.Αχ βρε Κεμάλ, τι μας κάνεις

Ο​​ι σκηνές από τα Διαβατά και τα Τέμπη είναι η γενική δοκιμή της δεύτερης πράξης του δράματος. Κι αν το σκηνικό της πρώτης πράξης είναι τα νησιά του Αιγαίου, το σκηνικό της δεύτερης μεταφέρεται σε ολόκληρη την χώρα. Εκεί που εγκλωβίζονται πληθυσμοί ολόκληροι οι οποίοι όχι μόνον δεν έχουν σχέση με την ελληνική κοινωνία, αλλά και δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση. 

Παρακολουθούσα προχθές τις σκηνές από την αποβίβαση των μεταναστών στο λιμάνι του Πειραιά. Ταλαιπωρημένοι, εξαθλιωμένοι, αλλά καθόλου φοβισμένοι και χωρίς κανένα αίσθημα ευγνωμοσύνης απέναντι στους οικοδεσπότες τους. Απαιτούσαν νερό και τροφή και φώναζαν γιατί δεν το είχαν αμέσως. Φοβισμένοι, και μάλλον ενοχικοί, όσοι τους υποδέχονταν. Προς Θεού μην κατηγορηθεί λιμενικός ότι δεν μίλησε στον πληθυντικό σε μετανάστη.

Λυπάμαι πολύ αλλά στο τέλος Φεβρουαρίου του 2016 θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η συμβίωση με τους πληθυσμούς των Ασιατών και των Αφρικανών δεν θα είναι προσωρινή. Θα διαρκέσει και θα είναι μια κατάσταση η οποία δεν θα έχει καμία σχέση με ό,τι γνωρίζαμε. Η Ελλάδα έγινε χώρα υποδοχής μεταναστών όταν κατέρρευσαν τα κράτη του σιδηρού παραπετάσματος και ήρθαν Αλβανοί, Ρουμάνοι, Ρώσοι, Γεωργιανοί.

Πληθυσμοί ομόδοξοι ως επί το πλείστον, σε πολλά χωριά ακόμη οι παππούδες μιλούσαν αρβανίτικα, πληθυσμοί που προέρχονταν από λαούς που λίγο ώς πολύ στη διάρκεια των αιώνων είχαν μοιραστεί την ιστορική τους μοίρα μαζί μας. Ηθελαν να εγκατασταθούν εδώ, να εργαστούν, να φτιάξουν οικογένειες και έμαθαν ελληνικά.

Υπήρχε και τότε ισλάμ στα Βαλκάνια. Μόνον που το βαλκανικό ισλάμ ήταν πάντα ήπιο, λόγω οθωμανικών καταβολών και το αραβικό ισλάμ δεν είχε ακόμη ριζοσπαστικοποιηθεί. Ποιος υπολόγιζε τότε την ισλαμοποίηση της κοσμικής Τουρκίας; Ποιος θα φανταζόταν στη δεκαετία του ’90 ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το έκτρωμα του Ισλαμικού Κράτους; Ποιος μπορούσε να φαντασθεί το Charlie Hebdo ή το Bataclan;

Οι πληθυσμοί που περνούν σήμερα στην Ευρώπη θέλουν να σωθούν από την αγριότητα των εμφυλίων ή την οικονομική εξαθλίωση, μένει όμως να αποδειχθεί αν θέλουν και αν μπορούν να αφομοιωθούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Μένει να αποδειχθεί αν η Ευρώπη θέλει και μπορεί να τους αφομοιώσει. Το βέβαιο είναι ότι οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ δεν θέλουν. 

Κάνουν ό,τι έκαναν στην πρόσφατη Ιστορία τους: χτίζουν τείχη εν είδει σιδηρού παραπετάσματος. Το βέβαιο επίσης είναι ότι η Γερμανία, για μια ακόμη φορά, δεν μπορεί να επιβάλει την πολιτική της βούληση ακόμη και στους στενούς συγγενείς της, όπως η Αυστρία και η Σουηδία.

Τέλος, το βέβαιο είναι ότι ούτε ένας δεν θέλει να μείνει στη χώρα μας. Και τι θα συμβεί αν κλείσουν τα σύνορα και αναγκαστούν να μείνουν; Θα θυμώσουν. Και εναντίον ποίων θα στραφεί ο θυμός τους; Οχι βέβαια εναντίον των Αυστριακών, των Ούγγρων και των Σκοπιανών. Θα στραφούν εναντίον των Ελλήνων που τους κρατούν εγκλωβισμένους.

 «Στασιωτικόν δε και το μη ομόφυλον» που λέει και ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του. Και όσο κι αν μας περισσεύουν τα ανθρωπιστικά αισθήματα και όσο κι αν η πολιτική ορθότης δεν μας επιτρέπει, σε σημείο βλακείας, να κρίνουμε τους ανθρώπους από τη φυλή τους και το θρήσκευμά τους, λυπούμαι πολύ, αλλά αν αυτό ισχύει για τους Ελληνες, αυτό δεν ισχύει για το αραβικό ισλάμ.

Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μέχρι στιγμής η ελληνική κοινωνία επέδειξε και ανοχή και αντοχή. Υπήρξαν και οι εξαιρέσεις. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Ομως αυτός ήταν ο κανόνας. Εχουμε συνηθίσει στην ανικανότητα του κράτους μας και σε μεγάλο βαθμό έχουμε χάσει τα αντανακλαστικά μας. Καλύπτουμε τη συλλογική μας μοιρολατρία με τα νεύρα μας και την αγανάκτησή μας, όμως τίποτε απ’ αυτά δεν την αναιρεί.

Εξάλλου και το προσφυγικό-μεταναστευτικό αντιμετωπίσθηκε, όπως στην αρχή η οικονομική κρίση, ως προσωρινή κατάσταση. Ακόμη και η κ. Μέρκελ στην αρχή μιλούσε για δύο χρόνια, μετά για πέντε και τώρα πια δεν αναφέρεται σε χρονοδιάγραμμα.

Με την Ευρώπη κλινικά νεκρή, όπως έγραψε η Μοντ, και την ελληνική πολιτεία σε κώμα, το πιθανότερο είναι πως η κατάσταση θα παγιωθεί. Ακόμη κι αν κάποιοι, σίγουρα πάντως όχι η Γερμανία ή η Γαλλία, σκέφτονταν απ’ την αρχή να φορτώσουν στην Ελλάδα που την αντιμετωπίζουν σαν ορνιθώνα το πρόβλημα, εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να τους βοηθήσουμε. Φτάσαμε να διαπραγματευθούμε σαν Χατζηαβάτηδες την ανταλλαγή χρέους με τους πρόσφυγες – και πολύ φοβούμαι ότι οι δόλιοι κυβερνώντες το σκέφτονται ακόμη με την κουτοπονηριά που τους διακρίνει.

Οσο για τον προοδευτικό λυρισμό καλά κρατεί. Φοβούνται, λέει, την ακροδεξιά ριζοσπαστικοποίηση της κοινής γνώμης που θα προκαλέσει η κατάσταση. Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να φοβόμαστε και την ισλαμιστική ριζοσπαστικοποίηση στις πόλεις μας, και στην ύπαιθρό μας όταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εγκλωβιστούν ανάμεσά μας; 

Ή μήπως αυτό δεν είναι πολιτικώς ορθό να το σκέφτεσαι; Θα μου πείτε έχει ξανασυμβεί. Οι κρίσιμες μάχες των ρωμαϊκών εμφυλίων έγιναν στην Ελλάδα. Μένουν μερικές μάχες σουνιτών και σιιτών για να ανακτήσουμε την ιστορική μας συνείδηση. Η διαφορά είναι ότι αυτοί δεν θα μας πουν, όπως ο Καίσαρ, ότι δεν θα μας καταστρέψουν για χάρη του κλέους των προγόνων μας. Διότι πολύ απλά δεν τους ξέρουν.

Είθε η κρίση να πείσει την Ευρώπη ότι χωρίς στιβαρή πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο. Και είθε να μας πείσει ότι προκειμένου να σώσουμε τα πολιτισμικά αντανακλαστικά, του έστω ελάχιστου πολιτισμού μας, το μόνο που μας μένει είναι να πετάξουμε στα σκουπίδια όλες τις ιδεοληψίες των τελευταίων σαράντα ετών.  

