26.04.1956, Αμφίπολη:
"Άρχισαν συστηματικές ανασκαφές στην Αμφίπολη σ' ένα μεγάλο νεκροταφείο
για να προστατευτεί η περιοχή από την αρχαιοκαπηλία. Πήρα την απόφαση να
αρχίσω, παρά τις αδυναμίες, για να διασωθεί το καταπληκτικό πλήθος των
κτερισμάτων. Ο τόπος ήταν γεμάτος σκάμματα και τομείς αρχαιοκαπήλων".
Έτσι περιγράφει, στο ημερολόγιό του, ο αρχαιολόγος Δημήτρης
Λαζαρίδης την αναγκαιότητα της έναρξης ανασκαφών στην Αμφίπολη και την προστασία
της περιοχής από την Αρχαιολογική Εταιρεία, προκειμένου να χαρακτηριστεί άμεσα
τότε, αρχαιολογικός χώρος, έτσι ώστε να βάλει "φρένο" στους
αρχαιοκάπηλους, που πρόλαβαν πριν από αυτόν να ξεκινήσουν τις
"εκσκαφές" και να συλήσουν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.
«...Στην Αμφίπολη ήρθαμε με την οικογένειά μου,
όταν ήμουν επτά ετών» θα θυμηθεί ο 82χρονος, σήμερα, Κ.Ε. που εξιστορεί στο
ΑΠΕ-ΜΠΕ πώς μπήκε ο ίδιος στο "βασίλειο" της (παράνομης) συλλογής
αρχαίων αντικειμένων, που αφθονούσαν, όχι μόνο στους αρχαιολογικός χώρους της
Αμφίπολης, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.
Η ζωή του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας, θα
μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. Ακόμα και σήμερα,
στα βαθιά γηρατειά, η καρδιά του "χορεύει" κάτω από το στήθος, όταν
μιλάει για το παρελθόν και τις (παράνομες) ανασκαφικές δραστηριότητές του.
Έφτασε για να σκάψει, από τις Σέρρες μέχρι και
στις Μυκήνες, ενώ -όπως λέει, γελώντας- στη Βεργίνα έσκαψε πριν από τον Μανόλη
Ανδρόνικό...
