Δε τους προλαβαίνει κανείς τους
συριζαίους. Ψηφίζουν σαν μπλοκ το σκληρότερο Μνημόνιο, ένα νομοθέτημα 7.500
σελίδων, το οποίο φυσικά κανείς δεν προλαβαίνει να διαβάσει και κανείς δεν
γνωρίζει πότε πρόλαβε να συνταχθεί. Μέσα χώνουν και απαλλακτικές διατάξεις για
off shore, κι όταν τους τσακώνουν κάνουν νέα πατάτα, απαγορεύοντας κάθε εύλογη
τοποθέτηση πολιτικών προσώπων σε τίτλους εξωτερικού (λες κι υπάρχει εξωτερικό
στην παγκόσμια οικονομία).
Ο θεριακλής Πολάκης επιδεικνύει έμπρακτα
την περιφρόνηση του για τους νόμους του κράτους. Ο Καμμένος τάζει παραγωγή
απαρχαιωμένων ρωσικών τυφεκίων στην Πάτρα, ώστε να προσληφθούν χιλιάδες
χρυσοπληρωμένοι αργόσχολοι στην ΕΒΟ, ενώ στερεί από τις ΕΔ πυρομαχικά,
ανταλλακτικά και καύσιμα ώστε να μην περικοπούν οι μισθοί των-πρακτικά-άοπλων
στρατιωτικών μας.
Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο εκλεκτός του Μαξίμου, ο Πάκης,
μαλώνει με τους Αγιορείτες μοναχούς για το ποιος θα πρέπει να υποδεχθεί τον
Πούτιν, λες κι ο Μόσχοβος πήγε εκεί για να δει αυτόν κι όχι τα χιλιόχρονα
μοναστήρια.
Η αγορά είναι διασωληνωμένη, με κάθε κλάδο
να εκδηλώνει πλέον πανικό, των εξαγωγέων συμπεριλαμβανομένων. Κανόνια σκάνε
συνέχεια, μικρά και μεγάλα, η ανεργία ανεβαίνει. Ακόμη κι οι ξενοδόχοι κάθονται
σε αναμμένα κάρβουνα.
Οι δικηγόροι αράζουν εδώ και έξι μήνες,
κανείς δε ξέρει πόσο καιρό τώρα απεργούν οι εξεταστές των νέων οδηγών, ενώ το
δημόσιο χάνει αμέτρητα έσοδα. Η διαφαινόμενη μεγέθυνση της παραοικονομίας δε θα
μειώσει απλώς τις ταμειακές εισροές μα και το ΑΕΠ, καθιστώντας τη χρήση του
«κόφτη» αναπόφευκτη, ίσως μάλιστα λίαν συντόμως.
Για την δε εγκληματικότητα και
το προσφυγικό μη τα ξαναλέμε, το άβατο στο κέντρο των Αθηνών διευρύνεται
συνεχώς.
Γκάλοπ έρχονται στη δημοσιότητα, με τη ΝΔ
σταθερά μπροστά και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη επιλεγόμενο ως πολύ καλύτερο
πρωθυπουργό, γκάλοπ τα οποία εν μέρει επιβεβαιώνει και η ίδια η Αυγή.
Κι όμως
τα δυο κόμματα της συγκυβέρνησης δεν έχουν εξαφανιστεί δημοσκοπικά, λαμβάνοντας
ακόμη υπερβολικά ευνοϊκά ποσοστά για την πιο ανίκανη και πιο ψεύτρα κυβέρνηση
της πρόσφατης ιστορίας. Που οφείλεται αυτό;
Στο μυαλό έρχονται τρία κύρια σωσίβια των
κυβερνώντων. Πρώτο είναι η συνεχιζόμενη αδιαφορία όσων
επαγγελματιών δέχτηκαν συντριπτικά πλήγματα από τις τελευταίες κυβερνήσεις
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, των δυνάμεων που παραδοσιακά τους εξέφραζαν. Οι πολίτες αυτοί
παραμένουν χολωμένοι και επιμένουν να απέχουν, κόβοντας πόντους από τα δυο
«παλαιά» κόμματα.
Δεύτερο είναι
η υποστήριξη μεγάλου ποσοστού των ΔΥ, όπως και των εργαζομένων και συνταξιούχων
των ΔΕΚΟ. Παρά τις μειώσεις τους, είναι πεπεισμένοι πως τυχόν κυβέρνηση των
ευρωπαϊστών δε θα τους χαριστεί, συνεπώς γι αυτούς ο Τσίπρας αποτελεί το μη
χείρον βέλτιστον.
