Είναι αναμφισβήτητη συμβατική υποχρέωσή μας η
τήρηση των διαλαμβανόμενων στη μνημονιακή συμφωνία όρων. Αλλά είναι επίσης
αναμφισβήτητο ότι οι μέχρι τώρα επιδόσεις μας έχουν υπερβεί και τους
προγραμματισμούς αλλά και τις προσδοκίες των εταίρων μας, όπως οι ίδιοι έχουν,
άλλωστε, επανειλημμένα αναγνωρίσει.
Δικαιούμαστε, κατά συνέπεια, να θεωρούμε
ότι σ' αυτή τη συνεργασία δεν αποτελούμε άβουλα εκτελεστικά όργανα αλλά ότι
έχουμε τη δυνατότητα ν' αποφασίζουμε για θέματα που αντικειμενικά τα γνωρίζουμε
καλύτερα από τους εκπροσώπους των δανειστών.
Καλό θα είναι, κατά συνέπεια, τώρα που η
πεντάχρονη συνεργασία φτάνει στο τέλος της, να επιδειχθεί και από τις δύο
πλευρές το αναγκαίο αίσθημα ευθύνης, έτσι ώστε να υπάρξει τελικά το καλύτερο
δυνατό αποτέλεσμα.
Και ο μοναδικός τρόπος για να συμβεί αυτό είναι εμείς μεν να
τηρήσουμε τις μεταρρυθμιστικές δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, οι δε τροϊκανοί
να πάψουν να θεωρούν ότι δικαιούνται να παρεμβαίνουν και να επιβάλλουν απόψεις
που ή δεν πρόκειται να έχουν θετικά αποτελέσματα ή ενδέχεται να προκαλέσουν
παρενέργειες με ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές επιπτώσεις.
Οπως είναι ο αριθμός των δόσεων για τις
ληξιπρόθεσμες οφειλές, που αποφάνθηκαν ότι θεωρούν υπερβολικές τις 100, όταν οι
προηγούμενες ρυθμίσεις κρίθηκαν αναποτελεσματικές. Ή η επιμονή που δείχνουν για
την προώθηση των μαζικών απολύσεων, σε μια χώρα που η ανεργία σημειώνει
πανευρωπαϊκό ρεκόρ κοντά στο 27%.
Εχουμε επιτύχει πολλά. Φτάσαμε στο πρωτογενές
πλεόνασμα, βγήκαμε από την ύφεση, χτυπήσαμε την πόρτα των αγορών. Και τα
καταφέραμε συντομότερα απ' όσο οι εταίροι μας υπολόγιζαν και ανέμεναν. Καλό θα
είναι να καταλάβουν ότι δεν έχουν σε όλα δίκιο. Και να φερθούν ανάλογα, ώστε να
μη δημιουργούνται προβλήματα χωρίς λόγο.
