.Τα κερατάκια των Χριστουγέννων

Οι ημέρες των εορτών είναι ιδιαζόντως ψυχαναγκαστικές. Αν τουλάχιστον έχεις υπερβεί το δέκατον ή ενδέκατον έτος της ηλικίας σου και έχεις αναγκασθεί να παραδεχθείς ότι ο Αγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Οπότε και μπορείς να απαιτήσεις χωρίς πολλά πολλά από τον πατέρα σου το Play Station που επιθυμείς. 

Στις επόμενες δεκαετίες της ζωής σου τέτοιες μέρες οφείλεις να αισθάνεσαι χαρούμενος και να γιορτάζεις όπως όλοι, οφείλεις να τρως όπως όλοι, να πίνεις όπως όλοι και να ξενυχτάς ώστε επιστρέφοντας στο γραφείο, στις 27, να μπορείς να πεις. «Θέλω λίγο να ξεκουραστώ. Τρεις ημέρες έτρωγα, έπινα και ξενυχτούσα. Είμαι πτώμα». 

Αν δεν είσαι σε θέση να πεις ότι είσαι πτώμα, διότι έμεινες σπίτι και σερνόσουν από πολυθρόνα σε καναπέ και πάλι πίσω, λες απλώς «την έβγαλα ήσυχα, οικογενειακά, ξέρεις τώρα...» παλεύοντας να καλύψεις τις ενοχές που αισθάνεσαι διότι δεν είσαι κανονικός άνθρωπος. Αν δεν φας, δεν πιεις τον Δούναβη και δεν ξενυχτήσεις μέχρι πρωίας, είσαι σαν αυτούς που πηγαίνουν στο γραφείο για να λουφάρουν, δημόσιος υπάλληλος της ζωής, κοινώς δεν ξέρεις να ζήσεις και να χαρείς.

Οι εορτές των Χριστουγέννων είναι πιο ψυχαναγκαστικές κι από τις Απόκριες, εκεί όπου συνωμοτούν όλοι για να σφάξουν το καλό γούστο, την αξιοπρέπεια στη συμπεριφορά και το χιούμορ. Εμαθα ότι στον νομό Ηλείας ο μητροπολίτης Γερμανός τις έχει απαγορεύσει ως παγανιστικές. Δεν ξέρω αν το έχει κάνει λόγω αντιζηλίας με τη γειτονική Αχαΐα, και μη μου πείτε ότι είναι ακραίος, φανατικός και ό,τι άλλο. 

Με ενδιαφέρει ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας νομός της χώρας όπου οι κάτοικοι απαγορεύεται να φορούν μουτσούνες υποτίθεται για να γλεντήσουν, στην πραγματικότητα όμως για να ενοχλήσουν ο ένας τον άλλον. Διότι, ας μην το ξεχνάμε, υπάρχουν και οι ταλιμπάν των εορτών. Ομως, είναι η αλήθεια, αν με τις Απόκριες ξεμπερδεύεις εύκολα, με τα Χριστούγεννα δύσκολα τα βγάζεις πέρα.

 Ολη μου η συμπόνια και η αμέριστη ανθρώπινη αλληλεγγύη μου σ’ αυτά τα νέα κορίτσια που τέτοιες μέρες αναγκάζονται να φορούν κερατάκια. Μην πάει ο νους σας στο κακό. Το εννοώ στην κυριολεξία. Αναφέρομαι σ’ αυτά τα κερατάκια με τα οποία σε υποδέχονται πωλήτριες ή σερβιτόρες και τα οποία έχουν δανειστεί από τους ταράνδους του Αγιου Βασίλη –«Tarandus Caesarius vernicomenus»– για να εμφυσήσουν το πνεύμα των ημερών στον εσπρέσο. 

Θα μου πείτε εδώ κύριοι αξιοπρεπείς καθ’ όλα, άνθρωποι πολιτευτές και υπουργοί εκ των ων ουκ άνευ, φωνάζουν καθημερινά στην τηλεόραση «αφήστε με να ολοκληρώσω». Τι να κάνει και το ταλαίπωρο κορίτσι με τα κερατάκια των Χριστουγέννων; Το πολύ να ζητήσει επίδομα γελοιοποίησης.

Αναρωτιέμαι αν και ο ψυχαναγκασμός των εορτών, η υποχρέωση που σου επιβάλλεται για γιορτή θέλεις δεν θέλεις, είναι κι αυτό σύμπτωμα της μετανεωτερικότητας. Σύμπτωμα ενός κόσμου που έχει αναγάγει σε μεταφυσική υποχρέωσή του τη διασκέδαση – με την αρχαία σημασία της λέξης διασκεδάννυμι - διασκορπίζω κοινώς. 

Εξ ου και ο ψυχαναγκασμός του σκορπίσματος, η μετατροπή του σε ένα είδος κανονικότητας απ’ την οποία ουδείς δικαιούται να ξεφύγει. Ούτε καν η κοπέλα που ντρέπεται να φορέσει τα κερατάκια των Χριστουγέννων.

Ως εκ τούτου, οφείλω να συγχαρώ τη ρόδα στην πλατεία Συντάγματος, που αρνείται να γυρίσει. Είναι κι αυτός ένας τρόπος αντίστασης στον ψυχαναγκασμό του πνεύματος των εορτών. 

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Απαγορευτικό για εκλογές... από τα κοράκια

Η κυβέρνηση «μοιάζει να έχει βάλει την όπισθεν», εκτιμούν στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο και στους κύκλους των «θεσμών» επικρατεί κλίμα έντονου προβληματισμού από το ενδεχόμενο να μπει η χώρα σε μια εκλογική περιπέτεια προτού ακόμη ολοκληρωθεί το οικονομικό πρόγραμμα.

Τα διάφορα σενάρια περί πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα, παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, έχουν θορυβήσει τους δανειστές που δεν θέλουν να διαταραχθεί η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, καθώς υπάρχουν κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Γαλλία, Ολλανδία και κυρίως στη Γερμανία.

Το σαφές μήνυμα που έχει σταλεί από τους πιστωτές προς την ελληνική κυβέρνηση είναι:«Ξεχάστε τις εκλογές ως το φθινόπωρο του 2017». Στις Βρυξέλλες αλλά και σε ορισμένες πρωτεύουσες χωρών που διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στις εξελίξεις, όπως στη Γερμανία, ο προβληματισμός είναι έντονος για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα.

Οι αρρυθμίες του νέου κυβερνητικού σχήματος παρά τον ανασχηματισμό και η εκλογολογία που είναι διάχυτη στο παρασκήνιο αλλά και στον δημόσιο διάλογο έχουν υποχρεώσει τις Βρυξέλλες αλλά και συγκεκριμένες πρωτεύουσες να κρούσουν τον κώδωνα της... «υπευθυνότητας». Και αυτό διότι, όπως μεταδίδεται, «τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη και υπάρχει δρόμος μπροστά», ενώ έντονη δυσφορία εκδηλώθηκε από την μονομερή κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει στην χορήγηση εκτάκτου βοηθήματος στους χαμηλοσυνταξιούχους.

Οι πιστωτές δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν την άκρατη εκλογολογία, που προκαλεί παραλυτική ακινησία. Γι' αυτό και έχει επισημανθεί σε κεντρικά στελέχη της κυβέρνησης ότι η κατάσταση μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να εκτροχιαστεί, παρά την καλή δημοσιονομική πορεία η οποία όμως είναι αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης.

Το κλίμα αυτό το εισέπραξε και ο πρωθυπουργός αλλά και ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης στις επαφές που είχαν ο πρώτος κυρίως στο Βερολίνο με την Άνγκελα Μέρκελ και ο δεύτερος με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, τους αντιπροέδρους, Φρανς Τίμερμανς και Βάλντις Ντομπρόβσκις και τον επίτροπο Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί.

Σε όλες τις συναντήσεις που είχαν τόσο ο Αλ. Τσίπρας όσο και ο Κυρ. Μητσοτάκης, το μήνυμα ήταν: ξεχάστε τις εκλογές στην Ελλάδα, ενώ το ενδιαφέρον είναι ότι η πλευρά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε διαμηνύει πως «δεν θα χάσουμε τις εκλογές λόγω Ελλάδας».

Η γερμανική κυβέρνηση και ειδικά η Μέρκελ θέλει ηρεμία έως τις γερμανικές εκλογές, ενώ το βασικό θέμα που την απασχολεί δεν είναι προφανώς το ελληνικό οικονομικό πρόγραμμα, αλλά το μεταναστευτικό - προσφυγικό και γι’ αυτό ζητεί επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου, καθώς και καλύτερο έλεγχο των συνόρων στην Ελλάδα.

