Ο κ. Γαβρόγλου, ήταν
προχθές αποκαλυπτικός, όχι μόνο για το πώς σκέπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ (αυτό το ξέρουμε,
άλλωστε), αλλά γιατί διαψεύδει πλήρως την κυβερνητική προπαγάνδα:
--Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει
τάχα γίνει «ευρωπαϊκό κόμμα»…
Πράγματι υπάρχουν
διάφοροι – αφελείς να τους πείς; «παπαγάλους» να τους πείς; διαλέξτε ό,τι
θέλετε, τέλος πάντων –
υπάρχουν λοιπόν
διάφοροι αφελείς ή «στημένοι» που επαναλαμβάνουν πια καθημερινά:
-- Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κόψει
κάθε σχέση πλέον με την «ριζοσπαστική Αριστερά». Βαδίζει ολοταχώς να γίνει ένα
σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα!
«Για καλό» το λένε
όλοι αυτοί. Προσπαθώντας να πείσουν κάποιους, ακόμα πιο αφελείς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ
έχει πάψει να είναι το αναξιόπιστο και φρικαλέο πράγμα που γνωρίσαμε και
μετατρέπεται σε κάτι πολύ πιο «αποδεκτό»:
Ευρωπαϊκή
Σοσιαλδημοκρατία!
Που θα μαζέψει μπόλικα
από τα «ορφανά» του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και θα επιζήσει…
Έτσι από ΣΥνασπισμός
της ΡΙΖοσπιστικής Αριστεράς,
Μετατρέπεται,
υποτίθεται, σε…Χαμαλαίοντα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.
Από ΣΥΡΙΖΑ σε ΧΕΣΟΔ!
(Δεν ακούγονται και
πολύ ωραία αυτά τα αρχικά: ΧΕΣΟΔ, αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ εδώ που τα λέμε δεν ήταν
και πολύ εύηχο…).
Όμως αυτός ο
ισχυρισμός, πρώτον έρχεται σε λάθος στιγμή και δεύτερον διαψεύδεται καθημερινά
από τους ίδιους…
--Πρώτον έρχεται σε
λάθος στιγμή: Τα Σοσιαλδημοκρατικά – Κεντροαριστερά Κόμματα στην Ευρώπη πάνε
κατά διαβόλου.
Στη Γερμανία ο
«χαρισματικός» κ. Σούλτς, μετά από μια πρόσκαιρη «αναλαμπή», τώρα πια
δημοσκοπικά καταρρέει.
Στην Γαλλία το
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα… εξαερώθηκε!
Εκεί αναδείχθηκε ο
εμφανιζόμενος ως «κεντρώος» κ. Μακρόν, αλλά με ατζέντα που θα έκανε πολλούς…
νεοφιλελεύθερους στην Ελλάδα να πρασινίζουν από ζήλια (δραστικές μειώσεις
προσωπικού στο δημόσιο κλπ.).
Στην Ισπανία και στην
Ιταλία τα αντίστοιχα Σοσιαλιστικά Κενροαριστερά Κόμματα διασπάστηκαν ή είναι
υπό διάσπαση.
Στην Ολλανδία το
Σοσιαλιστικό κόμμα του κ. Ντάϊσελμπλουμ έχει συνετρίβει!
Μόνο στη Βρετανία το
Εργατικό κόμμα του κ. Κόρμπιν πήγε απρόσμενα καλά. Αλλά έχασε τις εκλογές κι
εκεί. Κι ήταν μάλλον «συγκυριακή» η επιτυχία του, αφού και η Συντηρητική κα Μέϊ
ανέβασε σημαντικά τις ψήφους του Κόμματός της, αλλά εισέπραξε την απογοήτευση
από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που συγκλόνισαν τη χώρα τους 4 προεκλογικούς
μήνες.
(Χώρια που το Εργατικό
κόμμα του κ. Κορμπιν το ψήφισαν οι πιο ετερόκλητες δυνάμεις: από μεγάλο μέρος
των οπαδών του Brexit, μέχρι ακροαριστερούς κρατιστές – ουδεμία σχέση, λοιπόν,
με τη λεγόμενη «σύγχρονη Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία).
