.Η Τουρκία οπισθοδρομεί…

Κάθε μέρα που περνάει η Τουρκία του Ερντογάν απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τη Δύση. Τώρα, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, τα τουρκικά σχολεία θα πάψουν να διδάσκουν την θεωρία της εξέλιξης, με τους ειδικούς να ανησυχούν για το τι μέλλει γενέσθαι. 

Όπως είπε ένας ανώτατος αξιωματούχος του υπουργείου Παιδείας, ο Alpaslan Durmus, η θεωρία της εξέλιξης είναι «αμφιλεγόμενη» και ακόμη αμφισβητείται από τους επιστήμονες. Παράλληλα είναι, λέει, πολύ περίπλοκη και μπερδεύει τους μαθητές που δεν έχουν επιστημονικές βάσεις για να την κατανοήσουν. Μάλιστα, όπως γράφει η New York Times, ένα ολόκληρο κεφάλαιο περί της εξέλιξης των ειδών στα εγχειρίδια βιολογίας της τρίτης γυμνασίου έχει ήδη αφαιρεθεί…

Ο επικεφαλής ενός συλλόγου δασκάλων λυπάται για το τι συμβαίνει, και δηλώνει πως «τα τελευταία ψήγματα της κοσμικής επιστημονικής εκπαίδευσης έχουν γίνει παρελθόν». Μάλιστα, σύμφωνα με την Telegraph, μια ομάδα Τούρκων Ακαδημαϊκών εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει αυτό που γίνεται στη χώρα.

Η σύγχρονη Τουρκία ιδρύθηκε από τον Mustafa Kemal Ataturk ως κοσμικό κράτος, αλλά ο Ερντογάν την κάνει όλο και πιο οπισθοδρομικά ισλαμική, επιμένοντας πως αυτό που επιθυμεί είναι μια «ευλαβή νέα γενιά Τούρκων». Πάντως, σύμφωνα με τις πληροφορίες, εκτός από την εξέλιξη τα σχολεία θα δίνουν πλέον και λιγότερη έμφαση στον ίδιο τον Ατατούρκ.

Εν τω μεταξύ ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό δυστύχημα συνέβη χθες στην Βορειοδυτική Τουρκία, όπου πέντε άνθρωποι, εκ των οποίων δυο έφηβοι και ένας δωδεκάχρονος, έχασαν την ζωή τους από ηλεκτροπληξία σε ένα υδάτινο πάρκο.

Το συμβάν έγινε στην πόλη Akyazi, όπου σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο Anadolu, τα άτυχα θύματα δέχθηκαν ηλεκτρικό ρεύμα την ώρα που δροσίζονταν σε μια από τις πισίνες του πάρκου.

Ο διευθυντής του πάρκου και ο γιος του σκοτώθηκαν όταν βούτηξαν στην πισίνα προκειμένου να σώσουν τα άτομα που σπαρταρούσαν αβοήθητα. Και οι πέντε διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο  αλλά ήταν πλέον πολύ αργά.

.Βάστα Αλέξη…

Όχι, δεν είμαστε τρελοί. Δεν μας χτύπησε ο καύσωνας στο κεφάλι ούτε μας πείραξε η αποφορά των σκουπιδιών του Πάνου Σκουρλέτη. Ούτε καν μια… τζούρα από το ναρκοπλοίο Noor 1 δεν πήραμε για να λέμε στον Τσίπρα να μείνει κι άλλο στο Μαξίμου.

Όμως, κάθε μέρα που περνά με την αριστερά στην εξουσία διαφαίνεται και η διάθεση του κόσμου να αποδομήσει πλήρως το αριστεροδεξιό μόρφωμα που καλύπτεται από την λαϊκίστικη πασοκαρία και την τελειωμένη παλαιοδεξιά.

Δεν είναι οι δημοσκοπήσεις με τις προβλέψεις για το πόσο θα πάρουν τα κόμματα. Άλλωστε, το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει ένα 20% που υποστηρίζει ακόμη ΣΥΡΙΖΑ, μας κάνει να αμφιβάλλουμε για το πόσο ώριμη είναι η ελληνική κοινωνία να πάει μπροστά, να δεχθεί αλλαγές, να κάνει μεταρρυθμίσεις.

Όμως, όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι η καθημερινότητα είναι αυτή που θα τσακίσει όποια δυναμική απέμεινε στην αριστερά. Ούτε 10 ημέρες δεν πέρασαν από το κλείσιμο της αξιολόγησης και το νέο αφήγημα περί της ανάπτυξης που έρχεται και βλέπουμε το χάλι της χώρας.

Από τα σκουπίδια και την αδυναμία της κυβέρνησης να ξεφύγει από τις υποσχέσεις της μέχρι τις αποκαλύψεις για τις αγαστές… τηλεφωνικές συνομιλίες κορυφαίου υπουργού με ισοβίτη. Γιατί όταν ολόκληρος Καμμένος μιλά 12 φορές με πρεζέμπορο και διαρρέεται μέσω των «στημένων» σάιτ προπαγάνδας… ολυμπιακής ανοησίας ότι θα πάει τη Δευτέρα και θα κάνει αποκαλύψεις, είναι φανερό πως βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

Όμως, κάθε μέρα που περνά φαίνεται και το μπάχαλο της Ελλάδας εξαιτίας της αδυναμίας διακυβέρνησης από τον Τσίπρα και την παρέα του. Στην ασφάλεια του πολίτη και την αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων είναι γνωστά τα αποτελέσματα του Τόσκα.

Στην οικονομία, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα πρόσφατα στοιχεία για τη φτώχεια στην Ελλάδα και πόσο… βελτιώθηκε με την ευαισθητούλα αριστερά στην εξουσία.

Αλλά και οι αποκαλύψεις για τα 113 προαπαιτούμενα που δέχθηκε η κυβέρνηση η οποία υπογράφει και τις χαρτοπετσέτες, θα κάνουν αβίωτη τη ζωή το επόμενο διάστημα.

Μπορεί το καλοκαίρι να μπήκε για τα καλά και ο κόσμος να ξεχνιέται με ένα φραπέ στις παραλίες, όμως, έρχεται ο φόρος εισοδήματος, έρχονται οι ανοησίες με τα ανασφάλιστα οχήματα, ο ΕΝΦΙΑ, οι άμεσες και έμμεσες μειώσεις στο εισόδημα.

Κι έρχονται επίσης και νέες αξιολογήσεις της οικονομίας από την τρόικα που θα περιλαμβάνουν και ορισμένα «βαριά» εργασιακά – συνδικαλιστικά θέματα, ταμπού για μια λαϊκίστικη κυβέρνηση που μεγαλούργησε στο ψέμα και την απάτη.

Παρά το γεγονός ότι πρώτη προτεραιότητα είναι οι εκλογές προκειμένου να μειωθεί η ζημιά για τη χώρα, έχουμε γράψει πολλές φορές ότι ο Τσίπρας και ο Καμμένος θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στις καρέκλες τους.

Όμως, επειδή είναι ανίκανοι κάθε μέρα που θα περνά θα δείχνουν και την αδυναμία άσκησης της εξουσίας.

Βάστα γερά, λοιπόν, Αλέξη. Διότι όσο μένεις στην εξουσία τόσο θα σβήνει για πάντα το όνειρο της παραμονής της αριστεράς στο πολιτικό προσκήνιο για πολύ χρόνο. Όσο ο Τσίπρας και η ψεκασμένη συμμαχία του κάνουν κακό στη χώρα, και όσο ο κόσμος αντιλαμβάνεται με ποιους έχει να κάνει τόσο η αριστερά θα πεθαίνει και δεν θα αναστηθεί ποτέ.

Ο νεκροθάφτης της αριστεράς έχει ένα όνομα. Αλέξης Τσίπρας.

.Από το ΜΗ ΣΥΡΙΖΑ στο… ΜΗ ΧΕΣΟΔ!

Ο κ. Γαβρόγλου, ήταν προχθές αποκαλυπτικός, όχι μόνο για το πώς σκέπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ (αυτό το ξέρουμε, άλλωστε), αλλά γιατί διαψεύδει πλήρως την κυβερνητική προπαγάνδα:

--Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τάχα γίνει «ευρωπαϊκό κόμμα»…

Πράγματι υπάρχουν διάφοροι – αφελείς να τους πείς; «παπαγάλους» να τους πείς; διαλέξτε ό,τι θέλετε, τέλος πάντων –

υπάρχουν λοιπόν διάφοροι αφελείς ή «στημένοι» που επαναλαμβάνουν πια καθημερινά:

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κόψει κάθε σχέση πλέον με την «ριζοσπαστική Αριστερά». Βαδίζει ολοταχώς να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα!

