Ικανοποιημένος θα πρέπει να έμεινε ο πρωθυπουργός από τη
συνάντησή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο. Γιατί, φυσικά, δεν περίμενε να την
ακούσει να υποδεικνύει στην τρόικα να μετριάσει τις απαιτήσεις της και να μην
πιέζει συνεχώς για νέα μέτρα. Αλλα προσδοκούσε να ακουστούν και οπωσδήποτε
ακούστηκαν.
Πρώτα απ' όλα η αναγνώριση των θυσιών του
ελληνικού λαού και η σημασία της επίτευξης του πρωτογενούς πλεονάσματος. Και
στα δύο η θέση της Μέρκελ ήταν ιδιαίτερα εγκωμιαστική.
Και δεύτερον, και ασφαλώς
σημαντικότερο, η δημόσια αναγνώριση ότι η συμφωνία για τη μείωση του χρέους
ισχύει και ότι η τήρηση από πλευράς μας των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει
συνεπάγεται την τήρηση και από την πλευρά των εταίρων και δανειστών μας των
υποσχέσεών τους.
Οσο για τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να εκπληρώσουμε,
αναφέρθηκε αποκλειστικά και μόνο σε μεταρρυθμίσεις και ειδικότερα
στην πάταξη της φοροδιαφυγής, όπου δεν χρειάζονται οι γερμανικές ή όποιες άλλες
υποδείξεις για να συνομολογήσουμε ότι οι υστερήσεις και οι καθυστερήσεις μας
είναι απαράδεκτες.
Δεν στερούνται επίσης ενδιαφέροντος και οι ειδικότερες
αναφορές της Μέρκελ στη γερμανική στήριξη προς τη χώρα μας. Γιατί δεν
περιορίστηκε στα ευρισκόμενα σε εξέλιξη προγράμματα συνεργασίας με την τοπική
αυτοδιοίκηση και δημιουργίας τράπεζας επενδύσεων.
Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην
επικείμενη ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τη χώρα μας και στην
προώθηση κρίσιμων θεμάτων, όπως η ανεργία των νέων, η ανάπτυξη και η παράνομη
μετανάστευση. Και υποσχέθηκε ότι η Γερμανία θα βοηθήσει ώστε η ελληνική προεδρία
να είναι επιτυχημένη.
Θετικός τελικά ο απολογισμός. Αλλά δεν πρέπει να
μας διαφεύγει ότι το αποτέλεσμα θα κριθεί πρωτίστως από εμάς.
