.Μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη... στη Ραφήνα

Είναι μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη, λίγες ημέρες πριν δύσει το 2016 και στο δρόμο που οδηγεί στη Ραφήνα υπάρχει μεγάλη κίνηση. Μαύρα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού κατευθύνονται προς το παραλιακό και με εκπληκτική θέα στη θάλασσα, σπίτι του... ανιψιού του Εθνάρχη. Ο καλός οικοδεσπότης και η οικοδέσποινα υποδέχονται με θέρμη τους υψηλούς προσκεκλημένους. Το σπίτι ευωδιάζει από πολλών ειδών φαγητά αλλά και με κρασί που μόνον ο Κώστας Καραμανλής ξέρει να διαλέγει.

Η παρέα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «καραμανλική» ή «οψίμως καραμανλική» καθώς σ' αυτήν βρίσκονται και κάποιοι που ικέτευαν για μια φωτογραφία δίπλα στον Σαμαρά ή και τον Κυριάκο. Στο ωραίο εορταστικό τραπέζι, εκτός του πρώην πρωθυπουργού και της Νατάσας, βρίσκονται ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κων/νος Μίχαλος, ο οποίος υπενθυμίζουμε ότι είχε ακουστεί πως θα αναλάβει μέχρι και χαρτοφυλάκιο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ενώ αποδέχθηκε θέση στην Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος που κάπου έχει εξαφανιστεί. Βέρος... Νεοδημοκράτης ο Μίχαλος αν και τελευταία λοξοκοιτάζει προς άλλες κατευθύνσεις.

Στην παρέα που έχει φτάσει στο σπίτι του Καραμανλή είναι επίσης ο Γιάννης Παπαθανασίου, τσάρος της οικονομίας τότε που έλεγε ότι το έλλειμμα είναι 6,5% αλλά είχε ξεπεράσει το 13%. Επίσης, είναι ο δημοσιογράφος και ακραιφνής καραμανλικός Μανώλης Κοττάκης, από εκείνους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν βασικοί συνομιλητές του πρώην όλα αυτά τα χρόνια της εκούσιας μοναξιάς στη Ραφήνα.

Ήταν ακόμη ο Σπ. Ριζόπουλος, πολιτικός αναλυτής αλλά κυρίως δημοσιοσχετίστας και επικοινωνιολόγος. Ο παράταιρος, αλλά για όσους γνωρίζουν από παρασκήνιο, ήταν ο Γιάννης Μουρμούρας. Ναι, ο υποδιοικητής της ΤτΕ, ο οποίος μπήκε στη θέση αυτή χάρη στη μεγαλοθυμία του Αντώνη Σαμαρά. Αφού τον είχε επί χρόνια οικονομικό του σύμβουλο τον «βόλεψε» μια χαρά στην αργομισθία της οδού Αμερικής και βρήκε το μήνα που θρέφει τους 11.

Ο άλλοτε Σαμαρικός και όψιμος καραμανλικός Γιάννης Μουρμούρας είναι τακτικός συνομιλητής του πρώην πρωθυπουργού και φημολογείται ότι του λέει όσα γίνονται στην κεντρική τράπεζα αλλά και οικονομικά κουτσομπολιά, ξεχνώντας βεβαίως ότι έχουν αρχίσει να δυναμώνουν οι... μουρμούρες εναντίον του για το ρόλο που αποφάσισε να παίξει.

Η νύχτα, το κέφι, το άφθονο κρασί θύμισαν παλαιές εποχές. Τότε που ως πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής καλούσε τους φίλους, έβαζε παϊδάκια στη σχάρα και φώναζε και μια κομπανία που έπαιζε παλιά λαϊκά τραγούδια και η παρέα έπνιγε τον πόνο της εξουσίας πίνοντας και τραγουδώντας «φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι».

Οι φήμες λένε ότι εκείνη τη νύχτα ήταν τόσο το κρασί που ένας εκ των συνδαιτυμόνων παραπάτησε, έπεσε και χτύπησε με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί επί μέρες με... τσιρότο.

Συζήτησαν τις πολιτικές εξελίξεις, ο καθένας «έφαγε» όσους δεν χωνεύει, έβαλαν στα... κάρβουνα πολιτικούς αντιπάλους, μίλησαν για τις πολιτικές εξελίξεις κι αν ο Τσίπρας πάει καλά, συζήτησαν και για την επόμενη ημέρα στη ΝΔ, όχι πάντα με καλή διάθεση για τον αρχηγό του κόμματος.

Εν πάση περιπτώσει, απρόσεκτοι όπως ήταν, ίσως και λόγω του κρασιού, όλα έφτασαν χαρτί και καλαμάρι μέχρι και την... αμερικανική πρεσβεία.

Όχι ότι είναι κακές οι κοινωνικές συναναστροφές, άλλωστε ο πρώην πρωθυπουργός είναι λάτρης της καλής παρέας, του καλού φαγητού και της οινοποσίας. Ούτε είναι κακό να σχηματίζονται φιλίες ακόμη και από ανθρώπους που είναι ετερόκλητοι και... ετερόφωτοι, όπως π.χ. ο υποδιοικητής της ΤτΕ ο οποίος έχει πολύ χρόνο για γιορτές αφού η συμβολή του στην πολύ δουλειά που γίνεται στην κεντρική τράπεζα είναι μηδαμινή.

Όμως, πώς να το κάνουμε. Έχουν και οι τοίχοι αυτιά, μαθαίνονται τα μυστικά δείπνα, οι καραμανλικές συνάξεις, οι «κακές κουβέντες» για όλους και για όλα. Ειδικά όταν το κρασί είναι πολύ λύνεται και η γλώσσα.

Ας προσέχουν την επόμενη φορά γιατί μπορεί να εκτεθούν ανεπανόρθωτα...

.Σκανδαλολογία... και λάσπη στον ανεμιστήρα

Στην σκανδαλολογία καταφεύγει και πάλι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην ύστατη προσπάθεια που καταβάλλει για να βγει, κάτι εξαιρετικά δύσκολο, από τα αδιέξοδα που βρίσκεται. Στη σκιά της συνεχιζόμενης εργαλειοποίησης διαφόρων διαδικασιών, ακόμα και κοινοβουλευτικών (προ ημερών είχαμε την αόρατη χείρα στο πόρισμα της πλειοψηφίας για τα δάνεια των ΜΜΕ και των κομμάτων, σύμφωνα με την καταγγελία του αντιπροέδρου της Εξεταστικής και βουλευτή των ΑΝΕΛ, Δημήτρη Καμμένου), το Μέγαρο Μαξίμου θα συνεχίσει την στοχοποίηση των πολιτικών του αντιπάλων.