Παντού οι Κεντροδεξιοί
είτε κερδίζουν τις εκλογές είτε συγκρατούν τις δυνάμεις τους. Και παντού οι
Κεντροαριστεροί-Σοσιαλδημοκράτες χάνουν τις εκλογές, συρρικνώνονται χωρίς
προηγούμενο, διασπώνται, είτε μετατρέπονται σε «άλλα πράγματα» πολύ πιο
«φιλελεύθερα».
Και μια τέτοια
ιστορική περίοδο – όταν η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία περιθωριοποιείται και
βουλιάζει σχεδόν παντού - διάλεξε ο Τσίπρας να προσπαθεί να γίνει ΧΕΣΟΔ!
Αλλά αυτό είναι πια το
λιγότερο. Διότι όπως και να προβάλλεται πια, όπως και να ονομαστεί, όπως και να
τον λιβανίζουν κάθε μέρα τα «παπαγαλάκια» των τηλεοπτικών παραθύρων, ο κόσμος
πληρώνει πρωτοφανείς φόρους, πρωτοφανείς ασφαλιστικές εισφορές, και όσους
προσέλαβε στο δημόσιο ο Τσίπρας (υπεράριθμους συμβασιούχους κλπ.) αναγκάζεται
πια να τους απολύσει.
Κι αυτό μετράει πολύ
περισσότερο στις διαθέσεις του κόσμου – και μετράει απολύτως αρνητικά – σε
σχέση με τις διάφορες «ετικέτες» περί ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατίας.
Ο κόσμος που
υπερφορολογείται ή χάνει τη δουλειά του… χέστηκε για την Ευρωπαϊκή
Σοσιαλδημοκρατία (με το συμπάθιο).
Ο κόσμος αυτός να μη
σας πω καλύτερα που έχει γραμμένο το… ΧΕΣΟΔ!
Αλλά υπάρχει πια και
άλλο, χειρότερο:
Ακόμα και οι πιο
«ψαγμένοι», οι πιο ευνοϊκά διακείμενοι προς την Αριστερή Κοσμοθεωρία, ή πιο
επιεικείς με τις ασχήμιες της «Πρώτης Φοράς Αριστερά», οι πιο πρόθυμοι ίσως, να
δεχθούν τις «οβιδιακές» μεταμορφώσεις του Τσίπρα, αυτοί που τέλος πάντως
εξακολουθούν να έχουν σε μια κάποια υπόληψη την «Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία»,
όταν ακούν τον κ. Γαβρόγλου, στην καλύτερη περίπτωση… ξενερώνουν.
Και κατά πάσα
πιθανότητα… φρικάρουν!
Γιατί ο (όντως)
μορφωμένος κ. Γαβρόγλου διατύπωσε την άποψη, ότι οι ναρκέμποροι και οι
σωματέμποροι που έχουν εγκατασταθεί πια για τα καλά στους Πανεπιστημιακούς
χώρους (όπως καταγγέλλουν οι μαζικές ενυπόγραφες διαμαρτυρίες φοιτητών του
Αριστοτελείου) δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν από την Αστυνομία! Αλλά «από μέσα»
από το Πανεπιστήμιο, από ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα (λέει)!
Τι λές, ρε άνθρωπε;
Και είσαι και μορφωμένος…
Ξέρεις τι θα πεί
ναρκέρμποροι; Ξέρεις τι θα πει σωματέμποροι;
Θα πει «νύχτα»,
μπράβοι, μαχαίρια, ρόπαλα και πυροβόλα όπλα!
