Η Είδηση είναι αλήθεια πως έπαιξε. Κι ας ήταν τόσο μεγάλα και συγκλονιστικά
τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Τρομοκρατία, βία, πραξικοπήματα. Η
Πορτογαλία ωστόσο τα κατάφερε. Για την ακρίβεια ανέτρεψε μια κατάσταση. Καμιά
επιβολή προστίμων. Κι ας μη βγαίνανε οι δείκτες και τα νούμερα.
Επιτυχία μεγάλη. Σίγουρα βοηθούν οι συγκυρίες. Αλλά και αυτές για να
αξιοποιηθούν χρειάζονται τα κατάλληλα πρόσωπα. Με ικανότητες, ευφυΐα και
πραγματισμό. Ούτε ψοφοδεή ανθρωπάκια, ούτε κουτοπόνηρους μαϊντανούς.
Κατ’ αρχήν μια ικανή πολιτική ηγεσία. Γιατί η επιτυχία στη δική της
διαπραγματευτική ικανότητα, εξ ορισμού πιστώνεται. Για να μην ξεχνιόμαστε και
στην περίπτωση της Ελλάδας κάποιοι πριν από χρόνια μιλούσαν για πιστόλια στο
τραπέζι και κάποιοι άλλοι ξεκίνησαν και καλά φουριόζοι για ‘διαπραγμάτευση’.
Από ότι φάνηκε μεταξύ τους τα λέγανε. Και ο μόνος κρότος που ακούστηκε δεν ήταν
από πυροβολισμό αλλά από τη βουτιά στον λάκκο της ύφεσης και των μνημονίων και
τους διαδοχικούς πάτους, που από τότε έχουμε πιάσει.
Σημαντική όμως στην επιτυχία των Πορτογάλων ακούγεται ότι είναι η συμβολή
του πορτογάλου Επιτρόπου, Μοέδας. Το λένε τα μέσα ενημέρωσης στη χώρα του, το
σιγοψιθυρίζουν στα πηγαδάκια εξουσίας. Χωρίς εξαγγελίες από τον ίδιο, χωρίς
δηλώσεις μετά από την επιτυχία. Σεμνά και ουσιαστικά. Με αίσθημα καθήκοντος
στην πατρίδα του και τους θεσμούς για τους οποίους δουλεύει. Τιμά τη χώρα του,
δίνει νόημα στη θέση του. Χωρίς σκοπιμότητες , φρου φρου, αρώματα και
υστερόβουλους υπολογισμούς.
Κάθε αναλογία και σύγκριση με πρόσωπα
που αφορούν τη χώρα μας, μόνο θλίψη και μελαγχολία μπορεί να φέρει. Είπαμε
άνθρωποι και ρόλοι. Άνθρωποι και ανθρωπάκια.
