.Σε κατάσταση πολιορκίας

Η χώρα μοιάζει με… δείπνο ηλιθίων. Ένα μάτσο ανόητοι που χρησιμοποιούν το… τζάμπα διαδίκτυο έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε έναν τόπο που κυριαρχεί το μίσος, που η αντίθετη άποψη είναι ενοχλητική στην καλύτερη περίπτωση και εγκληματική στη χειρότερη. Φασιστικές οργανώσεις, κι όχι της… ακροδεξιάς όπως φανταζόμαστε, εγκληματούν καθημερινά στα social media σπέρνοντας λόγια μίσους. Κάποιοι είναι πληρωμένα troll που κάνουν απλά τη δουλειά που τους ανατέθηκε: Δηλαδή διχάζουν την ελληνική κοινωνία διότι σε μια ενωμένη χώρα δεν μπορούν να κυβερνήσουν ένα μάτσο ηλίθιοι. Υπάρχουν όμως και χιλιάδες που επηρεάζονται από τα γεγονότα ή που γεννήθηκαν για να μισούν.

Σε μια χώρα χρεοκοπημένη, με μια ανίκανη κυβέρνηση που ξεπουλιέται για το τίποτα, για μια καρέκλα και με πολίτες αδύναμους, άβουλους και πολύ φτωχούς. Σε μια πατρίδα που δεν είναι πια περήφανη γιατί είναι η Ελλάδα, μια χώρα σήψης και παρακμής όπου η κυβέρνηση είναι χειρότερη από τους πολίτες ή και το αντίθετο.

Σε μια χώρα που αν ήταν κανονική και γινόταν απόπειρα δολοφονίας κατά πρώην πρωθυπουργού, ο νυν θα έσπευδε να έρθει στην Ελλάδα, να πάει να επισκεφτεί τον χτυπημένο και μετά να κάνει διάγγελμα κατά της τρομοκρατίας. Καλώντας όλους τους Έλληνες να γίνουν μέρος της λύσης, να κάνει ο καθένας ό,τι του περνά από το χέρι για να εξαλειφθεί ένα φαινόμενο το οποίο προσβάλλει την πατρίδα μας.

Κι όμως, αυτός ο μη κανονικός πρωθυπουργός απλά τουιτάρει ενώ αν ήταν κάποιος… αγωνιστής της Αριστεράς το θύμα θα έκανε μέχρι και… συναυλία διαμαρτυρίας με τους γνωστούς καλλιτέχνες της αριστεράς.

Κι όμως, 84 χρόνια μετά τη δεύτερη απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου είχαμε πιστέψει ότι δεν μπορεί η ρητορική του μίσους, η αναίδεια, η τζάμπα μαγκιά και η καφρίλα να γίνονται όπλα στα χέρια κάθε βλάκα. Και βλάκας είναι όχι μόνον ο τρομοκράτης αλλά κι αυτός που τον σιγοντάρει, που τον «οπλίζει» ιδεολογικά για να χτυπήσει. Δυστυχώς είναι θέμα χρόνου οι ανεγκέφαλοι να ξαναχτυπήσουν. Είναι σίγουρο ότι όσο η ασφάλεια δεν γίνεται μείζον θέμα για το κράτος, θα αυξάνονται οι πιθανότητες να επικρατήσει το χάος.

Κάποιοι, και μεταξύ αυτών και στην κυβέρνηση και οι υποστηρικτές τους δεν αντιλαμβάνονται ότι άλλο είναι να γράφεις βλακείες στο facebook κι άλλο να «οπλίζεις» με τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά σου τον κάθε φανατικό ακροααριστερούλη ή ακροδεξιούλη. Άραγε ποια η διαφορά του νεοναζί Χρυσαυγίτη με τον ακροαριστερό μπαχαλάκια που ρίχνει τις μολότοφ βροχή ή στέλνει πακέτα με βόμβες;

Και πόσο μπορεί να διαφέρει από τον άκρατο φασισμό η επίθεση που δέχθηκε το Antinews, από το προπαγανδιστικό όργανο της κυβέρνησης;

O φασισμός είναι παντού, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Οι βασικές αξίες του διαφωτισμού στην Ελλάδα έχουν ξεχαστεί και είναι η βασική αιτία για την κατάντια της χώρας.