Θες να πεις, ότι
πρέπει τα παιδιά μας, οι φοιτητές δηλαδή, θα πρέπει να κάνουν «ομάδες κρούσης»
και να συγκρούονται με αυτά τα αποβράσματα καθημερινά;
Αυτό λες; Είσαι στα
καλά σου;
Κι είσαι και υπουργός
Παιδείας;
Υποκινείς τα παιδιά
μας να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να γίνουν ένα «ρωμαλέο» κίνημα που θα…
διώχνει τους κακούργους από τα Πανεπιστήμια;
Τρελάθηκες;
Αυτά ακούν ακόμα και
οι «πεφωτισμένοι» Κεντροαριστεροί – που έχουν κι αυτοί παιδιά βεβαίως – και
φρικάρουν!
Γιατί η άποψη
Γαβρόγλου, δεν είναι της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.
Δεν είναι καν της
αστικής δημοκρατίας, γενικότερα…
Είναι σοβιετική άποψη
και μάλιστα της πρώτης εποχής μετά τη σοβιετική Επανάσταση (του λεγόμενου
«Πολεμικού Κομμουνισμού» - μετά το 1927 αυτές οι ανοησίες καταργήθηκαν και στην
ΕΣΣΔ).
Είναι εκτός πάσης
δημοκρατικής λογικής.
Το ότι οι φοιτητές
έχουν δικαίωμα ψήφου ως πολίτες, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει να συμμετέχουν στη
διοίκηση των Πανεπιστημίων. Γιατί απλούστατα τα Πανεπιστήμια δεν είναι για να
«εξυπηρετούν τους φοιτητές», αλλά το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον.
Και δεν τα πληρώνουν
οι φοιτητές (και οι γονείς τους) αλλά ολόκληρος ο Ελληνικός λαός.
Όπως ακριβώς οι
ασθενείς δεν συμμετέχουν στη διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων, ή οι επιβάτες
ενός πλοίου (ιδιωτικού ή δημόσιου) δεν κυβερνούν το καράβι.
Αυτές οι παλαιολιθικές
αντιλήψεις περί «αυτοδιοίκουμενων επιτροπών» παντού (σοβιέτ) είναι αντίθετες με
την λογική της αστικής δημοκρατίας.
Γιατί το Σοβιετικό
σύστημα προωθεί την αέναη πάλη των τάξεων (Σοβιέτ θα πει αυτοδιοικούμενες
επιτροπές)…
Ενώ η αστική
δημοκρατία κάνει το ακριβώς αντίθετο: ενοποιεί τα διαφορετικά συμφέροντα της
κοινωνίας στο ενιαίο δημόσιο συμφέρον, μπροστά στο οποίο υποκλίνονται όλοι.
Το Σοβιετικό σύστημα
κατακερματίζει και συντηρεί την σύγκρουση «πάντων κατά πάντων», ενώ το
δημοκρατικό σύστημα ενοποιεί, νομιμοποιεί και ξεμπλοκάρει.
Και επί πλέον στο
δημοκρατικό σύστημα υπάρχει «το μονοπώλιο της βίας» από την Αστυνομία.
Αν δεν υπάρχει το
κρατικό μονοπώλιο βίας τότε οδηγούμαστε στην ενθάρρυνση της αυτοδικίας. Καθένας
παίρνει το νόμο στα χέρια του. Κι άντε να μαζέψεις μετά τις συγκρούσεις των
τοπικών συμμοριών…
Δεν καταλαβαίνει ο
«μορφωμένος» κ. Γαβρόγλου, ότι ουσιαστικά ενθαρρύνει τους φοιτητές στην
αυτοδικία!
Είναι εντελώς εκτός
λογικής μιας σύγχρονης δημοκρατίας.
Αν περιμένει, με
τέτοια να «πείσει», πως το κόμμα του γίνεται «σύγχρονο Ευρωσοσιαλιστικό» είναι
πολύ μακριά νυχτωμένος.
Το λεγόμενο
Πανεπιστημιακό άσυλο ΔΕΝ προβλέπεται από το Σύνταγμά μας. Ούτε στο άρθρο 16
ούτε οπουδήποτε αλλού!
Αντίθετα το προοίμιο
του άρθρου 16 λέει ρητά πως:
«Η Ακαδημαϊκή
Ελευθερία και η Ελευθερία της Διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της
υπακοής στο Σύνταγμα».
