.Ο δύσκολος Ιούλιος της διπλωματίας

Η​​ ελληνική εξωτερική πολιτική θα βρεθεί σε λίγο αντιμέτωπη με δύο... γνώριμα ζητήματα, το Κυπριακό και την ονομασία των Σκοπίων. Και τα δύο θα επανέλθουν πιεστικά στο προσκήνιο. Ηδη μάλιστα ο μοιρολατρικός χορός των συνωμοσιολογούντων άρχισε να τραγουδάei εκείνο το «αμάν τι πάθαμε, τι μας σκαρώνουν πάλι».

Τους αρέσει, και αρέσει γενικά, το στερεότυπο μιας καημένης Ελλάδας που πέφτει θύμα μιας ακόμη συνωμοσίας τη στιγμή που περνάει βαθιά κρίση. Θα χρειασθεί σθένος από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης, προκειμένου να μην εμπλακούν τα δύο αυτά ζητήματα στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. 

Οποτε συνέβη αυτό, άλλωστε, η χώρα ζημιώθηκε, γιατί αντί για τα εθνικά συμφέροντα οι πολιτικοί ηγέτες μας είχαν τον νου τους στην επιβίωσή τους και μόνον.

Στο Κυπριακό, παραμονεύει στον ορίζοντα μια κρίση. Δύο διεθνείς εταιρείες έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να αρχίσουν έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ τον Ιούλιο. Οι αισιόδοξοι πιστεύουν πως οι έρευνες δεν θα επηρεασθούν από τη διαπραγμάτευση για την επίλυση του προβλήματος.

 Οι απαισιόδοξοι ανησυχούν ότι οι εταιρείες θα αναβάλουν τις έρευνες εάν δεν υπάρξει κάποια συμφωνία, φοβούμενες τις τουρκικές αντιδράσεις. Στη Λευκωσία, ορισμένοι έχουν πεισθεί ότι η Ουάσιγκτον θα στηρίξει με κάθε τρόπο τα κυπριακά συμφέροντα επειδή ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν επικεφαλής της EXXON, η οποία είναι μία από τις δύο εμπλεκόμενες εταιρείες. Προφανώς αγνοούν τα στοιχειώδη για το πώς λειτουργούν τα πράγματα στις ΗΠΑ...

Μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα φανεί εάν η Αγκυρα είναι διατεθειμένη να κάνει υποχωρήσεις που θα καταστήσουν εφικτή μια συμφωνία, η οποία θα έχει πιθανότητα αποδοχής από την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Γιατί αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί είναι η καταστροφική επανάληψη της απόρριψης μιας συμφωνίας μέσω ενός νέου δημοψηφίσματος. 

Το Κυπριακό, άλλωστε, βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της μη επιστροφής, στο σημείο, δηλαδή, που θα ανακηρυχθεί ως μη επιλύσιμο πρόβλημα. Η συγκυρία είναι δύσκολη και αν κάποιος επρόκειτο να στοιχηματίσει, θα πρέπει μάλλον να βάλει τα λεφτά του στη μη λύση. Αυτό ήταν πάντοτε το ασφαλές στοίχημα κατά τα τελευταία 43 χρόνια. Από εκεί και πέρα θα παιχθεί το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, το γνωστό blame game.

Οσο για το ζήτημα των Σκοπίων, είναι προφανές ότι είναι προς το συμφέρον μας να βρεθεί μία λύση η οποία δεν θα τσαλακώνει το πρεστίζ της χώρας και ταυτόχρονα θα προστατεύει το γειτονικό κρατίδιο. Με δεδομένες τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες, τα περιθώρια χειρισμών για τον κ. Τσίπρα είναι ελάχιστα. Η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων επιχειρεί να πείσει ότι κάτι άλλαξε εκεί μετά την ήττα του κ. Γκρούεφσκι. 

Θα χρειασθούν, όμως, απτές πράξεις και υποχωρήσεις για να αλλάξουμε σελίδα σε αυτήν την ταλαιπωρημένη σχέση.
Ο Ιούλιος ενδέχεται, λοιπόν, να είναι καυτός μήνας για την ελληνική διπλωματία. Με σύνεση και χωρίς διχασμούς θα αντιμετωπίσουμε τις προσκλήσεις. Ο,τι και να μας σκαρώνουν...