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Θεατρινισμοί παρηγοριάς και ολέθρου

Ε​​στω αργά ας το πάρουμε απόφαση: κανείς δεν θα μας σώσει. Πρέπει να δούμε μόνοι μας πώς θα διορθώσουμε την οικονομία και πώς θα αντεπεξέλθουμε στην προσφυγική κρίση. Μόνο εάν οργανωθούμε, εάν διαθέτουμε σχέδιο, θα μπορέσουμε να ζητήσουμε και να πάρουμε από τους εταίρους μας και από τη διεθνή κοινότητα αυτά που χρειάζονται για να επιβιώσουμε εμείς και για να είμαστε χρήσιμοι και σε άλλους. Εως τώρα περιμέναμε. Γίναμε αντικείμενο των σχεδίων άλλων. Ούτε αυτοί φάνηκαν ικανοί να μας διασώσουν, ούτε εμείς. Επειδή ξυπνάμε μόνο την ύστατη στιγμή, αυτή έφτασε.

Για να συμφωνήσουμε έστω σε αυτό, πρέπει πρώτα απ’ όλα να μιλάμε μεταξύ μας. Εμείς οι Ελληνες, που έχουμε επιζήσει από τόσες και τόσες καταστροφές, τώρα πνιγόμαστε με το σάλιο μας, με τη χολή που βγάζει ο ένας για τον άλλον. Για να συνεννοηθούμε, πρέπει να γνωριζόμαστε, και πρωτίστως ο καθένας τον εαυτό του.

Γνώθι σαυτόν. Ασφαλώς αυτό δεν είναι εύκολο – εάν ήταν, η αναζήτηση αυτή δεν θα ήταν θεμέλιος λίθος της σκέψης του Σωκράτη και του Πλάτωνα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι που ευθύνονται για την τύχη της χώρας δεν έχουν αρχίσει καν να σκέφτονται ότι πρέπει να εκτιμήσουν ορθώς τις δυνατότητες και τις αδυναμίες των ιδίων, της χώρας και της Ε.Ε. Αδυνατούν να εκπονήσουν σχέδιο διαφυγής από τη διπλή παγίδα της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης – την ώρα που παγκοσμίως τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται και οι διεθνείς παράγοντες βολοδέρνουν μεταξύ αδράνειας, κυνισμού και πανικού.

Τι μας τυφλώνει στους κινδύνους; Γιατί η κυβέρνηση που όφειλε να γνωρίζει ότι δεν τα καταφέρνει να δαμάσει τα κύματα συμπεριφέρεται ως παντοδύναμη, επιλέγοντας να επιτίθεται με κάθε τρόπο στην αντιπολίτευση και σε άλλους εσωτερικούς αντιπάλους; Γιατί χάνει το δίκιο της όταν απαντάει με σχολικού τύπου τσαμπουκάδες σε πραγματικά κακές συμπεριφορές άλλων χωρών; Είναι μόνο ότι δεν μπορούμε να διαφύγουμε από την αέναη εφηβεία που μας χαρακτηρίζει – με τα πάθη, τις υπερβολές και την εύκολη καταγγελία των άλλων, περιμένοντας από κάποιον «ενήλικα» να ενδώσει στις φωνές μας και να δώσει λύση;

Τέτοια συμπεριφορά είδαμε σε χορταστικές δόσεις στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πριν τραβήξουν προς σόλο καριέρα ο κ. Βαρουφάκης, η κ. Κωνσταντοπούλου και ο κ. Λαφαζάνης (με τη μικρή του κομπανία).

Αυτοί που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ και απαρτίζουν τη σημερινή κυβέρνηση δεν έχουν την ίδια αδυναμία επαφής με το περιβάλλον, παρόλο που ο αδιανόητος εξυπνακισμός δεν πεθαίνει (όπως μας υπενθύμισε ο κ. Σκουρλέτης με την πρόσφατη επίθεσή του εναντίον του Καναδού προέδρου της Eldorado Gold). Οι σημερινοί δεν είναι σαν αυτούς που πίστεψαν ότι έγιναν Ζαπάτα ή Ζαν ντ’ Αρκ επειδή έπαιζαν στο έργο: γνωρίζουν πολύ καλά ότι υποδύονται έναν ρόλο και είναι αποφασισμένοι να το παίξουν έως το τέλος. Οπως οι πρώην σύντροφοί τους, όμως, είναι εθισμένοι στο χειροκρότημα: οι μεν έφυγαν για να συνεχίσουν να πουλούν φαντασιώσεις, οι δε λειτουργούν στον πραγματικό κόσμο αλλά με τρόπο που υπονομεύει τη διαχείριση της πραγματικότητας. 

Παράδειγμα: η κυβέρνηση αναγκάζεται να περάσει νόμους κατά τις επιταγές των δανειστών αλλά αμέσως τούς υποσκάπτει με την αδράνεια, με τροπολογίες και με εγκυκλίους που τους ακυρώνουν· παραλλήλως, καθυστερεί τόσο να λάβει αναγκαία μέτρα, που στο τέλος κάθε κίνηση θα οφείλεται στην απόλυτη ανάγκη. Γενικώς, στην Ελλάδα κανείς δεν θέλει να χρεωθεί την υποστήριξη κάποιου προγράμματος ή κάποια λύση, προτιμάμε να ζούμε με το πρόβλημα, αρκεί να μπορούμε να κατηγορούμε άλλους γι’ αυτό.

Με αυτό τον τρόπο ούτε εαυτούς γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να ανταποκρινόμαστε σε όποια δυσκολία. Η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας του πολιτικού μας κόσμου να ξεφύγει από το απλοϊκό σενάριο που υπηρετούσε τόσα χρόνια – με κυβερνήσεις και αντιπολίτευση να ξιφουλκούν πάνω στη σκηνή, όπου όλοι έπαιζαν τους καλούς, τους πατριώτες, τους δίκαιους, ενώ οι άλλοι ήταν πάντα οι κακοί, οι δωσίλογοι, οι διεφθαρμένοι. Ολα για το εύκολο χειροκρότημα. 

Τώρα, ενώ ο πρωθυπουργός βλέπει την ανάγκη για συναίνεση, δεν μπορεί παρά να συνεχίσει τον ρόλο που γνώριζε από πριν – του άτεγκτου ηγέτη μιας οργισμένης επανάστασης. Ετσι, είτε το θέλουν, είτε όχι, και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές απαντούν αναλόγως. Για χρόνια παρακολουθούσαμε (ή μάλλον συμμετείχαμε) σε έργο που νομίζαμε ότι ήταν όπερα μπούφα. Τώρα βλέπουμε ότι είναι τραγωδία. Την ώρα που η σκηνή καταρρέει, που πρέπει να ανάψουμε τα φώτα, να ξαναδούμε τους ρόλους, να επέμβουμε στο σενάριο, συνεχίζουμε να παίζουμε όπως πριν. Είτε επειδή είμαστε ανίκανοι να δούμε, είτε επειδή η επιμονή στον ρόλο είναι η μόνη μας παρηγοριά...

 ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

.Κλείστε τα σύνορα για τον Αλέξη

Όποιος έχει μάτια και βλέπει αντιλαμβάνεται ότι ο Τσίπρας και η παρέα του πέφτουν. Είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσουν οριστικά και γι’ αυτό θα δούμε πολλές προσπάθειες που θα γίνουν για να διασωθούν πολιτικά ορισμένοι από αυτούς που σήμερα είναι πρώτα βιολιά. Η υστεροφημία τους και κυρίως η αποφυγή ειδικών δικαστηρίων είναι αυτά που προηγούνται τώρα για τον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης, τον Αλέξη, τον Παππά, την Γεροβασίλη, τον Σπίρτζη, τον Κατρούγκαλο και όλους τους ταλιμπάν της Αριστεράς και τους γενίτσαρους του πρώην ΠΑΣΟΚ.

