Εδώ και κάποιες δεκαετίες συμβαίνει ένα
περίεργο πράγμα στην πολιτική σκηνή της χώρας, και πιο συγκεκριμένα στην τοπική
αυτοδιοίκηση. Εκεί όπου το αξίωμα του δημάρχου έχει καταντήσει ουσιαστικά
συμβολικό, άκρως επικοινωνιακό, και κυρίως ένα εφαλτήριο για γενικότερη
πολιτική καριέρα ή για κάλυψη προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών.
Γι αυτό και βλέπουμε διάφορες φίρμες,
ακόμη και από τον καλλιτεχνικό χώρο, να κάνουν τα πάντα για να γίνουν δήμαρχοι.
Βλέπουμε π.χ. φτασμένους υπουργούς ή ακόμη και φτασμένους ηθοποιούς (και
διασκεδαστές) να αποφασίζουν ξαφνικά να γίνουν δήμαρχοι, αυτό που ο λαός λέει
«από δήμαρχος κλητήρας». Και όχι τόσο για να προσφέρουν στις τοπικές τους
κοινωνίες, αλλά για να αποκτήσουν φωνή δυσανάλογα μεγαλύτερη από τις όποιες
αυτοδιοικητικές τους αρμοδιότητες...
Τι βλέπουμε όμως να συμβαίνει στην πράξη;
Βλέπουμε δημάρχους, όπως ο κ. Μπουτάρης, να ασχολούνται με ζητήματα επί παντός
επιστητού, με την υψηλή διεθνή πολιτική, να εκφέρουν πολιτική άποψη για όλα τα
τεκταινόμενα, να κάνουν δημόσιες σχέσεις, να οργανώνουν ανούσιες φιέστες για
τριτεύοντα ζητήματα, να ασχολούνται με το… πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, με τους
γάμους των ομοφυλόφιλων, με το κουρδικό, με το γκέι παρέιντ, με την Ryanair,
κλπ κλπ.
Από ουσία όμως μηδέν. Πέρα από τα δημοτικά
τέλη που πληρώνουμε θέλουμε δεν θέλουμε, οι δημοτικές υπηρεσίες που
απολαμβάνουμε είναι για τα πανηγύρια… και εξηγούμαι: Εδώ και καιρό, από τότε
που μας χτύπησε η κρίση, πολλοί είναι αυτοί που αποσύρουν τις πινακίδες από τα
ΙΧ τους, διότι προφανώς δεν αντέχουν να τα συντηρούν. Το πώς βέβαια συντηρούσαν
πολυτελή θηριώδη τζιπ και SUV τόσα χρόνια, είναι μια άλλη ιστορία.
Αποσύρουν
λοιπόν τις πινακίδες, και παρατάνε τα οχήματά τους όπου να’ναι, αν και ο νόμος
είναι σαφής, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να υπάρχει εξασφαλισμένη
(ιδιωτική) θέση πάρκιγκ (υπογράφουν νομίζω και υπεύθυνη δήλωση γι αυτό).
Το αποτέλεσμα είναι να γεμίζουν οι δρόμοι
μας με εγκαταλειμμένα οχήματα, εστίες μόλυνσης, και να μην μπορούν οι υπόλοιποι
οδηγοί να βρουν θέση να σταθμεύσουν το δικό τους αυτοκίνητο, για το οποίο
πληρώνουν χρυσάφι σε τέλη κυκλοφορίας, φόρους, κλπ.
Θα μου πείτε ότι γι αυτό το «ακανθώδες»
ζήτημα, υπάρχει λύση. Είναι υπεύθυνος ο Δήμος. Κι εδώ είναι που γελάμε. Διότι
από προσωπική εμπειρία, ο Δήμος και σε αυτό το ζήτημα είναι ανύπαρκτος. Άσχετα αν υπάρχουν διευθύνσεις και τμήματα (με
μπόλικο προσωπικό) που έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα τα εγκαταλειμμένα
οχήματα. Όσες φορές κι αν τους τηλεφωνήσεις, όσα φαξ και ι μέιλ κι αν τους
στείλεις … πέρα βρέχει.
Συγκεκριμένα, εδώ και πολύ καιρό η οδός
Ψελλού (κοντά στη Β. Όλγας), «φιλοξενεί» δεκάδες αυτοκίνητα παρατημένα και
χωρίς πινακίδες, όπως και τα δυο τρία στενά, που την τέμνουν. Με αποτέλεσμα οι
κάτοικοι της περιοχής να μην μπορούν να παρκάρουν πουθενά (αν προσθέσουμε και
τα έργα του μετρό στην περιοχή, καταλαβαίνει κανείς για τι χάος μιλάμε).
Και
όμως, παρά τις επανειλημμένες ενοχλήσεις, ο Δήμος κοιμάται τον ύπνο του
δικαίου.Και δεν μιλάμε για έλλειψη προσωπικού, ή υποστελέχωση των υπηρεσιών
του… μιλάμε για κανονική αδιαφορία.
Διότι αν μπείτε στο επίσημο σάιτ
του Δήμου Θεσσαλονίκης, αν καταφέρετε και βρείτε άκρη, θα βρείτε και ένα PDF με
τίτλο «τηλεφωνικός κατάλογος υπηρεσιών του Δήμου», ή κάπως έτσι, και εκεί θα
πάθετε πλάκα! Δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες, γραφεία και τμήματα, πλήρως
στελεχωμένα με διευθυντάδες, με γραμματείς, με υπαλλήλους, με με με
για κάθε απίθανη αρμοδιότητα. Μιλάμε για μιλιούνια από «εργαζόμενους», μιλάμε
για λεγεώνες…
Και όμως, ότι και να κάνεις, ΔΕΝ έρχονται
στην περιοχή να βάλουν έστω εκείνο το αυτοκόλλητο που προειδοποιεί τους
ιδιοκτήτες των εγκαταλειμμένων οχημάτων να μαζέψουν το σκουπίδι τους. Για την
δε απομάκρυνση των παρατημένων οχημάτων με γερανό, ούτε λόγος…
όνειρο θερινής νυκτός για την μπανανία μας. Στα καθ ημάς, ο δήμαρχος ασχολείται
με τα βροχοδάση της Ν. Αμερικής… δεν του μένει χρόνος για τα πεζά ζητήματα των
δημοτών του…
