.Το AfD ανακατεύει την σούπα της γερμανικής πολιτικής…

Την δεκαετία του 1980, με τον ψυχρό πόλεμο σε πλήρη εξέλιξη, το κυρίαρχο ρεύμα στην Νότια Ευρώπη ήταν η σοσιαλδημοκρατία, με το Πασόκ να παίρνει την εξουσία στην Ελλάδα, τον Μιτεράν να γίνεται πρόεδρος της Γαλλίας, τον Σοάρες και άλλους σοσιαλδημοκράτες να εκλέγονται στην Πορτογαλία κλπ. Αντίθετα, στην Αμερική εκλέγονταν ο «δεξιός» Ρέιγκαν, και στην Βρετανία η εξίσου «δεξιά» Θάτσερ.

 Τα όποια εθνικιστικά και «ακροδεξιά» κόμματα της εποχής ήταν σχεδόν ανύπαρκτα, ακόμη και σε δημοσκοπικό επίπεδο. Κι αυτό οφείλονταν στις εντελώς διαφορετικές πολιτικές, οικονομικές, και άλλες συνθήκες που επικρατούσαν τότε...

 Σήμερα, με τον ψυχρό πόλεμο να αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση, την ΕΣΣΔ και τον κομμουνισμό να έχουν διαλυθεί στα εξ ων συνετέθησαν, οι προτεραιότητες των λαών έχουν αλλάξει, κυρίως μετά την μαζική εισροή Μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων στην άλλοτε αμιγώς χριστιανική και λευκή Ευρώπη, με αποτέλεσμα να βλέπουμε παντού την ανάδυση «ακροδεξιών» «λαϊκίστικων» κομμάτων, με πιο κοντινό μας παράδειγμα την Χρυσή Αυγή που ενώ μέχρι πρότινος συγκέντρωνε το 0.5% (κι αυτό αν) των ψήφων, σήμερα αποτελεί μια μόνιμη παρουσία στο κοινοβούλιο την οποία μάλιστα έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε φυσιολογική… Κάτι, που αν μου το έλεγε κανείς πριν από 6-7 χρόνια ότι θα συμβεί, θα γελούσα ως το πρωί.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, π.χ. στην Πολωνία, στην Ολλανδία και στην Αυστρία, με πιο τρανταχτά παραδείγματα το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν, την νίκη του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και την πρόσφατη «θριαμβευτική» είσοδο στη γερμανική βουλή του ακροδεξιού AfD με ποσοστό σχεδόν 13%. Μια εξέλιξη, που με δεδομένη την ηγετική παρουσία της Γερμανίας στην ΕΕ, αλλάζει άρδην το παιχνίδι και δημιουργεί νέα δεδομένα τα οποία είναι πολύ πιθανό να επηρεάσουν ακόμη κι εμάς, αυτή την «οικονομική παρανυχίδα» του ευρωπαϊκού κορμού.  

Πρόκειται για ένα νέο κόμμα, που ιδρύθηκε μόλις πριν από πέντε χρόνια, κυρίως από διάφορους διανοούμενους σκεπτικιστές ως προς το ευρώ και την ΕΕ, αλλά που στην πορεία μετεξελίχθηκε σε κάτι πιο «άγριο», και πιο «επιθετικό», προβάλλοντας ριζοσπαστικές και εναλλακτικές πολιτικές απόψεις, στα όρια του περιθωρίου, με μια σχεδόν παραληρηματική ρητορική που έχει να ακουστεί στην γερμανική πολιτική σκηνή εδώ και πολλές δεκαετίες.

Αφορμή για την ανάδυση του εν λόγω κόμματος ήταν η κρίση του ευρώ που ταλάνισε ολόκληρη την Ευρώπη (θυμόσαστε τους δικούς μας αγαναΧτιστές;), καθώς και η μετέπειτα μαζική εισροή «προσφύγων» από τη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική (και όχι μόνο), που εν πολλοίς κατά την δική μου άποψη οφείλονταν στις «φιλάνθρωπες» πολιτικές του Σύριζα και της περίφημης κυρά Τασίας, που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας μας την αποφράδα 25/1/15, ανατρέποντας εκ βάθρων την έως τότε σοβαρή πολιτική του Σαμαρά. Έτσι λοιπόν σήμερα, με βάση τις εξελίξεις που μεσολάβησαν, το AfD μεταμορφώθηκε πλήρως και δεν έχει σχεδόν καμία ομοιότητα με αυτό που ήταν όταν ιδρύθηκε.

Σε ένα μεγάλο βαθμό το εν λόγω κόμμα, που όσο πάει γίνεται όλο και πιο δημοφιλές, συγκεντρώνει στις τάξεις του και συσπειρώνει κυρίως ανθρώπους που έχουν μπουχτίσει με την multi culti πολιτική των ανοιχτών συνόρων της Άνγκελα Μέρκελ, που ανησυχούν περισσότερο για το δημογραφικό μέλλον της χώρας τους (και της Ευρώπης), παρά για τις όποιες αδυναμίες του ευρώ ή αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται κυρίως για ένα αντιμεταναστευτικό κόμμα, στα όρια του δημοκοπικά ρατσιστικού, ειδικά αν θυμηθούμε το άλλοτε προβεβλημένο στέλεχός του, την Frauke Petry, που σήμερα είναι ανεξάρτητη βουλευτής, η οποία είχε πει πέρσι ότι οι Γερμανοί συνοριοφύλακες θα έπρεπε να πυροβολούν στο ψαχνό όσους «πρόσφυγες» προσπαθούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα.

Εν ολίγοις, ο κεντρικός πυλώνας της πολιτικής που ευαγγελίζεται το AfD είναι η αντίθεση στην έως τώρα ανοιχτή μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ, κάτι που βρίσκει ευήκοα ώτα σε μια Γερμανία που μέρα με την μέρα αλλάζει πολιτισμικά και πληθυσμιακά. Και παρά το γεγονός ότι σε πολλούς Γερμανούς η κοινοβουλευτική παρουσία αυτού του «μορφώματος» φαντάζει ως και αποκρουστική, όπως είχε πει κάποτε ένα στέλεχος της δικής μας Χρυσής Αυγής «το να μπούμε στη βουλή ήταν το εύκολο… τώρα αρχίζουν τα δύσκολα». 

Και αυτά τα δύσκολα είναι το να μπορέσει ένα τόσο ακραίο κόμμα, που ποντάρει στην ακραία συνθηματολογία, να συμβιβαστεί με την καθημερινότητα της πολιτικής και να συμβιβαστεί επίσης με τους κανόνες, τα ήθη, τις ισορροπίες, τους συμβιβασμούς και τις βραδυκίνητες γραφειοκρατικές διαδικασίες που συναποτελούν την πρακτική άσκηση πολιτικής στα πλαίσια μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Εν κατακλείδι, το AfD θα πρέπει τώρα να σοβαρευτεί αποδεικνύοντας ότι μπορεί να λειτουργήσει ως κοινοβουλευτικό κόμμα και να συνυπάρξει με τα υπόλοιπα, διότι άλλο οι «αγώνες» στα πεζοδρόμια, άλλο οι επικοινωνιακοί εντυπωσιασμοί χωρίς πολιτικό κόστος, άλλο η στείρα άρνηση για την άρνηση, και άλλο η άσκηση υπεύθυνης πολιτικής μέσα από το κοινοβούλιο. 