Ό,τι συμφωνίες κι αν έχουν κάνει με την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τους Αμερικανούς, το ΝΑΤΟ κ.λπ. δεν έχουν καμιά ελπίδα. Ακούγεται τώρα ότι το Βερολίνο θα χαλαρώσει τα μέτρα προς χάριν του Προσφυγικού. Αν ισχύει κάτι τέτοιο θα το δούμε από τη στάση τους στη διαπραγμάτευση. Και θα επιβεβαιωθεί το ολέθριο λάθος, ένα ακόμη που θα έχει κάνει η κυβέρνηση. Να συνδέσει το Προσφυγικό με το Μνημόνιο και την αξιολόγηση.

Διότι αν υπάρχει μυστική συμφωνία να δεχθούμε να γίνουμε Γκουαντάναμο της Ευρώπης ή φρούριο με δεκάδες χιλιάδες μετανάστες εγκλωβισμένους για να μην «μολύνουν» την υπόλοιπη Ευρώπη με αντάλλαγμα να μη μειωθούν οι συντάξεις ή να χαλαρώσουν τα δημοσιονομικά μέτρα τότε θα έχει ολοκληρωθεί το έγκλημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν κάποιοι πιστεύουν ότι με ευνοϊκή αντιμετώπιση στο μέτωπο της οικονομίας και με μια ελεημοσύνη που θα μας δώσουν (τριάντα αργύρια της προδοσίας) θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις ορδές των επόμενων μηνών, κάνουν τραγικό λάθος.

Το Προσφυγικό θα είναι η ταφόπλακα του ΣΥΡΙΖΑ όσες υποχωρήσεις κι αν γίνουν στην οικονομία. Δεν αντιμετωπίζεται η μετατροπή της Ελλάδας σε hot spot. Δεν αντέχει η χώρα να μετατραπεί σε ολόκληρο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών που θα συνεχίσουν να έρχονται αλλά δεν θα φεύγουν.

Ίσως οι μόνοι που θα φύγουν με την κατάσταση αυτή θα είναι οι Έλληνες που θα μεταναστεύσουν μην αντέχοντας μια χώρα φτωχή, άθλια, με πολίτες κυνηγημένους, φοβισμένους και αγχωμένους για το τι τους ξημερώνει. Όχι γιατί οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι εγκληματίες. Κάθε άλλο. Αλλά γιατί η πείνα θα φέρει συνολικά και εγκληματικότητα, αυτό είναι σίγουρο.

Αν το 2015 ο δείκτης φτώχειας του ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκε, τα επόμενα χρόνια με τους χιλιάδες ξένους στη χώρα και με μια οικονομία που δεν θα μπορεί να ορθοποδήσει, θα χτυπήσει κόκκινο. «Δεν θα γίνουμε Λίβανος», είπε πρόσφατα ο Μουζάλας ο οποίος πλέον έχει μετατραπεί σε γραφικό υπουργό, ανεύθυνο σαν την κυβέρνησή του. Μα ήδη είμαστε Λίβανος με τους 25 χιλιάδες εγκλωβισμένους, με τους 100 χιλιάδες θα γίνουμε Αφγανιστάν.

Εκτός βεβαίως κι αν το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλο και δεν το καταλάβαμε. Είπε χθες ο γραφικός υπουργός – μαιευτήρας ότι μπορεί να κηρυχθεί η Αττική σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης κι έτσι θα μπορούν να κάνουν ευκολότερα προσλήψεις. Λέτε να δούμε να αυξάνεται ο κομματικός στρατός του εγχώριου Κιμ Γιονγκ Ουν με προσλαμβανόμενους στα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών που θα έχουν δουλειά για πολλά χρόνια; Λέτε αυτό να είναι το σχέδιο του Τσίπρα; Δηλαδή να «φιλοξενήσουμε» μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ξένους προκειμένου να προσλάβουμε μερικές χιλιάδες να τους περιθάλπουν;

Αδιανόητο να συμβεί κάτι τέτοιο, γι’ αυτό και όλοι πρέπει να συμβάλουν στην… οικειοθελή αποχώρησή τους από την κυβέρνηση, κι αν γίνεται κι από τη χώρα. Ας πάνε στη Βενεζουέλα και την Παραγουάη. Κι όπως λένε εν είδει ανεκδότου, μεθαύριο που ο Τσίπρας θα πάει στις Βρυξέλλες με τον Παππά και μάλλον τον Καμμένο και άλλους υπουργούς, καλό είναι να κλείσουν οριστικά τα σύνορα για να μείνουν εκεί και να μην ξαναγυρίσουν στην Ελλάδα. Κλείστε τα σύνορα για τον Αλέξη είναι το μήνυμα όλων.

Στα σοβαρά τώρα. Οι λάτρεις της θεωρίας της κυρά Τασίας, δηλαδή των ανοικτών συνόρων, των χαλαρών ελέγχων, της Βαρουφάκειας καθυστέρησης ακόμη και σε εθνικά θέματα, καλύτερα να φύγουν τώρα. Κάθε μέρα που περνά φέρνει κι άλλα δεινά. Δεν ξέρουμε ποιος θα μπορούσε να είναι ο επόμενος, όμως, ακόμη και ο χειρότερο πολιτικός να αναλάβει σίγουρα θα είναι καλύτερος του Αλέξη. Γιατί δεν κάνουμε πρωθυπουργό τον… Λεβέντη που είναι και πρώτος σε δημοφιλία; Σίγουρα θα κυβερνήσει με μεγαλύτερη σύνεση αυτή την ακυβέρνητη πολιτεία.

Στην κατάρρευση του Τσίπρα πρέπει να συμβάλουν όλοι, και τα πολιτικά κόμματα δεν πρέπει να του δώσουν στήριξη. Τα εκδοτικά συγκροτήματα που ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης επίσης πρέπει να βγάλουν στη φόρα όλα όσα έχουν για τη γούνα της κυβέρνησης. Και υπάρχουν πολλά που δεν πρέπει να μείνουν μυστικά γιατί υπάρχουν υποσχέσεις για χάρισμα δανείων.

Πάνω απ’ όλα είναι να φύγουν αυτοί που καταστρέφουν τη χώρα κι όχι να γίνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για προσωπικά συμφέροντα.

.Είναι παράνομοι μετανάστες, ηλίθιοι…

Καμιά φορά ένα «επίθετο» έχει περισσότερο νόημα, περισσότερη «ουσία» απ’ ό,τι ένα… «ουσιαστικό».

Πάρτε τη λέξη «μετανάστης».

Κάποτε μας έλεγαν «δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες, υπάρχουν μόνο «οικονομικοί μετανάστες».

Λάθος!

Μετανάστες (οικονομικοί ή ο,τιδήποτε άλλο) είναι όσοι εγκαταστάθηκαν νόμιμα και εργάζονται νόμιμασε μια χώρα, άλλη απ’ αυτή που γεννήθηκαν.

Όταν δεν εγκαταστάθηκαν νόμιμα, τότε είναι «παράνομοι»! Και πρέπει να τους διακρίνουμε από τους νόμιμους.

Αλλιώς, αδικούμε τους νόμιμους μετανάστες, όσους βρίσκονται νόμιμα εγκατεστημένοι, όσους κουράστηκανγια να πάρουν άδεια παραμονής και άδεια εργασίας.

Αν όλοι είναι «το ίδιο», τότε για ποιο λόγο οι νομοταγείς αλλοδαποί να φροντίζουν να είναι νόμιμοι, να πληρώνουν φόρους και εισφορές, αφού «εξισώνονται» με τους παράνομους, που μπαίνουν- βγαίνουν, κάνουν ό,τι θέλουν και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα;

Αν θέλουμε, κι εμείς από την πλευρά μας, να φροντίζουμε τους νόμιμους μετανάστες, είμαστε υποχρεωμένοι να τους ξεχωρίζουμε από τους παράνομους.

Το απαιτούν πρώτοι απ’ όλους - και περισσότερο απ’ όλους - οι ίδιοι οι νόμιμοι μετανάστες! Γιατί αλλιώς, κινδυνεύουν να τους ταυτίζουν με ό,τι παρανομία διαπράττει οποιοσδήποτε μπαίνει παράνομα.

Οι νόμιμοι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Οι παράνομοι έχουν μόνο απαιτήσεις.

Οι νόμιμοι είναι καταγεγραμμένοι. Οι παράνομοι είναι ανεξέλεγκτοι.