«Για καλό» το λένε όλοι αυτοί. Προσπαθώντας να πείσουν κάποιους, ακόμα πιο αφελείς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να είναι το αναξιόπιστο και φρικαλέο πράγμα που γνωρίσαμε και μετατρέπεται σε κάτι πολύ πιο «αποδεκτό»:

Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία!

Που θα μαζέψει μπόλικα από τα «ορφανά» του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και θα επιζήσει…

Έτσι από ΣΥνασπισμός της ΡΙΖοσπιστικής Αριστεράς,

Μετατρέπεται, υποτίθεται, σε…Χαμαλαίοντα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.

Από ΣΥΡΙΖΑ σε ΧΕΣΟΔ!

(Δεν ακούγονται και πολύ ωραία αυτά τα αρχικά: ΧΕΣΟΔ, αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ εδώ που τα λέμε δεν ήταν και πολύ εύηχο…).

Όμως αυτός ο ισχυρισμός, πρώτον έρχεται σε λάθος στιγμή και δεύτερον διαψεύδεται καθημερινά από τους ίδιους…

--Πρώτον έρχεται σε λάθος στιγμή: Τα Σοσιαλδημοκρατικά – Κεντροαριστερά Κόμματα στην Ευρώπη πάνε κατά διαβόλου.

Στη Γερμανία ο «χαρισματικός» κ. Σούλτς, μετά από μια πρόσκαιρη «αναλαμπή», τώρα πια δημοσκοπικά καταρρέει.

Στην Γαλλία το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα… εξαερώθηκε!

Εκεί αναδείχθηκε ο εμφανιζόμενος ως «κεντρώος» κ. Μακρόν, αλλά με ατζέντα που θα έκανε πολλούς… νεοφιλελεύθερους στην Ελλάδα να πρασινίζουν από ζήλια (δραστικές μειώσεις προσωπικού στο δημόσιο κλπ.).

Στην Ισπανία και στην Ιταλία τα αντίστοιχα Σοσιαλιστικά Κενροαριστερά Κόμματα διασπάστηκαν ή είναι υπό διάσπαση.

Στην Ολλανδία το Σοσιαλιστικό κόμμα του κ. Ντάϊσελμπλουμ έχει συνετρίβει!

Μόνο στη Βρετανία το Εργατικό κόμμα του κ. Κόρμπιν πήγε απρόσμενα καλά. Αλλά έχασε τις εκλογές κι εκεί. Κι ήταν μάλλον «συγκυριακή» η επιτυχία του, αφού και η Συντηρητική κα Μέϊ ανέβασε σημαντικά τις ψήφους του Κόμματός της, αλλά εισέπραξε την απογοήτευση από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που συγκλόνισαν τη χώρα τους 4 προεκλογικούς μήνες.

(Χώρια που το Εργατικό κόμμα του κ. Κορμπιν το ψήφισαν οι πιο ετερόκλητες δυνάμεις: από μεγάλο μέρος των οπαδών του Brexit, μέχρι ακροαριστερούς κρατιστές – ουδεμία σχέση, λοιπόν, με τη λεγόμενη «σύγχρονη Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία).

Παντού οι Κεντροδεξιοί είτε κερδίζουν τις εκλογές είτε συγκρατούν τις δυνάμεις τους. Και παντού οι Κεντροαριστεροί-Σοσιαλδημοκράτες χάνουν τις εκλογές, συρρικνώνονται χωρίς προηγούμενο, διασπώνται, είτε μετατρέπονται σε «άλλα πράγματα» πολύ πιο «φιλελεύθερα».

Και μια τέτοια ιστορική περίοδο – όταν η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία περιθωριοποιείται και βουλιάζει σχεδόν παντού - διάλεξε ο Τσίπρας να προσπαθεί να γίνει ΧΕΣΟΔ!

Αλλά αυτό είναι πια το λιγότερο. Διότι όπως και να προβάλλεται πια, όπως και να ονομαστεί, όπως και να τον λιβανίζουν κάθε μέρα τα «παπαγαλάκια» των τηλεοπτικών παραθύρων, ο κόσμος πληρώνει πρωτοφανείς φόρους, πρωτοφανείς ασφαλιστικές εισφορές, και όσους προσέλαβε στο δημόσιο ο Τσίπρας (υπεράριθμους συμβασιούχους κλπ.) αναγκάζεται πια να τους απολύσει.

Κι αυτό μετράει πολύ περισσότερο στις διαθέσεις του κόσμου – και μετράει απολύτως αρνητικά – σε σχέση με τις διάφορες «ετικέτες» περί ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατίας.

Ο κόσμος που υπερφορολογείται ή χάνει τη δουλειά του… χέστηκε για την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία (με το συμπάθιο).

Ο κόσμος αυτός να μη σας πω καλύτερα που έχει γραμμένο το… ΧΕΣΟΔ!

Αλλά υπάρχει πια και άλλο, χειρότερο:

Ακόμα και οι πιο «ψαγμένοι», οι πιο ευνοϊκά διακείμενοι προς την Αριστερή Κοσμοθεωρία, ή πιο επιεικείς με τις ασχήμιες της «Πρώτης Φοράς Αριστερά», οι πιο πρόθυμοι ίσως, να δεχθούν τις «οβιδιακές» μεταμορφώσεις του Τσίπρα, αυτοί που τέλος πάντως εξακολουθούν να έχουν σε μια κάποια υπόληψη την «Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία», όταν ακούν τον κ. Γαβρόγλου, στην καλύτερη περίπτωση… ξενερώνουν.

Και κατά πάσα πιθανότητα… φρικάρουν!

Γιατί ο (όντως) μορφωμένος κ. Γαβρόγλου διατύπωσε την άποψη, ότι οι ναρκέμποροι και οι σωματέμποροι που έχουν εγκατασταθεί πια για τα καλά στους Πανεπιστημιακούς χώρους (όπως καταγγέλλουν οι μαζικές ενυπόγραφες διαμαρτυρίες φοιτητών του Αριστοτελείου) δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν από την Αστυνομία! Αλλά «από μέσα» από το Πανεπιστήμιο, από ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα (λέει)!

Τι λές, ρε άνθρωπε; Και είσαι και μορφωμένος…

Ξέρεις τι θα πεί ναρκέρμποροι; Ξέρεις τι θα πει σωματέμποροι;

Θα πει «νύχτα», μπράβοι, μαχαίρια, ρόπαλα και πυροβόλα όπλα!

Θες να πεις, ότι πρέπει τα παιδιά μας, οι φοιτητές δηλαδή, θα πρέπει να κάνουν «ομάδες κρούσης» και να συγκρούονται με αυτά τα αποβράσματα καθημερινά;

Αυτό λες; Είσαι στα καλά σου;

Κι είσαι και υπουργός Παιδείας;

Υποκινείς τα παιδιά μας να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να γίνουν ένα «ρωμαλέο» κίνημα που θα… διώχνει τους κακούργους από τα Πανεπιστήμια;

Τρελάθηκες;

Αυτά ακούν ακόμα και οι «πεφωτισμένοι» Κεντροαριστεροί – που έχουν κι αυτοί παιδιά βεβαίως – και φρικάρουν!

Γιατί η άποψη Γαβρόγλου, δεν είναι της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.

Δεν είναι καν της αστικής δημοκρατίας, γενικότερα…

Είναι σοβιετική άποψη και μάλιστα της πρώτης εποχής μετά τη σοβιετική Επανάσταση (του λεγόμενου «Πολεμικού Κομμουνισμού» - μετά το 1927 αυτές οι ανοησίες καταργήθηκαν και στην ΕΣΣΔ).

Είναι εκτός πάσης δημοκρατικής λογικής.

Το ότι οι φοιτητές έχουν δικαίωμα ψήφου ως πολίτες, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει να συμμετέχουν στη διοίκηση των Πανεπιστημίων. Γιατί απλούστατα τα Πανεπιστήμια δεν είναι για να «εξυπηρετούν τους φοιτητές», αλλά το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον.

Και δεν τα πληρώνουν οι φοιτητές (και οι γονείς τους) αλλά ολόκληρος ο Ελληνικός λαός.

Όπως ακριβώς οι ασθενείς δεν συμμετέχουν στη διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων, ή οι επιβάτες ενός πλοίου (ιδιωτικού ή δημόσιου) δεν κυβερνούν το καράβι.