Βέβαια, το γερμανικό αυτό κόμμα, όσο ακραίο και αν μας φαίνεται, σίγουρα δεν είναι Χρυσή Αυγή και σίγουρα δεν κυριαρχείται από ημιμαθείς περσόνες (θυμόσαστε τις κοινοβουλευτικές εκρήξεις της Ραχήλ των ΑνΕλ;) που μιλάνε για Γ’ Ράιχ, για μασονικές συνωμοσίες και για κατευθυνόμενους ψεκασμούς που «σκοπό έχουν να μας γονατίσουν αφού» … μπλα μπλα. Για παράδειγμα, η συνιδρύτριά του Alice Weidel είναι μια 38χρονη λεσβία, που εργάζονταν παλιότερα στην Goldman Sachs, που ομιλεί κινέζικα, ενώ έχει ολοκληρώσει και διδακτορικό με θέμα το κινεζικό ασφαλιστικό σύστημα! Πως λέμε δηλαδή Μιχαλολιάκος; Καμία σχέση…

Έτσι, με αυτά και με αυτά, γίνεται πλέον αντιληπτό ότι ούτε η Γερμανία, που παρίστανε τον κήνσορα της ηθικής (και της λιτότητας) μέχρι χθες, μπόρεσε να ξεφύγει από τον λαϊκισμό και την δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει η ανεξέλεγκτη μεταναστευτική ροή. Όπως λοιπόν συνέβη στις ΗΠΑ με την εκλογή Τραμπ ή στην Ουγγαρία, την Φιλανδία και αλλού, έτσι τώρα και το Βερολίνο θα πρέπει να συμβιβαστεί με την παρουσία ενός «ακραίου» εθνικιστικού κόμματος στη Βουλή και να πάψει να κουνάει το δάκτυλο στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που έζησαν αυτό το (νοσηρό) φαινόμενο προ πολλού. Μάλιστα, έχοντας να αντιμετωπίσουν ακόμη και τον κίνδυνο οικονομικής χρεοκοπίας, πέραν της μαζικής μετανάστευσης από όλα τα σημεία του ορίζοντα.

Το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα δηλαδή της Γερμανίας γίνεται κομμάτια, και στο εξής η Μέρκελ θα πρέπει να χαμηλώσει το τουπέ της κατά μερικά κλικ, μιας και η ίδια καλείται να αντιμετωπίσει τα ίδια ακριβώς προβλήματα (σε επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης) που αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό άλλες χώρες τις οποίες το Βερολίνο κοίταζε απαξιωτικά και αφ’ υψηλού.

 Η πιο πλούσια δηλαδή χώρα της Ευρώπης θα πρέπει πλέον να συνταχθεί με τις λιγότερο πλούσιες, ακόμη και τις οικονομικά ανυπόληπτες (βλ. Ελλάδα) ως προς τον χειρισμό της όλο και πιο αυξανόμενης αντιμεταναστευτικής και ευρωσκεπτικιστικής λογικής που διακατέχει τους λαούς. 

Το πώς θα μπορέσει να συμβαδίσει με την χώρα μας, που δυστυχώς κυβερνάται από ισλαμολάγνους οπαδούς των ανοιχτών συνόρων και της γενικευμένης ανομίας, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο. Το πιο πιθανό όμως είναι να βολευτεί, στέλνοντάς μας δεκάδες χιλιάδες «προσφύγων», ικανοποιώντας έτσι τόσο τους Γερμανούς ψηφοφόρους που λένε πως δεν πάει άλλο, όσο και τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής (έχουμε και τέτοιο υπουργείο!!!) Μουζάλα με τις ΜΚΟ του, που άλλο που δεν θέλουν…

υνεχίζουν το πάρτι ο «σώφρων» Αλέξης αγκαλιά με τον «Ελληνοπρεπή» Μπάνο, που έχουν δεθεί για τα καλά στα πλαίσια ενός ανίερου γάμου ο οποίος κοστίζει στη χώρα όχι μόνο δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά και πολλά άλλα, πολύ πιο σημαντικά, που θα τα πληρώνουν οι επόμενες γενιές για πολλές δεκαετίες ακόμη.

.Ο Γεωργίου, η ομερτά και οι «Ηρακλείς» του Καραμανλισμού

Όλη αυτή η υπόθεση Γεωργίου, το σίριαλ που εξακολουθεί να βασανίζει την Ελλάδα και να απειλεί εκ νέου τις σχέσεις με τους δανειστές έχει καταντήσει πλέον βαρετό. Από το 2010 ασχολούμαστε με διάφορες εκδοχές της υπόθεσης, αναλόγως με το ποιους βολεύει η ερμηνεία των γεγονότων.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι παρεμβαίνουν με τόσο απροκάλυπτο τρόπο ζητώντας ουσιαστικά να αλλάξουν οι δικαστικές αποφάσεις, είναι απαράδεκτο. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να υποτιμά την ελληνική δικαιοσύνη και να λειτουργεί λες και είναι το μεγάλο αφεντικό. Είπαμε. Είμαστε σε επιτροπεία αλλά όχι και να κάνουν ό,τι γουστάρουν.

Επίσης, το γεγονός ότι πρόσφατα ο Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ καταδικάστηκε είναι αναμφισβήτητο, αλλά όχι για παραποίηση στοιχείων. Κάποιοι προσπάθησαν να συνδέσουν την καταδίκη με το αν τα στοιχεία ήταν αληθινά ή όχι. Όμως, η καταδίκη ήταν γιατί δεν ενημέρωσε το δ.σ. της Υπηρεσίας και καλώς καταδικάστηκε, ασχέτως αν δεν το εμπιστευόταν, όπως έλεγε κάποιος από τους συναδέλφους του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ψεκασμένοι και μια μερίδα της λαϊκής δεξιάς που θέλει σώνει και καλά να αθωώσει τον Καραμανλή, έχουν στήσει όλη αυτή τη φάμπρικα με τον Γεωργίου, βγάζουν ευφάνταστα σενάρια, ανακαλύπτουν νέα στοιχεία, βρίσκουν νέους μάρτυρες και εξυφαίνουν σενάρια συνωμοσίας.

Και γιατί γίνονται όλα αυτά; Ο λόγος είναι απλός. Είναι η συνέχεια της προσπάθειας που κάνει η κυβέρνηση να «ξεχάσουμε» ότι υπήρξε και η περίοδος 2004-2009 για την ελληνική οικονομία, κι όχι μόνο. Ο Τσίπρας επιμελώς αρνείται να αναφέρεται συνεχώς στην διακυβέρνηση Καραμανλή λες και υπάρχει μια ιδιότυπη συμφωνία, μια ομερτά, ειδικά για τα δημοσιονομικά. Και αυτό το κάνει για έναν απλούστατο λόγο: Γιατί με το να αθωωθεί η κυβέρνηση Καραμανλή και να στοχοποιηθεί ένα μη πολιτικό πρόσωπο (εν προκειμένω ο Γεωργίου) δικαιολογείται και όλη αυτή η ψεκασμένη θεωρία του ΣΥΡΙΖΑ πως η κατάρρευση της οικονομίας συνέβη μόλις το 2010 και πως τα μνημόνια έφεραν την κρίση κι όχι το αντίθετο. Λες και ξύπνησε ξαφνικά η χώρα και είχε έλλειμμα 15%.

Η αλήθεια είναι ότι από το 2008 προειδοποιούσαν και ο Προβόπουλος και ο Αλογοσκούφης και άλλοι για τα μακρο-οικονομικά. Η αλήθεια είναι ότι πριν πάει ο Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ είχαμε αποδεχθεί έλλειμμα πάνω από 12% και μ’ αυτό ο Παπανδρέου μας έφερε το ΔΝΤ και υπεγράφη η πρώτη συμφωνία. Ύστερα ήρθε ο Γεωργίου και άλλαξε τα στατιστικά δεδομένα για να αποκαλυφθεί ότι το πραγματικό έλλειμμα ήταν πάνω από 15%.

Ποιος θα ξεχάσει ότι ουσιαστικά ο Αλογοσκούφης έφυγε γιατί δεν ήθελαν κάποιοι να πάρουν μέτρα πριν έρθει το ΔΝΤ. Και ότι ο κακόμοιρος ο Παπαθανασίου συνομιλούσε με την Λαγκάρντ κι έγραφε τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν σε μια… χαρτοπετσέτα.

Η αλήθεια είναι ότι μόλις ήρθε ο Παπανδρέου απλά τα έκανε θάλασσα, όμως, είναι ανόητο και σκόπιμο το γεγονός ότι μέχρι το 2009 η ελληνική οικονομία ήταν σε άνθηση και ξαφνικά ήρθε η τρόικα και τα μνημόνια.