Η δραστηριότητα των νόμιμων παράγει εισόδημα και πλούτο για την κοινωνία που τους φιλοξενεί.

Οι παράνομοι πολύ συχνά δημιουργούν προβλήματα και «τριβές» και με τους πολίτες της χώρες και με τους νόμιμους μετανάστες που ζουν σ’ αυτήν…

Γι’ αυτό και καμία δημοκρατική πολιτεία δεν δέχεται ομάδες παράνομων να περιφέρονται χωρίς έλεγχο ανά την επικράτειά της.

Ο επιθετικός προσδιορισμός «παράνομοι» είναι ίσως πολύ «αυστηρός». Γι’ αυτό και είναι πιο δόκιμος ο όρος«λαθρομετανάστες»!

«Παράνομος» είναι αυτός που διέπραξε παρανομία. Και διώκεται ποινικά.

Αντίθετα ο επιθετικός προσδιορισμός «λαθραίος» είναι πιο «ήπιος». Δεν συνεπάγεται αναγκαστικά ποινική δίωξη….

Για παράδειγμα, ο «λαθραναγνώστης» είναι ενοχλητικός, αλλά δεν είναι «παράνομος».

Ο «λαθρεπιβάτης» παραβιάζει τους κανονισμούς του πλοίου, αλλά δεν πάει αναγκαστικά φυλακή.

Οι ευρωπαίοι εταίροι μας συχνά χρησιμοποιούν και τον ηπιότεροπροσδιορισμό «irregular», για ναδιαχωρίσουντους παράνομους μετανάστες από τους νομίμως εγκατεστημένους.

Η λέξη irregular σημαίνει «μη κανονικοί». Δεν είναι «κανονικοί» μετανάστες γιατί δεν είναι νόμιμα εγκατεστημένοι. Και γιατί δεν προβλέπεται η «νομιμοποίησή» τους, αφού στις περισσότερες χώρες για να πάρουν άδεια μόνιμης παραμονής απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχουν εισέλθει στη χώρα νόμιμα.

Στην Ελλάδα, βέβαια, δεν ισχύει αυτό, αλλά δεν είναι το μόνο irregular – μη κανονικό – που συμβαίνει στην Ελλάδα.

Προσπαθούμε να μιμηθούμε την νομοθεσία των υπόλοιπων Ευρωπαίων μόνο στην «ηπιότητα», όχι στην «αυστηρότητα»…

Μόνο στην «εξαίρεση» όχι στην «κανονικότητα»…

Αυτό το irregular το μεταφράζουμε στα Ελληνικά «παράτυποι».

Για να δείξουμε ότι δεν είναι «κανονικοί».

Αλλά το επίθετο «λαθρομετανάστες» είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Και τα δύο είναι πιο ήπια από το «παράνομος».

Αλλά σε μια χώρα συνηθισμένη στη «μη κανονικότητα» και στην παρατυπία, το να πεις «παράτυποι μετανάστες»δεν λέει τίποτε. Μπορεί να σημαίνει ότι θα τους «τακτοποιήσουμε» κι αυτούς και θα τους κάνουμε «κανονικούς»…

Ενώ το να πεις «λαθρομετανάστες» υπενθυμίζει συνεχώς, ότι μπήκαν παράνομα, ότι δεν δικαιούνται ασύλου, κι ότι αναπόφευκτος δρόμος τους είναι ο επαναπατρισμός.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αρκεί να λένε «παράτυποι». Γιατί εκεί όλα γίνονται με τάξη και με το νόμο. Εδώ που όλα γίνονται αυθαίρετα και με το έτσι θέλω – κι ύστερα «νομιμοποιούνται» – είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούμε τον όρο «λαθρομετανάστες», για να θυμίζουμε ότι τελικά πρέπει να φύγουν. Και για νααποθαρρύνουμε να έλθουν κι άλλοι.

Αυτό το τελευταίο, άλλωστε, είναι και το πιο σημαντικό. Και για μας και για τους εταίρους μας.

Γιατί σας τα λέω τώρα όλα αυτά;

Γιατί απλούστατα, ο ίδιος ο υπουργός μετανάστευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Μουζάλας, δεν είναι βέβαια απαλλαγμένος από τις «ιδεοληψίες» των υπολοίπων συντρόφων του, αλλά έχει κάποιο ρεαλισμό και κάποια αίσθηση καθήκοντος στο χαρτοφυλάκιο που του έχουν αναθέσει.

Και χρησιμοποιεί πλέον, χωρίς κόμπλεξ, το βαρύτερο χαρακτηρισμό: παράνομοι μετανάστες!

Δεν του «ξέφυγε» μια φορά. Το έκανε κατ’ επανάληψιν, όταν εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές του Σαββατοκύριακου. Και το έκανε συνειδητά!

Γιατί το έκανε; Γιατί απλούστατα, οι εταίροι μας ζητάνε τώρα να φτιάξει η Ελλάδα «κλειστά κέντρα», δηλαδή«Αμυγδαλέζες», όπου θα κρατούνται οι παράνομοι μετανάστες.

--Όχι απλώς hot spots (για πρώτη διαλογή) όπου θα ξεχωρίζουν ποιοι είναι λαθρομετανάστες ποιοι πρόσφυγες.

--Όχι απλώς «κέντρα φιλοξενίας» των προσφύγων, μέχρι να τους «απορροφήσουν» άλλα ευρωπαϊκά κράτη μέσα από το Relocation.

Αλλά και κλειστά κέντρα κράτησης, όπου θα παραμένουν έγκλειστοι οι λαθρομετανάστεςμέχρι να φύγουν πίσω στις πατρίδες τους. Δηλαδή μέχρι τον Επαναπατρισμό τους (Repatriation)…

Κι αυτά τα κλειστά κέντρα κράτησης αποτελούν την «Αποτροπή» (Deterrence), για να πάψουν να έρχονται λαθρομετανάστες…

Ζητάνε, δηλαδή, οι εταίροι μας από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, να επιστρέψει στην πολιτική «Αποτροπής» που είχε εφαρμόσει η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά, «Aποτροπή» που «δούλευε» και την οποία κατάργησανμόλις πήραν τη διακυβέρνηση. Και αμέσως τους προέκυψε το Τσουνάμι των «λαθραίων»...

Τους έκραξε στο μεταξύ και ο άλλος πρώην υπουργός τους, ο κ. Πανούσης, για την πολιτική «ανοιχτών συνόρων»(open doors) που είχαν υιοθετήσει.

Τους πίεσαν και οι υπόλοιποι εταίροι μας, άλλοι με το «καλό» (Γερμανία και Ολλανδία), άλλα με το «άγριο» (Αυστρία, Ουγγαρία κλπ.), κι έτσι «ανακάλυψαν» και οι ΣΥΡΙΖαίοι τα κλειστά κέντρα κράτησης και τουςπαράνομους μετανάστες και την Aποτροπήκαι τον «Επαναπατρισμό».

Και μόλις τα «ανακάλυψαν» όλα αυτά οι ΣΥΡΙΖαίοι, «τάχασαν» οι…Νεοδημοκράτες!

Γιατί στη ΝΔ άρχισαν να μιλάνε, ξαφνικά για… «μετανάστες»!

Έτσι σκέτο…

Εδώ ακόμα και ο Μουζάλας μιλάει ευθέως πια, για «παράνομους μετανάστες», οι νεοδημοκράτες, επισήμως, άρχισαν να διστάζουν!

Ξέρετε, η «πολιτική ορθότητα» είναι επιζήμια για την Πολιτική γενικότερα. .

Όταν προσχωρούν κάποιοι στη «πολιτική ορθότητα», απλώς είναι «δήθεν»...

Όταν προσχωρούν στην «πολιτικής ορθότητα», την ώρα που την εγκαταλείπουν οι «πρώτοι διδάξαντες», απλώςαυτοκτονούν!

Στην Ελλάδα σήμερα, μια ολόκληρη κοινωνία φρίττει με τους λαθρομετανάστες που έχουν παγιδευτεί στη χώρα μας, ο διεθνής τύπος ανησυχεί αν γίνει η Ελλάδα «αποθήκη ψυχών», ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μιαν ακόμα κολοτούμπα, και επισήμως η ΝΔ φοβάται… μη της σκιστεί το καλσόν!