Δηλαδή, δεν μπορεί
κανείς, στο όνομα της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας να παραβιάζει άλλες πρόνοιες του
Συντάγματος, όπως το δικαίωμα στην προσωπική ασφάλεια, το δικαίωμα στην
περιουσία, την ισονομία, το δικαίωμα στην έκφραση διαφορετικής γνώμης, την
εφαρμογή και την τήρηση των νόμων.
Μ’ άλλα λόγια, τα
Πανεπιστήμια δεν μπορούν στο όνομα της «Ακαδημαϊκής Ελευθερίας» να γίνονται άσυλα
έκνομων δραστηριοτήτων.
Και γι’ αυτό όταν
καταργήθηκε πλήρως το άσυλο (με το Νόμο Διαμαντοπούλου, το Σεπτέμβριο του 2011
με την προτροπή και τη σύμφωνη γνώμη και της ΝΔ τότε και με τεράστια
κοινοβουλευτική πλειοψηφία), ΔΕΝ τέθηκε τότε από κανένα ζήτημα
«συνταγματικότητας»!
Και δεν υπάρχει τέτοιο
«άσυλο» παρανομίας, σε καμία δημοκρατική χώρα στον κόσμο. Γιατί πριν απ’ όλα,
προσβάλει και την ίδια τη δημοκρατία!
Όπου κυριαρχούν οι
δημοκρατικές αρχές, η ελευθερία της άποψης και της διαφωνίας κατοχυρώνεται
ΠΑΝΤΟΥ! Δεν χρειάζεται ειδική «ασυλία» μέσα στους Πανεπιστημιακούς χώρους.
«Ειδική προστασία»
χρειάζεται μόνο σε ατελείς δημοκρατίας και αυταρχικά καθεστώτα, όπου οι
διαφωνούντες διώκονται παντού και ζητούν τουλάχιστον κάποιαν «ανοχή», ιδιαίτερα
μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Όποιος επιμένει σήμερα
στο «άσυλο» είναι αληθινά για… «άσυλο» (ανιάτων)!
Είτε προσβάλλει ευθέως
την Ελληνική Δημοκρατία είτε παίζει το παιγνίδι των ναρκέμπορων, των
κουκουλοφόρων και των τρομοκρατών που βρήκαν ασφαλείς «νησίδες ακαταδίωκτου»,
για να οργανώνουν τις εγκληματικές δραστηριότητές τους χωρίς πρόβλημα.
Η αστυνομία πρέπει να
μπει μέσα και να τα καθαρίσει όλα αυτά τα εκτρώματα!
Και να τα περιφρουρεί
μόνιμα, μαζί με ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας – security - των Πανεπιστημίων
(όπως γίνεται παντού στον κόσμο).
Και θα έχει μαζί της
τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Και ιδιαίτερα των φοιτητών που είναι
τα πρώτα θύματα αυτών των καθαρμάτων…
Τα παιδιά μας
κινδυνεύουν καθημερινά στους Πανεπιστημιακούς χώρους, εμείς ως ηλίθιοι
πληρώνουμε πανάκριβα τις καταστροφές που κάνουν καθημερινά κακούργοι, ορμώμενοι
από τα Πανεπιστήμια (που εμείς πληρώνουμε επίσης), και ο κ. Γαβρογλου θέλει να
τους κατοχυρώσει… το «ακαταδίωκτο» και την ασυλία!
Και νομίζει πως έτσι
γίνεται και Σοσιαλδημοκράτης, τρομάρα του…
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ
προσπαθώντας να αρνηθεί την ετικέτα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (που την
αμαύρωσε πλήρως) έφτασε στην… Ριζοσπαστική Παράνοια!
Δεν είναι πια
Ριζοσπαστικό Κόμμα (έχει υπογράψει τα πάντα)…
Αλλά δεν θα γίνει ποτέ
και «σύγχρονο μετριοπαθές» κόμμα!
Απλώς από το ΜΗ ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο… ΜΗ ΧΕΣΟΔ!