Δυστυχώς έγιναν πολλά λάθη επί ΝΔ την περίοδο 2004-2009. Ο Κ. Καραμανλής, όσο κι αν κάποιοι με το ζόρι θέλουν να τον αθωώσουν, φέρει μεγάλες ευθύνες ως πρωθυπουργός. Αυτά τα σενάρια συνωμοσίας ότι τον «έφαγαν» οι Ρώσοι, οι Αμερικάνοι, οι Νεφελίμ και κάτι καλικαντζαράκια των Χριστουγέννων είναι απλά ο τρόπος κάποιων να ρίξουν στάχτη στα μάτια.

Η υπόθεση Γεωργίου και η συνέχιση αυτού του σίριαλ βολεύει την κυβέρνηση. Οι Συριζαίοι γιατί συνεχίζουν το αφήγημα περί των μνημονίων και οι ψεκασμένοι του Καμμένου γιατί έτσι εμφανίζονται οι Ηρακλείς του καραμανλισμού. Άμα ο Καραμανλής έχει τέτοιους υπερασπιστές του έργου τότε έχει πέσει πολύ χαμηλά…

Το πανηγύρι αυτό πρέπει να πάψει πια και να πάμε παρακάτω. Και ο Γεωργίου να πάει σπίτι του και η ιστορία να μείνει ιστορία και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους συμμάχους του, αριστερούς και δεξιούς να μας αδειάσουν τη γωνιά κάποια στιγμή. Διότι όσο μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, όσο προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα τόσο θα μένουμε πίσω και δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση.

Άλλωστε, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ας κάνουμε εκείνη τη ριμάδα την Εξεταστική από την εποχή του Ανδρέα μέχρι σήμερα, ας γραφτεί κι ένα βιβλίο ευθυνών για το χάλι της χώρας μας και να τελειώνουμε. Κανείς να μην αθωώνεται εκ των προτέρων και κανείς να μη διαστρεβλώνει την αλήθεια.

.Η πορεία του Αλέξη είναι προδιαγεγραμμένη

Εκλογές 2015, τότε που με… δημοκρατικές διαδικασίες μπήκαν οι βάσεις για την αριστερή απολυταρχία. Ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς ψήφισαν οι Έλληνες που πάνω – κάτω το ίδιο έπραξαν και στις επόμενες εκλογές, έξι μήνες αργότερα.

Στις παραγωγικές ηλικίες 18 -50: Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 37,9%, η ΝΔ πήρε 21,7%.

Οι άνω των 50 ετών: Το 37,1% έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ έλαβε το 28,5%.

Φοιτητές και σπουδαστές: Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το 30,8% και η ΝΔ το 23,5%.

Δημόσιοι Υπάλληλοι: Σάρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με 39%, ενώ η ΝΔ πήρε μόλις 20,7% γιατί είχε τολμήσει να μιλήσει για επίορκους που έπρεπε να πάνε σπίτι τους.

Ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι: Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέλκυσε τους μικρομεσαίους σε ποσοστό 36,9% και η ΝΔ έλαβε 24,9%.

Αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες: 29,8% ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, 23,1% ψήφισαν ΝΔ.

Όπως βλέπουμε ο ΣΥΡΙΖΑ σάρωσε σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και στην κατανομή με βάση τα επαγγέλματα. Τώρα ρίξτε μια ματιά κι αναρωτηθείτε σε ποιες από τις παραπάνω ομάδες ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι πρώτος στις επόμενες εκλογές. Υπάρχει περίπτωση να είναι στους νέους όταν η συντριπτική πλειοψηφία στα χρόνια του Τσίπρα έφτασε να παίρνει 300 και 400 ευρώ; Όταν η γενιά των 700 ευρώ του δεξιού Σαμαρά αντικαταστάθηκε από τη γενιά των φτωχών εργαζόμενων νέων του προοδευτικού Τσίπρα;

Στους συνταξιούχους υπάρχει περίπτωση να είναι μπροστά όταν οι περικοπές δεν έχουν προηγούμενο κι όταν ο κόσμος γνωρίζει ότι από το 2019 θα πάρει λιγότερα; Όταν βλέπει ότι επικουρικές τέλος, όταν οι άνω των 60 ετών έχουν εξαθλιωθεί;

Υπάρχει περίπτωση να κερδίσει τους αγρότες που τους έχει τσακίσει στους φόρους όταν τους έταζε… σανό με πετραχήλια;

Μπορεί ο Τσίπρας να κερδίσει τους ελεύθερους επαγγελματίες μετά το νόμο Κατρούγκαλου, τον ΕΦΚΑ και τις εξοντωτικές εισφορές;

Μπορεί άραγε να κερδίσει ακόμη και τους δημόσιους υπαλλήλους, παρά το γεγονός ότι τους χαϊδεύει συστηματικά όταν κι αυτοί πληρώνουν περισσότερους φόρους;

Και τέλος τους φοιτητές πώς θα τους κερδίσει; Φτιάχνοντάς τους ένα πανεπιστήμιο ακόμη πιο μπάχαλο; Διαλύοντας τα μεταπτυχιακά; Διώχνοντάς τους στο εξωτερικό; Εξευτελίζοντάς τους αφού πίστεψαν οι περισσότεροι ότι ο Τσίπρας φέρνει το καινούργιο;

Το συμπέρασμα είναι απλό. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να κερδίσει ο Τσίπρας κάποια από τις παραπάνω ομάδες; Θα πάνε στη ΝΔ; Κανείς δεν το γνωρίζει, άλλωστε, ένα σοβαρό κόμμα εξουσίας πρέπει να εστιάζει στα θέλω, στις ανάγκες του καθενός και να προτείνει λύσεις, να δίνει διεξόδους, να δημιουργεί οράματα.

Αν είναι να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφους αυτό θα το κάνει από τον κομματικό στρατό που φτιάχνει και από τους διάφορους Καρανίκες, Χάρρυ Κλυνν, Φλαμπουράρηδες, Δραγασάκηδες και Πολάκηδες. Από κάτι αποτυχημένους, τελειωμένους Συριζαίους που θα ψηφίζουν Τσίπρα μέχρι να παγώσει η κόλαση, γιατί έτσι ψήφιζαν και Ανδρέα Παπανδρέου.

Η κυβέρνηση δεν τολμά να πάει σε εκλογές διότι ξέρει ότι θα ηττηθεί πανηγυρικά. Θα το τραβήξει όσο πάει, όχι γιατί μπορεί να ελπίζει σε νίκη αλλά γιατί θα θελήσει να γλιτώσει τη συντριβή.

Αλλά και γιατί έτσι θα ξεφύγει από την τιμωρία της που θα είναι αμείλικτη, και πολιτικά και ποινικά. Όσο κι αν επιχειρούν να αλώσουν τη Δικαιοσύνη, όσο κι αν προσπαθούν να φιμώσουν τις ανεξάρτητες φωνές, όσο κι αν θέλουν να ελέγξουν τον Τύπο, η πορεία του Αλέξη είναι προδιαγεγραμμένη.

Μην παίξετε λοιπόν στοίχημα υπέρ του Τσίπρα, ούτε καν για μια διαφορά μικρή με τη ΝΔ. Είναι σίγουρο ότι θα χάσετε τα λεφτά σας

.Τρέμουν στην ιδέα κατάρρευσης του Μαδούρο

«Η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι αρκετά τεταμένη, πριν από περίπου 1 μήνα ο Πάπας Φραγκίσκος είχε κάνει μια πολύ σημαντική πρόταση για διάλογο, για να εκτονωθεί η πίεση και να μπουν οι άνθρωποι σε μια διαδικασία εξεύρεσης κοινού δρόμου, απ’ ό,τι θυμάμαι η πρόταση του Πάπα είχε απορριφθεί από την αντιπολίτευση». Αυτό ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κώστας Ζαχαριάδης, κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος βγήκε για να υπερασπιστεί τη στάση της ελληνικής αριστεράς να μην καταδικάζει τα όσα συμβαίνουν στη χώρα του Μαδούρο.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνέχισε, είναι μια δύναμη που υπερασπίζεται τη δυνατότητα των λαών να έχουν κυριαρχία, ειρήνη και δημοκρατία».

