.Πώς μπορείτε να κρυφτείτε από τους νεκρούς;

Αυτή η ξετσιπωσιά που έχει η κυβέρνηση είναι χωρίς προηγούμενο. Η ασέβεια προς τους 94 νεκρούς (που θα φτάσουν δυστυχώς τους 100 ίσως και παραπάνω) είναι κάτι που μας ξεπερνά.

Δεν είναι μία ατυχής δήλωση ή ένα λεκτικό λάθος. Είναι μια σειρά από απίθανους τύπους που είναι και υπουργοί και που δεν έχουν ίχνος σεβασμού σ’ αυτούς τους ανθρώπους που κάηκαν, που πνίγηκαν, ή ακόμη και σε όσους γλίτωσαν αλλά οι εφιάλτες θα τους κυνηγάνε μια ζωή.

Μα καλά. Όλοι τους έχουν παιδιά, έχουν συγγενείς, έχουν ανθρώπους ευαίσθητους και εύθραυστους. Όλοι, και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι με αδυναμίες. Γιατί αυτοί οι τύποι που μας κυβερνούν δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό στο να προσβάλουν με τον χειρότερο τρόπο ακόμη και νεκρούς;

Ο Καμμένος τους λέει ότι φταίνε οι νεκροί που κάηκαν. Ο Τσίπρας δεν ζητά ούτε μια συγγνώμη, δεν δείχνει καν να νοιώθει την εθνική τραγωδία.

Η Ρένα Δούρου είχε εξαφανιστεί και μόλις εμφανίστηκε απλά έκανε δηλώσεις του στυλ «είχα προτείνει Εθνική Σχολή Πολιτικής Προστασίας». Μια Σχολή που όμως είχαν ιδρύσει οι κακοί Σαμαροβενιζέλοι και η προοδευτική αριστερά ποτέ δεν στήριξε και δεν ενίσχυσε.

Ο Κουβέλης παίρνει μια ζυγαριά και βάζει από τη μια 92 νεκρούς και από την άλλη την έξοδο από το μνημόνιο.

Σε μια λογική «λυπάμαι για τους νεκρούς αλλά βγαίνουμε από την κρίση», και η ορντινάτσα της ψευτοαριστεράς παίρνει θέση. Ούτε δάκρυα, ούτε συγκίνηση από τους προοδευτικούληδες. Ποιος; Ο μπάρμπα Φώτης που έφυγε από την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ γιατί εξοργίστηκε με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Εκεί βρήκε φιλόξενη αγκαλιά και σε κάτι σφουγκοκω… ριους της δημοσιογραφίας, προπαγανδιστές της κυβέρνησης.

Πήγε να μας πει ότι ναι, έρχεται και η έξοδος από το μνημόνιο οπότε τι ασχολούμαστε με 92 νεκρούς;

Ό,τι είπε και ο Πολάκης δηλαδή, αλλά από αυτόν περιμένουμε και χειρότερα.

Μα είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να αισθανόμαστε εμείς ανείπωτη θλίψη και να μην μπορούμε να ξεχάσουμε και η πολιτική ηγεσία να δείχνει τόσο αναίσθητη, τόσο άθλια και βρόμικη;

Μπορούμε να μιλάμε για οικονομία, ανάπτυξη, μνημόνια όταν τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι παππούδες μας έχασαν τη ζωή τους στο Μάτι;

Μπορούμε να ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο πέραν από το να πληρώσουν οι αυτουργοί του εγκλήματος;

Αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα ξανασταθούν στη ζωή τους αυτοί οι άνθρωποι, βλέπουμε την αθλιότητα της κυβέρνησης να κυριεύει τα πάντα;

Μόνο εμείς αισθανόμαστε ντροπή για τους νεκρούς και τους συγγενείς τους; Μόνον εμείς δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι και να συνεχίσουμε τη ζωή μας; Μόνον εμείς ακούμε τη λέξη Μάτι και βάζουμε τα κλάματα γιατί είδαν πολλά τα μάτια μας;

Και ο Τσίπρας να το παίζει νέος… Τρίτσης αντί να συγκλονιστεί από την τραγωδία και να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του;

Ρε αλήτες, το βλέμμα των δίδυμων κοριτσιών δεν στοιχειώνει τα όνειρά σας;

Πώς μπορείτε να κρυφτείτε από τους νεκρούς; Πώς μπορείτε να συνεχίζετε τη ζωή σας σαν να μη συμβαίνει το παραμικρό;

.Το AfD ανακατεύει την σούπα της γερμανικής πολιτικής…

Την δεκαετία του 1980, με τον ψυχρό πόλεμο σε πλήρη εξέλιξη, το κυρίαρχο ρεύμα στην Νότια Ευρώπη ήταν η σοσιαλδημοκρατία, με το Πασόκ να παίρνει την εξουσία στην Ελλάδα, τον Μιτεράν να γίνεται πρόεδρος της Γαλλίας, τον Σοάρες και άλλους σοσιαλδημοκράτες να εκλέγονται στην Πορτογαλία κλπ. Αντίθετα, στην Αμερική εκλέγονταν ο «δεξιός» Ρέιγκαν, και στην Βρετανία η εξίσου «δεξιά» Θάτσερ.