Σε αυτό το κλίμα, επί της αξιολόγησης, στις Βρυξέλλες και στις μεγάλες πρωτεύουσες των εταίρων, ακόμη και στην έδρα του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον ή στη Φρανκφούρτη, έδρα της ΕΚΤ, έχει αρχίσει να κυριαρχεί η άποψη ότι η κυβέρνηση δεν θέλει κατά βάθος να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

«Μοιάζει σαν να έχει βάλει την όπισθεν» ανέφερε χαρακτηριστικά κοινοτικός αξιωματούχος που παρακολουθεί στενά τα ελληνικά πράγματα και δεν απέκλεισε μάλιστα το ενδεχόμενο να έχουμε νέο... σίριαλ, όπως συνέβη και παλαιότερα με άλλες αξιολογήσεις.

Ο πρωθυπουργός στις επαφές που είχε τις τελευταίες ημέρες, κυρίως στις Βρυξέλλες στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και στην Καγκελαρία, διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση δεν κάνει βήμα πίσω από τις μεταρρυθμίσεις και πως όλα θα προχωρήσουν κανονικά, ενώ έχει τονίσει σε όλους τους τόνους πως ό,τι γράφεται και λέγεται για πρόωρες εκλογές δεν έχει καμία απολύτως βάση.

Σαφώς και στο Μέγαρο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν καθυστερήσεις, αλλά δεν θεωρούν ότι «χάθηκε το τρένο». «Η κυβέρνηση, κόντρα στις προβλέψεις διαφόρων, δίνει απαντήσεις με τις κινήσεις της» λένε ανώτερα κυβερνητικά στελέχη, σημειώνοντας με έμφαση ότι δεν υπάρχει κλίμα «μεταρρυθμιστικής κόπωσης», αλλά διευκρινίζουν πως υπάρχει και κυβέρνηση που νομοθετεί μέτρα που δεν επηρεάζουν το πρόγραμμα και ανακουφίζουν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Ένα ακόμα μέτρο είναι και η αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά που πλήττονται από την προσφυγική κρίση, το οποίο τελικά θα ψηφίσει και η Ν.Δ.

Την ίδια στιγμή στελέχη της τρόικας σημειώνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται για ποιον λόγο ακούγονται αντιδράσεις για τα προαπαιτούμενα, καθώς αυτά είναι συμφωνημένα, άρα πρέπει να προχωρήσει η εφαρμογή τους. Και όπως λέει πρόσωπο με μακρά εμπειρία «οι πιστωτές θα ξύσουν τον πάτο του βαρελιού». Αυτό σημαίνει ότι θα εξετάσουν τα πάντα εξονυχιστικά, με το ζήτημα των εργασιακών να είναι ανοικτό, ενώ υπάρχει και το ζήτημα τι θα γίνει τελικά με το ΔΝΤ, εάν θα αποχωρήσει ή όχι και τι θα σημάνει αυτό.

.Kανονικό... δελφινάριο

Είναι ο καλύτερος τίτλος που διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό «Στα... τέσσερα για την καρέκλα». Αυτό ακριβώς είναι η κυβέρνηση και το αποδεικνύει κάθε μέρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ξετσιπωσιάς είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ένας από τους πλουσιότερους βουλευτές της χώρας. 

Ο «δηλωσίας» της αριστεράς, αυτός που έβαλε την υπογραφή του στην ταπεινωτική επιστολή και που το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει είναι να κρυφτεί για μερικούς μήνες για να μη βλέπουμε την ξεφτίλα του τι έκανε; Βγήκε με άρθρο του κι επιτέθηκε ξανά στους Γερμανούς και όλους τους κακούς τους οποίους ικέτευε λίγες ώρες πριν με τη δήλωση μετάνοιας.

Επιτέθηκε εμμέσως στον Σόιμπλε λέγοντας ότι ενισχύει την ακροδεξιά και χαρακτήρισε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης «μόνιμο ζουρλομανδύα».

Με απλά λόγια: «Πέφτουμε στα τέσσερα, γλείφουμε τους δανειστές, αποδεχόμαστε τα σύμφωνα και τα μνημόνια αλλά για εσωτερική κατανάλωση ρίχνουμε κι έναν «δεκάρικο» λόγο για να μαζέψουμε καμιά ψήφο.

Σιγά Ευκλείδη μη σκίσεις κανένα καλσόν με τις επιθέσεις κατά εκείνων που παρακαλάς. Και σιγά μη σε πιστέψει ο κόσμος με τόση περιουσία στο εξωτερικό και χωρίς κανένα ενδιαφέρον αν θα μείνει η Ελλάδα στο ευρώ.

Άλλο παράδειγμα της ξεφτίλας που διακατέχει την κυβέρνηση. Ο πιο αποτυχημένος υπουργός, ο κύριος «Βατερλό» Νίκος Παππάς, που είχε εξαφανιστεί βγήκε πάλι στο φως.

Εξαπέλυσε επίθεση στους δανειστές, με βολές προς τη Γερμανία, την οποία κατηγόρησε ότι αρνείται να παραδεχθεί λάθη και εμμονές, όπως επίσης και κατά του υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας Σόιμπλε, για τον οποίο είπε ότι δεν μπορεί να επικαλείται ότι έχει εκλογές και πως δεν μπορεί να πάει στο κοινοβούλιο. «Κοινοβούλιο έχουμε και εμείς», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

Επιτέλους Νίκο, δείξε την πυγμή σου, όχι μόνο στους κακόμοιρους τους εκδότες και τους καναλάρχες. Εμπρός, ο Παππάς θα ηγηθεί της αντίστασης κατά των δανειστών αλλά με στάση... στα τέσσερα και ικετεύοντας.

Έχει καταντήσει αστεία η υπόθεση, κανονικό δελφινάριο και καλύτερο από τον θίασο του... Μάρκο Σεφερλή. Να δούμε μέχρι πότε θα υπάρχουν χειροκροτητές αυτού του μπουλουκιού με ηθοποιούς σαν τον Τσακαλώτο και τον Παππά.

.Φταίει ο Τσίπρας ή ο λαός που τον ανέχεται;

Ο Τσίπρας θα μείνει στην ιστορία ως ο χειρότερος πρωθυπουργός της Ελλάδος! Σίγουρα θα συμπεριληφθεί σ΄εκείνους που θα μπορούσαν να πάρουν και τον παγκόσμιο τίτλο αλλά – ευτυχώς- μέχρι τώρα έρχεται τρίτος, πίσω από τα πρότυπά του, τον Τσάβεζ και τον Μαδούρο.

 Βαριά κουβέντα για τον εν ενεργεία πρωθυπουργό της χώρας! Ίσως θα έπρεπε να αναφέρομαι με περισσότερο σεβασμό, αν όχι προς το πρόσωπο, τουλάχιστον προς τον τίτλο που δυστυχώς φέρει… Μα εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Ο αμόρφωτος αυτός συνδικαλιστής κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να απωλέσει το κύρος και την αξιοπιστία (που κακώς είχε) και να καταντήσει ένας αναξιόπιστος και αξιοθρήνητος ηγετίσκος…

 Αν πρέπει να περιγράψεις τον Τσίπρα, δεν ξέρεις από πού ν’ αρχίσεις. Αν το βρεις δε, μετά δεν ξέρεις πού να τελειώσεις! Δεν πρόκειται φυσικά να σας κουράσω παραθέτοντας δεκάδες προσβλητικά επίθετα που ορθά θα περιέγραφαν τον γελωτοποιό της Ευρώπης. Θα ήθελα όμως να σταθώ στο κοινό αίσθημα που προκαλεί τελευταίως στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών:την ντροπή!

Ακούω συχνά τους τελευταίους μήνες πολλούς να επαναλαμβάνουν τη φράση: “Δεν αντέχω πλέον να τον βλέπω”.

Η αποστροφή αυτή έγινε σχεδόν τραγούδι στο στόμα του λαού κυρίως μετά την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα. Η στάση του, η ομιλία του και η εν γένει συμπεριφορά του συμπτωματικού αριστερούλη απέναντι στον στυλάτο Αμερικανό πρόεδρο, ήταν η αφορμή για να “ξεχειλίσει το ποτήρι” και να κάνει πολλούς να παραδεχθούν ότι “ντρέπονται για τον Τσίπρα”! Ντρέπονται όταν αντικρύζουν αυτόν τον απαίδευτο σαλντιμπάγκο να χασμουριέται και να βουλιάζει στην πολυθρόνα, τη στιγμή που ο αρχοντικός Ομπάμα ομιλεί δίπλα του  προσπαθώντας να τον τραβήξει από τον  βάλτο που λόγω βλακείας βουλιάζει εκείνος κι η χώρα μαζί!