Και τι τον κάνει να πιστεύει ότι υπάρχει ειρήνη και δημοκρατία στη Βενεζουέλα; Και είναι άραγε ηλίθιοι όλοι οι άλλοι λαοί και οι κυβερνήσεις τους που έβγαλαν ψηφίσματα κατά τη κυβέρνησης Μαδούρο;

Όμως, στην πραγματικότητα. Γιατί να ασχολούμαστε με τη Βενεζουέλα; Γιατί να μας τρώει που κάποιος δημοκρατικά εκλεγμένος… δικτάτορας σκοτώνει το λαό του μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά;

Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πράγματι, όμως, φαίνεται ότι η κυβέρνηση κάτι τρέμει. Φοβάται μήπως η κατάρρευση του καθεστώτος Μαδούρο ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως άραγε φοβάται περίεργες χρηματοδοτήσεις που έκανε η Βενεζουέλα σε αριστερά κόμματα ανά τον κόσμο;

Μήπως η κυβέρνηση φοβάται σκάνδαλα; Μήπως βγουν στο φως υπόγειες συνεννοήσεις οι οποίες δεν θα τιμούν καθόλου τον ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί ακόμη δεν έχουμε πάρει απαντήσεις για το ταξίδι του Παππά πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και μάλιστα παρέα με αμφιβόλου ποιότητας και σοβαρότητας ανθρώπους. Ότι πήγε να δει τα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ μάλλον πρόκειται για απάντηση που απευθύνεται σε ανόητους. Ας μας πουν λοιπόν αν υπάρχουν άλλα… κομπρεμί με την κυβέρνηση Μαδούρο.

Αυτό φοβούνται στον ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζουν με νύχια και με δόντια το καθεστώς. Διότι η αντιπολίτευση που θα έρθει στην εξουσία θα βγάλει στη φόρα τα λεφτά που δόθηκαν σε κόμματα που είναι κοντά στον Μαδούρο και τότε κάποιοι δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν στην Αθήνα.

.Μια κυβέρνηση βουτηγμένη στην ιδεοληψία, στο ψέμα και στην εξαπάτηση

Από τη στιγμή που ο Βαρουφάκης τίναξε στον αέρα το αφήγημα της πρώτης φοράς Αριστερά και αποκάλυψε ότι έχουμε να κάνουμε με τρελούς που ακόμη μας κυβερνούν έχουν γίνει πράματα και θάματα. Και από τότε που ο Καμμένος «κάηκε» με τις συνομιλίες με τον ναρκέμπορο η κυβέρνηση έχει πάθει εργασιακό «οργασμό» ενώ ο υπουργός Άμυνας είναι εξαφανισμένος. Θα ζητήσουν σε λίγο silver alert οι οικείοι του.

Μέσα σε λίγες ημέρες η πολιτική ατζέντα άλλαξε τόσο πολύ που λες και το είχαν… προσυνεννοημένο στο Μαξίμου να τα κάνουν όλα αυτά. Ο δε Τσίπρας αισθάνθηκε την ανάγκη να πάει και στα δύο νομοσχέδια για Παιδεία και Υγεία προκειμένου να τα στηρίξει, προτού πάει διακοπές.

Αλλά για σκεφτείτε τι έκανε η κυβέρνηση από τότε που το Noor 1 μπήκε στην αυλή του Πενταγώνου και ο Γιάνης ξεπούλησε τα βιβλία του έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.

Ψήφισε την επαναφορά του ασύλου στα Πανεπιστήμια έτσι ώστε οι Ρουβίκωνες να μπαίνουν ανενόχλητοι και να ετοιμάζουν τα σχέδιά τους για εφορμήσεις στα Εξάρχεια κι όχι μόνο.

Ψήφισε την επαναφορά των φοιτητών στη διοίκηση των Πανεπιστημίων, καταργώντας το αυτοδιοίκητο και τη μοναδική σοβαρή μεταρρύθμιση που έγινε τα τελευταία χρόνια στην Παιδεία.

Έφερε το προεδρικό διάταγμα που προκάλεσε σάλο σε ό,τι αφορά την… λοταρία για τον σημαιοφόρο στα σχολεία. Είχε μάλιστα σχεδιάσει και την κατάργηση της πρωϊνής προσευχής και την έπαρση της σημαίας. Την ίδια στιγμή ανακοίνωσε την θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία.

Παράλληλα, έβαλε βέτο στις κυρώσεις της ΕΕ κατά του καθεστώτος Μαδούρο και είναι η μοναδική κυβέρνηση που δεν βλέπει παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατάλυση της δημοκρατίας στη χώρα αυτή.

Και μέσα σε όλα αυτά αρνήθηκε ο Τσίπρας και η παρέα του να γίνει Εξεταστική για το «plan B» του Βαρουφάκη, για τη ζημιά που επέφερε στην οικονομία, για τα μνημόνια που υπέγραψε η αριστερά. Ενώ κάπου χάθηκε ακόμη και η συζήτηση για το ναρκοπλοίο και τις παρεμβάσεις του Καμμένου στον ισοβίτη.

Περιττό να αναφερθούμε στην… μεγάλη μεταρρύθμιση στην Υγεία. Αφού φέρει την υπογραφή ενός… αριστούχου, ευγενούς, πετυχημένου και ιδιαίτερα εύστροφου Κρητικού όπως ο Παύλος Πολάκης, τότε ποιοι είμαστε εμείς που θα το κρίνουμε. Σίγουρα θα φέρει επανάσταση στο χώρο, είμαστε σίγουροι γι’ αυτό αφού ανέλαβε να το φέρει σε πέρας ο βασικός εκπρόσωπος του «συριζισμού», κατά τον λαϊκισμό.

Στον ιδιαίτερα πυκνό πολιτικό χρόνο των τελευταίων 2 – 3 εβδομάδων δεν πρέπει να ξεχάσουμε την αγαπημένη δικαστίνα του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Θάνου η οποία έπιασε στασίδι στο Μαξίμου και μέσα σε λίγες ημέρες απέδειξε ότι επάξια θα εισπράξει τα… οδοιπορικά που της δίνουν. Δύο αναιρέσεις αποφάσεων και μια καταδίκη του Γεωργίου δεν τη λες και φτωχή σοδειά. Τους ξέφυγε λίγο η καταδίκη Βαξεβάνη αλλά μην τα περιμένουμε όλα από την γηραιά πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου.

Αυτή είναι η σημερινή κυβέρνηση η οποία χαλάρωσε και τα capital controls αλλά ξέχασε να αυξήσει το ποσό της ανάληψης. Μια κυβέρνηση βουτηγμένη στην ιδεοληψία, στο ψέμα, στην εξαπάτηση, στην τζάμπα μαγκιά του κάθε ανεπρόκοπου και ημιμαθή βουλευτή και υπουργού. Μια κυβέρνηση που νομίζει ότι απευθυνόμενη σε ένα ολιγομελές τσούρμο αριστεριστών και απάτριδων θα γλιτώσει από τη Νέμεση.

Όλος αυτός ο πυρετός στην κυβέρνηση για να βγάλει κυβερνητική έργο που αφορά στην καθημερινότητα και όχι στην οικονομία και στα Μνημόνια, είναι προάγγελος όσων θα γίνουν από το φθινόπωρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει σκοπό να εκθεμελιώσει τα πάντα, να αλλάξει το ύφος της χώρας, να ανατρέψει παραδόσεις δεκαετιών και να επιβάλει την αριστερή ιδεολογία του με κάθε τρόπο. Έτσι πιστεύει ότι θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τον υπέρτατο διχασμό που θέλει μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Η πολιτική μάχη που θα δοθεί το επόμενο διάστημα θα είναι μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων, εντελώς περιχαρακωμένων και ο Τσίπρας απλά ετοιμάζει το δικό του στρατό. Τους Ταλιμπάν της αριστεράς.