 Τα όποια εθνικιστικά και «ακροδεξιά» κόμματα της εποχής ήταν σχεδόν ανύπαρκτα, ακόμη και σε δημοσκοπικό επίπεδο. Κι αυτό οφείλονταν στις εντελώς διαφορετικές πολιτικές, οικονομικές, και άλλες συνθήκες που επικρατούσαν τότε...

 Σήμερα, με τον ψυχρό πόλεμο να αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση, την ΕΣΣΔ και τον κομμουνισμό να έχουν διαλυθεί στα εξ ων συνετέθησαν, οι προτεραιότητες των λαών έχουν αλλάξει, κυρίως μετά την μαζική εισροή Μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων στην άλλοτε αμιγώς χριστιανική και λευκή Ευρώπη, με αποτέλεσμα να βλέπουμε παντού την ανάδυση «ακροδεξιών» «λαϊκίστικων» κομμάτων, με πιο κοντινό μας παράδειγμα την Χρυσή Αυγή που ενώ μέχρι πρότινος συγκέντρωνε το 0.5% (κι αυτό αν) των ψήφων, σήμερα αποτελεί μια μόνιμη παρουσία στο κοινοβούλιο την οποία μάλιστα έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε φυσιολογική… Κάτι, που αν μου το έλεγε κανείς πριν από 6-7 χρόνια ότι θα συμβεί, θα γελούσα ως το πρωί.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, π.χ. στην Πολωνία, στην Ολλανδία και στην Αυστρία, με πιο τρανταχτά παραδείγματα το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν, την νίκη του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και την πρόσφατη «θριαμβευτική» είσοδο στη γερμανική βουλή του ακροδεξιού AfD με ποσοστό σχεδόν 13%. Μια εξέλιξη, που με δεδομένη την ηγετική παρουσία της Γερμανίας στην ΕΕ, αλλάζει άρδην το παιχνίδι και δημιουργεί νέα δεδομένα τα οποία είναι πολύ πιθανό να επηρεάσουν ακόμη κι εμάς, αυτή την «οικονομική παρανυχίδα» του ευρωπαϊκού κορμού.  

Πρόκειται για ένα νέο κόμμα, που ιδρύθηκε μόλις πριν από πέντε χρόνια, κυρίως από διάφορους διανοούμενους σκεπτικιστές ως προς το ευρώ και την ΕΕ, αλλά που στην πορεία μετεξελίχθηκε σε κάτι πιο «άγριο», και πιο «επιθετικό», προβάλλοντας ριζοσπαστικές και εναλλακτικές πολιτικές απόψεις, στα όρια του περιθωρίου, με μια σχεδόν παραληρηματική ρητορική που έχει να ακουστεί στην γερμανική πολιτική σκηνή εδώ και πολλές δεκαετίες.

Αφορμή για την ανάδυση του εν λόγω κόμματος ήταν η κρίση του ευρώ που ταλάνισε ολόκληρη την Ευρώπη (θυμόσαστε τους δικούς μας αγαναΧτιστές;), καθώς και η μετέπειτα μαζική εισροή «προσφύγων» από τη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική (και όχι μόνο), που εν πολλοίς κατά την δική μου άποψη οφείλονταν στις «φιλάνθρωπες» πολιτικές του Σύριζα και της περίφημης κυρά Τασίας, που ανέλαβαν τις τύχες της χώρας μας την αποφράδα 25/1/15, ανατρέποντας εκ βάθρων την έως τότε σοβαρή πολιτική του Σαμαρά. Έτσι λοιπόν σήμερα, με βάση τις εξελίξεις που μεσολάβησαν, το AfD μεταμορφώθηκε πλήρως και δεν έχει σχεδόν καμία ομοιότητα με αυτό που ήταν όταν ιδρύθηκε.

Σε ένα μεγάλο βαθμό το εν λόγω κόμμα, που όσο πάει γίνεται όλο και πιο δημοφιλές, συγκεντρώνει στις τάξεις του και συσπειρώνει κυρίως ανθρώπους που έχουν μπουχτίσει με την multi culti πολιτική των ανοιχτών συνόρων της Άνγκελα Μέρκελ, που ανησυχούν περισσότερο για το δημογραφικό μέλλον της χώρας τους (και της Ευρώπης), παρά για τις όποιες αδυναμίες του ευρώ ή αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται κυρίως για ένα αντιμεταναστευτικό κόμμα, στα όρια του δημοκοπικά ρατσιστικού, ειδικά αν θυμηθούμε το άλλοτε προβεβλημένο στέλεχός του, την Frauke Petry, που σήμερα είναι ανεξάρτητη βουλευτής, η οποία είχε πει πέρσι ότι οι Γερμανοί συνοριοφύλακες θα έπρεπε να πυροβολούν στο ψαχνό όσους «πρόσφυγες» προσπαθούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα.

