Πάντα θα νικά ο... Γερμανός

Όπως έλεγε και ο Γκάρι Λίνεκερ: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από 22 ανθρώπους που τρέχουν τριγύρω, κλωτσάνε την μπάλα, με έναν διαιτητή που κάνει μερικά λάθη και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί».

Κάπως έτσι μοιάζει και το χθεσινό Eurogroup όπου αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά ότι ο Γερμανός Σόιμπλε πήρε και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Όσο κι αν η κυβέρνηση πανηγυρίζει κι ετοιμάζεται να βγει στο... Σύνταγμα να κάνει γιορτή για τις «επιτυχίες» της η αλήθεια είναι άλλη. Και η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας δεν μπορεί πλέον να κάνει πίσω. Έγινε ο καλύτερος φίλος των δανειστών, έστω κι αν πληρώσαμε ακριβά την πολύ προσπάθειά του να βρει το δρόμο του.

Πέρυσι, στις 19 Ιουνίου και με την κυβέρνηση να χορεύει λεβέντικα η γαλλική σατιρική εφημερίδα «Le Canard Enchaîné» έγραφε για μια εξομολόγηση που έκανε ο πρωθυπουργός στον Φρ. Ολάντ, ότι αν «ο Αλέξης Τσίπρας ενδώσει σε πολλές από τις απαιτήσεις της τρόικας, ρισκάρει όχι μόνο να χάσει το κόμμα του, αλλά και τη σύντροφό του που είναι σφόδρα πολέμια των δανειστών και πολύ πιο αριστερή από αυτόν».

Έλεγαν τότε δηλαδή ότι η Περιστέρα Μπαζιάνα, η σύζυγος του πρωθυπουργού και Κνίτισσα μέχρι το κόκκαλο θα τον χώριζε τον Τσίπρα αν ενέδιδε στους δανειστές. Το δημοσίευμα δεν διαψεύστηκε ποτέ και πιθανότατα να ήταν αληθινό ή «στημένο» από το Μαξίμου τότε για να δείξει την αποφασιστικότητα του κ. Τσίπρα να πάει κόντρα στους δανειστές και να... αλλάξει την Ευρώπη.

Ένα χρόνο μετά θα περιμέναμε το... διαζύγιο του Αλέξη με την Περιστέρα αφού όχι μόνο υποχώρησε απέναντι στους δανειστές, αλλά ουσιαστικά συνθηκολόγησε ταπεινωτικά. Και το ερώτημα είναι γιατί έπρεπε να φτάσουμε μέχρι εδώ, γιατί έπρεπε η χώρα να υποστεί ζημιά 86 δισ. ευρώ προκειμένου να έρθει η ώρα που θα έκλεινε μια συμφωνία με πολύ χειρότερους όρους απ' ότι παλαιότερα.

 Το Eurogroup ανέδειξε στην πραγματική του διάσταση την πιο ντροπιαστική συμφωνία που θα μπορούσε να υπογράψει ελληνική κυβέρνηση. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν δεν υπήρχε η «περίοδος Τσίπρα – Βαρουφάκη». Πόσα λιγότερα μέτρα θα είχαμε υπογράψει αν δεν είχαν γίνει εκλογές το 2015 αλλά λίγους μήνες αργότερα;

Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν οδηγούμαστε στην ξεφτίλα του δημοψηφίσματος. Τώρα έρχεται η ώρα της σκληρής αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Η Ελλάδα μπορεί να είναι περήφανη χώρα αλλά για να διατηρήσει την περηφάνια της πρέπει να είναι και οικονομικά ανεξάρτητη. 

Μέχρι να γίνει αυτό, μέχρι να βάλουμε τάξη στα οικονομικά μας, μέχρι να πάψουμε να διορίζουμε Καρανίκες, μέχρι να σταματήσουμε να ξοδεύουμε περισσότερα από αυτά που παράγουμε και μέχρι να πληρώνουμε κανονικά τα δανεικά μας χωρίς να χρειάζεται να πάρουμε άλλα, πάντα θα νικά ο... Γερμανός. Και πάντα θα υπάρχει κάποιος «δουλοπρεπής» Τσίπρας που θα υποχωρεί σε όλα, που θα λέει «ναι σε όλα» μόνο και μόνο για να κρατήσει το «μαγαζάκι» του όρθιο.