.Η Τουρκία οπισθοδρομεί…

Κάθε μέρα που περνάει η Τουρκία του Ερντογάν απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τη Δύση. Τώρα, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, τα τουρκικά σχολεία θα πάψουν να διδάσκουν την θεωρία της εξέλιξης, με τους ειδικούς να ανησυχούν για το τι μέλλει γενέσθαι. 

Όπως είπε ένας ανώτατος αξιωματούχος του υπουργείου Παιδείας, ο Alpaslan Durmus, η θεωρία της εξέλιξης είναι «αμφιλεγόμενη» και ακόμη αμφισβητείται από τους επιστήμονες. Παράλληλα είναι, λέει, πολύ περίπλοκη και μπερδεύει τους μαθητές που δεν έχουν επιστημονικές βάσεις για να την κατανοήσουν. Μάλιστα, όπως γράφει η New York Times, ένα ολόκληρο κεφάλαιο περί της εξέλιξης των ειδών στα εγχειρίδια βιολογίας της τρίτης γυμνασίου έχει ήδη αφαιρεθεί…

Ο επικεφαλής ενός συλλόγου δασκάλων λυπάται για το τι συμβαίνει, και δηλώνει πως «τα τελευταία ψήγματα της κοσμικής επιστημονικής εκπαίδευσης έχουν γίνει παρελθόν». Μάλιστα, σύμφωνα με την Telegraph, μια ομάδα Τούρκων Ακαδημαϊκών εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει αυτό που γίνεται στη χώρα.

Η σύγχρονη Τουρκία ιδρύθηκε από τον Mustafa Kemal Ataturk ως κοσμικό κράτος, αλλά ο Ερντογάν την κάνει όλο και πιο οπισθοδρομικά ισλαμική, επιμένοντας πως αυτό που επιθυμεί είναι μια «ευλαβή νέα γενιά Τούρκων». Πάντως, σύμφωνα με τις πληροφορίες, εκτός από την εξέλιξη τα σχολεία θα δίνουν πλέον και λιγότερη έμφαση στον ίδιο τον Ατατούρκ.

Εν τω μεταξύ ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό δυστύχημα συνέβη χθες στην Βορειοδυτική Τουρκία, όπου πέντε άνθρωποι, εκ των οποίων δυο έφηβοι και ένας δωδεκάχρονος, έχασαν την ζωή τους από ηλεκτροπληξία σε ένα υδάτινο πάρκο.

Το συμβάν έγινε στην πόλη Akyazi, όπου σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο Anadolu, τα άτυχα θύματα δέχθηκαν ηλεκτρικό ρεύμα την ώρα που δροσίζονταν σε μια από τις πισίνες του πάρκου.

Ο διευθυντής του πάρκου και ο γιος του σκοτώθηκαν όταν βούτηξαν στην πισίνα προκειμένου να σώσουν τα άτομα που σπαρταρούσαν αβοήθητα. Και οι πέντε διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο  αλλά ήταν πλέον πολύ αργά.

.Βάστα Αλέξη…

Όχι, δεν είμαστε τρελοί. Δεν μας χτύπησε ο καύσωνας στο κεφάλι ούτε μας πείραξε η αποφορά των σκουπιδιών του Πάνου Σκουρλέτη. Ούτε καν μια… τζούρα από το ναρκοπλοίο Noor 1 δεν πήραμε για να λέμε στον Τσίπρα να μείνει κι άλλο στο Μαξίμου.

Όμως, κάθε μέρα που περνά με την αριστερά στην εξουσία διαφαίνεται και η διάθεση του κόσμου να αποδομήσει πλήρως το αριστεροδεξιό μόρφωμα που καλύπτεται από την λαϊκίστικη πασοκαρία και την τελειωμένη παλαιοδεξιά.

Δεν είναι οι δημοσκοπήσεις με τις προβλέψεις για το πόσο θα πάρουν τα κόμματα. Άλλωστε, το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει ένα 20% που υποστηρίζει ακόμη ΣΥΡΙΖΑ, μας κάνει να αμφιβάλλουμε για το πόσο ώριμη είναι η ελληνική κοινωνία να πάει μπροστά, να δεχθεί αλλαγές, να κάνει μεταρρυθμίσεις.

Όμως, όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι η καθημερινότητα είναι αυτή που θα τσακίσει όποια δυναμική απέμεινε στην αριστερά. Ούτε 10 ημέρες δεν πέρασαν από το κλείσιμο της αξιολόγησης και το νέο αφήγημα περί της ανάπτυξης που έρχεται και βλέπουμε το χάλι της χώρας.

Από τα σκουπίδια και την αδυναμία της κυβέρνησης να ξεφύγει από τις υποσχέσεις της μέχρι τις αποκαλύψεις για τις αγαστές… τηλεφωνικές συνομιλίες κορυφαίου υπουργού με ισοβίτη. Γιατί όταν ολόκληρος Καμμένος μιλά 12 φορές με πρεζέμπορο και διαρρέεται μέσω των «στημένων» σάιτ προπαγάνδας… ολυμπιακής ανοησίας ότι θα πάει τη Δευτέρα και θα κάνει αποκαλύψεις, είναι φανερό πως βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

Όμως, κάθε μέρα που περνά φαίνεται και το μπάχαλο της Ελλάδας εξαιτίας της αδυναμίας διακυβέρνησης από τον Τσίπρα και την παρέα του. Στην ασφάλεια του πολίτη και την αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων είναι γνωστά τα αποτελέσματα του Τόσκα.

Στην οικονομία, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα πρόσφατα στοιχεία για τη φτώχεια στην Ελλάδα και πόσο… βελτιώθηκε με την ευαισθητούλα αριστερά στην εξουσία.

Αλλά και οι αποκαλύψεις για τα 113 προαπαιτούμενα που δέχθηκε η κυβέρνηση η οποία υπογράφει και τις χαρτοπετσέτες, θα κάνουν αβίωτη τη ζωή το επόμενο διάστημα.

Μπορεί το καλοκαίρι να μπήκε για τα καλά και ο κόσμος να ξεχνιέται με ένα φραπέ στις παραλίες, όμως, έρχεται ο φόρος εισοδήματος, έρχονται οι ανοησίες με τα ανασφάλιστα οχήματα, ο ΕΝΦΙΑ, οι άμεσες και έμμεσες μειώσεις στο εισόδημα.

Κι έρχονται επίσης και νέες αξιολογήσεις της οικονομίας από την τρόικα που θα περιλαμβάνουν και ορισμένα «βαριά» εργασιακά – συνδικαλιστικά θέματα, ταμπού για μια λαϊκίστικη κυβέρνηση που μεγαλούργησε στο ψέμα και την απάτη.

Παρά το γεγονός ότι πρώτη προτεραιότητα είναι οι εκλογές προκειμένου να μειωθεί η ζημιά για τη χώρα, έχουμε γράψει πολλές φορές ότι ο Τσίπρας και ο Καμμένος θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στις καρέκλες τους.

Όμως, επειδή είναι ανίκανοι κάθε μέρα που θα περνά θα δείχνουν και την αδυναμία άσκησης της εξουσίας.

Βάστα γερά, λοιπόν, Αλέξη. Διότι όσο μένεις στην εξουσία τόσο θα σβήνει για πάντα το όνειρο της παραμονής της αριστεράς στο πολιτικό προσκήνιο για πολύ χρόνο. Όσο ο Τσίπρας και η ψεκασμένη συμμαχία του κάνουν κακό στη χώρα, και όσο ο κόσμος αντιλαμβάνεται με ποιους έχει να κάνει τόσο η αριστερά θα πεθαίνει και δεν θα αναστηθεί ποτέ.

Ο νεκροθάφτης της αριστεράς έχει ένα όνομα. Αλέξης Τσίπρας.

.Από το ΜΗ ΣΥΡΙΖΑ στο… ΜΗ ΧΕΣΟΔ!

