Ο νέος εκλογικός νόμος που ψηφίστηκε πριν λίγες ώρες, και πέρα από τις
συζητήσεις και αναλύσεις για το ποιος κέρδισε ή ποιος ηττήθηκε, θα κριθεί στην
πορεία και η ίδια η ζωή θα δώσει τις απαντήσεις της.
Στην Ελλάδα μας αρέσει να κάνουμε συζητήσεις πολλές φορές με «οδηγό» τις
δημοσκοπήσεις, οι οποίες στο συγκεκριμένο ζήτημα τι δείχνουν; Η μεγάλη
πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε ποσοστό περίπου 70% στηρίζει την απλή
αναλογική στη λογική της ισοτιμίας της ψήφου.
Είμαστε σε μια εποχή που τα μεγάλα ποσοστά, π.χ.του 40% ή του 45% δεν
υπάρχουν και άρα οι πολίτες επιζητούν και απαιτούν και με την εκλογική τους
συμπεριφορά τις πολιτικές συνεργασίες στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων.
Γιατί είναι κακό αυτό; Η νέα εποχή που άνοιξε με την κρίση, πολιτική,
οικονομική και κοινωνική, μετά την έλευση του μνημονίου, πρέπει να επιφέρει και
ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Ο αναλογικότερος νόμος που θα εξασφαλίζει την πιο αυθεντική και αναλογική
εκπροσώπηση των κοινωνικών δυνάμεων αποτελεί βασική προϋπόθεση για να διαμορφωθεί
ένα ανοιχτό μέτωπο για συνεργασίες και αναδιάταξη των δυνάμεων.
Πέρα όμως από τον εκλογικό νόμο και την αναλογικότητά του, υπάρχει το
μεγάλο ζήτημα της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος σε συνδυασμό με τη
θεσμική κατοχύρωση της διαφάνειας.
Μετά τον εκλογικό νόμο, ήρθε η ώρα να ανοίξει το κεφάλαιο «πολιτικό
χρήμα».Να συζητήσουμε για το πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα σε συνδυασμό με
την αγορά και την οικονομία και επιχειρηματικούς κύκλους και να προωθηθεί ένα
σχέδιο που θα σταματάει την λεγόμενη «διαμεσολάβηση», ώστε να οδηγηθούμε στην
χειραφέτηση της πολιτικής.
Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να ανοίξει άμεσα, την επομένη της ψήφισης
του νέου, αναλογικότερου, εκλογικού νόμου, ώστε να προχωρήσει ο δημοκρατικός
μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος.