Η απόφαση που έχει ληφθεί και έχει και την προσωπική υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα είναι να χρησιμοποιηθεί το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για να πληγούν οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά η Ν.Δ. Αυτό θα φανεί καθαρά και την προσεχή Τετάρτη, 1^η Φεβρουαρίου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή του πορίσματος της Εξεταστικής.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης εντάσσεται στη δημιουργία κλίματος πολεμικού έναντι κυρίως της Ν.Δ. καθώς εάν στο σχεδιασμό του Αλ. Τσίπρα είναι και οι εκλογές, το πόρισμα για τα ΜΜΕ και τα κόμματα, αλλά και άλλες υποθέσεις που αναδεικνύονται με ένταση, όπως η Novartis, κ.α. θα χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ για να πληγεί, όσο γίνεται, η αξιωματική αντιπολίτευση.

H N.Δ. έχει αποφασίσει να απαντήσει με το δικό της τρόπο και δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια, ενώ σύμφωνα με τις μετρήσεις που έχει η ηγεσία του κόμματος, η σκανδαλολογία και η αναμόχλευση διαφόρων υποθέσεων που έχουν ήδη κριθεί στη συνείδηση των πολιτών δεν αλλάζει το πολιτικό κλίμα.

Κατά την προσεχή συζήτηση στη Βουλή, η Ν.Δ. ετοιμάζεται να απαντήσει στο Μέγαρο Μαξίμου με ειδικούς «πυραύλους» και συγκεκριμένα με την προβολή των υποθέσεων, του δανείου του ΣΥΡΙΖΑ, του κτιρίου του κόμματος, της off shore που είναι πίσω από την Αυγή, κ.α.

.Χαμός στον ΣΥΡΙΖΑ για τον «Βαρουφάκη της Ενέργειας»

Όπως όλοι γνωρίζουν στην πιάτσα της αγοράς ενέργειας, αν υπάρχει υπουργός που έχει κάνει τη μεγαλύτερη καταστροφή, και συνεχίζει ακάθεκτος, αυτός είναι ο Πάνος Σκουρλέτης.

Με παντελή έλλειψη γνώσεων επί των θεμάτων της ΔΕΗ κι όχι μόνο, αλλά με τις γνωστές εμμονές που έχουν οι ψευτοαριστεροί του χαβιαριού, ότι τα γνωρίζουν όλα, έχει εξελιχθεί τα τελευταία δύο χρόνια σε εφιάλτη για μια Επιχείρηση η οποία αν δεν αλλάξει θα βουλιάξει, θα βάλει λουκέτο και θα μείνουν άνεργοι 20 χιλιάδες εργαζόμενοι.

Τηρουμένων των αναλογιών ο Σκουρλέτης είναι ο… Βαρουφάκης της ενέργειας κι έτσι όπως πάει, με τις ψευτοκομμουνιστικές του απόψεις περί «Ενεργειακής Δημοκρατίας» (άλλη μια συριζαίϊκη παρλαπίπα που κανείς δεν καταλαβαίνει παρά μόνο οι εμπνευστές της) θα γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στη λίστα με τους ολετήρες της ΔΕΗ.

Οι πληροφορίες μας λένε ότι συνεχίζει ακάθεκτος να υπονομεύει την Επιχείρηση, προφανώς αναλογιζόμενος ότι θα ήταν καλύτερα να διατηρηθεί μια… βιετναμέζικου ή κουβανικού μοντέλου ΔΕΗ που θα δίνει ρεύμα με το δελτίο.

Αλλά το ακόμη πιο αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο Σκουρλέτης έφτιαξε ένα σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και για τις δημοπρασίες ρεύματος που δεν μπορεί να εφαρμοστεί αλλά και θα προκαλέσει τεράστια ζημιά στην Επιχείρηση. Ουσιαστικά, ο «υπουργός της αποτυχίας» επιχειρεί να εφαρμόσει τις μνημονιακές υποχρεώσεις της κυβέρνησης με ένα σχέδιο που θα υπονομεύσει τη ΔΕΗ και θα την οδηγήσει σε διάλυση.

Πριν από μερικές ημέρες, λένε οι πληροφορίες, ο Σκουρλέτης εισέβαλε σε συνεδρίαση του Τμήματος Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ και παρ’ ότι δεν είχε καμιά σχέση, αφού πλέον είναι υπουργός Εσωτερικών κι όχι Ενέργειας, παρενέβη και τα έκανε… μπάχαλο.

Απουσία του μεγάλου του εχθρού, του διοικητή της ΔΕΗ, Μανώλη Παναγιωτάκη, ο Σκουρλέτης βρήκε την ευκαιρία να του επιτεθεί. Βρήκε στη συνεδρίαση τη διευθύντρια Υγιεινής και Ασφάλειας της ΔΕΗ, Μαρία Τολάκη η οποία είναι και σύζυγος του κ. Παναγιωτάκη, και της επιτέθηκε με σφοδρότητα.

Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο που επέλεξε ο υπουργός να εφαρμόσει είναι εκτός τόπου και χρόνου ο υπουργός με το «βελούδινο βλέμμα», βρίσκει πάντα να επιτίθεται από… αριστερά σε όλους. Βεβαίως, αν και διαφωνεί με την ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης δεν παραιτείται γιατί που θα ξαναβρεί αυτοκίνητο, συνοδεία, υπουργική καρέκλα και Συριζαίους να του κάνουν αέρα πρωί – βράδυ, μιας και στο υπουργείο Εσωτερικών έχει μείνει ουσιαστικά χωρίς χαρτοφυλάκιο. Αν και θα μπορούσε να βοηθήσει με το μεταναστευτικό αυτός επιλέγει να μπλέκεται εκεί που δεν πρέπει.

Μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι στη συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε χαμός για την αγορά ενέργειας καθώς ο Σκουρλέτης κατηγόρησε τον Παναγιωτάκη ότι υπονομεύει τις προσπάθειες της κυβέρνησης (ή μήπως τις δικές του;). Όσοι γνωρίζουν τι συμβαίνει στην ενέργεια, και με δεδομένο ότι ο Παναγιωτάκης είναι στη ΔΕΗ μια ζωή ολόκληρη, εκτιμούν ότι γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να μην καταρρεύσει η Επιχείρηση εξαιτίας των αδιέξοδων επιλογών του πρώην υπουργού Ενέργειας που συνεχίζονται και από τον Σταθάκη για ένα λόγο: Για να εμφανίζονται στην κοινωνία ως «αριστεροί, ευαίσθητοι και αγωνιστές των δικαιωμάτων του λαού», αλλά τελικά η αλήθεια να είναι ότι εξυπηρετούν συμφέροντα αλλότρια.