Ο κ. Γαβρόγλου, ήταν προχθές αποκαλυπτικός, όχι μόνο για το πώς σκέπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ (αυτό το ξέρουμε, άλλωστε), αλλά γιατί διαψεύδει πλήρως την κυβερνητική προπαγάνδα:

--Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τάχα γίνει «ευρωπαϊκό κόμμα»…

Πράγματι υπάρχουν διάφοροι – αφελείς να τους πείς; «παπαγάλους» να τους πείς; διαλέξτε ό,τι θέλετε, τέλος πάντων –

υπάρχουν λοιπόν διάφοροι αφελείς ή «στημένοι» που επαναλαμβάνουν πια καθημερινά:

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κόψει κάθε σχέση πλέον με την «ριζοσπαστική Αριστερά». Βαδίζει ολοταχώς να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα!

«Για καλό» το λένε όλοι αυτοί. Προσπαθώντας να πείσουν κάποιους, ακόμα πιο αφελείς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να είναι το αναξιόπιστο και φρικαλέο πράγμα που γνωρίσαμε και μετατρέπεται σε κάτι πολύ πιο «αποδεκτό»:

Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία!

Που θα μαζέψει μπόλικα από τα «ορφανά» του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και θα επιζήσει…

Έτσι από ΣΥνασπισμός της ΡΙΖοσπιστικής Αριστεράς,

Μετατρέπεται, υποτίθεται, σε…Χαμαλαίοντα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.

Από ΣΥΡΙΖΑ σε ΧΕΣΟΔ!

(Δεν ακούγονται και πολύ ωραία αυτά τα αρχικά: ΧΕΣΟΔ, αλλά και το ΣΥΡΙΖΑ εδώ που τα λέμε δεν ήταν και πολύ εύηχο…).

Όμως αυτός ο ισχυρισμός, πρώτον έρχεται σε λάθος στιγμή και δεύτερον διαψεύδεται καθημερινά από τους ίδιους…

--Πρώτον έρχεται σε λάθος στιγμή: Τα Σοσιαλδημοκρατικά – Κεντροαριστερά Κόμματα στην Ευρώπη πάνε κατά διαβόλου.

Στη Γερμανία ο «χαρισματικός» κ. Σούλτς, μετά από μια πρόσκαιρη «αναλαμπή», τώρα πια δημοσκοπικά καταρρέει.

Στην Γαλλία το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα… εξαερώθηκε!

Εκεί αναδείχθηκε ο εμφανιζόμενος ως «κεντρώος» κ. Μακρόν, αλλά με ατζέντα που θα έκανε πολλούς… νεοφιλελεύθερους στην Ελλάδα να πρασινίζουν από ζήλια (δραστικές μειώσεις προσωπικού στο δημόσιο κλπ.).

Στην Ισπανία και στην Ιταλία τα αντίστοιχα Σοσιαλιστικά Κενροαριστερά Κόμματα διασπάστηκαν ή είναι υπό διάσπαση.

Στην Ολλανδία το Σοσιαλιστικό κόμμα του κ. Ντάϊσελμπλουμ έχει συνετρίβει!

Μόνο στη Βρετανία το Εργατικό κόμμα του κ. Κόρμπιν πήγε απρόσμενα καλά. Αλλά έχασε τις εκλογές κι εκεί. Κι ήταν μάλλον «συγκυριακή» η επιτυχία του, αφού και η Συντηρητική κα Μέϊ ανέβασε σημαντικά τις ψήφους του Κόμματός της, αλλά εισέπραξε την απογοήτευση από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που συγκλόνισαν τη χώρα τους 4 προεκλογικούς μήνες.

(Χώρια που το Εργατικό κόμμα του κ. Κορμπιν το ψήφισαν οι πιο ετερόκλητες δυνάμεις: από μεγάλο μέρος των οπαδών του Brexit, μέχρι ακροαριστερούς κρατιστές – ουδεμία σχέση, λοιπόν, με τη λεγόμενη «σύγχρονη Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία).

Παντού οι Κεντροδεξιοί είτε κερδίζουν τις εκλογές είτε συγκρατούν τις δυνάμεις τους. Και παντού οι Κεντροαριστεροί-Σοσιαλδημοκράτες χάνουν τις εκλογές, συρρικνώνονται χωρίς προηγούμενο, διασπώνται, είτε μετατρέπονται σε «άλλα πράγματα» πολύ πιο «φιλελεύθερα».

Και μια τέτοια ιστορική περίοδο – όταν η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία περιθωριοποιείται και βουλιάζει σχεδόν παντού - διάλεξε ο Τσίπρας να προσπαθεί να γίνει ΧΕΣΟΔ!

Αλλά αυτό είναι πια το λιγότερο. Διότι όπως και να προβάλλεται πια, όπως και να ονομαστεί, όπως και να τον λιβανίζουν κάθε μέρα τα «παπαγαλάκια» των τηλεοπτικών παραθύρων, ο κόσμος πληρώνει πρωτοφανείς φόρους, πρωτοφανείς ασφαλιστικές εισφορές, και όσους προσέλαβε στο δημόσιο ο Τσίπρας (υπεράριθμους συμβασιούχους κλπ.) αναγκάζεται πια να τους απολύσει.

Κι αυτό μετράει πολύ περισσότερο στις διαθέσεις του κόσμου – και μετράει απολύτως αρνητικά – σε σχέση με τις διάφορες «ετικέτες» περί ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατίας.

Ο κόσμος που υπερφορολογείται ή χάνει τη δουλειά του… χέστηκε για την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία (με το συμπάθιο).

Ο κόσμος αυτός να μη σας πω καλύτερα που έχει γραμμένο το… ΧΕΣΟΔ!

Αλλά υπάρχει πια και άλλο, χειρότερο:

Ακόμα και οι πιο «ψαγμένοι», οι πιο ευνοϊκά διακείμενοι προς την Αριστερή Κοσμοθεωρία, ή πιο επιεικείς με τις ασχήμιες της «Πρώτης Φοράς Αριστερά», οι πιο πρόθυμοι ίσως, να δεχθούν τις «οβιδιακές» μεταμορφώσεις του Τσίπρα, αυτοί που τέλος πάντως εξακολουθούν να έχουν σε μια κάποια υπόληψη την «Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία», όταν ακούν τον κ. Γαβρόγλου, στην καλύτερη περίπτωση… ξενερώνουν.

Και κατά πάσα πιθανότητα… φρικάρουν!

Γιατί ο (όντως) μορφωμένος κ. Γαβρόγλου διατύπωσε την άποψη, ότι οι ναρκέμποροι και οι σωματέμποροι που έχουν εγκατασταθεί πια για τα καλά στους Πανεπιστημιακούς χώρους (όπως καταγγέλλουν οι μαζικές ενυπόγραφες διαμαρτυρίες φοιτητών του Αριστοτελείου) δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν από την Αστυνομία! Αλλά «από μέσα» από το Πανεπιστήμιο, από ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα (λέει)!

Τι λές, ρε άνθρωπε; Και είσαι και μορφωμένος…

Ξέρεις τι θα πεί ναρκέρμποροι; Ξέρεις τι θα πει σωματέμποροι;

Θα πει «νύχτα», μπράβοι, μαχαίρια, ρόπαλα και πυροβόλα όπλα!

Θες να πεις, ότι πρέπει τα παιδιά μας, οι φοιτητές δηλαδή, θα πρέπει να κάνουν «ομάδες κρούσης» και να συγκρούονται με αυτά τα αποβράσματα καθημερινά;

Αυτό λες; Είσαι στα καλά σου;

Κι είσαι και υπουργός Παιδείας;

Υποκινείς τα παιδιά μας να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να γίνουν ένα «ρωμαλέο» κίνημα που θα… διώχνει τους κακούργους από τα Πανεπιστήμια;

Τρελάθηκες;

Αυτά ακούν ακόμα και οι «πεφωτισμένοι» Κεντροαριστεροί – που έχουν κι αυτοί παιδιά βεβαίως – και φρικάρουν!