Αυτές οι παλαιολιθικές αντιλήψεις περί «αυτοδιοίκουμενων επιτροπών» παντού (σοβιέτ) είναι αντίθετες με την λογική της αστικής δημοκρατίας.

Γιατί το Σοβιετικό σύστημα προωθεί την αέναη πάλη των τάξεων (Σοβιέτ θα πει αυτοδιοικούμενες επιτροπές)…

Ενώ η αστική δημοκρατία κάνει το ακριβώς αντίθετο: ενοποιεί τα διαφορετικά συμφέροντα της κοινωνίας στο ενιαίο δημόσιο συμφέρον, μπροστά στο οποίο υποκλίνονται όλοι.

Το Σοβιετικό σύστημα κατακερματίζει και συντηρεί την σύγκρουση «πάντων κατά πάντων», ενώ το δημοκρατικό σύστημα ενοποιεί, νομιμοποιεί και ξεμπλοκάρει.

Και επί πλέον στο δημοκρατικό σύστημα υπάρχει «το μονοπώλιο της βίας» από την Αστυνομία.

Αν δεν υπάρχει το κρατικό μονοπώλιο βίας τότε οδηγούμαστε στην ενθάρρυνση της αυτοδικίας. Καθένας παίρνει το νόμο στα χέρια του. Κι άντε να μαζέψεις μετά τις συγκρούσεις των τοπικών συμμοριών…

Δεν καταλαβαίνει ο «μορφωμένος» κ. Γαβρόγλου, ότι ουσιαστικά ενθαρρύνει τους φοιτητές στην αυτοδικία!

Είναι εντελώς εκτός λογικής μιας σύγχρονης δημοκρατίας.

Αν περιμένει, με τέτοια να «πείσει», πως το κόμμα του γίνεται «σύγχρονο Ευρωσοσιαλιστικό» είναι πολύ μακριά νυχτωμένος.

Το λεγόμενο Πανεπιστημιακό άσυλο ΔΕΝ προβλέπεται από το Σύνταγμά μας. Ούτε στο άρθρο 16 ούτε οπουδήποτε αλλού!

Αντίθετα το προοίμιο του άρθρου 16 λέει ρητά πως:

«Η Ακαδημαϊκή Ελευθερία και η Ελευθερία της Διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα».

Δηλαδή, δεν μπορεί κανείς, στο όνομα της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας να παραβιάζει άλλες πρόνοιες του Συντάγματος, όπως το δικαίωμα στην προσωπική ασφάλεια, το δικαίωμα στην περιουσία, την ισονομία, το δικαίωμα στην έκφραση διαφορετικής γνώμης, την εφαρμογή και την τήρηση των νόμων.

Μ’ άλλα λόγια, τα Πανεπιστήμια δεν μπορούν στο όνομα της «Ακαδημαϊκής Ελευθερίας» να γίνονται άσυλα έκνομων δραστηριοτήτων.

Και γι’ αυτό όταν καταργήθηκε πλήρως το άσυλο (με το Νόμο Διαμαντοπούλου, το Σεπτέμβριο του 2011 με την προτροπή και τη σύμφωνη γνώμη και της ΝΔ τότε και με τεράστια κοινοβουλευτική πλειοψηφία), ΔΕΝ τέθηκε τότε από κανένα ζήτημα «συνταγματικότητας»!

Και δεν υπάρχει τέτοιο «άσυλο» παρανομίας, σε καμία δημοκρατική χώρα στον κόσμο. Γιατί πριν απ’ όλα, προσβάλει και την ίδια τη δημοκρατία!

Όπου κυριαρχούν οι δημοκρατικές αρχές, η ελευθερία της άποψης και της διαφωνίας κατοχυρώνεται ΠΑΝΤΟΥ! Δεν χρειάζεται ειδική «ασυλία» μέσα στους Πανεπιστημιακούς χώρους.

«Ειδική προστασία» χρειάζεται μόνο σε ατελείς δημοκρατίας και αυταρχικά καθεστώτα, όπου οι διαφωνούντες διώκονται παντού και ζητούν τουλάχιστον κάποιαν «ανοχή», ιδιαίτερα μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Όποιος επιμένει σήμερα στο «άσυλο» είναι αληθινά για… «άσυλο» (ανιάτων)!

Είτε προσβάλλει ευθέως την Ελληνική Δημοκρατία είτε παίζει το παιγνίδι των ναρκέμπορων, των κουκουλοφόρων και των τρομοκρατών που βρήκαν ασφαλείς «νησίδες ακαταδίωκτου», για να οργανώνουν τις εγκληματικές δραστηριότητές τους χωρίς πρόβλημα.

Η αστυνομία πρέπει να μπει μέσα και να τα καθαρίσει όλα αυτά τα εκτρώματα!

Και να τα περιφρουρεί μόνιμα, μαζί με ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας – security - των Πανεπιστημίων (όπως γίνεται παντού στον κόσμο).

Και θα έχει μαζί της τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Και ιδιαίτερα των φοιτητών που είναι τα πρώτα θύματα αυτών των καθαρμάτων…

Τα παιδιά μας κινδυνεύουν καθημερινά στους Πανεπιστημιακούς χώρους, εμείς ως ηλίθιοι πληρώνουμε πανάκριβα τις καταστροφές που κάνουν καθημερινά κακούργοι, ορμώμενοι από τα Πανεπιστήμια (που εμείς πληρώνουμε επίσης), και ο κ. Γαβρογλου θέλει να τους κατοχυρώσει… το «ακαταδίωκτο» και την ασυλία!

Και νομίζει πως έτσι γίνεται και Σοσιαλδημοκράτης, τρομάρα του…

Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να αρνηθεί την ετικέτα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (που την αμαύρωσε πλήρως) έφτασε στην… Ριζοσπαστική Παράνοια!

Δεν είναι πια Ριζοσπαστικό Κόμμα (έχει υπογράψει τα πάντα)…

Αλλά δεν θα γίνει ποτέ και «σύγχρονο μετριοπαθές» κόμμα!

Απλώς από το ΜΗ ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο… ΜΗ ΧΕΣΟΔ!

.Ο δύσκολος Ιούλιος της διπλωματίας

Η​​ ελληνική εξωτερική πολιτική θα βρεθεί σε λίγο αντιμέτωπη με δύο... γνώριμα ζητήματα, το Κυπριακό και την ονομασία των Σκοπίων. Και τα δύο θα επανέλθουν πιεστικά στο προσκήνιο. Ηδη μάλιστα ο μοιρολατρικός χορός των συνωμοσιολογούντων άρχισε να τραγουδάei εκείνο το «αμάν τι πάθαμε, τι μας σκαρώνουν πάλι».

Τους αρέσει, και αρέσει γενικά, το στερεότυπο μιας καημένης Ελλάδας που πέφτει θύμα μιας ακόμη συνωμοσίας τη στιγμή που περνάει βαθιά κρίση. Θα χρειασθεί σθένος από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης, προκειμένου να μην εμπλακούν τα δύο αυτά ζητήματα στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. 

Οποτε συνέβη αυτό, άλλωστε, η χώρα ζημιώθηκε, γιατί αντί για τα εθνικά συμφέροντα οι πολιτικοί ηγέτες μας είχαν τον νου τους στην επιβίωσή τους και μόνον.

Στο Κυπριακό, παραμονεύει στον ορίζοντα μια κρίση. Δύο διεθνείς εταιρείες έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να αρχίσουν έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ τον Ιούλιο. Οι αισιόδοξοι πιστεύουν πως οι έρευνες δεν θα επηρεασθούν από τη διαπραγμάτευση για την επίλυση του προβλήματος.

 Οι απαισιόδοξοι ανησυχούν ότι οι εταιρείες θα αναβάλουν τις έρευνες εάν δεν υπάρξει κάποια συμφωνία, φοβούμενες τις τουρκικές αντιδράσεις. Στη Λευκωσία, ορισμένοι έχουν πεισθεί ότι η Ουάσιγκτον θα στηρίξει με κάθε τρόπο τα κυπριακά συμφέροντα επειδή ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν επικεφαλής της EXXON, η οποία είναι μία από τις δύο εμπλεκόμενες εταιρείες. Προφανώς αγνοούν τα στοιχειώδη για το πώς λειτουργούν τα πράγματα στις ΗΠΑ...

Μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα φανεί εάν η Αγκυρα είναι διατεθειμένη να κάνει υποχωρήσεις που θα καταστήσουν εφικτή μια συμφωνία, η οποία θα έχει πιθανότητα αποδοχής από την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Γιατί αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί είναι η καταστροφική επανάληψη της απόρριψης μιας συμφωνίας μέσω ενός νέου δημοψηφίσματος. 

