Καθώς περνούν τα
χρόνια μου σκέφτομαι πως αν έκανα μιαν ευχή, αυτή θα ήταν να μη καταντήσω σαν
τους γκρινιάρηδες γέροντες του Μάπετ σόου. Να μην ξινίζω με τις νεότερες
γενιές, να μη γενικεύω ανοήτως, να μη χλευάζω όσους δεν συμφωνούν μαζί μου,
διαλαλώντας, εμμέσως αλλά σαφέστατα, ότι εγώ ανήκω -φυσικά!- στους
πεφωτισμένους και στους ακέραιους.
Τέτοιες ισοπεδωτικές απόψεις, δεν
απογυμνώνουν μόνο τις προθέσεις των γκρινιάρηδων (ελάχιστα μ’ ενδιαφέρει), αλλά
στερούν και τους νεώτερους από το όφελος ενός αφιλοκερδούς απολογισμού σαράντα
ετών και μιας ψύχραιμης και «υποκειμενικά έντιμης»...περισσότερα »