Η Ελλάδα έχει την ατυχία να διαθέτει τη χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ. Και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που ουσιαστικά διαχειριζόμαστε τη χρεοκοπία μας. Η βόμβα στον Παπαδήμο ήρθε να μας θυμίσει ότι η πατρίδα που τόσο αγαπάμε βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Είναι βαριά άρρωστη εξαιτίας του δηλητηρίου που έχει εμποτιστεί δεκαετίες τώρα, αλλά στα χρόνια των μνημονίων περισσότερο. Όταν ο νυν πρωθυπουργός έλεγε «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» άνοιγε ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία. Όταν ο συνεταίρος του παρότρυνε κόσμο να λιντσάρει δήμαρχο, απλά έδειχνε το δρόμο στους πολίτες. Όταν μέσα στη Βουλή ακούγονταν απίστευτοι χαρακτηρισμοί, τότε δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει η δραστηριοποίηση των τρομοκρατών.

Το επόμενο φυσικό φαινόμενο είναι δυστυχώς να ξαναχτυπήσουν. Άραγε θα υπάρξει ποτέ μια ισχυρή κοινωνία κι ένα καθαρό πολιτικό σύστημα που θα τους σαρώσει;

Αλλά έχουμε και μια απορία: Οι τρομοκράτες χτύπησαν έναν πρώην πρωθυπουργό έξι μηνών. Άραγε θυμήθηκαν ότι ο νυν πρωθυπουργός είναι ο πιο μνημονιακός που πέρασε ποτέ;

.Κάποιος να τους μαζέψει

Είχαμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει έστω μια μικρή χαραμάδα ελπίδας ότι αυτό το κράτος λειτουργεί. Ότι κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι, κάποιοι δικαστές είναι πραγματικοί Έλληνες, σοβαροί, νοήμονες, με στοιχειώδη παιδεία για να καταλάβουν ότι δεν πάει άλλο. Ότι η χώρα βάλλεται από ανεγκέφαλους, από γελοία ανθρωπάκια του διαδικτύου κι όχι μόνο.

Από καραγκιόζηδες που παίρνουν ένα πληκτρολόγιο και το μετατρέπουν σε 45άρι ή σε βόμβα. Που γράφουν ό,τι τους καπνίσει χωρίς να υπάρχει ένας εισαγγελέας να τους τραβήξει το αυτί.

Η υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του Λ. Παπαδήμου ίσως αποδειχθεί κομβική για τη χώρα. Όχι για το πρόσωπο, θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε που γίνεται στόχος μπαχαλάκηδων της τρομοκρατίας. Αν και πολύ φοβούμαστε ότι αν δεν ήταν ο Παπαδήμος το θύμα και ήταν κάποιος… αριστερός τώρα θα είχε καεί η Αθήνα.

Όμως, η ρητορική του μίσους, αυτή η τεράστια απειλή για τη χώρα που έχει ξεκινήσει κατά κύριο λόγο στα χρόνια των μνημονίων με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, των ψεκασμένων των ΑΝΕΛ, κάποιων βλακών που καμώνονται ότι είναι πατριώτες, των νεοναζί και των ακροαριστερών ή των αναρχικών. Όλοι αυτοί που φτιάχνουν θεωρίες συνωμοσίας, που στοχοποιούν ανθρώπους, που δεν είναι ικανοί να καταλάβουν ούτε πόσο κάνει ένα κι ένα. Και χρησιμοποιούν το διαδίκτυο, τα social media για να βγάλουν τη χολή τους, για να αποδείξουν πόσο καραγκιόζηδες είναι. Τα τελευταία 24ωρα γίναμε μάρτυρες της πιο μεγάλης αθλιότητας που υπήρξε ποτέ. Χολερικά σχόλια, μηνύματα και κατάρες κατά του Παπαδήμου, κατά οικονομικών και πολιτικών παραγόντων.

 Αναπαράχθηκαν άνετα, κανείς δεν βρέθηκε να τους σταματήσει και το φαινόμενο πήρε διαστάσεις. «Καλά του κάνανε, έπρεπε να τον σκοτώσουν» είναι ορισμένα από τα μηνύματα που εστάλησαν. Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί. Απειλούν τους πάντες ή εύχονται να ρίξουν κι άλλες βόμβες οι τρομοκράτες. Αυτά τα θρασύδειλα, βλακώδη ανθρωπάκια που διχάζουν τον ελληνικό λαό, το παίζουν προοδευτικοί αλλά είναι οι χειρότεροι φασίστες. Χειρότεροι κι από τους Χρυσαυγίτες που τουλάχιστον έχουν την τόλμη ή την άγνοια να δείχνουν ποιοι είναι.

