Η πλέον ενδιαφέρουσα ανάγνωση όσων επί διήμερον είπε ο
αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται, κατά τη γνώμη
μου, πίσω από την ακόλουθη διατύπωση: «Δεν θα δώσω ψεύτικες υποσχέσεις. Δεν θα
μοιράσω χρήματα που σήμερα δεν υπάρχουν. Ποτέ δεν πρόκειται να το κάνω». Η
δέσμευση είναι «κοφτή». Επιδιώκει να πείσει ότι η νέα ηγετική ομάδα στο κόμμα
της Ν.Δ. έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχει χειρότερη υπόσχεση από τη δημοσιονομική
χαλάρωση και τον ασυγκράτητο δανεισμό που τη συνοδεύει. Αν υπάρχει ένα πεδίο
στο οποίο καλείται να διακριθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι η ψύχραιμη
διαχείριση της εξόδου από τη μακρά κρίση.
Αν και, όπως σημειώνω στη συνέχεια, η δρομολόγηση σοβαρών φορολογικών μειώσεων, για τις οποίες δεσμεύθηκε, είναι απαραίτητη, θα ήμουν απολύτως ικανοποιημένος αν ο κ. Μητσοτάκης είχε περιοριστεί σε μία και μόνη υπόσχεση.
«Δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια και με λεπτομέρειες όσα θα χρειαστεί να κάνει η επόμενη κυβέρνηση. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι η κυβερνητική ομάδα θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να κινηθεί η οικονομία σε ράγες σταθερότητας, να σταθεί η κοινωνία στα πόδια της, να ξαναβρεί το κράτος τη σοβαρότητά του και, τέλος, αλλά σημαντικό, να αποκατασταθεί το κύρος των ανεξάρτητων θεσμών του πολιτεύματος, από τη Δικαιοσύνη μέχρι τις ανεξάρτητες αρχές».
Με δυο λόγια, το σημαντικό για την επόμενη κυβέρνηση θα είναι να μαζέψει τα συντρίμμια που δημιουργεί και θα συνεχίσει να δημιουργεί η παρούσα διακυβέρνηση. Η νεομνημονιακή πολιτική της παράδοξης πλειοψηφίας, που ετοιμάζεται να γίνει παραδοξότερη, βρίσκεται στον έναν πόλο των πολιτικών εξελίξεων. Βεβαίως, η πρωθυπουργία του κ. Τσίπρα δεν έχει ακόμη εξαντλήσει τα γραμμάτια που του υπέγραψαν οι ψηφοφόροι. Ο χρόνος όμως περνάει γοργά.
Το σπουδαιότερο στις κυβερνητικές προτάσεις του κ. Μητσοτάκη είναι η σαφώς διαφορετική αφετηρία της πολιτικής που θέλει να εφαρμόσει. Χρειάζεται ακόμη πολύ δρόμο για να εξηγήσει και να πείσει, αλλά έχει δίκαιο: μόνον η ραγδαία και δραστική μείωση των φόρων θα κάνει την οικονομική μηχανή να πάρει μπροστά. Λιγότεροι φόροι, περισσότερες δουλειές, μεγαλύτερη παραγωγή είναι η συνταγή που «μαγειρεύει» ο κ. Μητσοτάκης.
Υπάρχει όμως στα λεγόμενα της αντιπολίτευσης μια καίρια αδυναμία. Η κύρια μείωση των φόρων πρέπει βεβαίως να αφορά τα επιχειρηματικά κέρδη. Είναι ο σπουδαιότερος συντελεστής όταν πρόκειται να ληφθούν επενδυτικές αποφάσεις. Η επιλογή αυτή καθίσταται σημαντικότερη επειδή πρόκειται να εφαρμοστεί –αφού έχει προηγηθεί το σοβαρότατο λάθος του κ. Τσίπρα, που αύξησε τη φορολογία κερδών σχεδόν στο 40% και μαζί με την προκαταβολή στο 60%– στο ενθαρρυντικό μεικτό επίπεδο του 24%. Η διαφορά είναι συγκλονιστική.
Αν και, όπως σημειώνω στη συνέχεια, η δρομολόγηση σοβαρών φορολογικών μειώσεων, για τις οποίες δεσμεύθηκε, είναι απαραίτητη, θα ήμουν απολύτως ικανοποιημένος αν ο κ. Μητσοτάκης είχε περιοριστεί σε μία και μόνη υπόσχεση.
«Δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια και με λεπτομέρειες όσα θα χρειαστεί να κάνει η επόμενη κυβέρνηση. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι η κυβερνητική ομάδα θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να κινηθεί η οικονομία σε ράγες σταθερότητας, να σταθεί η κοινωνία στα πόδια της, να ξαναβρεί το κράτος τη σοβαρότητά του και, τέλος, αλλά σημαντικό, να αποκατασταθεί το κύρος των ανεξάρτητων θεσμών του πολιτεύματος, από τη Δικαιοσύνη μέχρι τις ανεξάρτητες αρχές».
Με δυο λόγια, το σημαντικό για την επόμενη κυβέρνηση θα είναι να μαζέψει τα συντρίμμια που δημιουργεί και θα συνεχίσει να δημιουργεί η παρούσα διακυβέρνηση. Η νεομνημονιακή πολιτική της παράδοξης πλειοψηφίας, που ετοιμάζεται να γίνει παραδοξότερη, βρίσκεται στον έναν πόλο των πολιτικών εξελίξεων. Βεβαίως, η πρωθυπουργία του κ. Τσίπρα δεν έχει ακόμη εξαντλήσει τα γραμμάτια που του υπέγραψαν οι ψηφοφόροι. Ο χρόνος όμως περνάει γοργά.
Το σπουδαιότερο στις κυβερνητικές προτάσεις του κ. Μητσοτάκη είναι η σαφώς διαφορετική αφετηρία της πολιτικής που θέλει να εφαρμόσει. Χρειάζεται ακόμη πολύ δρόμο για να εξηγήσει και να πείσει, αλλά έχει δίκαιο: μόνον η ραγδαία και δραστική μείωση των φόρων θα κάνει την οικονομική μηχανή να πάρει μπροστά. Λιγότεροι φόροι, περισσότερες δουλειές, μεγαλύτερη παραγωγή είναι η συνταγή που «μαγειρεύει» ο κ. Μητσοτάκης.
Υπάρχει όμως στα λεγόμενα της αντιπολίτευσης μια καίρια αδυναμία. Η κύρια μείωση των φόρων πρέπει βεβαίως να αφορά τα επιχειρηματικά κέρδη. Είναι ο σπουδαιότερος συντελεστής όταν πρόκειται να ληφθούν επενδυτικές αποφάσεις. Η επιλογή αυτή καθίσταται σημαντικότερη επειδή πρόκειται να εφαρμοστεί –αφού έχει προηγηθεί το σοβαρότατο λάθος του κ. Τσίπρα, που αύξησε τη φορολογία κερδών σχεδόν στο 40% και μαζί με την προκαταβολή στο 60%– στο ενθαρρυντικό μεικτό επίπεδο του 24%. Η διαφορά είναι συγκλονιστική.
