Είναι προφανές το «παιχνίδι καθυστερήσεων» και
σκοπιμοτήτων που παίζεται στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις των αριθμών και των προτεραιοτήτων είναι
πραγματικές. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και εξαρτάται από την οπτική
γωνία που βλέπει κανείς τα πράγματα. Ούτε τόσο «καλά» είναι όσο τα εμφανίζει η
κυβέρνηση, ούτε τόσο «χάλια» όσο τα βλέπουν οι Βρυξέλλες. Σε ορισμένους τομείς,
όπως λ.χ. τα έσοδα, υπάρχουν όντως καλύτερες προβλέψεις από τις αναμενόμενες.
Και εν πάση περιπτώσει, υπάρχει «πρόοδος» με τα κριτήρια των δανειστών μας.
Η
διατηρησιμότητα όμως σχεδόν των περισσότερων «επιτευγμάτων» είναι αμφισβητήσιμη,
καθώς στηρίζεται σε μέτρα έκτακτα, συγκυριακά ή που η μελλοντική απόδοσή τους
προϋποθέτει ένα αναπτυξιακό περιβάλλον που προς το παρόν είναι ζητούμενο.
Στηρίζονται κυρίως σε στενά δημοσιονομικά αποτελέσματα
(περικοπή μισθών, συντάξεων κ.λπ.) και όχι σε διαρθρωτικές αλλαγές σταθερής
απόδοσης και μακροχρόνιου χαρακτήρα.
Ούτως εχόντων των
πραγμάτων και επειδή το «Μνημόνιο» τελειώνει το 2014, αλλά τα προβλήματα
δανεισμού, χρέους και ανάπτυξης της χώρας παραμένουν, η Ελλάδα και οι
εταίροι-δανειστές τοποθετούνται στα «τρέχοντα» με τα «μάτια στο αύριο».
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει ξεκαθαριστεί το «πλαίσιο του αύριο»
για την Ελλάδα. Ετσι... καθυστερούν όλοι.
Η Ελλάδα θέλει
-λογικό- να αποφύγει τα «νέα μέτρα» ως «διαβατήριο» της νέας περιόδου, η δε τρόικα
αφενός διαφωνεί εσωτερικά για το «δέον γενέσθαι» (ΔΝΤ - ΕΕ και ΕΚΤ) και
αφετέρου γιατί όλοι περιμένουν τον σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης...
Αρα «παίζουν» με τον χρόνο, για να «ωριμάσουν» οι τελικές επιλογές.
Στην
πραγματικότητα, η νέα οικονομική
διαπραγμάτευση που βρίσκεται «επί θύραις» επηρεάζεται από έναν γενικότερο
ευρωπαϊκό σχεδιασμό!
«Κλειδί» για την
Ελλάδα είναι το χρέος και το χρηματοδοτικό κενό.
Εάν αυτά «ρυθμιστούν»
ικανοποιητικά, δεν θα χρειαστούν νέα δημοσιονομικά μέτρα. Οσο αυτό καθυστερεί,
τα «νέα μέτρα» έρχονται πιο κοντά, όσο κι αν τα ξορκίζει η κυβέρνηση...