Το Κυπριακό, άλλωστε, βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της μη επιστροφής, στο σημείο, δηλαδή, που θα ανακηρυχθεί ως μη επιλύσιμο πρόβλημα. Η συγκυρία είναι δύσκολη και αν κάποιος επρόκειτο να στοιχηματίσει, θα πρέπει μάλλον να βάλει τα λεφτά του στη μη λύση. Αυτό ήταν πάντοτε το ασφαλές στοίχημα κατά τα τελευταία 43 χρόνια. Από εκεί και πέρα θα παιχθεί το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, το γνωστό blame game.

Οσο για το ζήτημα των Σκοπίων, είναι προφανές ότι είναι προς το συμφέρον μας να βρεθεί μία λύση η οποία δεν θα τσαλακώνει το πρεστίζ της χώρας και ταυτόχρονα θα προστατεύει το γειτονικό κρατίδιο. Με δεδομένες τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες, τα περιθώρια χειρισμών για τον κ. Τσίπρα είναι ελάχιστα. Η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων επιχειρεί να πείσει ότι κάτι άλλαξε εκεί μετά την ήττα του κ. Γκρούεφσκι. 

Θα χρειασθούν, όμως, απτές πράξεις και υποχωρήσεις για να αλλάξουμε σελίδα σε αυτήν την ταλαιπωρημένη σχέση.
Ο Ιούλιος ενδέχεται, λοιπόν, να είναι καυτός μήνας για την ελληνική διπλωματία. Με σύνεση και χωρίς διχασμούς θα αντιμετωπίσουμε τις προσκλήσεις. Ο,τι και να μας σκαρώνουν...

.Έβαλε πλώρη... για μονοψήφια ποσοστά

Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τον Τσίπρα. Μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είπε να κάνει κι ένα διάγγελμα προκειμένου να ανακοινώσει το τέλος της λιτότητας. Κι όχι μόνο. Ανακοίνωσε και το νέο αναπτυξιακό μοντέλο, την κατάργηση της αναξιοκρατίας, της φοροδιαφυγής, μαζί με το τέλος των μνημονίων του χρόνου το καλοκαίρι.

Αλλάζοντας το φόντο και μακριά από το γνωστό τζάκι του Μαξίμου, το διάγγελμα του πρωθυπουργού έγινε στο μπαλκόνι με φόντο πίσω του δέντρα. Σαν τον… Ντάνο στο Survivor ήταν που ψάχνει να βρει καμιά καρύδα να φάει.

Όμως, ο Τσίπρας είναι άλλη κλάση. Θύμισε τον… Ομπάμα λέγοντας «ναι μπορούμε», το γνωστό σύνθημα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ. Με το νέο σκηνικό, τις παλιές συνήθειες και τα συνηθισμένα ψέματα με τα οποία τον γνωρίσαμε την τελευταία διετία, ο πρωθυπουργός απλά επανέλαβε τον εαυτό του. Θέλησε να δώσει μια ένεση αισιοδοξίας στο λαό με ψεύτικες υποσχέσεις. Ευτυχώς γι’ αυτόν που δεν έβαλε και γραβάτα για να δείξει πόσο επιτυχημένος είναι και πώς κρατά τις υποσχέσεις του για το χρέος.

Αλλά έχει κι άλλη ευκαιρία. Την Τρίτη ακούγεται ότι θα κάνει και υπουργικό συμβούλιο προκειμένου να εμφυσήσει στους υπουργούς του το πνεύμα του νικητή. Εκεί μπορεί να κάνει την έκπληξη και να φορέσει τη γραβάτα. Αν έχει και χιούμορ μπορεί να φορέσει αυτήν του Πάνου Κα(η)μμένου ή καλύτερα μία με τον Σόιμπλε σε πολλές στάσεις.

Ο νέος Τσίπρας, σε ρόλο Ομπάμα της Ελλάδας επί της ουσίας έβγαλε τη γλώσσα στον ελληνικό λαό, για άλλη μια φορά: «Κορόιδα, για άλλη μια φορά έρχομαι να σας κοροϊδέψω, να σας πουλήσω ψεύτικες ελπίδες, να σας κοιμίσω, να πάτε στα μπάνια σας με την αίσθηση ότι η λιτότητα τελειώνει στην Ελλάδα. Μην ακούτε αυτά που λέει ο Κυριάκος και οι κακόβουλοι. Είναι ψέματα ότι μειώνονται οι συντάξεις, είναι ψέματα ότι πληρώνετε εισφορές – σοκ. Είναι ψέματα ότι η περιουσία του κράτους μπήκε στο υπερταμείο για 100 χρόνια. Είναι ψέματα ότι υπογράψαμε ότι για να πάρουμε τη δόση πρέπει να παρακάμψουμε την ελληνική δικαιοσύνη που διώκει τρία ξένα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ και οι χώρες του απειλούν με μπλόκο».

Αυτό θα ήταν ένα ωραίο διάγγελμα για τον Αλέξη. Όμως, έχει αποδείξει ο τύπος πως είναι killer και απροκάλυπτα αδίστακτος. Και δεν θα διστάσει να κάνει τα πάντα για να μας πείσει πως το ψέμα είναι η αλήθεια και το αντίθετο.

Η κυβέρνηση πήρε μια παράταση ζωής λίγων μηνών. Θα είναι οι τελευταίοι τους μήνες στην εξουσία και η τελευταία φορά που η Αριστερά θα διαφεντεύει αυτόν τον τόπο. Δεν πειράζει. Ας μείνουν λίγο ακόμη για να τους φτύνουν όλοι οι Έλληνες. Κάθε μέρα που περνούν στην εξουσία θα χάνουν και άλλη δύναμη, μέχρι που θα φτάσουν στα μονοψήφια ποσοστά.

Βλέποντας τον Τσίπρα στο Μαξίμου μπορούμε με ξεκάθαρο τρόπο να υιοθετήσουμε αυτό που έγραψε πρόσφατα ο Δανίκας: «Καλύτερα ο δεξιός Γερμανός, παρά ο Τσίπρας ο αριστερός».

.«Ο λόγος τους μας χόρτασε...»

Πώς οι μαθητές στην αποφοίτησή τους φτιάχνουν λευκώματα με μηνύματα αιώνιας αγάπης, για να ’χουν να θυμούνται; Και πώς στους γάμους φτιάχνουν λευκώματα ευχών οι καλεσμένοι, δώρο στους νιόπαντρους, που έχουν ανάγκη τα μηνύματα εγκαρδίωσης, ας είναι και κλισέ; 

Ας φτιάξει λοιπόν η κυβέρνηση ένα λεύκωμα εγκωμίων, ζητώντας την αρωγή και των προκατόχων της, που σίγουρα έχουν το δικό τους αρχείο. Κι ας συγκεντρώσει εκεί όλους τους επαίνους και τα τιμητικά σχόλια που ακούστηκαν τα τελευταία χρόνια για τη γενναιότητα και την καρτερία του ελληνικού λαού, για την αντοχή του στα προγράμματα εξουθενωτικής λιτότητας. 

Ας δώσει έναν τίτλο στο λεύκωμα (αποφεύγοντας πάντως το «Ο λόγος σας μας χόρτασε...», το «Δεν πάει άλλο» και τα παρεμφερή, για να μη νιώσει κανείς προσβεβλημένος), κι ας το καταθέσει στο Γιούρογκρουπ, στη Σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών, στα γραφεία του ΔΝΤ. Σαν ισοδύναμο όλων των βίαιων νομοθετημάτων που πέρασαν την τελευταία επταετία από την τσαλακωμένη Βουλή, η οποία έχει ψηφίσει δεκάδες φορές λέγοντας «αυτή είναι η τελευταία φορά».

Και οι Γάλλοι θα είχαν καλή θέση στο λεύκωμα των αίνων και των παραμυθητικών διαπιστώσεων και οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί. Πολιτικοί, οικονομολόγοι, αξιωματούχοι των θεσμών, ακόμα και δημοσιογράφοι φύλλων που ουδείς θα τα έλεγε φιλελληνικά. Μόλις προχθές ο επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί δήλωσε πως «η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός έχουν φτάσει στα όρια των όσων μπορούν να αποδεχθούν».