Γιατί η άποψη Γαβρόγλου, δεν είναι της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.

Δεν είναι καν της αστικής δημοκρατίας, γενικότερα…

Είναι σοβιετική άποψη και μάλιστα της πρώτης εποχής μετά τη σοβιετική Επανάσταση (του λεγόμενου «Πολεμικού Κομμουνισμού» - μετά το 1927 αυτές οι ανοησίες καταργήθηκαν και στην ΕΣΣΔ).

Είναι εκτός πάσης δημοκρατικής λογικής.

Το ότι οι φοιτητές έχουν δικαίωμα ψήφου ως πολίτες, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει να συμμετέχουν στη διοίκηση των Πανεπιστημίων. Γιατί απλούστατα τα Πανεπιστήμια δεν είναι για να «εξυπηρετούν τους φοιτητές», αλλά το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον.

Και δεν τα πληρώνουν οι φοιτητές (και οι γονείς τους) αλλά ολόκληρος ο Ελληνικός λαός.

Όπως ακριβώς οι ασθενείς δεν συμμετέχουν στη διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων, ή οι επιβάτες ενός πλοίου (ιδιωτικού ή δημόσιου) δεν κυβερνούν το καράβι.

Αυτές οι παλαιολιθικές αντιλήψεις περί «αυτοδιοίκουμενων επιτροπών» παντού (σοβιέτ) είναι αντίθετες με την λογική της αστικής δημοκρατίας.

Γιατί το Σοβιετικό σύστημα προωθεί την αέναη πάλη των τάξεων (Σοβιέτ θα πει αυτοδιοικούμενες επιτροπές)…

Ενώ η αστική δημοκρατία κάνει το ακριβώς αντίθετο: ενοποιεί τα διαφορετικά συμφέροντα της κοινωνίας στο ενιαίο δημόσιο συμφέρον, μπροστά στο οποίο υποκλίνονται όλοι.

Το Σοβιετικό σύστημα κατακερματίζει και συντηρεί την σύγκρουση «πάντων κατά πάντων», ενώ το δημοκρατικό σύστημα ενοποιεί, νομιμοποιεί και ξεμπλοκάρει.

Και επί πλέον στο δημοκρατικό σύστημα υπάρχει «το μονοπώλιο της βίας» από την Αστυνομία.

Αν δεν υπάρχει το κρατικό μονοπώλιο βίας τότε οδηγούμαστε στην ενθάρρυνση της αυτοδικίας. Καθένας παίρνει το νόμο στα χέρια του. Κι άντε να μαζέψεις μετά τις συγκρούσεις των τοπικών συμμοριών…

Δεν καταλαβαίνει ο «μορφωμένος» κ. Γαβρόγλου, ότι ουσιαστικά ενθαρρύνει τους φοιτητές στην αυτοδικία!

Είναι εντελώς εκτός λογικής μιας σύγχρονης δημοκρατίας.

Αν περιμένει, με τέτοια να «πείσει», πως το κόμμα του γίνεται «σύγχρονο Ευρωσοσιαλιστικό» είναι πολύ μακριά νυχτωμένος.

Το λεγόμενο Πανεπιστημιακό άσυλο ΔΕΝ προβλέπεται από το Σύνταγμά μας. Ούτε στο άρθρο 16 ούτε οπουδήποτε αλλού!

Αντίθετα το προοίμιο του άρθρου 16 λέει ρητά πως:

«Η Ακαδημαϊκή Ελευθερία και η Ελευθερία της Διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα».

Δηλαδή, δεν μπορεί κανείς, στο όνομα της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας να παραβιάζει άλλες πρόνοιες του Συντάγματος, όπως το δικαίωμα στην προσωπική ασφάλεια, το δικαίωμα στην περιουσία, την ισονομία, το δικαίωμα στην έκφραση διαφορετικής γνώμης, την εφαρμογή και την τήρηση των νόμων.

Μ’ άλλα λόγια, τα Πανεπιστήμια δεν μπορούν στο όνομα της «Ακαδημαϊκής Ελευθερίας» να γίνονται άσυλα έκνομων δραστηριοτήτων.

Και γι’ αυτό όταν καταργήθηκε πλήρως το άσυλο (με το Νόμο Διαμαντοπούλου, το Σεπτέμβριο του 2011 με την προτροπή και τη σύμφωνη γνώμη και της ΝΔ τότε και με τεράστια κοινοβουλευτική πλειοψηφία), ΔΕΝ τέθηκε τότε από κανένα ζήτημα «συνταγματικότητας»!

Και δεν υπάρχει τέτοιο «άσυλο» παρανομίας, σε καμία δημοκρατική χώρα στον κόσμο. Γιατί πριν απ’ όλα, προσβάλει και την ίδια τη δημοκρατία!

Όπου κυριαρχούν οι δημοκρατικές αρχές, η ελευθερία της άποψης και της διαφωνίας κατοχυρώνεται ΠΑΝΤΟΥ! Δεν χρειάζεται ειδική «ασυλία» μέσα στους Πανεπιστημιακούς χώρους.

«Ειδική προστασία» χρειάζεται μόνο σε ατελείς δημοκρατίας και αυταρχικά καθεστώτα, όπου οι διαφωνούντες διώκονται παντού και ζητούν τουλάχιστον κάποιαν «ανοχή», ιδιαίτερα μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Όποιος επιμένει σήμερα στο «άσυλο» είναι αληθινά για… «άσυλο» (ανιάτων)!

Είτε προσβάλλει ευθέως την Ελληνική Δημοκρατία είτε παίζει το παιγνίδι των ναρκέμπορων, των κουκουλοφόρων και των τρομοκρατών που βρήκαν ασφαλείς «νησίδες ακαταδίωκτου», για να οργανώνουν τις εγκληματικές δραστηριότητές τους χωρίς πρόβλημα.

Η αστυνομία πρέπει να μπει μέσα και να τα καθαρίσει όλα αυτά τα εκτρώματα!

Και να τα περιφρουρεί μόνιμα, μαζί με ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας – security - των Πανεπιστημίων (όπως γίνεται παντού στον κόσμο).

Και θα έχει μαζί της τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Και ιδιαίτερα των φοιτητών που είναι τα πρώτα θύματα αυτών των καθαρμάτων…

Τα παιδιά μας κινδυνεύουν καθημερινά στους Πανεπιστημιακούς χώρους, εμείς ως ηλίθιοι πληρώνουμε πανάκριβα τις καταστροφές που κάνουν καθημερινά κακούργοι, ορμώμενοι από τα Πανεπιστήμια (που εμείς πληρώνουμε επίσης), και ο κ. Γαβρογλου θέλει να τους κατοχυρώσει… το «ακαταδίωκτο» και την ασυλία!

Και νομίζει πως έτσι γίνεται και Σοσιαλδημοκράτης, τρομάρα του…

Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να αρνηθεί την ετικέτα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (που την αμαύρωσε πλήρως) έφτασε στην… Ριζοσπαστική Παράνοια!

Δεν είναι πια Ριζοσπαστικό Κόμμα (έχει υπογράψει τα πάντα)…

Αλλά δεν θα γίνει ποτέ και «σύγχρονο μετριοπαθές» κόμμα!

Απλώς από το ΜΗ ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο… ΜΗ ΧΕΣΟΔ!

.Ο δύσκολος Ιούλιος της διπλωματίας

Η​​ ελληνική εξωτερική πολιτική θα βρεθεί σε λίγο αντιμέτωπη με δύο... γνώριμα ζητήματα, το Κυπριακό και την ονομασία των Σκοπίων. Και τα δύο θα επανέλθουν πιεστικά στο προσκήνιο. Ηδη μάλιστα ο μοιρολατρικός χορός των συνωμοσιολογούντων άρχισε να τραγουδάei εκείνο το «αμάν τι πάθαμε, τι μας σκαρώνουν πάλι».