Εν ολίγοις, ο κεντρικός πυλώνας της πολιτικής που ευαγγελίζεται το AfD είναι η αντίθεση στην έως τώρα ανοιχτή μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ, κάτι που βρίσκει ευήκοα ώτα σε μια Γερμανία που μέρα με την μέρα αλλάζει πολιτισμικά και πληθυσμιακά. Και παρά το γεγονός ότι σε πολλούς Γερμανούς η κοινοβουλευτική παρουσία αυτού του «μορφώματος» φαντάζει ως και αποκρουστική, όπως είχε πει κάποτε ένα στέλεχος της δικής μας Χρυσής Αυγής «το να μπούμε στη βουλή ήταν το εύκολο… τώρα αρχίζουν τα δύσκολα». 

Και αυτά τα δύσκολα είναι το να μπορέσει ένα τόσο ακραίο κόμμα, που ποντάρει στην ακραία συνθηματολογία, να συμβιβαστεί με την καθημερινότητα της πολιτικής και να συμβιβαστεί επίσης με τους κανόνες, τα ήθη, τις ισορροπίες, τους συμβιβασμούς και τις βραδυκίνητες γραφειοκρατικές διαδικασίες που συναποτελούν την πρακτική άσκηση πολιτικής στα πλαίσια μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Εν κατακλείδι, το AfD θα πρέπει τώρα να σοβαρευτεί αποδεικνύοντας ότι μπορεί να λειτουργήσει ως κοινοβουλευτικό κόμμα και να συνυπάρξει με τα υπόλοιπα, διότι άλλο οι «αγώνες» στα πεζοδρόμια, άλλο οι επικοινωνιακοί εντυπωσιασμοί χωρίς πολιτικό κόστος, άλλο η στείρα άρνηση για την άρνηση, και άλλο η άσκηση υπεύθυνης πολιτικής μέσα από το κοινοβούλιο. 

Βέβαια, το γερμανικό αυτό κόμμα, όσο ακραίο και αν μας φαίνεται, σίγουρα δεν είναι Χρυσή Αυγή και σίγουρα δεν κυριαρχείται από ημιμαθείς περσόνες (θυμόσαστε τις κοινοβουλευτικές εκρήξεις της Ραχήλ των ΑνΕλ;) που μιλάνε για Γ’ Ράιχ, για μασονικές συνωμοσίες και για κατευθυνόμενους ψεκασμούς που «σκοπό έχουν να μας γονατίσουν αφού» … μπλα μπλα. Για παράδειγμα, η συνιδρύτριά του Alice Weidel είναι μια 38χρονη λεσβία, που εργάζονταν παλιότερα στην Goldman Sachs, που ομιλεί κινέζικα, ενώ έχει ολοκληρώσει και διδακτορικό με θέμα το κινεζικό ασφαλιστικό σύστημα! Πως λέμε δηλαδή Μιχαλολιάκος; Καμία σχέση…

Έτσι, με αυτά και με αυτά, γίνεται πλέον αντιληπτό ότι ούτε η Γερμανία, που παρίστανε τον κήνσορα της ηθικής (και της λιτότητας) μέχρι χθες, μπόρεσε να ξεφύγει από τον λαϊκισμό και την δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει η ανεξέλεγκτη μεταναστευτική ροή. Όπως λοιπόν συνέβη στις ΗΠΑ με την εκλογή Τραμπ ή στην Ουγγαρία, την Φιλανδία και αλλού, έτσι τώρα και το Βερολίνο θα πρέπει να συμβιβαστεί με την παρουσία ενός «ακραίου» εθνικιστικού κόμματος στη Βουλή και να πάψει να κουνάει το δάκτυλο στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που έζησαν αυτό το (νοσηρό) φαινόμενο προ πολλού. Μάλιστα, έχοντας να αντιμετωπίσουν ακόμη και τον κίνδυνο οικονομικής χρεοκοπίας, πέραν της μαζικής μετανάστευσης από όλα τα σημεία του ορίζοντα.

Το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα δηλαδή της Γερμανίας γίνεται κομμάτια, και στο εξής η Μέρκελ θα πρέπει να χαμηλώσει το τουπέ της κατά μερικά κλικ, μιας και η ίδια καλείται να αντιμετωπίσει τα ίδια ακριβώς προβλήματα (σε επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης) που αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό άλλες χώρες τις οποίες το Βερολίνο κοίταζε απαξιωτικά και αφ’ υψηλού.

 Η πιο πλούσια δηλαδή χώρα της Ευρώπης θα πρέπει πλέον να συνταχθεί με τις λιγότερο πλούσιες, ακόμη και τις οικονομικά ανυπόληπτες (βλ. Ελλάδα) ως προς τον χειρισμό της όλο και πιο αυξανόμενης αντιμεταναστευτικής και ευρωσκεπτικιστικής λογικής που διακατέχει τους λαούς. 

