Επειδή τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης
έπιασαν δουλειά από το πρωί και κελαηδάνε για την μεγάλη επιτυχία της να
κλείσει συμφωνία, είναι η ώρα να πούμε κάποιες αλήθειες.
Να καταλάβει ο κόσμος ότι καμιά
συμφωνία δεν έχει επιτευχθεί, ότι ο λογαριασμός που θα πληρώσει θα είναι βαρύς
και ότι την ευθύνη της καθυστέρησης την έχει ο κ. Τσίπρας και η παρέα του.
Τα πράγματα είναι απλά. Συμφωνήθηκε ένα
βήμα προς μια τεχνική συμφωνία ή SLA η οποία θα μπορούσε να κλείσει έως τις 20
Μαρτίου. Η κυβέρνηση διατείνεται ότι το ΔΝΤ αποδέχθηκε πως το 2018 δεν θα
υπάρξει δημοσιονομική τρύπα, οπότε δεν χρειάζονται μέτρα για εκείνη τη χρονιά.
Κατ’ αρχάς ακόμη δεν έχουμε ακούσει την
αντίδραση του Ταμείου, αν συμφωνεί με όσα είπε ο Τσακαλώτος. Πολλές φορές λένε
ό,τι θέλουν εδώ και το ΔΝΤ τους διαψεύδει. Αλλά ακόμη κι έτσι να είναι το 2018
δεν το είχαμε θέσει εμείς ποτέ, άλλωστε η Ελλάδα είναι σε πρόγραμμα μέχρι του
χρόνου το καλοκαίρι. Προφανώς θα στραγγαλιστούν οι πολίτες, θα αυξηθούν οι
φόροι, αν πάνε καλά και τα έσοδα από τον τουρισμό, δεν θα υπάρξει τρύπα η οποία
προσδιοριζόταν στα 400 εκατ. ευρώ.
Αυτές οι προβλέψεις τώρα γιατί τι θα
συμβεί αν π.χ. η τρύπα του ΕΦΚΑ ξεπεράσει τα 500 εκατ. ευρώ που είναι η
καλύτερη εκτίμηση; Τι θα γίνει αν αυξηθούν κι άλλο τα ληξιπρόθεσμα στις
εφορίες;
Αν πάμε στο
καλό σενάριο, λοιπόν, δεν θα χρειαστούν περαιτέρω μέτρα για το 2018. Από την 1η Ιανουαρίου του 2019, όμως, ξεκινά ο
«Γολγοθάς» που είναι ανοικτός. Καμιά συμφωνία δεν έκλεισε και όλα είναι στον
αέρα. Πόσο θα περικοπούν οι συντάξεις κι αν θα αφορά ακόμη και όσους παίρνουν
700 ευρώ. Τι θα γίνει με τις ομαδικές απολύσεις, τι θα γίνει με τις συλλογικές
συμβάσεις και βεβαίως πόσο θα ψαλιδιστεί το αφορολόγητο που θα φέρει φόρους για
όλους του Έλληνες.
Όλα τα παραπάνω
είναι τα δύσκολα που δεν έχουν κλείσει, όπως βεβαίως και τα «αντίμετρα» που η
κυβέρνηση λέει ότι θα φέρει αλλά που είναι μια «φούσκα» του Μαξίμου. Έγινε ένα
βήμα προκειμένου να μην καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις και το Γιούργκρουπ της
20ης Μαρτίου έχει διαδικαστικό χαρακτήρα.
Μόνο αυτό έγινε και δεν πέρασε ο κίνδυνος των νέων καθυστερήσεων που μπορεί να
οδηγήσουν τη συμφωνία στο και πέντε. Να φτάσουμε δηλαδή Ιούνιο και λίγο πριν
την αδυναμία αποπληρωμής των 8 δις ευρώ σε χρεολύσια.
Βέβαια, η κυβέρνηση θα έχει πέσει…
λεβέντικα αλλά και τι έγινε αν η ζημιά είναι μεγάλη; Ο χρόνος για την αριστερά
έχει μια σχετικότητα, όλα κινούνται στους ρυθμούς του μπάρμπα Αλέκου, του
Δραγασάκη και του Τσακαλώτου. Κάποια στιγμή θα τα υπογράψουν όλα και θα
βγαίνουν να πανηγυρίζουν.
Αν, πάντως,
υπάρξει συμφωνία κάποια στιγμή αυτό που τελικά θα συμβεί είναι μια παράταση
ζωής για την κυβέρνηση. Αν δηλαδή η τρόικα απαιτούσε μέτρα και το 2018 η
κυβέρνηση θα πήγαινε σε εκλογές. Τώρα μπορεί να πάει σε εκλογές μέσα στην
επόμενη χρονιά και προτού σκάσει η καταιγίδα από τις αρχές του 2019. Θα βρεθεί
άλλο… κορόιδο για να εφαρμόσει τα μέτρα.