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, επικρατεί χάος, κανονικός εμφύλιος εξαιτίας των εξωθεσμικών παρεμβάσεων του Σκουρλέτη. Κι επειδή ξέρει καλά από βυζαντινισμούς, βρόμικα παρασκήνια και σταλινικού τύπου μεθόδους ο υπουργός Εσωτερικών, προσπαθεί να υπονομεύσει τις προσπάθειες που γίνονται για να σωθεί η ΔΕΗ. Στην προσπάθειά του, μάλιστα, να περάσει τις δικές του θέσεις, που κανείς δεν έχει καταλάβει ποιες είναι αλλά που οδηγούν με γεωμετρική ακρίβεια στο χάος, έβαλε και δικούς του ανθρώπους να χτυπάνε τη διοίκηση της ΔΕΗ. Ένας εξ αυτών είναι και ο… αιώνιος συνδικαλιστής αριστερός διορισμένος από τον Σκουρλέτη, ο Ν. Καϊμάκης, ο οποίος έχει μιλήσει από παλιά για την «Ενεργειακή Δημοκρατία» και πράσινα άλογα.

Ο χώρος της ενέργειας και ειδικά η περίπτωση της ΔΕΗ έχει πολλά… βολτ και μπορεί να οδηγήσει σε ισχυρό βραχυκύκλωμα την κυβέρνηση. Στο Μέγαρο Μαξίμου, πάντως, που αρχίζουν και καταλαβαίνουν τι παίζεται, πνέουν μένεα κατά του Σκουρλέτη επειδή βλέπουν ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα για να επιχειρεί ο υπουργός να υπονομεύσει τη διοίκηση της ΔΕΗ.

Το ερώτημα είναι με τι κρατάει ο Σκουρλέτης τον Τσίπρα και δεν τον έχει στείλει ακόμη σπίτι του.

.Λαγός... της δραχμής;

Οι δηλώσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργού και πρώην δημοσιογράφου της λεγόμενης... κουλτουριάρικης δημοσιογραφίας, Νίκου Ξυδάκη, δεν είναι αυτό που ο κόσμος χαρακτηρίζει «λέμε και καμιά μα... κια για να περνά η ώρα».

Δεν είναι μια από εκείνες τις δηλώσεις που κάνουν ανυπόληπτοι, άσχετοι ή απλά ανόητα επικίνδυνοι πολιτικοί οι οποίοι θέλουν λίγα λεπτά δημοσιότητας. Άλλωστε, ο εν λόγω κύριος έχει κάνει ουκ ολίγες γκάφες και τον έχουν «παίξει» τα μέσα ενημέρωσης. Τον έμαθε ο κόσμος δηλαδή, όχι από το έργο του αλλά από τις ανοησίες που έχει πει ή κάνει κατά καιρούς.

Όπως τότε που πήγε στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και κάπνιζε πουράκια αν και απαγορευόταν και στο τέλος έσβησε κάτω και τη γόπα.

Αυτός δεν ήταν άλλωστε που είχε πει: «Το να αναγνωστεί ένα απόσπασμα του Κορανίου μέσα στην Αγία Σοφία δεν είναι κάτι το τραγικό, ούτε έλλειψη σεβασμού. Έλλειψη σεβασμού θα ήταν να γίνουν απρέπειες».

Ο κ. Ξυδάκης, λοιπόν, είπε αυτό που στην κυβέρνηση υπολογίζουν δύο χρόνια τώρα. Να ταλαιπωρήσουν τόσο πολύ τους Έλληνες ώστε να βαρεθούν και το ευρώ και τις κατακτήσεις της ευρωπαϊκής ένωσης (υπολογίζοντας και τα λάθη που έχουν κάνει).

Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι σημαίνοντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τη μέρα ομνύουν στο ευρώ, τη νύχτα κάνουν μυστικά δείπνα και συζητούν πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να γυρίσει στη δραχμή. Μαζί με επιχειρηματίες κι άλλα στελέχη της διοίκησης, τα συγκεκριμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης, κάνουν... βεγγέρες πίνοντας ουισκάκι και τρώγοντας τον αγλέουρα και θάβοντας το κοινό νόμισμα. «Δεν πειράζει, θα πεινάσουμε 10 χρόνια, αλλά μετά η Ελλάδα θα απογειωθεί με τη δραχμή», λένε μη μπορώντας πάντως να απαντήσουν στο ερώτημα: «Θα πληρώσουμε τα χρέη μας στους δανειστές άμα βγούμε από το ευρώ»; Γιατί θα τα πληρώσουμε.

Ούτε βεβαίως απαντούν στο ερώτημα: «Οι Γερμανοί, αλλά και οι Έλληνες με περιουσία στο εξωτερικό θα έρθουν και θα τα αγοράσουν όλα μπιρ παρά. Το δέχεστε εσείς αυτό»;

Ο κ. Ξυδάκης δεν είναι ανόητος να πετά κάτι και μετά να έρχεται να ανασκευάσει. Οι παρεμβάσεις του είναι στοχευμένες, είναι ο «λαγός» όλων εκείνων που δεν ορρωδούν προ ουδενός και θέλουν να επιστρέψουμε στη δραχμή. Πες, πες κάτι θα μείνει είναι η λογική τους, κι αυτό ακριβώς κάνουν. Προετοιμάζουν το έδαφος για μια έξοδο από την Ευρώπη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Προφανώς έχουν «παντελονιάσει» πολλά και τα έχουν βγάλει στο εξωτερικό, οπότε δεν ανησυχούν για το κλίμα που θα δημιουργηθεί. Ούτε για τον εμφύλιο πόλεμο που θα ξεσπάσει εδώ στη χώρα.

Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα, τελεία και παύλα. Η ΕΕ μπορεί να έχει κάνει τραγικά λάθη, να χρειάζεται να αλλάξει η ίδια για να μη βουλιάξει, αλλά ο απολογισμός για τη χώρα μας είναι θετικός όλα αυτά τα χρόνια. Ο κ. Ξυδάκης ας πιει... ξύδι που δεν τον ακούει κανείς, όσο κι αν σκούζει αντιευρωπαϊκά.

.Χωρίς ζεστό χρήμα δεν πάμε πουθενά

Η Ελλάδα για να σταθεί στα πόδια της και να πάρει τον δρόμο της ανάπτυξης χρειάζεται άμεσα ζεστά, ξένα κεφάλαια με τη μορφή μεγάλων επενδύσεων. Χωρίς αυτά, θα σερνόμαστε επί πολλά χρόνια ακόμη.