Το πώς θα μπορέσει να συμβαδίσει με την χώρα μας, που δυστυχώς κυβερνάται από ισλαμολάγνους οπαδούς των ανοιχτών συνόρων και της γενικευμένης ανομίας, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο. Το πιο πιθανό όμως είναι να βολευτεί, στέλνοντάς μας δεκάδες χιλιάδες «προσφύγων», ικανοποιώντας έτσι τόσο τους Γερμανούς ψηφοφόρους που λένε πως δεν πάει άλλο, όσο και τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής (έχουμε και τέτοιο υπουργείο!!!) Μουζάλα με τις ΜΚΟ του, που άλλο που δεν θέλουν…

υνεχίζουν το πάρτι ο «σώφρων» Αλέξης αγκαλιά με τον «Ελληνοπρεπή» Μπάνο, που έχουν δεθεί για τα καλά στα πλαίσια ενός ανίερου γάμου ο οποίος κοστίζει στη χώρα όχι μόνο δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά και πολλά άλλα, πολύ πιο σημαντικά, που θα τα πληρώνουν οι επόμενες γενιές για πολλές δεκαετίες ακόμη.

.Ο Γεωργίου, η ομερτά και οι «Ηρακλείς» του Καραμανλισμού

Όλη αυτή η υπόθεση Γεωργίου, το σίριαλ που εξακολουθεί να βασανίζει την Ελλάδα και να απειλεί εκ νέου τις σχέσεις με τους δανειστές έχει καταντήσει πλέον βαρετό. Από το 2010 ασχολούμαστε με διάφορες εκδοχές της υπόθεσης, αναλόγως με το ποιους βολεύει η ερμηνεία των γεγονότων.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι παρεμβαίνουν με τόσο απροκάλυπτο τρόπο ζητώντας ουσιαστικά να αλλάξουν οι δικαστικές αποφάσεις, είναι απαράδεκτο. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να υποτιμά την ελληνική δικαιοσύνη και να λειτουργεί λες και είναι το μεγάλο αφεντικό. Είπαμε. Είμαστε σε επιτροπεία αλλά όχι και να κάνουν ό,τι γουστάρουν.

Επίσης, το γεγονός ότι πρόσφατα ο Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ καταδικάστηκε είναι αναμφισβήτητο, αλλά όχι για παραποίηση στοιχείων. Κάποιοι προσπάθησαν να συνδέσουν την καταδίκη με το αν τα στοιχεία ήταν αληθινά ή όχι. Όμως, η καταδίκη ήταν γιατί δεν ενημέρωσε το δ.σ. της Υπηρεσίας και καλώς καταδικάστηκε, ασχέτως αν δεν το εμπιστευόταν, όπως έλεγε κάποιος από τους συναδέλφους του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ψεκασμένοι και μια μερίδα της λαϊκής δεξιάς που θέλει σώνει και καλά να αθωώσει τον Καραμανλή, έχουν στήσει όλη αυτή τη φάμπρικα με τον Γεωργίου, βγάζουν ευφάνταστα σενάρια, ανακαλύπτουν νέα στοιχεία, βρίσκουν νέους μάρτυρες και εξυφαίνουν σενάρια συνωμοσίας.

Και γιατί γίνονται όλα αυτά; Ο λόγος είναι απλός. Είναι η συνέχεια της προσπάθειας που κάνει η κυβέρνηση να «ξεχάσουμε» ότι υπήρξε και η περίοδος 2004-2009 για την ελληνική οικονομία, κι όχι μόνο. Ο Τσίπρας επιμελώς αρνείται να αναφέρεται συνεχώς στην διακυβέρνηση Καραμανλή λες και υπάρχει μια ιδιότυπη συμφωνία, μια ομερτά, ειδικά για τα δημοσιονομικά. Και αυτό το κάνει για έναν απλούστατο λόγο: Γιατί με το να αθωωθεί η κυβέρνηση Καραμανλή και να στοχοποιηθεί ένα μη πολιτικό πρόσωπο (εν προκειμένω ο Γεωργίου) δικαιολογείται και όλη αυτή η ψεκασμένη θεωρία του ΣΥΡΙΖΑ πως η κατάρρευση της οικονομίας συνέβη μόλις το 2010 και πως τα μνημόνια έφεραν την κρίση κι όχι το αντίθετο. Λες και ξύπνησε ξαφνικά η χώρα και είχε έλλειμμα 15%.

Η αλήθεια είναι ότι από το 2008 προειδοποιούσαν και ο Προβόπουλος και ο Αλογοσκούφης και άλλοι για τα μακρο-οικονομικά. Η αλήθεια είναι ότι πριν πάει ο Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ είχαμε αποδεχθεί έλλειμμα πάνω από 12% και μ’ αυτό ο Παπανδρέου μας έφερε το ΔΝΤ και υπεγράφη η πρώτη συμφωνία. Ύστερα ήρθε ο Γεωργίου και άλλαξε τα στατιστικά δεδομένα για να αποκαλυφθεί ότι το πραγματικό έλλειμμα ήταν πάνω από 15%.