Παιδιά, είναι λαθρομετανάστες, είναι παράνομοι μετανάστες, μη ζορίζεστε…

.Τι νόημα έχει ένα Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών;

Στα χέρια του πρωθυπουργού βρίσκεται η απόφαση για σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, καθώς όλοι οι υπόλοιποι το θέλουν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα έλεγε όχι για λίγη δημοσιότητα. Θα είναι η πρώτη σύσκεψη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως αρχηγό και με ένα μείζον θέμα όπως αυτό του Προσφυγικού.

 Κατ' αρχάς δεν πρέπει να διανοείται κανείς ότι η σύσκεψη θα σημάνει και ευρύτερη συναίνεση. Να το ξεχάσουν όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να βάλουν πλάτη στον Τσίπρα για να βγει από τα δύσκολα, δήθεν υπηρετώντας την πατρίδα. Να υπάρξει μια συνεννόηση, αλλά όχι και να πιστεύουν ορισμένοι... περισσότερα »

.Ευρωπαϊκή «προδοσία» στη Βιέννη: Εμείς στηρίζουμε τα Σκόπια

Μία «στενή συμμαχία» ανάμεσα στους υπουργούς Εσωτερικών και Εξωτερικών κατά μήκος της Διαδρομής των Βαλκανίων για δραστική μείωση της προσφυγικής ροής, συμφωνήθηκε κατά τη σημερινή Διάσκεψη της Βιέννης για τα Δυτικά Βαλκάνια, ανακοίνωσε σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τους υπουργούς από εννέα βαλκανικές χώρες, η Αυστριακή υπουργός Εσωτερικών, Γιοχάννα Μικλ-Λάιτνερ, του συγκυβερνώντος - με τους Σοσιαλδημοκράτες - συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος.

Στη Διάσκεψη, στην οποία -αποκλείοντας την Ελλάδα, κάτι που προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις και διπλωματικά διαβήματα της Αθήνας-, συγκάλεσαν εξωθεσμικά η ίδια και ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών, Σεμπάστιαν Κουρτς, επίσης του Λαϊκού Κόμματος, συμφωνήθηκε η λήψη από κοινού μέτρων για μία σημαντική μείωση της συνεχιζόμενης προσφυγικής ροής κατά μήκος της αποκαλούμενης διαδρομής των Βαλκανίων στην κατεύθυνση της Κεντρικής Ευρώπης.

Όπως ανέφερε η Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ, οι εκπρόσωποι της Αυστρίας, της Βουλγαρίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας, μαζί με εκείνους από τις δυτικοβαλκανικές χώρες , Αλβανία, Βοσνία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ και Σερβία, συντόνισαν τις παραπέρα ενέργειές τους στην προσφυγική πολιτική, με σκοπό μία κοινή στάση και μία από κοινού άσκηση πίεσης για μία ευρωπαϊκή λύση, κατά την αυριανή Σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στο κοινό ανακοινωθέν που υπογράφηκε κατά τη Διάσκεψη της Βιέννης, τονίζεται πως «θα πρέπει να μειωθεί δραστικά η μεταναστευτική ροή κατά μήκος της Διαδρομής των Βαλκανίων», ενώ η ίδια, η Αυστριακή υπουργός Εσωτερικών, έκανε λόγο για την ανάγκη διακοπής των μεταναστευτικών ροών, και ανακοίνωσε ότι συμφωνήθηκε η «πλήρης και εξ ολοκλήρου υποστήριξη της "Μακεδονίας"», καθώς επίσης ότι θα υπάρξει αύξηση σε 20, του αριθμού των Αυστριακών αστυνομικών στα σύνορά της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα.

Σύμφωνα με την Μικλ-Λάιτνερ, η συνέχιση του ταξιδιού στη διαδρομή των Βαλκανίων θα καθίσταται δυνατή μόνον για εκείνους που έχουν ανάγκη προστασίας και η διάκριση ως προς το ποιος ανήκει σε αυτή την ομάδα, θα είναι στη δικαιοδοσία των επί μέρους χωρών, ενώ εκείνοι που θα εισέρχονται με πλαστά έγγραφα θα απωθούνται. Στη Διάσκεψη συμφωνήθηκαν επίσης κοινοί κανόνες για την καταγραφή των προσφύγων.

Από την πλευρά του ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς, τόνισε εκ νέου στη συνέντευξη Τύπου, πως όλες οι χώρες που συμμετείχαν στη Διάσκεψη θα προτιμούσαν μία κοινή ευρωπαϊκή λύση, εξαιτίας όμως της έλλειψης μιας τέτοιας, είναι αναγκασμένες για λύσεις σε εθνικό επίπεδο.

Η Κομισιόν βρίσκεται σε διαμάχη με την Αυστρία

Κατά των εθνικών λύσεων τάχθηκε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μιλώντας σήμερα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. «Ενδεχόμενη εθνική λύση μόνο εμπόδια μπορεί να φέρει», σημείωσε ο ίδιος κατά τη διάρκεια της πρωτομιλίας του. Αναφερόμενος στις τελευταίες αποφάσεις της Αυστρίας, είπε πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε «διαμάχη» με την Αυστρία, ωστόσο αρνήθηκε πως υπάρχει συντονισμένη δράση εναντίον της, αναγνωρίζοντας τις μεγάλες προσπάθειές της. «Καταβάλλουμε προσπάθειες έτσι ώστε να υπάρξει μια λύση σε αυτό το ζήτημα», σημείωσε.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, ενημερώνοντας την ολομέλεια για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της περασμένης εβδομάδας υπογράμμισε τη σημασία της εφαρμογής του Σχεδίου Δράσης με την Τουρκία έτσι ώστε να μειωθεί ο αριθμός των αφίξεων. Στο πλαίσιο αυτό ανακοίνωσε ότι η ειδική συνάντηση των αρχηγών των κρατών και των κυβερνήσεων της ΕΕ με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 7 Μαρτίου, στην οποία, όπως ανέφερε, θα κριθεί «το μέλλον της Σένγκεν».

Επιπλέον, ο κ. Τουσκ επισήμανε πως πρέπει να αποφευχθεί η σύγκρουση των διαφορετικών σχεδίων, το αποτέλεσμα της οποίας μπορεί να είναι μόνο ο «διχασμός». «Δεν υπάρχει σχέδιο Α, Β, Γ. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», είπε ο Ντ. Τουσκ, ωστόσο προσέθεσε ότι «ευρωπαϊκή προσέγγιση δεν είναι μόνο οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες αλλά και οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις πρωτεύουσες».

«Πρέπει να βελτιώσουμε το συντονισμό, να συνεργαζόμαστε και τέλος να σεβαστούμε τους κανόνες και τους νόμους που έχουμε ψηφίσει από κοινού», σημείωσε ο Ντ. Τουσκ και συμπλήρωσε ότι οι κοινές αποφάσεις αφορούν τόσο τη μετεγκατάσταση όσο και την επαναφορά σε μία κατάσταση όπου όλα τα κράτη-μέλη σέβονται τον Κώδικα Συνόρων Σένγκεν. Για όλα αυτά, συνέχισε, θα χρειαστεί μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις επενδύοντας στη διάσωση της Σένγκεν και όχι στην κατάρρευσή της.

Τέλος, επισήμανε ότι η ΕΕ βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της και έκανε έκκληση να μην σταματήσει κανείς τις προσπάθειες για εξεύρεση λύσης.

Αναφορικά με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε με το Ηνωμένο Βασίλειο, για την αποφυγή του Brexit, οι δύο πρόεδροι αναφέρθηκαν στη δυσκολία των διαπραγματεύσεων, οι οποίες όμως κατέληξαν σε μια δίκαιη λύση. «Η ετυμηγορία ανήκει τώρα στους Βρετανούς πολίτες» δήλωσε ο Ντ. Τουσκ ενώ ανέφερε ότι, αν αυτή είναι αρνητική, τότε το μέλλον της ΕΕ θα αλλάξει για πάντα «επί τα χείρω». Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ εξέφρασε από την πλευρά του την πεποίθηση ότι το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος θα είναι θετικό.