Επειδή από μικρό παιδί, είμαι έντονα πολιτικοποιημένος, προσπάθησα να θυμηθώ αν έχει υπάρξει άλλος πρωθυπουργός που να έκανε το λαό να ντρέπεται επειδή εκπροσωπείτο από εκείνον. Δεν υπήρξε! Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας, ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής ακόμα κι ο Γιώργος Παπανδρέου… Είχαν ορκισμένους εχθρούς αλλά δεν ντρεπόμασταν για λογαριασμό τους! Δεν ντρεπόμασταν όταν μας εκπροσωπούσαν στο εξωτερικό, όταν συναντούνταν με άλλους ηγέτες. Ο Τσίπρας όμως κατάφερε το φαινομενικά αδύνατο! Να τον κοιτάμε να συζητά με ξένους και να λέμε –σχεδόν- όλοι: “Ντροπή ρε γαμώτο!”

Γιατί όμως ανεχόμαστε αυτήν την προσβλητική κωμωδία που παίζεται εις βάρος μας; Πώς ανεχόμαστε έναν πρωθυπουργό που ψεύδεται ασυστόλως, που δεν έχει καμιά αξιοπιστία, που κόβει συντάξεις και ταυτόχρονα στέλνει γράμμα εξηγώντας ότι δεν τις έκοψε, που αντί να κλείνεται στο γραφείο του εν μέσω αξιολόγησης και Κυπριακού, παίρνει το αεροπλάνο για την Κούβα για να παραστεί στην κηδεία ενός δικτάτορα;

Πώς γίνεται να ανεχόμαστε την παρέα του, τον προκλητικό Καμμένο, τον απερίγραπτο Πολάκη και τον αξιοδάκρυτο Ζουράρι; Πώς είναι δυνατόν να δηλώνει ο υφυπουργός Παιδείας ότι δεν πειράζει να μας πάρουν και μερικά νησιά οι Τούρκοι και να μην επεμβαίνει ένας εισαγγελέας; Πώς γίνεται αγαπητοί μου να ανεχόμαστε τον υπουργό Τσιρώνη να δηλώνει ότι “η σημαία που αγοράζουμε από τον Κοκκώνη δεν είναι Εθνικό Σύμβολο”;

Δυστυχώς, η ζημιά που έχει υποστεί ο λαός μας δεν είναι μόνο οικονομική. Έχει και παρελκόμενα… Από τη μία, το εύκολο χρήμα των τελευταίων δεκαετιών, μας μετέτρεψε σε παραδόπιστους καταναλωτές. Από την άλλη, η απώλεια της οικονομικής ευχέρειας κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, μας μετέτρεψε σε μεμψίμοιρους μετανοούντες.

Γίναμε άνευροι και επικίνδυνα ανεκτικοί. Χωρίς πνεύμα και χωρίς πάθος καθόμαστε και κλαίμε τη μοίρα μας παρακολουθώντας τον Τσίπρα, τον Καμμένο και την άεργη παλιοπαρέα να ασελγούν στην Παιδεία, στην Ιστορία, στα Εθνικά σύμβολα, στη χώρα ολόκληρη!

Φταίμε εμείς ή αυτοί; Προφανώς οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν… Είμαστε όμως τόσο κακός λαός για να μας αξίζει ο Τσίπρας;

Λυπούμαι που το παραδέχομαι, αλλά μάλλον είμαστε. Γίναμε οκνηροί και ως εκ τούτου ευκολόπιστοι, κουτοπόνηροι και αγαθοί, εύκολα θύματα για ανερυθρίαστους –ξιπασμένους δημαγωγούς που θα υποσχεθούν τα πάντα για να χωθούν στην υπουργική καρέκλα την οποία αρνούνται να αποχωριστούν, όσο ξεφτίλα κι αν γίνουν.

Κι εδώ ακριβώς εντοπίζεται και η μεγαλύτερη αδυναμία του όνειδους που ονομάζεται Τσίπρας: Επειδή είναι αμόρφωτος δεν γνωρίζει τις αξίες του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου.

Πάνω απ’ όλα όμως αγνοεί την αξία της Υστεροφημίας. Γι αυτό και αδιαφορεί γι αυτή. Γι αυτό και επέλεξε να κάνει καριέρα ως καρεκλοκένταυρος και όχι ως ηγέτης!

Ο Διαγόρας ο Ρόδιος ήταν ένας από τους διασημότερους πυγμάχους της αρχαιότητας και γενάρχης ολυμπιονικών. Σε προχωρημένη ηλικία, το 448 π.Χ. ήταν παρών στην Ολυμπία όταν οι γιοί τουΔαμάγητος και Ακουσίλαος στέφθηκαν Ολυμπιονίκες. 

Λέγεται ότι αμέσως μετά τη βράβευσή τους, οι γιοί του ανέβασαν τον Διαγόρα στους ώμους τους και τον περιέφεραν θριαμβευτικά στο στάδιο. Τότε ένας από τους θεατές αναφώνησε: Κάτθανε Διαγόρα, ουκ εις Όλυμπον αναβήση !(Πέθανε Διαγόρα, μην περιμένεις να ανέβεις και στον Όλυμπο) και ο Διαγόρας εν μέσω των επευφημιών και πλήρης ευδαιμονίας άφησε την τελευταία του πνοή.

Αυτή η ιστορία καταδεικνύει τη σημασία που έχει η υστεροφημία σε μια κοινωνία που παράγει γνώση, πολιτισμό και σέβεται τις αξίες.

Φαντάζομαι ότι αν ο Τσίπρας γνώριζε την ιστορία τούτη , θα έκανε τα πάντα διαφορετικά…

Καλά Χριστούγεννα και –κυρίως- καλύτερη χρονιά!

Πάτροκλος Κουδούνης

.Τι απέγιναν οι κυρίες με τα τζιπ;

Νομίζω πως καμιά ιστορία δεν μπορεί να περιγράψει καλύτερα το αφήγημα «Η Ελλάδα του 21ου αιώνα» από τις «κυρίες με τα μαύρα τζιπ και τους σωματοφύλακες». Καμιά. Η ιστορία τους συμπυκνώνει ό,τι αγιοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια. Μύθο, υπερβολή, κουτοπονηριά, τερατολογία, αμφιβολία, ελπίδα, φιλανθρωπία, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό, χρήμα κι ελληνικό δημόσιο.

Οι κυρίες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα λόγια του Κλεάνθη Τσιρώνη, προέδρου της Βαρβακείου Αγοράς, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2013. Ήταν 10, κατέβηκαν από τέσσερα τζιπ, συνοδεύονταν από security, πήγαν σε επιλεγμένα καταστήματα και κάθισαν οι ίδιες στις ταμειακές μηχανές. Όταν έβλεπαν πολίτες οι οποίοι δυσκολεύονταν να αγοράσουν αρκετό κρέας, εκείνες τους έλεγαν να αγοράσουν ακόμη περισσότερο και το πλήρωναν οι ίδιες…

 Εκείνη την πρώτη φορά, σύμφωνα με τον κ. Τσιρώνη, πλήρωσαν 20.000 ευρώ.

Παραδόξως, ουδείς τις φωτογράφησε ή τις μαγνητοσκόπησε, ενώ δε στάθηκε δυνατό να βρεθούν ούτε ευεργετηθέντες ούτε αξιόπιστοι μάρτυρες για το γεγονός. Η ιστορία, όμως, ενθουσίασε τα κανάλια και τα site, με αποτέλεσμα όλοι να μιλούν με θαυμασμό για τις κυρίες με τα μαύρα τζιπ.

Όσοι τολμούσαμε να επισημάνουμε στο facebook ότι πρόκειται προφανέστατα περί μύθου, χαρακτηριζόμασταν ανάλγητοι και κυνικοί κι ευτυχώς που δεν είναι όλος ο κόσμος σαν τα μούτρα μας, διότι αν ήταν όλοι σαν τα μούτρα μας δε θα υπήρχαν οι φιλάνθρωπες κυρίες με τα μαύρα τζιπ και στο κάτω κάτω γιατί να σκοτώνουμε την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρχουν οι κυρίες με τα μαύρα τζιπ;

Με τέτοια επιχειρήματα εσείς πόση ώρα θα μπορούσατε να συζητάτε; Προσωπικά, καθόλου.

