Κορυφαίος υπουργός του ΠΑΣΟΚ το 1981
και μετά, ερωτώμενος κάποια στιγμή για την περίοδο εκείνη και πώς την έζησε
είχε πει το αμίμητο, καθότι και χωρατατζής: «Την πρώτη τετραετία φάγαμε, τη
δεύτερη γα...ε».
Ήταν τέτοια η πείνα για εξουσία, λεφτά,
γκόμενες και όλα όσα ακολουθούν ένα κόμμα που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της
χώρας που η φράση αυτή του υπουργού ήταν όλα τα λεφτά. Και εξέφραζε με τον
καλύτερο τρόπο το πώς οι Πασοκτζήδες εφόρμησαν σαν ακρίδες στην εξουσία κι
έκαναν πλιάτσικο.
Κάπως έτσι συμβαίνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ,
μόνο που είναι σίγουρο ότι δεν θα έχουν δύο τετραετίες για να φάνε και να γα...
ε. Εκτός κι αν το δεύτερο αφορά όλους εμάς που τραβάμε τα πάνδεινα με την
κυβέρνηση της αριστεράς.
Ίσως γι' αυτό συμβαίνουν όλα αυτά τον
τελευταίο καιρό. Επειδή οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες αποφάσισαν
να βουτήξουν για τα καλά το χέρι στο βάζο με το μέλι. Που θα ξαναδούν εξουσία
και λεφτά όταν φύγουν κακήν κακώς από το γκουβέρνο;
Γι' αυτό και οι τύποι στον ΑΔΜΗΕ έκαναν
τεράστιες αυξήσεις στους μισθούς τους. Όταν φτάνεις να παίρνεις 15 και 20
χιλιάρικα το μήνα με τα μπόνους και πέντε μήνες να παραμείνεις χωρίς να σε
πάρουν χαμπάρι χτύπησες την κατοστάρα και δεν χρειάζεται να ξαναδουλέψεις για
χρόνια.
Το ίδιο έκανε και ο πρόεδρος του ΔΕΣΦΑ.
Σου λέει, αντί να πάρω 160 χιλιάρικα εφάπαξ, δεν με κάνουν οι φίλοι μου οι
Συριζαίοι επικεφαλής, να περάσω την κλίμακα και να χτυπήσω και μια ακόμη
κατοστάρα; Άλλωστε, με την κάλυψη που του παρέσχε τόσο ο ΔΕΣΦΑ όσο και ο
Σταθάκης, η υπόθεση θα ξεχαστεί και κάποια στιγμή αυτός θα βγει στη σύνταξη και
θα έχει πάρει 260 χιλιάδες που κάποιοι Έλληνες δεν θα τα δουν σε δέκα ζωές.
Αλλά οι Συριζαίοι δεν έμειναν εκεί. Σε
άσχετο νομοσχέδιο πέρασαν και μια διάταξη που διπλασιάζει τους μισθούς στους
επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ. Έτσι, από τέσσερα χιλιάρικα plus, θα παίρνουν το φτωχό
πλην τίμιο ποσό των 8 χιλιάδων ευρώ και πάνω. Πόσο θα μείνουν στη θέση τους;
Έξι μήνες; Ένα χρόνο; Θα έχουν τσεπώσει μερικές δεκάδες χιλιάρικα και μετά θα
πάνε στο σπίτι τους και θα ευλογούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που τους έδωσε τέτοια
ευκαιρία.
Για να μην πούμε για την εισφορά
αλληλεγγύης και τις φοροαπαλλαγές των βουλευτών. Αποκαλύπτεται μάλιστα ότι τα
λεφτά που δίνουν οι βουλευτές στον ΣΥΡΙΖΑ είναι κι αυτά... αφορολόγητα.
Δεν έχει νόημα
να μιλήσουμε για την ηθική της αριστεράς. Αυτά είναι μύθος, παραμυθάκι για να
περνάνε ωραία τις κρύες νύχτες στα Εξάρχεια και στα κουτούκια που τραγουδούν
την «άπονη ζωή». Οι άνθρωποι είναι άξιοι εκπρόσωποι του χειρότερου πασοκιστάν.
«Τρώνε, τρώνε, και ξανατρώνε». Τώρα αν θα κάνουν και τα υπόλοιπα, μένει να μην
τους αφήσουμε.
