.Ολοκλήρωση της προσαρμογής

Επειτα από πολύμηνη καθυστέρηση, παλινδρομήσεις, αυτοσχεδιασμούς, με επιβάρυνση εξουθενωτική εν γένει της οικονομίας και περαιτέρω απομείωση του εισοδήματος των πολιτών, η συμφωνία της κυβερνήσεως του κ. Αλέξη Τσίπρα με τους θεσμούς φαίνεται ότι τελικώς θα ολοκληρωθεί στις 24 Μαΐου.

Αναμφιβόλως, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θα επιδοθούν σε μία «δημιουργική» ανάγνωση των όρων του νέου μνημονίου, προκειμένου να στηρίξουν τις εκ διαμέτρου αντίθετες εκτιμήσεις τους για τις συνέπειες μιας ρυθμίσεως που αντιμετωπίζεται με μοιρολατρική πλέον απάθεια από τον μέσο Ελληνα, έπειτα από συνεχείς διαψεύσεις αβάσιμων προσδοκιών για έξοδο από την κρίση.

Αλλά οι πολίτες «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» μπορούν τουλάχιστον να ανασάνουν με ανακούφιση, διότι οι κινητοποιήσεις «υπέρ του ναι στο ευρώ» πριν από το δημοψήφισμα, τον περασμένο Ιούλιο, δεν έγιναν επί ματαίω. Βεβαίως, το ζητούμενο των διαδηλωτών εκείνων ήταν η απομάκρυνση του κ. Τσίπρα από την εξουσία και αυτό δεν επετεύχθη. Δεν γίνονται όλα τα πράγματα όπως επιθυμούμε στη ζωή.

Ο συνετός πολίτης μπορεί να αμφιβάλλει, και δικαίως, ότι το νέο πρόγραμμα θα εφαρμοσθεί επιτυχώς από την κυβέρνηση ή εάν είναι το κατάλληλο για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση. Η εμπειρία των τελευταίων έξι ετών αυξάνει τον σκεπτικισμό για την αξιοπιστία των εντοπίων και ξένων ειδικών και ιθυνόντων.

Θα ήταν αφελές, ωστόσο, να αμφισβητεί κανείς το γεγονός ότι με την επίτευξη της νέας συμφωνίας θα υπάρξει μια σχετική σταθεροποίηση στον χώρο της οικονομίας για ένα κάποιο διάστημα. Μια σχετική ανάκαμψη, μια έξοδος προσωρινή από την «εντατική», με τη νοσοκομειακή έννοια της λέξεως. Μικρή, σπειροειδής και αμφίδρομη θα είναι η πορεία της χώρας, ανοδική και πτωτική εναλλάξ, διότι πέραν της ελληνικής κακοδαιμονίας, ρευστότητα οικονομική και πολιτική χαρακτηρίζει και το ευρωπαϊκό σύστημα.

Σημαντικότερη από μιαν άποψη είναι η σύγκλιση που φαίνεται να επιτυγχάνεται ατύπως στο μείζον θέμα των σχέσεων Ελλάδος και της ούτως ειπείν Ενωμένης Ευρώπης. Για λόγους που έχουν κατ’ επανάληψιν αναλυθεί στο παρελθόν, η διαχείριση της οικονομικής κρίσεως από το 2010 και εξής συνέτριψε το ΠΑΣΟΚ, έπληξε σοβαρότατα τη Νέα Δημοκρατία, κατάργησε στην πράξη το δικομματικό σύστημα εξουσίας της μεταπολιτεύσεως και ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικό σχηματισμό ασυνάρτητο, ακραίο και αντισυμβατικό. Η ριζοσπαστική Αριστερά έπιασε τα βουνά, νέο ΕΑΜ και άλλα συναφή.

Αλλά ο κ. Τσίπρας, που ηγήθηκε του όλου μορφώματος, εγείωσε τη ριζοσπαστική Αριστερά και την ενέταξε στο ευρωπαϊκό σύστημα. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το αρχέγονο ΠΑΣΟΚ, με μεγαλύτερη άνεση χρονική. Ιδια ιστορία, ταχύτεροι οι ρυθμοί. Κάποιοι οικτίρουν την ανωριμότητα των Ελλήνων για όλη την ταλαιπωρία. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει όμως και στην «ανεπτυγμένη Ευρώπη», μόνον που εκεί η πρόκληση προέρχεται από την εθνικιστική Δεξιά.
  

.

.

ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΖΩ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

.

.

Η ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ ΜΟΥ * ΖΩΓΡΑΦΙΩΤΗΣ ΕΔΩ *

.

.

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

.

.