Η χώρα πέρασε μια περίοδο που ήταν πραγματικά «hot» ως προορισμός επενδυτών. Το πέτυχε σε μεγάλο βαθμό ο Αντ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός, κτίζοντας προσωπικές σχέσεις και δημιουργώντας την αίσθηση ότι η Αθήνα είναι ανοικτή για μπίζνες.

 Ακόμη και σήμερα οι μεγάλοι επενδυτές που έβαλαν, και έχασαν, τα λεφτά τους στην Ελλάδα αναφέρονται σε αυτήν την περίοδο με τα καλύτερα λόγια. Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς τα συστατικά της επιτυχημένης συνταγής, που είχε λίγο από... Μεσσηνία και κάμποσο από Harvard Business School.

 Εσπασε όμως και ένα μεγάλο ταμπού. Στο παρελθόν, ακόμη και συντηρητικοί πρωθυπουργοί απέφευγαν να δουν φανερά επενδυτές μην τυχόν και λερωθούν πολιτικά. Επί Σαμαρά τα πράγματα άλλαξαν και σήμερα, πρέπει να πούμε, το Μέγαρο Μαξίμου δεν έχει κλειστές τις πόρτες σε όσους θέλουν να επενδύσουν. 

Ο κ. Τσίπρας έχει υπερβεί τον παλιό του εαυτό, αλλά όχι αρκετά και πάντως όχι πειστικά. Γύρω του βρίσκεται σε εξέλιξη ένας διαρκής ανταρτοπόλεμος εναντίον κάθε ιδιωτικοποίησης και επένδυσης. Συνεργάτες του λειτουργούν πυροσβεστικά, αλλά δεν προλαβαίνουν να σβήσουν τις φωτιές που ανάβουν συνέχεια. Ισως όμως και να μην του πηγαίνει, τελικά, αυτός ο ρόλος, γιατί είναι ξένος προς το DNA του. Ισως να βγάζει τον πρωτότυπο εαυτό του στην Αβάνα ή όταν εξαγγέλλει παροχές.

Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς επενδύσεις και ζεστό χρήμα δεν πάμε πουθενά. Ούτε η χώρα ούτε ο κ. Τσίπρας. Οι επενδυτές δεν έχουν υπομονή για να καταλάβουν τα εσωτερικά της κυβέρνησης και του κόμματος. Οι βετεράνοι, που κάηκαν, έχουν φτάσει στα όρια των αντοχών τους. Η προοπτική μιας εκλογικής νίκης της Ν.Δ. θα δημιουργήσει συνθήκες ευφορίας σε επενδυτικούς κύκλους διεθνώς. Θα είναι η επανάληψη του λεγόμενου «φαινομένου Μάκρι», αυτού που συνέβη πριν αναλάβει την εξουσία στην Αργεντινή ο πρώτος μη λαϊκιστής ηγέτης μετά τη μεγάλη κρίση.

Και σε αυτήν την περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις. Η όποια ευφορία θα εξανεμισθεί μόλις οι πρώτοι γενναίοι πέσουν πάνω στους γνωστούς ελληνικούς υφάλους, από τη δημόσια διοίκηση έως τη Δικαιοσύνη. Η Ελλάδα είναι πια φθηνή, έχει δυνατότητες και εξαιρετικά ικανό ανθρώπινο δυναμικό. Αλλά για να καταστεί πειστικός προορισμός σημαντικών κεφαλαίων θα χρειασθούν μεταρρυθμίσεις και εγγυήσεις αξιοπιστίας και σταθερότητας. Και μία κυβέρνηση που δεν θα μιλάει για επενδύσεις χωρίς να καταλαβαίνει τη γλώσσα των επενδυτών. 

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

.Οι μπαχαλάκηδες τώρα έγιναν και... vegan

Στη γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, όπου δημοσιεύονται ακόμη και προκηρύξεις τρομοκρατών, υπάρχει μια ακόμη που έχει ήδη προκαλέσει πολύ γέλιο. Συγκεκριμένα το κείμενο (https://athens.indymedia.org/post/1567772) έχει τίτλο:

Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

Το κείμενο μεταξύ άλλων λέει: «Από τις 19-29 Δεκέμβρη 2016 στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών-Αττική χτυπήσαμε με κόκκινα μαύρα και πράσινα σπρέι βιτρίνες καταστημάτων που ειδικεύονται στη πώληση σάρκας ζώων, χασάπικα-ψαράδικα, με βασικό σύνθημα "ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ". 

Χτυπήσαμε τα ακραιφνή σύμβολα του εμπορίου θανάτου και τελευταίο σταθμό ενός απερίγραπτου εφιάλτη για δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα. Ζώα που γεννήθηκαν με μοναδική προοπτική το βασανισμό και το θάνατο τους. Ζώα που συντηρούν τις βιομηχανίες του κεφαλαίου, που η κάθε ανάσα τους μετριέται σε κέρδος και κόστος, απαλλαγμένα από κάθε δικαίωμα, που αποτελούν το καύσιμο της καπιταλιστικής λαίλαπας του κέρδους. 

Χτυπήσαμε τα μαγαζιά που απεικονίζουν τη τελευταία αποτρόπαια έκθεση μιας ζωής που τέλειωσε χωρίς ποτέ να αρχίσει με τα κουφάρια των ζώων βορά στο αναισθητοποιημένο γιορτινό πλήθος. Ένα πλήθος που γιορτάζει πάνω από σάρκες τεμαχισμένων ζώων και σε κατάσταση ύπνωσης συστηματικά υποστηρίζει τις βαναυσότερες βιομηχανίες, βιομηχανίες που μετατρέπουν τη ζωή σε θάνατο ενώ ταυτόχρονα καταστρέφουν τον πλανήτη, βιομηχανίες που δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς την ανηλεή γενοκτονία των μη-ανθρώπινων ζώων και την οικοκτονία του περιβάλλοντος.

Τα σφαγιασμένα ζώα με το αίμα τους ξεραμένο στο ταλαιπωρημένο σώμα τους κρέμονται ακρωτηριασμένα κουφάρια άλλα αποκεφαλισμένα ή άλλα ακόμη με την έκφραση της οδύνης και του πανικού στα ματωμένα πρόσωπα τους, μακάβρια εμπορεύματα μιας βιομηχανίας θανάτου που αποβλέπει στη στυγερή δολοφονία μη-ανθρώπινων ζώων για την απασχόληση και το κέρδος».