.Το κατενάτσιο και ο αποκλεισμός

Στην πολιτική και την οικονομία συμβαίνει ό,τι και στο ποδόσφαιρο: η λάθος τακτική οδηγεί στην ήττα, που ενίοτε μεταφράζεται και σε οδυνηρό αποκλεισμό, είτε αυτό αφορά αθλητικές διοργανώσεις είτε την Ευρωζώνη ή τη Συνθήκη Σένγκεν. Αντί να κάνουμε μόνοι μας όλες τις αλλαγές –ή τουλάχιστον τις περισσότερες– των οποίων η αναγκαιότητα είναι προφανής σε όποιον έχει αίσθηση του πώς λειτουργούν οι οικονομίες, εμείς –πολίτες, κόμματα, μέσα ενημέρωσης– από την αρχή επιλέξαμε να ακολουθήσουμε τη στρατηγική της άρνησης και την τακτική των καθυστερήσεων. 

Για να χρησιμοποιήσω ποδοσφαιρικούς όρους, σε αντίθεση με άλλες ομάδες –την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο– που έτρεξαν, η δική μας Εθνική, με άλλον προπονητή και παίκτες κάθε φορά, έπαιζε συνεχώς καθυστέρηση, ενώ ήταν προφανές ότι έπρεπε να επιτίθεται. 

Στο πιο κρίσιμο ματς, στο οποίο καλώς ή κακώς δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να τρέξουμε και να παίξουμε γρήγορα, εμείς επιλέξαμε το καταστροφικό, όπως αποδείχθηκε, κατενάτσιο. Γνωρίζαμε ότι ξεκινήσαμε με το σκορ εις βάρος μας, από λάθη δικών μας παικτών αλλά και άλλους παράγοντες, ωστόσο ο διαιτητής, αν και αρχικά ήταν πολύ αυστηρός, αν όχι τιμωρητικός, στη συνέχεια, για δικούς του λόγους, ήταν μαζί μας. Δεν ήθελε να χάσουμε και να αποκλειστούμε. Ηθελε να σωθούμε και να παραμείνουμε στην πρώτη κατηγορία. 

Αρκεί να δίναμε κάποια δείγματα γραφής ότι το αξίζαμε. Να παίρναμε πρωτοβουλίες, να κάναμε σουτ, να σκοράραμε, να δείχναμε ότι κάνουμε αλλαγές σε παίκτες και σύστημα, ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας και λειτουργούμε διαφορετικά στο γήπεδο. Αλλά εμείς τίποτα. Παράπονα για όλους και για όλα: έφταιγε το γήπεδο, οι θεατές και, φυσικά, ο διαιτητής. Κλεισμένοι στην άμυνα επιμέναμε στο μόνο σύστημα που ξέραμε να παίζουμε: καθυστερήσεις. Ελπίζοντας, οι δυστυχείς, πως με τον τρόπο αυτό θα προκρινόμασταν. Αλλά, φυσικά, δεν ήρθαν έτσι τα πράγματα.

Πριν τελειώσει αυτό το δύσκολο ματς (της οικονομίας), άρχισε παράλληλα και ένα δεύτερο, ίσως ακόμη πιο δύσκολο (του προσφυγικού). Και πάλι η κοινή λογική οδηγούσε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να βιαστούμε, να βγούμε μπροστά. Ο χρόνος μετρούσε εις βάρος μας. Αλλά εμείς ξανά καθυστερήσεις. 

Οι σοβαροί παίκτες, από τους ελάχιστους που διαθέτει η ομάδα, το φωνάζουν ευθέως πλέον ότι πρέπει να τρέξουμε γιατί, αν καθυστερήσουμε κι άλλο, όχι απλά θα χάσουμε, αλλά θα «καούμε». Δεν ξέρω αν έχουμε τον χρόνο να «γυρίσουμε» τα παιγνίδια. Το βέβαιο είναι πως όσο παίζουμε καθυστέρηση, αποκλείεται να κερδίσουμε. 

Το πιο ανησυχητικό, δε, είναι πως ακόμη και αν αποφασίσουμε τώρα, ξαφνικά, να παίξουμε επίθεση, να τρέξουμε, ίσως να είναι ήδη πολύ αργά. Είναι ορατός ο κίνδυνος της συντριβής και στα δύο ματς και του αποκλεισμού και από τις δύο κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Θα είναι ένα βαρύ πολιτισμικό σοκ για όλους τους Ελληνες που θεωρούσαν ως δεδομένο ότι η Ελλάδα θα έπαιζε πάντα στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.  

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ

.Ανάμεσα σε δύο στρόφιγγες

Εχει απόλυτο δίκιο ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης. «Οι πρόσφυγες δεν τρώνε ανθρώπους». Για το αντίστροφο όμως δεν είμαστε βέβαιοι. Δεν μας επιτρέπουν τα γεγονότα να είμαστε βέβαιοι. Για πολλούς, είτε στην πολιτική κορυφή κάποιων χωρών βρίσκονται είτε στην κοινωνική βάση τους, οι πρόσφυγες έχουν ήδη αποδειχθεί αναλώσιμοι, εδώδιμοι, θυσιαστέοι.

 Μια αμελητέα ποσότητα, αφού καμιά αξία δεν έχει αυτή καθεαυτήν. Είναι μια μάζα που τα αισθήματά της δεν μετράνε, οι δε ελπίδες της «για μια καλύτερη ζωή» μόνο τον καγχασμό προκαλούν όσων ήδη απολαμβάνουν αυτήν την καλύτερη ζωή. Τη σημασία της την αποκτά μόνο αν οι παίκτες της γεωπολιτικής την εντάξουν στους σχεδιασμούς τους.

Για να ευοδωθούν οι σχεδιασμοί αυτοί, δεν είναι πια αναγκαίο να φαγωθούν ή να θυσιαστούν τμήματα των ημετέρων δυνάμεων, οι άσημοι στρατιώτες δηλαδή, όπως συμβαίνει στις τυπικές συγκρούσεις μεταξύ χωρών. Οι πρόσφυγες, ως αλλοεθνείς, συχνά δε και αλλόπιστοι, είναι ένα εξαιρετικό υποκατάστατό τους· καθότι ανέξοδο. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πιόνια που μετακινούνται πάνω στους χάρτες από τους αλληλοαπειλούμενους και αλληλοεκβιαζόμενους σκακιστές-στρατάρχες. 

Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει στις διμερείς ή πολυμερείς συναντήσεις κορυφής, στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, τη Γενεύη, τη Βιέννη ή την Αγκυρα, με αντικείμενό τους την ανακωχή στον συριακό πόλεμο, την κατανομή των προσφύγων στις ευρωπαϊκές χώρες ή τις υποχρεώσεις της Τουρκίας και το ακριβές περιεχόμενο της ανταμοιβής της για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της αυτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις συναντήσεις αυτές έχει ήδη καταπέσει ένα από τα ισχυρότερα μεταναζιστικά ταμπού, η απειλητική αναφορά σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται στους μεγάλους παίκτες. Ποτέ δεν συγκαταλεγόταν. Δεν έχει την έκταση της Τουρκίας, το πληθυσμιακό της μέγεθος και τον διπλωματικό κυνισμό της, ο οποίος επί Ερντογάν αποκτά όλο και περισσότερα από τα γνωρίσματα που διέπουν το σύνδρομο μεγαλείου. Στο προσφυγικό-μεταναστευτικό η χώρα μας είναι απλώς ένας αγωγός, ανάμεσα σε δύο στρόφιγγες που δεν τις ελέγχει η ίδια.

 Η στρόφιγγα εισόδου, στην Ανατολή, βρίσκεται στην απόλυτη διάθεση της τουρκικής κυβέρνησης· την ανοιγοκλείνει κατά βούληση, ανάλογα με το τι την εξυπηρετεί κάθε στιγμή, η επίδειξη καλής διαγωγής, με τη μερική ανάσχεση των ροών, ή ο τσαμπουκάς, με την απαθή (αν όχι διευκολυντική) αντιμετώπιση των κυκλωμάτων των διακινητών. 