Remaining Time-0:13

Fullscreen

Mute

Νωρίτερα, ο εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτης Σχοινάς, επανέλαβε τη θέση της Κομισιόν –και όχι κάποια προσωπική γνώμη, επηρεασμένη από την εθνική του ταυτότητα– πως «η Ελλάδα εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της και είναι η ώρα να κάνουν το ίδιο και οι δανειστές». Και μόλις χθες ο Μπενουά Κερέ, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είπε στο «Μπλούμπεργκ» πως «η ελληνική κυβέρνηση έχει ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της, τώρα είναι σειρά των υπουργών του Γιούρογκρουπ να κάνουν πράξεις προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους».

Αν έχουν κάποιο νόημα όλα τούτα, θα πρέπει να φανεί αύριο, ή έστω ώς το τέλος του μήνα. Αλλιώς, θα μοιάζουν σ’ εκείνο το ψεύτικο «Χάρη! Ο αυτοκράτορας έδωσε χάρη!» που φώναζε ο Κινέζος καβαλάρης, για να τ’ ακούσει ο καταδικασμένος την ώρα που το σπαθί του δημίου είχε αρχίσει την καθοδική κίνησή του. Ωστε να φύγει με χαρούμενη την τελευταία σκέψη του.

.Το τέλος μιας δυναστείας

Οι ραγδαίες εξελίξεις που λαμβάνουν χώρο στον επιχειρηματικό – μιντιακό χώρο δείχνουν ότι μέχρι το τέλος του έτους θα υπάρξουν τεράστιες ανακατατάξεις. Θα γίνουν βίαιες αλλαγές στο πλαίσιο όχι μόνο της κρίσης που σαρώνει τα πάντα αλλά μιας πολεμικής σύρραξης επιχειρηματιών και πολιτικών κέντρων που αν και δεν φαίνεται είναι σε εξέλιξη.

Τα διαδραματιζόμενα στον όμιλο Πήγασος αποδεικνύουν ότι η οικογένεια Μπόμπολα τελειώνει. Όχι προσωπικά, άλλωστε σίγουρα έχουν κάνει τις καβάντζες τους όλοι. Αλλά επιχειρηματικά η δυναστεία στο χώρο των κατασκευών και των media σβήνει. Να φταίει που η διάδοχη κατάσταση του πατριάρχη της οικογένειας Γιώργου Μπόμπολα είναι κατώτερη των περιστάσεων; Να φταίνε οι επιπτώσεις της κρίσης; Να φταίει το κάκιστο management, η διαπλοκή που δεν μπορεί να μείνει πια κρυφή; Ή μήπως να φταίει που το new money, το οποίο πολλές φορές είναι άδηλο από πού προέρχεται, πιέζει τους παλιούς κεφαλαιοκράτες να κάνουν στη μπάντα;

Μπορεί να είναι και όλα μαζί, κάτι που περίτρανα το είδαμε και στην άλλη μιντιακή οικογένεια των Λαμπράκηδων – Ψυχάρηδων.

Όμως, στο μπομπολέϊκο, όπως συνηθίζουν να λένε οι φίλοι και οι εχθροί συμβαίνουν σημεία και τέρατα.

Στον εκδοτικό τομέα ο Φώτης Μπόμπολας, με την καθόλου χρηστή διοίκησή του, φόρτωσε με πάνω από 200 εκατ. ευρώ τις επιχειρήσεις τους. Το σκάνδαλο της δανειοδότησης είναι διαχρονικό, άλλωστε, επί ΣΥΡΙΖΑ εκταμιεύτηκε το ομολογιακό που είχε συμφωνηθεί επί ΝΔ. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο εισαγγελέας άσκησε χθες ποινική δίωξη κατά τραπεζών και επιχειρηματία για τα θαλασσοδάνεια. Πλέον οι εφημερίδες του Μπόμπολα, το στήριγμά του για να παίρνει δουλειές τα τελευταία 30 χρόνια στα δημόσια έργα, πτωχεύουν αφήνοντας τους εργαζόμενους χωρίς δουλειά, αποζημιώσεις, δεδουλευμένα. Αλλά με τις τράπεζες φεσωμένες και τον επιχειρηματία να χαίρεται που φεύγει… πετώντας διότι γλιτώνει τόσα δάνεια και κανείς δεν υπάρχει να τον κυνηγήσει.

Οι δουλειές που άνοιξε με το «νέο χρήμα» του Σαββίδη δεν φαίνεται να έχουν πια βάση και το «κανόνι» είναι θέμα χρόνου.

Όμως, η οικογένεια καλείται να διαχειριστεί τα μείζονα προβλήματα και του κατασκευαστικού βραχίονα, της ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Κάτι οι σοβαρές κατηγορίες του γιου, Λεωνίδα, για το σκάνδαλο με τα σκουπίδια στην Κρήτη και η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Κάτι το πρόστιμο 40 εκατ. ευρώ στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για ύπαρξη «καρτέλ». Κάτι η ποινική δίωξη για το έργο στα Σκόπια και το «μαύρο» χρήμα.

Κάτι το δράμα της εταιρείας στον Αραβικό κόλπο με τις ζημιές να είναι τεράστιες στο Κατάρ. Κάτι η σύγκρουση των Μπομπολαίων με τους Καλιτσάντσηδες μέσα στην εταιρεία, κάτι η έλλειψη έργων και ρευστότητας (πλην της αμαρτωλής Αττικής οδού).

Όλα αυτά συνθέτουν σκηνικό κατάρρευσης του ομίλου, επομένως και της οικογένειας που ταυτίστηκε όσο καμιά με τη διαπλοκή. Η οικογένεια καταρρέει και για δύο ακόμη λόγους. Ο πρώτος είναι η κωλοτούμπα της εφημερίδας Έθνος που στήριξε τον Τσίπρα. «Κατέβασε παντελόνια» ο εκδότης στον πρωθυπουργό και τώρα αυτός τον πετάει σαν στυμμένη λεμονόκουπα.

Και ο δεύτερος είναι ασφαλώς το «άδειασμα» που δεν περίμενε κανείς από την κυβέρνηση στον Μπόμπολα. Στο Μαξίμου εκτιμούν ότι το Συγκρότητα είναι ένα βήμα από την καταστροφή και θέλουν να δείξουν ότι δεν έγινε τυχαία η κατάρρευσή του. Εκτιμούν επομένως ότι εφόσον το μαγαζί «τέλειωσε» δεν υπάρχει λόγος να το στηρίξουν. Ούτε η δίωξη για τα Σκόπια ήταν τυχαία ούτε η δίωξη για τα δάνεια των τραπεζών.

Ο όμιλος Μπόμπολα θα έχει κι ένα επιπλέον πρόβλημα. Έχει χαλάσει τις σχέσεις του με τον Κ. Μητσοτάκη και ταυτόχρονα αναδεικνύεται σε Συριζαίϊκο παραμάγαζο το οποίο έχει μια προθεσμία. Διότι η κυβέρνηση, ακόμη κι αν τώρα πανηγυρίζει που «σκότωσε» ένα μέρος της διαπλοκής, θα πρέπει να κοιτάξει πώς έφτασε ως εδώ και τι σημαίνουν όλα.

Μια οικογένεια καταρρέει και ο ΣΥΡΙΖΑ καλό είναι μην επαίρεται ότι σκότωσε το θηρίο της διαπλοκής. Θα προσπαθήσει το Μαξίμου να καρπωθεί όλα όσα γίνονται λέγοντας ότι είναι διαφανή τα πάντα, όμως πλέον ο κόσμος δεν τσιμπάει.

.Ξεχάστε την Ελλάδα που ξέρατε

Το γνωστό πλέον επεισόδιο στο Δίστομο, με τον Μανόλη Γλέζο και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου το γνωρίζετε. Όπως και τις αντιδράσεις που υπήρξαν. Κυρίως για το γεγονός ότι όλοι έπεσαν να φάνε την πρώην πρόεδρο της ελληνικής βουλής η οποία μην ξεχνάμε, είχε ψηφιστεί και από τη Νέα Δημοκρατία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στο όνομα κάποιας περίεργης συναίνεσης εκείνων των ημερών.

Το ερώτημα είναι ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Η Ζωή με την ακτιβιστική δράση της η οποία δεν έχει σταματήσει από το 2012 και μετά ή ο «ήρωας της Αριστεράς» που βάλθηκε να χαλάσει την πιάτσα;

Γιατί ο Γλέζος παρενέβη και χάλασε το ρυθμό της χώρας αυτής; Ποιος του έδωσε το δικαίωμα να προκαλέσει την ανατροπή κατεστημένων πολλών ετών;

Τι είναι η σύγχρονη Ελλάδα, και κυρίως αυτή που ζούμε από το 2010 και μετά; Είναι μια χώρα όπου όλα είναι χύμα και ο καθένας κάνει ό,τι του γουστάρει. Μια χώρα όπου οι τσαμπουκάδες των αριστερών, κυρίως, ακτιβιστών, έγινε συνήθεια, κάτι το φυσιολογικό.