Πέρασαν οι μήνες, ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα και μαζί τους και οι κυρίες. Αυτή τη φορά ήταν με πολυτελή αυτοκίνητα και ξόδεψαν 50.000 ευρώ. Μάλιστα, επειδή το Υπουργείο Οικονομικών ενοχλήθηκε με την ιστορία, το ρεπορτάζ λέει ότι ο αρμόδιος Γενικός Γραμματέας έψαξε το θέμα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί μυθεύματος από τον πρόεδρο της Βαρβακείου.

Εμείς, βέβαια, οι άπιστοι του facebook, ήμασταν εκείνοι «που σκοτώναμε την ελπίδα».

Οι κυρίες επανεμφανίστηκαν στα λόγια του κ. Τσιρώνη τα επόμενα Χριστούγεννα, αλλά πλέον το θέμα είχε λιγάκι ξεφτίσει. Για μια ακόμη φορά εμείς «σκοτώναμε την ελπίδα», αλλά χλιαρά πια. Από με τα μαύρα έχουν γίνει άφαντες –πιθανόν να πηγαίνουν στα σαλέ τους στην Ελβετία, πάντως τη Βαρβάκειο δεν την καταδέχονται.

Στις αρχές, πάντως, «η είδηση» αυτή περνούσε για ένα διάστημα παντού. Ελάχιστοι την αμφισβητούσαν καθαρά, κι ελάχιστοι εξέφρασαν επιφυλάξεις. 

Κι αυτοί οι τελευταίοι, πάντως, τις εξέφραζαν στη λογική «δεν είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει Θεός, γι’ αυτό ανάβουμε ένα κεράκι πού και πού», δηλαδή μισοδέχονταν το παραμύθι με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις περί του αντιθέτου. Κάποιοι άλλοι γνώριζαν ότι επρόκειτο περί τερατολογίας, αλλά το απέκρυβαν διότι το θέμα «πουλούσε».

Σας ρωτώ, λοιπόν: όταν ένας μοναχός κρεοπώλης μπόρεσε να πουλήσει σε ολόκληρη χώρα τις «κυρίες με τα μαύρα τζιπ», γιατί να μην μπορεί ο οποιοσδήποτε να πουλήσει το οτιδήποτε;

Χριστίνα Ταχιάου

Protagon

.Οι καλές ειδήσεις που αποδεικνύουν ότι το 2016 δεν ήταν η απόλυτη καταστροφή…

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το 2016 ήταν πολλές φορές εφιαλτικό. Τις περισσότερες φορές, φαινόταν σαν μία σκοτεινή φαντασίωση, με ειδήσεις από το κακό στο χειρότερο. Στις διασημότητες που πέθαναν, προστέθηκε και το "αιματηρό 2016", σαν ένας κωδικός για τα αισθήματα της απώλειας και την απελπισία. Μέσα σε όλα αυτά, όμως, υπήρχαν και κάποιες αισιόδοξες ειδήσεις…

Ο Μπαράκ Ομπάμα απαγόρευσε τις γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Αρκτική

Μπορεί να αποχωρεί από τον Λευκό Οίκο, αλλά δεν φαίνεται να δείχνει σημάδια επιβράδυνσης. Στις 20 Δεκεμβρίου, ο Ομπάμα χρησιμοποίησε ένα νόμο του 1953 για την απαγόρευση μόνιμων νέων γεωτρήσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου στους περισσότερους αμερικανικούς ωκεανούς στην Αρκτική και τον Ατλαντικό, σε μια προσπάθεια για την προστασία του περιβάλλοντος από τον διάδοχό του. Το WWF λέει ότι η απόφαση αυτή θα κάνει πολύ πιο δύσκολο για τον Ντόναλντ Τραμπ να επωφεληθεί από τα αμερικανικά αποθέματα πετρελαίου στην Αρκτική, κάτι που θεωρείται μια νίκη.

Στην Κολομβία υπεγράφη μια ιστορική συμφωνία με τις Farc

Ο Πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος και ο ηγέτης των ανταρτών της FARC Ροντρίγκο Λοντόνο (ή Τιμοτσένκο, όπως είναι γνωστός) υπέγραψαν συμφωνία ειρήνης, βάζοντας τέλος σε περισσότερα από 50 χρόνια πολέμου. Ο Σάντος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για το έργο του σχετικά με τη συμφωνία, η οποία είχε αρχικά απορριφθεί με δημοψήφισμα στο οποίο το 50,2 τοις εκατό ψήφισε κατά.

Οι κινηματογραφιστές του «Planet Earth II» έσωσαν όλα τα χαμένα μικρά χελωνάκια από το γύρισμα

Ο Ντέιβιντ Ατένμπορο πιστεύει ειλικρινά ότι δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε στη φύση, αλλά όταν οι θεατές του "Planet Earth II" είδαν χιλιάδες χελωνάκια να παθαίνουν σύγχυση εξαιτίας των ανθρωπογενών φώτων και να αρχίσουν να κατευθύνονται προς τους κινδύνους της πόλης, αναγκάστηκαν να παρέμβουν. Το BBC Earth έγραψε στο Twitter: "Κάθε χελώνα που περιλαμβάνεται στο # PlanetEarth2 συλλέχθηκε και γύρισε και πάλι στη θάλασσα".

Ένα αγόρι με ανίατη ασθένεια έλαβε 28.000 κάρτες Χριστουγέννων από το κοινό

Σε μία δακρύβρεχτη ιστορία, ο Bradley Lowery, πέντε ετών με καρκίνο σε τελικό στάδιο, δέχθηκε χιλιάδες κάρτες και δώρα από όλο τον κόσμο. Μετά από μια εμφάνιση με την αγαπημένη ποδοσφαιρική ομάδα του, Σάντερλαντ, στο Στάδιο του Φωτός, και ένα online αίτημα, ο μικρός συγκέντρωσε αμέτρητα δώρα που έκαναν τα Χριστούγεννά του ξεχωριστά.

Ο Tim Peake έτρεξε έναν μαραθώνιο στο διάστημα

Αυτό θα μπορούσε να είναι η οριστική απόδειξη ότι το να ψάχνεις καλές ειδήσεις το 2016 είναι τόσο δύσκολο, που θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτόν τον πλανήτη, αλλά αυτό δεν την καθιστά λιγότερο ενθαρρυντική. Ο Tim Peake εκτοξεύθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και "έτρεξε" έναν μαραθώνιο μέσω live stream παράλληλα με τον Μαραθώνιο του Λονδίνου, σε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό γεγονός. Ο Peake έτρεξε την πορεία των 42 περίπου χιλιομέτρων δεμένος σε ένα διάδρομο, μέσα σε τρεις ώρες, 35 λεπτά και 21 δευτερόλεπτα, βλέποντας τους δρόμους να περνούν κάτω από τα πόδια του σε πραγματικό χρόνο μέσα από ένα iPad.

Ο ΟΗΕ διόρισε τον πρώτο ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα σχετικά με τα δικαιώματα των γκέι

Στον απόηχο της επίθεσης σε νυχτερινό κέντρο στο Ορλάντο, ο ΟΗΕ όρισε τον πρώτο ανεξάρτητο ανακριτή για να βοηθήσει στην προστασία των γκέι από τη βία και τον κόσμο των διακρίσεων. Ο Βιτιτ Μουνταρμπχορν, ένας καθηγητής διεθνούς δικαίου, ξεκίνησε την τριετή θητεία του το Σεπτέμβριο.

Ένας Ινδός επιχειρηματίας ξόδεψε την προίκα της κόρης του σε 90 σπίτια για τους άστεγους

Ο Αγιάι Μουνότ, ένας πλούσιος έμπορος υφασμάτων και σιταριού, από το Αουρανγκαμπάντ στην ανατολική Ινδία, ξόδεψε την σημαντική προίκα της κόρης του ύψους 93.000 λιρών για την κατασκευή 90 σπιτιών για φτωχούς. Τα κριτήρια επιλεξιμότητας του απλώς ήταν να δηλώσεις κάποιος ότι είναι φτωχός και ότι δεν είναι εθισμένος. Η κόρη του εμπόρου υποστήριξε πλήρως την απόφασή του και μαζί με τον νέο σύζυγό της φέρεται να παρέδωσαν τα κλειδιά στους νέους ιδιοκτήτες μετά το γάμο τους.

Το Παρίσι πούλησε τα "λουκέτα των ερωτευμένων" από τις γέφυρες του, για να συγκεντρώσει χρήματα για τους πρόσφυγες

Εκατομμύρια λουκέτα από ζευγάρια που εξυμνούσαν τον έρωτά τους, από τις Pont des Arts και Pont de l'Archevêché αφαιρέθηκαν το περασμένο έτος για λόγους ασφαλείας. Στη συνέχεια άρχισαν να πωλούνται, σε μια κίνηση που ο αντιδήμαρχος Μπρουνό Ζουλιάρ πιστεύει ότι θα μπορούσε να συγκεντρώσει μέχρι και 100.000 ευρώ για τους πρόσφυγες που έχουν ανάγκη από καταφύγιο.