Τους αρέσει, και αρέσει γενικά, το στερεότυπο μιας καημένης Ελλάδας που πέφτει θύμα μιας ακόμη συνωμοσίας τη στιγμή που περνάει βαθιά κρίση. Θα χρειασθεί σθένος από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης, προκειμένου να μην εμπλακούν τα δύο αυτά ζητήματα στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι. 

Οποτε συνέβη αυτό, άλλωστε, η χώρα ζημιώθηκε, γιατί αντί για τα εθνικά συμφέροντα οι πολιτικοί ηγέτες μας είχαν τον νου τους στην επιβίωσή τους και μόνον.

Στο Κυπριακό, παραμονεύει στον ορίζοντα μια κρίση. Δύο διεθνείς εταιρείες έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να αρχίσουν έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ τον Ιούλιο. Οι αισιόδοξοι πιστεύουν πως οι έρευνες δεν θα επηρεασθούν από τη διαπραγμάτευση για την επίλυση του προβλήματος.

 Οι απαισιόδοξοι ανησυχούν ότι οι εταιρείες θα αναβάλουν τις έρευνες εάν δεν υπάρξει κάποια συμφωνία, φοβούμενες τις τουρκικές αντιδράσεις. Στη Λευκωσία, ορισμένοι έχουν πεισθεί ότι η Ουάσιγκτον θα στηρίξει με κάθε τρόπο τα κυπριακά συμφέροντα επειδή ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν επικεφαλής της EXXON, η οποία είναι μία από τις δύο εμπλεκόμενες εταιρείες. Προφανώς αγνοούν τα στοιχειώδη για το πώς λειτουργούν τα πράγματα στις ΗΠΑ...

Μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα φανεί εάν η Αγκυρα είναι διατεθειμένη να κάνει υποχωρήσεις που θα καταστήσουν εφικτή μια συμφωνία, η οποία θα έχει πιθανότητα αποδοχής από την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Γιατί αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί είναι η καταστροφική επανάληψη της απόρριψης μιας συμφωνίας μέσω ενός νέου δημοψηφίσματος. 

Το Κυπριακό, άλλωστε, βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο της μη επιστροφής, στο σημείο, δηλαδή, που θα ανακηρυχθεί ως μη επιλύσιμο πρόβλημα. Η συγκυρία είναι δύσκολη και αν κάποιος επρόκειτο να στοιχηματίσει, θα πρέπει μάλλον να βάλει τα λεφτά του στη μη λύση. Αυτό ήταν πάντοτε το ασφαλές στοίχημα κατά τα τελευταία 43 χρόνια. Από εκεί και πέρα θα παιχθεί το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, το γνωστό blame game.

Οσο για το ζήτημα των Σκοπίων, είναι προφανές ότι είναι προς το συμφέρον μας να βρεθεί μία λύση η οποία δεν θα τσαλακώνει το πρεστίζ της χώρας και ταυτόχρονα θα προστατεύει το γειτονικό κρατίδιο. Με δεδομένες τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες, τα περιθώρια χειρισμών για τον κ. Τσίπρα είναι ελάχιστα. Η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων επιχειρεί να πείσει ότι κάτι άλλαξε εκεί μετά την ήττα του κ. Γκρούεφσκι. 

Θα χρειασθούν, όμως, απτές πράξεις και υποχωρήσεις για να αλλάξουμε σελίδα σε αυτήν την ταλαιπωρημένη σχέση.
Ο Ιούλιος ενδέχεται, λοιπόν, να είναι καυτός μήνας για την ελληνική διπλωματία. Με σύνεση και χωρίς διχασμούς θα αντιμετωπίσουμε τις προσκλήσεις. Ο,τι και να μας σκαρώνουν...

.Έβαλε πλώρη... για μονοψήφια ποσοστά

Δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τον Τσίπρα. Μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είπε να κάνει κι ένα διάγγελμα προκειμένου να ανακοινώσει το τέλος της λιτότητας. Κι όχι μόνο. Ανακοίνωσε και το νέο αναπτυξιακό μοντέλο, την κατάργηση της αναξιοκρατίας, της φοροδιαφυγής, μαζί με το τέλος των μνημονίων του χρόνου το καλοκαίρι.

Αλλάζοντας το φόντο και μακριά από το γνωστό τζάκι του Μαξίμου, το διάγγελμα του πρωθυπουργού έγινε στο μπαλκόνι με φόντο πίσω του δέντρα. Σαν τον… Ντάνο στο Survivor ήταν που ψάχνει να βρει καμιά καρύδα να φάει.

Όμως, ο Τσίπρας είναι άλλη κλάση. Θύμισε τον… Ομπάμα λέγοντας «ναι μπορούμε», το γνωστό σύνθημα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ. Με το νέο σκηνικό, τις παλιές συνήθειες και τα συνηθισμένα ψέματα με τα οποία τον γνωρίσαμε την τελευταία διετία, ο πρωθυπουργός απλά επανέλαβε τον εαυτό του. Θέλησε να δώσει μια ένεση αισιοδοξίας στο λαό με ψεύτικες υποσχέσεις. Ευτυχώς γι’ αυτόν που δεν έβαλε και γραβάτα για να δείξει πόσο επιτυχημένος είναι και πώς κρατά τις υποσχέσεις του για το χρέος.

Αλλά έχει κι άλλη ευκαιρία. Την Τρίτη ακούγεται ότι θα κάνει και υπουργικό συμβούλιο προκειμένου να εμφυσήσει στους υπουργούς του το πνεύμα του νικητή. Εκεί μπορεί να κάνει την έκπληξη και να φορέσει τη γραβάτα. Αν έχει και χιούμορ μπορεί να φορέσει αυτήν του Πάνου Κα(η)μμένου ή καλύτερα μία με τον Σόιμπλε σε πολλές στάσεις.

Ο νέος Τσίπρας, σε ρόλο Ομπάμα της Ελλάδας επί της ουσίας έβγαλε τη γλώσσα στον ελληνικό λαό, για άλλη μια φορά: «Κορόιδα, για άλλη μια φορά έρχομαι να σας κοροϊδέψω, να σας πουλήσω ψεύτικες ελπίδες, να σας κοιμίσω, να πάτε στα μπάνια σας με την αίσθηση ότι η λιτότητα τελειώνει στην Ελλάδα. Μην ακούτε αυτά που λέει ο Κυριάκος και οι κακόβουλοι. Είναι ψέματα ότι μειώνονται οι συντάξεις, είναι ψέματα ότι πληρώνετε εισφορές – σοκ. Είναι ψέματα ότι η περιουσία του κράτους μπήκε στο υπερταμείο για 100 χρόνια. Είναι ψέματα ότι υπογράψαμε ότι για να πάρουμε τη δόση πρέπει να παρακάμψουμε την ελληνική δικαιοσύνη που διώκει τρία ξένα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ και οι χώρες του απειλούν με μπλόκο».

Αυτό θα ήταν ένα ωραίο διάγγελμα για τον Αλέξη. Όμως, έχει αποδείξει ο τύπος πως είναι killer και απροκάλυπτα αδίστακτος. Και δεν θα διστάσει να κάνει τα πάντα για να μας πείσει πως το ψέμα είναι η αλήθεια και το αντίθετο.

Η κυβέρνηση πήρε μια παράταση ζωής λίγων μηνών. Θα είναι οι τελευταίοι τους μήνες στην εξουσία και η τελευταία φορά που η Αριστερά θα διαφεντεύει αυτόν τον τόπο. Δεν πειράζει. Ας μείνουν λίγο ακόμη για να τους φτύνουν όλοι οι Έλληνες. Κάθε μέρα που περνούν στην εξουσία θα χάνουν και άλλη δύναμη, μέχρι που θα φτάσουν στα μονοψήφια ποσοστά.

Βλέποντας τον Τσίπρα στο Μαξίμου μπορούμε με ξεκάθαρο τρόπο να υιοθετήσουμε αυτό που έγραψε πρόσφατα ο Δανίκας: «Καλύτερα ο δεξιός Γερμανός, παρά ο Τσίπρας ο αριστερός».