.Έβαλε πλώρη... για μονοψήφια ποσοστά

Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τον Τσίπρα. Μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είπε να κάνει κι ένα διάγγελμα προκειμένου να ανακοινώσει το τέλος της λιτότητας. Κι όχι μόνο. Ανακοίνωσε και το νέο αναπτυξιακό μοντέλο, την κατάργηση της αναξιοκρατίας, της φοροδιαφυγής, μαζί με το τέλος των μνημονίων του χρόνου το καλοκαίρι.

Αλλάζοντας το φόντο και μακριά από το γνωστό τζάκι του Μαξίμου, το διάγγελμα του πρωθυπουργού έγινε στο μπαλκόνι με φόντο πίσω του δέντρα. Σαν τον… Ντάνο στο Survivor ήταν που ψάχνει να βρει καμιά καρύδα να φάει.

Όμως, ο Τσίπρας είναι άλλη κλάση. Θύμισε τον… Ομπάμα λέγοντας «ναι μπορούμε», το γνωστό σύνθημα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ. Με το νέο σκηνικό, τις παλιές συνήθειες και τα συνηθισμένα ψέματα με τα οποία τον γνωρίσαμε την τελευταία διετία, ο πρωθυπουργός απλά επανέλαβε τον εαυτό του. Θέλησε να δώσει μια ένεση αισιοδοξίας στο λαό με ψεύτικες υποσχέσεις. Ευτυχώς γι’ αυτόν που δεν έβαλε και γραβάτα για να δείξει πόσο επιτυχημένος είναι και πώς κρατά τις υποσχέσεις του για το χρέος.

Αλλά έχει κι άλλη ευκαιρία. Την Τρίτη ακούγεται ότι θα κάνει και υπουργικό συμβούλιο προκειμένου να εμφυσήσει στους υπουργούς του το πνεύμα του νικητή. Εκεί μπορεί να κάνει την έκπληξη και να φορέσει τη γραβάτα. Αν έχει και χιούμορ μπορεί να φορέσει αυτήν του Πάνου Κα(η)μμένου ή καλύτερα μία με τον Σόιμπλε σε πολλές στάσεις.

Ο νέος Τσίπρας, σε ρόλο Ομπάμα της Ελλάδας επί της ουσίας έβγαλε τη γλώσσα στον ελληνικό λαό, για άλλη μια φορά: «Κορόιδα, για άλλη μια φορά έρχομαι να σας κοροϊδέψω, να σας πουλήσω ψεύτικες ελπίδες, να σας κοιμίσω, να πάτε στα μπάνια σας με την αίσθηση ότι η λιτότητα τελειώνει στην Ελλάδα. Μην ακούτε αυτά που λέει ο Κυριάκος και οι κακόβουλοι. Είναι ψέματα ότι μειώνονται οι συντάξεις, είναι ψέματα ότι πληρώνετε εισφορές – σοκ. Είναι ψέματα ότι η περιουσία του κράτους μπήκε στο υπερταμείο για 100 χρόνια. Είναι ψέματα ότι υπογράψαμε ότι για να πάρουμε τη δόση πρέπει να παρακάμψουμε την ελληνική δικαιοσύνη που διώκει τρία ξένα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ και οι χώρες του απειλούν με μπλόκο».

Αυτό θα ήταν ένα ωραίο διάγγελμα για τον Αλέξη. Όμως, έχει αποδείξει ο τύπος πως είναι killer και απροκάλυπτα αδίστακτος. Και δεν θα διστάσει να κάνει τα πάντα για να μας πείσει πως το ψέμα είναι η αλήθεια και το αντίθετο.

Η κυβέρνηση πήρε μια παράταση ζωής λίγων μηνών. Θα είναι οι τελευταίοι τους μήνες στην εξουσία και η τελευταία φορά που η Αριστερά θα διαφεντεύει αυτόν τον τόπο. Δεν πειράζει. Ας μείνουν λίγο ακόμη για να τους φτύνουν όλοι οι Έλληνες. Κάθε μέρα που περνούν στην εξουσία θα χάνουν και άλλη δύναμη, μέχρι που θα φτάσουν στα μονοψήφια ποσοστά.

Βλέποντας τον Τσίπρα στο Μαξίμου μπορούμε με ξεκάθαρο τρόπο να υιοθετήσουμε αυτό που έγραψε πρόσφατα ο Δανίκας: «Καλύτερα ο δεξιός Γερμανός, παρά ο Τσίπρας ο αριστερός».