Ο Λιονέλ Μέσι συναντήθηκε με έναν μικρό Αφγανό που έφτιαξε μια μπλούζα του ειδώλου του με πλαστική σακούλα

Το πεντάχρονο αγόρι δημιούργησε αίσθηση στο internet όταν εμφανίστηκε να φορά μια μπλούζα του Μέσι, φτιαγμένη από μια πλαστική σακούλα. Τελικά συνάντησε τον ήρωα του, περπατώντας στον αγωνιστικό χώρο δίπλα του. Στο σχετικό, συγκινητικό βίντεο, ο Μουρτάζα Αχμάντι από το Αφγανιστάν φαίνεται να μην μπορεί να πάρει τα μάτια του από τον Μέσι…

.Εχθρός τους, η Ελλάδα

Κώστας Ζουράρις, επίσημα σε συνέντευξη Τύπου για τις αλλαγές στην εκπαίδευση:

«Νομίζετε ίσως ότι δεν απειλούμαστε τώρα ως χώρα, μόνο κάποια νησιά μας ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μη μας πάρουν» δήλωσε ο κ. Ζουράρις.

«Η ελληνική γλώσσα απειλείται από γενικευμένη παρακμή και υπονόμευση», συνέχισε, για να συμπληρώσει «η ελληνική γλώσσα τελεί υπό απειλήν».

Μετά το σάλο που προκάλεσαν οι δηλώσεις, ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου σχολίασε το θέμα, προχωρώντας σε διευκρινιστικές δηλώσεις.

«Αυτό που είπε ο υφυπουργός δεν αφορούσε τα ελληνικά νησιά, αλλά τα ελληνικά πράγματα γενικά» είπε ο κ. Γαβρόγλου.

Δεν περιμένουμε κάτι από την κυβέρνηση. Να τον αποπέμψει, να τον στείλει στον αγύριστο, να τον στείλει να κάνει παρέα στον Σουλτάνο. Περιμένουμε μια συγγνώμη, περιμένουμε να πουν κάτι για τις ανθελληνικές δηλώσεις που έρχονται σε συνέχεια αυτών για τη σημαία της Ελλάδας. 

Ένας υπουργός της κυβέρνησης λέει ότι δεν τρέχει και τίποτε να χάσει η Ελλάδα κάποια από τα νησιά αρκεί να μη χαθεί η γλώσσα. Βάζει στην ίδια ζυγαριά την επίσης σημαντική υπόθεση της ελληνικής γλώσσας με την παραχώρηση ελληνικής γης. 

Τι άλλο να πούμε εμείς; Επιλογή του Τσίπρα είναι και ο Ζουράρις, ο οποίος μάλλον έχει ξεφύγει, και ο Παρασκευόπουλος και όποιος άλλος αναφέρεται τόσο απαξιωτικά για την Ελλάδα, για τα νησιά, για την εθνική κυριαρχία. Κανονικά θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί ο πρωθυπουργός, αλλά που τσίπα.

.Χαβαλέ... και με τους «μπούληδες» της Χρυσής Αυγής

Ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Ο Τζανακόπουλος κάλυψε τον Παρασκευόπουλο για τις άθλιες δηλώσεις του, τόσο για την ελληνική σημαία όσο και για τις χρυσαυγίτικες αγκαλιές. Κάλυψε βεβαίως και τον Τσιρώνη που ήταν στο ίδιο μήκος κύματος για το «πανί» που πουλάνε παντού και δεν έχει και καμιά σημασία. Λες και η σημαία είναι απλά και μόνο το πανί κι όχι το συναίσθημα που έχει ο καθένας κρυμμένο στην καρδιά του για την πατρίδα του.

Εν πάση περιπτώσει, για την κυβέρνηση δεν υπάρχει θέμα, λες κι επρόκειτο για μια απλή υπόθεση που περνά έτσι, χωρίς ούτε καν να τραβάνε το αυτί του βουλευτή. Προφανώς για τον Τζανακόπουλο, γνωστό θαμώνα των Εξαρχείων, να μη συμβαίνει και τίποτε όταν κάποιος μιλά για την ελληνική σημαία. Όμως, γιατί... τουμπεκί για τη Χρυσή Αυγή;

 Γιατί δεν υπάρχει ούτε μια σοβαρή προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν είναι σε συνεννόηση με την εγκληματική οργάνωση; Και καλά, μπορεί οι βουλευτές να λένε ό,τι τους καπνίσει. Συριζαίοι είναι, ό,τι θέλουν λένε. Εκείνη τη ρημάδα τη δίκη της Χρυσής Αυγής θα την τελειώσουν ποτέ; Βεβαίως, είναι ανεξάρτητη η δικαιοσύνη, αλλά την εποπτεία την έχει η πολιτική ηγεσία. 

Γιατί επιτρέπει να σέρνεται η δίκη και να μην τελειώνει ποτέ; Γιατί επιτρέπεται να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι εγκληματίες (έστω και αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου); Γιατί με την ανοχή της κυβέρνησης της αριστεράς οι γνωστοί τραμπούκοι της Χρυσαυγής ξαναβγήκαν από τις φωλιές τους, προκαλούν, διοργανώνουν επεισόδια, βρίζουν κι εμφανίζονται τιμητές των πάντων;

Τι κάνει η κυβέρνηση του Τσίπρα που γελάει και είναι όλος χαρά με τον «μπούλη», αλλά τελικά είναι και μια χαρά με τους άλλους «μπούληδες» της Χρυσής Αυγής;

.Η «απειλή» των εκλογών

Ποτέ δεν κατάλαβα την «απειλή» που συχνά εκτοξεύουν Ελληνες πολιτικοί προς τους ξένους περί πιθανής προσφυγής στις κάλπες. Δεν είναι νέο φαινόμενο. Με διαφορετικές παραλλαγές έχει εμφανισθεί πολύ συχνά κατά το παρελθόν.

Η επισήμανση γίνεται με αφορμή τον διάλογο που φέρεται να είχε ο υπουργός Οικονομικών στο πρόσφατο Eurogroup. «Δεν μπορούμε να πάρουμε νέα μέτρα, αν μας πιέσετε κι άλλο θα αναγκαστούμε να πάμε σε εκλογές», ήταν η φερόμενη αναφορά του, την οποία το υπουργείο Οικονομικών διέψευσε. Δεν στέκομαι στο κατά πόσον ειπώθηκαν αυτά. Μπορεί να έγιναν παρόμοιες αναφορές, μπορεί όχι. Ας δεχθούμε ότι αυτή η συγκεκριμένη στιχομυθία δεν έλαβε χώρα. Αλλά η ουσία έχει να κάνει με το σκεπτικό που διέπει τους Ελληνες πολιτικούς. Ολων των παρατάξεων, όπως επανειλημμένως απεδείχθη την τελευταία επταετία.

Ανάλογες απειλές είχαν εκτοξεύσει και άλλοι Ελληνες πολιτικοί. «Αν δεν επιδείξουν ευελιξία, αν δεν βοηθήσουν, ίσως αναγκαστούμε να πάμε σε εκλογές», ήταν η μόνιμη επωδός κάποιων. Την απάντηση σε αυτό εύκολα μπορεί να φαντασθεί κανείς: «Αν το αντέχετε ως πολιτικό σύστημα, ως οικονομία, ως κοινωνία, κάντε εκλογές. Κάθε εβδομάδα. Απλά εμείς δεν θα σας δανείζουμε ούτε, φυσικά, οι αγορές». Αποκύημα της φαντασίας και η απάντηση, αλλά προφανώς αντανακλά τις σκέψεις και τα συναισθήματα των εκπροσώπων των θεσμών και στελεχών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων όταν κάθε τόσο ακούν περί πρόωρων εκλογών και... τρέμουν.

Η προοπτική διεξαγωγής πρόωρων εκλογών θα μπορούσε να φέρει αποτελέσματα εάν η πολιτική ηγεσία που την κατέθετε είχε επιδείξει τεράστια αξιοπιστία και ζητούσε μια δυσανάλογα μικρή ευελιξία από τους δανειστές, ώστε οι τελευταίοι να εκτιμούσαν το όφελος της ομαλής συνέχισης της αποτελεσματικής εφαρμογής των συμφωνηθέντων από την υπάρχουσα κυβέρνηση. Αλλά τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει για τις μέχρι τώρα ελληνικές κυβερνήσεις οι οποίες, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο –προφανώς δεν συμπεριφέρθηκαν όλες το ίδιο– χαρακτηρίζονταν από μεγάλες δόσεις αναξιοπιστίας.

