.Ο νυν με πρώην πρωθυπουργούς

Με αφορμή τη συμπεριφορά της Τουρκίας και το απρόβλεπτο, ενδεχομένως επικίνδυνο σκηνικό που διαμορφώνεται στη γειτονιά μας, επανέρχεται για πολλοστή φορά στη σκέψη το πόσο λείπει από τη χώρα μια ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν χειρισθεί ή καλούνται τώρα να χειρισθούν εθνικά ευαίσθητες καταστάσεις. 

Η ζημιογόνος απουσία μιας περισσότερο εθνικής προσέγγισης, έστω στα μεγάλα. Δεν είναι μόνον οι συνήθεις αμφισβητήσεις, οι διεκδικήσεις και οι συχνά παραβατικές ενέργειες της Τουρκίας. Στον απόηχο του αποτυχημένου πραξικοπήματος, των εσωτερικών τριβών στο πολιτικό σκηνικό, και των εκκαθαρίσεων που σημειώνονται στις ένοπλες δυνάμεις, η γειτονική χώρα ακολουθεί ολοένα και λιγότερο κανόνες και αρχές. 

Στο ανησυχητικό παζλ προστίθεται και το σκηνικό που δημιουργούν οι τεταμένες σχέσεις της Αγκυρας με εταίρους και συμμάχους της και οι όποιες συνέπειες μπορεί αυτές να προκαλέσουν σε ό,τι αφορά την εφαρμογή της συμφωνίας για τους πρόσφυγες, αλλά και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό.

Για να επανέλθω στην αρχική διαπίστωση, πέρα από τη θεσμική διαβούλευση στο πλαίσιο της λειτουργίας της Βουλής, τις συγκλήσεις του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, όπως και των ελάχιστων συναντήσεων των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που άλλωστε αποδεικνύονται περισσότερο επικοινωνιακού παρά ουσιαστικού χαρακτήρα, δεν θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμες επαφές του εκάστοτε πρωθυπουργού με προκατόχους του (αυτό ισχύει και για τα ευαίσθητα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας); 

Να αναζητήσει ο κ. Τσίπρας τη δική τους αποτίμηση της κατάστασης και γνώμη. Να τους ακούσει, και ας κάνει αυτό που αυτός κρίνει ορθό. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη χρησιμότητα της κατάθεσης εμπειριών και γνώσεων; Μιας ειλικρινούς συζήτησης πρώην πρωθυπουργών με τον νυν, πόσο μάλλον όταν ο τελευταίος τυχαίνει να είναι νεαρός και σχετικά άπειρος;

Δυστυχώς, η απουσία τέτοιων συναντήσεων δεν εκπλήσσει. Δεν έγιναν ούτε καθόλη τη διάρκεια της τελευταίας επταετίας που η χώρα μαστίζεται από τη βαθιά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, γιατί να γίνουν τώρα; 

Επειδή η Τουρκία καθίσταται εξαιρετικά απρόβλεπτη και αναθεωρητική, ή επειδή το Κυπριακό εισέρχεται σε καθοριστική φάση όπου η Ελλάδα θα κληθεί να πάρει αποφάσεις και να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν; Το ιδεατό θα ήταν να ακούσει ο κ. Τσίπρας τα καλύτερα μυαλά εξωτερικής πολιτικής από όλα τα κόμματα. Καμία παράταξη και καμία ιδεολογία δεν διαθέτει μονοπώλιο ευφυΐας και διεισδυτικής ανάλυσης πολύπλοκων καταστάσεων. Δυστυχώς, στην κυνική ελληνική πραγματικότητα, η συγκεκριμένη σκέψη δεν είναι μόνο ανέφικτη. Φαντάζει αφελής. 

Γιατί να το κάνει ο Τσίπρας; Τι θα κερδίσει κομματικά; Γιατί να ταυτισθεί με χαμένους, αποτυχημένους, μισητούς αντιπάλους, θα αναρωτηθούν οι μεν; Γιατί να βοηθήσουμε έναν άπειρο, αναξιόπιστο λαοπλάνο, θα αντιτείνουν οι δε. Με αυτά τα μυαλά φθάσαμε στην οικονομική κατάρρευση. Θα μπορούσε ο διαφαινόμενος κίνδυνος μιας εθνικής καταστροφής να μας ωθήσει να αλλάξουμε συμπεριφορά; Φοβάμαι πως όχι. 

 ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