Κι αφού μιλά για βανδαλισμούς στα μαγαζιά αυτά, δηλαδή σε κρεοπωλεία και ψαράδικα καταλήγει:

«Το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτο. Τα ζώα δεν είναι εμπορεύματα. Τα ζώα ανήκουν στους εαυτούς τους και δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Η ζωή είναι δικαίωμα και δεν έχει αφεντικά».

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ

Οι λέξεις χάνουν το νόημά τους. Οι μπαχαλάκηδες τώρα έγιναν και... vegan. Τους φανταζόμαστε τους καημένους να τρώνε μαρουλάκι, να καπνίζουν χορταράκι, να γράφουν προκηρύξεις και να ετοιμάζουν μολότοφ.

Πραγματικά πρέπει όλοι να αναφωνήσουμε: Τι ζούμε στη χώρα αυτή; Γιατί δεν παίρνουμε τα διαβατήρια να σηκωθούμε και να φύγουμε; Ή μήπως να μην το κάνουμε γιατί θα αφήσουμε αυτή την όμορφη αλλά... ανόητη χώρα στα χέρια αυτών των άπλυτων;

.SOS «Ανθρωπιστής» Μουζάλας καλεί «Δεξιό» Καμμένο για βοήθεια στο Μεταναστευτικό

Έχουμε, ειλικρινά, όλη την καλή διάθεση να τους κατανοήσουμε, διότι το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό δεν είναι ένα απλό πρόβλημα, αλλά ένα τεράστιο θέμα, το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της μια χώρα. Αλλά από αυτού το σημείου, μέχρι να στέλνουν τώρα που τελειώνει η κακοκαιρία ένα αρματαγωγό πλοίο για να φιλοξενήσουν σε αυτό τους πρόσφυγες που ήδη ξεπάγιασαν, η απόσταση είναι μεγάλη. Πόσο μάλλον, τέτοια μειωμένα αντανακλαστικά, και τόσο μεγάλη καθυστέρηση, μάλλον προβληματικό χειρισμό δείχνουν, αν όχι ανικανότητα.

Πάντως, τον κ.Μουζάλα φαίνεται ότι «δεν τον θέλει» το … Μεταναστευτικό. Ούτε καν να προσγειωθεί στη Μυτιλήνη, λόγω καιρού, δεν μπόρεσε. Αλλά και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης για το Μεταναστευτικό, ο Γιώργος Κυρίτσης, μόνον θετική διαφήμιση δεν αποτελεί, με όλα αυτά που λέει. Μα, είναι δυνατόν εν μέσω χιονιά, και με τους πρόσφυγες να βρίσκονται σε αντίσκηνα – ψυγεία ή σε κοντέϊνερς χωρίς κλιματιστικά (όπως στη Μαλακάσα), να βγαίνει στον –κατά τα λοιπά «εχθρικό» για τους Συριζαίους- σταθμό «Σκάϊ» και να λέει ότι ζήτησαν από ξενοδόχους στη Λέσβο να δεχθούν αυτές τις ημέρες πρόσφυγες, αλλά υπήρξε άρνηση; Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Καλά, δεν είχε κόψει σε κανέναν από την κυβέρνηση να στείλουν τότε το αρματαγωγό και όχι τώρα που τελειώνει ο χιονιάς; Πολύ περισσότερο, με δεδομένο ότι ήξεραν πως έρχονται ακραία καιρικά φαινόμενα, έπρεπε να τα αφήσουν όλα για την τελευταία στιγμή; Απίστευτη προχειρότητα.

Η συναπόφαση Τσίπρα – Καμμένου να σταλεί στη Λέσβο το αρματαγωγό «Λέσβος» για να φιλοξενηθούν σε αυτό 500 άτομα, δεν μπορεί παρά να αποτελεί και έμμεση πλην σαφή «μπηχτή» για Μουζάλα – Κυρίτση. Άραγε, λέτε να’ χε ζητήσει ο Μουζάλας βοήθεια από τον Καμμένο και να μην του την έδινε ο δεύτερος, εξαιτίας των κοντρών που είχαν στο παρελθόν και με αφορμή τόσο την όχι και τόσο συνεργάσιμη στάση Καμμένου στο Μεταναστευτικό, όσο και διαφορές σε ορισμένα εθνικά ζητήματα;

Όπως και να’ χει, είναι κατανοητό ότι τόσο η ντιρεκτίβες της ΕΕ, όσο και η πολιτική της κυβέρνησης, έχουν ως στόχο να κρατήσουν τους περισσότερους πρόσφυγες – μετανάστες στα νησιά. Να μην φύγουν από εκεί, και περάσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην ηπειρωτική Ελλάδα και από εκεί στην Ευρώπη. 

Αυτό, βέβαια, έχει ως συνέπεια την αφόρητη πίεση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τη δημιουργία τεράστιων προβλημάτων. Πρόκειται για απαράδεκτη τακτική, και εάν δεν βρεθούν λύσεις, αργά ή γρήγορα θα δημιουργηθούν εκρηκτικά αδιέξοδα. Καιρός είναι, λοιπόν, ο κ.Μουζάλας να πάψει να κρύβεται πίσω από το δήθεν «ανθρωπιστικό» προσωπείο του, και να προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι στο όνομα του «ανθρωπισμού» πρέπει να μετατραπεί το Ανατολικό Αιγαίο σε «Ellis Island» της Ευρώπης.

 Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, πως μπορούν ο «ανθρωπιστής» υπουργός και ο εκπρόσωπός του, να κοιμούνται ήσυχοι, όταν ξεπαγιάζουν, όχι μόνον στα νησιά, αλλά και σχεδόν σε όλα τα κέντρα φιλοξενίας στην ηπειρωτική Ελλάδα, χιλιάδες ψυχές. Είναι, μήπως, το «ανθρωπιστικό όραμα» του ΣΥΡΙΖΑ, να έχουν σωθεί οι άνθρωποι από τις βόμβες, και να πεθάνουν εδώ από το κρύο; Τι έχει να πει γι’ αυτό ο «ψυχοπονιάρης», κ.Κυρίτσης;

Εν πάση περιπτώσει, μένουν πάρα πολλά να διευκρινιστούν ως προς τη μεταναστευτική «πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και το πρώτο που θα θέλαμε να μάθουμε από τον κ.Κυρίτση, είναι πόσο κόστισε το κάθε κοντέϊνερ που μπήκε στη Μαλακάσα χωρίς κλιματιστικό και ποια εταιρεία τα έβαλε (ή τα «χάρισε»).

