «καλόν πράγμα» και είναι ακόμα «δείγμα εξευρωπαϊσμού και εκσυγχρονισμού»! Μααάλιστα! Το πιάσαμε το υπονοούμενο… Όλα αυτά, βέβαια, είναι ανυπόφορες ανοησίες! Κουλτούρα να φύγουμε, κυριολεκτικά, όπως έλεγαν οι παλιότεροι… Όσοι τα λένε, ας αναρωτηθούν: Θα ήθελαν, ας πούμε στ... περισσότερα »

.Ο Αμετανόητος και η ντροπή…

Για την προχθεσινή συνέντευξη Τσίπρα άλλοι είναι αρμοδιότεροι να απαντήσουν. Στην απίστευτη «επικοινωνία εξαπάτησης» που συνεχίζει απτόητος… Και αμετανόητος! Δύο τρία πράγματα μόνο, που φουρκίστηκα και τα τσέκαρα προσωπικά, για να είμαι σίγουρος. Γιατί με τέτοιους ψεύτες, σε λίγο θα ξεχάσουμε πως μας λένε: 

Πρώτον, λέει ότι δεν πρέπει να συγκρίνουμε τις προοπτικές ανάπτυξης που υπήρχαν στα τέλη του 2014, για τα επόμενα χρόνια, για το 2015 και το 2016, με τα πραγματικά νούμερα (της ύφεσης) που ακολούθησε μετά. Γιατί δεν πρέπει να τα συγκρίνουμε; Γιατί λέει, οι προβλέψεις της Τρόϊκας πάντ...περισσότερα »

.Η τουρκική προεδρία καλεί τους πολίτες να παραμείνουν στους δρόμους

Νέα απόπειρα εξέγερσης μπορεί να λάβει χώρα ανά πάσα στιγμή στην Τουρκία, ανέφερε το Σάββατο μέσω Twitter η τουρκική προεδρία, προσθέτοντας ότι είναι απαραίτητο οι πολίτες να παραμείνουν στους δρόμους και να συνεχίσουν να τους ελέγχουν.

Οι επιχειρήσεις για την ανακατάληψη του επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων στην Άγκυρα εξακολουθούν να βρίσκονται σε εξέλιξη, δήλωσε Τούρκος αξιωματούχος, με τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και ο στρατός να συμμετέχουν στις επιχειρήσεις αυτές, πρόσθεσε. «Πυροβολισμοί ρίχτηκαν νωρίτερα το πρωί από έναν αξιωματικό μέσα από τα τείχη», δήλωσε ο αξιωματούχος. 

.

.

ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΖΩ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

.

.

Η ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ ΜΟΥ * ΖΩΓΡΑΦΙΩΤΗΣ ΕΔΩ *

.

.

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

.

.