Φαίνεται ότι η ΔΗΜΑΡ επιλέγει οριστικά τον δρόμο
της πολιτικής μοναξιάς εν όψει των επικείμενων πολιτικών εξελίξεων. Οπως
συμβαίνει σε όλα τα πράγματα στη ζωή, η επιλογή της θα κριθεί εκ του
αποτελέσματος. Δυστυχώς, οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Ούτε οι «αριθμητικοί» ούτε
οι στρατηγικοί.
Τι λένε οι αριθμοί; Στις εκλογές του Ιουνίου 2012, το εκλογικό
ποσοστό της ΔΗΜΑΡ ήταν 6,3%. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis που
δημοσίευσε το «Εθνος της Κυριακής», σήμερα αποσπά 2,5% στην πρόθεση ψήφου και
3,7% στην εκτίμηση ψήφου.
Δηλαδή, με τη γλώσσα των αριθμών, η ΔΗΜΑΡ έχει χάσει
τη μισή της εκλογική δύναμη μόλις σε ένα 18μηνο. Υπάρχει μια εξήγηση, ένας
προβληματισμός από τα στελέχη της για τις αιτίες της πρόωρης συρρίκνωσης;
Ακούγονται προτάσεις αναστροφής της πορείας από την ηγεσία της; Δυστυχώς, από
τις συζητήσεις στην ΚΕ, που συνεδρίασε το Σαββατοκύριακο, το μόνο που προκύπτει
είναι η παλιά κακοδαιμονία της Αριστεράς: για όλα φταίνε οι άλλοι...
Φοβικές ασκήσεις κομματικής οριοθέτησης, αναθέματα στο
«τοξικό» ΠΑΣΟΚ, στον «κακό» Βενιζέλο, στην «επάρατο» κυβέρνηση και στο τέλος
όλοι μαζί να τραγουδήσουμε το ρεφρέν «πιο καλή η μοναξιά».
Δεν άκουσα στελέχη
της ηγεσίας να προβληματίζονται πώς στο καλό ένα κόμμα που ξεκίνησε με
δημοσκοπικά ποσοστά της τάξης του 20%, επαγγέλθηκε να σπάσει τον δικομματισμό
της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, άντεξε στην πόλωση των εκλογών του 2012, σήμερα απλώς να
δίνει τη μάχη της εκλογικής επιβίωσης.
Πώς έγινε και από τους εναπομείναντες
«συντρόφους» το ένα τρίτο αλληθωρίζει προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το άλλο ένα τρίτο
προς την «τοξική» Κεντροαριστερά των «58».
Κυρίως με εξέπληξε η αμεριμνησία για την επόμενη
μέρα των εθνικών εκλογών, αν και εφόσον η ΔΗΜΑΡ εκπροσωπείται στη νέα Βουλή.
Αν
ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα, η ΔΗΜΑΡ θα στηρίξει μια «κυβέρνηση της Αριστεράς»;
Αν η ΝΔ καταφέρει να κυριαρχήσει, θα στηρίξει η ΔΗΜΑΡ μια κυβερνητική
πλειοψηφία ή θα πηγαίνουμε σε εκλογές μέχρι τελικής εξαφάνισης; Η έλλειψη σαφών
απαντήσεων σημαίνει πολιτικό μετεωρισμό και βαθύ στρατηγικό κενό.