Ένας τέτοιος... αφελής έβαλε τις βάσεις για να σταματήσει αυτό που συμβαίνει στο διαδίκτυο. Ο λόγος για τον γραμματέα της ΕΣΗΕΑ, του συνδικαλιστικού οργάνου των δημοσιογράφων που υποτίθεται ότι «η δημοσίευση είναι η ψυχή της δημοκρατίας». Ο Γιώργος Φιλιππάκης δημοσίευσε ανάρτηση με την οποία εύχεται ουσιαστικά να βάλουν βόμβα και στον Στουρνάρα. Και χαίρεται για το τι έπαθε ο Παπαδήμος ενώ στοχοποιεί και τον Σαμαρά. Γράφει: «Από τις 6 χτες το απόγευμα που ο Λουκάς Παπαδήμος τραυματίσθηκε από την αυτοσχέδια βόμβα μέσα στο αυτοκίνητό του έσπαγα το κεφάλι μου από που ερχόταν και που πήγαινε ο υπαλληλάκος αυτός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας .

 Την απάντηση την έδωσε ποιός νομίζετε? Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς. Με ποιό τρόπο? Ο Σαμαράς τηλεφώνησε στο άλλο ξεπουλημένο τομάρι τον Γιάννη Στουρνάρα γιατί κάτι προφανώς υποψιαζόταν. Και βέβαια ο Στουρνάρας του είπε την είδηση. Νωρίτερα Στουρνάρας και Παπαδήμος είχαν μυστική συνάντηση άγνωστο πού και φυσικά κανείς δεν γνωρίζει τί συζήτησαν αλλά και πού συναντήθηκαν .

 Και οι δύο ξεπουλημένοι υπάλληλοι των Τραπεζών ντόπιων και ξένων είναι τόσο ανακατεμένοι στο ξεπούλημα της χώρας αλλά και του εθνικού πλούτου και κυρίως ευθύνονται για το κατάντημα και την εξαθλίωση του Ελληνικού Λαού. Ο Παπαδήμος σήμερα είναι πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών ενός θεσμού που βρωμάει από απόσταση ενώ ο Στουρνάρας παίζει το ρόλο του Κεντρικού Τραπεζίτη για λογαριασμό Σόιμπλε και λοιπόν καθαρμάτων στην Ευρώπη . Για να είμαι ξεκάθαρος δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα».

Αυτός ο τύπος λοιπόν είναι δημοσιογράφος, συνδικαλιστής και πρώην υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ και τολμά να γράφει αυτά που γράφει. Όπως και πολλοί άλλοι που έστειλαν μήνυμα στον διοικητή της ΤτΕ αλλά και σε πολιτικούς «έρχεται η σειρά σου. Θα σκάσει και σε σένα βόμβα». Αν αυτό δεν είναι απειλή, αν δεν είναι η διοχέτευση της μισαλλοδοξίας τους και ταυτόχρονα προτροπή για εγκληματικές ενέργειες, τότε τι είναι. Επόμενο ήταν ο εισαγγελέας να ζητήσει έρευνα και πιθανότατα να ασκήσει δίωξη τόσο στον «δημοσιογράφο» όσο και σε όλους εκείνους που έγραψαν μηνύματα μίσους.

Κάποτε πρέπει να σταματήσει το παραμύθι του διαδικτύου. Επειδή η ενημέρωση είναι τζάμπα και ο καθένας μπαίνει και γράφει ό,τι θέλει δεν μπορεί και να απειλεί ζωές. Κάποτε πρέπει να τους μαζέψουν διότι είναι επικίνδυνοι. Αν ο καθένας βγάζει τα απωθημένα του ή την τρέλα απειλώντας ζωές θα πρέπει να υποστεί και τις συνέπειες. Όπως και εκείνοι που απειλούν με έμμεσο τρόπο, όπως κακή ώρα ο «δημοσιογράφος» που τα έβαλε με το Antinews αφήνοντας υπόνοιες για τις θέσεις μας επειδή προβλέψαμε τρομοκρατικό χτύπημα, όταν όλο το πολιτικό κλίμα και η κοινωνική κατάσταση δείχνει ότι οι τρομοκράτες θα επανεργοποιούνταν. Επιτέλους, κάποιος πρέπει να τους μαζέψει.

.Τι πραγματικά εννοούσε η Μέρκελ με το σχόλιο «να πάρουμε τη μοίρα στα χέρια μας»

Η Άνγκελα Μέρκελ δεν επιδιώκει ουσιαστικά μια απομάκρυνση από τις ΗΠΑ, όσο και αν διαφωνεί με τον Τραμπ, σχολιάζει ο Matthew Karnitschnig.

Μήπως η Άνγκελα Μέρκελ μόλις έθεσε τα όρια στη Δυτική μεταπολεμική τάξη;
Με μια λέξη, "Nein". Το σχόλιο της Μέρκελ κατά τη στάση της την Κυριακή σε μια βαυαρική μπυραρία, στο πλαίσιο της προεκλογικής της περιοδείας, προκάλεσε φρενίτιδα στη φιλελεύθερη τουιτόσφαιρα (ο Έντουαρντ Σνόουντεν το χαρακτήρισε "μια καθοριστική στιγμή στην Ιστορία").