 Τέλος, ποιος υπουργός ή ποιο πρόσωπο από το μέγαρο Μαξίμου έχει αναλάβει τις εγκαταστάσεις στα κέντρα «φιλοξενίας» και ειδικά τα κοντέϊνερς, ποια τα κόστη τους και σε ποιες εταιρείες έχουν δοθεί; Και μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ ομιλεί συνέχεια περί διαφάνειας, ακόμα καλύτερα θα ήταν να δώσουν στη δημοσιότητα, αναλυτικά και με πλήρη αιτιολόγηση (ή ας τα καταθέσουν στη Βουλή), όλα τα κόστη για το Μεταναστευτικό. 

Και για να μην τους αδικούμε, βέβαια, ας βγάλουν στη σέντρα τόσο την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και τις ΜΚΟ, και ας μας διευκρινίσουν πόσα κονδύλια παίρνουν, που και σε ποια προγράμματα τα διαθέτουν, και εάν τα προγράμματα υλοποιούνται ή εάν υπερκοστολογούνται. Διότι, ακούγονται κάποια πρωτοφανή ποσά για να διάγουν κυριλέ ζωή κάποια μεγαλοστελέχη ΜΚΟ, που ούτε μεγαλοεπιχειρηματίες δεν θα την περνούσαν έτσι.

.Ο μεγάλος ιδεολογικός πόλεμος…

Ξεκίνησε το 2017 και γίνεται πράξη το όραμα της Αριστεράς. Γίνεται ορατή η Αριστερή πρόταση. Για να κτυπηθεί η… πλουτοκρατία στο όνομα του λαού.

Με φορολογικά μέτρα και έμμεσους φόρους. Με ασφαλιστικές εισφορές που διαλύουν την ατομική ή άλλη επιχειρηματικότητα.

 Ποιος βάζει βενζίνη; Ποιος βάζει πετρέλαιο; Ποιος καπνίζει; Ποιος έχει ίντερνετ; Σταθερό ή κινητό τηλέφωνο; Ποιος άλλος από την πλουτοκρατία; Έτσι δεν είναι αριστερόπουλα; Δώστε λοιπόν στο κεφάλι σ’ αυτήν… Πνίξτε την, υμνητές του Στάλιν. Διαλύστε τον περιπτερά, τον δικηγόρο, την καθαρίστρια που δουλεύει με μπλοκάκι.  Διαλύστε τον πλουτοκράτη αγρότη…

 Τόσα χρόνια όλοι αυτοί πλούτιζαν.  Τώρα, ήρθε η ώρα να τα γυρίσουν στον λαό! 

Και να αναδιανεμηθεί ο πλούτος για να μπορούν να παίρνουν μισθούς οι δημόσιοι υπάλληλοι και συντάξεις οι συνταξιούχοι. Είναι σαφές ότι η κοινωνία αυτό περίμενε από την Αριστερά. Και τώρα πρέπει να της αποδώσει τα εύσημα.

Για να σοβαρευτούμε όμως και να αφήσουμε στην άκρη τις ειρωνείες.

Αν αυτά τα φορολογικά μέτρα τα ελάμβανε μια άλλη κυβέρνηση, η Αριστερά θα είχε κάψει ακόμη και την Ακρόπολη. Θα είχαμε εμφύλιο.

Μα τα λαμβάνει εκείνη, άρα όλα είναι καλώς καμωμένα.

Τα αριστερόπουλα που εφέτος γιορτάζουν και τα εκατό χρόνια από την επανάσταση των μπολσεβίκων, δεν έμαθαν ποτέ ότι ανάπτυξη και κράτος δεν γίνεται ούτε με δανεικά, ούτε με φόρους, ούτε με διαιώνιση της κρατικής φαυλότητας. Κι όπου κυβέρνησαν με αυτά τα μυαλά και αυτή την ιδεολογία, οι λαοί δυστύχησαν.

Και τώρα, τώρα που όλοι βλέπουν την ανικανότητα της Αριστεράς, την ρηχότητα των ιδεών της και τις ανοησίες των πράξεών της, είναι η ώρα να δοθεί η μεγάλη ιδεολογική μάχη μαζί της.

Κι η μάχη αυτή δεν είναι σαν εκείνη που έδωσαν με την Αριστερά στα βουνά οι γονείς και οι παππούδες μας. Δεν μπορεί να διεξαχθεί στη βάση του αντικομμουνισμού παλαιότερων δεκαετιών.

Ο ιδεολογικός πόλεμος οφείλει να είναι καθημερινός. Δεν μπορούν πλέον οι φιλελεύθεροι άνθρωποι να καταβάλλουν φόρο υποτέλειας στους φασίστες του ολοκληρωτισμού.

Δεν μπορεί να διαπομπεύεται από την Αριστερά ο φιλελευθερισμός και ο νεοφιλελευθερισμός (που σε τελική ανάλυση είναι αντίθετοι στους υψηλούς φόρους) και να θεοποιείται ο κρατικός παρεμβατισμός και ο κομμουνισμός.

Δεν μπορούν να βγαίνουν διάφοροι αστοί πολιτικοί και να δηλώνουν ότι τιμούν την Αριστερά για τους αγώνες της!  Ποιους αγώνες της;

Αυτούς της επιχείρησης βίαιης κατάλυσης του αστικού πολιτεύματος και της δημοκρατίας; Αυτούς τους αγώνες για βίαιη απόσπαση εθνικού εδάφους;

Αυτούς τους αγώνες με τους οποίους οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί χιλιάδων εγκλημάτων του ποινικού δικαίου παραδόθηκαν  λευκές περιστερές στην κοινωνία; Και μετατράπηκαν σε… θύματα; 

 Κι αγιάστηκαν κιόλας;

Ποιους αγώνες της Αριστεράς; Αυτούς της διάλυσης των Πανεπιστημίων; Αυτούς στα πεζοδρόμια με τις φωτιές και τις μολότοφ; 

Τους αγώνες άρνησης κάθε εξέλιξης στην κοινωνία; Το κλείσιμο εργοστασίων;

Ξαναλέμε! Ο ιδεολογικός πόλεμος είναι αναγκαίος.

Πρέπει να τελειώσει η ιδεολογική τρομοκρατία της Αριστεράς, όπου κάθε αντίθετη ή επικριτική γνώμη προς αυτήν, θεωρείται …επίθεση στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Το πώς θα εξελιχθεί αυτός ο αγώνας, εξαρτάται από δυο παράγοντες:

1.       Τη συμμετοχή σ’ αυτόν των φιλελεύθερων – αστών διανοουμένων και μη.

Με εγκατάλειψη της παθητικής τους στάσης, μη τυχόν και θεωρηθούν …. φασίστες από τους ολοκληρωτικούς!

