Είναι καλή και χρήσιμη η αυτοκριτική. Υπό μία
προϋπόθεση όμως. Να είναι ειλικρινής και όχι προσχηματική. Να αποδεικνύει ότι
σηματοδοτεί μια αλλαγή νοοτροπίας κι ότι δεν είναι μια βολική απόπειρα
υπεκφυγής, μια προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Οπως, για
παράδειγμα, συμβαίνει με τις βασικότερες από τις αναφορές του προέδρου της
Βουλής στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή».
Δεν λέω, έχει το
ενδιαφέρον του να ακούμε από έγκυρα χείλη ότι «γελάνε και κλαίνε» στον ΣΥΡΙΖΑ
«αυτοί που ξέρουν τι συνέβαινε», όταν διαβάζουν τα όσα διατείνεται ο άλλοτε
πανίσχυρος Βαρουφάκης για τα διάφορα σχέδιά τους. Χρησιμότερο, όμως, θα ήταν να
μας έλεγε ο Ν. Βούτσης τι έκαναν στον ΣΥΡΙΖΑ «αυτοί που ήξεραν» όταν επί πέντε
μήνες ανενόχλητος διέσυρε και απομόνωνε ο εκλεκτός τους τη χώρα με τα καμώματά
του, σπρώχνοντάς την όλο και πιο κοντά στην αποπομπή από την Ευρωζώνη κάθε φορά
που πατούσε το πόδι του στις Βρυξέλλες. Προφανώς συμφωνούσαν, αφού δεν έκαναν
τίποτα για να τον εμποδίσουν.
Οπως και με την
Κωνσταντοπούλου. Μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ να εκνευρίστηκαν ή να αγανάκτησαν με τους
δυόμισι τελευταίους μήνες της θητείας της, αλλά με τους προηγούμενους πέντε τι
έκαναν; Γιατί καθημερινά και με την ανοχή των τότε συντρόφων της ήταν που η
πρόεδρος της Βουλής επιδιδόταν στα ρεσιτάλ αυταρχισμού, με αποτέλεσμα να έχει
μετατρέψει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου σ’ ένα διαρκές τηλεοπτικό σόου.
Δεν είναι χθεσινός στην πολιτική ο Ν. Βούτσης και
ούτε αλεξιπτωτιστής υπήρξε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και απλός θεατής, αυτά τα χρόνια
της κρίσης, της μετεξέλιξής του σε κόμμα εξουσίας. Αρα τα περιθώρια
αυτοκριτικής είναι τεράστια. Ξεκινάνε από την παταγώδη διάψευση των
μεγαλόστομων εξαγγελιών του και καταλήγουν στην προκλητική ως αντιπολίτευση και
την υποκριτική ως κυβέρνηση πρακτική του. Γι’ αυτά είναι που θα ενδιέφερε ν’
ακούσουμε.
Και που θα βοηθούσαν κιόλας σε μια περίοδο που ο
ΣΥΡΙΖΑ θερίζει τις θύελλες από τους ανέμους που έσπειρε και οι αντίπαλοί του
του θυμίζουν τη στάση του, όταν οι προπηλακιζόμενοι ήταν εκείνοι κι όταν η
στοχοποίηση ήταν κι εξακολουθεί να βρίσκεται στο οπλοστάσιό του. Και να
χρησιμοποιείται, φυσικά.