Είναι μια χώρα όπου οι πολίτες επαινούν και ανταμείβουν με θέσεις στη Βουλή και στην κυβέρνηση ανθρώπους που έγιναν γνωστοί απλά και μόνο επειδή έκαναν επεισόδια. Που πολλές φορές πήραν το νόμο στα χέρια τους, που χτύπησαν πολιτικούς αντιπάλους, που τους προπηλάκισαν, τους έβρισαν προδότες και γερμανοτσολιάδες. Που τους κράτησαν ομήρους και τους εξευτέλισαν με την πρώτη ευκαιρία. Άνθρωποι που έγιναν γνωστοί στο Πανελλήνιο μέσα από το διαδίκτυο επειδή έγραψαν την κάθε ανοησία τους ή με τα ψέματά τους κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό.

Σε μια χώρα όπου υπάρχει ομάδα στο facebook που πιστεύει ότι υπάρχει διεθνής συνωμοσία που λέει ότι η Γη είναι στρογγυλή κι όχι επίπεδη, τι να περιμένει κανείς;

Προχθές εκατοντάδες οπαδοί του φυγόδικου Σώρρα έκαναν παρέλαση στην Πάτρα, για να μην πούμε για την παρέλαση των gay στην Αθήνα οι οποίοι προπηλάκισαν αστυνομικούς γιατί απλά ήταν… αστυνομικοί;

Τι έκανε δηλαδή η Κωνσταντοπούλου χειρότερο από το γεγονός ότι επί χρόνια υπάρχουν άβατα σε όλη την Ελλάδα και κανείς δεν τα ενοχλεί; Που ολόκληρος υπουργός Προστασίας του Πολίτη ή Δημόσιας Τάξης, απολογείται στο ραδιόφωνο και παραδέχεται ότι στο Μενίδι υπάρχει άβατο και δεν μπορούν να πατήσουν το πόδι τους οι δυνάμεις της τάξης; Κι αυτός ο άνθρωπος, ο… άγιος των Εξαρχείων δεν παραιτείται.

Μια χώρα στην οποία δεν υπάρχει ή δεν εφαρμόζεται κανένας κανόνας. Από τους δρόμους όπου ο κάθε βλάκας παίρνει το τιμόνι με το ένα χέρι και με το άλλο κρατά το κινητό και στέλνει μηνύματα. Από τους τοίχους που βρομίζουν από τα γκράφιτι και την κάθε βλακεία πολιτικού, επιχειρηματία ή απλού πολίτη που θέλει να διαφημίσει.

Μια Ελλάδα που αφήνει ατιμώρητο τον κάθε Βαρουφάκη ο οποίος βγάζει λεφτά από τη ζημιά που προκάλεσε στην οικονομία. Που ανέχεται τη Ραχήλ Μακρή και την Κωνσταντοπούλου τέσσερα χρόνια μετά τα κάγκελα της ΕΡΤ που φώναζαν για τη… Δημοκρατία.

Μια χώρα όπου ο κάθε βλάκας μπορεί να πάρει μια πέτρα και να την πετάξει στον άλλον, μια μολότοφ και να κάψει κόσμο ή ένα στειλιάρι και να το φέρει στο κεφάλι άλλου επειδή… κάνει διαδήλωση.

Γιατί δηλαδή να κατηγορήσουμε την πορφυρογέννητη Ζωή που έκανε μια διαμαρτυρία εντός των δικών της πλαισίων που δεν τα χαρακτηρίζει και η λογική; Η Κωνσταντοπούλου έτσι έμαθε έτσι κάνει. Και μην ξεχνάμε. Σύντροφος του Αλέξη και της παρέας του ήταν, μαζί τα κάνανε μέχρι το 2015.

Αυτός που είναι εκτός ελληνικής γραμμής είναι ο υπερήλικας Μανόλης Γλέζος. Τι θέλει δηλαδή; Να μάθει στους Έλληνες συμπεριφορά, φιλοξενία, πολιτική αβρότητα και σοβαρότητα; Ποιος είστε κύριε Μανόλη που πάτε κόντρα στο… πεπρωμένο της Ελλάδας; Σ’ αυτό που χτίστηκε με τόσο κόπο και με τόσους αγώνες, κυρίως από την αριστερά της τζάμπα μαγκιάς και της εκ του ασφαλούς διαμαρτυρίας;

Στο Καιάδα λοιπόν ο Γλέζος, ακόμη κι αν κατέβασε την ελληνική σημαία. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι κι ο ίδιος χρησιμοποιήθηκε όσο λίγοι από τον Τσίπρα, όταν τον έβαζαν στην πρώτη γραμμή των διαμαρτυρομένων.

Η Ελλάδα ανήκει στη Ζωή, στον Αλέξη, στον Καμμένο, στον Σώρρα, στον κάθε ημίτρελο, ψεκασμένο, μπαχαλάκια. Η Ελλάδα εδώ και καιρό δεν ανήκει στους πραγματικούς Έλληνες της προκοπής, της νοικοκυροσύνης, της ελπίδας, της δημιουργίας. Αυτήν ξεχάστε την για πολλά χρόνια.

.Να μην πληρώσει η χώρα την αποτυχία του Τσίπρα

Μόλις στις 3 Μαρτίου γράφαμε στο Antinews για το Σύνδρομο του Σαμψών και την ελληνική κυβέρνηση. Αναφέραμε τότε:

«Υπάρχει το «Σύνδρομο του Σαμψών». Σύμφωνα με το μύθο, ο Σαμψών έχασε την υπερφυσική του δύναμη, όταν η Δαλιδά τον πρόδωσε κόβοντας την πλούσια κόμη του που ήταν η πηγή της δύναμης του. Οι Φιλισταίοι εχθροί του, αφού τον τύφλωσαν, τον αλυσόδεσαν στις κολώνες του ναού τους και τον περιγελούσαν. Με το πέρασμα του χρόνου ξαναμεγάλωσαν τα μαλλιά του, επανέκτησε τη δύναμή του και κατακρήμνισε το ναό σπρώχνοντας τις κολώνες, και λέγοντας «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Αυτό ακριβώς σκέφτεται ένας πρωθυπουργός σαν τον Τσίπρα που βλέπει να χάνει τη λαϊκή στήριξη η οποία τον έκανε από κόμμα του 3% κυβέρνηση. Οι Συριζαίοι δεν πρόκειται να παραδώσουν εύκολα τα όπλα. Αδιαφορώντας για τις ζημιές που προκαλούν στη χώρα, χωρίς να αισθάνονται καν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την καθυστέρηση που θα μας φέρει τέταρτο μνημόνιο, συνεχίζουν στη ρότα που έχουν χαράξει».

Τρεις μήνες μετά όλα δείχνουν ότι επιβεβαιωνόμαστε. Η κυβέρνηση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, απομονωμένη, χωρίς συμμάχους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, χωρίς στρατηγικό σχέδιο για τη χώρα και με πολλά από τα στελέχη της να μην ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται. Μετά τον κακό Σόιμπλε, το κακό ESM, την κακή Κομισιόν ήρθε και η Κρ. Λαγκάρντ, η μοναδική σύμμαχός μας για το χρέος και για μικρότερα πλεονάσματα, να μας πει ότι καλύτερα να ξεχάσουμε τη λύση, τουλάχιστον τώρα.

To ΔΝΤ τίθεται υπέρ της παράτασης της συζήτησης για το χρέος, παρ’ ότι η Αθήνα καίγεται για να παρουσιάσει ακόμη και μια ευνοϊκή δήλωση ως τεράστια επιτυχία. Όμως, όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα, απομονωμένη και χωρίς στηρίγματα θα συνεχίσει να πορεύεται στο δρόμο της στασιμομιζέριας. Με τους ξένους να έχουν «αδειάσει» τον Τσίπρα και να μην μπορούν πλέον να συνδιαλλαγούν μαζί του, είναι θέμα χρόνου να τον… τελειώσουν. Όμως, ο πρωθυπουργός με τον εξαφανισμένο Πάνο Καμμένο θα πουλήσουν πράγματι ακριβά το τομάρι τους. Δεν θα τα παρατήσουν έτσι εύκολα ή θα το κάνουν αφού εξασφαλίσουν πως ο Κυριάκος και η ΝΔ θα κληθούν να διαχειριστούν ένα ναρκοπέδιο. Και με απώτερο στόχο να γλιτώσουν αυτοί το ξύλο και να φορτωθεί η αντιπολίτευση τα δικά τους λάθη.