Κάτι που δεν αντιλαμβάνεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και μεγάλη μερίδα νεοδημοκρατών!

2.      Από τις εμπειρίες και τη γνώση της κοινωνίας αναφορικά με το τι σημαίνει Αριστερά.

Άλλωστε, η πρόσφατη δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες κατέδειξε για μια ακόμη φορά τους … εκατομμυριούχους… κομμουνιστές!

Η απελευθέρωση του τόπου και της κοινωνίας από τα δεσμά της Αριστερής – κομμουνιστικής πολιτικής κουλτούρας, είναι ο μόνος δρόμος της αναγκαίας επανίδρυσης αυτού του σοβιετικού κράτους.

Κι αυτή θα έρθει μόνο αν οι αστικές φιλελεύθερες δυνάμεις πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και επικρατήσουν στον καθημερινό ιδεολογικό πόλεμο…

.Η κληρονομιά του 2016…

Το έτος που κλείνει αφήνει ανοικτά πολλά μέτωπα. Τόσο στην οικονομία, όσο και στα λεγόμενα εθνικά, που βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.

Με μια διεθνή συγκυρία ιδιαίτερα αρνητική, με νέα πρόσωπα στην πολιτική σκακιέρα, δημιουργείται η ανάγκη μιας εθνικής εγρήγορσης και ενός όχι μόνο βραχυχρόνιου, αλλά κυρίως μακροπρόθεσμου σχεδιασμού.

 Η αναδιάταξη του κράτους και η ενδυνάμωση των θεσμών μπορούν να αποφέρουν θετικά αποτελέσματα στην οικονομία, που χειμάζεται εδώ και οκτώ χρόνια. Το προσωπικό βόλεμα όσων καταλαμβάνουν την εξουσία δεν μπορεί να είναι το κυρίαρχο στοιχείο της δημόσιας ζωής...

 Υπάρχει άμεση ανάγκη αυτή η χώρα να ανακαλύψει επιτέλους την κανονικότητα, που συναντά κανείς σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία. Μέχρι τώρα λέγοντας μεταρρυθμίσεις οι πολιτικοί μας, εννοούσαν μειώσεις προσωπικού στο δημόσιο οι μεν, και ασυδοσία οι δε, που έφτασε στο σημείο να νομοθετήσουν την άφεση αμαρτιών, όσων χρησιμοποίησαν πλαστά χαρτιά, προκειμένου να προσληφθούν στο δημόσιο.

Παράλληλα συνδικαλιστές και πολλοί πολιτικοί ξορκίζουν την αξιολόγηση στο δημόσιο, λες και πρόκειται για ιερά εξέταση του μεσαίωνα. Με αυτά τα μυαλά και με ένα κράτος που υπολειτουργεί, μια και δεν έχουν εκσυγχρονισθεί οι δομές του, είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι θα είμαστε δια βίου επαίτες στην Ευρώπη, άρα και κράτος σε διαρκή επιτήρηση.

Το να λες ότι για τα δεινά μας φταίει ο κάθε Σόιμπλε, είναι η εύκολη και η λαϊκίστικη προσέγγιση του οικονομικού προβλήματος της χώρας.

Για την  υπερχρέωση, την αποβιομηχανοποίηση χθες και σήμερα για την μαζική φυγή μικρομεσαίων επιχειρήσεων και το κλείσιμο της οικονομικής δραστηριότητας χιλιάδων ελευθέρων επαγγελματιών ποιος ευθύνεται άραγε;

Όλα αυτά οδηγούν στην πλήρη παρακμή της οικονομικής δραστηριότητας, με αποτέλεσμα την ανεργία και την κοινωνική εξαθλίωση, που αυτή συνεπάγεται. Οι αριθμοί, διαβάζονται ενίοτε απατηλά, όπως αυτοί που αφορούν τους ανέργους, μια και δεν μας παρουσιάζουν τα ποιοτικά τους  χαρακτηριστικά, δηλ. πόσες προσλήψεις είναι μειωμένης ή μερικής απασχόλησης και ποια ποσά εισρέουν στα ασφαλιστικά Ταμεία. Έτσι θα διαπιστώσει κανείς ότι η μείωση της ανεργίας μεταφράζεται σε εξαθλιωμένους εργαζόμενους με μισθούς πείνας των 300-500 ευρώ.

Το πολιτικό κατεστημένο, παλιό και νέο, δεν περιόρισε μισθούς και προνόμια την ώρα που είναι κοινό μυστικό ότι η χώρα μας είναι χρεοκοπημένη και άσπρη μέρα δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Αλήθεια τι έγινε άραγε το σύνθημα της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ που μας έλεγε ότι «Η ελπίδα έρχεται»;

Πέρα όμως από τα οικονομικά και την περαιτέρω φτωχοποίηση των Ελλήνων, υπάρχουν και τα απειλητικά σύννεφα που έχουν συσσωρευθεί γύρω μας. Η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα αμφισβητώντας την συνθήκη της Λωζάννης και ταυτόχρονα πιέζει την Κύπρο για μια συμφωνία ντυμένη και ραμμένη στα μέτρα της.

Η μεθεπόμενη εβδομάδα θα είναι πολύ κρίσιμη για το κυπριακό. Στη Γενεύη θα παιχθεί μια ακόμη παρτίδα, που αφορά την επίλυση του κυπριακού, με ανοιχτά τα θέματα της εναλλαγής της Προεδρίας, του περιουσιακού, εδαφικού, αλλά και των πολύ σοβαρών ζητημάτων, όπως είναι οι εγγυήσεις και η αποχώρηση από την Μεγαλόνησο των κατοχικών στρατευμάτων.

Αν η ελληνική πλευρά, υπό το κράτος των αφόρητων πιέσεων και της κόπωσης καμφθεί και διολισθήσει σε μια λύση τουρκικών προδιαγραφών, η ελεύθερη Κύπρος θα χαθεί, μια και οι Έλληνες θα εξαναγκασθούν να αποχωρήσουν από την πατρίδα τους και να μεταναστεύσουν σε τρίτες χώρες.

Μια συμφωνία με έναν αυταρχικό ηγέτη και μια χώρα που έχει μάθει να αρπάζει και να εκδιώκει,  δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη για τον ελληνικό πληθυσμό της Κύπρου. Η λεγόμενη ευκαιρία, θα αποδειχθεί παγίδα, χωρίς δίοδο διαφυγής.

Άλλα και τα ελληνοτουρκικά βρίσκονται σε μια δύσκολη καμπή εξαιτίας της τουρκικής επιθετικότητας, που εκφράζεται καθημερινά στο Αιγαίο με υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά.