Αλλά και την κίνηση της στρόφιγγας εξόδου, στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, ελάχιστα μπορεί να την επηρεάσει η Ελλάδα. Η γειτονική χώρα δείχνει να εκμεταλλεύεται την τωρινή συγκυρία σαν σπουδαία ευκαιρία για την προώθηση των γενικότερων συμφερόντων της, εξ ου και η εκδούλευση που προσφέρει στις χώρες του Βίζεγκραντ και των Δυτικών Βαλκανίων.

Ασχετα με το τι κάνουν οι άλλοι, η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να τιμά τις συμφωνίες που υπογράφει. Εστω για να γίνεται οδυνηρά σαφέστερη η απουσία ηθικής και δικαίου στα μέτωπα της διεθνούς πολιτικής. 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.Προς ΝΔ: Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δεν γίνεται

Επιτέλους, ο Κυριάκος ξύπνησε; Ή μήπως απλά είναι στρατηγική και μακρόπνοο σχέδιο;

Είμαστε από τους πρώτους στο Antinews που άσκησαν κριτική στον κ. Μητσοτάκη για τη δήλωση που έκανε ότι δεν βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός. Γράψαμε τότε ότι βιάζεται η Ελλάδα και δεν μπορεί να περιμένει. Φαίνεται ότι το κατάλαβε καλά ο Κυριάκος ότι η λογική του ώριμου φρούτου θα καταστρέψει τη χώρα και δεν είναι καλό για ένα κόμμα εξουσίας να περιμένει πότε η κυβέρνηση θα αυτοκτονήσει. Έτσι στη συνέντευξη που έδωσε στον Ν. Χατζηνικολάου είπε το αυτονόητο. Ότι δηλαδή οι καθαρές λύσεις είναι η μοναδική διέξοδος όταν μια κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά της. Τόνισε συγκεκριμένα:

«Σε μία προηγούμενη συνέντευξη μου, είπα και κατηγορήθηκα για αυτό ότι δεν βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός. Δεν έχω καμία ιδιαίτερη πρεμούρα να καθίσω στην καρέκλα. Δε θέτει κανείς σήμερα ζήτημα οικουμενικής. Ο κ. Τσίπρας λέει πως αισθάνεται άνετα με την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία. Ο κ. Τσίπρας επέλεξε να κυβερνήσει με τον κ. Καμμένο, ενώ θα μπορούσε να επιλέξει άλλους, για να συγκυβερνήσει. Διαχειρίζεται κρίσιμα ζητήματα με μεγάλη ανευθυνότητα.

 Έχει δείξει πως δε μπορεί να ολοκληρώσει την αξιολόγηση. Θέτει σε εφαρμογή ένα παράλληλο πρόγραμμα άλωσης του κράτους. Έχω ένα πλαίσιο συνεννόησης και αφορά στα εθνική θέματα. Δε μπορεί να υπάρξει σε άλλα ζητήματα. Μας χωρίζει άβυσσος ως προς την ουσία των πολιτικών που θέλουμε να εφαρμόσουμε. Με ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ δε μπορούμε να συγκυβερνήσουμε. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον κ. Τσίπρα", σημείωσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

«Εμένα με ενδιαφέρει αυτό το οποίο είναι εθνικά ωφέλιμο και χρήσιμο, δεν πιστεύω ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για μία συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ και με τον κ. Τσίπρα. Κάθε μέρα που περνάει μέσα από τις συμπεριφορές αυτής της κυβέρνησης και μέσα από αυτά τα οποία βλέπω εμπεδώνεται αυτή η πεποίθηση μου, ότι δεν μπορούμε να συγκυβερνήσουμε με τον κ. Τσίπρα και προτιμώ τις καθαρές λύσεις» πρόσθεσε.

«Δεν το γνωρίζω αν θα πάμε σε εκλογές. Εάν η κυβέρνηση χάσει την εμπιστοσύνη στη Βουλή, θα ενεργοποιηθούν οι προβλέψεις του Συντάγματος. Μεταξύ οικουμενικής και κυβέρνησης διαλέγω τις εκλογές. Δε μπορεί να δουλέψει στην πράξη μια οικουμενική κυβέρνηση. Εάν σήμερα ο κ. Τσίπρας χάσει τη δεδηλωμένη, αυτό θα συμβεί γιατί βουλευτές του δε θα τον στηρίξουν. Τι σας κάνει να πιστεύετε πως αυτό που δε θα ψηφίσουν με τον κ. Τσίπρα θα το ψηφίσουν με μία οικουμενική; Δε βιάζομαι να γίνω πρωθυπουργός. Με ενδιαφέρει το εθνικά ωφέλιμο», είπε.

Εδώ κάπως μας τα χαλάει αφού σε μια προσπάθεια να δείξει ότι δεν είναι βουλιμικός με την εξουσία απλά χρησιμοποιεί ένα οξύμωρο σχήμα. Προτιμά τις εκλογές αλλά δεν βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός. Δηλαδή; Αν γίνουν εκλογές η ΝΔ τι θα κάνει; Δεν θα πάει για να νικήσει επειδή δεν βιάζεται ο Κυριάκος; Είτε θέλει τις εκλογές είτε ας κάνει Οικουμενική να βρεθεί κάποιος να ξεκολλήσει τη χώρα.

Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τι πιστεύει και να μην παίζει διπλό παιχνίδι. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δεν γίνεται.

Δεν γίνεται να μην αποκλείεις τις εκλογές αλλά να μη βιάζεσαι και να είσαι χαλαρός στην αντιπολίτευση. Δεν γίνεται να λες ότι ο Τσίπρας είναι ανίκανος να κυβερνήσει αλλά εσύ ο ίδιος να μην τον τσακίζεις στην αντιπολίτευση όπου τον βρεις και να τον αφήνεις να σε κατατροπώνει στη Βουλή.

Δεν γίνεται να θες ένα κεντρώο, φιλελέ κόμμα αλλά να θέλεις και τη δεξιά πτέρυγα της ΝΔ. Όλα μαζί δεν γίνονται και κάποτε ο Κυριάκος πρέπει να ξεκαθαρίσει στο κόμμα του τι θέλει, αφού το ξεκαθαρίσει στο μυαλό του.

.Παρίας των Βαλκανίων

Για αυτήν την κυβέρνηση, εδώ και ένα χρόνο, ισχύουν δυο παραδοχές:

H πρώτη παραδοχή είναι πως αυτή η κυβέρνηση διέπεται από έντονη αναβλητικότητα όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσει και συνήθως απεκδύεται της ευθύνης, μετακυλώντας την στους πολίτες.

Η δεύτερη παραδοχή είναι πως για όλα τα τραγικά λάθη της πάντα φταίνε οι άλλοι.

Το ζήσαμε με την διαπραγμάτευση -πιθανότατα να το ξαναζήσουμε- το βιώνουμε τώρα και με την διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.

Την ώρα που η κατάσταση με τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται παγιδευμένοι στη χώρα μας έχει φτάσει στο απροχώρητο και απειλεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η κυβέρνηση κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Επιρρίπτει τις ευθύνες σε όλους τους άλλους.

Αυτή τη φορά, ο… κακός της υπόθεσης είναι η Αυστρία, που συγκαλεί την Τετάρτη σύσκεψη των χωρών της προσφυγικής οδού των Δυτικών Βαλκανίων, στην οποία όμως δεν είναι καλεσμένη η χώρα μας. Πρακτικά, η κίνηση αυτή της Αυστρίας δείχνει πόσο απομονωμένη είναι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, καθώς η Αυστρία δεν είναι μία από τις χώρες της λεγόμενης «τετράδας του Βίσεγκραντ», όμως φαίνεται να βλέπει με συμπάθεια τις θέσεις της περί κλεισίματος των ελληνικών συνόρων. Για την κυβέρνηση, πάλι, η κίνηση της Αυστρίας είναι ένα «πραξικόπημα».

Και προς Θεού, δεν πάμε να εξωραΐσουμε τη στάση της Αυστρίας.

Είμαστε όμως «οπαδοί» της ρεαλιστικής σχολής σκέψης στις διεθνείς σχέσεις, στο πλαίσιο της οποίας τα κράτη κινούνται με βάση το συμφέρον τους.

Όπως και να έχει ζημιωμένη είναι η χώρα που πλέον αρχίζει και μετατρέπεται σε «παρία των Βαλκανίων».