Ποιος θα ξεχάσει ότι ουσιαστικά ο Αλογοσκούφης έφυγε γιατί δεν ήθελαν κάποιοι να πάρουν μέτρα πριν έρθει το ΔΝΤ. Και ότι ο κακόμοιρος ο Παπαθανασίου συνομιλούσε με την Λαγκάρντ κι έγραφε τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν σε μια… χαρτοπετσέτα.

Η αλήθεια είναι ότι μόλις ήρθε ο Παπανδρέου απλά τα έκανε θάλασσα, όμως, είναι ανόητο και σκόπιμο το γεγονός ότι μέχρι το 2009 η ελληνική οικονομία ήταν σε άνθηση και ξαφνικά ήρθε η τρόικα και τα μνημόνια.

Δυστυχώς έγιναν πολλά λάθη επί ΝΔ την περίοδο 2004-2009. Ο Κ. Καραμανλής, όσο κι αν κάποιοι με το ζόρι θέλουν να τον αθωώσουν, φέρει μεγάλες ευθύνες ως πρωθυπουργός. Αυτά τα σενάρια συνωμοσίας ότι τον «έφαγαν» οι Ρώσοι, οι Αμερικάνοι, οι Νεφελίμ και κάτι καλικαντζαράκια των Χριστουγέννων είναι απλά ο τρόπος κάποιων να ρίξουν στάχτη στα μάτια.

Η υπόθεση Γεωργίου και η συνέχιση αυτού του σίριαλ βολεύει την κυβέρνηση. Οι Συριζαίοι γιατί συνεχίζουν το αφήγημα περί των μνημονίων και οι ψεκασμένοι του Καμμένου γιατί έτσι εμφανίζονται οι Ηρακλείς του καραμανλισμού. Άμα ο Καραμανλής έχει τέτοιους υπερασπιστές του έργου τότε έχει πέσει πολύ χαμηλά…

Το πανηγύρι αυτό πρέπει να πάψει πια και να πάμε παρακάτω. Και ο Γεωργίου να πάει σπίτι του και η ιστορία να μείνει ιστορία και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους συμμάχους του, αριστερούς και δεξιούς να μας αδειάσουν τη γωνιά κάποια στιγμή. Διότι όσο μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν, όσο προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα τόσο θα μένουμε πίσω και δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση.

Άλλωστε, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ας κάνουμε εκείνη τη ριμάδα την Εξεταστική από την εποχή του Ανδρέα μέχρι σήμερα, ας γραφτεί κι ένα βιβλίο ευθυνών για το χάλι της χώρας μας και να τελειώνουμε. Κανείς να μην αθωώνεται εκ των προτέρων και κανείς να μη διαστρεβλώνει την αλήθεια.

.Η πορεία του Αλέξη είναι προδιαγεγραμμένη

Εκλογές 2015, τότε που με… δημοκρατικές διαδικασίες μπήκαν οι βάσεις για την αριστερή απολυταρχία. Ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς ψήφισαν οι Έλληνες που πάνω – κάτω το ίδιο έπραξαν και στις επόμενες εκλογές, έξι μήνες αργότερα.

Στις παραγωγικές ηλικίες 18 -50: Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 37,9%, η ΝΔ πήρε 21,7%.

Οι άνω των 50 ετών: Το 37,1% έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ έλαβε το 28,5%.

Φοιτητές και σπουδαστές: Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το 30,8% και η ΝΔ το 23,5%.

Δημόσιοι Υπάλληλοι: Σάρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με 39%, ενώ η ΝΔ πήρε μόλις 20,7% γιατί είχε τολμήσει να μιλήσει για επίορκους που έπρεπε να πάνε σπίτι τους.

Ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι: Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέλκυσε τους μικρομεσαίους σε ποσοστό 36,9% και η ΝΔ έλαβε 24,9%.

Αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες: 29,8% ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, 23,1% ψήφισαν ΝΔ.

Όπως βλέπουμε ο ΣΥΡΙΖΑ σάρωσε σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και στην κατανομή με βάση τα επαγγέλματα. Τώρα ρίξτε μια ματιά κι αναρωτηθείτε σε ποιες από τις παραπάνω ομάδες ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι πρώτος στις επόμενες εκλογές. Υπάρχει περίπτωση να είναι στους νέους όταν η συντριπτική πλειοψηφία στα χρόνια του Τσίπρα έφτασε να παίρνει 300 και 400 ευρώ; Όταν η γενιά των 700 ευρώ του δεξιού Σαμαρά αντικαταστάθηκε από τη γενιά των φτωχών εργαζόμενων νέων του προοδευτικού Τσίπρα;

Στους συνταξιούχους υπάρχει περίπτωση να είναι μπροστά όταν οι περικοπές δεν έχουν προηγούμενο κι όταν ο κόσμος γνωρίζει ότι από το 2019 θα πάρει λιγότερα; Όταν βλέπει ότι επικουρικές τέλος, όταν οι άνω των 60 ετών έχουν εξαθλιωθεί;