Πώς κάποιος που βρίσκεται στη θέση της Ελλάδας σκέπτεται να «απειλήσει» αυτόν που βρίσκεται στη θέση π.χ. της Γερμανίας, με τη διεξαγωγή εκλογών, είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς. Τον Ιούλιο του 2015 κάναμε δημοψήφισμα, χωρίς μάλιστα να τους απειλήσουμε. Ψηφίσαμε με 62% το «περήφανο Οχι» και μέσα σε μία εβδομάδα το μετατρέψαμε σε ένα ξεκάθαρο «Ναι».

Το να απειλούσε η Ελλάδα το 2010 με στάση πληρωμών δεν ξέρω αν θα ήταν η σωστή προσέγγιση και κατά πόσον θα απέφερε οφέλη στη χώρα, αλλά θα είχε μια λογική. Υπήρχε το κόστος για τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, το κόστος για το ίδιο το ευρώ. Ομως, το να απειλεί η Ελλάδα τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ με εκλογές σήμερα είναι απλούστατα παραλογισμός. Δείχνει έλλειψη σοβαρότητας και άγνοια των δεδομένων και της θέσης στην οποία βρισκόμαστε.

.Ο ορφανός φιλελευθερισμός

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να προσεγγίσει κανείς τις συντηρητικές εκλάμψεις της Νέας Δημοκρατίας, υπό τον φιλελεύθερο κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Η μία είναι να χαριτολογήσει λέγοντας ότι, τελικώς, μόνο η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Και, δυστυχώς, η παράταξη αυτή έχει βαθιά παράδοση εχθρότητας στον φιλελευθερισμό.

Η δεύτερη προσέγγιση είναι η εκλογική. Επειδή το φιλελεύθερο κέντρο σπαράσσεται από τις αρχηγικές φιλοδοξίες πολλών, ο κ. Μητσοτάκης νιώθει σίγουρος από τα αριστερά του και προσπαθεί να συμμαζέψει τα δεξιά του, αυτούς δηλαδή που ψήφισαν ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή. Αυτό έχει και ιστορικό προηγούμενο. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι φιλελεύθεροι σε ολόκληρη την Ευρώπη συντάχθηκαν με τους συντηρητικούς (και πολλές φορές ανέχθηκαν αντιδημοκρατικές εκτροπές τους) εξαιτίας του κομμουνιστικού κινδύνου.

Σήμερα η Ελλάδα, φυσικά, δεν κινδυνεύει από τους κομμουνιστές, αλλά κινδύνεψε να χρεοκοπήσει από τους ασυνάρτητους. Ετσι, πολλοί φιλελεύθεροι, που βλέπουν τη χώρα να βυθίζεται από τα καμώματα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κάνουν τα στραβά μάτια στα αντιδημοκρατικά «ιερά και όσια» της Νέας Δημοκρατίας. Διότι, όσο κι αν απεχθάνεται κάποιος το κάψιμο της σημαίας, η ποινικοποίηση της πράξης δεν είναι απλώς αντιφιλελεύθερη, είναι και αντισυνταγματική. Οπως επιτρέπονται οι πράξεις τιμής στα σύμβολα, έτσι δεν μπορούν να απαγορεύονται οι πράξεις απαξίας των. 

Αυτό επιτάσσει το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, ασχέτως αν (όπως έγραφε ο Τζον Στιούαρτ Μιλ) το 99% των πολιτών (ή ψηφοφόρων) επιθυμεί το αντίθετο. Δυστυχώς, ο φιλελευθερισμός δεν πάει με μερίδες, ούτε είναι θέμα χαμηλών φορολογικών συντελεστών. Αφορά την ελευθερία του ατόμου και να καίει ό,τι θέλει, με μόνη προϋπόθεση το υλικό να ανήκει στην ιδιοκτησία του.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως ο πολιτικός φιλελευθερισμός δεν απέκτησε ποτέ ρίζες και γι’ αυτό δεν είχε ποτέ στιβαρή πολιτική εκπροσώπηση.

 Από τη Δεξιά θεωρείται στην καλύτερη περίπτωση ένα «δυτικό φρούτο» και στη χειρότερη περίπτωση απειλή, εξ ου και οι σφοδρές αντιδράσεις σε ζητήματα δικαιωμάτων των μειονοτήτων, στον χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας κ.λπ. Μοιάζει παράδοξο, αλλά στη χώρα μας, εκφραστής του πολιτικού φιλελευθερισμού ήταν μετεμφυλιακώς η ευρύτερη Αριστερά. Αυτό είχε να κάνει με το γεγονός ότι η Αριστερά διωκόταν και γι’ αυτό αγκάλιασε ως ασπίδα τον πολιτικό φιλελευθερισμό. 

Το χρησιμοποίησε, όμως, μόνο με εργαλειακό τρόπο. Με εξαίρεση τους (λίγους) ανανεωτικούς, ποτέ δεν ενστερνίστηκε τις αρχές του. Ετσι κι αλλιώς, η «αστική δημοκρατία», που ο πολιτικός φιλελευθερισμός πρεσβεύει, είναι αυτό που η κομμουνιστογενής αριστερά θέλει να ανατρέψει.

Τώρα η Νέα Δημοκρατία, ελλείψει φιλελεύθερου αντίβαρου, μπορεί σιγά σιγά να διολισθήσει στον νεοσυντηρητισμό· φιλελευθερισμός στην οικονομία και βαθύς συντηρητισμός στα δικαιώματα. Είναι εύπεπτη, αλλά μακροχρονίως –όπως απέδειξε η Iστορία– καταστροφική πολιτική. 

Από την άλλη, η ιδεολογική κατάρρευση της Αριστεράς συμπαρασύρει και όσα έστω με μισή καρδιά υπεράσπισε, δηλαδή τα πολιτικά δικαιώματα. Ετσι ο φιλελεύθερος χώρος μοιάζει να μένει ορφανός. Αλλά όχι για πολύ. Αν δεν μπορέσει να τον καλύψει η Ν.Δ., κάποιος άλλος θα βρεθεί... 

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

.Ντελάληδες... των παράνομων στοιχηματζίδικων;

Πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη Βουλή. Σαν να υπάρχει μια σύμπνοια διακομματικής φύσεως γύρω από τον τζόγο. Από το αν θα προχωρήσει το σχέδιο του ΟΠΑΠ για τα VLT’s που «σέρνεται» εδώ και χρόνια αν και θα μπορούσε να φέρει εκατομμύρια ευρώ στα κρατικά ταμεία, γιατί τώρα πάει να ξεμπλοκάρει το έργο κ.λπ.

Ερωτήσεις βουλευτών της ΝΔ και εσχάτως του Λοβέρδου του ΠΑΣΟΚ που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι θέλει να βάλει σε όλη την Ελλάδα παιχνιδομηχανές. Προφανώς ο Λοβέρδος, η Κεφαλογιάννη, ο Τραγάκης και όσοι φέρνουν το θέμα στη Βουλή βολεύονται με το να γίνονται απίστευτοι τζίροι στο διαδικτυακό στοίχημα, με ιστοσελίδες παράνομες ή στην καλύτερη περίπτωση με εταιρείες που έχουν έδρα στη Μάλτα και αλλού.

Προφανώς κάποιοι βολεύονται να μην υπάρξει τάξη στο χώρο αυτό, να πλουτίζουν συγκεκριμένοι betατζήδες αντί να μπουν κανόνες στο παιχνίδι. Πολύ περίεργες οι συντονισμένες κινήσεις που γίνονται. Λες και κάποιος συντονίζει το παιχνίδι και χρησιμοποιεί βουλευτές σαν μαριονέτες. Λες και γίνεται ένα παρασκηνιακό νταραβέρι με σκοπό μόνο να μην πειραχτεί ο θησαυρός που απολαμβάνουν ορισμένοι «padron» που κρύβονται στη σκιά.

Θα έχει ενδιαφέρον, πάντως, να δούμε αν κι αυτή τη φορά κάποιοι που υποτίθεται ότι υπηρετούν το συμφέρον του Δημοσίου θα καταφέρουν να βάλουν εμπόδια προς όφελος των παράνομων στοιχηματζίδικων που με έναν υπολογιστή παίζεις όσα θες και τα κέρδη πάνε στο εξωτερικό χωρίς η Ελλάδα να παίρνει φόρους.

.Κυβέρνηση... μπούληδων

Χάθηκε κάθε ίχνος σοβαρότητας, αν υπήρχε στην εθνικολαϊκστική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που επιβεβαιώνει μέρα με τη μέρα πόσο επικίνδυνοι είναι οι άνθρωποι για την Ελλάδα!

