.Δύσκολα και με κόστος

Οταν ήμουν μικρός είχα διαβάσει ένα βιβλίο του Αλμπέρτο Μοράβια. «Η γυναίκα της Ρώμης».

Ηταν η ιστορία μιας λαϊκής και άπειρης κοπέλας από την ιταλική επαρχία που οδηγήθηκε από έναν έρωτα με αυταπάτες (για να δανειστώ την έκφραση του Πρωθυπουργού...) στον έρωτα επί πληρωμή.

Ο Μοράβια εξηγούσε ότι το μυστικό είναι η πρώτη φορά. Οταν υποκύψεις και πληρωθείς την πρώτη φορά, θα ακολουθήσουν εκ των πραγμάτων κι άλλες.

Συνιστώ το βιβλίο σε όσους έτρεφαν ψευδαισθήσεις ότι η κυβέρνηση θα πάει υπερήφανα τη χώρα σε εκλογές αντί να συνθηκολογήσει πάλι. Εκεί θα καταλάβουν ότι τελικά η υποταγή είναι μηχανισμός. Δεν είναι παρέλαση μεμονωμένων αποφάσεων.

Μετά το περυσινό καλοκαίρι η κυβέρνηση θα συμφωνεί πλέον σε ό,τι βάζουν στο τραπέζι οι δανειστές και οι βουλευτές θα ψηφίζουν ό,τι φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση.

Χωρίς πεποιθήσεις, χωρίς ηθικές αναστολές και χωρίς ιδεολογικές συντεταγμένες. Η μοναδική «κόκκινη γραμμή» είναι να μείνουν στην κυβέρνηση. Τίποτε άλλο.

Μια στάση που θα ενισχύεται όσο καθίσταται προφανές πως θα χάσουν τις επόμενες εκλογές - όποτε κι αν γίνουν.

Διότι στην εξουσία αγκιστρώνεται όλο και πιο απελπισμένα εκείνος που του ήρθε ουρανοκατέβατη και ξέρει πως θα τη χάσει, χωρίς καμία βεβαιότητα ότι θα την ανακτήσει.

Συνεπώς και για να τελειώνουν τα καλαμπούρια: δεν θα φύγουν εύκολα και θα φύγουν με κόστος. Δείτε τι κάνει ο Μαδούρο για να κρατηθεί στη Βενεζουέλα.

Αλλωστε οι αριστεροί είναι παραδοσιακά bad losers. Τον Ιανουάριο του 1945 εκδιώχθηκαν ηττημένοι από την Αθήνα αλλά πήραν μαζί και 15.000 ομήρους τους οποίους εξόντωναν λίγους-λίγους στον δρόμο.

Από την άλλη πλευρά, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβερνά σήμερα με κλήρωση ούτε με επανάσταση αλλά μετά από δύο εκλογικές νίκες. Και λογικά με εκλογές θα φύγει.

Ως εκ τούτου η στρατηγική της αγκίστρωσης στην εξουσία είναι δίκοπο μαχαίρι.

Αφενός του δίνει κάποιο περιθώριο χρόνου και, ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Αφετέρου όμως μπορεί να ανοίξει τον δρόμο και στην ολοκληρωτική καταστροφή. Αν δραπέτευε τώρα, θα μπορούσε να χάσει με ποσοστά ΝΔ. Οσο μένει κινδυνεύει να φύγει με ποσοστά ΠαΣοΚ.  

Και γι' αυτό δεν θα πρέπει να παρερμηνευθεί η αναμενόμενη συμφωνία στο Eurogroup. Οι Ευρωπαίοι δεν ήθελαν προφανώς να περάσουν άλλο ένα καλοκαίρι σαν το περυσινό, κυρίως παραμονές δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο και εκλογών στην Ισπανία.

Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν ακύρωσαν τη σύγκρουση, απλώς τη μετέθεσαν για το φθινόπωρο.

Αυτό ακριβώς είναι το νόημα του «προληπτικού μηχανισμού» χάρη στον οποίο το ΔΝΤ έκανε ένα βήμα πίσω στις απαιτήσεις του.

Τους είπαν με άλλα λόγια:

- Δεν είναι η στιγμή να ανοίξουμε τώρα τον καβγά. Ασε τους να σπάσουν τα μούτρα τους βάζοντας φόρους και εισφορές που νομίζουν ότι θα εισπράξουν. Ας διασφαλίσουμε όμως πως όταν σπάσουν τα μούτρα τους θα έχουμε το πάνω χέρι!

Με άλλα λόγια, δεν αποκαταστάθηκαν σχέσεις εμπιστοσύνης, όπως έσπευσε να διατυμπανίσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Συνέβη ακριβώς το αντίθετο: η έλλειψη εμπιστοσύνης οδήγησε σε έναν μηχανισμό ακραία εξευτελιστικό για κάθε δημοκρατία που σέβεται το όνομά της. Και μόνο έτσι αποφεύχθηκε μια σύγκρουση τη στιγμή που δεν συνέφερε κανέναν.   

Ούτως ή άλλως, κανείς σοβαρός άνθρωπος στην Ευρώπη ή αλλού δεν πιστεύει ότι η σημερινή κυβέρνηση με τη συγκεκριμένη πολιτική έχει την παραμικρή πιθανότητα να ανορθώσει την οικονομία. Οι πιο αισιόδοξοι προβλέπουν απλώς κάποια διαλυτική στασιμότητα.  

Σε μια κοινωνία όμως που έχει εξαντλήσει προ πολλού τις ανοχές και τις αντοχές της και της οποίας έχουν διαψευστεί οι ελπίδες που επένδυσε στη σημερινή κυβέρνηση.

Πράγμα που αποτελεί και την πραγματική ευκαιρία για την αντιπολίτευση. Οχι να επιδιώξει μια απλή εκλογική επικράτηση αλλά να οικοδομήσει μια μακρόχρονη πολιτική κυριαρχία.      

Η βλακεία ως πολιτική
Η βλακεία δυστυχώς δεν πάει στα βουνά. Κυκλοφορεί κάπου ανάμεσά μας.

Εξ ου και ο καθ' ύλην αρμόδιος πρώην υπουργός Οικονομικών Βαρουφάκης αποκάλυψε υπερήφανος πως «η συμφωνία με τον Τσίπρα ήταν ότι κεκλεισμένων των θυρών θα τους απειλούμε, όπως έκανα». Θα απειλούμε, δηλαδή, τους Ευρωπαίους με Grexit...

Δεν ξέρω πόσο φοβήθηκαν οι άλλοι από τις απειλές του Βαρουφάκη με έγκριση Τσίπρα. Ξέρω όμως ότι μια ωραία ημέρα ο Σόιμπλε τον οποίο απειλούσαμε ότι θα φύγουμε από το ευρώ μας είπε:

«Πόσα θέλετε να μας αδειάσετε τη γωνιά;».

Εκεί σχόλασε ο γάμος. Κι ο Βαρουφάκης έμεινε με τις απειλές στο χέρι!.. 

Πρετεντέρης Γιάννης