Υπάρχει περίπτωση να κερδίσει τους αγρότες που τους έχει τσακίσει στους φόρους όταν τους έταζε… σανό με πετραχήλια;

Μπορεί ο Τσίπρας να κερδίσει τους ελεύθερους επαγγελματίες μετά το νόμο Κατρούγκαλου, τον ΕΦΚΑ και τις εξοντωτικές εισφορές;

Μπορεί άραγε να κερδίσει ακόμη και τους δημόσιους υπαλλήλους, παρά το γεγονός ότι τους χαϊδεύει συστηματικά όταν κι αυτοί πληρώνουν περισσότερους φόρους;

Και τέλος τους φοιτητές πώς θα τους κερδίσει; Φτιάχνοντάς τους ένα πανεπιστήμιο ακόμη πιο μπάχαλο; Διαλύοντας τα μεταπτυχιακά; Διώχνοντάς τους στο εξωτερικό; Εξευτελίζοντάς τους αφού πίστεψαν οι περισσότεροι ότι ο Τσίπρας φέρνει το καινούργιο;

Το συμπέρασμα είναι απλό. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να κερδίσει ο Τσίπρας κάποια από τις παραπάνω ομάδες; Θα πάνε στη ΝΔ; Κανείς δεν το γνωρίζει, άλλωστε, ένα σοβαρό κόμμα εξουσίας πρέπει να εστιάζει στα θέλω, στις ανάγκες του καθενός και να προτείνει λύσεις, να δίνει διεξόδους, να δημιουργεί οράματα.

Αν είναι να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφους αυτό θα το κάνει από τον κομματικό στρατό που φτιάχνει και από τους διάφορους Καρανίκες, Χάρρυ Κλυνν, Φλαμπουράρηδες, Δραγασάκηδες και Πολάκηδες. Από κάτι αποτυχημένους, τελειωμένους Συριζαίους που θα ψηφίζουν Τσίπρα μέχρι να παγώσει η κόλαση, γιατί έτσι ψήφιζαν και Ανδρέα Παπανδρέου.

Η κυβέρνηση δεν τολμά να πάει σε εκλογές διότι ξέρει ότι θα ηττηθεί πανηγυρικά. Θα το τραβήξει όσο πάει, όχι γιατί μπορεί να ελπίζει σε νίκη αλλά γιατί θα θελήσει να γλιτώσει τη συντριβή.

Αλλά και γιατί έτσι θα ξεφύγει από την τιμωρία της που θα είναι αμείλικτη, και πολιτικά και ποινικά. Όσο κι αν επιχειρούν να αλώσουν τη Δικαιοσύνη, όσο κι αν προσπαθούν να φιμώσουν τις ανεξάρτητες φωνές, όσο κι αν θέλουν να ελέγξουν τον Τύπο, η πορεία του Αλέξη είναι προδιαγεγραμμένη.

Μην παίξετε λοιπόν στοίχημα υπέρ του Τσίπρα, ούτε καν για μια διαφορά μικρή με τη ΝΔ. Είναι σίγουρο ότι θα χάσετε τα λεφτά σας

.Τρέμουν στην ιδέα κατάρρευσης του Μαδούρο

«Η κατάσταση στη Βενεζουέλα είναι αρκετά τεταμένη, πριν από περίπου 1 μήνα ο Πάπας Φραγκίσκος είχε κάνει μια πολύ σημαντική πρόταση για διάλογο, για να εκτονωθεί η πίεση και να μπουν οι άνθρωποι σε μια διαδικασία εξεύρεσης κοινού δρόμου, απ’ ό,τι θυμάμαι η πρόταση του Πάπα είχε απορριφθεί από την αντιπολίτευση». Αυτό ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κώστας Ζαχαριάδης, κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος βγήκε για να υπερασπιστεί τη στάση της ελληνικής αριστεράς να μην καταδικάζει τα όσα συμβαίνουν στη χώρα του Μαδούρο.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνέχισε, είναι μια δύναμη που υπερασπίζεται τη δυνατότητα των λαών να έχουν κυριαρχία, ειρήνη και δημοκρατία».

Και τι τον κάνει να πιστεύει ότι υπάρχει ειρήνη και δημοκρατία στη Βενεζουέλα; Και είναι άραγε ηλίθιοι όλοι οι άλλοι λαοί και οι κυβερνήσεις τους που έβγαλαν ψηφίσματα κατά τη κυβέρνησης Μαδούρο;

Όμως, στην πραγματικότητα. Γιατί να ασχολούμαστε με τη Βενεζουέλα; Γιατί να μας τρώει που κάποιος δημοκρατικά εκλεγμένος… δικτάτορας σκοτώνει το λαό του μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά;

Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πράγματι, όμως, φαίνεται ότι η κυβέρνηση κάτι τρέμει. Φοβάται μήπως η κατάρρευση του καθεστώτος Μαδούρο ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως άραγε φοβάται περίεργες χρηματοδοτήσεις που έκανε η Βενεζουέλα σε αριστερά κόμματα ανά τον κόσμο;

Μήπως η κυβέρνηση φοβάται σκάνδαλα; Μήπως βγουν στο φως υπόγειες συνεννοήσεις οι οποίες δεν θα τιμούν καθόλου τον ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί ακόμη δεν έχουμε πάρει απαντήσεις για το ταξίδι του Παππά πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση και μάλιστα παρέα με αμφιβόλου ποιότητας και σοβαρότητας ανθρώπους. Ότι πήγε να δει τα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ μάλλον πρόκειται για απάντηση που απευθύνεται σε ανόητους. Ας μας πουν λοιπόν αν υπάρχουν άλλα… κομπρεμί με την κυβέρνηση Μαδούρο.