Πως θα ακουστεί στην Τουρκία, δεν αναφερόμαστε σε άλλες χώρες, ο χαρακτηρισμός «μπούλης» του πρωθυπουργού (παραμένει ακόμα) Αλέξη Τσίπρα για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο!

«Είμαι συγκινημένος που ήρθα στη Νίσυρο. Είχα έρθει ως φοιτητής με σλίπινγκ μπανγκ. Ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα τον Πάνο Καμμένο και ο ίδιος δεν το ξέρει. Ήταν το πανηγύρι της Παναγίας, ήταν πολύ συγκινητικά με κρέας και βραστές πατάτες. Τότε ο Πάνος ήταν ένας πολιτευτής της δεξιάς και είχα την αίσθηση ότι ήταν ένα μπούλης».

Αυτό είπε ο Πρωθυπουργός μιας χώρας της Ε.Ε. για τον υπουργό, όχι τον περαστικό, Εθνικής Άμυνας! Πόσο πιο κάτω θα πέσουμε; Εάν είναι πανηγυρτζήδες ας καθίσουν σε ένα πανηγύρι και ας μας αφήσουν ήσυχους!

.Από τον Αλέξη Τσίπρα στον… Πάνο Γαβαλά!

Μερικές σύντομες απαντήσεις σε απορίες πολλών (και στην ενδημική πλέον σύγχυση όλων): Για τη σημαία: Ζήτησε ο ατυχής κ. Παρασκευόπουλος να ξεκινήσει συζήτηση για την αποποινικοποίηση καψίματος της σημαίας. 

Γιατί, άραγε; Για να μπορούνε όποιοι θέλουν να καίνε σημαίες, πάσης φύσεως, σε δημόσια θέα. Και να προκαλούν ανοικτά τους γύρω τους. Διότι αυτό σημαίνει αυτό που προτείνει ο κ. Παρασκευόπουλος: Νομιμοποίηση της πρόκλησης! Αποποινικοποίση της.., προβοκάτσιας! (Προβοκάτσια στα Ελληνικά σημαίνει σκοπούμενη πρόκληση) Να μπορεί, δηλαδή, όποιος θέλει, να προκαλεί τους γύρω του. Αλλά αυτό δε...περισσότερα »

.Από τους υπερθεματιστές στους αναθεματιστές !

Μεγάλη η συζήτηση για τις τηλεοπτικές άδειες σε καιρούς απόλυτης φτώχειας για το ένα τρίτο των Ελλήνων.

 Μεγαλύτερες οι προεκτάσεις του θέματος αν σκεφτεί κανείς ότι επιστρατεύτηκαν τα πλέον δόλια μέσα και επιχειρήματα για να αποτρέψουν αποφάσεις που ίσως διαλύσουν το σαθρό οικοδόμημα Τσίπρα – Παππά στα ΜΜΕ.

Μέγιστες οι ανοησίες που ξεστομίζουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια για το μέλλον των χρημάτων, γύρω στα ογδόντα εκατομμύρια μέχρι στιγμής, που κατέβαλαν οι υπερθεματιστές. «Θα τα δώσουμε πίσω στους καναλάρχες» ανακοινώνουν με σπαραξικάρδιο κλάμα φάλαινας και άφατη θλίψη οι απανταχού Παππάδες προσπαθώντας να συνεγείρουν συναισθηματικά το τρις εξαπατημένο πόπολο.

Τρισμέγιστος ο πολιτικός εκβιασμός του παπ(π)ικού κυβερνητικού κονκλαβίου να ζητά από το Κοινοβούλιο τη συγκρότηση του ΕΣΡ κατόπιν όμως εορτής.

Παμμέγιστος ο «λογιστικός, μαθηματικός και τεχνικός  τσαρλατανισμός» με τις άδειες, τους τέσσερις «ευτυχήσαντες» υπερθεματιστές  και τα ογδόντα συν εκατόν εξήντα μελλοντικά εκατομμύριά τους.

Όμως τα πράγματα είναι πολύ απλά. Είναι δε τόσο σαφή που προκαλούν τρόμο και οργή στον πυρήνα εξουσίας του κυβερνητικού μορφώματος. Μετά τον εξευτελισμό από την άρον άρον  απόσυρση του , από τεχνική άποψη, καταγέλαστου Φλωρεντιανής προέλευσης επιχειρήματος για «τέσσερις άδειες μόνο», έρχεται η κοινή λαϊκή λογική να απομυθοποιήσει και περιθωριοποιήσει τους μηχανισμούς παραγωγής και αναπαραγωγής  κυβερνητικών επιχειρημάτων.   

Καταργήστε το νόμο Παππά, βοά η φωνή της λογικής. Συγκροτήστε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης δίνοντας τις αρμοδιότητες που είχε πριν τη διάλυσή του. Νέος διαγωνισμός από το νέο ΕΣΡ για δεκαέξι τηλεοπτικές άδειες με κόστος  ανά άδεια το ένα τέταρτο του μέσου κόστους που προέκυψε από τον διαγωνισμό παρωδία… Ίδια χρήματα, κόστος ανά άδεια προσαρμοσμένο και πολύ κοντά στις δυνατότητες της τηλεοπτικής αγοράς, πλουραλισμός στην πληροφόρηση και πάνω απ’ όλα μηδενικός κίνδυνος για απώλειες των θέσεων εργασίας  με σοβαρές πιθανότητες για ένα μικρό άνοιγμα της τηλεοπτικής αγοράς εργασίας.

Δεν υπάρχει λογικό αντεπιχείρημα σε αυτόν τον απλό αλλά διαφανή σχεδιασμό. Δεν το θέλει όμως η πονηρή κουστωδία του Μαξίμου. Δεν το θέλει γιατί απλά δεν θα μπορεί να το ελέγξει.

Το να εκβιάζουν συναισθηματικά τους πολίτες με την επίκληση της πιθανής απώλειας των χρημάτων που θα… εισπράξουν αν το ΣτΕ κρίνει τον νόμο Παππά αντισυνταγματικό, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας, έλεγε ο Λένιν και οι πάλαι ποτέ σημερινοί «αριστεροί» κυβερνώντες τον δικαιώνουν…

Η κακοστημένη «αριστερή» παράσταση φαίνεται να παίρνει τέλος. Πλησιάζει η ώρα της αναπόφευκτης απόδοσης ευθυνών όχι για την αστοχία και την αδυναμία στη διακυβέρνηση αλλά για την απίστευτη υποκρισία και το ψέμα.. Γιατί , όπως έλεγε και ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης, «όποιος κατουράει στη θάλασσα θα το βρει στο αλάτι» κύριε Τσίπρα.  Μη ξεχνάτε ότι εκτός από τους υπερθεματιστές υπάρχουν και οι …αναθεματιστές, ο λαός δηλαδή ! 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΝΤΖΕΛΙΔΗΣ

.Αλέξη, στο καλό!!!

Μόνο σαμπάνιες δεν άνοιξαν στο Μέγαρο Μαξίμου το πρωί της Τρίτης. Ευτυχώς ήταν πρωί και δεν είχαμε δράματα, να δούμε να τρεκλίζουν τα μέλη του «πρωινού καφέ» που έγινε στο πρωθυπουργικό γραφείο.

Ο Πρωθυπουργός, παρουσία του Δημήτρη Τζανακόπουλου, του Νίκου Παππά, της Όλγας Γεροβασίλη, του Αλέκου Φλαμπουράρη, του Άγγελου Τζέκερη, του Θόδωρου Μιχόπουλου, κ.α. μόνο που δεν πανηγύριζε για την απόφαση του Eurogroup.

«Το περάσαμε και αυτό το εμπόδιο. Πήραμε παράταση για κανά χρόνο» φέρεται να είπε ο Αλέξης Τσίπρας και όλοι συμφώνησαν ότι τα καταφέρανε περίφημα και ας μην έβαλε ο πρωθυπουργός γραβάτα, αφού λύση για το χρέος δεν πήρε, όσο και εάν παρουσιάζεται ως επιτυχία η απόφαση του Eurogroup.

Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι υπάρχει σχέδιο να μεταδοθεί ότι στον πρωινό καφέ υπήρξε ικανοποίηση για την απόφαση των υπουργών της ευρωζώνης, ώστε να εμφανιστεί ως επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης και παράλληλα την ίδια στιγμή αποφασίστηκε να σηκώσει τους τόνους στο μπρίφινγκ ο Δ. Τζανακόπουλος στη λογική ότι η Ελλάδα δεν δέχεται άλλα μέτρα από το 2018 και μετά!