Και τρίτο είναι η εύνοια της ανενημέρωτης
απολιτίκ νεολαίας. Τα παιδιά βλέπουν στον πρωθυπουργό κάποιον σαν αυτά, κάποιον
τολμηρό που έσφαλε καλοπροαίρετα, κι όχι έναν αδίστακτο ψεύτη ή έναν επιπόλαιο
λαϊκιστή. Τον αντιμετωπίζουν όπως θα ήθελαν να αντιμετωπίζονται τα ίδια, με
επιείκεια, και επιθυμούν να του δώσουν κι άλλες ευκαιρίες καθώς έχουν διδαχθεί
πως οι «άλλοι» φταίνε για τα χάλια της χώρας, κι όχι ο Αλέξης με τον έρπη.
Γνώμη μου είναι πως, όσο κι αν ίσως
φαίνεται παράδοξο, η δεύτερη ομάδα ψηφοφόρων είναι αυτή που θα την
πρωτοκοπανήσει από την αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ. Η στήριξη τους είναι καθαρά
πελατειακή, κι όταν βεβαιωθούν πως η ΠΦΑ δε θα έχει νέα κυβερνητική προοπτική,
θα στραφούν είτε προς τους Ζωή/ΛΑΕ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή-ακόμη κυνικότερα-προς το ΠΑΣΟΚ
και τη ΝΔ, πίσω στα παλιά λημέρια. Οι άλλες δυο ομάδες όμως επιβάλλουν στην
αντιπολίτευση, και ειδικά στη ΝΔ, να σηκώσει τα μανίκια.
Οι αυτοαπασχολούμενοι
δε θα μεταπειστούν αν δε δουν κάποια θετική προοπτική, σκοπεύουν να δώσουν μόνο
θετική ψήφο σε όποιον τους δείξει έναν υλοποιήσιμο τρόπο επιστροφής σε
αναπτυξιακούς ρυθμούς. Έχουν χάσει σχεδόν τα πάντα, και δεν έχουν λόγους να
στηρίξουν μια κεντροδεξιά που θα εξακολουθήσει τις γνωστές αδιέξοδες
φορομπηχτικές πολιτικές.
Οι νέοι ίσως αποτελούν ακόμη πιο δύσκολη
περίπτωση, καθώς λειτουργούν περισσότερο συναισθηματικά παρά λογικά, θύματα της
κακής παιδείας μας, ειδικά μετά τις μαζικές καταλήψεις του ’90. Εδώ θα πρέπει
να επιστρατευτεί στοχευμένη ενημέρωση, η οποία θα τους διαφωτίζει για τις
καλύτερες προοπτικές που θα έχουν σε ένα περιβάλλον ελεύθερης οικονομίας και
πολλών ξένων και τοπικών επενδυτών.
Ευκταίο είναι και να αντιληφθούν πως ο
Τσίπρας δεν είναι ένα καλό παιδί, μα πως είναι ένας στυγνός καρεκλοκένταυρος, ο
οποίος δε διστάζει να κάνει οτιδήποτε για να κρατά μια θέση που αντικειμενικά
δεν του αξίζει.
Οι επόμενοι μήνες επιφυλάσσουν πιθανώς
εκπλήξεις, καθώς τα κρατικά και τραπεζικά ταμεία θα αδειάζουν, ακόμη κι αν
εκταμιευθεί η δόση. Η λήξη της εκκρεμότητας του Brexit θα φέρει πρόσθετα ζόρια.
Ένας συνδυασμός επιχειρηματικής απραγίας μαζί με νέα σκληρά νομοθετήματα
καθιστούν κάθε πρόβλεψη για το φθινόπωρο ιδιαίτερα δύσκολη.
Η αντιπολίτευση δεν επιτρέπεται να
επαναπαυθεί με την προσμονή της πτώσης του ώριμου φρούτου, μα αντίθετα
επιβάλλεται να δώσει άμεσα αγώνα στο πεδίο και των ιδεών και του προγράμματος,
ώστε να απολέσουν οι κυβερνώντες τα τελευταία τους ερείσματα.
Είναι εθνικά
επιβεβλημένο να μην ηττηθούν οι ΣΕΡΙΖΑΝΕΛ, μα να συντριβούν, και μαζί τους να
συντριβεί και κάθε αρνητικό στερεότυπο μας άφησε η Μεταπολίτευση. Κι αυτό δε
μπορεί να συμβεί αν τα στελέχη των Ευρωπαϊστών, και ειδικά της ΝΔ, προτιμήσουν
τα ανέμελα μπάνια τούτο το καλοκαίρι.
Φάνης Ουγγρίνης