Αυτό φοβούνται στον ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζουν με νύχια και με δόντια το καθεστώς. Διότι η αντιπολίτευση που θα έρθει στην εξουσία θα βγάλει στη φόρα τα λεφτά που δόθηκαν σε κόμματα που είναι κοντά στον Μαδούρο και τότε κάποιοι δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν στην Αθήνα.

.Μια κυβέρνηση βουτηγμένη στην ιδεοληψία, στο ψέμα και στην εξαπάτηση

Από τη στιγμή που ο Βαρουφάκης τίναξε στον αέρα το αφήγημα της πρώτης φοράς Αριστερά και αποκάλυψε ότι έχουμε να κάνουμε με τρελούς που ακόμη μας κυβερνούν έχουν γίνει πράματα και θάματα. Και από τότε που ο Καμμένος «κάηκε» με τις συνομιλίες με τον ναρκέμπορο η κυβέρνηση έχει πάθει εργασιακό «οργασμό» ενώ ο υπουργός Άμυνας είναι εξαφανισμένος. Θα ζητήσουν σε λίγο silver alert οι οικείοι του.

Μέσα σε λίγες ημέρες η πολιτική ατζέντα άλλαξε τόσο πολύ που λες και το είχαν… προσυνεννοημένο στο Μαξίμου να τα κάνουν όλα αυτά. Ο δε Τσίπρας αισθάνθηκε την ανάγκη να πάει και στα δύο νομοσχέδια για Παιδεία και Υγεία προκειμένου να τα στηρίξει, προτού πάει διακοπές.

Αλλά για σκεφτείτε τι έκανε η κυβέρνηση από τότε που το Noor 1 μπήκε στην αυλή του Πενταγώνου και ο Γιάνης ξεπούλησε τα βιβλία του έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.

Ψήφισε την επαναφορά του ασύλου στα Πανεπιστήμια έτσι ώστε οι Ρουβίκωνες να μπαίνουν ανενόχλητοι και να ετοιμάζουν τα σχέδιά τους για εφορμήσεις στα Εξάρχεια κι όχι μόνο.

Ψήφισε την επαναφορά των φοιτητών στη διοίκηση των Πανεπιστημίων, καταργώντας το αυτοδιοίκητο και τη μοναδική σοβαρή μεταρρύθμιση που έγινε τα τελευταία χρόνια στην Παιδεία.

Έφερε το προεδρικό διάταγμα που προκάλεσε σάλο σε ό,τι αφορά την… λοταρία για τον σημαιοφόρο στα σχολεία. Είχε μάλιστα σχεδιάσει και την κατάργηση της πρωϊνής προσευχής και την έπαρση της σημαίας. Την ίδια στιγμή ανακοίνωσε την θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία.

Παράλληλα, έβαλε βέτο στις κυρώσεις της ΕΕ κατά του καθεστώτος Μαδούρο και είναι η μοναδική κυβέρνηση που δεν βλέπει παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατάλυση της δημοκρατίας στη χώρα αυτή.

Και μέσα σε όλα αυτά αρνήθηκε ο Τσίπρας και η παρέα του να γίνει Εξεταστική για το «plan B» του Βαρουφάκη, για τη ζημιά που επέφερε στην οικονομία, για τα μνημόνια που υπέγραψε η αριστερά. Ενώ κάπου χάθηκε ακόμη και η συζήτηση για το ναρκοπλοίο και τις παρεμβάσεις του Καμμένου στον ισοβίτη.

Περιττό να αναφερθούμε στην… μεγάλη μεταρρύθμιση στην Υγεία. Αφού φέρει την υπογραφή ενός… αριστούχου, ευγενούς, πετυχημένου και ιδιαίτερα εύστροφου Κρητικού όπως ο Παύλος Πολάκης, τότε ποιοι είμαστε εμείς που θα το κρίνουμε. Σίγουρα θα φέρει επανάσταση στο χώρο, είμαστε σίγουροι γι’ αυτό αφού ανέλαβε να το φέρει σε πέρας ο βασικός εκπρόσωπος του «συριζισμού», κατά τον λαϊκισμό.