Τι εξυπηρετεί όλο αυτό το σενάριο; Τον εκλογικό σχεδιασμό του Πρωθυπουργού λένε έμπειροι αναλυτές που βλέπουν τον Αλ. Τσίπρα να ετοιμάζεται για ηρωική έξοδο…

.Πιο αριβίστας πεθαίνεις

Κάθε κυβέρνηση είναι ανεξάρτητη, και λογοδοτεί μόνο στο λαό της, για την πολιτική που ακολουθεί. Μπορεί να κάνει παροχές, μπορεί να κάνει περικοπές, μπορεί να διαλύσει την οικονομία, τη χώρα, την κοινωνία ολάκερη, μπορεί -θεωρητικά πάντα- και να δώσει πέντε – έξι νησάκια στο Τούρκο. Γι' αυτό υπάρχουν οι εκλογές, τα ειδικά δικαστήρια και το... Γουδή.

Μια ανεξάρτητη χώρα και μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση έχει την ευθύνη των πράξεών της, κρίνεται καθημερινά στη Βουλή, από τα κόμματα, από τα Media, από τους πολίτες.

Έτσι και η παρούσα κυβέρνηση μπορεί να κάνει εξαγγελίες, να δίνει εκατομμύρια σε όποιους θέλει, όσα θέλει και για όσο χρονικό διάστημα εκείνη κρίνει.

Όταν όμως η ίδια η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους δανειστές για τα δάνεια που και η ίδια αποφάσισε, υπέγραψε και πήρε, οφείλει να ενημερώνει. Σύμφωνα με τις διαρροές από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ο Τσίπρας τους είχε πει ότι θα δώσει κάτι, όχι όμως συγκεκριμένες αναφορές στις εξαγγελίες που έκανε χθες.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ως εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν υποχρεούται να παίρνει άδεια για την κοινωνική πολιτική που ακολουθεί. Όμως, είναι ο ίδιος ο Τσίπρας που ικέτευσε για νέο δάνειο προκειμένου να μην καταρρεύσει η οικονομία.

Είναι ο ίδιος ο Τσίπρας που πήγε στους δανειστές ζητώντας πολιτική λύση με τα μικρότερα δυνατά μέτρα. Είναι ο ίδιος που στέλνει τους υπουργούς του να διαπραγματεύονται πλεονάσματα 3,5% και μετά το πρόγραμμα, επομένως συνομολογούν νέα, σκληρά μέτρα.

Δεν μπορεί, επομένως, από τη μια να ζητά με απλωμένο χέρι ό,τι έχουν ευχαρίστηση και από την άλλη να δίνει χωρίς να ρωτά κανέναν. Αν έχει την ψευδαίσθηση της κυριαρχίας τότε ας δώσει παροχές και στον ιδιωτικό τομέα, στους μισθωτούς των 100 και 200 ευρώ. Ας αυξήσει το επίδομα ανεργίας και ας δώσει κανένα φράγκο και στους ανασφάλιστους, τους μη έχοντες σπίτι ή εκείνους που δεν έχουν να πληρώσουν το δάνειό τους και κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους.

Γιατί όλοι αυτοί να είναι στην απέξω; Κατούρησαν στο πηγάδι ή δεν έχουν τόσο επικοινωνιακό βάρος ώστε να μην βρίσκονται στις παροχές του πρωθυπουργού;

Είναι απλό: Δεν υπάρχει φράγκο στα ταμεία, με δανεικά ζούμε και δεν παράγουμε πλούτο ώστε να έχουμε καβάτζες και να μην έχουμε ανάγκη κανένα τεχνοκρατικό νούμερο του Σόιμπλε ή της Λαγκάρντ.

Ο Τσίπρας επέλεξε να μην ενημερώσει για το τι θα κάνει και θα πρέπει τώρα να αποδεχθεί τις αντιδράσεις των δανειστών, οι οποίες μπορεί να φτάσουν στην εμπλοκή των διαπραγματεύσεων. Εκτός κι αν αυτό επιδιώκει. Να συγκρουστεί, να τα σπάσει, να πάει σε εκλογές με το «ηθικό πλεονέκτημα» του αντιμνημονιακού που τόλμησε να τα βάλει με την τρόικα η οποία δεν τον άφησε να δώσει στους φτωχούς.

Ένα φθηνό επικοινωνιακό κόλπο για να έχει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Μπράβο του που τόλμησε, όμως, αν στραβώσει κάτι δεν θα την πληρώσει η χώρα. Εκτός κι αν δεν τον νοιάζει τίποτε παρά μόνο η επιβίωσή του. Να καεί η Ελλάδα αλλά να επιπλεύσει αυτός και οι κυβερνητικοί φελλοί.

Μα ακόμη απόδειξη του πόσο επικίνδυνος είναι.

.Διχασμένες, δηλητηριασμένες κοινωνίες

Η ιταλική εφημερίδα «Λα Στάμπα» έγραφε την Κυριακή ότι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο προχθεσινό δημοψήφισμα, η εν λόγω προεκλογική εκστρατεία καταγράφεται ως η πιο «δηλητηριώδης» στην πρόσφατη ιστορία της ιταλικής δημοκρατίας: στο ελάχιστο χρονικό διάστημα ενός μήνα ή λίγων εβδομάδων, «φιλίες ετών χάλασαν», «συγγενείς έπαψαν να μιλάνε μεταξύ τους», «οικογένειες χωρίστηκαν στα δύο».

Τον Νοέμβριο, την Ημέρα των Ευχαριστιών, οι New York Times αποτύπωναν τη δυσάρεστη «κληρονομιά» τής πιο διχαστικής προεκλογικής περιόδου στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας. 

Η φετινή Ημέρα των Ευχαριστιών θα είναι διαφορετική για πολλούς Αμερικανούς, σημείωνε η εφημερίδα, εστιάζοντας στα βαθιά τραύματα που άφησαν ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους οι καμπάνιες του Ντόναλντ Τραμπ και της Χίλαρι Κλίντον... Παρομοίως, την περασμένη εβδομάδα, ταξιδεύοντας σε μια μικρή πόλη της Ανατολικής Αγγλίας, είχα μια προσωπική εμπειρία του νέου διχασμού που τέμνει οριζόντια πολλές δυτικές κοινωνίες. 

Συνομιλώντας με μια μεσήλικη γυναίκα που είχε ψηφίσει υπέρ της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ενωση στο βρετανικό δημοψήφισμα του περασμένου Ιουνίου, μου εξομολογήθηκε ότι «ντρέπεται» για τους συμπολίτες της που χάρισαν στο στρατόπεδο του «Leave» ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε όλη την Αγγλία. Εδειχνε πραγματικά αποκαρδιωμένη και με έναν τρόπο εντελώς αποξενωμένη από το περιβάλλον.

Δεν θέλω να σκεφτώ πώς θα ήταν η ατμόσφαιρα στη Βιέννη ή σε άλλες αυστριακές πόλεις την εβδομάδα που πέρασε. Αλλά είμαι σίγουρος (και το οριακό αποτέλεσμα βοηθάει) ότι και στην Αυστρία η αίσθηση δεν θα ήταν πολύ διαφορετική: εχθρότητα, προσβολές, ρητορική μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στόματα που ανοίγουν και μπορούν να πουν περίπου ό,τι θέλουν, χωρίς τους φραγμούς και τις αναστολές ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος.

Αυτή είναι καλώς ή κακώς η νέα «κανονικότητα» με την οποία θα πρέπει να συμφιλιωθούμε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κι αν πολλοί Ελληνες ανησυχούσαμε για το «κατάντημα» του δημόσιου διαλόγου στη δική μας χώρα, μπορούμε σήμερα να αισθανόμαστε κάποιου είδους ανακούφιση γιατί δεν είμαστε πια μόνοι μας.

Τώρα όμως υπάρχει ένα πραγματικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί: Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Γιατί οι λαοί σε προηγμένες και ευημερούσες χώρες του δυτικού κόσμου παίρνουν τόσο «αλλόκοτες» αποφάσεις; Πώς φτάσαμε στο σημείο να πανηγυρίζουμε την εκλογή ενός μετριοπαθούς πολιτικού (στην περίπτωση των επαναληπτικών προεδρικών εκλογών στην Αυστρία) όταν ο ακροδεξιός συνυποψήφιός του άγγιξε το αδιανόητο 47%;

Αλλά όταν η εξαίρεση γίνεται ο κανόνας, το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις που μας ξεπερνάει.

Και ο πάλαι ποτέ βολικός «λαϊκισμός» δεν φτάνει για να εξηγήσει τα πάντα. 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