Την ίδια στιγμή που οι σχέσεις της Ελλάδας με την Αυστρία μπαίνουν στον «πάγο», η κατάσταση σε Ειδομένη και Πειραιά πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, καθώς οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες δεν έχουν αυτή τη στιγμή καμία δίοδο προς την κεντρική Ευρώπη, κι έτσι είναι αναγκασμένοι να μείνουν στη χώρα μας μέχρι να αλλάξουν τα δεδομένα – όμως θα αλλάξουν τα δεδομένα; Θα ανοίξουν τα σύνορα με τα Σκόπια (τα οποία υποτίθεται πως θα έμεναν ανοιχτά μέχρι τουλάχιστον τις 6 Μαρτίου);

Θα δεχθούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες να κάνουν αυτά που έχουν συμφωνήσει, να υποδεχθούν δηλαδή στο έδαφός τους πρόσφυγες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα; Θα τηρήσει η Τουρκία τις δεσμεύσεις της, τη στιγμή που όλοι συμφωνούν πως το «κλειδί» για τη μείωση των προσφυγικών ροών το κρατά σφιχτά η Άγκυρα;

Ερωτήσεις που χρήζουν μάλλον ζοφερές απαντήσεις όσο αυτή η κυβέρνηση παραμένει στο τιμόνι της χώρας.

Μήπως λοιπόν ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, οφείλει να αναθεωρήσει την προσέγγισή του, ότι «δεν χωρά αντιπολίτευση στο μεταναστευτικό»;

Είναι αυτονόητο ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα, είναι ένα εθνικό θέμα, αλλά, είναι επίσης σαφές, πως αυτή η κυβέρνηση μόνο εθνικά δεν μπορεί να το χειριστεί.

.Η Ελλάδα απείλησε με βέτο την ΕΕ αν κλείσουν τα σύνορα ως τις 6 Μαρτίου

Η Ελλάδα ζήτησε από όλους τους ευρωπαίους εταίρους της να μην κλείσουν τα σύνορά τους ως τις 6 Μαρτίου, οπότε και θα γίνει η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής με την συμμετοχή της Τουρκίας.

Η Ελλάδα απείλησε ότι θα θέσει βέτο στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο Αλέξης Τσίπρας είχε έντονους διαλόγους με τον Τσέχο ομόλογό του και σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές ξεκαθάρισε:

«Φέρτε μου να υπογράψω ό,τι θέλετε αλλά δεσμευτείτε ότι δεν θα κλείσουν τα σύνορα τη Δευτέρα. Αλλιώς δεν έχει κείμενο συμπερασμάτων. Δεν πρόκειται να δεχτώ να υπάρχει αλληλεγγύη μόνο στο Βορειοδυτικό άκρο της Ευρώπης κι όχι στο Νοτιοανατολικό άκρο».

Ο Ελληνας Πρωθυπουργός απευθύνθηκε και στον βρετανό Πρωθυποτργό Ντέιβιντ Κάμερον: «Θα βοηθήσω τον Ντέιβιντ να έχει κάτι στις βαλίτσες του, όταν επιστρέψει στη Βρετανία, αλλά αυτός έχει να διαχειριστεί την κατάσταση το Σεπτέμβριο, ενώ εμείς, άμεσα» είπε.

Στο πλούσιο παρασκήνιο της Συνόδου Κορυφής διεξάγονται δύο παράλληλες διεργασίες: Η μια για το Brexit και η άλλη για το προσφυγικό. Για το θέμα των προσφυγικών ροών έχουν πέσει όλοι επάνω σε Σλοβενία και Αυστρία, προκειμένου να «μαλακώσουν» την στάση τους. Η Μέρκελ, ο Τουσκ, ο Γιούνγκερ και ο Ρούτε έχουν αναλάβει το «πρεσάρισμα» των δύο χωρών.

«Ζητάμε μια ομόφωνη απόφαση στο γεγονός ότι κανένα κράτος δεν θα κλείσει μονομερώς τα σύνορά του ως τις 6 Μαρτίου… σε διαφορετική περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση δεν θα αποδεχθεί το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου» δήλωνε πηγή στο γαλλικό πρακτορείο.
Η άφιξη 1 εκατ. προσφύγων και μεταναστών επιπλέον στην Ευρώπη, το 2015, έκανε ορισμένα κράτη της κεντρικής Ευρώπης να αντιδράσουν και να θέσουν κανονισμούς στα σύνορά τους.
Από την πλευρά της η Ελλάδα, βασική πύλη εισόδου των μεταναστών, φοβάται ότι αυτές οι χιλιάδες μετανάστες θα εγκλωβιστούν στο έδαφός της αν κλείσουν μονομερώς τα σύνορα.

Την Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου, η Αυστρία δεν δέχεται πλέον παρά 80 αιτούντες άσυλο καθημερινά, καθώς και 3,200 άτομα τράνσιτ. Ολοι αυτοί οι μετανάστες οφείλουν να παρουσιάζονται στο φυλάκιο Spielfeld, το οποίο βρίσκεται στα σύνορα με τη Σλοβενία και όπου βρίσκεται ένα ειδικό σώμα αστυνομικών. «Αν η Αυστρία κλείσει τα σύνορά της, θα υπάρξει ντόμινο προς τα δικά μας σύνορα» εξήγησε ελληνική πηγή στο πρακτορείο.
«Η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ δεσμεύτηκε να μην αλλάξει τη θέση της ως τις 6 Μαρτίου. Ζητάμε και από τις άλλες χώρες να κάνουν το ίδιο» πρόσθεσε ανώνυμα η ελληνική πηγή.

Δείπνο απόψε στις Βρυξέλλες

Τόσο το προσφυγικό όσο και το θέμα του Brexit αναγκάζουν τους ευρωπαίους ηγέτες να συνεχίσουν τη Σύνοδο απόψε, Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου, σε ένα δείπνο, ένα « english dinner », γύρω στις 20:00 τοπική ώρα Βρυξελλών.

Le Monde: Η Ελλάδα απείλησε με βέτο και για το Brexit!

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde έχει πρώτο θέμα στην online έκδοσή της το ελληνικό βέτο. Αναφέρει μάλιστα ότι ο Αλέξης Τσίπρας εξήγησε σαφώς στον Ολάντ και την Μέρκελ, στην συνάντηση που είχαν το πρωί της Παρασκευής, και η οποία κράτησε 1,5 ώρα, ότι θα μπλοκάρει κάθε συμφωνία ακόμη και για το Brexit αν δεν εισακουστεί.
Και προσθέτει η Le Monde:
Η Ελλάδα φοβάται περισσότερο από όλα ότι η γειτονική της ΠΓΔΜ κλείσει εντελώς τα σύνορά της, πράγμα που σημαίνει ότι χιλιάδες μετανάστες θα μπλοκαριστούν στο ελληνικό έδαφος, την ώρα που όλο και περισσότεροι καταφθάνουν στα νησιά του Αιγαίου.

Σήμερα, μόνο οι Σύροι, Αφγανοί και Ιρακινοί επιτρέπεται να περάσουν τα σύνορα της Ειδομενής, στα βόρεια της Ελλάδας, ενώ οι υπόλοιποι ωθούνται πίσω από την σκοπιανή αστυνομία, η οποία υποστηρίζεται από αστυνομίες της Ουγγαρίας, της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Σερβίας και της Σλοβακίας.
Ωστόσο, η Ελλάδα, βυθισμένη ήδη σε μια οικονομική κρίση εδώ και 6 χρόνια, δεν έχει ούτε τα μέσα ούτε τις υποδομές να φιλοξενήσει, να θρέψει και να περιθάλψει επί μακρόν τόσους μετανάστες. 

Η Ελλάδα κατηγορήθηκε από τις Βρυξέλλες, στα τέλη Ιανουαρίου ότι παραμελεί τις υποχρεώσεις της στη διαχείριση των εξωτερικών της συνόρων και απειλήθηκε με έξοδο από την ζώνη Σένγκεν. Αναγκάστηκε τότε να πολλαπλασιάσει τις προσπάθειες για να ετοιμάσει τα Hot spots που η ΕΕ της ζητάει από τον περασμένο Νοέμβριο.