Και όμως , έκανε
στροφή 360 μοιρών !
Ηχούν ακόμα στα αυτιά
μας οι πομφόλυγες του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης για την
κατανίκηση του μιντιακού κεφαλαίου και των συνοδοιπόρων του.
Θυμόμαστε ακόμη το
σαρδόνιο χαμόγελο του Τσίπρα που έμπλεος χαράς και κομπορρημοσύνης χλεύαζε τους
εγκλείστους της Γενικής Γραμματείας εσόδων για το κατάντημα και την ταπείνωση
που υπέστησαν από τον τροπαιοφόρο Υπουργό Παππά.
Δεν θα ξεχάσουμε
εύκολα την αλεγρία και τα μπλαζέ χαμόγελα της κυβερνητικής αοιδού για την
επιτυχία στη μπαρμπουτιέρα του διαγωνισμού, όπου άδεια έπαιρνε αυτός που
έδινε λιγότερα και κοβόταν αυτός που έδινε περισσότερα !
Ούτε μπορούμε να
λησμονήσουμε το σκηνικό του κυβερνητικού θιάσου με τους
πρωταγωνιστές που πανηγύριζαν σαν τους καθολικούς καλόγηρους στο
άκουσμα του ήχου του νομίσματος στο καθαρτήριο του δικού τους πολιτικού και
ιδεολογικού μεσαίωνα … «Το πορτοφόλι τους πήραμε» φώναζαν και άρχισαν να
μοιράζουν το χρήμα στο πόπολο ως… αγαθοεργοί ηγεμόνες.
Βέβαια χορούς στο
Σύνταγμα δεν είχαμε αυτή τη φορά. Έχουν γνώσιν πια οι φύλακες. Και το έφερε ο
διάολος και άλλη μια νίκη κατά των συμφερόντων – τον Ιούλιο του 2015 ήταν μια
περιφανής νίκη κατά του Ευρωπαίου δράκου – έγινε μπούμερανγκ. Άλλη μια φορά
διασύρθηκαν και έγιναν καταγέλαστοι αφού ήρθε το Συμβούλιο Επικρατείας να τους
υπενθυμίσει ότι απλά «δεν είναι κανένα άρθρο του Συντάγματος» , όπως με
περίσσεια έπαρση δήλωναν παλιά στο Κοινοβούλιο…
Και άρχισαν να
ξηλώνουν το κακοραμμένο πουλόβερ του χτυπήματος τάχα της διαπλοκής, το πανωφόρι
του Καλογρίτσα και των λοιπών τεθλιμμένων συγγενών, με τη σπουδή και την αγωνία
του μικροαπατεώνα που θέλει να χαθεί μέσα στα στενά της γειτονιάς τα
μεσάνυχτα…
Από την αριστερή
καταιγίδα στον στρατηγό άνεμο και από το χτύπημα στα «άνθη του κακού»,
στα αγκάθια της ζαρντινιέρας. Και έκλεισε οριστικά ο κύκλος της διανομής
κουτόχορτου όταν απέσυραν ακόμη και το τελευταίο τους χαρτί , αυτό της επιβολής
ετήσιου κομίστρου στους καναλάρχες.
Όλα από την αρχή
λοιπόν. Στροβιλίστηκαν γύρω από τον εαυτό τους κάνοντας άλλη μια , πόσες άραγε
μέχρι το τέλος τους, κυβίστηση πάνω στη σκηνή του θιάσου σκιών, προκαλώντας τα
χάχανα του κοινού αλλά και οργή και λύπη για τον διασυρμό των αρχών και
αξιών που υπέκλεψαν με τόσο κυνικό τρόπο τα τελευταία χρόνια.
