Παρά την πολιτική οξύτητα, υπάρχουν ορισμένοι
«κοινοί τόποι» για όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας, πέρα από τις
διαφοροποιήσεις ή τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση της χώρας.
Πρώτον, είναι η ουσιαστική μείωση του χρέους σε εύλογο
χρονικό διάστημα. Οσο πιο ριζική και άμεση είναι τόσο καλύτερη. Το δεύτερο
σημείο σύγκλισης είναι η επανασυγκρότηση του δημοσίου τομέα με κριτήρια τη
λειτουργικότητα, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των παρεχομένων
υπηρεσιών.
Και το τρίτο στοιχείο είναι η οικονομική μεγέθυνση, καθώς η ανάκαμψη
δεν μπορεί να στηρίζεται αποκλειστικά σε δημοσιονομικές προσαρμογές που στην
καλύτερη περίπτωση θα την καθιστούσαν αναιμική και με μεγάλο κοινωνικό και
οικονομικό κόστος.
Οι στόχοι αυτοί, αν το δει κανείς προσεκτικά, είναι κοινοί παρότι
οι πολιτικές προσεγγίσεις των κομμάτων ως προς τον τρόπο υλοποίησής τους είναι
διαφορετικές. Παρ' όλα αυτά, εν μέσω μιας μεγάλης κρίσης, οι «κοινοί στόχοι»
αποτελούν βάση για κάποιες προσεγγίσεις. Από την άλλη και ως προς τις κριτικές
για την ΕΕ, υπάρχει «κοινό πεδίο» προσεγγίσεων.
Ολες σχεδόν οι ελληνικές ευρωπαϊκές δυνάμεις επισημαίνουν τις
αποκλίσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και την ανάγκη εσωτερικών συγκλίσεων.
Οπως και την ανάγκη πολιτικών που θα μειώνουν το «χάσμα» των μακροοικονομικών
ανισορροπιών μεταξύ πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα οι πλεονασματικές χώρες αντλούν οφέλη
ρευστότητας εις βάρος του Νότου, κάνοντας την προσπάθειά τους για αντιμετώπιση
της κρίσης πιο δύσκολη. Οπως λένε οι οικονομολόγοι, το «ακριβό ευρώ» σε
συνδυασμό με τις «περιοριστικές πολιτικές» οδηγεί την Ευρωζώνη σε μια
επικίνδυνη στασιμότητα.
Σ' αυτό το πλαίσιο, το λιγότερο που μπορεί να γίνει για
να αντιμετωπιστεί η κρίση είναι η μεταφορά ευρωπαϊκών αναπτυξιακών πόρων στις
χώρες που δοκιμάζονται, με όρους και διαδικασίες εκτάκτου ανάγκης.
Προφανώς, η Γερμανία
αρνείται αυτήν τη λογική, προς το παρόν. Εχει άλλη στρατηγική. Στις χώρες όμως
του Νότου αλλά και πολλές ηγετικές φυσιογνωμίες της Ευρώπης βλέπουν την ανάγκη
μιας αλλαγής πολιτικών στην Ευρώπη. Οι «μονόδρομοι» όσο εύκολα κατασκευάζονται
τόσο δύσκολα οδηγούν σε διέξοδο...