Το 2017 ξεκινάει με πολλά ανοιχτά μέτωπα. Κόμματα και πολιτικά πρόσωπα περί άλλα τυρβάζουν. Όταν τους βλέπει κανείς έτσι θλιβερούς στα τηλεοπτικά παράθυρα σε αυτές τις ανούσιες και εν πολλοίς ανόητες κοκορομαχίες, γελάει και κλαίει μαζί.

Γελάει γιατί μοιάζουν με κλόουν και κλαίει αναλογιζόμενος ότι αυτοί καλούνται να λύσουν τα σοβαρά και μεγάλα προβλήματά μας.

Χωρίς αισιόδοξες προοπτικές, ανατέλλει η νέα χρονιά. Χρειάζεται από τον καθένα μας περισυλλογή και ταυτόχρονα αξίζει να αναλογιστούμε τις ευθύνες που έχουμε για τις επιλογές μας, που οφείλουμε να αναθεωρήσουμε, αν θέλουμε σε αυτή την πατρίδα να έχουμε μέλλον, εμείς και τα παιδιά  μας…

.Συλλάβετε τον Τσίπρα

Ίσως φαντάζει υπερβολικό αυτό που γράφουμε και θα το υποστηρίζουμε μέχρι τέλους. Πρέπει κάποιος εδώ και τώρα να συλλάβει τον Τσίπρα για εσχάτη προδοσία. Κι αυτόν και πολλούς από τους κολλητούς με τους οποίους κυβερνά έτσι όπως κυβερνά.

Αν και είμαστε σίγουροι ότι όλα όσα κάνει είναι σκόπιμα, κατόπιν σχεδίου, διατηρούμε και τις επιφυλάξεις μας. Μπορεί να είναι από ανοησία, αμορφωσιά, άγνοια κινδύνου ή αδιαφορία για την Ελλάδα. Ότι κι αν συμβαίνει, όμως, έχουμε ένα καραμπινάτο έγκλημα για το οποίο πρέπει να συλληφθεί. Είτε είναι έγκλημα εκ προμελέτης είτε λόγω βλακείας.

Το έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο Antinews. Όλη αυτή η πολιτική της κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι τόσο κακή. Σκοπιμότητες έχει και βασικός λόγος είναι να διατηρηθεί στην εξουσία για πολλά χρόνια. Ή τουλάχιστον να ηγηθεί του αντιευρωπαϊκού μετώπου που ενισχύεται όσο ο κόσμος έχει εξαντλήσει τις αντοχές του.

Όλα συγκλίνουν στο ότι έχουν αποφασίσει να μας βγάλουν από το ευρώ ή στην καλύτερη περίπτωση να μας κάνουν να μισήσουμε την κοινή ευρωπαϊκή οικογένεια. Πότε με τον Βαρουφάκη που μας φόρτωσε νέο μνημόνιο και capital controls, πότε με τις δραματικές καθυστερήσεις στις αξιολογήσεις και πότε με την παντελή αδιαφορία της κυβέρνησης να αναδείξει τις μοναδικές διεξόδους που έχει η χώρα.

Κι όταν έρθει η ώρα των εκλογών θα πάρουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα. «Θέλετε νέο μνημόνιο, μείνετε στο ευρώ – Δεν θέλετε, ελάτε να φτιάξουμε κάτι καινούργιο». Αυτό θα είναι το σύνθημά τους αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις.

Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί ουκ ολίγοι υποστηρικτές της δραχμής. Αριστεροί ανόητοι, ακροδεξιοί τραμπούκοι, επιχειρηματίες με τα λεφτά τους στο εξωτερικό, κάτι βλάκες που περιφέρονται ακόμη και μέσα στη Βουλή, πολλά μεσαία στελέχη της κυβέρνησης που αναδεικνύουν τα σοβαρά προβλήματα της ΕΕ για να δείξουν πόσο κακό είναι το ευρώ.

Αν η χώρα επιστρέψει στη δραχμή θα πρέπει ο κόσμος να ξέρει ότι:

Για πολλά χρόνια η χώρα θα ζει σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης αλλά και απόλυτης φτωχοποίησης. Με την εμπιστοσύνη στο ναδίρ, οι αγορές θα κλείσουν, τα δάνεια και τα κονδύλια θα μειωθούν αν δεν εξαφανιστούν και τότε θα καταλάβουμε τι πάει να πει πείνα, εξαθλίωση, κούρεμα στις καταθέσεις, ντου στα Νομισματοκοπεία.

Το τι θα γίνει τον πρώτο καιρό με το Χρηματιστήριο και με τους ξένους επενδυτές το καταλαβαίνετε. Μετά από χρόνια που θα υπάρξει σχετική σταθεροποίηση θα έρθουν να αγοράσουν τα πάντα μπιρ παρά.

Η δραχμή θα γίνει στόχος ακραίων κερδοσκοπικών επιθέσεων, η ισοτιμία με ευρώ και δολάριο θα είναι εξωπραγματική και τελικά τα λεφτά που θα έχουμε δεν θα αξίζουν τίποτε.

Καθώς δεν έχουμε παραγωγή ή τουλάχιστον μας λείπουν βασικά αγαθά θα πρέπει να τα αγοράζουμε σε απίστευτα υψηλές τιμές, επομένως θα πρέπει να ξεχάσουμε τη ζωή που ξέρουμε. Με ακριβά αυτοκίνητα, τηλεοράσεις και άλλα αγαθά, ακόμη και είδη πρώτης ανάγκης.

Τα επιτόκια θα φτάσουν στο θεό και τα δάνεια πλέον δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν.

Θα υπάρξει μια υποτίμηση των εισοδημάτων κατά πολλούς από 50% και πάνω. Οι μισθοί θα είναι για καιρό χαμηλότεροι της… Βουλγαρίας. Το τραπεζικό σύστημα θα κατέρρεε, το χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό θα έφτανε σε απίστευτα ρεκόρ.

Για τα πρώτα χρόνια η Ελλάδα θα ήταν μια «βομβαρδισμένη» χώρα, μια χώρα που δεν θα είχε αρχή, μέση και τέλος.

Αυτή την Ελλάδα θέλουμε; Αυτήν θέλουν όσοι είναι ευρωσκεπτικιστές γιατί έγινε της… μόδας;

Όχι, δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Το έγκλημα δεν πρέπει να αφήσουμε να ολοκληρωθεί. Κάτι πρέπει να γίνει και γρήγορα. Ο Τσίπρας και η παρέα του να κάτσουν στο εδώλιο.