Στον ιδιαίτερα πυκνό πολιτικό χρόνο των τελευταίων 2 – 3 εβδομάδων δεν πρέπει να ξεχάσουμε την αγαπημένη δικαστίνα του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Θάνου η οποία έπιασε στασίδι στο Μαξίμου και μέσα σε λίγες ημέρες απέδειξε ότι επάξια θα εισπράξει τα… οδοιπορικά που της δίνουν. Δύο αναιρέσεις αποφάσεων και μια καταδίκη του Γεωργίου δεν τη λες και φτωχή σοδειά. Τους ξέφυγε λίγο η καταδίκη Βαξεβάνη αλλά μην τα περιμένουμε όλα από την γηραιά πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου.

Αυτή είναι η σημερινή κυβέρνηση η οποία χαλάρωσε και τα capital controls αλλά ξέχασε να αυξήσει το ποσό της ανάληψης. Μια κυβέρνηση βουτηγμένη στην ιδεοληψία, στο ψέμα, στην εξαπάτηση, στην τζάμπα μαγκιά του κάθε ανεπρόκοπου και ημιμαθή βουλευτή και υπουργού. Μια κυβέρνηση που νομίζει ότι απευθυνόμενη σε ένα ολιγομελές τσούρμο αριστεριστών και απάτριδων θα γλιτώσει από τη Νέμεση.

Όλος αυτός ο πυρετός στην κυβέρνηση για να βγάλει κυβερνητική έργο που αφορά στην καθημερινότητα και όχι στην οικονομία και στα Μνημόνια, είναι προάγγελος όσων θα γίνουν από το φθινόπωρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει σκοπό να εκθεμελιώσει τα πάντα, να αλλάξει το ύφος της χώρας, να ανατρέψει παραδόσεις δεκαετιών και να επιβάλει την αριστερή ιδεολογία του με κάθε τρόπο. Έτσι πιστεύει ότι θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τον υπέρτατο διχασμό που θέλει μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Η πολιτική μάχη που θα δοθεί το επόμενο διάστημα θα είναι μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων, εντελώς περιχαρακωμένων και ο Τσίπρας απλά ετοιμάζει το δικό του στρατό. Τους Ταλιμπάν της αριστεράς.

.Η Τουρκία οπισθοδρομεί…

Κάθε μέρα που περνάει η Τουρκία του Ερντογάν απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τη Δύση. Τώρα, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, τα τουρκικά σχολεία θα πάψουν να διδάσκουν την θεωρία της εξέλιξης, με τους ειδικούς να ανησυχούν για το τι μέλλει γενέσθαι. 

Όπως είπε ένας ανώτατος αξιωματούχος του υπουργείου Παιδείας, ο Alpaslan Durmus, η θεωρία της εξέλιξης είναι «αμφιλεγόμενη» και ακόμη αμφισβητείται από τους επιστήμονες. Παράλληλα είναι, λέει, πολύ περίπλοκη και μπερδεύει τους μαθητές που δεν έχουν επιστημονικές βάσεις για να την κατανοήσουν. Μάλιστα, όπως γράφει η New York Times, ένα ολόκληρο κεφάλαιο περί της εξέλιξης των ειδών στα εγχειρίδια βιολογίας της τρίτης γυμνασίου έχει ήδη αφαιρεθεί…

Ο επικεφαλής ενός συλλόγου δασκάλων λυπάται για το τι συμβαίνει, και δηλώνει πως «τα τελευταία ψήγματα της κοσμικής επιστημονικής εκπαίδευσης έχουν γίνει παρελθόν». Μάλιστα, σύμφωνα με την Telegraph, μια ομάδα Τούρκων Ακαδημαϊκών εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει αυτό που γίνεται στη χώρα.

Η σύγχρονη Τουρκία ιδρύθηκε από τον Mustafa Kemal Ataturk ως κοσμικό κράτος, αλλά ο Ερντογάν την κάνει όλο και πιο οπισθοδρομικά ισλαμική, επιμένοντας πως αυτό που επιθυμεί είναι μια «ευλαβή νέα γενιά Τούρκων». Πάντως, σύμφωνα με τις πληροφορίες, εκτός από την εξέλιξη τα σχολεία θα δίνουν πλέον και λιγότερη έμφαση στον ίδιο τον Ατατούρκ.

Εν τω μεταξύ ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό δυστύχημα συνέβη χθες στην Βορειοδυτική Τουρκία, όπου πέντε άνθρωποι, εκ των οποίων δυο έφηβοι και ένας δωδεκάχρονος, έχασαν την ζωή τους από ηλεκτροπληξία σε ένα υδάτινο πάρκο.

Το συμβάν έγινε στην πόλη Akyazi, όπου σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο Anadolu, τα άτυχα θύματα δέχθηκαν ηλεκτρικό ρεύμα την ώρα που δροσίζονταν σε μια από τις πισίνες του πάρκου.

Ο διευθυντής του πάρκου και ο γιος του σκοτώθηκαν όταν βούτηξαν στην πισίνα προκειμένου να σώσουν τα άτομα που σπαρταρούσαν αβοήθητα. Και οι πέντε διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο  αλλά ήταν πλέον πολύ αργά.