Υπάρχει, όμως, και το χειρότερο σενάριο. Αυτό που εισηγούνται κάποιοι για οριστική ρήξη μετά τη Σύνοδο Κορυφής. Γιατί να πάει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα οδηγήσει σε πανωλεθρία τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η ζημιά είτε έτσι είτε αλλιώς θα είναι τεράστια για τη χώρα, όμως, ο… Σαμψών… Τσίπρας δεν τα υπολογίζει αυτά τα… ποταπά προβλήματα. Δεν ήταν ποτέ πατριώτης, δεν θα γίνει τώρα που τελειώνει πολιτικά.

Εκτός βεβαίως κι αν ο τελικός στόχος είναι η κατάρρευση του ναού που θα παρασύρει τους πάντες. Και τον Αλέξη να φωνάζει «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Όταν το 2015, δύο φορές ο ελληνικός λαός έδινε στον ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της εξουσίας ίσως να μην μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος του λάθους. Τώρα, όμως, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ο Σαμψών είναι εδώ, είναι ένας από εμάς, είναι ο πρωθυπουργός μας και είναι «δολοφόνος» της πατρίδας μας. Δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε. Δεν φταίει η χώρα γιατί αυτοί είναι ανίκανοι και γιατί δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο.

.Άνθρωποι και ανθρωπάκια

Οι άνθρωποι, για όσα τους βρίσκουν, κοιτάζονται στον καθρέφτη. Τα ανθρωπάκια, για τα δεινά τους ψάχνουν πάντοτε ποιος, οποιοσδήποτε εκτός των ιδίων, τρίτος φταίει. Γιατί δεν μπορούν ποτέ να υπάρξουν αυτό που είπε ο Κυριάκος στον αποχαιρετισμό του "Όπως πάντα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι αφέντης της μοίρας του και καπετάνιος της ψυχής του".

Για τα ανθρωπάκια, η μοίρα τους είναι κακορίζικη, πάντοτε άδικη και τα βάσανά τους εσαεί οφείλονται αποκλειστικά σε αλλότριες επιβουλές. Ο καπιταλισμός, το κεφάλαιο, η εργοδοσία, οι τραπεζίτες, οι ξένοι, ο κακός Θεός, τα μνημόνια. Ορίστε η ποιητική εκδοχή της προσωπικής αναξιότητας από έναν κορυφαίο υμνωδό της κακομοιριάς και είδωλο για τ' ανθρωπάκια:

"- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!"

Ματαίως, αγωνιωδώς αναζητεί:

"Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα
δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα."

Πώς να πει βέβαια ότι ο υπαίτιος βρίσκεται στον καθρέφτη; Επακόλουθα καταλήγει:

"Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει, μας πατεί."
[Κώστας Βάρναλης "Οι μοιραίοι»]

Έχει επίγνωση του ότι οι άθλιοι ήρωες του είναι σκουλήκια. Και καταγράφει ότι αντί για την μαχητική βύθιση στην πραγματικότητα χάνονται σε τεχνητούς παραδείσους, η κομμουνιστική ουτοπία παράγει ψυχικά τα ίδια αποτελέσματα με το αλκοόλ. Αλλά οι μολυσματικές ιδέες των οποίων είναι φορέας δεν του επιτρέπουν να δει καθαρά ότι για να σε πατήσουν πρέπει να έχεις γίνει ο ίδιος χαλί.

Καλώς ήρθατε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, το παραπάνω ανοσιούργημα αντιλήψεων υπήρξε ένας από τους ύμνους της και μαζί με άλλα παρόμοια βοήθησε στο να σαπίσουν τα μυαλά όλων των γενεών έκτοτε. Και έτσι το 1981 τα σκουλήκια να γίνουν εξουσία και το 2015 η αφρόκρεμα τους κυβέρνηση.

Όχι ότι δεν υπάρχουν τρίτοι, επίβουλοι παράγοντες. Όχι ότι δεν υπάρχει ο παράγων "τύχη", αλλά αυτός αφορά μόνον εκείνους οι οποίοι, καπετάνιοι της ψυχής τους, πασχίζουν να διαφεντεύσουν τη μοίρα τους και όχι τους παραδομένους στην αδυναμία τους.

Στα ανθρωπάκια διόλου δεν περνά απ' το μυαλό ότι εκτός εάν κάποιος σε υποδουλώσει με τη βία είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος να κάνεις αυτή ή εκείνη τη δουλειά, να κατοικήσεις εδώ ή αλλού, να μεγαλουργήσεις, εάν έχεις τα φόντα, ή να μείνεις μετριότητα.

Γιατί οι μειονεκτικοί είναι ανίκανοι να χρησιμοποιήσουν την ελευθερία για πρόοδο. Και λυσσάνε να προσαρμοστεί ο κόσμος στην μειονεξία τους. Σας θυμίζει κάτι αυτό από τα κινήματα των "δικαιωμάτων"; Για τους ανθρώπους τα δικαιώματα αποκτούνται, για τα ανθρωπάκια κατακτούνται. Διαφορά μια πρόθεση μόνον, αχανής όμως όση και το Σύμπαν.

Οι άνθρωποι, πολιτικά γίνονται συντηρητικοί. Τα ανθρωπάκια, κομμουνιστές και πάσης φύσεως αριστεράντζες. Οι άνθρωποι αγωνίζονται εναντίον του εαυτού τους, κυρίως του κακού, για να τον βελτιώνουν διαρκώς. Τα ανθρωπάκια, αφήνοντας πάντα τον μίζερο εαυτό τους στο απυρόβλητο, εναντίον όσων κάποιοι επιτήδειοι τους πείθουν ότι ευθύνονται για το προσωπικό τους χάλι.

Για μια τραγουδιάρα η οποία όπως πάμπολλοι παρόμοιοι ευδοκίμησε στον κοινωνικοπολιτικό βάλτο της Μεταπολίτευσης για άπαντα τα σημερινά δεινά της Ελλάδας φταίει ο Σόιμπλε.

Τα ανθρωπάκια αντέχουν μόνο μανιχαϊστικές απεικονίσεις του κόσμου, οι σύνθετες πραγματικότητες προκαλούν έκρηξη στον εγκέφαλο τους. Μαύρο-άσπρο, γερμανοτσολιάς-αγωνιστής, μνημονιακός-αντιμνημονιακός. Αδύνατον να κατανοήσουν ότι οι Γερμανοί μπορεί ταυτόχρονα να είναι τόσο εταίροι (δανειστές τελευταίας καταφυγής) όσο και εχθροί (επίβουλοι του εφοπλισμού μας).

Καταρρακωμένοι ψυχισμοί, έρμαια του συναισθήματος, μπορούν μόνο να αγαπήσουν ή να μισήσουν. Η παλέτα της διαβάθμισης των ανθρωπίνων συναισθημάτων τους είναι άγνωστη. Και καθώς οι υπάνθρωποι καθοδηγούνται από τον φθόνο ο οποίος αξιωματικά γεννά μίσος, ψυχολογικά επιζητούν, σαν φάρμακο, κυρίως να μισήσουν. Τρέφει τη ύπαρξη τους - και διαλύει τις κοινωνίες.

Από τους ανθρώπους αλλοίμονο η ποιοτική παράμετρος αυτή παραβλέπεται και υποτιμούν πολιτικά τα ανθρωπάκια, λησμονούν ότι στην πολιτική πράξη το κακό είναι ισχυρότερο από το καλό, το μίσος πανίσχυρη κινητήρια πολιτική δύναμη. Είμαι βέβαιος, επειδή πολλοί μου λένε τα ίδια, ότι δυστυχώς η Αφροδίτη Μάνου εκπροσώπησε την πλειοψηφία των σημερινών Ελλήνων όταν ανάρτησε τον ψυχικό της εμετό στο fb :
"Ο Σοϊμπλε ΔΕΝ ΑΘΩΩΝΕΤΑΙ επειδή είναι παραπληγικός. Είναι ένας παράφρων, σαδιστής πολιτικός που έγινε παραπληγικός ακριβώς γι' ΑΥΤΕΣ του τις ιδιότητες από κάποιον που, θες να τον πεις τρομοκράτη, θες να τον πεις πράκτορα, θες να τον πεις ηλίθιο, θες να τον πεις ήρωα, ΠΟΛΙΤΙΚΑ κίνητρα είχε, έτσι θα μείνει στην Ιστορία. ο Αδόλφος Σοϊμπλε είναι ένας κατάπτυστος και λαομίσητος παραπληγικός και προσωπικά δεν τον κατατάσσω καν στους ανθρώπους. ... Ο Σοϊμπλε είναι ένας κομπλεξικός, άρρωστος, ακραίος και επικίνδυνος πολιτικός, (όπως ο Αδόλφος)." (ακριβής μεταφορά)

Σε έναν φυσιολογικό άνθρωπο η ανάρτηση προκαλεί ανατριχίλα όπως όταν αντικρύζεις κάποιον που έχει πέσει σε επιληπτική κρίση, όταν νοιώθεις ότι βρίσκεται σε έναν άλλο κόσμο, σε ένα χαώδες και ασύλληπτο στον μάρτυρα επέκεινα. Αυτή είναι η αυθόρμητη αποτίμηση για την Μάνου.