 Η Μέρκελ, αναφερόμενη τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Brexit, είπε στο ακροατήριό της ότι ήταν ήρθε η ώρα στην Ευρώπη "να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας". "Η εποχή κατά την οποία μπορούσαμε να στηριχθούμε πλήρως σε άλλους έχει τελειώσει σε κάποιο βαθμό", δήλωσε η Μέρκελ. Και πρόσθεσε: "Αυτό έζησα τις τελευταίες ημέρες."

Οι προσδιορισμοί "πλήρως" και "σε κάποιο βαθμό" δεν ήταν ακούσιοι. Με αυτή τη γερμανίδα καγκελάριο, ελάχιστα πράγματα είναι. Επομένως, αυτό που αρχικά μπορεί να ακούγεται ίσως σαν μια σημαντική απόκλιση από τη δέσμευση της Γερμανίας στη διατλαντική συμμαχία είναι στην πραγματικότητα σύμφωνο με τη ρητορική της Μέρκελ από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ.

 Είναι επίσης σύμφωνο με την ατζέντα της για να προωθήσει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, έναν στόχο που πιστεύει ότι η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας έχει ενισχύσει. Και μπορεί να σηματοδοτήσει ότι η Μέρκελ, για πρώτη φορά στα δώδεκα χρόνια εξουσίας της και εν όψει της τέταρτης επανεκλογής της τον Σεπτέμβριο, θεωρεί την Ευρώπη ως νικητή των εκλογών, όπως και ο Μακρόν.

Η Μέρκελ έχει αποστασιοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό από τον Τραμπ. Αντιμετωπίζοντας τις διατλαντικές σχέσεις της Ευρώπης τον Ιανουάριο, είπε: "Δεν υπάρχουν απεριόριστες εγγυήσεις για στενή συνεργασία με εμάς τους Ευρωπαίους. Γι' αυτό είμαι πεπεισμένη ότι η Ευρώπη και η ΕΕ θα πρέπει να μάθουν να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες στο μέλλον". Πρόσθεσε ότι θα ήταν "αφελές" για την Ευρώπη "να εξαρτάται πάντα από τους άλλους να επιλύουν προβλήματα στη γειτονιά μας".

Ενώ η στιγμή που λέγεται κάτι είναι τα πάντα στην πολιτική και η παράθεση των παρατηρήσεων της Μέρκελ μόλις λίγες ώρες μετά τη διαφωνία της συνόδου κορυφής της G7 είναι αξιοσημείωτη, θα ήταν λάθος να τα παρερμηνεύσουμε. Είναι πιθανό ότι η Κυριακή σηματοδότησε την αρχή μιας τεκτονικής μετατόπισης μακριά από τις ΗΠΑ, αλλά είναι επίσης πολύ νωρίς για να το πούμε. Μιλώντας την Κυριακή, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ υποστήριξε ότι η ΕΕ δεν έχει να κερδίσει πολλά με το να προχωρήσει μόνη της -ακόμα κι αν θέλει.

Τούτου λεχθέντος, η Μέρκελ, που ήταν πάντα μία επιφυλακτική ηγέτιδα, αν ήθελε να σηματοδοτήσει τη γερμανική απομάκρυνση από τις ΗΠΑ, δεν θα επέλεγε ως χώρο μια βαυαρική μπυραρία. Αν και δεν είναι μυστικό ότι η Μέρκελ και ο Τραμπ δεν συμφωνούν σε πολλά μέτωπα, μεταξύ άλλων για το κλίμα και το εμπόριο, η γερμανίδα ηγέτιδα, που έχει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική, δεν θα έθετε υπό αμφισβήτηση τη σχέση της Γερμανίας με τις ΗΠΑ ούτε την ευρωπαϊκή δέσμευση της χώρας της.

Καλώς ή κακώς, οι ΗΠΑ, τόσο από πλευράς εμπορίου όσο και ασφάλειας, είναι ο απαραίτητος εταίρος της Γερμανίας, μια πραγματικότητα που ακόμα και ο Τραμπ είναι απίθανο να αλλάξει σύντομα. Είτε στη Ρωσία, είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στη Συμφωνία για την αλλαγή του κλίματος που χάλασε τη γιορτή στη σύνοδο της G7 στη Σικελία, η Μέρκελ έχει επαναλάβει και έχει κάνει ξεκάθαρο ότι κατά την άποψή της, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στο Λευκό Οίκο, η Ευρώπη χρειάζεται την Αμερική.