Η νοσταλγία έχει δυο
όχθες για όσους βίωσαν την προσφυγιά. «Οι άνθρωποι είναι σαν τα πουλιά, σήμερα
ζουν εδώ κι αύριο μπορεί να αναγκαστούν να πάνε αλλού. Εγώ είμαι Τούρκος,
γεννήθηκα όμως σ΄ αυτή τη γη, στην Ελλάδα, στα Γιάννενα. Οι παππούδες μου
ζήσανε 400 χρόνια μαζί με τους Έλληνες.
Εδώ είναι η πατρίδα μου απ΄ όπου
αναγκάστηκα να φύγω το 1924 με την Ανταλλαγή των Πληθυσμών και να πάω στην
Τουρκία στο Πέντικ. Κι ήμουνα δυο φορές ξένος, ξένος και στην Ελλάδα, ξένος και
στην Τουρκία» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λουτφί Καράνταγ, ένας «νέος» ηλικίας 101
ετών, που εδώ και χρόνια έρχεται ξανά και ξανά στην χώρα όπου γεννήθηκε,
προσπαθώντας να κορέσει την νοσταλγία του.
Η έκθεση διοργανώθηκε
από το Ίδρυμα Ανταλλαγέντων Λοζάνηςπου, που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη και
αποσκοπεί στην αλληλογνωριμία των δύο πληθυσμών που μοιράστηκαν τη δραματική
εμπειρία της υποχρεωτικής μετανάστευσης από τη γενέθλια
γη.
«Πρόκειται για μια έκθεση που ξεδιπλώνει αφηγήσεις και
αποτυπώνει τον βαθύτατο πόνο της υποχρεωτικής εγκατάλειψης της πατρικής εστίας
και δικαίως φιλοξενείται στην πόλη που απέκτησε το οδυνηρό προσωνύμιο
«Θεσσαλονίκη, η πρωτεύουσα των προσφύγων".