Σε όποιον όμως γνωρίζει το χολερικό μίσος που έσπειραν από την αρχή της παρουσίας τους οι κομμουνιστές στην Ελλάδα γίνονται κατανοητές οι αποτρόπαιες και καθόλου πολιτικές διατυπώσεις, παρά την υποτίθεται επιδίωξη πολιτικής κριτικής.

Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις με το παραλήρημα, το οποίο από μόνο του είναι αφορμή για συγγραφή πολιτικού δοκιμίου. Θα σταθώ σε δύο μόνο σημεία, αποκαλυπτικά και για τον χαρακτήρα της Αριστεράς.

Πρώτον, ένας που καταλογίζει υβριστικά σε κάποιον την κατάσταση της υγείας του, "είναι ένας λαομίσητος παραπληγικός", είναι υπάνθρωπος. Όπως ένας που βρίζει κάποιον τυφλό "στραβάδι" ή κάποιον κωφό "κουφάλογο". Αν ήταν βέβαια κάνας καθηλωμένος σε καροτσάκι, ανάπηρος του 1946-49, για τους αριστερούς που βρίζουν ανέξοδα και ποταπά έναν παραπληγικό, θα ήταν "ηρωικός αγωνιστής". Ο δε "λαομίσητος" είναι ένας "σκύλος" για τα συμφέροντα της πατρίδος του και γι' αυτό ο δημοφιλέστερος στους Γερμανούς πολιτικός, με αποδοχή σταθερά στο 80%, και γι' αυτούς εγγυητής προσωπικά του ευρώ. Είχαμε κι εμείς τέτοιους όμως εξέλιπαν μετά το 1974, όταν η αντεθνική πλέμπα κυρίεψε τα πάντα, με μουσική υπόκρουση τα άσματα της Μάνου και των συναφών.

Δεύτερον, τίς πταίει. Ο Σόιμπλε φταίει για το ότι το 1974 υπήρχαν στην Ελλάδα 1 εκατ. υπερήλικες συνταξιούχοι και 300 χιλ. δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ σήμερα είναι 2,8 εκατ. συνταξιούχοι, με το 25% εξ αυτών κάτω από 65 ετών, 315 χιλ. που έχουν υποβάλει και περιμένουν σύνταξη και εφάπαξ, και πάνω από 1 εκατ. υπάλληλοι στο στενό Δημόσιο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις ΔΕΚΟ και σε εκατοντάδες αχαρτογράφητους οργανισμούς του ευρύτερου Δημοσίου.

Ο Βόλφγκανγκ φταίει που ο Ανδρέας δανειζόταν σαν να μην υπάρχει αύριο από τις ιαπωνικές και λοιπές τράπεζες, ισχυριζόμενος ότι βρίσκει τα λεφτά από την φορολόγηση της πλουτοκρατίας, για να σιτίσει το κομματικό καθεστώς της πασοκοαριστεράς που εγκαθίδρυσε μετά το 1981 με εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις αργόμισθων ντενεκέδων.

Ο Σόιμπλε φταίει για το τεράστιο χρέος που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ και οι σοβιετικές πολιτικές γιγάντωσης του κράτους που εφάρμοσε υλοποιώντας τις ιδέες της Αριστεράς, καθώς μόνο σε τεράστιο κράτος θα μπορούσαν να γίνουν τεράστιες κομπίνες με τεράστιες μίζες. Συναντώντας βέβαια στο γήπεδο αυτό τον κρατισμό του μεταπολιτευτικού Καραμανλισμού - γι' αυτό μην απορείτε με την σημερινή ξεδιάντροπή πολιτική συμπόρευση Τσίπρα -Καραμανλή.

Ο Σόιμπλε φταίει που οι Έλληνες επί είκοσι και πάνω χρόνια μετά το 1974, αντί να δουλέψουν διπλά και με στόχους μετά τις δυο πετρελαϊκές κρίσεις, την ημέρα διαδήλωναν στους δρόμους και τη νύχτα "αυνανίζονταν επαναστατικά" σε συναυλίες με τις διάφορες Μάνου.

Ο Σόιμπλε φταίει που σχεδόν όλα τα κοινοτικά κονδύλια έγιναν μικροέργα με σκοπό μεγαλομίζες πάσης φύσεως παραγόντων. Πολύ πριν χρεοκοπήσει η Ελλάδα είχαν χρεοκοπήσει οι ελίτ της, είπε ακριβοδίκαια ο Σόιμπλε μόλις άρχισε η κρίση. Μόνο που έκανε ένα ποιοτικό λάθος, η Ελλάδα μετά το 1974 αλλά ιδίως μετά το 1981 δεν έχει ελίτ παρά κλεπτοκράτες, αναδειγμένους κυρίως από τον όχλο που ηττήθηκε με τα όπλα το 1946-49 και οι οποίοι ήθελαν μόνο να λεηλατήσουν το Ελληνικό Κράτος για προσωπικό όφελος, όχι να αναδειχθούν ώστε να λειτουργήσουν ως ταγοί του Έθνους, όπως εκείνος. Επιχειρηματίες που λήστεψαν τις ίδιες τους τις επιχειρήσεις και σήμερα μεγιστάνες οι ίδιοι φορτώνουν τα χρέη τους στον Έλληνα φορολογούμενο ο οποίος πληρώνει με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών τα δανεικά κι αγύριστα που πήραν, ενώ δεν αποκλείεται για τον ίδιο λόγο να χάσουν και οι λίγοι καταθέτες τις καταθέσεις τους.

Όμως η Μάνου και οι σαν αυτήν θα ήθελαν να συνεχίσει το 40ετές πάρτυ δανεισμού. Και η ντόλτσε βίτα που μιλιούνια ανεπρόκοπων είχαν γαζώσει με τα δανεικά. Και οι δανειστές να χαρίσουν τα δάνεια. Και όταν τα ανθρωπάκια αντιλαμβάνονται ότι το πάρτυ τελείωσε απλώς δείχνουν τη ποταπότητα τους βρίζοντας έναν ανάπηρο. Ο οποίος για ένα αναμφισβήτητα φταίει :

Ο Σοιμπλε φταίει που η Μάνου, όπως κι εσείς κι εγώ, δεν βρίσκεται σε μιαν ουρά χιλιομέτρων με ένα δισκάκι στο απλωμένο χέρι να περιμένει από τη διεθνή βοήθεια μια κουταλιά χυλού μήπως επιβιώσει. Όπως τα παιδάκια στην Ελλάδα του 1949-50 από την αμερικανική βοήθεια, με την κατάντια στην οποία την είχαν ρίξει οι κομμουνιστές. Ο Σοιμπλε φταίει που η Μάνου δεν είναι χάμω στο πεζοδρόμιο, δαρμένη και ξεμαλλιασμένη από κάποιον που της άρπαξε το τελευταίο χαρτί υγείας που είχε καταφέρει να βρει στο άδειο ράφι του σούπερ μάρκετ, όπως στη Βενεζουέλα.

Και όλα τα δάνεια να μας χαρίσουν και 500 δισεκ. επενδύσεις να έρθουν σωτηρία δεν υπάρχει. Παρά μόνον όταν συντριβεί το αξιακό υπόβαθρο της Μεταπολίτευσης, όταν οι κομμουνιστές οδηγηθούν εκεί που ανήκουν, στα ανήλιαγα υπόγεια του κοινωνικού και πολιτικού περιθωρίου, όταν, όπως σήμερα στο Ισραήλ, η λέξη "αριστερός" θα αποτελεί ύβρι. Η αστική αντιπολίτευση δεν έχει διαχειριστικά καθήκοντα όπως νοεί εαυτόν, έχει αποκλειστικά ιδεολογικοπολιτική αποστολή. Όσο οι Έλληνες σκέφτονται όπως η Μάνου η ανάταξη θα παραμένει στην ομίχλη.